30-03-2002, 13:17 | ||
Verwijderd
|
dit las ik op http://scholieren.nrc.nl
't gaat om het dikgedrukte stukje, maar misschien is 't nodig dat je de rest leest Citaat:
ik bedoel waarom zouden we dan nog moeilijk doen over dyslexie en dyscalculie... Dit stukje komt op me over als: geef ze vertrouwen en ze kunnen 't ... |
Advertentie | |
|
30-03-2002, 21:09 | ||
Citaat:
Maar omdat ik nog 'maar' 16 ben laat ik de schijn maar op en ga ik maar niet verder hierover; Ik ben geen wetenschapper ossow maar gwoon een jong jongetje .
__________________
iemand nog interesse? :p
|
30-03-2002, 21:18 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
PowerBASIC en Visual Basic vond ik vroeger ook leuk, maar toen wist ik nog niet beter weet je wat ik me afvraag? Bestaat er een directe link tussen programmeervermogen en Wiskunde? Ik programmeer al sinds mijn 10e, kan het daardoor zijn dat ik Wiskunde B op school altijd simpel vond? Aangezien je gewend bent abstract te denken en problemen op te delen in kleinere maar eenvoudigere deelproblemen? Eigenlijk pak ik alles op die manier aan |
30-03-2002, 21:32 | ||
Citaat:
__________________
"Mathematics is a gigantic intellectual construction, very difficult, if not impossible, to view in its entirety." Armand Borel
|
30-03-2002, 21:40 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
30-03-2002, 21:48 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Als je iemand nu die ervaring geeft op school, kun je mensen toch ook motiveren tot meer? Dus dat je met eenvoudige sommetjes begint en door lovende opmerkingen ervoor zorgt dat iemand trots op zijn werk is? Wordt het daardoor niet eenvoudiger? Als je een gevoel van trots meespelen laat? Zoals ik het zie, heb je bij Wiskunde 2 problemen. Ten eerste moet je over de nodige kennis beschikken om een bepaald probleem op te lossen (men denke aan formules bijv). Ten tweede de wil het ook echt op te lossen. En vooral het tweede punt mis ik bij velen. Ik zie het prima aan mijn zusje, die zeker niet dom is, maar met Wiskunde problemen heeft. Mij valt echt op dat mensen zich er niet in *willen* verdiepen en het daardoor ook niet begrijpen, omdat ze er nooit de moeite voor nemen.. |
31-03-2002, 10:49 | ||
Citaat:
Naar mijn idee zou wiskunde op school aantrekkelijker gemaakt kunnen worden als men ook aandacht zou besteden aan de historische aspecten van een bepaalde methodiek, al was het alleen maar om te laten zien dat sommige methodieken niet zo vanzelfsprekend zijn als ze in eerste instantie misschien wel lijken. Wat jouw opmerking over de wil om een probleem op te lossen betreft: ik herinner me een zinsnede uit een voorlichtingsboekje over de studie Technische Wiskunde aan de TU Eindhoven waarin het volgende werd gesteld: "De meeste bedrijven willen het liefst een algemene probleemoplosser hebben. Zo iemand heeft 2 eigenschappen: de vaardigheid om zowel mondeling als schriftelijk te communiceren en de onwil om een probleem los te laten voor het is opgelost." Ik denk dat vooral dit laatste een belangrijke drijfveer moet zijn als je echt van plan bent om je in wiskunde te verdiepen.
__________________
"Mathematics is a gigantic intellectual construction, very difficult, if not impossible, to view in its entirety." Armand Borel
|
31-03-2002, 13:33 | |
misschien maak ik een domme opmerking, ik heb niet alles gelezen, maar het lijkt me niet zo logisch dat je mensen die slecht zijn in wiskunde maar gewoon een beetje moet motiveren en dat het dan wel goed komt. ik ben persoonlijk erg slecht in rekenen, ik kan geen vermenigvuldigingen doen, ik moet dan optellen. met een rekenmachine red ik me wel, ik snap hoe het in elkaar zit, maar de getallen vloeien niet makkelijk tot een uitkomst. misschien is het ook totaal niet creatief genoeg voor me (of heb ik dat niveau nooit bereikt?) het is zo koud en onverbiddelijk. 2*3=6 (zit dus weer op te tellen) daar kun je toch niets mee? het is er gewoon, en het zit allemaal in de rekenmachine, dus dat hoef ik ook niet te weten. algebra vond ik altijd wel leuker (kon ik ook beter) omdat het niet zo vast staat. later begon het me ook te vervelen omdat er nooit een andere oplossing was.
ik denk gewoon op een compleet andere manier, meerdere oplossingen, anders zijn...opties hebben. en als mensen het niet interesseert omdat de manier van denken niet de hunne is, of dat ze er helemaal niets van snappen, wie ben jij dat op het ze door de strot te wringen? als ze het nuttig vinden verdiepen ze zich vanzelf wel. een zekere kennismaking is natuurlijk wel onontbeerlijk. zoiets.
