Advertentie | |
|
29-06-2002, 11:33 | ||
Citaat:
en vaak is het handig todat ze je met medicijnen dwingen je gevoelens terug te krijgen dan schrik je je kapot |
29-06-2002, 11:35 | |
Verwijderd
|
Dat kan twee kanten uitgaan. Aan de ene kant kan de autist de relatie heel lang volhouden, omdat hij/zij nooit écht (volledig) verliefd is geweest en eigenlijk simuleert. Hij/zij loopt dan iig niet het risico dat de verliefdheid over gaat, omdat die er al niet was om mee te beginnen. Verder kunnen ze, omdat ze minder aan gevoel en meer aan ratio onderhevig zijn, misschien in bepaalde situaties betere beslissingen nemen dan mensen die verliefd en heel emotioneel zijn.
Aan de andere kant is het zo, dat de autist natuurlijk nooit dat échte verliefde gevoel zal hebben. Hij/zij zal zich dan waarschijnlijk ook anders gedragen in een relatie dan iemand die wél echt verliefd is. Het is dus minder emotioneel, minder passievol, minder hartstochtelijk, zoals ik boven al zei, en voor sommige mensen kan dat een bezwaar zijn. Het hangt in zulke gevallen van de partner af. Laatst gewijzigd op 02-09-2007 om 20:24. |
29-06-2002, 11:35 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
|
29-06-2002, 11:38 | |
ff voor de duidelijkheid
ik ben niet letterlijk autistisch het zit in het schizofrene spectrum, maar dit lijkt heel erg op autisme. het was ook de eerste diagnose die werd gesteld. later nbleek dat ik het autisme later had ontwikkeld en het dus iets anders was. maar op dit moment noem ik het voor jullie autisme om het ff duidelijk te hebben (wie psych leest weet wie ik ben ) |
29-06-2002, 11:46 | |
Verwijderd
|
Hmhm, dat herken ik wel.
Dat is ook erg moeilijk; je weet gewoon niet wat emotioneel correct is (dit klinkt vaag ). Je doet het in principe pas als je weet dat het van je verlangt wordt (aangezien hij het niet aanvoelt, wacht hij op haar 'teken').. Laatst gewijzigd op 02-09-2007 om 20:24. |
29-06-2002, 11:46 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Dit in verband met het feit dat schizofrenen vaak een zwak zelfbesef hebben en een 'ijkpunt' in de werkelijkheid nodig hebben, waar ze dan heel erg aan vastklampen. Het is in een relatie met een schizofreen ook altijd op eieren lopen: aan de ene kant moet je niet te dichtbij komen, want dat schrikt af, maar aan de andere kant moet je ook weer niet teveel afstand nemen, want dat leidt tot jaloezie, angst om dat ijkpunt te verliezen, angst om 'niemand' te zijn. (Als ik het goed heb onthouden - corrigeer me als ik er totaal naast zit!) |
29-06-2002, 11:48 | ||
Citaat:
(en stemmen zitten er in 90% van de gevallen ook bij ) |
29-06-2002, 11:57 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Het valt bij schizotypische mensen ook wel op dat ze bijv. zomaar ineens 2 maanden verdwijnen in hun eigen wereldje; graag alleen willen zijn en zich op een bepaald ding concentreren (de psychose). Maar in tegenstelling tot autisten kennen schizo's dus wel emoties, zelfs heel hevige soms. Lees hier meer over de omgang met psychotische mensen. |
Ads door Google |
29-06-2002, 12:21 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
Realiteitsbesef spreekt voor zich: mensen in een psychotische episode kunnen geen onderscheid meer maken tussen hun beleving en de werkelijkheid. De waarnemingen kunnen van allerlei aard zijn: je hebt gewone hallucinaties (visuele waarnemingen), maar ook audibele (je hoort stemmen), olfactorische (reuk- en smaaksensatie) en ook het gevoel van aanraking (waar ik de term ff voor kwijt ben). Citaat:
|
29-06-2002, 13:52 | ||
Citaat:
het een sluit het ander toch niet uit? Ik maak best vorderingen. Toch ontbreken sommige dingen gewoon. en als het er niet is kan je het ook niet ontwikkelen. Je kan jezelf wel trainen om er beter mee om te gaan. Dat is dan misschien ook wel ontwikkeling
__________________
It's not my problem I don't like you
|
30-06-2002, 11:12 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Is dat autisme? Het kan toch ook dat je redeneert dat vrouwen het niet leuk vinden om aangekeken te worden en dat je ze daarom negeert ofwel vies aankijkt als je ze leuk vind? |
30-06-2002, 22:10 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Zie deze FAQ over autisme voor meer informatie over de 'ziekte'.. |
01-07-2002, 13:05 | |
Jullie doen allemaal net alsof het zo erg is om autistisch te zijn. Zo van: "Ik herken dit, maar ik wil het niet herkennen omdat ik helemaal niet ziek ben!". Lijkt een beetje een taboe onderwerp te zijn dan.
