Advertentie | |
|
05-11-2009, 19:09 | |
ik herken mezelf hier heel erg in, ik durf niet naar feestjes, en dansen bij uitgaan vind ik eng tenzij mijn beste vriendin mee is. Bij haar voel ik me zelfverzekerd enalles. Ook met iemand 1 op 1 afspreken die ik niet ken gaat niet, ik krijg dan een knoop in mn buik en wordt gewoon ziek en misselijk. Zelf het initiatief nemen vind ik eng, als iemand tegen mij begint te praten antwoord ik gewoon terug. Maar uit mezelf wat zeggen gaat moeizaam.
En ik wil ook helemaal niet stil zijn, ik wil het gezellig hebben en net zo zijn als de rest. Alleen gaat dat nooit... wie heeft er goede tips? |
05-11-2009, 20:08 | |
Verwijderd
|
Wat mij geholpen heeft is afstappen van het idee dat ik hetzelfde 'moet' (of wil) zijn als de rest. Juist daarvan werd ik verlegen, omdat ik niet ben 'zoals de rest' (dat is niemand ).
Ik denk trouwens ook iets is wat heel veel mensen in hun leven tegenkomen en wat vaak in de loop der tijd vanzelf ook weer minder wordt. Ik denk dat ik in de ogen van anderen nog steeds wel verlegen te noemen ben...maar over het algemeen heb ik daar zelf niet zoveel problemen mee. (Beide staat eigenlijk ook al in het gequote stuk. ) |
05-11-2009, 20:16 | ||
Citaat:
Niet naar feestjes durven, maar omdat m'n beste vriendin ook mee gaat, durf ik dan weer wel..en bij haar voel ik me gewoon ook veel zelfverzekerder ja ! Uit mezelf praten zal ik nooit gauw doen.. En zelfs als mensen TEGEN mij staan te praten..durf ik amper iets terug te zeggen,ik voel me raar,vreemd gevoel in m'n maag een soort van spanning..en ik heb een knal rood hoofd!! Hoe kan dat allemaal ?? Ik was eerder NOOIT verlegen..sinds ik op de middelbare school kwam is dat heel erg geworden; stil in de klas..haast nooit iets zeggen.. die dingen! |
05-11-2009, 20:41 | |
Verwijderd
|
Tja ik ben ook wel verlegen. Ik zou best naar een feestje durven, maar of ik meteen het gesprek durf aan te gaan met een tweede is de vraag. De meeste mensen horen je niet eens als je tegen ze begint te praten dus da;s al ramp nummer 1. Wel ben ik dan weer de persoon die op iemand afstapt die alleen zit, dan maak ik veel makkelijker een praatje ookal ken ik hem of haar niet. Maar de meeste mensen zullen mij niet goed genoeg vinden, dus ik denk niet dat het handig is me meteen op te dringen aan allerlei mensen die ik nauwelijks ken.
|
06-11-2009, 18:13 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Vooral in de eerste en tweede klas was ik erg stil. In de derde klas begon ik me pas thuis te voelen en werd ik opener. Waarom duurt het bij mij altijd zo lang om te acclimatiseren? Daarnaast neem ik zelf nooit het initiatief, het moet echt van anderen komen, terwijl ik wel van gezelligheid houd. Twee maanden terug heb ik nog met een meisje gedanst in een Haagse club, maar dat was omdat zij op mij af kwam, ik zou zoiets vooralsnog niet snel doen. Toch probeer ik eraan te werken, maar dat is moeilijk want als iets niet helemaal lukt of als ik iets niet goed durf werkt dat bij mij toch deprimerend. |
07-11-2009, 12:35 | |
Ik herken mezelf deels in het verhaal .. ik ben eigenlijk nooit verlegen bij mensen die ik goed ken het gaat eigenlijk niet om de locatie maar vooral om wie er om me heen zijn dus idd vrienden etc.
