Advertentie | |
|
06-06-2008, 11:47 | |
Verwijderd
|
Ik denk alleen dat je het probleem niet oplost door te gaan samenwonen.. ze heeft dan niemand anders dan jou in de buurt. Hoe moet dat wanneer jij naar school moet of moet werken en even geen tijd voor haar hebt? Als jij van jezelf gaat vragen om alles voor haar goed te maken door maar genoeg van haar te houden, zul je jezelf kwijtraken. Je zult namelijk nooit genoeg zijn, ben ik bang. Wellicht helpt het een tijdje, maar zal ze daarna constante bevestiging nodig hebben of veel te veel aandacht van je.
Ik denk dat ze haar probleem zelf moet willen aanpakken en ervoor in therapie moet gaan, professionele hulp moet zoeken. Wanneer ze dan de boel weer op orde heeft, kun je wellicht gaan samenwonen maar ik denk dat dat nu gedoemd is te mislukken eerlijk gezegd. |
06-06-2008, 11:49 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
06-06-2008, 12:01 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
06-06-2008, 12:15 | |
Verwijderd
|
Het lijkt wel chantage...
Wat Andijvie en Dusjcrib zeggen: samenwonen lost haar problemen niet op. Laat haar hulp zoeken en eerst zichzelf op orde krijgen voordat je gaat samenwonen. Ze kan wel op zichzelf gaan wonen om van haar ouders af te zijn en meer vrijheid te hebben, maar met samenwonen zou ik toch echt wachten. Als ze je nodig heeft dan bestaat er ook telefoon en je kunt ook met haar afspreken als ze op zichzelf woont. |
06-06-2008, 12:17 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik zou haar voorstellen dat je samen iets wilt opbouwen maar pas als zij hulp heeft gezocht. Als dat niet werkt zou ik zelf eens een gesprek aangaan met een hulpverlener (via de kindertelefoon o.i.d., anoniem in ieder geval) om te vragen wat je kunt doen/hoe je dit moet aanpakken. Eventueel zou ik haar ouders inlichten van wat ze allemaal zegt. Ik betwijfel of ze zichzelf echt serieus iets aan zou doen, omdat mensen die dat zo vaak zeggen dit vaak meer doen uit een kreet om hulp dan dat ze de stap daadwerkelijk zetten.. maar het risico dat ze dat wel doet kun je natuurlijk niet lopen. Lastig hoor! |
06-06-2008, 12:24 | |
Verwijderd
|
Dreigen maar niet doen is hier niet het geval, ik heb al een keer een wondje op haar pols gevonden en toen ik een keer bij haar was heeft ze het op de badkamer geprobeerd. Ik vermoedde het toen al en heb de deur met een muntje opengedraaid en haar weer meegenomen naar haar slaapkamer...
|
06-06-2008, 12:28 | |
Verwijderd
|
Wat Dusjcrib al zei: "Ze zet jou in een ongelooflijk moeilijke positie en dat is eigenlijk heel gemeen. Ze maakt jou verantwoordelijk voor haar leven en dat kán gewoon niet. Jij kunt haar problemen niet oplossen en jij bént niet verantwoordelijk voor haar."
Ga met haar naar haar huisarts en leg het aan hem/haar voor, dit is niet iets wat je zelf op kunt lossen. |
06-06-2008, 13:08 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Over het algemeen, wanneer iemand echt niet meer wil, zal diegene de omgeving juist niet inlichten omdat dat het risico dat je gevonden/geholpen wordt vergroot. Hij/zij zal het ook niet doen terwijl er mensen dicht in de buurt zijn. Het klinkt een beetje cru, maar zoals zij zich gedraagt klinkt het echt meer als een groot wanhopig gevoel en grote schreeuw om hulp. Als je haar nu eens voorstelt om als eerste stap anoniem te bellen naar een hulplijn, dat kan éénmalig.. als zij echt om jou geeft, doet ze dat voor je.. (als we dan toch aan het "chanteren" zijn) |
Ads door Google |
06-06-2008, 13:28 | |
Verwijderd
|
Wat krampachtig en gemeen van haar. Het is misschien niet wat je wil horen, maar ik vind dat ze gebruik maakt van jouw goedheid en jouw gevoel voor haar. Samenwonen lost (zoals de rest al zei) niets op en waarschijnlijk raak jij dan alles kwijt wat je hebt. De kans zit er natuurlijk in dat ze je ontzettend gaat claimen en evt. ook chanteren. Dan zul jij veel voor haar opgeven en nog meer tijd voor haar vrij (moeten) maken. Dit kan denk ik niet de bedoeling zijn. Haar zelfbeeld verandert niet door samen te gaan wonen, haar houding verandert niet. De enige die daar iets aan kan doen, is zijzelf. Zíj is degene die in therapie moet, zíj is degene die tegen haar ouders moet op staan, zíj is degene die het moet doen.
