Advertentie | |
|
29-11-2009, 15:13 | |
Ik weet niet precies hoe ik mijn stijl moet beschrijven, maar ik zal het proberen.
- Ik schrijf voor mijn gevoel met afwisselend lange of juist korte zinnen, maar dus niet alleen lang of alleen kort. Dit klinkt misschien heel logisch, maar het is meestal zo: lange zinnen met af en toe een korte zin ertussendoor. Volgens mij is dit nog steeds een vage uitleg maar jullie doen het er maar mee. - Ik merk dat ik veel komma's gebruik, en ook vaak voor het woordje 'en' als dat niet per sé hoeft. Zoals de vorige zin, dus eigenlijk. - Ik ben altijd bang dat mijn alinea's te kort zijn. - Over vloeken e.d.: mijn personages vloeken soms wel, maar ik voel me toch altijd een beetje ongemakkelijk als ik ze 'verdomme' of zo laat zeggen. - Ik vind het leuker om te beschrijven dan om dialogen te schrijven. Ik heb altijd het gevoel dat mijn dialogen cliché zijn, maar ik probeer de zinnen wel zo natuurlijk mogelijk te maken. - Ik probeer waar nodig alinea's af te sluiten met een soort mooie slotzin. Ik kan helaas geen voorbeeld verzinnen, maar een schrijver die ik wel een beetje na probeer te doen is David Mitchell. Geweldig topic trouwens. ^^ |
29-11-2009, 16:07 | ||
Het belangrijkste bij het schrijven vind ik dat ik niet cliché overkom, waardoor ik dialogen vermijd. Als ik dan toch een personage iets moet laten zeggen probeer ik het kort te houden. Ik merk dat in sommige verhalen dat, het zo min mogelijk laten spreken van personages, best wel moeilijk is. Dat ligt vooraal aan het publiek waarvoor ik schrijf, maar meestal schrijf ik niet voor een publiek dus dan zwijgen mijn personages meestal.
Ik heb meer ervaring met schrijven van betogen en 'essays' dan fictie, dus veel gescheld komt er niet voor in mijn schrijfsels. Maar op zich heb ik geen problemen met schelden, of sex (in mijn verhalen hé..). Ik heb zo even geen voorbeeld van een 'verhaal' (ik ben momenteel niet thuis), maar mijn USB zit wel vol betogen en essays: Citaat:
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
29-11-2009, 18:42 | ||
Leuk topic Al is het misschien minstens zo interessant om niet alleen je eigen stijl proberen te beschrijven, maar ook die van elkaar. Wat me opvalt aan Kittens voorbeeld, is dat het een dialoog is, ik vraag me af of jij (blijkbaar in tegenstelling tot Issun en ggcy) eigenlijk alleen gebruik maakt van dialoog? Mijn personages vloeken nooit heel erg, omdat ik zelf tegen vloeken ben, maar ja, er zijn nu eenmaal een hoop situaties waarin gevloekt wordt en ik wil wel realistisch over komen
Oké, mijn eigen stijl. Ik ga er nog meer over nadenken, maar ik denk dat in elk geval humor een belangrijk aspect van mijn stijl is. Nou ja, humor is natuurlijk nogal subjectief, maar misschien is het vooral het gebruik maken van ogenschijnlijk onlogische gedachtesprongen. Ik houd van dialogen, maar ik wissel het af met beschrijvende stukken. Momenteel schrijf ik het liefst in de derde persoon (en jullie?). Issun zegt dat hij alinea's meestal probeert af te sluiten met een mooie slotzin, ik denk dat ik dat ook doe. Een voorbeeldje: Citaat:
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
29-11-2009, 19:16 | |||
Citaat:
Voorbeeld: Citaat:
__________________
Altijd nuchter
|
29-11-2009, 19:29 | |
Ik ben eigenlijk wel fan van cliché's. Ik ben meer van het combineren van de factoren die een cliché maken. Je zult het uiteindelijk heel moeilijk krijgen met het integreren van factoren op het moment dat je echt weg blijft van cliché's. Ik denk toch dat je beter kan kiezen dan ontwijken.