En wat ik zelf nogal raar vind is dat ik alleen verlegen ben als ik niet in een 'Machtspositie' ben (A).. Bijvoorbeeld op mijn werk ga ik altijd gezellig een praatje aan met de mensen die bij me komen omdat zij naar MIJ toekomen ofzo.. Best vreemd eigenlijk, maar bijvoorbeeld in een winkel als ik kleren moet kopen en er komt zo'n verkoper naar mij toe sla ik helemaal dicht terwijl andersom als ik naar hem/haar was toegegaan totaal niet.. Maarja mijn tip voor iedereen die er last van heeft: Heel snel een beslissing maken ! Goed jezelf tegenwerken dus, gewoon op iemand afstappen als die naar jou kijkt, daardoor kun je zelf moeilijk nog kiezen terug te gaan. |
07-11-2009, 15:03 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Waar ik vaak last van heb is dat ik, bij mensen die ik niet vaak zie, niets/weinig weet om over te praten. Ik hou van voetbal, maar dat is niet altijd een geschikt gespreksonderwerp (zeker niet bij meisjes). Ik kan niet goed over koetjes en kalfjes praten, ik ben vaak vrij snel uitgepraat. Iemand die dit ook heeft? Wat zou ik eraan kunnen doen? Koortsachtig iets bedenken helpt vaak niet, omdat je je dan helemaal daarop focust. |
07-11-2009, 17:02 | ||
Citaat:
Ik zit nu inmiddels in de 3e klas, maar ik ben nog steeds even stil.. Ik heb een fijne klas..leuke gezellig kinderen.. dus waar kan het dan aan liggen !? |
08-11-2009, 07:52 | |
Ik heb er ook last van.. want mama vroeg gisteren : Wat wil nou graag worden ?
(omdat ik volgend jaar mijn vakkenpakket moet samenstellen!) Ik zo: Doktersassistente of verpleegkundige..die kant op dus.. Mama zo: Dan moet je wel veeeeel meer praten dan wat je nu doet ! Dus dat zegt ze echt vaak ! |
08-11-2009, 08:38 | |
Verwijderd
|
Heb jij er dan last van dat je zo weinig praat of van dat je moeder dergelijke dingen tegen je zegt?
Ik denk dat je soms dingen best kunt als je echt echt wilt of als het echt nodig is. Ik ben bv. absoluut geen beller, maar ik heb wel als telefonist/receptionist gewerkt en dat ging prima. Misschien dat dat bij jou ook wel zo is als doktersassistent of verpleegkundige? En anders zou ik toch eens gaan kijken naar cursussen mbt verlegenheid. |
08-11-2009, 10:32 | |
Verwijderd
|
@dianaotten: Dat is gewoon echt geen reden. Als jij die kant op wil moet je dat gewoon doen. Bovendien kun je veel opleidingen met alle profielen doen. En het is jouw toekomst, niet die van je moeder!
Verder is er weinig mis met stil zijn, je hoeft heus niet altijd iedereen de oren van het hoofd te kletsen. En ja ik ben geen prater (maar kan dat wel zijn hoor) en ik vind advocaat toevallig een erg aantrekkelijk beroep. Moet je ook goed voor kunnen praten, maar dat is voor mij geen obstakel. Wat je verder kunt doen dianaotten, is misschien een baantje zoeken achter de kassa? Ik vond dit zelf in het begin eng omdat ik nogal stil ben, maar het is erg leuk en bovendien gezellig met de (vaste) klanten. Of volg een cursus assertiviteit, kan misschien helpen? |
08-11-2009, 10:54 | |
Ik vind het gewoon vervelend dat m'n moeder dat steeds tegen me zegt.. ik wil gewoon graag die kant op!
(Zorg en Welzijn..) En bij mentor gesprekken op school zegt die vrouw tegen mij dat ik in de klas té stil ben..dat ik me heus wel mag mengen in een discussie e.d.. Maar dat doe ik gewoon niet.. |
08-11-2009, 15:47 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Naast het contact met collega's (waarvan ik met een aantal echt goed kan opschieten) is er inderdaad het contact met vaste klanten. Toen ik in mei van dit jaar tentamens had hadden drie klanten zelfs naar me gevraagd (hoorde ik achteraf van collega's). Het was een hele grote drempel om bij de AH te gaan werken. Ik had ten eerste nog nooit gewerkt en het leek me ook eng om achter zo'n kassa te zitten en de hele dag lang klanten te helpen, maar het is juist leuk en ik ben heel blij dat ik destijds over die drempel ben gegaan. Het heeft me, naast het salaris natuurlijk, veel goeds gebracht! |
10-11-2009, 08:05 | |
@dianaotten: Wat Zwimber zegt herken ik heel erg en misschien geldt dat ook wel voor jou: je bent misschien een stuk minder verlegen als je bijvoorbeeld verpleegkundige bent, omdat je dan op de mensen af stapt en ze jou als autoriteit zien. Je moet er dan voor zorgen dat je werkterrein veilig terrein wordt, zeg maar. Zelf ben ik vooral ontzettend verlegen in situaties waarin ik een gesprek heb met iemand die dingen over mij kan beslissen, die macht over mij heeft, maar als ik op mijn werk met mensen in aanraking kom, heb ik nergens last van, integendeel, ik houd ervan om praatjes te maken Het duurt bij mij wel heel erg lang voor ik gewend ben aan een nieuwe situatie en me op mijn gemak voel, maar ik denk dat 'we' (verlegen mensen) daarin toch door moeten zetten, omdat door te wennen je weer nieuw veilig terrein creëert.
