Hallo!
Nikki hier
Of dat vrolijke gezicht zo terecht was weet ik niet... Maar hier komt even kort (ik zal het proberen...) de uitleg over mijn situatie...
Ik ben op het moment 17 jaar oud. op 14/15 jarige leeftijd kampte ik met een erge depressie en deed aan automutilatie en op 15/16 jarige leeftijd had ik een burnout en kon letterlijk niks meer, mentaal of fysiek. Iets kleins moeten en ik brak al.
Met name allemaal door mijn autisme wat me op sociaal en emotioneel gebied beinvloedt. de laatste 5 jaar heb ik me niet meer oprecht gelukkig gevoeld.
Vanwege de drukte, stress en inspanning op mijn reguliere school op de HAVO (Eerst VWO), en daarnaast alle sociale problematiek etc. heb ik nooit kunnen doen wat ik leuk vind of mezelf kunnen ontwikkelen op gebieden wat ik vrijwillig wou zoals tekenen en muziek maken. Ik heb een te groot doorzettingsvermogen gehad om naar speciaal onderwijs over te stappen. Na deze jaren van constante inspanning in school weet ik niet wat ik met mijn leven moet doen nu dat ik mijn examen heb gehaald. Alles voelt... Raar. Ik voel me ongelukkig want ik weet niet meer hoe ik gelukkig kan zijn, ik heb alleen geleerd proefwerkweek schema's te maken en me daaraan te houden, ik heb geleerd hoe me in een klas te verberg zodat mijn naam niet wordt geroepen. Ik heb geleerd mezelf te kunnen vermaken omdat sociaal leren te zijn niet lukte. Ik heb geleerd school te durven bellen wanneer ik op de fiets naar school begon te huilen.
Nu dat ik van de middelbare af ben weet ik niet meer hoe te 'leven'. Wat me gelukkig maakt. Ik voel me leeg, doelloos. Ik ben vandaag met mijn zusjes naar de action geweest om iets voor hun te kopen en hun blij te maken maar tegelijk moet ik ook voor hun sterk zijn en een voorbeeld geven. Ik ben niet klaar voor het volwassen leven.
Ik heb twee bijbaantjes geprobeerd maar bijbaantjes geven me zoveel spanningen dat ik me zelfs de dagen dat ik niet hoefde te werken enorm onrustig en gespannen voelde. En nu ben ik bang mijn maandelijkse studiekosten en kleding etc. niet te kunnen betalen. Gelukkig kan ik goed tekenen en kan ik daar een extraatje mee verdienen, maar dat is geen zekerheid en het is niet genoeg.
Het gevaar nu is dat ik zó gewend ben om me ongelukkig en down te voelen, dat het het enige gevoel is waar ik me comfortabel bij voel. Zelfs al ben ik eens blij, er voelt iets niet meer goed.
(Nee, sociale media spelen bij mij geen rol, ik zit daar vrijwel niet meer op).
Sorry als dit veel tekst was, maar mijn vraag nu is:
1. Hoe kan ik weer leren echt gelukkig te zijn of uitvinden wat me gelukkig maakt?
(Ik heb deze vraag in een ander topic geplaatst, maar aangezien mijn mentale welzijn er een rol bij speelt: ) 2. Hoe zou ik geld kunnen verdienen en alles kunnen betalen terwijl ik bijbaantjes niet aankan door mijn autisme?
PS: Ik heb jaren met een psycholoog te maken gehad, maar die leren je hoe je met je huidige emoties om kan gaan (wat niet eens hielp) in plaats van dat ze je vertellen hoe je het kan voorkomen om die emoties te krijgen. Er moet iets in mijn omgeving veranderen maar ik weet niet wat.
PPS: Dit klinkt raar, maar de enige keren dat ik me weer op een comfortabele manier een beetje gelukkig te voelen was door terug in mijn zorgeloze kinderhuidje terug te kruipen. Op de bank onder de deken Spongebob of Big Time Rush (lach me niet uit hahaahaha) kijken zonder aan dingen te hoeven denken of dingen moeten die me spanningen veroorzaken, maar dat kan niet in het huidige stadium van mijn leven. Bijna 18 jaar.