24-09-2002, 21:14
|
|
|
Wie is er hier al eens van huis weggelopen, bijvoorbeeld vanwege een slechte thuissituatie, depressie, etc.? Ik heb me altijd afgevraagd hoe dat nou eigenlijk is (ja, dat klinkt wel stom), want waar moet je heen? Hoe moet je overleven? En meer van dat soort dingen.
Ik zou gewoon graag jullie ervaringen willen weten. Ik heb als klein kind vaak er over nagedacht om weg te lopen, en nu nog steeds. Ik heb de drang om de trein te pakken om ver weg te gaan. Weg van alle problemen, geen zorgen meer om school en dat soort dingen. Gewoon ik alleen. Begrijpen jullie een beetje wat ik bedoel? Misschien kunnen jullie me op andere gedachten brengen, als ik jullie ervaringen heb gehoord. Groetjes, Ripper
__________________
"If life is a dream, better you dread the waking." ~ Honeythorn Gump
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
24-09-2002, 21:18
|
|
|
|
Ik heb hetzelfde idee.
Hoevaak heb ik al niet 's avonds om 23 uur m'n tas ingepakt... Rugzak, reistas. Eten, drinken, al m'n geld, een paar persoonlijke spulletjes, mobiele telefoon, wat kleren, voordeel-uren kaart, ID-kaart. En natuurlijk: hoe? Op de fiets? Met de trein? Tent mee? Als ik nu zou gaan (heb €7) zou ik met de tent en fiets gaan... Zie wel wat er van komt... Maar ik heb regelmatig van die buien, normaal heb ik een kleine noodgeldvoorraad waarmee ik het een weekje zou redden met m'n tentje op de Veluwe ofzo.
|
|
24-09-2002, 21:22
|
|
|
|
Je bent dus niet de enige...
En in Duitsland kan je voor €28 met 5 personen het hele land door, op za/zo, met alle regionaaltreinen.  En een fiets mee kost maar €3 per fiets. Voor €28 met z'n 5en naar de Oostenrijkse grens ofzo, en dan maar zien (als je met een groep zou verdwijnen, kan ook). Alleen veel duurder... die prijs is dus geldig voor 1 tot 5 personen Als je met 5 gaat kost het maar €6 per persoon, en je komt tot de Deense, Poolse, Tsjechische, Oostenrijkse, Zwitserse of Franse grens. http://www.bahn.de/pv/angebote/spare...e_ticket.shtml En ik woon op fietsafstand (40km) van de Duitse stad Emmerich, daar gaat elk uur een trein naar Koblenz... Mja... dat is dus mijn plan.
|
|
24-09-2002, 21:31
|
|
|
me... ik ben toen in de daklozen opvang terecht gekomen en geloof me dat was GEEN succes
 uiteindelijk ben ik opgevangen door een vriendin in een ander deel van t land, maar toen zij het huis uitgezet werd door een huurschuld moest ik weer terug naar mijn zeer agressieve vader
__________________
*geen sig*
|
|
24-09-2002, 23:18
|
|
Verwijderd
|
Dit heb ik eerder ook wel eens gehad als ik ruzie had met mijn ouders o.i.d. om zo de problemen uit de weg te gaan. Natuurlijk realiseerde ik dat dit gewoon stom was:
A) je hebt geen idee waar je naar toe moet gaan en hoe lang je wilt wegblijven B) je maakt je dierbaren ongerust (of boos) Da's in ieder geval mijn mening daarover. Ik zat dus iedere keer met deze twee 'problemen'. Dit heeft mij uiteindelijk weerhouden om niet van huis weg te lopen. Als ik me rotvoel of ik heb weer eens ruzie of zit met rotproblemen dan ga ik altijd naar mijn kamer i.p.v. weg te lopen. Op de een of andere manier voel ik op mijn kamer veilig. Ik probeer dan zo min mogelijk aan mijn problemen te denken door bv. te gaan internetten of muziek te luisteren. Het helpt bij mij in ider geval wel
|
|
25-09-2002, 10:13
|
|
|
Een vriendin is een keer van huis weggelopen... Toen hebben we haar snachts weer gevonden en sinds toen mag ze heel veel meer. Daarvoor had ze namelijk altijd hele strenge ouders, ze mocht nooit wat. Nu wel, dat heeft ze dan toch maar mooi voor elkaar gekregen.
