Advertentie | |
|
26-09-2007, 23:29 | |
Toch wel fijn dit te lezen.
Ikzelf ben ook 20, mag officieel over niets klagen. Fijne ouders, OK vrienden, je kent het wel. Woon nu een jaar op mezelf, maar ook ik heb nog niet helemaal mijn draai gevonden. Pendel nog vaak op en neer tussen ouders en Amsterdam. Alles een beetje half-half. Voel me inderdaad een beetje tussen de wal en het schip. Heb sterk het idee dat het allemaal prima op z'n pootjes terecht zal komen, omdat ik immers geen grote problemen heb, maar toch is dit gevoel van nu niet fijn. |
27-09-2007, 06:38 | |
Verwijderd
|
Volwassen worden (wat doorgaat tot ver na je twintigste - en ook juist dan weer 'heftiger' kan worden) kan op zich al reden zijn om je zo te voelen. Ik denk dat het voor veel mensen heel herkenbaar is. En zolang je het in je eentje aan kunt, is er ook niet echt heel veel aan de hand, zodra je het niet alleen aan kunt of je er teveel door tegengehouden wordt, doe je er goed aan het met iemand te bespreken (dat is het sowieso, met vrienden, je ouders, een broer of zus, maar anders kan ook met je huisarts, studentpsycholoog of een maatschappelijk werker ofzo).
En natuurlijk kan het ook een heel andere oorzaak hebben, idd bv. een depressie. Daar hoeft helemaal niets speciaals voor gebeurd te zijn oid. Laat het niet te lang aanlopen, zoek hulp als je het idee hebt dat je dat nodig hebt. (En nee, dat maakt je geen aansteller, juist niet, dat maakt je iemand die probeert om verder te komen en dat is het tegenovergestelde.) |
27-09-2007, 15:46 | |
Ik herken het wel, vooral de alleen-tijd. Soms wil ik graag alleen zijn, maar als ik dan weer een tijdje alleen ben dan voel ik me weer eenzaam. Maar als ik de hele week volgepland heb voel ik me weer gestresst. Inderdaad houdt ontwikkeling niet op na de puberteit en zullen er waarschijnlijk altijd nog wel van die periodes komen.
__________________
don't take life too serious.. you'll never get out of it alive
|
28-09-2007, 18:16 | |
Verwijderd
|
Nogmaals bedankt voor de reacties.
Er zit zeker wat in, alle suggesties e.d. die jullie doen. Ik kijk het nog een tijdje aan en als het dan niet over of tenminste minder is, ga ik het er eens met iemand over hebben. Waarschijnlijk ga ik het er sowieso maar mijn ouders over hebben, praten helpt altijd he. En als je zelfvertrouwen kwijt kan raken kun je het vast ok weer terugkrijgen. |
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Verhalen & Gedichten |
De verhalenwedstrijd! Ieke | 154 | 26-06-2010 09:36 |