Hoe kijk je terug op hoe je leven een paar jaar geleden was?

[Somebody Special]

Naar aanleiding van een mega up van een topic van mij van 3,5 jaar geleden is dit topic ontstaan.

Ik ben eens verder gaan zoeken naar oude berichten en heb ze met veel aandacht gelezen, wat is mijn leven veranderd zeg....!

Van mijn 14e tot mijn 17e heb ik in een heel diep dal gezeten, doo o.a. de thuissituatie (een manisch-depressive vader) en school (dag in dag uit gepest).
Ik ging niet meer naar school, was net voor het eindexamen gestopt, had mijn dag- en nachtritme omgedraait, deed niets anders dan computeren en kwam niet verder dan mijn kamer en de wc.
Na jaar was ik het meer dan zat en begon ik te praten over mijn problemen.

Ik ben nu inmiddels bijna 21, werk alweer 1,5 jaar, heb al 3 jaar (vandaag precies!) een relatie met een ontzettend lieve man, dezelfde tijd wonen we samen, hebben een lief hondje.

Kortom, ik ben erg gelukkig!


Hoe zit het met jullie?
Hoe kijken jullie terug op een aantal jaar geleden?

[rare kwast]

aantal jaren geleden is mijn leven verpest en daar heb ik nu nog last van....ben eingelijk juist dieper gezakt..
heb alleen noit kunnen denken dat ik nu bijna verpleegkundige ben
(en dat wil ik nu niet weten...)

[Mark Almighty]

Ik wil een kennis van me even quoten: "Het was kut, het is kut en het zal altijd kut blijven".

[Somebody Special]

Mark Almighty schreef op 02-04-2005 @ 00:43 :
Ik wil een kennis van me even quoten: "Het was kut, het is kut en het zal altijd kut blijven".

Met zo'n instelling wel ja...

Werk aan jezelf!

Ook ik dacht er nooit meer uit te komen, het is me door veel knokken toch gelukt, ik ben trots op mezelf!

[rare kwast]

zelfde als je tijdens een ongeluk zegt...ik ga dood...nee positief denken en ik zal blijven leven zal je redden

[Mark Almighty]

rare kwast schreef op 02-04-2005 @ 00:46 :
zelfde als je tijdens een ongeluk zegt...ik ga dood...nee positief denken en ik zal blijven leven zal je redden

Hat-se-flats!

[rare kwast]

mijn horoscoop zei trouwens dat ik het verleden moest vergeten...als ik echt overnieuw wilde beginnen ofzo
right....
*knipt in vingers* dag verleden

[RIV]

een paar jaar geleden...
vrolijk, blij, plezier...
Wat is er toch gebeurt dat me zo diep heeft laten zinken.
Ik zie alles zwart.. Ik zie geen nut in het leven..
En dat terwijl ik een goed leven zou moeten hebben..
Doordat ik er zo weining redenen voor heb om zo depressief te zijn en zo slecht te slapen, geeft dat me het idee dat ik het nu zo zie zoals het eigenlijk is..
dat ik altijd in een illusie heb geleefd.
Waarom, ow waarom kan ik niet erug =[

[PV]

Met een soort gevoel van heimwee, mijn leven toen was veel leuker, achteraf gezien. Maarja dat besef je op het moment zelf te weinig.. you don't know what you've got 'til it's gone

[Mark Almighty]

PV schreef op 02-04-2005 @ 02:01 :
Met een soort gevoel van heimwee, mijn leven toen was veel leuker, achteraf gezien. Maarja dat besef je op het moment zelf te weinig.. you don't know what you've got 'til it's gone

[bamiPoep]

paar jaar geleden was het dope
nu wat minder (lees: neit meer eigenlijk)

rare kwast schreef op 02-04-2005 @ 00:46 :
zelfde als je tijdens een ongeluk zegt...ik ga dood...nee positief denken en ik zal blijven leven zal je redden

Lijkt me een ander soort situatie, bij een ongeluk heb je er niet zelf de hand in, hier grotendeels wel. En ook als je ernstig gewond raakt door bv. een ongeluk heb je meer aan een positieve instelling mbt het er weer bovenop komen.

