Advertentie | |
|
04-03-2004, 06:23 | |
een " lange tijd samen" zou geen reden zijn voor mij om samen te blijven, daar ben ik best makkelijk in. Je bent samen omdat je gelukkig met elkaar bent, omdat je elkaar aanvoelt en omdat je je op je gemak voelt bij die ander. Als je niet meer gelukkig bent moet je je af gaan vragen of er niet iets goed fout zit in je relatie en t dan misschien wel uitmaken. Of dat nou 3 maanden of 3 jaar is.
Maar de reden, t uitmaken omdat je iemand anders tegen komt? Ik weet t niet, t zou voor mij een aanleiding zijn om over mn relatie na te gaan denken. Je ziet niet voor niets iemand anders staan, en gaat hem/haar ook nog leuk vinden ook, waarom? Is je partner misschien niet goed genoeg meer? Dat zou ik me dan af gaan vragen. Ik zou nooit mijn relatie zomaar op t spel zetten om iets wat een leuke flirt kan zijn. Eerst denken, dan doen. |
04-03-2004, 09:00 | |
Dat ligt toch aan de situatie dan, of mn huidige relatie dan echt goed loopt of dat het helemaal niets is. Ik ga het dan echt niet zomaar uitmaken, dan moet het al niet lekker lopen ofzo en echt verliefd zijn op die ander wil ik dat doen.
__________________
Everything should be made as simple as possible, but not simpler.
|
04-03-2004, 09:24 | |
Ik denk dat iedereen dat wel eens meemaakt. En de afweging die je dan maakt is inderdaad: is dit het waard om "alles" voor op te geven?
Het gevaar is vaak dat je in een lange relatie die relatie ophemelt en niet meer kritisch kunt bekijken. Er komt toch een stukje 'gewenning' bij kijken; wil je die persoon niet kwijt omdat je nog ontzettend veel van hem/haar houdt of wil je die persoon niet kwijt omdat je nu eenmaal gewend bent aan de aandacht, aan de knuffel, aan het smsje, aan het mailtje, aan de genegenheid, aan de sex? Een vriendin van me stelde me deze vraag: "houd je van hem, of houd je van de aandacht?" Helaas kwam ik erachter dat ik meer van de aandacht hield dan van hem als persoon
__________________
Dream as if you'll live forever, live as if you'll die today
|
04-03-2004, 13:07 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
En ik weet niet of ik er met m'n vriend over zou praten in zo'n situatie, ik weet niet of ik dat zou durven... maar ik zou wel vinden dat ik dat zou móéten doen, dan. |
04-03-2004, 13:33 | |
is wel lastig. Je heb al 3 jaar een goede relatie met je verkering. Er zullen altijd jongens of meisjes in je leven voorbij komen die ineens heel leuk zijn, maar hoelang duurt dat?
Het kan gewoon een tijdelijke crush zijn die je voor iemand hebt maar ik zou mijn relatie niet op het spel zetten. Kijk het eerst een tijdje aan. Je zegt tegen die persoon (niet je relatie) dat je even tijd wil hebben om erover na te denken. Als je na die tijd (zeg maar 3 weken ofzo) nog steeds naar die ander verlangt (zonder dat je diegenen hebt gesproken) dan kun je ervan uitgaan dat je relatie in een zodanige sleur is gekomen dat het misschien een goede beslissing is om eruit te stappen. Ik zou tegen je relatie zeggen dat je wat tijd alleen en rust wilt omdat je niet weet of jouw gevoelens voor hem/haar nog wel goed genoeg zijn. Kijk maar naar een tijd voor wie je het meeste voelt. Ik zou persoonlijk voor je lange relatie gaan.
__________________
Van een writersblock heb ik nooit last gehad, volgens mijn vrienden komt dat omdat ik nog van een hoopje stront een taartje kan maken...
|
04-03-2004, 13:45 | |
ik denk wel dat als je relatie langer is, je op ten duur 'verliefdheid' om gaat zetten in 'houden van'. Je kunt je relatie ook niet altijd vlammend houden, op een gegeven moment komt er rust in. Rust is btw wel iets anders dan een sleur.
Ik denk dat je altijd eerst f*cking hard je best moet doen je relatie nieuwe energie in te blazen voordat je eruit wil stappen, ongeacht of je nou 16 of 22 bent. Wanneer je je eigen partner mist als jullie een tijdje van elkaar af leven, dan weet je dat je nog steeds verliefd bent. Hoewel dat zich niet altijd uit in alleen maar vlinders in je buik. Ik kan bijvoorbeeld mijn vriendin aankijken en als zij dan op een bepaalde manier terugkijkt zegt dat al meer dan weet ik hoeveel woorden. Daardoor oogt misschien je relatie saai en stoffig, maar je kunt niet altijd je relatie afkappen als je denkt dat het saai wordt. Je moet wel openstaan voor een vervolg van je relatie, het ligt volledig aan jezelf (en je partner) hoe leuk je je relatie maakt. Ik kan bijvoorbeeld genieten van lekker samen op de bank zitten en iets op tv kijken. Gewoon haar aanwezigheid zorgt ervoor dat ik me lekker en goed voel. (heb bijna 3 jaar een relatie)
__________________
Van een writersblock heb ik nooit last gehad, volgens mijn vrienden komt dat omdat ik nog van een hoopje stront een taartje kan maken...
|
Ads door Google |
04-03-2004, 14:10 | |
Ik heb dit al ongeveer 5 keer meegemaakt ongeveer... En elke keer heb ik weer gekozen voor mijn vriend. Ik heb nu bijna 2.5 jaar een relatie met mijn vriend. Ik weet niet precies waarom ik telkens weer voor hem koos, maar ik denk dat dat vooral is omdat het bij hem inderdaad zo veilig en vertrouwt voelt. En omdat ik van hem hou natuurlijk. Maar ik ben onlangs weer iemand tegengekomen die ik niet uit mijn hoofd kan krijgen... Ook al zie ik hem niet vaak omdat hij ver weg woont moet ik telkens aan hem denken... Aangezien dit dus de zoveelste keer is dat dit gebeurd ben ik weer erg aan het twijfelen. Maar als ik het uit zou maken, zou ik dat niet doen om met die andere jongen verder te gaan, maar puur om het feit dat ik dan inzie dat het gewoon niet goed zit in onze relatie. Wel van zijn kant, maar niet van mijn kant.. Hij is 3 jaar ouder dan ik, ik weet niet of dat er iets mee te maken heeft maar ik heb het gevoel dat ik "iets" mis, ik wil gewoon nog meer ontdekken. Hij is wel mijn eerste "echte" serieuze vriendje, en ik ben ook zijn eerste echte vriendin. Maar heeft dat er iets mee te maken? Ik hou van hem, maar toch verlang ik steeds naar mijn vrijheid. Maar is dat de moeite waard om hem daarvoor op te geven? Het feit dat hij er onwijs kapot van zou zijn als ik het uit zou maken, is misschien ook wel een drempel om het uit te maken, en het feit dat ik hem heel vaak zie, ook als het uit is tussen ons... Maar moet ik niet aan mezelf denken? Zijn dit allemaal wel goede redenen om onze relatie te laten zoals het is? Dat denk ik dus niet... Maar waarom doe ik het dan toch? Ik zit met zoveel vragen, ik weet het gewoon niet meer..
|
Advertentie |
|
|
|