@Vogelvrij: Ik vind het wel knap dat je echt de clue heel lang kan uitstellen. Ik zou zelf bij het schrijven van zo'n stuk er wat meer tekst in passen om te zorgen dat ik meer alinea's kan gebruiken.
__________________
Altijd nuchter
|
30-11-2009, 13:19 | |
Ah, dus jij (Kitten) gebruikt ook gewoon én beschrijvingen, én dialogen. In het verhaal waarmee ik hier de verhalenwedstrijd heb gewonnen, zat wel bijna alleen dialoog, trouwens. Wat bedoel je met het uitstellen van de clou? Ik neem aan dat het over mijn voorbeeld gaat, maar dat is niet echt een clou, dat is gewoon een stukje uit het midden van een verhaal, dus dan lijkt het maar zo. Maar ik vind het wel leuk als pas later duidelijk wordt hoe dingen precies in elkaar zitten. En jij zegt 'om te zorgen dat ik meer alinea's kan gebruiken', wat bedoel je daar precies mee? Jij bent niet zo van: schrijven is schrappen?
Wat clichés betreft, het lijkt me dat je die moet vermijden. Maar ik denk dat Kitten vooral bedoelt dat je nog beter clichematig kan schrijven, dan krampachtig moeite doen om maar niet in clichés te vervallen, of niet? Ik denk dat de meeste onderwerpen eigenlijk heel cliché zijn, maar het gaat er natuurlijk ook om op welke manier je erover schrijft (stijl dus!). Dit heeft niet precies met stijl te maken, maar wel met schrijven, merken jullie dat je steeds over dezelfde thema's schrijft en doe je dat bewust? Als je naar je verhalen kijkt, zie je dan veel overeenkomsten in onderwerp en stijl, of zou een buitenstaander denken dat ze allemaal door verschillende mensen zijn geschreven? Probeer je wel eens een andere stijl uit, om te kijken hoe dat bevalt?
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
30-11-2009, 13:35 | ||
Even drie dingen opsplitsen.
1 - Ik bedoelde met de clou Citaat:
2 - Schrijven is schrappen niet echt mijn insteek vaak. Ik ben wel voor doeltreffend schrijven, maar een stuk dat makkelijk en snel leest, omdat het niet nadenkstof is, vind ik persoonlijk erg prettig. Daarmee bedoel ik dat als je een pagina in 1 keer doorleest, je ook nog weet wat je hebt gelezen. Als je veel schrapt, kan je nog steeds een goed verhaal hebben, maar dan moet je echt nadenken hoe een stuk samenhangt. Daar hou ik persoonlijk niet zo van. Vooral omdat het mijn fantasie verminderd. Ik heb vaak niet zo veel zin om me voor te stellen wat er in de witregels moet, maar ik wil dan nog een stap verder. 3 - Ik denk juist dat cliché's heel interessant zijn. Bijvoorbeeld: Een mentor-figuur is in veel verhalen aanwezig. Dat mentor figuur is dan een cliché. Toch is het gebruiken van een mentor heel interessant voor een verhaal en kan je een originele invalshoek proberen op het cliché. Zo kan de mentor juist de persoon zijn die je niet verwacht. (ander voorbeeld: Een 8-jarig meisje dat elke dag vraagt hoe je dat is geweest, en er op die manier voor zorgt dat de hoofdpersoon zich heel veel details van een dag kan herinneren aan het einde, wanneer hij/zijn dat nodig heeft. Het meisje is dan de mentor, dus het cliché, maar de invalshoek maakt het origineel.)
__________________
Altijd nuchter
|
30-11-2009, 13:47 | |
1. Ja, oké. Maar in mijn verhaal gaat het er dan dus mee verder dat ze de telefoon opneemt Maar ik denk dat het er wel te maken heeft met wat Issun zei over slotregels bij alinea's, die zijn voor mij bijna net zo belangrijk als de beginzin en de eindzin.