Op dit moment lees ik weinig meer terug van 'toen': toen is toen en nu is nu. Gelukkig. Ik heb geen zin om over 'toen' te vertellen, maar nu heb ik het het merendeel van de tijd prima naar mijn zin. En daar ben ik niet gekomen door te denken: "Het was kut, het is kut en het zal altijd kut blijven". Ik denk idd niet dat het met een dergelijke instelling snel beter zal gaan,

[rare kwast]

Leonoor schreef op 02-04-2005 @ 07:22 :
Lijkt me een ander soort situatie, bij een ongeluk heb je er niet zelf de hand in, hier grotendeels wel. En ook als je ernstig gewond raakt door bv. een ongeluk heb je meer aan een positieve instelling mbt het er weer bovenop komen.

t zijn ook niet mijn woorden maar dat zei gister iemand op discovery ofzo....

[dyfusica]

Het was slecht, ik ging in behandeling, het ging beter.

rare kwast schreef op 02-04-2005 @ 08:46 :
t zijn ook niet mijn woorden maar dat zei gister iemand op discovery ofzo....

Veranderd niets aan mijn post, toch? Ik blijf het een slechte, niet kloppende 'vergelijking' vinden.

[Freestyler*]

ik weet niet
ik deed wel andere dingen
maar de afgelopen jaren is er verder niets veranderd
alleen 5 jaar terug ofzo was ik nog wel naief

[rare kwast]

Leonoor schreef op 02-04-2005 @ 08:56 :
Veranderd niets aan mijn post, toch? Ik blijf het een slechte, niet kloppende 'vergelijking' vinden.

kvind van niet...
als je nu zegt dat je dood wil en gaat ja dan zink je alleen dieper in een zwart gat...

rare kwast schreef op 02-04-2005 @ 10:02 :
kvind van niet...
als je nu zegt dat je dood wil en gaat ja dan zink je alleen dieper in een zwart gat...

Dat heb je dus zelf in de hand, zoals ik al zei. Of je bij een ongeluk overlijdt aan bepaalde verwondingen niet.

[Vogelvrij]

Een paar jaar geleden ging het eigenlijk toch wel slecht met me, zeker als ik dat vergelijk met hoe ik nu ben. Ik heb allerlei problemen gehad die allemaal met elkaar te maken hadden en ik weet nog steeds niet waar het nu precies allemaal om draait bij mij, maar waarom zou ik daarover nadenken als het nu gewoon (redelijk) goed gaat?

Ja, ik voel me een stuk sterker dan een aantal jaren terug. Het is op en af gegaan, maar de dalen neer werden steeds minder diep en de heuvels op steeds hoger

Ik hoef geen lustrum terug om te zien hoe alles is veranderd. Het is nog geen jaar geleden dat ik helemaal in een dal zat. Bijna al het denkbare zat tegen. En nu, nu ben ik eigenlijk gelukkig. Dat is bijna eng om te zeggen, aangezien ik nooit écht gelukkig ben geweest. Wat kan er toch veel veranderen in een jaar.

Ik ben volwassener geworden, ik heb dingen fout- en goed gedaan, maar ik kan er mee leven. Het is nu echter wel leuker.

[Miracle]

Moeilijk hoor. Een paar jaar geleden was ik heel anders. Ik denk dat ik in ieder geval erg veranderd ben. Vroeger waren er bepaalde dingen enorm klote, waar ik vrij weinig aan kon doen. En toch gaf ik het niet op. Ik was op bepaalde momenten nog wel gewoon gelukkig, omdat ik er niet teveel aan wilde denken en het niet mijn leven laten beheersen. Dat vind ik achteraf erg knap.
Nu zit ik niet meer in een rotsituatie, maar ik kan nou niet zeggen dat ik echt veel gelukkiger ben. Ik moet het hebben van de mooie dagen en leuke belevenissen, zonder dat zou ik er ook geen zin meer in hebben.
Misschien zit ik nu in een herstelperiode. Ik moet over bepaalde dingen heen komen en dan kan ik pas weer toe zijn aan andere dingen. Soms vind ik dat erg jammer, maar ik blijf hopen dat deze periode over gaat.

