Advertentie | |
|
30-06-2002, 14:01 | |
Oké, dan hier het vervolg. Have fun reading (hopelijk) :-)
*** Twee uur, drie glazen cola en heel wat gepraat later. Sacha was gebleven. Sander had zoveel met haar gemeen ontdekte ze, ze kon zo goed met hem praten. Ze hadden het over van alles gehad. Eerst over Placebo natuurlijk, hij was de eerste die ze kende die daar ook van hield. Hij had ze gewoon live gezien! En verder … ja ze had hem verteld waar ze Joost van kende en hij vertelde op zijn beurt zijn ontmoetingsverhaal met de ‘ziekzwakmisselijke’. Het kwam er niet echt vrolijk uit en Sander liet niet veel van hun vriendschap (of hoe je ook kon noemen) los. Sacha liet het maar rusten. Ze moesten het zelf maar uitzoeken. Ze wist wel dat ze Sander erg aardig vond en dat ze nu al geen partij voor de een of de ander kon kiezen. Sander keek naar Sacha. Ze was gewoon gebleven! Hij kon het nog steeds niet geloven. En hij had nog wel zo lullig gedaan in het begin. Zijn ogen gleden over haar gezicht. Haar rustige ogen keken hem lief aan. Haar haren vielen sierlijk langs haar gezicht. Geen stijl, sluik haar, nee, juist mooi dik en precies de goede lengte. Hij smolt. Hij was verliefd. Verliefd op Joost zijn vriendin. Hoe kreeg hij het voor elkaar! Dat hij het zo wist uit te kiezen, na alles wat er gebeurd was… Sander had niet alles over hem & Joost aan Sacha verteld. Het nare, bittere, kloterige gedeelte had hij achterwege gelaten. Had hij weggedrukt, had hij verzwegen. Hij wilde het wel vertellen, maar hij kon het niet. En waarom zou hij? Maar misschien was het wel beter geweest… Sander wist het niet meer. Het deed gewoon té veel pijn om het weer op te rakelen. Om het aan een buitenstaander uit te leggen. Hij zuchtte. “Zo saai is mijn vraag toch niet?” Sacha keek hem lachend aan. Sander schrok op uit zijn gedachten. “Hè wat? Sorry, ik hoorde je even niet denk ik. Wat zei je? Hij keek haar belangstellend aan. “Niks bijzonders hoor, over het appartement. Ziet er duur uit.” Sacha’s ogen keken hem rustig aan en hij glimlachte. “Och, ja. Tja, dat krijg je hè, als je een rijke pappie hebt.” Ze lachten allebei. “Mijn vader werkt bij een groot bedrijf, ik zal je het saaie gedeelte maar besparen, en hij heeft dit appartement bekostigd.” “Das aardig zeg.” “Hmhm, ik weet alleen niet of hij het ook aardig bedoeld heeft of dat ik gewoon moest oprotten.” Sacha bespeurde een cynisch trekje rond Sanders mond. Hij keek strak voor zich uit en nam toen achteloos een slok cola. “Ja, wie ben ik dan om dat af te wijzen nietwaar?” “Het ziet er erg mooi uit.” “Dank je,” antwoordde Sander, half doelend op het feit dat ze er niet verder op in ging. Opeens hoorden ze Joost zijn slaapkamerdeur opengaan. Alsof ze er beide opeens van bewust waren dat hij er ook nog was, keken ze elkaar verschrikt, zelfs bijna betrapt aan. “Shit,” zei Sander net iets te hard, zodat Sacha het hoorde. Ondanks alles moest ze er om grinniken. Een paar seconden later liep Joost de woonkamer binnen. Hij zag Sacha zitten en keek haar verbaasd aan. Toen gleed zijn blik over Sander en zijn ogen kneep hij samen alsof hij nadacht. Toen keek Joost weer terug naar Sacha en zei: “Je hoefde niet te wachtten tot ik wakker werd hoor.” Hij hoorde Sander schamper lachen. “Wil je ons even alleen laten Sander?” vroeg Joost rustig. Hij keek hem aan op zo’n manier dat Sander er zich niet lekker onder voelde. “Bedankt voor de cola Sander,” zei Sacha alhoewel ze meer bedoelde dan dat. Sander wist dat en knikte naar haar. “Dag Sacha,” zei hij en hij liep de kamer uit. Joost ging zitten en stak gelijk van wal. “Wat