Maar ik ben trouwens absoluut geen voorstander wat weglopen betreft. Het is heel gevaarlijk. Wie weet wat er wel niet allemaal met je kan gebeuren!!
__________________
Ik ben DE GrOtE TeEn en ik heb ook heus een VOET.... Tralalalalala....
|
|
25-09-2002, 11:12
|
|
|
Laat ik beginnen met mijn persoonlijke ervaring.
Zelf zat ik thuis in een niet al te beste situatie. Mijn ouders gingen uit elkaar, zat in een depressie, veel stress thuis, etcetera. Ik heb toen op 17-jarige leeftijd de stap genomen om op mezelf te gaan wonen. Ik weet niet of dat ook meetelt? Het is opzich wel enigszins in harmonie geweest, maar het was eigenlijk een soort van weglopen. Waar ik achter kwam.. Als je wegloopt voor problemen, neem je veel problemen met je mee. Je voelt je opgelucht, maar de problemen zijn niet opgelost. Zaken als een depressie zitten in jezelf, en zijn niet verbonden aan een omgeving. Daar komt nog bij dat je liever een goede band wilt hebben met bijvoorbeeld je ouders. Als ik nu terugkijk hoe ik ben omgegaan met ze door 'weg te lopen', schaam ik mij. Als ik het over mocht doen had ik eerst de problemen opgelost, en daarna pas op mezelf gaan wonen. Gelukkig krijgen mensen geen tweede kans, dus moeten ze wel alerter worden op de toekomst. Denk dus heel goed na!
__________________
Risico's: als je nooit iets nieuws probeert, mis je veel enorme teleurstellingen
|
|
25-09-2002, 11:54
|
|
|
|
Ik ben ooit eens weggelopen, nou ja, meer op reis gegaan zonder iets te zeggen.
Ik heb 1 rugtas ingepakt met wat kleren en andere nodige dingetjes (boek bijvoorbeeld). En nog een tasje met wat eten en drinken voor onderweg. Ik heb al mijn geld van de bank gehaald, ben in de trein naar het zuiden van het land gestapt en toen naar België en Frankrijk. Daar was ik vrij snel, en met mijn geld ging ik naar een goedkoop pension'etje. Daar heb ik 1 nacht geslapen, vervolgens verder naar het zuiden getrokken met de trein. Na drie dagen belandde ik in de bergen en heb ik daar 1 nacht doorgebracht (koud!). Overdag liep ik door de bergen & bos, 's nachts heb ik in kleine beetjes geslapen. Was echt fantastisch! De dag erna kwam ik terecht in een klein dorpje, waar ik een tijdje heb zitten schrijven. Vervolgens werd ik door een klein frans vrouwtje haar huis ingetrokken en werd ik min of meer gedwongen mee te eten met het hele gezin. Was heel raar, maar echt super gezellig! Na het eten wilde ik weer verder gaan, op zoek naar een slaapplaats, maar ik mocht daar blijven slapen! De dag erna voelde ik me een beetje raar, ik miste mijn vader, broertjes en zusje (ik was weggelopen omdat mijn moeder was overleden... ).Ik heb naar huis gebeld en geleerd dat iedereen me echt kwijt was en aan het zoeken was geweest. Ik voelde me zó schuldig! Ik heb mijn vader verteld dat ik op z'n minst nog een weekje wilde blijven, gewoon ronddwalen. Maar dat heb ik niet echt volgehouden, na 4 dagen ben ik weer naar huis gegaan... Ik moet zeggen: het was de mooiste reis uit mijn hele leven! En ik liep misschien wel weg voor mijn problemen, maar juist dát gaf me... ja... een soort hmm... ja, het leek alsof de tijd even stil stond en ik na kon denken over wat er nu was gebeurd en wat en zou gebeuren. Dat heeft me heel erg geholpen, ik was toen ik terug kwam veel rustiger en objectiever...
|
|
25-09-2002, 15:28
|
|
|
Mja, ik ben op mn 13e (bijna 14) weggelopen, mijn thuissituatie was moeilijk, en zelf was/ben ik depressief.
