Advertentie | |
|
14-10-2010, 23:36 | |
Hoeveel momenten gaan er goed ten overstaan van de momenten die fout gaan? Laten we de normaal voorlopig op 50/50 houden, ik weet zeker dat er dan bij jou veel meer goed gaat dan fout.
Probeer die goede momenten ook bewust te beleven. Zet dus duidelijk uit: dit ging goed, dit ging goed, dit ging minder, dit ging goed en maak na een dag de balans op. Meestal willen we het namelijk (als mensen) alleen zien als we iets verkeerd doen. Verder helpt het misschien te bedenken dat alles heelt. Het is naar als je een fout maakt, maar menselijk en het is te herstellen. Zolang jij (of een ander (dier)) er niet aan dood gaat, is het geen niet te overziene ramp.
__________________
Wie de kat niet uit de boom kijkt, moet 'm er met de ladder uit halen.
|
15-10-2010, 08:16 | ||
Citaat:
Ik denk ook dat die dierenarts het allang weer vergeten is, het is namelijk alweer een paar weken geleden dat dat gebeurde.. maar ja, mij zit het dus nog steeds dwars. Ik heb gister alle dingen die in mijn ogen goed gingen opgeschreven en net weer doorgelezen, maar merk toch dat er een gevoelletje bij komt kruipen van, oh wat als me dat vandaag niet lukt? wat als ik een slechte dag heb? wat als ik dingen niet zie liggen (werk niet zien liggen is een beetje mijn struikelblok omdat me dat ooit verteld is, terwijl ik het momenteel meestal wel zie). De tegenzin is nu wel een stuk minder dan gister gelukkig,.. maar goed ik moet nu gaan. Ben idd ook aan het overwegen om professionele hulp in te schakelen..
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
|
15-10-2010, 10:29 | |
Verwijderd
|
Ik heb het zelf ook, en ik kom er ook zelf niet uit. Telkens als er iets goed gaat, leg ik de lat voor mezelf ook weer hoger, waardoor het dus steeds lastiger is om in mijn eigen ogen iets goed te doen. Ik faal dus vaak zelfs wanneer ik eigenlijk gewoon iets goed heb gedaan En dit blijft zich dus zo versterken, ik kom er zelf niet meer vanaf, dus ik ben weer op professionele hulp aan het wachten
|
15-10-2010, 14:27 | |
Even over de tips m.b.t. vooral kijken naar wat je goed doet en goed kan: ik leer nu in mijn behandeling juist ook heel bewust te kijken naar wat er fout ging en waar ik slecht in ben. Maar in plaats van mezelf proberen te verbeteren, moet ik mezelf juist accepteren. Want als je de lat heel hoog legt voor jezelf, ben je geneigd om alles wat fout gaat als een hele negatieve situatie te ervaren en wil je jezelf alsmaar verbeteren. Zo van "Vorige week ging het fout? Shit, ik ga er voor zorgen dat ik het volgende week goed doe!" Maar soms moet je ook gewoon zeggen: "Vorige week ging het fout? Volgende week gaat het waarschijnlijk weer fout. Ik ben daar gewoon niet zo goed in en dat hoort bij mij. Ik ben in andere dingen goed." Dus bewustwording van je eigen minpunten en die accepteren.
