Janne [verhaal]

[ducky]

Dit is het begin van een verhaal, ben benieuwd wat jullie er van vinden.


Veel te vroeg komt Janne op school aan. Alleen de vijfde klassers die de gehate eerste uren hebben, ziet ze slaperig in de banken zitten. Je zal maar een eerste uur wiskunde hebben… Ze loopt naar haar kluisje, toch blij dat er nog niemand is. Nu hoeft ze ook niemand uit te leggen vanwaar al die tassen.
In school is het gelukkig lekker warm. Buiten lijkt het wel te vriezen. Janne kan zichzelf nog steeds wel voor haar hoofd slaan. Wie kiest er nou zo’n dag, met die gure wind… Wie kiest er nou een dag midden in de winter? Grauwe wolken bedekken de hemel. Het is wel de sfeer die de dag dat Janne wegloopt moet hebben, grauw, saai en inspiratieloos. De wereld zou vrolijk moeten zijn, in tegenstelling tot thuis, nu lijkt het er bijna op dat Janne beter thuis kan zitten. Ze weet wel beter. Daar wil ze voorlopig niet meer heen. Liever wil ze helemaal nooit meer terug. Wie heeft ze daar nu nog, waarvoor zou ze thuis willen komen. En de situatie zou alleen maar verergeren.
Langzaam komen er meer leerlingen op school en juist vandaag valt het haar heel erg op dat de meeste leerlingen samen of in groepjes verschijnen. Of al snel een goede vriend zien waarmee ze uitgebreid een gesprek aangaan. Janne voelt zich ontzettend alleen wanneer ze op de trap gaat zitten en wacht tot de bel gaat. Pas dan zal ze weer bewegen, alsof de bel haar enige vriend is op school. Ze vraagt zich af of dat ook niet zo is. De bel zorgt dat ze eindelijk weg mag bij het lesuur waar ze zo graag heen wilde. De bel zorgt voor het begin van het halve uur dat ze even verlost is van haar klasgenoten, maar na dat halve uur zorgt de bel toch ook weer dat die tijd waar nooit een einde aan leek te komen van verveling weer afgelopen is. Of is het toch zo dat de boeken in de bibliotheek een nog grotere vriend van haar zijn?

[Eva*]

Het leest wel lekker.
Verder kan ik er weinig over zeggen; 'k heb nog geen idee waar dit verhaal naartoe leidt.

[dopehead]

leest idd wel lekker aleen waar gaat het verder over? iemand die wegloopt van huis die eenzaam is en zelfmoord pleegt?????
ik hou wel van dit soort verhalen.

[Aafster]

E.v.a schreef:
Het leest wel lekker.
Verder kan ik er weinig over zeggen; 'k heb nog geen idee waar dit verhaal naartoe leidt.

sAME HERE.. ben wel benieuwd hoe je verder gaat met je verhaal..
kuz

[ducky]

het gaat wel over een eenzaam meisje wat thuis weggelopen is, maar ze zal geen zelfmoord plegen.
Ik zal binnen ort nog een stukje plaatsen...

dank je voor de reacties

[Suicidal Tendency]

Is echt goed, maar dat had ik je al gezegt, ik kom vanmiddag even verder lezen!

[ducky]

een stukje verder:

De bel gaat en Janne staat op. Tijd voor biologie Ze is benieuwd hoe de docent de volgende paragraaf uit zal leggen. Ze heeft ’m al gelezen en vond het gewoon bijna leuk hoe erg versimpeld iets kan zijn. Inleiding tot de plantengroei is het eigenlijk, meer niet. Biologie, een van Jannes favoriete vakken waar ze al echt veel vanaf weet voor een brugger. Anderen in haar klas zullen er ongetwijfeld moeite mee hebben. De las loopt vol en overal hoort ze de geluiden dat het huiswerk niet gemaakt is. Gister was er zo’n spannende film op tv. Het lijkt wel of iedereen die film gekeken heeft.
Geloven ze dan echt dat ze het gaan halen zonder huiswerk te maken? Janne schrijft de aantekeningen over, maar wordt bijna verdrietig van het simplisme van de uitleg. Het kan zo boeiend zijn.
Het tweede uur van vandaag is de mentorles. Zoals gewoonlijk het uur dat het een enorme zooi is in de klas en dat Janne haar biologiehuiswerk maakt. En natuurlijk is vandaag ook nog eens de dag dat de rapporten uitgedeeld worden. Janne kijkt naar haar lijst, alleen maar negens en een tien. Hoe kan het ook anders. DE hele klas is nieuwsgierig naar elkaars resultaten alleen Janne zit in een hoekje. Er is zelfs al niemand meer die naar haar kijkt. Alleen de mentor.
“Goed hoor meid, je zou HAVO moeten gaan doen,” zegt hij.
Janne kijkt strak naar haar lijst en zegt niks. Natuurlijk had ze eigenlijk naar de HAVO gemoeten, of gewoon het VWO. Ze vraagt zich af waarom dat er toch steeds weer ingewreven moet worden. Maar hij kan het ook niet weten.
Tot Jannes grote opluchting wordt de leraar geroepen en als de bel gaat is Janne de eerste die het lokaal verlaat. Snel naar de bieb waar het tenminste nog enigszins rustig is.
Het is gaan regenen en Janne heeft niks beters te doen dan maar uit het raam te kijken. Ze heeft vandaag helemaal nergens zin in. Eigenlijk wil ze zomaar even verdwijnen, maar dat kan niet. Weg zwijmelen is de enige optie, maar ook dat lukt Janne niet. Ze heeft simpelweg niks om bij weg te zwijmelen. Geen mooie dag, geen middag om naar uit te kijken, geen vrienden waarmee ze iets zou kunnen gaan doen. Op straat gebeurt ook al niks om haar een beetje op te vrolijken. Het regent, de mensen blijven binnen.
Weer de bel, is de bel nu haar vriend?
Frans, natuurlijk een onverwachte overhoring die weer zeer te verwachten was. Janne maakt het zonder fouten. Het gaat haar gewoon te gemakkelijk af. Ze lijkt alles goed te kunnen en toch heeft ze het nu helemaal gehad. Geen greintje energie zit er nog in het slimme, van nature toch vrolijke meisje. En er is niemand die zich om haar bekommert, niemand die vraagt wat er is.

[dopehead]

erg interesant vervolg wil nog meer .

[Suicidal Tendency]

Blijft echt super goed!!

[Dark Enchantress]

Ben benieuwd hoe t verder gaat

[ducky]

ik heb het geschreven als eerste hoofdstuk voor een boek waar ik mee bezig ben. Ik weet nog niet helemaal hoe het gaat worden, maar dit boeit als eerste bladzijde ?

[stroopwafel]

koel geschreven, maar ik moet zeggen dat ze wel overkomt als een meisje dat zelfmoord gaat plegen..

[ducky]

hier nog een stukje, het is nog niet de rest van het hoofdstuk, maar hieruit blijkt wel dat ze geen zelfmoord zal plegen.