Ik mag mijzelf licht autistisch noemen, ik heb het Asperger syndroom. Hierbij moet je dan niet denken aan het contactgestoorde jongetje dat schichtig voor zich uit kijkt en alle contact met anderen uit de weg loopt, want dat is bij Asperger eigenlijk nooit het geval. Het is ook niet enkel een tekortkoming tov vanderen. Natuurlijk zijn er dingen die ik vanwege deze 'informatieverwerkingsstoornis' minder goed kan, of minder snel kan dan anderen, maar daartegenover staat ook dat er ook een heleboel dingen zijn waarin ik hierdoor in vergelijking tot anderen juist heel erg uitblink. Meestal merk je ook niet snel aan mensen dat ze asperger hebben, maar als je heel intiem met ze omgaat kom je er wel achter dat er bepaalde dingen anders zijn dan anders in de omgang of reacties van deze mensen. Het is een veelvoorkomende afwijking en het grootste deel van de mensen die het hebben zijn zich daar zelf niet van bewust. Ik ervaar het zelf nu eigenlijk al niet meer als een handicap, alhoewel het af en toe gewoon vervelend is dat ik me in sociale situaties niet zo goed kan handhaven als een ander dat zou doen. Maar met professionele begeleiding en training worden de grootste problemen opgelost en leer je ook wat meer de voordelen uitbuiten. Uiteindelijk levert het bijna alleen nog maar voordelen op. PS: sorry beetje offtopic, 'k haal het wel weg als het hier echt niet hoort.
__________________
It's not my problem I don't like you
Laatst gewijzigd op 01-07-2002 om 13:08. |
24-07-2008, 23:26 | |
hoi allemaal,
toevallig dat ik deze site tegen kwam en hier iets las over relaties en autisme. Er is gezegd dat ik ook een bepaalde vorm van autisme heb. Echter , ik ervaar juist hele sterke emoties inhet algemeen (al heb ik ook perioden dat ik in een waas leef en er even niet veel doordringt , mogelijk ook door een wat sombere stemming). Wat betreft dates,: ik krijg altijd nadat ik een date heb gehad met een jongen die ik leuk vond het gevoel dat die jongen mij niet leuk vond (ook als dit wel het geval is ) en dan heb ik vaak direct de neiging om boos te reageren en dingen negatief te interpreteren. Het komt dan omdat ik iemand juist heel leuk vind, en echt sterke emoties ervaar, maar tegelijkertijd het gevoel heb dat ik die jongen niet kan vertrouwen. Dit is voor mij dan heel moeilijk om niet impulsief snel terug te reageren en wel even te laten weten dat ik het niet leuk vind dat hij niet eerlijk is geweest. Echter soms krijg ik achter af te horen dat diegene mij wel leuk vond, en had ik beter een dag kunnen wachten met reageren want ik heb het idee dat mijn reactie sowieso al tot een vervelende sfeer leidt en alleen maar tot meer twijfels. Kent iemand dit. graag zou ik hier wat meer over willen horen. of andere mensen met autisme dit ook hebben? of dat dit meer voorkomt gepaard met andere problemen? Heel veel groetjes, anne |
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Nieuws, Achtergronden & Wetenschap |
Geestelijke gezondheidszorg voor jongeren gaat uit de zorgverzekering PetitieJeugd | 39 | 31-10-2013 13:01 | |
Liefde & Relatie |
Hoe zeg ik haar dat ik verliefd op haar ben? immortelle | 24 | 01-03-2011 05:16 | |
Liefde & Relatie |
Het gevoel dat ik niet meer belangrijk voor hem ben. RedRibbon | 31 | 26-11-2009 15:50 | |
Levensbeschouwing & Filosofie |
De hemel als 'eindstation'? wondersbestaan | 151 | 23-03-2004 09:35 | |
De Kantine |
Kinderwens WishfulDreaming | 28 | 24-01-2003 07:00 | |
Verhalen & Gedichten |
Een Verhaal over een Autistisch Kind PsychoBoy | 2 | 08-12-2002 11:02 |