2. Ja maar, jij gaat al een stap verder! Want als iets makkelijk en snel leest, dan betekent dat dat alle loze informatie, alle overbodige details, er al uit verwijderd, geschrapt zijn. Ja, natuurlijk kan je daarna nog meer schrappen, zodat de lezer meer moeite moet doen om te begrijpen hoe een stuk samenhangt, maar ik denk eigenlijk dat normaal gesproken met 'schrijven is schrappen' wordt bedoeld dat je niet allerlei nutteloze zaken in je verhaal frot omdat je dat juist zo mooi had bedacht. 3. Ja, maar dat bedoelde ik eigenlijk ook, alleen jij legt het beter uit. Al vind ik ze niet per se interessant, ik ben van mening dat je clichés uiteindelijk toch niet echt kan vermijden, dus dat je ze dan in elk geval origineel moet maken.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
30-11-2009, 15:31 | ||
Overigens is het verhaal wat ik voor de verhalenwedstrijd heb geschreven heel anders dan wat ik normaal schrijf. Normaal doe ik niet aan zweverige sprookjesachtige dingen.
Ik was vroeger trouwens altijd anti eerste-persoon, maar nu doe ik bijna niks anders meer. Hoe zit dat bij jullie? Citaat:
Ik zal later iets uploaden. Moet dat trouwens van een andere schrijver zijn of van jezelf? |
30-11-2009, 15:55 | ||
@Issun: Ja nou, ik schrijf de laatste tijd juist ineens veel in de derde persoon! In de eerste persoon kun je zo weinig objectief over iemand schrijven. Dat verhaal over meneer en mevrouw Meijer zou sowieso niet in de eerste persoon kunnen, aangezien mevrouw Meijer een zwijgend personage is. Ik weet niet, je kunt eerlijker over personages zijn, harder over personages oordelen als je in de derde persoon schrijft. Maar de eerste persoon schept ook weer mogelijkheden natuurlijk! Dan kun je meer de wereld vanuit een bepaald persoon beschrijven.
Citaat:
Ja, mijn personages hebben ook vaak wel wat met elkaar gemeen. Ik merk dat ik veel over wat neurotische mensen schrijf. En over schaamte. Wat dat over mij zegt, daar denk ik maar niet te veel over na
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
01-12-2009, 13:01 | ||
Een stukje uit het verhaal waar ik nu mee bezig ben:
Citaat:
Offtopic: Ik ben zelf trouwens niet zo'n jazzliefhebber. |
01-12-2009, 13:58 | |
Wow, ik dacht dat ik altijd heel gedetailleerd schreef, maar jij kan er ook wat van! En hier gebruik je wel degelijk dialoog. Nou ja, je personage zegt in elk geval iets
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
01-12-2009, 15:30 | |||
Citaat:
Ikzelf schrijf eigenlijk niet zo veel. Schrijven lukt me alleen als ik een hele vreemde soort bui zit. Op momenten dat ik eigenlijk niets te doen heb, of niets wil doen, en een beetje verdrietig ben komen er bruikbare ideeën in me op om over te schrijven. Wat ik wil zeggen is dat ik dus niet zo veel ervaring heb met schrijven en ik durf wel te zeggen dat mijn verhalen ietwat simpel en amateuristisch zijn. Als ik dan dialogen gebruik kom ik al snel uit op de 'gebruikelijke' dingen waarover men spreekt. En dat, het praten over het 'gebruikelijke', probeer ik dan te voorkomen door minder dialogen in mijn verhaal te stoppen. Dialogen over interessante dingen vind ik de tekst juist verrijken, maar zo vaak schrijf ik neit over interessante dingen. Ik zal vanavond een stukje posten waarin ik geprobeerd heb om dialoog te gebruiken. Edit: Hier is een stukje van een verhaal over Joran: Citaat:
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
Laatst gewijzigd op 02-12-2009 om 12:29. |
02-12-2009, 10:18 | |
Maar ik denk eigenlijk dat je beter gewoon veel kan oefenen met het schrijven van dialogen in plaats van ze te vermijden als je wilt dat je verhalen minder amateuristisch worden Je kan dialogen natuurlijk ook over interessante dingen laten gaan! Je interpunctie is wel een beetje apart, je zou eens kunnen kijken hoe dat in 'echte boeken' gedaan wordt. Ikzelf ben sinds kort aan het klooien met alinea-indeling, ik maakte eigenlijk nooit gebruik van inspringingen, maar dat probeer ik nu wel te doen. In een verhaal met ik-perspectief!