Mijn moeder was manisch dep., mijn vader was alcoholist, en daardoor heel erg agressief, mijn zus was al eerder weggegaan (zij was toen 20) en mijn broer had mij in zijn macht. Ik wilde al een tijd lang weglopen, maar had er telkens het lef niet voor. Toen mijn vader me weer in elkaar geramd had, was het teveel, en ben ik weggegaan. Ik heb 1 nacht in een portiek geslapen, ben daar bijna aangerand, en uit angst naar een vriendin gegaan. Die ouders hebben toen na 2 dagen naar school gebeld  (mijn ouders waren niet bereikbaar), en die hebben me weer naar t Riagg doorverwezen, die me weer verder geholpen hebben, zodat ik nu in een vervangend gezin zit.Mja, dat is het, heel kort samengevat. Ik raad je niet aan om weg te lopen, zoek hulp, laat het niet zo ver komen dat je niet anders kan.. Het was voor mij een rotervaring, ik ben erna ook nooit meer langer dan een paar dagen thuis geweest. Ik ben vrij goed opgevangen, bij mij is er verandering ingekomen.. Maar meis, zoek hulp, praat het uit, los je problemen op, loop er niet voor weg.. Het klinkt stom, heel erg stom waarschijnelijk, en misn kan je ook wat oplossen met weglopen (ik uiteindelijk wel). Maar vraag aan jezelf of het het waard is, omdat er ook gevolgen uit kunnen komen die heel veel invloed kunnen hebben.. Nouja, suc6 meis *knuffol*
__________________
Drie.
|
|
25-09-2002, 15:57
|
|
|
Ik heb het 1x goed voorbereid. Ik wilde weg thuis, ik wilde 24 uur, dus 1 dag en nacht wegblijven. Ik had een rugzak met warme deken en ik wilde naar mijn oma gaan. Die heeft een grote tuin, en daar kon ik prima slapen. Ik zou met de trein gaan, zou 's avonds brood kopen ofzo, iig iets om te eten en drinken. Ik had al een brief geschreven en die zou ik in het broodding doen, zodat ze het zouden zien.
Waarom ik het wilde doen? Om mijn ouders te laten schrikken, om na te kunnen denken hoe het nou verder moest, om aandacht, soort uitroep van hulp... maar ja, ik heb het uiteindelijk niet gedaan, ik had het doorlaten schemeren aan een vriendin, zodat tenminste iemand wist waar ik ongeveer was, en die smeekte me om het niet te doen... en ik kon het haar niet aandoen, dus toen heb ik beloofd dat ik het niet zou doen, en beloftes zal ik altijd houden...
__________________
~ Maybe it won’t last forever, but who says the best loves do ~ November is all I know, and all I ever wanted to know ~
|
|
25-09-2002, 21:20
|
||
|
|
Citaat:
Je kan altijd beter gewoon uit huis gaan i.p.v. weglopen. Of je moet echt jong zijn. Ik bedoel; als je toch 17 bent kan je toch wel op jeze3lf gaan wonen. www.stinchtingcamelot.org of gewoon kraken.
__________________
detach_yourself@hotmail.com
|
|
|
25-09-2002, 21:22
|
||
|
|
Citaat:
Liefst wil ik een paar dagen de bergen in trekken, in Zwitserland. Voor €28 tot de Zwitserse grens, en dan met rugzak met tent en spullen de bergen in! Hup, naar boven, en 's nachts, als het vriest (ook in de zomer, ja), heb ik genoeg om warm te blijven. Lijkt me zo geweldig... zónder ouders, ergens waar m'n ouders me niet kunnen bereiken. Waar ik rust heb, alleen met de bergen, de natuur, de plaatsen die ik ken. De bergen die ik ken, waar ik met m'n ogen dicht kan lopen, waar ik zelf water en wat voedsel kan vinden. Wie gaat mee?
|
|
|
25-09-2002, 21:38
|
|
|
|
Overigens... ik ben van plan om zolang te gaan als het goed gaat...