Beetje cryptisch misschien, maar om nou mijn hele verhaal hier weer neer te zetten is ook zo wat.

[rare kwast]

Leonoor schreef op 02-04-2005 @ 11:36 :
Dat heb je dus zelf in de hand, zoals ik al zei. Of je bij een ongeluk overlijdt aan bepaalde verwondingen niet.

ze maakte de vergelijking ook niet aan de hand van verwondingen geloof ik...
*zelf beetje verkeerd aangehaald*

hmmm... ik kijk eigenlijk liever niet terug, maar als ik het dan toch doe...

Alles gaat beter nu... ik zie nu zelfs de goede dingen van toen, terwijl ik in die periode zelf niks goeds kon zien. ik ben ontzettend lang gepest, en het nadenken daarover maakte alles alleen maar zwaarder. Ben toen erg onzeker geworden, was super verlegen (echt verschrikkelijk, als ik er nu aan terug denk kan ik wel door de grond zakken), kreeg volges mij ook een ontzettend vertekend beeld van de werkelijkheid...

En nu word ik sinds dit jaar eindelijk niet meer gepest, en heb mezelf helemaal veranderd (positief), en het voelt nu echt heerlijk ik zit nu vol goede moed en ideeen ik heb zelfs hoop voor de toekomst ^^ het complete tegenovergestelde van eerst ^^

oftewel: Alles gaat beter, ik voel me beter... ronduit geweldig nu

Een paar jaar geleden was ik gelukkiger dan ik nu ben. Weinig problemen, goede cijfers, leuk thuis enzo. Maar ook veel ongelukkiger in een aantal opzichten. Eigenlijk geen vrienden, niemand met wie ik op mijn niveau kon communiceren. Problemen met vooral mezelf.

Ik ben ruim twee jaar geleden een beetje van de kaart geraakt. Met veel mensen gepraat, maar niet veel effect. Het is heel slecht geweest met me afgelopen paar maanden. Nu gaat het beter. Ik denk dat het nu weer richting het positieve gaat. Ik kan dingen ook waarderen die ik wel heb. Dus. Het gaat nu beter.

Tja... 3 jaar geleden had ik een lieve vriend. Dat ging uit. Ik was toen al in een zeer diep dal, al zag hij dat nooit. Mijn nieuwe vriend zag dat, en eiste bijna dat ik hulp ging zoeken. Ik deed dat, werd er enorm ongelukkig van. Niet goed behandeld bij het GGZ. Uiteindelijk naar een particuliere psychologe gegaan. Niet vrijwillig, wilde er mee stoppen, maar mijn inmiddels exvriend drong weer aan.
Ben blij dat ik de stap gemaakt heb. Ben van de medicijnen af. Voelde me vandaag weer eens gelukkig. Lang geleden..

Ben 2x met een stage gestopt. Ben nu met de 3e bezig en ik moet nog maar 9 weken. Ik ga goed zo. Ik voel me goed nu.

Maar helaas kan dat morgen anders zijn. Maar ik voel m zeker beter als een jaar of 3 tot 5 geleden...

Vogelvrij schreef op 02-04-2005 @ 11:48 :
Een paar jaar geleden ging het eigenlijk toch wel slecht met me, zeker als ik dat vergelijk met hoe ik nu ben. Ik heb allerlei problemen gehad die allemaal met elkaar te maken hadden en ik weet nog steeds niet waar het nu precies allemaal om draait bij mij, maar waarom zou ik daarover nadenken als het nu gewoon (redelijk) goed gaat?