Haar volgende uur is drama. En natuurlijk moet Janne uitgerekend vandaag de vrolijke dochter van een gezellig burgergezinnetje spelen. Alsof het ook allemaal niet erger kan moet ze ook nog samenwerken met Linda en Maickel. De twee die nooit iets van drama kunnen en altijd maar de les aan het verzieken zijn. Janne kan niet vrolijk zijn. Hoe ze ook probeert. Wat heeft ze nu voor rede om vrolijk te zijn? Vanmorgen is ze thuis weggelopen. Een thuis waar je ook al niet vrolijk van kan worden. Toch mist ze het, het is haar enige thuis. Dan ook nog het weer dat niet meewerkt. En over een paar uur de laatste schoolbel voor deze dag, dan is ze ook weer van haar zo bekrompen klasgenoten af aan wie ze bijna stuk voor stuk een hekel heeft. Maar dan is het nog niet afgelopen. Uit school heeft ze niemand om naar toe te gaan en daar is ze nu al bang voor.
“Janne, kom op, doe je best,” de stem van haar lerares klinkt bemoedigend. Het is zo goed bedoeld, maar het scheelt niet vel of de tranen schieten in haar ogen. Ach, de lerares kan het ook niet weten.
Eindelijk gaat ook voor dit uur de bel en Janne krijgt heel even de heerst glimlach op haar lippen. Heel even maar.
Het is pauze en Janne heeft nog maar twee uur les daarna. Egels en natuur-/scheikunde. Ze wil niet meer, niks meer. Is het het wel waard voor een meisje van 13 om op een dag als deze over haar leven te twijfelen? Kan Janne haar eigen dood kiezen? Nee, daar is ze te bang voor, daar komt bij dat ze ondanks alles in blijft denken dat het altijd slechter kan en dat haar leven de moeite waard blijft om te leven. Als ze ouder is en gaat studeren, het zijn dingen waar ze naar uitkijkt. Zolang ze maar weg mag van deze school.
Dan besluit ze weg te gaan, zomaar, eerder dan geplant. Al haar klasgenoten spijbelen zo vaak, Janne heeft nog nooit gespijbeld. Maar wat maken vandaag die twee uur nog uit? Twee uur dat ze zich alleen maar zal ergeren aan haar klasgenoten die de meest eenvoudige dingen nooit zullen begrijpen, omdat ze niet leren. De film was belangrijker.
Wanneer Janne met haar tassen door de gang loopt, voelt ze ogen op haar gericht zijn, maar ze kijkt niet op. Ze wil de vernederende blikken niet zien. Zolang zij ze niet ziet, zijn ze er niet. Maar zijn ze er eigenlijk wel? De leerlingen hebben het veel te druk met de gesprekken over het komende schoolfeest en wat ze aan zullen trekken. Waarom boeit hen dat wel en Janne niet.

[Dit bericht is aangepast door ducky (16-02-2002).]

[Suicidal Tendency]

't Is echt goed, heb nu lekker tot hoofdstuk 6 en het blijft echt SUPER!

[ducky]

dank je
dan zal ik verder schrijven (anders ook wel denk ik hoor...)

[!KiTTiE!]

komt het vervolg hier nog te staan?

[dopehead]

dope dope dope verhaal ik hou van dit verhaal

[punkyfish]

dopehead schreef:
dope dope dope verhaal ik hou van dit verhaal

Super, ik hoop op een vervolg! t leest lekker weg, ga zo door!

[ducky]

Dank jullie voor de reacties
ik zal in iedergeval het laatste stukje van hoofdstuk een nog plaatsen, maar de rest weet ik niet...

[Suicidal Tendency]

Hmm, dat had je dan wel vanmorgen moeten doen want nu ben je op vakantie en moeten we 10 dagen wachten!

ducky schreef:
Als ze ouder is en gaat studeren, het zijn dingen waar ze naar uitkijkt.

Dat zinnetje klinkt een beetje raar.

Het leest idd heel lekker weg, zou graag meer willen lezen. 't Wordt toch wel iets vrolijker/spannender, niet?

Meer, meer!!

[Suicidal Tendency]

Het wordt niet echt vrolijker en ook niet echt spannender, maar het blijft echt heel erg boeien, je wilt echt door blijven lezen!

[ducky]

een beetje laat, maar het beloofde laatste deel van hoofdstuk 1... (was tussendoor even op wintersport...)

of het vrolijker wordt? In het eerste deel niet (verhaal gaat uit 2 delen bestaan) en in tweede deel denk ik wel... maar moet ik nog aan gaan schrijven.