En je bedoelt het allemaal heel lief en schattig en verliefd, maar het lost niets op. Je kunt niet van jezelf verwachten dat jij alle problemen voor haar oplost, dat mag zij ook niet van je verwachten. |
06-06-2008, 14:39 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Naar therapie wil ze niet, heb ik het toch al over gehad. Ze wil alleen nog maar weg van haar problemen. En in haar ogen is dat óf dood óf verhuizen. En dan kies is natuurlijk voor het 2e. Als ik haar kan laten leven door met haar samen te gaan wonen dan doe ik dat graag. Dat heb ik veel liever dan dat we haar ergens dood vinden. Ik zie (nu) ook wel in dat het niet de perfecte oplossing is, en door jullie reacties moet ik toegeven dat ik niet degene ben die het op kan lossen. Maar waarschijnlijk ben ik wel degene die iets kan voorkomen. Wie weet, als we samenwonen, dat ik haar wel aan kan zetten om naar therapie te gaan? |
06-06-2008, 14:40 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
06-06-2008, 14:50 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
En verhuizen kan ook zonder meteen samen te gaan wonen. Jij bent niet verantwoordelijk voor haar leven, ook al is het moeilijk dat zo te zien als je om iemand geeft. Als ze echt dood wil, dan kun je dat ook niet voorkomen. Citaat:
|
06-06-2008, 15:03 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Als je graag samen wilt wonen, dan moet je dat vooral doen, maar als je vraagt naar mijn mening (en dat doe je in je eerste post), dan krijg je die ook. |
Advertentie |
|
06-06-2008, 15:30 | |
het is echt nooit jouw schuld als zij zichzelf iets aandoet. zij zit ontzettend slecht in haar vel, of dat zelfmoorddreigement nou serieus is of niet. jij hebt haar geprobeerd te helpen, aangeraden hulp te zoeken enz, maar het helpt niks. als je het niet meteen aan haar ouders wil vertellen, kun je er misschien met je eigen ouders over praten? best wel heftig om hier helemaal alleen voor te staan namelijk!
|
06-06-2008, 15:44 | |
ik zou nooit op mijn 17e samen gaan wonen en al helemaal niet om deze reden. ik vind het een logische stap als je een langere tijd een goeie relatie hebt. en dus niet omdat de ander zo ongelukkig is als ze alleen is en denkt dat de hele wereld, hehalve jij, tegen haar is. samenwonen lost niks op, zorg ervoor dat ze hulp krijgt. en als het jou niet lukt dat ze die zoekt, moeten haar ouders dat doen. lijkt mij.
|
06-06-2008, 16:25 | |
Zeggen er een einde aan te maken is één van de ergste dingen die iemand waarvan je zielsveel houdt kan doen. Dat weet zij zelf ook. Ik kan mij voorstellen hoe lastig je het vindt en ook dat je je verantwoordelijk voor haar voelt.
Maar je bent niet verantwoordelijk voor haar geluk. Je kunt die verantwoordelijkheid helemaal niet op je nemen, al zou je dat willen. Dreigen met zelfmoord is een middel om heel veel macht te krijgen. En misschien houdt ze wel van je, maar ze is je toch echt flink aan het manipuleren. Waarschijnlijk doordat ze zo met zichzelf in de knoop zit. Heb je het er al met je eigen ouders over gehad?
__________________
To eu zèn
|
06-06-2008, 16:29 | |
Verwijderd
|
Nee, ik ben bang dat mijn ouders het haar ouders gaan vertellen (ze hebben wel eens contact). Ik heb mijn ouders of haar ouders ook nog niks verteld over dat samenwonen.
