Het begon allemaal toen Jose aan mij en Anne vertelde dat ze het wel had gehad met Pieter. Hij was arrogant, dacht niet na voordat hij iets zei of deed en was gewoon een eikel.
Jose had wel vaker van die buien, en de realtie was ook net een knipperlicht. Maar dit keer was het anders zei ze. Het was echt over, niks kon hem meer redden. Hij was kantje boord, en ze kon het niet langer aan. En zoals vrouwen kunnen zijn, als een vriendin zich klote voelt, zo waren wij dus ook. We bedachten een kinderachtige list, leidden Pieter af, en Jose ging haar spullen halen. Ze kon makkelijk bij mij of Anne slapen, maar daar wilde ze niets van weten, en vertrok naar een hotel in de dichtsbijzijnde stad.
Toen Pieter er achter kwam, was hij woest. Hij heeft alles kapot gesmeten en is haar gaan zoeken. We wilden hem tegenhouden, en de inmiddels ingelichte wederhelften, vonden dat Pieter dit keer er wel flink aan onderdoor ging. Hij dronk wel vaker, gewoon gezellig op een feestje, met z'n allen. Maar nu we hem leerden kennen zonder Jose in zijn buurt kwamen we erachter dat we een totaal verkeerd beeld van de altijd zo aardige Pieter hadden....
__________________
Do you count the sundays when I'm there?
|