"Het woord verlegen betekent oorspronkelijk verkeerd gelegen, te lang gelegen en in het bijzonder krachteloos geworden." Dit wist ik niet, grappig
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
10-11-2009, 17:07 | |
Ik heb vanaf 13 jaar al in de kassen gewerkt..maar ben er weg gegaan..want mijn baas begon heeel raar tegen mij te doen,terwijl ik gewoon goed alles deed !
Maar ja..Daar ben ik dus weg. Dus ik hou zeker m'n ogen open voor wat ik nog wel kan doen! Maar in de kassen doe ik niet weer.. |
10-11-2009, 17:38 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
En dat je niet zo'n kletskous bent wil echt niet zeggen dat je geen doktersassistente of verpleegkundige kan worden hoor |
10-11-2009, 17:46 | |
Ooh gelukkig
Ik weet het ook nog niet precies.. Want wij hebben keuze begeleiding op school. En had je een test wat het best bij je past dit kwam er bij mij uit": Nogal precies,iemand die zich aan afspraken houd,erg serieus,netjes,aantekeningen compleet,orde en regelmaat,overzichtelijk ziet alles eruit op je kamer,goed plannen..Daar had ik over : KLOPT HELEMAAL.Dat is dus economie de administratieve kant..(8 dingen allemaal dus..) MAARRRR Ik heb veel vrienden,ik kan goed luisteren,goed in anderen verplaatsen,goed vinden met de leraren,graag mensen helpen. daar had ik KLOPT HELEMAAL.. (en hier 5 van de 8) Dus ik weet NIET wat ik moet kiezen!! |
10-11-2009, 19:01 | |
Verwijderd
|
Aha, dus het komt erop neer dat je eigenschappen hebt voor zowel EM als NG? Maar als jij de medische kant op wilt dan ga je toch gewoon NG doen? Of hoe dat op VMBO ook heten mag? In elk geval zou ik zeggen: Kies iets in de richting die jij leuk vindt (Medisch) en niet in een richting die je misschien wel helemaal niks vindt (Economisch).
Bovendien, dat praten dat je volgens jouw moeder te weinig doet dat zul je op de opleiding heus wel leren. En voorzover ik lees valt het allemaal reuze mee. Ik heb trouwens hetzelfde, ben nogal stil maar in de klas ben ik vaak wel degene die de antwoorden geeft haha. |
10-11-2009, 19:15 | |
Nee heet gewoon Biologie hoor
Maar ik weet het dus niet.. op zich lijkt mij de administratie ook wel leuk,maar dan wel bij een ziekenhuis ofzo. Maar doktersassistente/verpleegkundige lijkt mij ook wel leuk.. Dus ik weet het echt niet.. Ik geef haast nooit antwoorden,ben altijd bang dat ze fout zijn.. |
11-11-2009, 19:38 | |
We gaan een beetje off-topic..