En dus ook accepteren dat een fout maken bij jou hoort. Ik heb precies wat je omschrijft, als er iets fout gaat kan ik me een maand later nog voor mijn kop slaan, terwijl ieder ander het voorval allang weer vergeten is. Dat komt omdat ik 'fouten maken' eigenlijk niet in mijn woordenboek heb staan. Voor mezelf dan; dat een ander fouten maakt vind ik logisch. Eigenlijk streef je dus iets na, wat niemand is, namelijk feilloos zijn! Logisch dat je daar gespannen van wordt of tegenzin krijgt in je werk, want als er zulke hoge verwachtingen aan je werk verbonden zijn, dan is het voor niemand meer leuk.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
|
15-10-2010, 15:15 | |
Ik denk dat dat wel klopt, wat Balance zegt. Naast elke dag een paar dingen bedenken die goed gingen, kan het ook nogal troostrijk zijn om je te realiseren dat niemand perfect is en dat het niet erg is om af en toe fouten te maken. De wereld vergaat er meestal echt niet van. Maar zulk soort gedachten kunnen wel behoorlijk hardnekkig zijn, ja. Misschien is er ook wel een of andere faalangstcursus die je kunt volgen? Ik heb laatst een assertiviteitscursus gedaan en daar kwam het eigenlijk ook al wel aan bod.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
15-10-2010, 15:21 | |
Verwijderd
|
Ik moest trouwens als onderdeel van therapie tegen oa faalangst ook juist eens met opzet falen. Gewoon iets kleins, zoals bijvoorbeeld een glas water omgooien ergens en maar zien wat er gebeurt en hoe dat voelt. Dat is heel leuk Maar ik vind het nu dus weer moeilijk dat toe te passen, dus echt goede tips heb ik verder niet. (Mijn probleem is ook vooral dat ik liever alles vermijd dan ook maar kans te lopen te falen, terwijl dat vermijden veel erger is dan het falen. Dus ik moet gewoon dóen en accepteren dat ik soms niet goed zal zijn in dingen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan )
|
15-10-2010, 18:17 | ||||
Citaat:
Citaat:
Citaat:
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
|
17-10-2010, 14:21 | |
Dat helpt wel, trouwens, met opzet iets fout doen. Niet dat ik daardoor meer 'fout' (ik moest het doen in een andere setting, minder rigide worden, messen en vorken omdraaien tijdens het tafel dekken) durfde te doen, maar het confronteerde mij er heel erg mee dat ik het gewoon echt niet kon. Daardoor was het gemakkelijker te accepteren dat ik nu eenmaal zo was en daarna kon ik het wél. Die gedachtegang, accepteren dat je iets niet kunt en het daardoor daarna wellicht wel kunnen, was voor mij heel nieuw en vreemd. Maar het klopt wel.
__________________
Wie de kat niet uit de boom kijkt, moet 'm er met de ladder uit halen.
|
17-10-2010, 15:05 | |
Verwijderd
|
Ja, het is heel vreemd om met opzet iets fout te doen, ook al is het niet eens iets wat je wel eens fout hebt gedaan oid. Ik vind mijzelf bv niet iemand die iets omgooit of laat vallen, en het gebeurt me dan eigenlijk ook nooit, maar als je dan ervaart hoe zoiets simpels voelt, dan voel falen op een hoger niveau ook simpeler.
|
18-10-2010, 10:18 | |
Verwijderd
|
Er zijn zoveel dingen die ik herken van wat iedereen hier zegt dat ik wel moet reageren! Ik stel zelf ontzettend veel uit en ik kwam er een paar jaar geleden achter bij een cursus die door de universiteit werd aangeboden dat de oorzaak vooral in mijn perfectionisme ligt. Voor tentamens leerde ik een paar jaar terug bijna niet en dan haalde ik een 6. Dat was niet erg, want dan kon ik zeggen "ja ik heb ook bijna niks gedaan". Want wat nou als ik mijn uiterste best zou doen en dan zou falen, een laag cijfer zou halen of norg erger: een onvoldoende? Maar ik merk het nu ik mijn scriptie schrijf nog het allermeest. De angst dat het niet goed genoeg zal zijn wat ik opschrijf en tegelijkertijd wetende dat ik het nooit goed genoeg zal vinden. Als ik een 8 haal, had ik dus net zo goed een 8,5 kunnen hebben. En het verlamt me: dan leer ik dus niet voor een tentamen, of begin ik steeds maar niet met typen. Alles wat je niet doet, kan ook niet beoordeeld worden. Het voelt als een berg die ik elke dag als ik aan mijn scriptie werk weer moet beklimmen en het is zo vermoeiend.
