Olie gekocht, bijgevuld en naar de supermarkt gereden om boodschappen te doen. Bij terugkomst viel in de motregen op dat er meteen een plas olie bij het rechter voorwiel lag, en het niveau alweer gedaald was. Het moest dus direct opgelost worden. De slangen bij het expansievat waren nogal vettig en vies, dus ons vermoeden was dat het lek daar zat. Eerst hebben we het vat leeg geheveld en toen kon ik het staan demonteren op een parkeerplaats in Castellane, tot vermaak van de vele Nederlandse toeristen daar
De slangen kwamen moeizaam van het expansievat los, maar met behulp van remmenreiniger en een wc-rol hebben we alles redelijk goed schoongemaakt. We zagen iets waarvan we vermoedde dat dat het lek kon zijn en hebben dat afgedicht met vloeibare pakking en tape, maar toen de boel er weer inzat lekte het meteen weer. Toen zag ik dat de bovenste slang veel lager nogal lekte, en alles omhoog sproeide zodat het vat de oorzaak leek
Kortom, weer de boel leeghalen en demonteren, en toen was de werkelijk oorzaak gevonden
Die slang is jarenlang weg geschuurd over de rand van de dynamo, en nu was hij dan goed door. Wederom met vloeibare pakking, tape, slangklemmen en tie wraps het ding ingewikkeld en bijgevuld. Tegen die tijd was het al 19:00 uur en konden we wel weer richting camping. Onderweg een paar keer gecontroleerd, en het leek het te houden! Het begon te regenen dus besloten we eens een goed restaurant in Moustiers st. Marie op te zoeken, waar het kerkje nu mooi verlicht was.
Terug bij de auto lag er weer een plas olie bij het voorwiel
Het niveau was wel wat gezakt, maar niet zo extreem als eerst. Die olie is nogal agressief en sijpelt, uiteindelijk, gewoon via de lagen tape naar buiten. De volgende ochtend op de camping nog meer tape en tie-wraps aangebracht, voordat we de tweede poging aan de Gorges du Verdon waagden. Maar niet voordat we op een haar na de koelbox, auto of het elektriciteitskastje hadden gesloopt: we reden weg met de stekkerdoos nog in de auto, en dat merkten we eigenlijk pas toen de lijn strak tegen de ruit stond gespannen
Eerst weer naar Castellane gereden voor boodschappen, en toen konden we eindelijk de Routes des Crêtes op. Echt een aanrader! Briljante wegen en mooie, bizarre uitkijkpunten, tot honderden meters recht omlaag. De kloof is ook zeer populair bij klimmers.
De Routes des Crêtes loopt van La Palud sur Verdon weer terug naar dezelfde plaats; handig, want dan kan je van bijrijder wisselen en nog een keer het rondje rijden
Helaas begon het weer te regenen. Een kans van 30% op 0,5 mm was voorspeld. We hebben 30 minuten zo stil gestaan
En later op de dag nog eens zo'n bui, en de halve avond regen. Maar goed, we konden na ons tweede rondje verder de kloof rond, en daar zijn een paar hele mooie wegen. En daar kwam de BVVVV-turbo goed tot zijn recht
Lekker in z'n 2 laten staan, en dan trekt hij als een malle je wel die bergwegen op en door. We hebben wel iets van 1:5 gereden daar, maar het was het waard
Dat was wel iets anders met 24 pk kruipend haarspeldbochten door omhoog. Nee, met de turbo, het blok en de automaat is verder niets mis!
Nog meer impressies van de kloof
Wederom regende het 's avonds, zodat we uiteindelijk bij een heel vaag restaurantje eindigde. De eigenaresse was overdreven enthousiast (manlief zag eruit als hij gedwongen werd in de hobby van zijn vrouw mee te gaan) en ze ging letterlijk de hele menukaart voor ons vertalen
Heel graag had ik er de 14 km lange Martel wandelroute willen nemen door de kloof, maar het slechte weer gooide roet in het eten. Dus we besloten de volgende ochtend alles in te pakken en kijken of we in één ruk de 1350 km naar huis konden rijden. Voor de laatste maal tie-wraps om de slang aangebracht en bijgevuld - en dat heeft het tot thuis lekloos volgehouden.
Het laatste restje Gun Gum heb ik nog rond de uitlaat gefrot - die was wat luider gaan klinken na al dat geblaas door de kloof, en daarmee moesten we maar naar huis.
Bij een tolpoort stonden er opeens 15 (!) wagens van de Gendarmerie. Maar die schonken geen aandacht aan onze ronkende uitlaat. We moesten ze zelfs teleurstellen, want de gebaarden dat we de dixie-horn even moesten gebruiken
Maar ja, die was afgesloten vanwege de high speed fan. Daarmee is de auto nog wel een paar keer warm geworden, maar het bleef dit keer keurig binnen de perken. We hadden nu toch een vignet, dus we kozen ervoor om via Zwitserland terug te gaan ipv de Peage-wegen.
Het stuk naar Grenoble schoot niet op, en het was al 19:00 toen we bij Basel in de file stonden. We hadden nog 10 liter goedkoop Andorra-benzine in jerrycans, dus we hebben een systeempje gemaakt zodat we die nog in de tank konden gooien...
Bij een Mac langs de Autobahn werden we zonder enige reden door de Duitse douane nog gecontroleerd; ik moest mijn zakken leeghalen en zet mijn handen uit elkaar van 'verder nog iets', waarop die gast zegt 'nee hoor, we zijn hier niet in Amerika'. Waarop hij al mijn zakken nagaat en mij compleet fouilleert
Was een enorm onbeschaafde zak die de halve auto halfbakken overhoop gooide (tassen en kofferbak werden volledig overgeslagen) en toen er vandoor ging. Z'n collega had ook zoiets van 'tsja, van mijn hoefde het ook niet'.
De auto begon nu op lage snelheid ook iets vrij zwalkerig gedrag te vertonen, wat mij doet vermoeden dat er met de ophanging iets niet helemaal jofel meer is. Waarschijnlijk een rubber of kogel met wat speling, maar het werd er niet comfortabeler op. Hoewel de airco en cruise control het prima deden
Bij een volgende stop bleek dat de knipperlicht-unit rechts half los hing; die was uit een klemschroef geschoten maar dat kon ik snel weer vastdraaien met behulp van een iets ruimer ringetje. Laat in de avond ging het dimlicht links ook nog eens stuk (hebben we waarschuwinglampjes in het dashboard voor), en die heb ik bij de laatste tankbeurt ook nog vervangen
170 km voor huis was de laatste pitstop. De uitlaat resoneert nogal hoog in de toeren dus 150 was qua niveau het snelste wat we konden gaan. We startten de auto, en opeens blijft het acculampje branden. Voltage kwam niet verder dan 11. Dynamo was ermee op aan het houden
Nou ja, het was half 2 's nachts; we gokken het erop. Uiteindelijk hebben we met alle stroomverbruikers uit gereden en heb ik zelfs de zekering uit de ACC-unit getrokken, want die resette zich steeds en sloeg dan aan. Vlakbij de grens op de A31, afslag Twist/Coevorden, voegde er een auto in. Was nog een Runner
Tegen de tijd dat we de auto bij mij in de straat parkeerden was het al 3 uur geweest en stond er 8 volt op meter. Er gingen steeds meer lampjes zwak branden op het dashboard; ik parkeerde de auto, zette hem stil en dat was het. Meteen daarna startte hij al niet meer. Tot hier, zei hij, en niet verder
En na 5400 km dachten wij er ongeveer ook zo over, ook al was het verder een geweldige reis