doe je hier? Waarom was je met hem aan het praten? Lekker zitten roddelen over mij?” De verwijten sloegen Sacha om de oren. Ze keek hem verwonderd aan. “Kijk nou maar niet zo onschuldig. Oooooh dit haat ik zo hè, dit gelieg onder mijn neus. Wát heeft hij allemaal zitten zeggen over mij?” “Niks. Doe nou eens rustig.” “Ik doe rustig, godverdomme.” “Hij heeft niks gezegd, we hebben een beetje zitten praten over Placebo en dat soort dingen.” “Placebo? Wat is dat?” Sacha zuchtte onhoorbaar. “Een muziekgroep, doet er niet toe. Er is niets gebeurd of zo.” “Nee dat moet er nog eens bijkomen zeg!” Joost leunde naar achteren en sloot zijn ogen. “Hoe gaat het met je?” vroeg Sacha, een ander onderwerp aansnijdend. “Kut.” “Oh.” “Wat denk je dan? Dat ik het fijn vind als mijn beste vriend zit te kleppen of weet ik ‘t wat nog meer met mijn vriendin? Nou?” “Beste vriend?” Sacha kon het niet laten te grijzen. “Béétje overdreven is het niet?” “Ja nou … je snapt me wel,” mopperde Joost. “En wat is er mis met praten? Heet dat ook al vreemdgaan tegenwoordig?” Joost keek naar Sacha. “Kan ik je vertrouwen dan?” “Kan ik eerder aan jouw vragen.” Sacha kreeg er een beetje genoeg van. Hij twijfelde gewoon aan haar, moest hij niet te lang mee doorgaan want dat haatte ze. Als er iemand te vertrouwen was dan was zij het wel. “Daar hebben we het toch al over gehad Sach. Ik bén veranderd!” “Ja nou, ik krijg wat van jouw hoor … denk je nou echt dat ik meteen lig te vozen met Sander?” Ze keek haast verdrietig. Joost trok Sacha naar zich toe en kuste haar op haar mond. “Sorry, sorry. Maar heeft híj dan ook niks gedaan … geen poging gedaan tot …” Sacha liet hem niet uitpraten. “NEE! En nu hou je erover op. Dat jaloerse gedoe, doodmoe word ik ervan.” Ze was nu echt boos. “Sorry,” zei Joost opnieuw. “Ik hou erover op.” “Beter doe je dat ja.” “Vriendjes weer?” Joost keek haar zielig aan en Sacha kon die blauwe ogen niet weerstaan. “Oké, oké. Het is al goed.” Er verscheen weer een klein glimlachje op haar mond. “Zo ken ik mijn meisje weer!” riep Joost en op de een of andere manier bleef dat zinnetje in Sacha hoofd knagen. Hij deed nu net álsof zij verkeerd zat en niet hij. Ze moest aan Sander denken. Die rustige jongen die helemaal niet lekker in zijn vel zat. Wat zat hem dwars? Ze wilde erachter komen. En als Joost daar problemen mee zou hebben dat had hij mooi pech. Part Three. De wekker rinkelde hard door Sacha’s slaapkamer. Een ferme klap met haar vlakke hand boven op het voorwerp gaf een positief resultaat. Het kabaal hield op en Sacha draaide zich tevreden om. Ze werd rustig wakker en haar gedachten vormden zich weer zoals een puzzel in elkaar werd gelegd. Ze dacht aan gisteren. Ze dacht aan de twee jongens. Aan Joost die nu weer haar vriendje was en aan Sander met wie ze zo goed had kunnen praten en aan wie ze, hoe raar dat ook klonk, met meer blije gevoelens aan terugdacht. Joost had haar hoofd weer op hol gebracht, maar Sander had haar weer met beide benen terug op de grond gezet. Joost reageerde zo verhit op haar en Sander, zo kende ze hem helemaal niet. Die rotjongens ook altijd, You can’t live with them … en tja. Ze moest om zichzelf glimlachen en ze duwde het dekbed van zich af. Met één beweging zwaaide ze haar benen uit het bed en ze bleef even zitten. Van te snel overeind komen werd ze altijd een beetje duizelig. Als haar moeder dat wist zou ze gelijk allerlei eten in haar mond geduwd krijgen. “Eet je wel goed Sacha?” was altijd de standaardvraag die ze bij elk bezoek aan haar moeder te horen kreeg. Ze ging dan ook haast nooit meer langs. Ze stond op