Okee behalve weten dat je dus niet alleen bent, wat heb jij (TS) hieraan? Ik weet niet of ik je goede tips kan geven, omdat ik zelf ook niet de oplossing heb gevonden (als die er al is). Het is inderdaad misschien een goed idee om echt hulp te zoeken. Ik heb dat nooit echt gedaan, buiten die cursus dan maar dat ging niet echt over faalangst. Het voelt raar om te zeggen dat ik faalangst heb en ik weet nog niet of dat het echt is, omdat ik geen 'klassieke tekenen' heb: ik word bijvoorbeeld nooit zenuwachtig voor tentamens of presentaties, maargoed tegelijkertijd ben ik op van de zenuwen als ik mijn scriptiebegeleidster mail.. Maar ik denk wel dat Balance en Andijvie gelijk hebben: als je er op een gegeven moment niet alleen uitkomt is dat wel een verstandig idee. Ook omdat het niet hoeft te stoppen als je klaar bent met je opleiding. Daarnaast gaf een docente mij laatst een tip, ze zei "begin gewoon met schrijven voor een 6". Als je jezelf kan overtuigen van zo'n gedachte, dan haal je de druk er ietwat vanaf. Het is wel erg lastig hoor, en ik weet niet precies hoe je dat kan vertalen naar jouw stage.. Het is gewoon heel moeilijk om te accepteren dat falen niet erg is, erbij hoort en zelfs goed kan zijn. Maar bedenk dat je van andere mensen ook accepteert als zij falen en dat zelfs heel normaal vindt. Waarom zou jij anders zijn en niet mogen falen? Ik las laatst een speech van JK Rowling (ja echt..) die ze gaf op Harvard waarin ze zei: "It is impossible to live without failing at something, unless you live so cautiously that you might as well not have lived at all – in which case, you fail by default." En als Harvard studenten mogen falen, mogen wij dat al helemaal |
18-10-2010, 10:56 | |
Verwijderd
|
Die quote is - voor mij - wel echt 'spot on'. Ik heb nu in totaal 2 jaar (met daartussen twee goede jaren ) echt zooo vermijdend geleefd, oa dus door die faalangst, ik nam géén risico's en kon dus niet falen, maar eigenlijk deed ik niets anders dan falen door alles uit de weg te blijven gaan. Maar ik vind het heel vreemd om dat toe te geven, want ook nu zie ik vermijden en uitstellen nog niet per se als falen maar juist als kans om niet te falen. En dat klopt niet
En wat je als eerste zegt, herken ik ook helemaal. Ik deed eerst een opleiding die onder mijn niveau lag, dat ging me frustreren. Ik haalde de 8'en zonder moeite, en toen ging ik moeite doen en was ik echt zoo teleurgesteld wanneer ik een 9,8 haalde. En ik kan me ook nog 10'en herinneren waar ik niet tevreden over was Ik herinner me ook nog heel goed dat ik een tentamen waar 3 uur voor stond in een half uurtje echt gewoon af had, ik leverde het in en de docent keek me echt pissig aan, alsof ik niet geleerd zou hebben. Ik had een 10, maar gewoon die blik voelde al als falen. Heel wazig gevoel En vervolgens het mailen van docenten en scriptiebegeleiders; ik vind het echt een hél. Mijn handen beginnen al te zweten bij alleen de gedachte eraan. Ik ben bang dat ik te formeel ben, of juist te informeel. Dat ik iemand lastig val. Etc etc. Met puur alleen werken aan een scriptie, heb ik wat minder moeite, omdat ik voor mezelf de lat dan nog relatief lang hoog kan houden. Pas als ik het in moet gaan leveren, wordt het vervelend... |
18-10-2010, 12:20 | ||
Citaat:
Maar goed, ik probeer het maar te relativeren: is het een wereldramp als ik dit tentamen niet haal, is het iets waar ik nooit meer bovenop kan komen? En nee, dat is het eigenlijk niet. Geeft wel wat rust
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
18-10-2010, 12:23 | |
Ik heb ook geen standaard tekenen van faalangst.