Maar ik weet niet of ze wel macht wilt hebben, ze houdt echt zielsveel van me, dat zie ik aan haar. Zoals ze is als ik er wel ben of als ik er niet ben, dat is zo anders... We hebben dan een jaar en 2 of 3 maanden als we dat gaan doen... het is inderdaad niet heel erg lang. In ieder geval niet lang genoeg om er helemaal zeker van te zijn. Maar wat moet ik anders? Ik weet dat jullie gaan zeggen dat ik hulp moet gaan zoekenen het haar ouders moet gaan zeggen, maar ben zo bang dat ze het dan alsnog gaat doen. |
06-06-2008, 16:37 | |
Hoe is je band met je ouders? Ik denk dat het voor jou heel goed zou zijn het hun te vertellen. Daarbij kan je vragen of ze het niet aan haar ouders willen vertellen. Dit is een probleem dat te groot is om zelf te dragen, en ook als je op jezelf gaat wonen zal je hun steun (op emotioneel en financieel gebied) nodig hebben.
Juist in liefdesrelaties heb je vaak machtspelletjes. Al willen beide mensen misschien niet bewust de macht. Juist vanuit de verliefdheid, de afhankelijkheid en de angst om de ander kwijt te raken ontstaat zoiets. Als je hulp aan je ouders vraagt, of je hart bij hun lucht doe je dat voor jezelf. Dat mag ze je niet kwalijk nemen.
__________________
To eu zèn
|
06-06-2008, 17:17 | |
Het is verschrikkelijk moeilijk om op een forum iemands ouders in te schatten, maar als je nog over samenwonen twijfelt, is openheid wel de enige oplossing tegenover beide ouderparen. Uiteindelijk moet je het hen toch ook vertellen als je opeens met haar naar een kamer vertrekt.
Ik zou zelf beginnen met een lieve brief aan háár ouders waarin je begint met het vermoeden dat zij jullie relatie niet zien zitten, waarbij je de mogelijkheid voor hen openhoudt om dat te ontkrachten, en vanaf daar verder vertelt over haar problemen. Natuurlijk kun je dit het best eerst met je vriendin bespreken, waarin je haar duidelijk maakt dat het sowieso de enige oplossing is, tenzij jullie willen breken met de ouders. Ik vind het, zeker nu ik tijdens het typen van deze post meer van hierboven heb gelezen, moeilijk om hier verder iets zinnigs over te zeggen; ze heeft sowieso hulp nodig, en je moet haar tot die tijd niet eens ook maar het idee geven dat je haar in de steek laat.
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
|
06-06-2008, 17:52 | |
Verwijderd
|
Even los van de vraag of je met haar moet gaan samenwonen de volgende opmerking:
In het algemeen kun je stellen dat de mensen die hard roepen dat ze dood willen, dit juist niet doen. Ze willen erkenning, aandacht, stiekem toch hulp, maar omdat ze zó met zichzelf in de knoop zitten zullen ze dit nooit toegeven. Mensen daarentegen die écht dood willen, hebben dit doorgaans maanden-, zoniet jarenlang overwogen en zijn tot een vaststaand besluit gekomen. M.a.w, die mensen maken eens een eind aan hun leven en er is heel weinig/niets dat hen daarvan kan weerhouden. Bij deze groep gaat het niet om het ''of'' maar om het ''wanneer''. Jou vriendin hoort duidelijk bij de eerste groep. Of zij hulp nodig heeft is niet aan haar om te beslissen, daar kán ze waarschijnlijk niet eens over beslissen. Ergens ver weg wil ze geholpen worden en wéét ze dat ze niet ineens gelukkig is als ze met jou samenwoont en een baan heeft. Ergens weet jij ook wel dat je haar ouders moet inschakelen. Ik zou haar ''gedreig'' wel serieus nemen, als in dat het héél slecht met haar gaat, maar ik zou het niet opvatten als een daadwerkelijk voornemen een einde aan haar leven te maken zodra jij haar ouders/hulp inschakeld. Dat is allemaal angst, lijkt me, en daar moet jij en later ook zij, doorheen prikken. Verder denk ik dat het voor zo'n jongeman als jij veeeeeel te veel verantwoordelijkheid inhoudt om met iemand als je vriendin te gaan samenwonen. Bedenk dat ze jou wel eens in haar neerwaardse spiraal kan meesleuren. Veel sterkte en succes. |
Ads door Google |
06-06-2008, 18:36 | |
Ik zou zelf een kamer zoeken en haar dan af en toe op bezoek laten komen en haar eventueel laten overnachten. Uit ervaring weet ik dat je niet te snel moet gaan samenwonen, zeker niet als de ene persoon heel afhankelijk is. Je zal zien dat je dan af en toe tijd voor jezelf gaat willen hebben en dan komen de (relatie)problemen om de hoek kijken.