Ja, ik voel me een stuk sterker dan een aantal jaren terug. Het is op en af gegaan, maar de dalen neer werden steeds minder diep en de heuvels op steeds hoger

Dit is vrij hard op mij van toepassing

[Lane]

Ik ben voornamelijk het laatste jaar erg veranderd, en ik heb nou niet het idee dat ik er beter op ben geworden. Door bepaalde thuissituaties ben ik heel hard geworden, tegenover iedereen. Ik heb vaak het gevoel gehad dat niemand om me gaf en dat ik me daarom heb afgesloten voor mensen. Een paar jaar geleden was ik vrolijk, nu ben ik vaan chagrijnig en heb ik véél commentaar op mensen.
Het is net alsof ik niemand meer nodig heb. Een paar jaar geleden was alles veel makkelijker.

[Nona]

Mijn leven een paar jaar geleden was ronduit kut. Blij dat ik van dat leven af ben. Zelf had ik een depressie en mensen in mijn omgeving deden zo veel mogelijk om me maar in die stemming te houden, leek het wel. Asociale, lompe, stinkende klasgenoten, docenten die mij verantwoordelijk hielden voor wat anderen deden, vrienden die te lui waren om echte vrienden te zijn en een moeder die op een zeker moment overspannen raakte (wat opzich heel vervelend was voor haar, maar als depressieve vijftienjarige kan ik geen huishouden runnen en ook nog eens mijn moeder opvangen, terwijl ze zich alleen maar wil afreageren). En op het moment dat ik iemand vond met wie ik echt dingen kon delen, wederzijds begrip, deden mensen om me heen de grootst mogelijke moeite om dat kapot te maken.

Zo, even mijn gal spuwen. Wat dat betreft is er gelukkig heel wat veranderd. Ik heb nu een stel leuke vrienden en vriendinnen, een lief vriendje en zat mensen met wie ik goed op kan schieten. Zo heel af en toe nog een terugval in mijn depressie, maar meestal van korte duur. Een leuke studie, een leuk bijbaantje en een leuk leven. En als ik bepaalde mensen nog tegenkom weet ik zeker dat ik niet meer in mijn schulp kruip en dat ze ofwel zonder ballen, ofwel zonder neuskraakbeen, verder door het leven kunnen.

[Mennuz]

Nu toch wel wat beter ja

[zeep007]

Als ik nu kijk naar een paar jaar gelee, ben ik toch van mening dat het toen allmeaal lekker makkelijker en mooier was etc. Misschien wel wat jonger, maar dat was een mooie fijne periode,
helaas kom ik daar nu pas achter.

Toen vond ik alles beter in vergelijking met nu. Maar ik heb nogal snel de neiging om in het verleden te blijven hangen.

[soophiej]

Mijn leven is geweldig vooral dankzij mn lieve vriend... mn zus daarentegen... met haar heb ik nogal wat problemen om niks.. tis altijd makkelijk te zeggen dat t iemand andrs schuld is.. maar in mijn geval is dfat ook echt.. mijn ouders begrijpen ook niks van haar.. ik denk dat ze jaloers is dat ik n vriend heb en dak daardoor minder tijd voor r heb.. ik hoop echt dat t ooit over gaat want kword r gek van.. gelukkig heb ik lieve ouders,lieve vriend en vrienden/vriendinnen .. khoop dat ze zichzelf snel beter voelt.. het klote is wel dak straks als ik weer ga werken met haar samen werk.. elke dag gezeik.. geen zin in !! ..

[Whateverrr]

Hm, een paar jaar geleden was ik nog naief, ik wist niet dat je ook ongelukkig kon zijn.. Daar kwam ik wel achter toen mn vader ernstig ziek werd, mn moeder overspannen werd, mn ouders gigantische problemen kregen en ik ontzettend met mezelf in de knoop raakte. Ik durfde niet te voelen, zeg maar.. Geen liefde, geen verdriet.. Stel dat ik gekwetst werd Zo voelde ik me, ik was 'bang' mezelf te laten zien..