Uiteindelijk moet je terug, maar dan heb ik toch wel een weekje ofzo alleen gehad, rust, zonder ouders, zonder eeuwige ruzies en gezeik... Wat een droom...
|
|
25-09-2002, 21:42
|
||
|
Citaat:
*wil weg.... ver weg!*
__________________
I think I have a problem, I think I think too much
|
|
|
25-09-2002, 21:49
|
||
|
|
Citaat:
Ik zag het zelf niet echt als weglopen, meer als 'er even tussen uitknijpen', omdat het thuis niet echt slecht ging (jah, mijn moeder was overleden, maar ik had geen ruzie ofzo, ging alleen heel moeilijk). Ik heb het overigens 9 dagen vol gehouden, omdat ik 'thuis' miste ging ik terug, maar op zich ging alles me goed af
|
|
|
25-09-2002, 21:51
|
|
|
|
k Ben 1x 2 weken weggelopen. Ben gewoon bij vrienden gebleven... van de ene naar de andere... k ken een aantal mensen via internet door het hele land en die konden mij wel een slaapplaatsje aanbieden. Ik had thuis gigantisch ruzie met mijn ouders en was dus het geruzie ontvlucht. k Heb aan het eind een brief geschreven over hoe ik me voelde en na 2 weken hebben mijn ouders en ik het uitgepraat. Sinds dien gaat het wel beter...
__________________
I think I have a problem, I think I think too much
|
|
25-09-2002, 22:10
|
||
|
Citaat:
Ik bewonder je om je wilskracht (dat je zeker schijnt te bezitten), het klinkt als een hele opgave, en je bent er alleen maar beter door geworden. het lijkt me 'de' manier om jezelf beter te leren kennen en tegelijk erg goed te voelen. Maar het zou voor mij meer een vakantie zijn (de rust en eindelijk doen wat je zelf wil) dan om problemen te ontwijken. Want ik loop problemen niet graag uit de weg en zou dit soort dingen denk ik pas doen als het echt kan (en zo en zo denk ik mijn familie inlichten..)
__________________
Hope is the one crop that can grow in any climate
|
|
|
25-09-2002, 22:46
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
25-09-2002, 22:53
|
|
|
|
heb heel lang aan weglopen gedachtvanwege de voortdurende ruzie thuis. (agressieve pa met drankprobleem) Waarbij ik een aantal keer, waaronder 1x toen ik 10 of 11 was, zelfs door m'n vader aangemoedigd werd om te gaan terwijl ie alle kleren uit m'n kast trok en naar me toe smeet.(uiteraard onder invloed van een flinke lading whiskey)
Uiteindelijk nooit doorgezet, omdat ik er het lef niet voor had om weg te gaan.
|
|
25-09-2002, 23:14
|
|
|
|
Ben ook weggegaan. Last minute ticket geboekt en gaan. Was de beste beslissing uit mijn leven. Het was wel zwaar, maar nu kon ik tenminste diep over mezelf nadenken zonder al die klote problemen in de buurt. 1 der grootste keerpunten in mijn leven.
|
|
25-09-2002, 23:44
|
||
|
|
Citaat:
__________________
*geen sig*
|
|
|
26-09-2002, 11:03
|
|||
|
|
Citaat:
Daarnaast liep ik de problemen niet uit de weg, ik heb me juist geconfronteerd met de problemen. Door het 'weglopen' werd ik me er steeds meer van bewust dat mijn moeder er niet meer was en heb ik het zelfs kunnen accepteren. Citaat:
Inmiddels ben ik weer ongeveer twee jaar verder, ik denk nu niet meer aan het 'weglopen' zoals ik toen heb gedaan, maar ik zoek wel weer een soort... tja... manier om me weer helemaal te vernieuwen... Dat wil ik dan ook na de winter gaan doen: alleen op vakantie, met de fiets, voor zolang als ik het volhoud. Echt míjn reisje
|
||
|
26-09-2002, 11:54
|
|
Verwijderd
|
Ik ben in de periode tussen m'n 8e en m'n 13e iets van 6 keer weggelopen. Soms heel kort en onzinnig, gewoon 2 nachten weg en dan bij een vriendin slapen, andere keren duurde het een maand.. Heb 'maar' 2x op straat geslapen, verder bij mensen die ik vertrouwde. Maar elke keer wanneer ik dacht dat ik weer terug kon gaan, hadden mijn problemen thuis zich ongeveer verdubbeld.. Logisch natuurlijk.
|
|
26-09-2002, 12:14
|
|
|
Toen ik klein was heb ik wel eens een poging gedaan. Ik kwam niet veel verder dan het eind van het woonerf.