Sowieso is het heel goed om eerste te leren zelfstandig te wonen zonder een partner. Op die manier weet je dat als het uit gaat je altijd voor jezelf zal kunnen zorgen. |
06-06-2008, 20:33 | ||
Citaat:
__________________
Als je geen doel hebt, kan je ook de weg niet kwijt zijn.
A wise man once told me: There are many endings, but the right one is the one you choose. |
06-06-2008, 20:43 | |
Verwijderd
|
Pino, je vriendin is niet de enige met problemen. Jij hebt m.i. ook een groot probleem. Ik zou er niet over peinzen om me door wie dan ook op die manier voor het blok te laten zetten.
Dat je jezelf op die manier klein laat houden, pleit absoluut tegen je. Op die manier gaan 2 labiele mensen samenwonen, want jij bent absoluut niet in staat om dit meisje te geven wat ze nodig heeft. Namelijk professionele hulp in een gesloten inrichting. |
06-06-2008, 21:18 | ||
Citaat:
Op een gegeven moment zijn wij gaan samenwonen. In mijn geval was dat niet omdat ik haar problemen wilde oplossen, maar het samenwonen was niet geheel mijn idee. Op dat moment was ik er wel voor, maar dat heeft wel wat overtuiging gekost. Echter, we zijn uit elkaar en zij heeft weer een kamer gezocht. Uiteindelijk gaat het nu met ons beide veel beter. Wat ik vooral wil zeggen is wordt wakker. Je lost haar problemen niet op door met haar te gaan samenwonen. Blaffende honden bijten niet, dus zolang ze nog dreigt met zelfmoord hoef je je niet zo heel veel zorgen te maken. Krasjes, 10 paracetamols en een fles wijn zijn geen zelfmoordpogingen, maar vragen om aandacht. Haar dwingen in therapie te gaan is niet de meest effectieve manier, in termen van therapiesucces, maar wellicht is het nodig. Dat kan jij waarschijnlijk beter beslissen dan ik. Haar problemen worden echter niet opgelost door met jou te gaan samenwonen. Zie daar vanaf.
__________________
I hope to see my friend, and shake his hand. I hope the Pacific is as blue as it has been in my dreams. I hope.
|
06-06-2008, 21:49 | |
Verwijderd
|
Pino, ik zou in jouw situatie nooit gaan samenwonen. Ik zou heel erg kwaad worden, hoe dan ook, als iemand mij verantwoordelijk gaat maken voor diegenes leven en mij in een positie zou zetten waar jij nu in zit.. hoeveel ik ook om diegene geef. Ik persoonlijk zou dat absoluut niet pikken, ben je helemaal gek geworden! Ik zou zeggen dat als diegene een toekomst met mij wil, diegene hulp gaat zoeken. Al is het om te beginnen maar anoniem, maar diens leven in mijn handen leggen vind ik zo uiterst gemeen! Natuurlijk zit je in een lastige positie door jouw angst dat zij zichzelf iets aan zou doen.. en natuurlijk zit de kans er in dat ze daadwerkelijk iets probeert..
Maar zoals Quis ook al zei zorgen mensen die echt dood willen ervoor dat niets hen daar nog in kan stoppen, in de andere gevallen is het vaak een noodkreet. Ik heb zelf in een duister verleden ook gezegd dood te willen en ook krasjes op mijn arm gezet, maar ik heb het nooit -daadwerkelijk- overwogen. Het was een kreet om hulp, een manier om te zeggen "ik weet niet wat ik moet!" Ik ben daar uiteindelijk uit gekomen zonder hulp en nu zielsgelukkig, maar ik denk niet dat jouw vriendin hier uit gaat komen zonder hulp. Wat nou als je inderdaad gaat samenwonen en dit doet om in feite haar leven te redden, maar vervolgens blijkt dat er niets is veranderd. Die kans is namelijk redelijk groot.. Je zult je constant zorgen maken, je zult haar amper alleen durven laten uit angst dat ze iets doet. Bovendien is verhuizen en naar een nieuwe school en nieuw werken zoeken nogal heftig en erg stressvol! Kan zij dat in haar labiele situatie wel aan? Er is zoveel wat meespeelt en jij draagt nu als 17-jarige een last op je schouders die veel te zwaar is. Als jij hulp inroept van haar ouders of anderen inschakelt, dan doe jij dat uit liefde en als zij zichzelf om die reden iets aandoet is dat NOOIT jouw schuld. Als zij dan ECHT zelfmoord pleegt, had ze dat waarschijnlijk uiteindelijk ook gedaan wanneer jullie wel waren gaan samenwonen. |
06-06-2008, 23:19 | |
Bij nader inzien heeft ze misschien ook wel een enorme schop onder haar kont nodig van jou. Ze lijkt er bijna om te smeken om keihard gecorrigeerd te worden door iemand waar ze respect voor heeft; volgens mij heeft ze het heel erg nodig dat iemand als jij zegt dat ze ongelijk heeft en daarop geen tegenspraak duldt.