Ik was mijn hele leven lang al verlegen. Tot dit jaar. Ik ben bevriend met mijn hele klas, ik zit in 4havo en ik ben 16. De grootste factor van deze verandering was toch het innerlijk. Ik ben boeken gaan lezen over Psychologie van de mens. - Dr Phil Self Matters - The Definitive Book Of Body Language - Small Talk - Awaken The Giant Within - Feel The Fear And Do It Anyway - Excuses Be Gone - How To Win Friends And Influence People Dit allemaal in de zomervakantie. Ik wilde zo graag veranderen, ik heb mijn vrienden verandert en ik sta heel sterk in mijn schoenen. Ik raad IEDEREEN deze boeken aan, want het is voor mij onmogelijk om dit hier allemaal te verwoorden. Ik kan wel een paar tips geven: - verlegen bén je niet, dat kies je - Je moet eerst van jezelf houden. - Hou op met klagen, maak je niet druk om de toekomst en voel je niet schuldig over het verleden. Leef in het NU! - wees positief, vertel iedereen dat je geen geklaag meer kan horen. - Denk aan alle dingen die je onmiddelijk gelukkig kunnen maken. 'Waar ben ik op dit moment blij mee? Van wie houd ik en wie houdt er van mij? Hoe kan ik mezelf gelukkig maken?' - Er bestaan geen goede en foute beslissingen, alleen beslissingen. - gevoelens komen van gedachten en gedachten heb je in de hand dus gevoelens heb je in de hand - Een nare gebeurtenis is alleen naar als je het koppelt aan narigheid. Voor de één is een date een eng iets, omdat je het koppelt aan nare gebeurtenissen, zoals zweterige handen, stotteren, onzekerheid. Voor de ander is het een fijne gebeurtenis omdat diegene het koppelt aan verliefdheid, positieve spanning en plezier. Je hebt totaal zelf in de hand waar je het aan koppelt, aan het goede of slechte. - Motion Is Emotion. Loop je als een oude sok, dan voel je je als een oude sok. Loop je te stralen, dan reageert je lichaam hierop. Je hebt het zelf in de hand!! Lichaamstaal: Dit vond ik zeer interessant, vooral omdat dit bij de meesten onbewust is, dus de waarheid. Bij handelingen bij lichaamstaal KRIJG je zelfvertrouwen. - Heb een stralend gezicht, laat je tanden zien - Wees expressief maar overdrijf het niet, houd je vingers gesloten als je wijst, je handen onder je kin en voorkom het vouwen van handen en voeten. - Knik drie keer als je praat en je hoofd opgeheven als je luistert. Houd je kin omhoog! - Gebruik veel oogcontact, maar niet te veel. Op een comfortabele hoeveelheid. - Leun voorover tijdens het luisteren, sta rechtop als je spreekt. - Sta niet te dichtbij en niet te ver weg; op een comfortabele afstand. - Spiegel de lichaamstaal van de anderen. Succes!! Lees deze boeken!! X |
12-11-2009, 20:13 | |
Ik herken me zelf hier ook wel een beetje in. En ik zit een beetje in dezelfde situatie als LoorAn. Alleen ben ik nog niet helemaal klaar.
Ik heb dus sinds eind vorig schooljaar een nieuwe vriendengroep 'uitgekozen' om het zomaar te zeggen. Het heeft me echter heel veel moeite gekost daar te komen, om dat ik bang was (en soms nog wel een beetje ben), dat ik niet geaccepteerd wordt. Dit is te begrijpen als je hoe ontzettend raar ik eigenljk was ong 1 jaar terug. vanaf dit jaar ben geestelijk heel erg veranderd toen. Ik ben op een heel andere manier naar mezelf gaan kijken, en ik heb veel, heel veel spijt gehad van het verleden, en steeds dacht ik dat ik niet geaccepteerd werd. DIe spijt neemt af nu ik geaccepteerd heb dat ik het verleden niet kan terugdraaien. Het rare is echter, dat die nieuwe vriendengroep mij vroeger wel heeft gepest. En hoe raar het ook klinkt, misschien is dat wel goed geweest. Door hen ben ik tot het besef gekomen dat het leven ook anders, veel leuker kan. Nu ga ik met de meeste van deze mensen als vrienden om, hoewel ik me nog steeds een beetje ongemakkelijk voel bij sommigen. In de groep gaat dat meestal heel goed, maar een op een is lastiger voor mij met sommigen. Steeds zet ik een stapje verder om vriendschap op te bouwen met hun en volwaardig deel van het groepje te worden. Bang om op een feestje binnen te stappen, heb ik niet echt. Natuurlijk ishet eerst een beetje wennen, maar daarna voel ik me al snel een stuk beter op mn gemak. Ik vind het vaak wel moeilijk om me in een gesprek te mengen, ik ben bang voor eventuele negatieve reacties. k weet het, dat is een beetje dom, maar het is niet anders. Mijn omgang met meisjes is ook een beetje 'achtergebleven' als je het vergelijkt met mn vrienden, maar dat is deels te wijten aan mn verleden, dat ik nu wil inhalen. |
17-11-2009, 13:39 | |
Verwijderd
|
Waar ik soms last van heb is dat ik niks weet om over te praten.