Een poos geleden dacht ik er vaak aan om weg te lopen omdat mijn thuissituatie gewoon niet meer gezond was. Ik kreeg overal ruzie om met mijn moeder. Ze was erg achterdochtig, dacht alleen maar het slechtste van mij en zei vaak dat ik maar weg moest gaan, dat ik toch niks waard was. Ik wou wel weglopen, maar ik wist dat dat mijn situatie niet veel goeds zou brengen. (Ik moet hierbij zeggen dat, hoewel mijn moeder mijns inziens veel schuld bijdraagt aan de hele situatie, ik soms ook geen lieverdje was. We zijn beiden erg koppig.) Op een gegeven moment hebben mn ouders me het huis uitgetrapt. Ik moest mn sleutels inleveren en mn spullen pakken, ik hoefde niet meer terug te komen. Mij kon het niet schelen, ik heb mn spullen gepakt en was alleen maar opgelucht dat ik weg kon en ik wist ook al wel waar ik heen zou gaan en dat ik nooit meer terug zou komen. Hoewel ik dit niet zei, zagen mn ouders hoe vastberaden ik naar de deur liep, ook al had ik veel gehuild die avond, en op het punt stond de deur voor de laatste keer achter me dicht te trekken. Daar schrokken ze van. ik moest maar weer terugkomen, en ze vroegen panisch hoe ik het in mn hoofd haalde om weg te gaan  Die avond hebben we veel ruzie gemaakt. En de daaropvoldende avond ook, en die daarop, en die daarop enz... Op een gegeven moment kon ik weer met ze door de bocht. Nu gaat alles goed, we maken nog maar heel zelden ruzie, en in vergelijking met eerdere ruzies zijn het nog maar kleine woordenwisselingen.Ik ben blij dat ik niet ben weggelopen of heb doorgezet om weg te gaan, omdat dit mij en mijn ouders niet veel goeds heeft gedaan.
__________________
http://213.93.79.22/ # Gujenèvend....
|
|
26-09-2002, 18:43
|
|
Verwijderd
|
pfft *denkt na* een kleine dertig keer? Nee grapje, maar ik ben wel een aantal keer weggelopen, maar dan wel 'ondergedoken' bij een tante, vriendin, oma of lerares. Nooit op straat oid. Ik heb uiteindelijk een jaar bij mijn tante gewoond.
Ik zou er goed over nadenken als ik jou was.
|
| Advertentie |
|
|
|
26-09-2002, 18:44
|
||
|
|
Citaat:
Gebeurt mij elke maand ofzo zeker wel... En Dhafar, naar CHINA?  Verslag!!!  Wat was je kwijt, hoelang was je weg, wat heeft het gekost, hóe ben je gegaan (heen en terug), voelde je je beter toen je terugkwam of had je er echt spijt van?
|
|
|
26-09-2002, 23:13
|
||
|
|
Citaat:
Het was de moeilijkste en zwaarste "vakantie" tot nu toe. Op de heenweg kon ik haast niet denken, probeerde al mijn gedachten te blokkeren. Eenmaal aangekomen kreeg ik een mokerslag aan gevoelens door me heen. Ik was verstrooid, verdrietig, kwaad, angstig noem maar op. Voor 3 dagen had ik een sneltreinvaart van deze gevoelens door me heen. De 4e dag werd ik wakker en voelde me ineens een stuk beter. Ik stapte op, verkende het land een beetje te voet, vond dat het tijd werd om mijn leven op te pakken en kwam weer aan in Nederland. Sindsdien is de jarenlange depressie opgehouden. Heel vaag. Net alsof ik alle pijngevoelens in 1 keer achter de rug heb. Ik heb geen spijt van de reis gehad, op het moment was het voor mij simpel de keuze: Weggaan of sterven.
