Commentaar gevraagd?

[Mensch]

Ik heb een (kort stukje) verhaal geschreven, en ik vroeg mij af wat jullie er van vinden. Ik weet dat de interpunctie en spelling niet helemaal klopt (en misschien klopt de tijd niet helemaal, maar daar heb ik nooit zo'n verstand van). Maar het gaat me even om de inhoud.

---

“Waar denk je aan?” Je zegt dat je denkt aan de sterren. Aan hoe die stralen, en je wijst. “kijk, het steel pannetje”. Ik weet zeker dat hij niet staat waar je wijst maar ik knik. Je denkt aan alles behalve de sterren, maar ik vraag er niet op door. Je denkt aan mij.

Je denkt aan wat jij net hebt gezegd. Meende je dat wel? Je hebt beloftes gemaakt, met je dronken kop. Je denkt aan onze 'situatie', aan het gene waar jij het meest moeite mee hebt; met mij. En waar jij het meest gelukkig van wordt; mij. Je denkt aan wat ik je heb verteld, ik heb je overvallen. Ik heb alles gemeend wat ik zei. Of het verstandig was is een ander verhaal, daar wou ik niet over nadenken nog. Dit was een te mooi moment. “Ik hou van je”. Maar die woorden kon ik nog net op tijd op mijn tong laten rusten. Dat hoor je niet te zeggen als je dronken bent. Ik voelde het wel, dat ik van je hield. Gras tussen onze monden, ik spuug het uit. We barsten in lachen uit. Met onze dronken koppen.

“Waar denk je aan”? Vraag ik nogmaals, dit keer keek ik hem heel lang en diep aan. Maar hij ontweek mijn ogen, bang om de waarheid te vertellen. “De sterren”. Probeerde hij wanhopig. Maar dit keer kwam hij er niet zo gemakkelijk van af. “Nee, waar denk je echt aan?” Hij keek in mijn ogen en ik zag zijn twijfel. Ha, ik heb hem dacht ik. Hij vertelde dat hij dacht aan ons.. Ons? Was er een ons? Ik dacht terug aan alle momenten, aan alle antwoorden die ik al had, maar waar ik de vraag zo graag nog een keer van wilde stellen. Gewoon om te kijken of het antwoord nog steeds klopt. “Ik laat je dit keer niet gaan, dat beloof ik”. En terwijl ik dat zei besefte ik dat ook ik nu een belofte had gemaakt. Shit, ik kon mezelf wel slaan. Hoe kon ik nou weten dat ik hem niet zou laten gaan? Maar ik geloofde er in, dat ik dit keer mijn best zou doen. Hij was niet overtuigt, dat had ik ook niet verwacht. Ik moet het bewijzen.

1. Orginele inhoud
2. Ga zo door!

[Mensch]

Mag ik vragen wat je origineel aan de inhoud vindt? Ik vind het zelf namelijk een redelijk cliche verhaal..

[Geel]

Ik vind het niet origineel. Maar hij zit ook niet helemaal vol clichés. Ik vind het vooral heel gedicht-achitg. Veel van je zinnen rijmen op elkaar en als het niet zo'n groot stuk was, had het prima een gedicht kunnen zijn - maar dan wel een redelijk cliché gedicht. En je hebt gelijk, de tijd klopt ook niet helemaal.

Hoe oud ben je? Schrijf je veel?

Ik vind dat je een aantal mooie zinnen/zegswijzen hebt. Alleen: waarom verspring je ergens halverwege van 'hij' naar 'jij'?

En ik ben met Geel eens.

[Geel]

O, dat ook, je verspringt inderdaad van perspectief.

[Mensch]

Geel schreef:

Ik vind het niet origineel. Maar hij zit ook niet helemaal vol clichés. Ik vind het vooral heel gedicht-achitg. Veel van je zinnen rijmen op elkaar en als het niet zo'n groot stuk was, had het prima een gedicht kunnen zijn - maar dan wel een redelijk cliché gedicht. En je hebt gelijk, de tijd klopt ook niet helemaal.

Hoe oud ben je? Schrijf je veel?

Ik schrijf zelf ook veel gedichten. Zou het niet voor proza door kunnen gaan? Ik weet nooit zo goed het verschil tussen een verhaal en proza. Ik ben 16, en schrijf eigenlijk nooit verhalen. Wel veel gedichten dus. Ik heb ook helemaal niet door gehad dat er veel zinnen op elkaar rijmen.

Azèche schreef:

Ik vind dat je een aantal mooie zinnen/zegswijzen hebt. Alleen: waarom verspring je ergens halverwege van 'hij' naar 'jij'?

En ik ben met Geel eens.

Ik probeer mijn gedachtes en wat er echt gebeurt af te wisselen, maar is dat vervelend om te lezen? Dan ga ik dat nog even proberen te veranderen. Alleen ik vind het zelf behoorlijk moeilijk, ook om wat aan de tijd te doen.

Ja, dat soort dingen veranderen is ook moeilijk. Maar het perspectief zou ik zeker aanpassen, want het leest best wel raar. Als je het in twee alinea's verdeelt, kan het misschien weer wel.

[Mensch]

Azèche schreef:

Ja, dat soort dingen veranderen is ook moeilijk. Maar het perspectief zou ik zeker aanpassen, want het leest best wel raar. Als je het in twee alinea's verdeelt, kan het misschien weer wel.

Heb het perspectief veranderd, in twee alinea's verdeeld. Vind je hem zo beter?

Ja, dit vind ik beter zo. Je doet nog steeds een redelijk beroep op de artistieke vrijheid, maar ik vind de perspectiefwisseling zo nog wel iets toevoegen aan het verhaal.

En ik denk dat het beter zou lopen met meer enters nadat iemand iets gezegd heeft. Ruimte maken in je verhaal en alles.

Mensch schreef:

Mag ik vragen wat je origineel aan de inhoud vindt?

nou voor mij orgineel omdat ik nog nooit zo'n verhaal heb gezien

Ik begrijp het verhaal niet helemaal.

[Mensch]

Nardin schreef:

Ik begrijp het verhaal niet helemaal.

Wat begrijp je er niet aan?