Nu, sinds 4 maanden gaat het pas weer wat beter! Ik kan erover praten. Mn leven thuis is nog hetzelfde, maar van binnen voel ik me stukken beter. Ik durf van het leven te genieten, ik geniet van de kleinste dingentjes

[I-alone]

Een aantal jaar geleden lagen mijn ouders in scheiding en was mijn vader veel zieker als dattie nu is. Ik leefde in een soort waas, kreeg niet alles bepaald mee dus veel herinneringen heb ik niet zo veel aan die tijd, soms vind ik dat jammer en soms ook helemaal niet. Nu leef ik veel intenser, ben ik gelukkig enz

Een paar jaar geleden was ik een rondlopend wrak. Daar laat ik het bij.

[bindmiddel]

paar jaar terug was ik computernerd die weekends ging stappen zich lamzoop en dingen deed waar hij niet trots op was, bang voor meisjes en de ideeen die anderen voor me hadden.

Jaar terug was ik supergelukkig met men meisje wou alles voor haar doen had alles voor haar over zou onmiddelijk voor haar sterven zolang zij maar gleukkig was, todat zij vaag ging doen het 4 keer uit en weer aan maakte en bla bla bla want ze wist niet wat ze wou....


Nu ben ik ongelukkig en soms gellukkig, emotioneel een wrak en kan ik niet nog een klap hebben, heb hele goeie vrienden en hele leuke aardige mensen ontmoet.........
Ga elk weekend stappen maar heb wel redelijk plezier.
En meisjes vinden me lief ook al wil ik helemaal niet lief gevonden worden.......

[metallica]

Als ik mn leven al vergelijk met een jaar geleden is er al zoveel gebeurd dat het voor mn gevoel onvoorstelbaar is. Zoveel mensne om me heen verloren maar er ook weer zoveel nieuwe ontmoet. Alsof het enkel een grote schoonmaak was die periode van depressie. En eindelijk na 17 ook eens positieve reacties van mensen op me. Aan de ene kant is het beangstigend al die mensen die er nu zijn die me zouden kunnen kwetsen, maar aan de andere kant is het heerlijk om tussen mensen te zijn.
Ik ben nu uit huis, mijn ouders willen geen contact met mij, als iemand me dat een jaar geleden verteld had had ik die voor gek uitgemaakt. Het is allemaal zo snel gegaan, maar het is ook weer opvallend hoe snel ik ook weer uit dat immens diepe dal gekropen ben. Of ben ik er nog niet uit en duw ik alles gewoon weg?

[waves]

een paar jaar geleden was ik mezelf niet, maar n clown... vrolijk naar buiten toe, maar van binnen totaal niet.
Nu gaat dat beter. Ik doe nu vrolijk omdat ik vrolijk ben. Ik krop niet langer alles op en zeg meer wat ik vind. Al blijft dat soms moeilijk. Mn vriendje helpt me daar mee (lieeeeeeeeeeeeeef! )

[dark princess]

Vroeger (5 jaar geleden ofzo) had ik aardig wat vriendinnen en mensen die me aardig vonden om me heen. Ik was altijd wel onzeker, maar er waren ook mensen die wel lieten merken dat ik wel de moeite waard was. Totdat ik zelf vond dat ik eigenlijk nergens echt bijhoorde en iedereen deed alsof ze me aardig vonden, of dit nou echt is of dat ik het alleen dacht weet ik nog steeds niet. Vanaf dat moment ben ik veel mensen kwijt geraakt, ze lieten me in de steek omdat ze leukere vrienden hadden gevonden.