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
02-12-2009, 11:37 | |
Inspringingen ja, dat gebruikte ik eerst ook nooit, maar nu ik dat wel doe ziet het er een stuk beter uit.
Over dialogen gesproken: je kan ook proberen een verhaal te schrijven met alleen maar dialoog. Zo'n verhaal zit ook in De Geestverwantschap van David Mitchell (fanboy ) en dat is echt heel goed. Maar het lijkt me wel erg moeilijk. |
Ads door Google |
02-12-2009, 12:35 | ||
Citaat:
Waarom vind je mijn interpunctie apart? En volgens mij weet wel ik wat voor interpunctie ze in 'echte boeken' gebruiken hoor. , als je vertelt wat er apart is aan mijn interpunctie kan ik er misschien nog meer op letten? Inspringen, dat doe ik eigenlijk ook nooit. Maar het verhaal over Joran gaat eigenlijk over iemand die ik ken met een lichte geestelijke achterstand en het leek me wel passend bij een verhaal over hem.
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
02-12-2009, 12:47 | ||
Als ik gewoon het boek pak wat naast me ligt, dan wordt een dialoog daar als volgt weergegeven:
Citaat:
Zelf wissel ik de komma en het aanhalingsteken meestal om, maar ik geloof dat dit per uitgeverij verschilt. Ik geloof wel dat er altijd gebruik wordt gemaakt van inspringingen, maar ik vind dat wel echt ontzettend wennen en ook best wel veel werk En ik vind jouw interpuctie dus apart omdat je geen gebruik maakt van komma's en aanhalingstekens @Issun: Echt alleen maar dialoog, in hoeverre gaat dat dan? Staat er wel bij wie wat zegt, of zelfs dat niet?
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
02-12-2009, 12:54 | ||
Citaat:
Ik dacht dat je meer doelde op de komma's die ik in de zinnen zet, want ik heb gemerkt dat ik dat anders doe dan anderen.
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
02-12-2009, 14:04 | ||
Citaat:
Trouwens, hoezo is inspringen veel werk? Je kan bij Word gewoon bij 'alinea' de inspringing (insprong?) instellen. |
03-12-2009, 17:45 | |
Ik schrijf hier eigenlijk nooit, maar wel veel papers. Daarin vind ik eenvoud en helderheid heel belangrijk. Ik loop ze na afloop altijd even na om alle overbodige woorden te verwijderen. 'Isabel
Ik ben ook erg tegen passieve zinnen: dingen als 'in dit paper zullen de volgende onderwerpen behandeld worden' vind ik enorm slap.
__________________
That's what happens when you look, lady. Now you're a salt pillar, and all the deer are gonna lick ya.
|
04-12-2009, 08:39 | ||
Citaat:
@Uice: Ik schreef papers ook altijd nogal bondig, maar gebruikte tegelijkertijd wel een hoop loze woorden als 'wel' en 'toch' (in het Engels minder, want daar heb je zulk soort woorden gewoon minder). Maar die verwijderde ik nooit, omdat ik zo bondig schrijf, had ik toch al nooit genoeg woorden En passieve zinnen worden toch meestal gebruikt omdat je niet met 'ik' mag schrijven?