|
|
|
27-09-2002, 10:25
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
27-09-2002, 14:28
|
|
|
nou niet echt weggelopen. Niet langer dan 4 uur in iedergeval. De eerste keer mislukte (was ook pas 9) mijn moeder raakte net toen k wou vertrekken een gevoelige snaar en toen ging ik huilen en de laatste keer ging het regenen en ik konnergens heen. toen ben ik door het bovenraam weer naar binnengeklomen en heb mezelf toen 1,5 dag opgesloten op mijn kamer
__________________
Pluk de dag, voordat ie wegrot.
|
|
27-09-2002, 23:22
|
||
|
|
Citaat:
Maar mooi verhaal. Leuke reis dan zeker. Had ik maar f2500. Ben maar een arme student... Maar moet weg.
|
|
|
29-09-2002, 22:43
|
|
|
|
ik ben wel een keer weggegaan, wist iemand die me ko9n opvangen en die heeft mij een week onderdak gegeven
toenn was de druk van de ketel en kon ik weer in 1 ruimte met mijn ouders zijn Nou zijn ze weer te ver gegaan maar nu woon ik op mezelf dus kom daar gewoon niet meer op zijn minst tot november maar eigenlijk heb ik niets meeer te zoeken in die stad en voel ik me er ook totaal niet welkom ik zit nog te denken of ik er nog een keer heen zal gaan
__________________
-|-
|
|
29-09-2002, 23:08
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Knap dat je hetgedaan hebt, ik zou het echt niet durven. Hoe deed je dat trouwens met de taal? Kan je goed Frans? Of deed je alles in het Engels?
|
|
|
29-09-2002, 23:14
|
|
Verwijderd
|
Als ik dit zo allemaal lees mag ik wel heeel erg blij zijn met mijn ouders, ik vind het thuis echt fijn. Ik kan over alles praten en mag vrijwel alles doen.
Daarom is het ook nog nooit in me opgekomen om weg te lopen. Volgens mij hebben de meeste hier in ieder geval al heel wat meer levenservaring dan ik. Ik weet niet of ik er zo over zou kunnen praten naderhand, re-spect
|
|
30-09-2002, 00:01
|
||
|
|
Citaat:
Ik heb 1 jaar uit huis gewoond (liep weg op mijn 16e). Ik heb toen op het Centraal en in jongerenopvang huizen geslapen. Achteraf ben ik blij dat ik het gedaan heb..... In die periode heb ik mijn pleegouders beter leren kennen dan ooit. Mede daardoor is mijn leven weer op de rails gekomen, en heb ik het verschil leren kennen tussen "vrienden" en "echte vrienden". Ouders die hun kind in een hoekje schoppen verdienen geen respect, maar over het algemeen hebben ouders het beste met je voor (ook al wil je daar nu nog niet aan  ).
__________________
Ik ben Kermit the frog
|
|
|
30-09-2002, 16:10
|
|
|
|
Heb altijd het gevoel dat mensen toch niet lezen wat ik schrijf. Dus wat maakt het uit.
|
|
30-09-2002, 16:33
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Nah..ben nog nooit weggelopen. Wel vaak met de gedachte gelopen. Dan zag ik mezelf al helemaal in Amsterdam rondzwerven, eten had ik niet nodig (vond ik toen) en kleding..ach, zou wel wat meenemen. Op straat kon ik wel slapen.. Toch nooit doorgezet, durfde het niet. Soms nogsteeds wel zo'n gevoel van "IK MOET HIER WEG!!!". Maar ik wacht af. Zodra ik 18 ben...
|
|
|
30-09-2002, 17:04
|
||
|
|
Citaat:
Ik bedoel ook, het maakt niet uit als ik vertel dat ik een paar keer ben weggelopen. Ik zou alleen kunnen zeggen: als je het doet, pas goed op jezelf.
|
|
|
02-10-2002, 06:18
|
||
|
|
Citaat:
weglopen is niet spannend leuk slim handug of wat dan ook. het is je ALLERLAATSE noodsignaal en moet NOOIT als een pressie middel worden gebruikt veel te veel mensen komen zwaar verkeerd terecht en in grote problemen
__________________
-|-
|
|
|
02-10-2002, 16:56
|
|
|
Een paar jaar geleden had ik enorme vliegangst, dus was ik 'm midden in de nacht gepeerd, voordat we zouden vertrekken. Toen de politie aan 't zoeken was ben ik maar achter die auto waar ik me vertstopt had vandaan gekomen.