Scripties, werkstukken, proefwerken ik maak het allemaal zonder problemen. Daar is het namelijk bij mij mee begonnen, ik kreeg black outs bij proefwerken. Daar heb ik ook training voor gehad, en dat kan ik nu zonder problemen. Ik heb het echt in het presteren, ik moet en wil dingen in 1 keer kunnen. Ik ga ze echter niet uit de weg, althans in mijn ogen niet. Vroeger heb ik wel eens gehad dat op het moment dat de druk voor mezelf te hoog werd, ik me een dag ziek meldde.. helaas had dat als gevolg dat de druk de week erop nog hoger was want 'oh wat zouden ze wel niet denken van me'. Dat is ook iets wat voor mij heel zwaar telt.. wat andere mensen wel niet van me denken, hoe ik overkom, wat ik zeg. Vragen stel ik wel, maar dat is ook ter zelfcontrole, zelfs al weet ik het eigenlijk wel. Soms weet ik iets en zeg ik het met opzet niet uit angst het fout te zeggen, al blijkt meestal dat ik het wel goed heb. Mailen heb ik ook totaal geen problemen mee, bellen daarentegen was een heel ander verhaal, vooral vroeger. Nu ben ik daar een beetje overheen gegroeid door mijn werk bij een callcenter, maar de eerste paar dagen klopte mijn hart vreselijk op het moment dat ik moest gaan bellen.. want wat zou die ander wel niet denken als ik me zou verspreken. Ik denk dat ik idd wel onder mijn niveau werk, ik ben geschat op VWO maar heb mijn VMBO diploma en ben nu aan mn 3e MBO4 studie bezig, de andere 2 ben ik gestopt omdat de ene niet bij me paste en bij de andere er dingen van buitenaf mee gingen spelen. Dit is iets wat ik af wil en moet maken, en ik merk ook dat het theoretische deel me best goed af gaat. Ik kan namelijk niet leren dat speelt ook nog mee.. concentratie vermogen van een muis.. zolang het in de les behandeld is kan ik het zo navertellen en met die informatie ga ik ook toetsen in.. kan ook rustig ondertussen met andere dingen bezig zijn, de informatie die word behandeld blijft wel hangen. Maar als ik het zelf moet leren blijft het gewoon niet hangen.. Afijn voor zo ver het onder mijn niveau werken.. geloof niet dat ik het heel bewust heb gedaan. Het is iig fijn om te lezen dat ik niet de enige ben, en ook niet de enige bij wie het in deze mate is. Mijn vriend heeft het ook maar die heeft het de andere kant op, hij heeft faalangst dus de discipline niet om er aan te beginnen, want dan kan ie sowieso niet falen. Ik begin er wel aan, maar verwacht dat ik alles beter doe.. door hem ook wel een combinatie van 'schema falen/mislukken' in combinatie met 'schema extreem hoge eisen' en die houden elkaar ook nog eens in stand om het simpel te houden. Pff.. wat een gedoe
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
|
18-10-2010, 13:16 | |
Ik moet wel lachen om dat expres fouten maken. Ik zou het echt niet leuk vinden om een glas om te moeten gooien
Soms probeer ik mijn emails op mijn werk eens te versturen met een typfout ofzo, gewoon om het beeld te wekken dat ik niet altijd alles tot in den treure controleer. Maar zelfs dat kan ik eigenlijk niet over mijn hart verkrijgen Ik moest als onderdeel van m'n therapie trouwens een lijst opstellen met positieve en negatieve eigenschappen. Nadat ik hem af had ging ik even googelen op 'positieve eigenschappen' om te zien of ik nog dingen vergeten was. Ik kwam uit op deze site met persoonlijkheden en heb vrijwel elke term van nummer 1 'de perfectionist' in mijn lijst staan Misschien wel leuk voor jullie om ook te kijken of dat overeenkomt. En eigenlijk dus eerst zelf nadenken en dán pas op die lijst kijken.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
|
18-10-2010, 19:12 | |
Ik heb het voor de grap ook gedaan en ook ik kwam in eerste instantie voornamelijk overeen met 'de perfectionist' ik merk dat ik van die eigenschappen ook een paar negatieve heb, niet allemaal gelukkig maar ik oordeel bijv wel snel.
Dat ik 9 van de 10 keer ook goed oordeel dus de boel niet bij hoef te stellen helpt ook in dat opzicht.. iets met mensenkennis jaloers en dominant passen niet bij mij, maar de rest kan ik in alle gevallen wel plaatsen. Gelukkig heb ik ook een hele hoop andere eigenschappen van de andere vlakken maar dat zijn overwegend de positieve
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
|
19-10-2010, 21:00 | ||
Citaat:
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
|
Advertentie |
|
20-10-2010, 09:14 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
Wat betreft wat Alibi zegt: ik denk dat het voornamelijk onzekerheid is en dat erg veel mensen daar last van hebben, maar dat je al met een meisje durft te praten lijkt me dan al heel wat Het brengt me wel op iets anders wat ik me afvroeg. We hebben het nu vooral over faalangst wat betreft stage/studie, hebben jullie er ook op andere gebieden last van? Bijvoorbeeld op het gebied van relaties? Dat denk ik soms bij mezelf wel eens: dat ik streef naar iets perfects, een ideaal en dat niemand inclusief mezelf daar echt aan kan voldoen. |
20-10-2010, 11:15 | |
Verwijderd
|
Ik heb voor mijn gevoel 1x gefaald, en dat was toen ik gezakt ben voor het VWO. Maar gek genoeg vond ik dat toen helemaal net zo erg, ik had een back-up plan en dat bleek echt geweldig te zijn. Dus helemaal geen ramp allemaal. Maar die stress die er bij is komen kijken voor die examens (ik deed staatsexamen en moest voor ieder vak mondelingen doen, echt een hél voor mij) heeft me volgens mij een 'tik' gegeven. Daarvoor was ik altijd wel normaal gespannen voor examens en mondelingen, maar nooit die spanning als toen. En daarna kreeg ik heel erg die bewijsdrang voor mezelf. Maar het vreemde is dus, dat ik het falen (zakken voor je eindexamens) helemaal niet als falen zie en ook nooit heb gezien. (Maar misschien dacht ik wel dat ándere mensen het als falen zagen. Mijn ouders dachten ook dat ik een grapje maakte toen ik belde met het nieuws dat ik gezakt was voor m'n her-examen, bijvoorbeeld.)