en pakte een stapeltje kleren. Toen ze naar de badkamer wilde lopen ging de telefoon. Kwart over tien, wie kon dat nou zijn dacht ze. Ze nam op. “Met Sacha.” “Ik heb de baaaaa-haaaaaaan!!!” Gilde een stem aan de andere kant van de lijn. Oeps dacht Sacha, helemaal vergeten! Haar vriendin Madelon had vandaag een sollicitatiegesprek. Om half 10 wel te verstaan. Bij een groot, duur restaurant in de binnenstad. “Cool joh! Gefeliciteerd! Hoe ging het!?” “Ja geweldig, het ging zo smooth joh ik had ze zo om mijn vingertje gewikkeld.” Madelon klonk erg zelfverzekerd. Zoals altijd wist Sacha. “Zullen we wat afspreken? Ik wil alles horen.” “Ja meid, is goed, ik sta nu buiten nog te genieten van de rush maar ik kan zo bij je zijn. Kunnen we even koffieleuten.” “Prima, maar laat me eerst even douchen oké?” “Ben ik over een uurtje bij je, ja? Ik ga eerst nog langs mijn moeder, haar verrassen met het feit dat ze een buitengewone dochter heeft.” Sacha lachte. “Doe dat, tot zo!” “Bye!”
__________________
Numb.
|
01-07-2002, 19:56 | |
Waar blijven die reacties? Ik word er bijna moedeloos van. :-(
Ik blijf toch maar de delen posten. Oh en de delen zijn niet zo lang, omdat ik het fijner vindt om telkens een klein stukje te plaatsen dan steeds zo'n groot stuk. Maakt het zo onoverzichtelijk ensow. *** “Nou ja, en toen had ik dus de baan. Ik kan morgen meteen beginnen om halfnegen!” Stralend keek Madelon naar Sacha. “Super toch! Ik ga werken met hartstikke goede koks. Die hebben echt overal verstand van.” “Was je niet zenuwachtig dan?” vroeg Sacha nieuwsgierig. “Zomaar voor hun neus een gerecht maken lijkt me wel eng.” “Ah nee joh.” Madelon wuifde al Sacha’s angsten weg. “’t Ging van een leien dakje. Ze waren écht wel onder de indruk van me.” Ze zaten beidden in de kleine huiskamer van Sacha koffie te drinken. Madelon was springend en gierend Sacha’s flatje ingestuiterd en ze had eerst een kwartier nodig om bij te komen. Sacha had nog snel iets kleins gekocht om aan Madelon te geven. Naast haar flat zat een drogisterij en ze had een flesje parfum gekocht. Madelon was er heel erg verrast door en gaf haar vriendin dan ook spontaan 3 dikke zoenen. Nu vertelde ze hoe het was gegaan die ochtend. Ze moest zachtjes giechelen. “En er was een leuke kelner bij! Die had je echt moeten zien, hij is wat voor jou! Heel schattig knulletje.” Madelon knipoogde naar Sacha en ze moesten beide lachen. “Hou nou eens op met koppelen vervelend mens. En trouwens het is verspilde moeite…” Sacha keek een beetje geheimzinnig zodat Madelons nieuwsgierigheid werd aangewakkerd. “Hoezo? Heb je er eentje aan de haak geslagen? Wie is ongelukkige?” Sacha gaf Madelon een mep. “Ik vertel je niks hoor!” “Ach kom. Het was maar een onschuldig grapje. Zeg nouuuw!” “Je gaat toch vast gillen en me slaan als je hoort wie het is.” “Ik vind alles goed als het maar geen Joost is,” grapte Madelon. Er viel opeens een ijzige stilte en de ogen van Madelon werden zo groot als schoteltjes. “Dat méén je niet Sacha! Aah nee!” Madelon sloeg haar handen voor haar gezicht en slaakte een gesmoorde kreet. “Ben je gek geworden of zo?!” “Hij belde me gisteren op,” antwoordde Sacha alsof dat als een soort van excuus diende. “Gewoon de hoorn erop gooien. BAF. Zo moeilijk is dat niet hoor.” “Ik ben naar hem toe gegaan om hem eens goed de waarheid te vertellen,” begon Sacha haar verhaal maar haar vriendin viel haar in de rede. “En dus zijn jullie nu weer samen. Jaja, ik snap het hélémaal. Je bent gek Sacha, echt.” En Madelon tikte met haar wijsvinger op haar voorhoofd. “Laat je me nu nog eens uitpraten of hoe zit