Me ouders waren vet ongerust zo van "Er zou maar een heroine-verslaafde crimineel hebben rondgelopen (in middenklasse-buurt ja...)" Het idee van 5 minuten lang in een vliegtuig zitten voordat het ergens te pletter kletterd vond ik niet zo prettig. Ook in de metro ga ik vaak uit vorzorg tegen de rijrichting inzitten voor als er een aanrijding komt. Toch vertrouw ik de metro meer dan een vliegtuig. Als mijn vader flink boos is ren ik de straat op, dan schreeuwt-ie lekker storend voor de omgeving en kan hij me ook geen schop geven, al had hij me 1 keer laten struikelen toen ik wegglipte. Hij is echt de redelijkheid en de kalmte zelve REIE
__________________
Nu zal ik doden u beide, Elegast u ende uw paard. Ten zi dat gi ter vaart, Nederbeet optie moude: Zo mag uw ors t lijf behouden.
|
|
02-10-2002, 17:31
|
|
|
|
Ja meerdere keren, ben ook vrij veel uit huis getrapt en heb gezworven.
Maar ik ga daar niet over uitwijden want dat is een heikel punt in mijn levensgeschiedenis.
|
|
02-10-2002, 23:38
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
03-10-2002, 07:14
|
|
|
|
Ik heb het een paar keer heel goed voorbereid.. toen heb ik het uiteindelijk niet gedaan..
|
|
03-10-2002, 12:50
|
||||
|
|
Even op een paar reacties wat algemeen reageren:
Citaat:
Mijn vader is overigens Spaans, daarmee red je het best wel in Frankrijk, soms wat hakkelen natuurlijk, met allemaal gebaren, maar het lukt Citaat:
En levenservaring krijg je door vanalles, dat hangt helemaal van jezelf af... dus niets 'respect' he Citaat:
Ik heb misschien wel de beste tijd beleefd daar in Frankrijk, maar tegelijkertijd ook mijn meest confronterende tijd... Dat doet naderhand echt veel pijn, tijdens de reis was ik verdooft voor dat soort gevoelens... ik zocht rust en blijdschap. Voor mij was het geen noodsignaal of pressie middel, meer een reisje naar mijzelf. Maar ik ben het met je eens, je moet nooit weg lopen van je problemen... kom ze onder ogen, ren niet voor ze weg...
|
|||
|
04-10-2002, 12:25
|
||
|
|
Citaat:
Spreek je vanavond ofzo wel op MSN... Maar weet niet 100% zeker of ik wel online kan zijn. Dat wist ik helemaal niet...
|
|
|
04-10-2002, 14:04
|
|
Verwijderd
|
toen ik klein was was ik vreselijk koppig en eigenwijs en had wel een paar keer per dag ruzie met mijn ouders (dat kon heel heftig eraan toe gaan). als ik kwaad was stopte ik pas met schreeuwen en stampen als ik helemaal uitgeput was. in die tijd (ik was volgens mij pas 5 ofzo) heb ik best vaak mijn tasje gepakt me teen knuffol erin maar ik durfde uiteraard niet te gaan. afgelopen jaar ben ik 1x weggelopen, als het die naam mag hebben. ik was opgenomen op een crisisgroep in een kliniek en ik wou per se naar huis toe maar ik moest nog een week wachten. er kwam weer zo'n bui opzetten als ik vroeger had en ik moest en zou naar huis. uiteindelijk mocht ik dan die dag thuis zijn als ik dan de dag daarna weer terug naar de kliniek zou komen en dan zou ik een week later met ontslag gaan. als ik dat aanbod niet zou aangrijpen zou ik tenminste 3 weken met een ibs op de groep opgesloten zitten dus ik zei maar "ja". die middag ging ik dus mee naar huis en toen iedereen boven was heb ik mijn jasje gepakt en ben gaan lopen. ik had een briefje neergelegd dat ik dit deed omdat ik niet terug naar de kliniek wilde maar mijn ouders waren desondanks heel erg bang dat ik ergens op een flat stond. ik ben belgie ingelopen (10 minuten lopen) en ik was op zoek naar een slaapplaats die ik nergens vond. dus ik keerde om en was van plan om in de stad een slaapplek te zoeken. maar onderweg hield ik het niet meer en heb ik naar huis gebeld. mijn vader en mijn broer kwamen mij halen en thuis stond de politie al... volgende dag moest ik terug naar de kliniek en ik mocht gelukkig wel nog de week erna met ontslag...