Ik ben nogal to the point en ik kan niet goed over koetjes en kalfjes kletsen, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik maak natuurlijk dingen mee in mijn leven (ik zit niet de hele dag op een donkere zolderkamer), maar niet alles is even geschikt voor een kletsverhaal met een klasgenoot of een leuk meisje natuurlijk. Andere mensen die hier ook weleens moeite mee hebben? Manieren om er wat aan te doen? |
18-11-2009, 15:57 | |
Verwijderd
|
Nou ik wel ja. Maar meestal ga ik dan in op wat iemand me eerder heeft verteld. Als iemand bijvoorbeeld een belangrijk tentamen oid had, dan vraag ik hoe het ging. Of hoe het in het algemeen (op school e.d.) gaat. Of hij nog iets interessants heeft meegemaakt. Dan een beetje doorvragen en je hebt al een gesprek.
|
21-11-2009, 14:44 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik heb er zeker wat aan, maar sommige situaties blijven moeilijk. Ik heb soms dat ik helemaal niks weet om over te beginnen en dat is met iemand, die dat ook niet weet, erg lastig. Ik heb het idee dat het heel vaak van mij moet komen, terwijl anderen ook best eens de eerste stap kunnen zetten toch? |
21-11-2009, 19:16 | |
Verwijderd
|
Dat kan zeker en ik heb zelf ook vaak het gevoel dat een ander makkelijk had kunnen beginnen. Toch, als je eenmaal iets leuks weet om over te beginnen, dan ontstaat een gesprek vanzelf en zal de ander (als het goed is) gewoon reageren en zelf ook willen vertellen.
Begin anders gewoon over iemand zijn passie/hobby ofzo, weet je zeker dat hij gaat kletsen. |
24-11-2009, 19:24 | |
Begin met een vraag aan de ander, in plaats van hele verhalen over jezelf te beginnen. Vraag altijd door en toon veel interesse in degene!
'Heb je nog wat leuks gedaan dit weekend? Hoe ging je toets? Nog huiswerk gemaakt? (wel erg saai) Welke vakken heb je? Heb je een baantje? Waar woon je? Speel je een instrument? Op welke sport zit je? Ga je ook naar dat feest?' Stel simpele, niet te persoonlijke vragen. En vergeet niet om over jezelf te beginnen, anders kom je nogal hopeloos over Ga er niet vanuit dat de ander ook had kunnen beginnen, ze zijn misschien net als jij. En zo bied je de ander de kans om minder verlegen te worden, als ze dat al zijn. succes! |
11-12-2009, 19:51 | |
Verwijderd
|
Dankje, Micromensje & LoorAn voor jullie adviezen. Ik heb er veel aan.
Ik moet toegeven dat ik regelmatig merk dat ik een soort "terugval" heb en me ongemakkelijk voel tijdens een gesprek (het is blijkbaar niet van de ene op de andere dag over), maar over het algemeen ga ik vooruit! |
14-12-2009, 23:13 | ||
Citaat:
xoxo
__________________
let the wind flowd through your hair,and remember, you're gonna be okay <3
|
22-12-2009, 10:30 | |
Ja oefening baart kunst. Ik denk dat het bij de meesten met dit probleem toch een negatief zelfbeeld hebben. Verander dit zelfbeeld en dan kun je de wereld aan!
Ik heb een serieuze tip voor alle mensen op de wereld: Uit onderzoek is gebleken dat oefening in het brein hetzelfde werken als oefeningen in het echt. Hier gaat het om sport, dans, muziek en interactie met anderen, presentaties en nog veel meer. Simpel gezegd, om alles. Neem per dag een halfuur om in je brein de perfecte 'ik' te zijn, en vooral alléén positief. Loop in je hoofd naar mensen toe, zie met elk detail hoe je ze begroet en lacht, hoe je lichaamstaal is en dat je ze aankijkt. En heel belangrijk: alleen het positieve. Veel mensen zien zichzelf alleen zielig in een hoekje zitten en met oefening in het hoofd (dus door dit vaak visueel te zien) gaat dit ook vanzelf gebeuren. Doe dit heel gedetailleerd en alleen positief. Wees in je hoofd hoe je precies zou willen zijn. Kijk ook naar andere spontane mensen en zie jezelf dit gedrag doen. Na 21 dagen, een halfuur per dag, neemt het onderbewuste brein deze beelden over en gaan de hersenen en lichaam dit tot actie overnemen. Dit kun je in elk aspect van je leven gebruiken. Veel succes! |
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Psychologie |
Verlegenheid! DarkE | 19 | 18-10-2004 19:52 | |
Levensbeschouwing & Filosofie |
Functie van verlegenheid? Bloedpropje | 38 | 10-05-2004 17:37 | |
Psychologie |
verlegenheid BabyGirL-M | 10 | 11-02-2004 20:02 | |
Liefde & Relatie |
Verlegenheid.... blueeyes_jochie | 3 | 18-06-2003 18:52 | |
Psychologie |
Verlegenheid McMotion | 6 | 14-04-2003 22:14 | |
Liefde & Relatie |
Verlegenheid Outdated Spirit | 17 | 07-01-2003 22:17 |