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
Advertentie |
|
04-12-2009, 15:01 | ||
Citaat:
Maar waarschijnlijk heb jij dan juist heel andere Amerikaanse boeken gelezen. Maar in elk geval kwam Amerikaans juist niet netjes op me over. Een beetje offtopic maar het is een discussie over taal en literatuur toch? |
04-12-2009, 22:23 | ||
Citaat:
__________________
Altijd nuchter
|
06-12-2009, 01:53 | ||
Ik heb over het algemeen een vrij beschrijvende, luchtige schrijfstijl volgens mij. Hoewel niet altijd bondig. Nou probeer ik ook geen hoogwaardige lectuur te schrijven, maar gewoon iets wat je zou kunnen lezen zonder er al te veel over na te hoeven denken; wat je gewoon over je heen kan laten komen. Clichés ontkom je denk ik dan ook gewoon niet aan, zolang je het niet te erg maakt. Seks doe ik ook niet erg aan, hooguit suggesties dat iets is gebeurd of gaat gebeuren, en het geweld en gevloek beschouw ik vooral functioneel voor het genre. Ik heb wel een vrij vaste schrijfstijl. Een paar van mijn vaste kenmerken zijn:
- Beschrijvend, met name op de actiestukken. Ik neem vrij veel tijd om situaties en handelingen te omschrijven. Hoewel het feit dat ik overwegend avonturenverhalen schrijf daar wel min of meer om vraagt, natuurlijk. - Regelmatig dezelfde onderwerpen en verhaalstructuur, en dan komt met name mijn voorliefde voor auto's wel naar voren. Niet zo vreemd, want meestal schrijf je toch over iets waar je wat van weet. - Vaste personages, of eventueel variaties daarop of afgeleiden daarvan. Hier komt ook de clichématigheid die Kitten omschreef wel naar voren, bij het vullen van bepaalde rollen. Voorbeeld: in mijn meer SF-verhaallijn heb ik als hoofdpersonage een gevatte, charismatische avonturier (Mallory; ik had die ook even uitgeleend voor het eerste rollenspel). Vorig jaar ben ik begonnen met een regulier avonturenverhaal, maar omdat ik Keith Mallory liever in zijn eigen setting wilde behouden heb ik een vergelijkbaar personage ontwikkeld dat er een afgeleide van is: Jack Mallory, zijn oom. Een ander voorbeeld is een soort van sidekick, doorgaans iets dat de spieren en militaire kant van het duo vertegenwoordigt. - Luchtige insteek. Dit komt vooral terug in de 'buddy'-dynamiek tussen de hoofdpersonen. Vlotte dialogen over irrelevante zaken en een flegmatieke of soms cynische instelling. Daar staat tegenover dat mijn personages niet altijd extreem diep zijn uitgewerkt, ik ga niet heel diep op hun gedachten zelf in. Dat komt meer in hun dialogen en acties naar voren. Ik vind de verhalen van Clive Cussler leuk om te lezen, en dat is de stijl die ik het liefst zou willen hanteren. Zijn verhalen zijn ook luchtig en niet bijster moeilijk geschreven, zijn personages zijn ook vrij vaak niet erg breed uitgewerkt en zoals menig schrijver herhaalt hij vaak hetzelfde kunstje alleen in een ander jasje, maar hij heeft met zijn Dirk Pitt-reeks wel 120 miljoen boeken wereldwijd verkocht Je hoeft dus echt niet ijzersterke, diepe literatuur te schrijven. Een vermakelijk verhaal, met alle bijkomende clichés en een beetje een originele insteek, doet het bij het publiek ook al goed. En een stukje van mijn eigen tekst: Citaat:
Overigens heb ik het laatste jaar erg weinig geschreven, ik hoop het nu weer een beetje op te pakken.
__________________
KIET: "We are not here to create disorder, we are here to protect disorder!"
Wanted: 30 Chinamen and a zeppelin for elaborate practical joke. Laatst gewijzigd op 06-12-2009 om 02:48. |
06-12-2009, 02:28 | |||
hmmmm, schrijfstijl....
- beschrijvend - duister - veel flashbacks - eerste persoon ik heb jarenlang geschreven in het nederlands in de derde persoon omdat ik graag wou dat de lezer kon lezen wat iedereen dacht en vond. Op een gegeven moment ging ik mezelf uitdagen door een verhaal in de eerste persoon te schrijven en sindsdien doe ik niet anders. Een paar jaar geleden ben ik op het engels overgestapt en schrijf nu veel duistere verhalen waarin de eerste persoon juist het verhaal meer sfeer geeft. Ook is in mijn verhaal elke paar hoofdstukken de IK-persoon een ander iemand.... ik hou het maximum op 3 of 4 personen per verhaal en elk hoofdstuk heeft door zijn verteller een eigen sfeer. Want niemand is hetzelfde dus ook het hoofdstuk is anders als je vanuit iemand anders er tegen aan kijkt. Flashbacks zijn in een van mijn verhalen een mooi truukje om bepaalde informatie vrij te geven zonder dat direct te doen. Veel denkwerk dus soms ook. een klein stukje: persoon 1: Citaat:
Persoon 2: Citaat:
|
06-12-2009, 13:00 | |
Wat KIET zegt, doe ik ook, ik heb al verschillende verhalen waarin dezelfde personen terugkomen, maar dat komt omdat ik eigenlijk een langer verhaal aan het schrijven ben en soms moet ik even een kort verhaal schrijven voor een wedstrijd of zo dus dan gebruik ik die personages en dat is eigenlijk alleen maar handig, zo komen ze steeds meer tot leven
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
06-12-2009, 14:21 | |
Verwijderd
|
Hmm.. Heb wel eens wat geschreven. Mijn stijl is dan meestal: Veel lange zinnen (maar niet té lang), ook veel gebruik van stijlfiguren, dit vind ik erg mooi en zo kan ik mijn kennis van stijlfiguren toepassen. Ik probeer wel kort en lang af te wisselen, dan een vrij lange zin, dan een hele korte om de aandacht erbij te houden. 'spelen' met taal vind ik ook erg leuk en stiekem vind ik het geweldig om te laten zien dat ik iets weet dat lang niet iedereen weet *bloos*, zoals bijv. een verwijzing naar mythologie (al komen die niet zo vaak voor).