dat,” verzuchtte Sacha. En ze begon haar verhaal. Ze vertelde Madelon alles, van hoe Joost op haar had ingesproken en dat ze dat wel móest geloven (dit ging gepaard met kotsgebaren van Madelon, waar Sacha maar niet op lette), verder vertelde ze van Sander en hoe de relatie tussen de twee jongens was. Toen ze was uitgesproken wachtte ze op een reactie van Madelon, maar die bleef uit. “Wat is er nou Lon? Zeg nou wat.” Madelon nam een slok koffie en keek toen met een gebogen hoofd en een moederlijke uitdrukking op haar gezicht naar Sacha. “Wat denk je nou meid?” “Hij is toch echt veranderd,” zei Sacha zacht en keek naar beneden. “Die jongen veranderd echt niet hoor. Ik ken hem al een aantal jaren en hij lijkt wel alleen maar erger te worden. Nu is hij ook nog eens jaloers!” “Ja dat was wel erg raar ja. Maar dat komt ook omdat ze elkaar niet mogen.” “Die Sander lijkt me wel een aardige knul. Dump Joost gewoon en begin wat met hem.” Madelon keek Sacha wijs aan. “Echt hoor, ik vind je altijd heel erg slim en je maakt betere keuzes dan ik over het algemeen, maar wat jongens betreft –en ik doel nu dus op Joost- ben je een ramp. Serieus waar.” ”Maar hij zoent zo lekker!” flapte Sacha eruit, en ze moesten beide opeens lachen. “Meer jongens zoenen lekker, misschien is Sander wel een echte Don Juan wat dat betreft,” plaagde Madelon. “Ik weet het gewoon niet meer. Elke keer als die jongen naar me kijkt ben ik verloren.” “Je bent gewoon dus nog steeds verliefd.” “Tja, ik … ik geloof het.” Het kwam er moedeloos uit en Sacha keek sip. “Wat moeten we nou met jou meis.” “Ik ben hopeloos ik weet het!” Sacha maakte een theatraal gebaar waarop Madelon moest glimlachen. “En ik kan je over een tijdje weer troosten. Ik zal de Kleenex en de chocolade maar weer alvast inslaan.” “Ik kan heus wel voor mezelf zorgen hoor.” Madelon keek om zich heen. Ze zag geen troep liggen, zoals in de meeste studentenflatjes, maar een keurig opgeruimde kamer. “Ja wat het huishouden betreft wel ja … maar je vriendjes zijn aan de beroerde kant.” “En mijn vriendinnen?” “Eentje kan er wel mee door.” “Yvette toch?” “Wie is Yvette?!” Madelon keek Sacha verontwaardigd aan. “Ah, doe nou niet jaloers. Staat je niet,” pestte Sacha. “Nee dat staat Joost hè,” pestte Madelon terug. Ze moesten allebei grinniken. Sacha schonk Madelon en zichzelf nog een kop koffie in. Toen ging ze weer zitten. Madelon werd opeens weer serieus. “Als je maar wel weet dat Joost hele nare geintje met je heeft uitgehaald en dat ik het persoonlijk een grote eikel vind. Wat je doet moet je natuurlijk zelf weten, maar echt slim van je vind ik het niet.” “Ik weet het ook wel. Maar ik wil hem gewoon nog één kans geven.” “Dat heb ik eerder gehoord jammer genoeg.” “Zullen we afspreken dat dit de laatste keer wordt?” “En anders?” vroeg Madelon. “Anders ben ik een ultieme loser en trakteer ik jou op een heel duur etentje.” “Wat ik zelf dan niet gekookt heb natuurlijk.” Sacha glimlachte. “Deal?” “Oké deal, maar weet dan wel dat je een héle erge loser bent en ik je dan het leven zuur ga maken.” “Jaaahaaaa. Ik weet het.” “Maar zover laat ik het komen natuurlijk.” En Madelon keek bezorgd naar Sacha die op haar beurt wist dat ze een echte vriendin had. “Je bent de beste,” zei ze dan ook. “Begin met mij dan een relatie gekkie,” en Madelon keek verleidelijk naar Sacha. Hierop kreeg ze een kussen naar haar hoofd gesmeten. “Dus niet,” snifte Madelon. Ze praatten nog wat samen en Madelon ging pas rond het middaguur weg, en toen Sacha alleen in haar kamertje overbleef was ze nog twijfelachtiger dan toen ze vanmorgen opstond.
