Moet mij weer overkomen. Het is niet zo dat ik onervaren ben in relaties, maar ik ben er pas sinds kort achter, dat ik maar aan mijn gevoel moet toegeven en moet vallen op de meisjes waarop ik 'eigenlijk' val.
Of ik daarmee blij moet zijn is een tweede, ik val nl. op 'losbandige linke meiden' om het maar eens netjes te zeggen. En nee, ik wil niets losbandigs, tenminste, ik denk niet dat ik het zou kunnen. Maar goed, dat is meer mijn probleem, hè.
En ja, ik heb een dergelijke meid ontmoet, helaas via internet (hmm baal ik wel van eigenlijk), alleen ze is dus best link. Ze paait 'arme' jongens en die trappen er helemaal in. Ik niet, ze krijgt mij niet zo snel omver. En ze heeft nu eindelijk open kaart gespeeld wat betreft haar spelletjes, maar 100% vertrouwen is er niet. Zelf kan ik ook 'link' zijn (ik denk niet zo erg als zij), dus er is nog wel evenwicht. Het probleem is dat ik haar megainteressant vind (erg leuk is nog niet het goede woord), ze heeft iets (intelligentie sowieso, wat gewoon niet strookte met mijn denkbeeld over 'lossige meiden') en néé dat is niet haar uiterlijk (wat wel heel ok is, maar ik kijk daar toch anders naar).
Maar goed, ik post niet zonder probleem: ik weet niet wat ik met haar aanmoet. Afspreken gaat toch iedere keer mis, dus wellicht houdt ze me evengoed aan het lijntje (waarvan ik het nut niet inzie, maar goed), of durft ze echt niet. Boos op haar kan ik niet worden, maar ik wil niet dat ze me kwetst. Ze weet hoe ik erover denk, maar soms zakt me de moed in de schoenen... want het is een leuke meid, ondanks haar zgn. 'slechte kanten', en wil haar beter leren kennen. Alleen ze test me wel door iedere keer te twijfelen met afspreken etc. Ik ben trouwens ook goed dom dat ik het hier neerzet, maar goed.... Wat nu?
__________________
Beter een vogel in de hand, dan de lucht van 10.
|