Ik heb het ook buiten examens/tentamens etc om, eigenlijk bij alles wel. Ik moet voor mezelf altijd bewijzen dat ik ergens een doel voor heb, wat het dan ook is. Daar kan ik nu wel weer goed mee omgaan, maar die angst om te falen blijft. Eigenlijk zou ik gewoon eens op alles extreem moeten 'falen' - in mijn ogen dan. Dus een keer geen geld bij je hebben in de supermarkt, een keer struikelen op staat etc etc. In mijn relatie heb ik het trouwens niet, daar heb ik veel faal-mogelijkheden weggehaald en kan ik erom lachen als ik iets fout/raar doe, en dan ook echt oprecht. Dus dat is wel erg fijn Maar als ik weer vastloop in mijn angst, dan hou ik dat wel zo lang mogelijk voor mezelf, dus dan ben ik wel weer bang dat hij het ziet als falen. (Maar dat doet hij helemaal niet.) |
20-10-2010, 12:15 | |
Ik kom het in mijn relatie ook wel tegen, niet dat ik het idee heb bij hem te falen, maar dat ik in vorige relaties gefaald heb..
Mijn ex is in 2 jaar tijd vreemdgegaan bij het leven, en in plaats van dat ik dan denk: 'wat een klootzak, ik verdien beter' denk ik: 'ik zal wel niet goed genoeg zijn geweest, anders was ie niet vreemdgegaan'. Ik ben niet bang dat mijn huidige vriend vreemd zal gaan, want dat zit niet in zijn aard, maar als ik dan hoor dat zijn ex nog helemaal weg van hem is, dan zeg/denk ik wel: 'wil je niet liever bij haar zijn? zij is toch veel liever/knapper/leuker/gezelliger/noemmaarop dan ik, en dat verdien je'. Hij ziet dat uiteraard heel anders, maar dat krijgt ie mij niet aan m'n verstand gepeuterd. Dit heeft ook te maken met een laag zelfbeeld, maar denk ergens ook wel met faalangst.
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
|
20-10-2010, 18:28 | ||
Citaat:
Een serieuze relatie heb ik nooit gehad, ik maakte het steeds uit zodra het serieus begon te worden. Dat zal ongetwijfeld met onzekerheid te maken. Ik denk ook standaard bij elke leuke jongen dat hij mij toch niet leuk vindt, zelfs als iemand letterlijk tegen me zegt van wel. Dus ja, ik heb er ook in relaties last van In vriendschappelijke relaties dacht ik dat ik er geen last van had. Maar in mijn therapie kom ik er achter dat dat niet klopt. Ik doe mij als vriendin zó perfect voor, dat mijn vrienden eigenlijk maar 1 kant van mij kennen. Terwijl je als vrienden ook elkaars kwetsbare kant moet kunnen zien. Het is overigens een houding waar ik me niet eens bewust van ben. Ik wil gewoon graag een hele goede vriendin zijn en schuif blijkbaar daardoor onbewust al het negatieve opzij.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
|
21-10-2010, 11:45 | ||
Citaat:
In mijn relatie had ik er eerst ook erg last van ja, maar nu niet meer zo
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
01-11-2010, 16:48 | ||
Citaat:
En daarvoor hoef je niet zelf eerst wat mailtjes te sturen. Je gaat naar de dokter, vertelt dat je graag behandeld wil worden voor faalangst en hij/zij zal na wat doorvragen direct een suggestie doen voor een praktijk.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
|
01-11-2010, 16:51 | |
Oke, dat wist ik verder niet.
