Advertentie | |
|
11-07-2003, 11:44 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik doe al jaren rustig aan. Ik ben toch ook toe aan MIJN rouwproces!? ach, ik snap ook wel wat jullie zeggen en denk dat Dusjcrib het het beste verwoord heeft, alleen er zit nog zoveel woede. Ze wil niet met mijn moeder aan de telefoon over de erfenis omdat er nog zoveel woede zit bij haar.. Kan ze dat niet even opzij zetten? Mijn moeder doet dat toch ook? Alsof mijn moeder niet boos en verdrietig is dat zij mijn vader heeft afgepikt.. Mijn moeder brengt alles met goede wil, en het enige wat zij doet is zielig doen. Mijn moeder moest zelfs uit een vereniging waar ze bij zat omdat Zij en mijn Vader het moeilijk hadden met haar komst. Dan komen ze toch zelf lekker niet? En zij en de andere kinderen van mn vader hebben er ook voor gezorgd dat mijn moeder geen afscheid mocht nemen. Laatst gewijzigd op 11-07-2003 om 11:50. |
11-07-2003, 11:47 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik kan me voorstellen dat je ontzettend kwaad op haar bent, maar je schiet er weinig mee op. Ik denk dat het de kunst is om juist heel kalm te blijven je voornamelijk bezig te houden met je eigen belangen. Kijken wat er wél te regelen valt (zoals dat je nu de eerste spullen voor het eind van de zomervakantie krijgt, dat dan maar accepteren, je krijgt ze tenminste) en zo stap voor stap je eigen rouwproces doorgaan. Andere mensen zullen jouw verdriet en jouw pijn nooit begrijpen, en dus ben jij de enige die er naar kan handelen. Laat anderen jou dan maar een bitch vinden, dat is dan hun probleem. Als jij het op een bepaalde manier moet doen om het te verwerken dan moet je het op die manier doen. Met kalm onderhandelen bereik je echter wel meer dan met boos worden, dus dat zou ik wel proberen. Toon begrip voor haar (ook als je dat eigenlijk niet hebt) en probeer voor elkaar te krijgen wat jij nodig hebt, zou ik zeggen. (En ik blijf van mening dat dat je nu gedeeltelijk gelukt is doordat je een eerste belofte hebt) |
11-07-2003, 11:49 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik begrijp je woede helemaal en vind het ook zeker terecht dat je zo boos bent, je schiet er alleen niets mee op wat jouw rouwproces betreft.. |
11-07-2003, 11:57 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik weet dat mijn moeder met ontzettend veel woede zit/zat naar haar vader toe. Zij uit dat in het schrijven van ontzettend boze brieven aan hem die ze echter niet opstuurt (ze heeft ze haar therapeut wel laten lezen), het schrijven van gedichten over haar woede, schilderen, tekenen etc. Ze uit het dus in andere dingen.. Ikzelf heb bij woede veel aan muziek en daar heel erg op dansen.. Mn woede omzetten in energie en dus dansen of sporten tot ik er bijna dood bij neerval, kan ontzettend opluchten. Mijn moeders therapeut had haar trouwens nog muziek van Eminem aangeraden voor haar woede. Klinkt heel stom, maar hij heeft nummers met ontzettend kwade teksten en dergelijke, en daarnaar luisteren schijnt te helpen. Ik had ook al iemand op tv gezien een keer die ook naar Eminem luisterde om haar woede te uiten.. |
11-07-2003, 12:00 | |
Verwijderd
|
als ik ook moet huilen dan komt er zoveel spanning en dan ga ik mijzelf pijn doen. Dat is dan mijn manier om het te uiten op iets.. ik moet t voelen. Ik kan niet tegen een kussen slaan. Dat voel ik niet..
Ik kan niet meer schrijven zoals vroeger (dan schreef ik verhalen lang in dagboeken) en gedichten ben ik nu een beetje mee bezig, maar daar ben ik niet zo goed in.. Sporten kan ik niet vanwege mn blessure.. En het kropt zich maar op.. Naja, Vaak helpt huilen wel, maar dan ga ik toch meestal naar mn vriend, want bij hem voel ik me op mn gemak en hij kan me troosten, maarja, hij is er nu niet en weet ook niets van dit allemaal. |
11-07-2003, 12:09 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Het jezelf pijn willen doen herken ik ook wel. Daar kan ik alleen hier niet verder op ingaan.. Is er geen enkele sport die je kunt doen ondanks je blessure? En heel hard meebleren met muziek (bijvoorbeeld met boze teksten van Eminem), helpt dat ook niet? Lastig dat je vriend er nu niet is, maar misschien kun je hem dan een brief schrijven of in je hoofd gaan bedenken wat je hem zou vertellen, wat hij dan zou zeggen en hoe hij zou reageren. Hem op die manier een beetje dichterbij proberen te halen? Misschien zou je verder elke dag een huilkwartiertje of iets dergelijks in kunnen stellen. Dan mag je even alles eruit gooien en wanneer dat kwartiertje voorbij is moet je er dan weer mee stoppen. Dat zal misschien niet in 1 keer lukken maar oefening baart kunst. Niet dat ik bedoel dat je je gevoelens enzo in moet gaan houden maar dat je het een beetje leerst beheersen, de woede en dergelijke, waardoor je die niet op jezelf gaat richten. |
11-07-2003, 12:14 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ja, hij zit in Lloret. Ik had al gevraagd of ie wou bellen keertje (collect call) maar dat moet ik dus afwachten. Alleen zn stem horen zou me al rust geven. Slaap ook bijna niet. Ben idd begonnen met brief, maar dat lukt dus niet zo omdat ik bijna niet meer kan schrijven.. Huilen vind ik zoiezo heel moeilijk, maar zodra ik bij hem ben gaat het als vanzelf. En ik zou wel willen, maar het lukt dus bijna niet. Naja, enige is hopen dat ie snel weer trug is en dat ik m in mn armpjes kan sluiten. Dank je wel iig. Kussie |
11-07-2003, 12:23 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Kun je de brief anders niet typen? Maakt niet zo heel veel uit en hier typen lukt je goed, dan lukt een brief vast ook wel.. Als jij je hart maar kan luchten. Wanneer komt ie weer terug? |
Ads door Google |
12-07-2003, 21:52 | |
wat je met je woede moet...