__________________
benader de liefde net als koken, met dezelfde onvoorzichtige overgave
|
31-03-2002, 14:22 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Stel het volgende geldt: x + 4 = y + 8 en x * y = 12 Wat is x en wat is y? Nu kun je dit eenvoudig oplossen door de ene formule in de andere toe te passen: x + 4 = 12 / x + 8 x - 4 = 12 / x x (x - 4) = 12 x^2 - 4x = 12 Oftewel: x^2 - 4x - 12 = 0 Snavelbek: (x - 6) (x + 2) = 0 Dus: x = 6 en x = -2. Waardoor de volgende oplossingen mogelijk zijn: x = 6 en y = 2 x = -2 en y = -6 --- Als je deze uitwerking nu bekijkt, valt het volgende op:
Iemand die goed in algebra is, heeft dus in ieder geval geen last van dyscalculie .. of hij is er niet werkelijk goed in Het bovenstaande voorbeeld was wel erg simpel, maar goed. Belangrijk is dus dat je zowel dingen weet en dat je de opgedane kennis toepassen kunt. Op het moment dat scholieren het niet goed leren en zoiets hebben van "ik snap dit toch niet" lopen ze dus vast. En naarmate ze in de hogere klassen komen, des te meer ervan uitgegaan wordt dat ze dingen beheersen en des te zwaarder het voor hun wordt. Iedereen kan het leren. Juist omdat het zo droog en duidelijk is. Tenminste: de oplossingsmethode laat meestal wel ruimte open voor creatieve oplossingen, je moet er alleen open voor staan |
31-03-2002, 15:14 | |
Verwijderd
|
******** schreef:
Hoe wil je goed in algebra zijn als 2*3 al een probleem is? Iemand die goed in algebra is, heeft dus in ieder geval geen last van dyscalculie .. of hij is er niet werkelijk goed in ze zegt niet dat ze goed is, maar beter Dus je denkt dat ze op de een of andere manier liegen in 't stukje helemaal bovenaan? Want die jongen slaagt er raar genoeg in plotseling iets goed te doen in plaats van dat ie zoals verwacht weer een slecht cijfer haalt.... Iedereen kan het leren. Juist omdat het zo droog en duidelijk is. Tenminste: de oplossingsmethode laat meestal wel ruimte open voor creatieve oplossingen, je moet er alleen open voor staan met creatieve oplossingen zijn de leraren lang niet altijd tevreden :/ [Dit bericht is aangepast door marianne22 (31-03-2002).] |
31-03-2002, 19:26 | ||
Citaat:
Ik snap trouwens ook niet hoe het kan dat die leraar die jongen altijd een 6 gaf..dat is bij ons op school echt niet mogelijk.. |
31-03-2002, 19:46 | ||
Verwijderd
|
Ik heb eens een beetje research gedaan:
Citaat:
Alhoewel ik bij mijn standpunt blijf dat de meeste mensen het wel kunnen als ze erin geloven. |
31-03-2002, 20:03 | ||
Citaat:
|
31-03-2002, 20:08 | ||
Citaat:
... ik snap nooit iets van wiskunde nooit gedaan ook ik moet toegeven, misschien doe ik m'n best er ook niet voor. omdat ik het zo FUCKING nutteloos vind, maar ook al doe ik soms wel m'n best, snap ik het nog niet...
__________________
would I lie to you baby, would I lie to you?
|
31-03-2002, 20:53 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
En met dat leuk vinden - dat is zeker waar. Ik heb altijd gedacht dat ik goed kon tekenen, gewoon omdat ik het vaak gehoord heb (tekende dus sowieso wel iets beter dan de meeste mensen, maar absoluut niet goed ). Daarom vond ik het ook leuk. Als ik vaak te horen krijg dat ik iets niet kan, dan vind ik het ook niet leuk meer, doe ik er geen moeite meer voor en kan ik het dus ook echt niet. Het is een vicieuze cirkel... |
03-04-2002, 12:17 | |
Verwijderd
|
Ik vind het op een zekere manier 'eerlijk' dat de toetsen van iemand met een 'handicap' op een andere manier beoordeelt worden dan die van iemand zonder die handicap. Misschien komt dat omdat ik er zelf last van heb. Maar ik vind het oneerlijk als iemand die (boven)gemiddeld intelligent is nooit een diploma zou kunnen halen, alleen omdat hij/zij dyslcalculatie of dyslectisch of wat dan ook is. Als alle vakken voldoende zijn en alleen dat ene vak, of die paar vakken, is onvoldoende...
Leraren die niet in je geloven kunnen verschrikkelijk demotiveren. Die ervaring heb ik althans. Dan denk je 'ik kan het toch niet en jij denkt hetzelfde als ik, waarom zou ik het dan ook nog proberen? Het gaat toch fout'. Terwijl als een leraar in mij geloofde ik erg m'n best ervoor ging doen en het ook altijd wat beter ging. Ik ben ook vaak zat gematst met cijfers (onvoldoendes laten vallen, van een 3 een 4 gemaakt omdat ik anders zou blijven zitten (ik had verder grotendeels 8en en 9ens)). Soms ga je dan een beetje in je zelf geloven, en dit werkt zeker mee aan het gewoon beter doen. Ik heb nu in de klas ook een meisje met dyslexie. Ze zegt altijd 'het is slecht, hoor', 'er zitten veel fouten in, hoor'. Ze twijfelt ontzettend aan haar zelf. Dit gaat ook door naar de andere vakken, al is het daar wat minder. Als ik haar werk na kijk dan let ik minder op spelfouten. Ik kijk het ook niet met rood na, daardoor krijgt ze al meer vertrouwen en wil ze haar fouten best verbeteren. Ik vind dat scholen er rekening mee moeten houden en moeten beoordelen op het kind, en niet op standaard geldende eisen. Gelukkig doe ik Montessori en daar gaat het om het kind, en daar mag je het kind beoordelen op wat het doet, en dus het ene kind een hoger 'cijfer' geven dan het anderen, terwijl die ander het misschien qua norm beter heeft gedaan. [Dit bericht is aangepast door Leonoor (03-04-2002).] |
Advertentie |
|
|
|