Maar ik ben bang dat een psycholoog ook in andere dingen gaat zitten graven en daar heb ik nou net weer geen zin in. Daarnaast heb ik niet zulke hele goede ervaringen met een psycholoog dus had ik in eerste instantie mediant gemaild of zij iets voor me konden doen of wisten. Maar zij wisten dus ook niks.
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
|
01-11-2010, 18:49 | ||
Citaat:
Verder is er dikke kans dat jouw probleem hem juist zit in de dingen waar je niet in wil graven. Dus je kan een 'oppervlakkige therapie' wensen, maar als het je niet van je klachten af helpt heb je er ook weinig aan hè? Wat wel zo is, is dat je bij een psycholoog kan aangeven dat je dat onderwerp in eerste instantie niet wil aansnijden. Dan zal zo'n iemand veel beter kijken naar of het echt nodig is om het er over te hebben. En zo ja, dan wordt het ook op jouw tempo aangesneden. Althans, dat is mijn ervaring. Ik merk dat mijn psycholoog goed kijkt naar wanneer ik het onprettig vind en dat ze me dan rustig de tijd geeft om te wennen. Anders bereikt ze namelijk ook niks Edit: het hoeft natuurlijk niet perse dat de faalangst aan die gebeurtenis(sen) gerelateerd is. Zo niet, dan zal zo'n iemand er ook niet onnodig naar gaan vragen. Misschien stelt dat je gerust.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
|
01-11-2010, 19:42 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
01-11-2010, 20:01 | |
En als je naar maatschappelijk werk gaat? Die zijn in elk geval praktisch en zullen niet van je verwachten dat je uitgebreid je hele levensverhaal gaat uitdiepen. (en het is gratis en je hebt geen verwijzing of iets nodig)
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
01-11-2010, 20:14 | |
Dit komt me erg bekend voor, je ongelooflijk ergeren aan eigen gemaakte fouten en daar de rest van de dag last van hebben, of zelfs nog langer. Ook faalangst tot de max, ik weet dat ik het ken maar zelfs al sta ik een 9 op een vak en ik moet er een toets voor maken dan slaap ik al niet, ik kan sowieso niet slapen voor een toets . Het vwo eindexamen was echt killing, echt een wonder dat ik dat goed gemaakt heb.
En de hulp hier, lief dat jullie zo jullie best doen!, helaas weet ik dat het "logisch redeneren" totaal misloopt op dit vlak. Dingen zoals : "Hoeveel momenten gaan er goed ten overstaan van de momenten die fout gaan? Laten we de normaal voorlopig op 50/50 houden, ik weet zeker dat er dan bij jou veel meer goed gaat dan fout. Probeer die goede momenten ook bewust te beleven"" , klinken logisch maar zijn écht lastig uit te voeren. In ieder geval veel sterkte en succes met je opleiding . |
01-11-2010, 20:34 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Oftewel, ik loop er tijdens mijn studie ook continu tegenaan - juist door telkens op safe te spelen, leer ik niks, ontwikkel ik mezelf minimaal, en ben ik niet echt creatief bezig... En télkens weer is het een gevecht om fouten te dúrven maken. |
01-11-2010, 22:56 | ||
Citaat:
__________________
Wie de kat niet uit de boom kijkt, moet 'm er met de ladder uit halen.