Laat mij trouwens geen verhaal van 30 hoofdstukken schrijven, dan haak ik halverwege af. Ik ben meer van de korte verhalen. |
06-12-2009, 20:26 | ||
Citaat:
__________________
Altijd nuchter
|
07-12-2009, 00:41 | |
O, ik kan juist heel slecht korte stukken schrijven. Sinds ruim een jaar zit ik sporadisch aan twee stukken te werken, het ene zit nu op 39 pagina's en het andere op 64
In het verleden heb ik twee verhalen afgekregen; het ene kwam uit op 49 pagina's inclusief opmaak (circa 44 zonder, de ruwe versie heb ik niet meer) en het andere op 303 pagina's inclusief opmaak (280 zonder). Maar het is wel heel lastig om zo'n lang project ook daadwerkelijk af te krijgen, dat geef ik meteen toe Ik heb ook nog wel tal van oude projecten liggen tussen de 8 en 90 pagina's lang, die denk ik met gemak een acceptabele boeklengte zouden bereiken als ik ze af zou schrijven. De truc is om het niet als één groot verhaal te zien, maar als allemaal kleine verhaaltjes met één centrale lijn. Gewoon steeds de aandacht richten op het segment waar je op dat moment aan werkt, het algehele plot in het achterhoofd houden en dat er doorheen verweven.
__________________
KIET: "We are not here to create disorder, we are here to protect disorder!"
Wanted: 30 Chinamen and a zeppelin for elaborate practical joke. |
08-12-2009, 14:50 | ||
Citaat:
__________________
That's what happens when you look, lady. Now you're a salt pillar, and all the deer are gonna lick ya.
|
08-12-2009, 15:20 | |
Maar hoe zeg jij dan wat je gaat bespreken in een paper?
Ik vind het lastige aan een langer verhaal dat je echt zo ontzettend je hersens moet blijven gebruiken. Voor je het weet, klopt er iets niet. Dat is in een korter verhaal veel gemakkelijker te controleren. Ik zoek me nu de hele tijd rot naar hoe ook alweer iets precies zat, welke tijd het is, welk jaar het is, welke kleur haar iemand heeft, allemaal van zulk soort dingen. Ik probeer sommige dingen wel in een overzichtje te zetten, maar de lol gaat er voor mij een beetje af als je eerst hele schema's maakt. Als het verhaal al kant en klaar in je hoofd zit, heb ik niet meer zo'n zin om het op te schrijven Wat KIET zegt, doe ik nu trouwens ook, mijn verhaal heeft wel verschillende hoofdpersonages en daardoor ook verschillende verhaallijnen. Schrijft een stuk prettiger.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
Ads door Google |
08-12-2009, 15:43 | ||
Citaat:
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
08-12-2009, 17:32 | ||
Citaat:
Details heb ik niet heel erg veel problemen mee, hoewel er soms wel inconsistenties in willen kruipen. Vooral ik een tijdje er niet mee bezig ben geweest en ik toch iets vergeten ben uit het begin. Of ik laat personages iets doen, en dan later merk ik dat ik alternatieven over het hoofd heb gezien of dat er gevolgen zijn waar ik niet aan gedacht had (het is bijna net het echte leven ). Maar dat valt altijd nog aan te passen, en daarom lees ik als het werk af is de boel nog eens helemaal door.
