Daar sta je dan. Grote, lompe kerel van buiten. Achterlijk, klein mannetje van binnen.
Wat ben je nou eigenlijk? Wie ben je nou eigenlijk? Wat heb je nou eigenlijk? Helemaal niks. Je bent niks; je hebt niks.
Vader?! Ben je vader? Goh! Zeg dat dan! Míjn vader?! Nee, dat ben je niet. Nee hoor, echt niet. Een vader is namelijk aardig voor zijn kinderen. Dat ben je niet. Nooit geweest ook. Och God, wat heb je toch veel voor ons gedaan. Blablabla, nee schat, dat heb je niet. Je hebt een wrak van me gemaakt. Dat heb je gedaan, jup.
Je weet niet wie ik ben.
Je weet niet wie mijn vrienden zijn.
Je weet niet hoe oud ik ben.
Je weet niet in welke klas ik zit.
Je weet niet waar ik van houd, en waarvan ik niet houd.
Je weet niet wat me bezig houdt.
Je weet niks van me.
Je bent niks.
Je gebruikt me. Op mij kun je je afreageren. Use me. Je geeft mij de schuld, van dingen die jij hebt gedaan. Blame me. Je scheldt mij uit, terwijl je boos bent op anderen. Thanks, ‘dad’.
Je wilt me helpen, zeg je. Nou, ga dan dood! Doei…
__________________
...amen...
Laatst gewijzigd op 21-04-2002 om 11:22.
|