__________________
Numb.
Laatst gewijzigd op 01-07-2002 om 19:59. |
02-07-2002, 13:38 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
T is gewoon echt mooi geschreven, en k ben wel benieuwd hoe het verder gaat!! En idd, wat je zegt, kortere stukjes zijn ook fijner om te lezen |
02-07-2002, 16:51 | ||
Citaat:
Wel opvallend dat alleen meisjes reageren, ik vraag me af of jongens 't ook leuk vinden. ;-)
__________________
Numb.
|
03-07-2002, 15:39 | ||
Citaat:
maar nu wel is het volgende deel al bijna af??(*hint* )
__________________
de havenmeester is ook niet perfect, maar zolang de worst vliegt, heerst de bloemkool de wereld..
|
04-07-2002, 10:15 | ||
Citaat:
Allemaal bedankt voor de positieve reacties. Ik heb nu een heel klein stukje geschreven, meer tijd om te schrijven heb ik voorlopig niet. Ik ga nl een weekje weg. :-) Please, blijf wel uppen. *** Het regenachtige weer was nog niet weggetrokken. Nog steeds verzamelden zich telkens donkere wolken waaruit dikke, grote druppels vielen die de mensen onaangenaam verrasten. Ook Sacha waagde zich weer buiten. Ze holde snel naar de supermarkt. Er waren enkele uren verstreken sinds Madelon weg was gegaan. Ze had nog een poging gedaan tot studeren, maar er was niks van terechtgekomen. Ze kon zich niet concentreren. Dan maar boodschappen doen, had ze besloten. Ze had helemaal niks in meer in huis, de laatste rol koekjes was vanmorgen opgegaan. Toen ze haar flatje verlaten had, was het nog droog, maar intussen was het weer volop gaan regenen, wat Sacha niet blijer maakte. Mopperend in zichzelf kwam ze aan bij de plaatselijke supermarkt. Het was er woedend druk. Sacha zuchtte bij de aanblik van al die krioelende mensen. En ze had al zo’n hekel aan winkelen. Vanavond zou het zeker rustiger zijn, maar dan had ze geen tijd. Vanavond ging ze op bezoek bij Joost, zoals ze had afgesproken. Stiekem hoopte ze dat Sander er zou zijn. Ze dacht terug aan gisteren, en hoe ze met hem had gelachen. Hij was zo aardig. Die starre stem door de intercom was helemaal vervaagd toen ze gisteren saampjes op de bank zaten. Hij was toen zo anders. Ze pakte een winkelwagentje en reed daarmee de winkel in. Behendig zoefde ze door al de schappen en zocht alleen wat ze dringend nodig had. Op zoek naar lekkere dingetjes deed ze wel een andere keer, daar had ze nu niet zo’n zin in. Toen ze klaar was liep ze naar de kassa’s. Toen ze zag hoe druk het daar was irriteerde ze zich inwendig. Alle kassa’s waren open maar dat maakte niks uit, nog steeds stonden er lange rijen waar Sacha met veel tegenzin in ging staan. Natuurlijk ging haar rij weer het langzaamste. Ze zag het allemaal met lede ogen aan. Ze keek eens rond, benieuwd of ze nog bekenden zag. Net toen ze wilde constateren dat iedereen hier volstrekt vreemden voor haar waren (en dat voor een plaatselijk supermarkt) zag ze een bekend gezicht. Sander! Wat deed hij nou hier, verwonderde Sacha. Hij stond een paar rijen verder. Ze wilde net naar hem gaan schreeuwen toen ze iemand anders opmerkte die met Sander aan het praten was. Hij stond daar met een meisje. Sander stond daar met een meisje. Heel eventjes was ze jaloers. Ze wist ook niet waar het jaloerse gevoel vandaan kwam, maar het was er wel. Wie was dat meisje? Zijn vriendin natuurlijk, schoot het door Sacha heen. Hij had immers een vriendin. Sacha bekeek het meisje eens goed. Ze had rode en zwarte haren. Niet echt, maar uit een potje. Het stond er wel mooi, moest Sacha toegeven. Verder had ze een spichtig gezichtje, haar mond stond stuurs en ze keek Sander niet aan toen hij wat tegen haar zei. Sacha zag dat Sander ook niet echt stond te jodelen. Nou is dat natuurlijk nooit zo als je je in een supermarkt bevindt, vond Sacha, maar iets vrolijker kon hij toch wel kijken. Het huilen stond hem nader dan het lachen. Sacha vroeg zich af of hij wel een lach op zijn gezicht zou krijgen als hij wist dat zíj hier stond. Maar ze durfde nu niet meer te schreeuwen. Het had ook geen zin meer want ze hadden betaald en liepen weg. Sacha concentreerde zich weer op haar eigen rij. Ze zag dat ze aan de beurt was. Toch lieten Sander en dat vreemde meisje haar aandacht niet meer los. Sander had het niet makkelijk wist ze. En ze wilde zo graag weten wat er allemaal aan de hand was. Ze wilde hem helpen. Vanavond misschien! Het wisselgeld dat ze van de caissière terugkreeg stopte ze in haar portemonnee en ze deed haar boodschappen in een plastic tas. Vastbesloten om Sander vanavond eens vriendelijk uit te horen liep ze met haar boodschappen de winkel uit. Een grote glimlach verscheen op haar gezicht, het was droog.