__________________
KIET: "We are not here to create disorder, we are here to protect disorder!"
Wanted: 30 Chinamen and a zeppelin for elaborate practical joke. Laatst gewijzigd op 08-12-2009 om 23:14. |
09-12-2009, 07:56 | |
Het zou toch wel leuk zijn, niet? Schrijven voor je beroep, bedoel ik. Momenteel is het wel een beetje mijn hoofdactiviteit, maar dat komt eerder omdat ik verder geen vaste baan heb
Ik was op de hoogte van die 50.000 woorden en zo! Maar er bestaan natuurlijk ook nog novelles, persoonlijk houd ik juist ook van wat kortere boeken en ik zie ook niet precies voor me hoe ik echt een verhaal van 60.000 woorden zou schrijven. Aan de andere kant neemt mijn verhaal achttien jaar in beslag en zou het misschien wat gek zijn om dat in 30.000 woorden of zo te vertellen. Kitten, hoe doe je dat dan? Of heb je gewoon zo'n goed geheugen? Ik onthoud natuurlijk wel wat details, maar toen ik gisteren mijn verhaal nog eens doorlas, merkte ik dat ik een gebeurtenis had die 's ochtends plaatsvond en een gebeurtenis die 's avonds plaatsvond, terwijl die eigenlijk tegelijkertijd plaatsvonden. En verder vind ik bij een langer verhaal denk ik het lastigst wat KIET zegt, ik had het zelf nog niet zo verwoord, maar het klopt precies: vaak zijn er gevolgen waaraan je nog niet had gedacht. Bij een korter verhaal zijn die gevolgen minder groot, gewoon omdat er minder gebeurd en omdat je meer focust op één gebeurtenis, bij een langer verhaal zijn er veel meer aspecten waar je rekening mee moet houden, meer alternatieven, je moet ontzettend goed opletten wat je doet, of dingen logisch zijn, of je geen dingen over het hoofd ziet. Lastig! Wel een uitdaging Zo realiseerde ik mij gisteren ineens dat het misschien wat raar is dat mijn hoofdpersoon niet trouwt, dus dat moet ik er nu nog bij schrijven.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
09-12-2009, 21:54 | ||||
Citaat:
Met andere woorden: Ik heb geleerd om belangrijke feitjes op te slaan in mijn hoofd. Dit betekent dat ik een grote kennis van details heb die ik nodig heb tijdens mijn spel, maar ook tijdens het schrijven van een verhaal. Daarnaast gebruik ik die feitjes ook in een methode om mijn verhaal op te hangen aan een frame. Ik zoek de belangrijkste scenes (kapstok) en hang daar de belangrijkste feitjes die ik nodig heb aan. Een voorbeeld van twee stukjes verhaal die een jaar na elkaar zijn geschreven. Ik heb het chronologisch eerdere stukje speciaal opgezocht voor dit topic, en niet meer gelezen sinds een jaar geleden. Waarschuwing: De volgende geschreven scenes kunnen als schokkend worden ervaren Citaat:
Citaat:
Ter illustratie: http://sixth-fleet.com/uss-bismarck/bio/bio_catave.htm
__________________
Altijd nuchter
|
10-12-2009, 14:51 | ||
Offtopic: Als dat 'jouw' bio is: Epsilon en 'wears light make-up' zijn verkeerd geschreven, net als Intrepid en Sovereign in alle bio's - vooral dat laatste is vrij onvergeeflijk natuurlijk
Citaat:
__________________
KIET: "We are not here to create disorder, we are here to protect disorder!"
Wanted: 30 Chinamen and a zeppelin for elaborate practical joke. |
10-12-2009, 18:44 | |
Kitten, ik snap niet precies wat je met die voorbeelden wilt. Ik had het eigenlijk vooral over feitelijkheden, jij ook volgens mij, maar ik zie het niet in die voorbeelden terug. Maakt verder niet uit hoor. Kan me inderdaad voorstellen dat ervaring met rolspelen inderdaad veel helpt! Zeker als je spelleider bent.