|
01-11-2010, 22:57 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
Wel erg fijn dat je er in je relatie weinig/geen last van hebt. Je zegt dat je daar faal-mogelijkheden hebt weggehaald, wat bedoel je daar precies mee? En hoe heb je dat gedaan? Citaat:
@ Dott: Je kunt vast wel bij een psycholoog terecht en aangeven dat je tijdens deze behandeling alleen wilt richten op faalangst. Mocht dat niet mogelijk zijn bij iemand, kun je altijd nog stoppen toch? Beter dat je het dan eerst hebt geprobeerd! En wat Sarah zegt: er zijn ook gericht trainingen voor, tenminste op de universiteit waar ik zit worden die aangeboden. Misschien bij jouw opleiding ook? |
02-11-2010, 22:49 | |||
Citaat:
Mijn psycholoog vroeg me hoe ik het vind om te huilen in het bijzijn van anderen (niet familie). Ik zei dat ik het niet wist. Toen zei ze dat ik moest denken aan de laatste keer dat ik huilde bij een vriend(in). En ik kon geen enkel voorval bedenken. Zegt genoeg Vervolgens kreeg ik een opdracht, namelijk: vraag aan een vriend(in) 3 positieve en 3 negatieve dingen over jou op te schrijven. Mijn vriendin had 3 positieve opgeschreven, maar wist geen negatieve. Ze zei er echt goed over na te denken en het is iemand die in het kader van 'dit is goed voor je' ook heus de waarheid zou durven te zeggen. En de conclusie is natuurlijk helemaal niet dat ik geen negatieve kanten heb, want iedereen heeft die. En eigenlijk hoor je die ook van een vriendin wel te kunnen benoemen. Zo kan ik van haar ook best een paar negatieve eigenschappen benoemen. Maar zij wist er geen een van mij. Oftewel, ik doe zooo mijn best in onze vriendschap dat ik elke negatieve eigenschap compleet opzij schuif om mezelf maar prachtig te presenteren. Zonder dat op dat moment door te hebben. Best confronterend eigenlijk. Citaat:
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
|
03-11-2010, 15:50 | |
Ik zou je ook nog even willen wijzen op dit topic: http://forum.scholieren.com/showthre...ight=faalangst . Het is al wat ouder, maar ik denk dat er zeker wel iets in staat waar je wat aan hebt. Zelf heb ik ook wel last van faalangst. Voornamelijk in de vorm dat als er iets fout gaat dat het dan wel mijn schuld zal zijn. Dit heb ik aangepakt door middel van NLP-coaching. Hierbij heb ik voornamelijk geleerd om gevoelens uit situaties waarbij het wel goed ging te gebruiken in situaties waarbij het minder goed gaat. Het resultaat hiervan is dat ik kritiek niet zonder meer meer overneem, ook niet onbewust. En dat is maar goed ook, want ik ben op een werkvloer terecht gekomen waarbij ik om bepaalde redenen niet-opbouwende kritiek krijg op mijn werk. Van het type "ik denk dat je niet geschikt bent, maar ik kan je niet vertellen waarom". Een ander voordeel is dat ik dus niet meer overstuur thuis kom, als er weer eens beweerd wordt dat ik op basis van een foutje gelijk ongeschikt ben voor het vak. Er wordt nog steeds slecht over me gedacht en op basis hiervan worden nog steeds beslissingen genomen, maar ik heb er vrede mee omdat ik alles wat in mijn macht ligt gedaan heb om de situatie te verbeteren. En natuurlijk zoek ik ondertussen naar iets anders
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.
|
03-11-2010, 18:11 | ||
Citaat:
Het is volgens mij niet zo zeer een manier van opstellen, maar meer je hele denkwijze die moet veranderen. En na verloop van tijd hoop ik dan vanzelf te merken dat ik daardoor ook meer durf, waaronder dus ook dingen waar ik minder controle op heb (en dus kwetsbaarder ben) @Daboman: ik denk dat je voor jouw methode al wel redelijk ver moet zijn in het omzetten van verstand naar gevoel. Ik kan je gedachtengang volledig volgen, maar kan de stap in de praktijk echt niet maken.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
|
03-11-2010, 19:56 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
Typisch is trouwens ook dat ik er wél erg goed in ben om andere mensen kwetsbaar te laten zijn naar mij toe, dat ik precies de goede vragen weet te stellen en ze op een of andere manier veel aan me durven te vertellen. Maar zodra de rollen omgekeerd zijn... Citaat:
@ Dott: Hoe gaat het bij jou? Heb je al contact met huisarts/psycholoog/iets anders opgenomen? |
03-11-2010, 23:12 | ||
Citaat:
Nouja dat is dus kortweg het proces, een NLP-coach begeleidt je daarin. Als het nodig is, helpt hij je graven naar een situatie waarin je wel die positieve gevoelens had.
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Psychologie |
Faalangst enquête Floortje-1996_ | 1 | 07-05-2014 16:51 | |
Psychologie |
Gratis coaching voor faalangstige gevoelens Petra000 | 6 | 07-03-2011 16:50 | |
Psychologie |
Verlegen, faalangst enzovoorts Verwijderd | 18 | 30-08-2005 16:56 | |
Psychologie |
Faalangst Agnès | 4 | 26-10-2003 02:10 | |
Psychologie |
'k heb faalangst moon | 6 | 21-08-2003 11:08 | |
Psychologie |
faalangst heavinly | 16 | 11-11-2002 18:37 |