't Is maar een gokje.
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
|
06-06-2008, 23:52 | |
Verwijderd
|
Ik moest vanavond tot half 11 werken, toen ik terug kwam sprak ik haar nog op msn en zag ik dat ze me een mailtje had gestuurd waarin het volgende ongeveer stond:
Ze had weer ruzie met haar ouders en broer gekregen, en het is nu zo heftig geworden dat ze schreef: Ik voel me niet eens thuis in mn eigen huis, hoe erg is dat, ik heb echt zoiets van dat ik me veel fijner, blijer en veiliger bij jou voel., en: als het doorgaat, dan moet je je leven binnenkort verder leven, zonder mij. Want ik trek dit negatieve gedoe echt niet meer. Ik heb gelijk op msn met haar erover gepraat en gezegd dat ik, met of zonder haar, met haar ouders ging praten maar ze smeekte me om het niet te doen. Ze weet zeker dat als ik het wel zou doen, dat haar ouders de schuld op mij zouden afschuiven en ervoor gaan zorgen dat wij uit elkaar gaan, omdat ze totaal niet weten hoe ze werkelijk in haar vel zit. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen omdat ik wel vaker heb gehoord dat ze het niet zo met mij en met onze relatie hebben. Ik heb nog maar even in het midden gelaten wat ik ermee doe... |
07-06-2008, 09:42 | |
Verwijderd
|
Ik weet niet hoor, ze smeekte me letterlijk om het niet te vertellen.
Ze houdt het soms niet meer uit thuis en heb haar gezegd dat als het heel erg is dat ze een paar dagen naar mij kan komen. Maar dan zegt ze dat ze dat niet kan maken omdat ze dan nog meer ruzie krijgen en haar ouders ervoor gaan zorgen dat het uitgaat. Ik heb haar beloofd nu even niks te zeggen, maar als het erger wordt toch naar haar ouders te gaan. Dat vond ze wel goed. |
07-06-2008, 12:02 | |
Misschien smeekt ze je wel zo om niks tegen haar ouders te vertellen omdat ze alles wel verzint?
Hoe vaak ben jij bij haar én haar ouders geweest op een moment dat het ook fout ging oid? Want zo klinkt het gewoon als een vréselijk puberaal meisje dat, zoals al eerder werd gezegd, gewoon een schop onder haar kont moet krijgen.
__________________
wat een heerlijkheid
|
07-06-2008, 12:41 | |
Ze chanteert je en jij neemt het voor haar op. Ze heeft het in ieder geval goed voor elkaar.
Ik zou het net zo hard terug koppelen: als ze niet gauw hulp gaat zoeken, dan is ze je kwijt. En haar uiteraard wel steunen en helpen als ze die hulp zoekt.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Liefde & Relatie |
Samenwonen.. maar hoe? Verwijderd | 15 | 06-01-2014 11:24 | |
Liefde & Relatie |
Als je het samenwoonvirus nog niet hebt (of kindervirus ^^) Verwijderd | 106 | 05-11-2009 22:13 | |
Werk, Geld & Recht |
Kosten samenwonen timvl1987 | 18 | 20-03-2007 17:26 | |
Liefde & Relatie |
Vriend gelooft me niet Kintie | 35 | 31-01-2007 15:39 | |
Liefde & Relatie |
Samenwonen Verwijderd | 46 | 28-06-2005 20:00 | |
Liefde & Relatie |
Samenwonen, hoe kijk je er nu tegen aan? Verwijderd | 89 | 23-08-2004 20:54 |