bij mij hielp schilderen altijd heel goed. Je kunt je zo boos maken als je wilt, dikke klodders verf op het papier doen...felle kleuren of juist zwart. En als je grote vellen neemt kun je ook groot werken met heftige armbewegingen enzo. Je kunt het later terugkijken, maar je kunt het ook jaren in een kast laten liggen en er pas weer naar kijken als je ruimte hebt om die gevoelens allemaal helemaal te voelen. (denk niet: ik kan niet schilderen, want het gaat niet om of het mooi wordt, maar om of jij je gevoel kwijt kunt)
__________________
*pro-hug* *anti-krullie* *anti-school* *pro-kunstacademie* *anti-slaap* *pro-leuk* *anti-stom* *pro-lieve-mensen* *anti-bijna-alles* *NEE*
|
13-07-2003, 11:00 | |
dat is het nadeel dat ik nou zo weinig op het forum ben... ik lees dit nu pas
maar ik spreek je dan ook niet meer zo vaak op msn, helaas. eigenlijk is alles al wel gezegd. hoe is het ondertussen, heeft ze er al wat meer over nagedacht, of niet? volgens mij heb ik wel eens ene foto van jou met je vader gezien waarop het best duidelijk was dat hij echt van je hield liefs, wendy
__________________
Dit is een coole sig.
|
13-07-2003, 11:37 | |
ik kan me haar situatie goed begrijpen
maar die van jou ook... tis nu een aantal maanden geleden.. en zij denkt nu nog steeds aan HAAR rouwproces... wat moet zij met spullen die van jou zijn.. en bovendien kun je zelf die spullen toch wel ff uitzoeken?? misschien is het beter om er gewoon een keer heen te gaan... en zeg je dat je zelf ff die spullen uit wil zoeken... het is tenslotte JOU vader.... veel sterkte ermee verder |
13-07-2003, 17:53 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
dank je wel. en de rest ook. Kussie |
Advertentie |
|
13-07-2003, 18:24 | |
hej meid wat erg voor je dat je je vader verloren hebt en dat je nu niet het proberen te verwerken op jouw manier.
zoals je zelf al zegt je kunt ze goed zelf uitzoeken (vooral omdat er dias zijn waar ze niks mee te maken heeft) dus dan vind ik dat ze moet respecteren dat jij dat graag nu wilt en dat ze jou de kans moet geven om die dias uit te zoeken (of jij alleen of jullie samen) misschien dat je er gewoon eens met haar over kunt praten dat jij echt verder wilt met je rouwproces en dat je niet nog een paar maanden wilt wachten.. en dat je ze gewoon heel graag zelf uit wil zoeken.. sterkte ermee! xxx |
14-07-2003, 18:57 | |
Ik vind het vooral fout dat ZIJ uitzoekt voor wie wat is, jullie zijn oud genoeg om daar zelf over mee te beslissen en dat met zijn allen te regelen.
Ik moet eerlijk ook zeggen dat ik er blij om ben dat wij al heel snel (de dag na de crematie) zijn begonnen met het uitzoeken van mijn moeders spullen. Het was heel moeilijk maar ik ben blij dat hete chter de rug is. De hele moeilijke dingen hebben we tot de kerst, 3 maanden later, mee gewacht, zoals sieraden enzo./// Het i8s moeilijk......dus veel succces ermee
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Verhalen & Gedichten |
Pappa, mag ik je bereiken? Anno 1986 | 2 | 04-05-2005 23:16 | |
Verhalen & Gedichten |
[klein verhaal] Pappa. Soapsie | 46 | 23-02-2005 17:01 | |
Verhalen & Gedichten |
Weten jullie nog... Vlooienband | 146 | 02-12-2004 13:50 | |
Verhalen & Gedichten |
Pappa Marinka | 2 | 31-07-2003 21:51 | |
Verhalen & Gedichten |
[verhaal] Tanja. Vlooienband | 47 | 12-10-2002 13:15 | |
Verhalen & Gedichten |
Pappa!!! ~Black~Angel~ | 6 | 19-11-2001 20:31 |