Ik voelde me helemaal niet goed en zat niet lekker in mijn vel, maar deed alsof ik alles leuk vond...maar ondertussen zag ik het leuke er niet van in. Op een gegeven moment moest dat eruit en de mensen die ik toen nog had, zijn weggegaan, want ik vond toch niks leuk...dit was anderhalf jaar geleden gebeurd.

Ik heb een hele tijd niks gevoeld, op den duur ging ik wel dingen voelen, maar dan voelde ik ineens alles door elkaar op hetzelfde moment. Tot ik iemand ontmoette die mij helemaal geweldig vond en tegen me zei dat die mensen die mij in de steek hadden gelaten wel gek waren. Er was zelfs een moment dat ik geluk voelde...ik wist niet eens meer dat ik dat kon voelen, het was ook maar 5 minuten, maar het voelde zo goed. Nu is het twee weken uit met hem en hij heeft dus precies hetzelfde gedaan...mij in de steek gelaten. Al ziet hij dat anders, maar toch voel ik het zo.

Ik weet niet meer hoe ik (bijvoorbeeld) vijf jaar geleden was, maar ik weet wel dat ik toen wel gelukkig was, iig gelukkiger dan nu. Drie jaar lang voel ik me al niet goed, niet lekker in mijn vel...maar sinds twee maanden geleden weet ik dat ik wel geluk kan voelen en hoe dat voelt.

Nu voel ik niks anders dan pijn en eenzaamheid, ik ben iedereen kwijt... Ik ben dus weer terug bij af en elke keer wordt het moeilijker om mensen te vertrouwen en er dus uit te komen... maar ik weet weer hoe geluk voelt en ik hoop dat ik dat ooit in mijn leven weer mag voelen en dan voor een langere tijd dan die 5 minuutjes.

[Isiyanka]

Een paar jaar geleden was ik een erg naief meisje met weinig vriendinnen, maar wel goede. Geen ervaring met jongens en ik wist weinig van alle verkeerde dingen die er in het leven konden zijn, ook al was ik wel jarenlang behoorlijk gepest.
Vorig jaar was ik ontzettend verliefd en had ik het heel erg naar mijn zin op school, gezellige mensen en veel lol.
Vlak daarna heb ik me een tijd slecht gevoeld, hoewel het in fases ging, meestal voelde ik me overdag prima en lag ik 's avonds te huilen in bed.
Op het moment ben ik alweer bijna een half jaar single en vraag me af of het voor altijd gaat duren Verder gaat het wel aardig met me, geen huilbuien meer, hoewel niet alles fine & dandy is. Ik ben de puberteit en de middelbare school behoorlijk zat, maar van het laatste ben ik iig snel af.

[Warsocket]

ik kijk niet terug, ik kijk alleen vooruit

ik bedoel wat is het nut om over het verleden te zitten tobben als je je lering er al uitgehaald hebt ?

Eerst was het beter, toen ging het slecht, toen ging het écht super slecht en nu gaat het langzaam, heel langzaam weer beter .

[Yerli]

Het gaat beter, het was nooit echt heel slecht, vergeleken met wat ik hier lees .

Maar ik ben nu meer mezelf, andere vrienden die me meer accepteren wie ik ben en ook gewoon ECHTE vrienden zijn.
Ik voel me nog steeds niet helemaal oke, maar jah, that's life.. voor en tegenslagen

[Stefanie]

De tijd voordat ik vriendjes kreeg was ik nog een heel onbezorgd meisje en ik durfde niet echt veel. Sinds het moment dat ik vriendjes kreeg ben ik erg veranderd. Veel positieve dingen, maar ook wel negatieve. Ik ben een stuk volwassener geworden door wat ik met ze mee heb gemaakt, maar ook een stuk emotioneler.