Janne zit in de bibliotheek. Ze heeft een uur in het winkelcentrum doorgebracht. Het is zo stom denkt ze, ze had op school moeten blijven, natuurlijk is de bieb om een uur nog niet open op dinsdag! Langzaam kroop de tijd voor bij, maar eindelijk werd het toch twee uur. Saaiere winkels heeft Janne nog nooit gezien. De kledingwinkels moeten cool zijn volgens de meisjes uit haar klas en de meeste jongens kunnen daar ook nog wel over meepraten. En iedereen loopt er altijd volgens de laatste mode bij, behalve zij. Haar ouders geven er niet om en zijzelf eigenlijk ook niet. Als ze er alleen maar bij zou horen vanwege die broek… Laat dan maar zitten.
De bibliotheek is een van de plaatsen waar Janne het liefste is. Het is er rustig huiswerk maken en alle informatie heeft ze hier binnen handbereik. Net zoals de romans om in een andere wereld te komen. Maar heel zelfden komt ze er een klasgenootje tegen en daar is ze eigenlijk wel blij om. Op school ontstaan er zo snel van die rare verhalen. Janne dit en Janne dat… allemaal roddels, wat heeft ze eraan?
Janne vraagt zich af of ze haar nu missen op school. Niemand leek echter door te hebben dat één klasgenoot de laatste twee uur niet stil in de voorste bank zat. Alleen. Niemand merkte het. De docenten zagen het wel en meldden Jannes afwezigheid, wat natuurlijk weer doorgegeven werd. Over dat punt had Janne niet nagedacht. School zou thuis waarschuwen en haar ouders zouden heel erg boos kunnen worden. Maar dat zou ze niet meer merken. Janne gaat vandaag immers niet meer naar huis.
“Dames en heren, het is kwart voor zes, die bibliotheek zal over een kwartier sluiten. Wilt u uw boeken af komen laten stempelen. Herhaling…” En daar staat Janne dan, voor de bieb in de stromende regen. Niemand om naar toe te gaan. Een paar minuten staat ze radeloos nat te regenen. Als ze nu naar huis gaat is het allemaal voor niks geweest. Maar waar kan ze dan heen. De enige optie die ze heeft is Laura, maar dat is nog zeker een half uur lopen. Ze heeft echter geen andere keus en begint te lopen. Waarom moet het juist vandaag zo ontzettend regenen, het had mogen vriezen desnoods, als die regen maar ophield! Alhoewel, het was een perfecte afspiegeling van haar humeur. Triest. Het liefst zou Janne heel hard gaan huilen, het zou niet uitmaken. Wat is het verschil tussen de regendruppels en een traan op haar wang? Ze staat nog geen tien minuten in de regen en is al helemaal doorweekt en dan is het nog een heel eind naar Laura.
Helemaal verkleumd belt Janne aan, mevrouw van Castel doet open, zoals gewoonlijk. Een hele vriendelijke mevrouw.
“Meid, kom binnen, je bent helemaal doorweekt, loop maar naar boven en trek wat droogs van Laura aan. Ze zit op haar kamer. Wat heb je allemaal bij je? Ow, eet je mee?”
“Graag mevrouw,” en Janne loopt naar boven.
“Janne!” roept Laura uit.
“Sst… Ok, om maar met de deur in huis te vallen, ik ben thuis weggelopen. Ik kan nergens heen en hoop dat ik hier mag blijven. Ik mag wel mee-eten…”
“Ja, en je krijgt nu droge kleren van mij,” valt Laura haar in de rede, “maar waarom dan, wat is er gebeurd dat je nu weggelopen bent? Ik zal het toch aan mijn ouders moeten vertellen…”
“Thuis, de vakantie, Jaap was er… “ Janne begint te huilen en een heel warrig verhaal komt naar buiten. Toch kan Laura het begrijpen. Ze kent de situatie bij Janne thuis en zal er zeker voor zorgen dat Janne voorlopig bij hen kan blijven.

[dopehead]

erg mooi,zet het vervolg er ook alsjeblief bij.

[Aafster]

ga doooooooooooooooooooooorrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr...
ik wil meer.. het leest zo lekkur!

[Eva*]

Het leest erg goed door.
Maar het verhaal vind ik eerlijk gezegd niet echt vernieuwend.

[ducky]

voorlopig ga ik even nog niks nieuws hier neerzetten, misschien over een tijdje wel, maar er gaat nu een enorme flasback komen en dus misschien moeilijk te volgen. En ik wil in iedergeval eerst zelf beter weten hoe het gaat eindigen.

Maar allemaal bedankt voor de de reacties! Ik schrijf zeker door!

[Minimaal]

WOW echt kewl verhaal! Ik kom er wel beetje laat achter (verhaal staat al helemaal onder aan pagina maarja..)Nu wordt ie tenminste weer wat opgekrikt. Ik hoop trowens echt dat je verder gaat schrijven!
Heeeel leuk!

groetjes
Sashja

Meer, meer, meer!

[Aafster]

Krummeltje schreef:
Meer, meer, meer!