ik heb er wel wat van geleerd, dat ik veel beter moet nadenken wat de gevolgen zijn van mijn acties en dat ik me beter moet voorbereiden (mijn voeten waren een-en-al blaar). nu heb ik geen behoefte meer aan weglopen.
|
|
05-10-2002, 13:16
|
|
|
|
Ik ben een typisch zwervertje.. maar ben eindelijk een beetje volwassen geworden
Als ik nu wegga dan doe ik het goed
__________________
Kijk op teletekst pagina 666 voor meer opties.
|
|
08-10-2002, 23:09
|
|
|
Toen ik 6 was ofzoo, moest ik meehelpen met afwassen. Daar had ik niet zo´n zin in. Na het gebruikelijke gezeur van pappie rende ik naar mijn kamer en gooide wat kleren in mijn Stoffelkoffer (die van de fabeltjeskrant) en liep naar buiten... Om de hoek heb ik staan kijken hoe ze verder gingen met eten....
Toch maar de afwas gedaan  Het is toch nog goed gekomen allemaal....
__________________
Ik heb trek in wat lekkers
|
|
09-10-2002, 00:16
|
|
|
|
Mja toen ik 7 ofzo was.. denk niet dat dat telt
|
|
12-10-2002, 12:33
|
|
|
afgelopen zomer ben k weggelopen van huis, k trok t er echt niet meer(waarom maakt ff niet uit) kheb me spaarrekening geplunderd en met de trein naar vrienden gegaan aan de andere kant van t land, k kon daar terecht. ondertusse wisten me ouders dus niet waar k was en hadden de politie gebeld en ze hebbe de hele nacht niet kunnen slapen enzo. k was blij dat k even wat rust had. de volgende dag had k me ouders maar opgebeld en gezegd dat k voorlopig niet naar huis kwam. na anderhalve week ben k weer naar huis gegaan, maar of t nu iets heeft opgelost.. neej niet echt, tis alleen dat je heel even rust hebt, maar je vlucht dus wel voor je problemen weg..
|
|
14-10-2002, 12:26
|
|
|
|
ben denk ik stuk of 6 keer uit huis getrapt, ik mocht er gewoon niet meer in, eerste keren kwam mijn vader me na 10 minuten zoeken en zeggen dat het hem speet e.d ging altijd weer terug, en dan laaiden de ruzies vanzelf weer op. op mijn 17e had ik gezorgd dat ik na mijn examen het huis uit kon, alleen ik zakte, heb toen nog een jaar thuisgewoond totdat ik me diploma had, die wilde ik koste wat het kost hebben, ben ondertussen nog 2 keer weekje weggeweest,, en ben gelijk na mijn examens op kamers gaan wonen, en ik moet zeggen; het is geweldig
__________________
.... You do. You're our mommy. You know what today is? It's mommy's day!
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Verhalen & Gedichten |
[Vervolg]Achter de gele deur #2 Eend | 166 | 20-06-2006 21:32 | |
| Psychologie |
Het-Grote-Lucht-Je-Hart-Topic-#43 Redhair | 496 | 29-11-2005 13:44 | |
| Verhalen & Gedichten |
Biografie van Karel van Straeten. ell'nn | 26 | 23-08-2004 17:40 | |
| Films, TV & Radio |
ER Forum-versie Keyser Saus | 500 | 29-12-2003 12:30 | |
| Muziek |
Help help help!!!!!!!!!!!!!!!!! OLD DIRTY BASTERD | 24 | 25-07-2002 19:04 | |
| ARTistiek |
T begin hebbik hier wel es neergezet Eend | 48 | 18-05-2002 19:12 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 01:09.
Adverteren