[LieFfieJ]

Ik kijk terug op een aantal gelukkige jaren met ups en downs maar dat heeft ieder leven. Het afgelopen half jaar is er zoveel veranderd in mijn doen en laten heb veel over mezelf geleerd en ben erg veranderd (maar naar mijn idee wel in positieve zin)
Ik geniet nu wel meer van wat ik beleef en ben me er van bewust dat alles ook zo weer kan omslaan dus geniet ik gewoon van alles wat me gelukkig maakt, het weer, muziek maar vooral de mensen om me heen

[CSN]

Fantastisch was het. Zo vrij, blij, klein, klein beetje angstig en zo voorbij.

toen ik in de brugklas zat ging alles eignelijk hardstikke goed. had eindelijk veel vrienden, op school ging het goed en ik was nog naief.
maar in de tweede veranderde alles. het is toen een aantal jaren heel slecht geweest tot januari dit jaar. sindsdien zit ik in een stijgende lijn. en hoewel ik nog veel angsten voor de toekomst heb begin ik steeds meer te geniet en me minder zorgen te maken. ik probeer mezelf in te prenten dat het allemaal wel weer op zijn pootjes terecht komt. Ik kon vroeger totaal niet relativeren en dat lijkt nu beter te lukken. Als ik een jaartje geleden een opdracht moest maken en het lukte niet goed, of ik was bang dat het niet ging lukken, dan dan blokkeerde ik en raakte ik in een totale crisis en wou alleen nog maar dood. alsof je niet verder kunt leven als je een opdracht verprutst hebt of als je 1 keertje voor gek loopt. nu begin ik in te zien dat je best een keer een beetje voor aap kunt lopen omdat je je opdracht niet goed gemaakt hebt, en toch gewoon weer gelukkig verder kunt leven.

[cagie]

Als ik terug kijk op een paar jaar terug dan ben ik nu in ieder geval gelukkiger dan toen. Ik was toen een stuk naiever en het ging niet zo heel goed met me. Ik zat toen op een gegeven moment filnk in de knoop met mezelf en was minder sterk dan dat ik nu ben. Wist toen ook niet zo goed wat ik wilde. Daarnaast ging ik met een aantal meiden om die ik niet kon vertrouwen en die er niet voor me waren als ik ze nodig had.
Inmiddels weet ik wat goed wat ik wil en ben ik nu sterker dan ik dacht. Daarnaast geniet ik ook gewoon veel meer van de dingen die ik heb. Ook heb ik nu andere vrienden waar ik wel op kan vertrouwen en waarvan ik weet dat ze altijd voor me klaar zullen staan.

[RIV]

ik zag vandaag een videoband van een musical die ik 4 jaar geleden op school speelde, omdat de moeder van een vriend van me dat had opgenomen.
Ik heb een aantal foute beslissingen genomen tussen de tijd van die musical (was toen 10 of 11 ofzo) en nu. Daar was ik nog zo gelukkig..
Deed echt pijn om te zien hoe ik verand ben, de tranen sprongen me dan ook in m'n ogen. M'n ouders zaten naast me mee te kijken, maar zagen niet eens dat ik huilde/zeiden niks.
Dat deed zeer.. ='[

[boe-1986]

mijn leven is in zeer positieve vorm verandert.
ik automutileer niet meer al bijna een jaar niet meer, ik doe eindelijk es een opleiding die me bevalt, eindelijk een klas waarin ik niet gepest word.

ik kan helas nog niet zeggen dat ik een leuk leven lijdt. maar ik ben allang blij met hoe het nu is ten op zichte van een paar jaar geleden.

ik ben nu bezig met allerlei processen te verwerken, dt is moeilijk maar ut gaat.
ik mag mezelf nog altijd niet maar ik walg niet meer van mezelf. ik denk nu ten opzichte van een paar jaar geleden dan ik misschien wel ooit goed over mezelf kan denken. een par jaar geleden was de toekomst een groot gat, nu krijgt het kleur. ik denk na over mijn toekomst en zie mij zelf over een paar jaar.

maar ik leef nog altijd van dag tot dag. dat is het beste wat ik er uit geleerd heb. doe wat je kan doen en kijk morgen weer verder.

dikke kus mieke