@KIET: Eigenlijk denk ik dat doorzettingsvermogen het allerbelangrijkste is, denk je ook niet? Bereid zijn om daadwerkelijk te leren, echt willen schrijven en ermee door blijven gaan, ook als het tegen zit. Mja, een beetje talent zal ook wel nodig zijn, maar ik denk toch van ondergeschikt belang. Het is vooral ook hard werken en een beetje geluk. (maar ik vind het tof als je zomaar durft te zeggen dat je denkt dat je niet voldoende talent hebt. En dat je dan wel verder blijft schrijven. Ik weet niet of ik dat zou kunnen)
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
10-12-2009, 19:06 | ||
Citaat:
__________________
Altijd nuchter
|
10-12-2009, 19:18 | ||
Citaat:
Het is net als zingen: iemand kan heel mooi en helder zingen, maar het gevoel missen waardoor het net dat beetje extra krijgt. Dat is gewoon het kenmerkende van talent; als je het niet voldoende hebt, dan houd het gewoon op. Maar ik zie niet in waarom talent een voorwaarde moet zijn om schrijven leuk te kunnen vinden Het is voor mij een hobby. Veel hobby's zijn vrij nutteloos en matig uitgevoerd, maar dat zal niemand ervan weerhouden om ze toch te doen Dat zou je ook niet moeten doen, en dat ga ik andere hobby-schrijvers ook zeker niet adviseren.
__________________
KIET: "We are not here to create disorder, we are here to protect disorder!"
Wanted: 30 Chinamen and a zeppelin for elaborate practical joke. |
10-12-2009, 20:00 | |
Ik ben nu een verhaal aan het schrijven met verschillende verhaallijnen, en ik merk dat ik soms voor een stukje (dus één stukje verhaal van die verhaallijn) maar één pagina gebruik. Ik weet niet of dat nou erg is of niet en of ik dat moet veranderen, maar aan de andere kant wil ik ook niet geforceerd alles wat langer maken.
|
11-12-2009, 08:43 | |
@Kitten: O ja, op die manier. Dat vind ik toch een beetje een andere categorie, karakterontwikkeling en zo. Daar heb ik nog niet zoveel ervaring mee omdat er in korte verhalen meestal niet zo veel ontwikkeling is
@KIET: Je hebt natuurlijk gelijk, soms is het moeilijk aanwijsbaar waar het nu wringt, waarom iets niet goed genoeg is. Voorlopig houd ik zelf echter toch maar vast aan het 'net zolang doorschrijven totdat mensen het leuk genoeg vinden' En verder ben ik het ook helemaal met je eens dat iedereen de hobby mag uitoefenen die hij/zij wil, zelfs als het matig wordt uitgevoerd, alles mag van mij zolang je het maar leuk vindt, maar tegelijkertijd vind ik het toch niet helemaal een hobby omdat er iets mee bereikt kan worden. Dat kan natuurlijk ook met sport, daar zit dat ook in, voor sommige is het gewoon leuk op zondagochtend voetballen en weer andere blijven stiekem dromen naar meer. Voor mij is schrijven natuurlijk ook een hobby, maar wel een hobby die ik uitoefen omdat ik ergens iets mee wil bereiken. Dit in tegenstelling tot lezen en televisie kijken @Issun: O, ik heb echt precies hetzelfde, ik probeer elk stukje minimaal duizend woorden te laten zijn, maar soms haal ik zelfs dat niet. We zullen zien
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Verhalen & Gedichten |
Jouw stijl van schrijven Vogelvrij | 43 | 14-01-2010 20:38 | |
Verhalen & Gedichten |
Korte gedichtentopic #2 vidaaa | 500 | 01-01-2009 18:16 | |
Verhalen & Gedichten |
[verhaal ] Eigenwijs verlaten: Leaving cockey juliettebinoche | 16 | 06-01-2005 12:29 | |
Verhalen & Gedichten |
Ik ben een boom - deel 2 Anne | 11 | 26-02-2004 12:30 | |
Verhalen & Gedichten |
Jouw te sterke handen Sleepingsun | 4 | 10-11-2003 21:21 | |
Verhalen & Gedichten |
ff een vraagje voor de dichters hier droomkoningin | 11 | 17-02-2002 16:36 |