__________________
Numb.
|
Advertentie |
|
04-07-2002, 15:20 | |
Verwijderd
|
jeej, echt heel leuk!!!
in dat weekje weg kan je wel veel schrijven! Denk ik, of moet je andere dingen doen, ik weet natuurlijk ook niet waa je dat weekje naartoe gaat enzo... maar ach... 't is maar een weekje, en das zo voorbij (hoop ik) maar, flipje het kipje, kan je bij je volgende stukje misschien een paar laatste regels van het vorige stukje erbij doen, want da zit ik weer helemaal in het verhaal (en hoef ik niet naar boven te scrollen, ja ik is lui) |
04-07-2002, 16:26 | |
LAAT ONS NIET ALLEEEEEN!!
een hele week is 7 dagen dat weet je toch wel?? je zoekt in dat weekje maar een kompjoeter! je wilt toch niet de dood van een mede-forumer op je geweten hebben hè??
__________________
de havenmeester is ook niet perfect, maar zolang de worst vliegt, heerst de bloemkool de wereld..
Laatst gewijzigd op 04-07-2002 om 18:23. |
04-07-2002, 17:04 | ||
Citaat:
Sorriej maar tis niet anders! Ik kom volgende week vrijdag weer trug, en dan zal ik gelijk weer achter mn PC duiken all right? Oh, en vleermuissie, voortaan zal ik de laatste paar regels van het vorige stukje erbij doen. *sociaal* ^_^
__________________
Numb.
|
04-07-2002, 18:23 | ||
Citaat:
*snik* wel snel dan he??
__________________
de havenmeester is ook niet perfect, maar zolang de worst vliegt, heerst de bloemkool de wereld..
|
11-07-2002, 12:30 | ||
Citaat:
__________________
de havenmeester is ook niet perfect, maar zolang de worst vliegt, heerst de bloemkool de wereld..
|
11-07-2002, 17:50 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Dus wie wag zich hier de trouwste fan noemen??? Juist, ikke Maargoed... nog niks gezien Ach, komt wel, hoop ik |
11-07-2002, 17:57 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
*wacht op vervolg* |
12-07-2002, 17:22 | ||
Citaat:
Jullie zijn geweldig ... echt ... ghe. :-) Ik ben nu net thuis, en heel erg MOE! Morgen zal ik weer gaan schrijven oke? Allemaal bedankt voor 't uppen.
__________________
Numb.
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Huiswerkvragen: Cultuur, Maatschappij & Economie |
Iemand Aub??? Samar | 6 | 19-10-2008 20:31 | |
Werk, Geld & Recht |
Problemen met ADSL van Zonnet. Verwijderd | 12 | 25-12-2004 11:02 | |
Levensbeschouwing & Filosofie |
Leven: "Evolutie of schepping?" BiL@L | 13 | 03-12-2003 11:02 | |
Levensbeschouwing & Filosofie |
de bijbel klopt niet Korsakoff | 122 | 21-10-2003 17:18 | |
Huiswerkvragen: Exacte vakken |
Doping juutje_17 | 8 | 06-04-2001 13:37 |