Het Grote Lucht-je-hart-topic 169

Vandaag een rustig dagje gehad.
Vanmorgen heb ik tot 8.30 uur geslapen en ben ik naar beneden gegaan en ben ik wat gaan ontbijten samen met de begeeiding en een huisgenoot van mij.
Na het ontbijt ben ik me eigen gaan douchen en gaan aankleden en daarna heb ik beneden aan mijn hobby bureau 3D kerstkaarten zitten te maken.
Vanmiddag gezellig met mijn huisgenoten en de begeleiding zitten te lunchen en na de lunch ben ik me eigen verder klaar gaan maken om naar mijn ouders te gaan.
Tussen 13.30 uur en 14.00 uur ben ik met de taxi naar mijn ouders gegaan.
Daar hebben we eerst gezellig koffie gedronken en heb ik even achter de computer gezeten en op forums en site`s zitten te lezen en kijken.
Vanmiddag heb ik gezellig met mijn moeder zitten te hobby-en en vanavond heb ik gezellig bij mijn ouders gegeten.
Nu zit ik nog even achter de computer en straks ga ik met de taxi weer terug naar de woongroep waar k verder rustig aan doe.

Snebbeltje schreef:

Misschien omdat je het gevoel niet bij jezelf vindt passen? Dat je je daarom 'los van je lichaam' voelt?

Weet ik niet, boeit me ook weinig, ik kan ermee omgaan. Het was niet bedoeld om mijn hart te luchten, het was gewoon om te ondersteunen wat ik daarvoor zei.

[Cherry Springs]

Ik heb echt totaal geen rust in mijn hoofd en ik vind dat dat maar eens gauw beter moet gaan worden. Ik zou mijn kamer radicaal op willen ruimen, maar ik hoop binnen niet al te lang te kunnen gaan verhuizen, dus dan vind ik het de moeite ook weer niet waard. Stiekem is het helemaal niet zo raar dat mijn hoofd zo vol zit: naast mijn full-time studie zit ik in twee besturen, een lustrumboekcommissie, werk ik nog eens en probeer ik er ook nog hobby's op na te houden. Het valt wel te bolwerken allemaal maar het is toch wel erg zwaar soms dat ik zo veel heb waar ik niet de kantjes vanaf wil lopen.

Welke besturen doe je? Bij je studievereniging of?

[Takkie89]

Oke. Ik haal er voor een deel de druk af. Maar ik vind het ook heel spannend en zwak van mijzelf. Iedereen vind dat ik dit kan, waarom lukt het dan niet? Heb t al voor mn begeleiders op papier gezet, maar ben heel bang dat ik moet huilen en dat wil ik niet.

Qua stage schiet t niet op qua uni-begeleiding, misschien kan ik na 3 weken een afspraak met haar maken. Heb zwaar de neiging om t af te blazen..

En ik vind t heel stom van mezelf, maar een bepaald persoon blijft me kwetsen. En ik krijg mn 'muur' maar niet sterk genoeg.

[Daantje_0705]

Cherry Springs schreef:

Ik heb echt totaal geen rust in mijn hoofd en ik vind dat dat maar eens gauw beter moet gaan worden. Ik zou mijn kamer radicaal op willen ruimen, maar ik hoop binnen niet al te lang te kunnen gaan verhuizen, dus dan vind ik het de moeite ook weer niet waard. Stiekem is het helemaal niet zo raar dat mijn hoofd zo vol zit: naast mijn full-time studie zit ik in twee besturen, een lustrumboekcommissie, werk ik nog eens en probeer ik er ook nog hobby's op na te houden. Het valt wel te bolwerken allemaal maar het is toch wel erg zwaar soms dat ik zo veel heb waar ik niet de kantjes vanaf wil lopen.

Als je zin hebt om op te ruimen zou ik het zeker doen, ook als je eigenlijk wil gaan verhuizen. Hoe meer je opruimt nu, hoe minder troep je straks in hoeft te pakken en weer uit moet pakken en dan tot de conclusie komen dat je het niet meer wilt hebben. Als je uitzicht hebt op andere woonruimte heb je echt wel iets beters te doen dan opruimen en uitzoeken dus alles wat je nu kan/wil doen zou ik zeker doen

OT: moe, moe, moe en het lijkt niet uit te maken hoeveel ik slaap. Gisteren om half tien gaan slapen en vanmorgen nog bekaf. Duik zo ook wel weer op tijd m'n bed in. Vorige week was echt druk en hectisch. Zaterdagavond was ik zo moe en kapot dat ik niet eens meer op m'n benen kon staan en anderhalf uur geslapen heb voor ik naar een feestje ging. In de zomer lijkt alles veel makkelijker te gaan Morgen ga ik skiën, donderdag sporten en vrijdag ben ik gelukkig vrij en ga ik klagen bij de longarts dat ik weer zo moe ben. Ik wil gewoon een normaal leven met werken, sociaal leven, huishouden, relatie en sport zoals iedereen zonder middagslaapjes, dutjes en veel te vroeg naar bed

[Cherry Springs]

elmar. schreef:

Welke besturen doe je? Bij je studievereniging of?

Ik zit in het huidig bestuur van een dispuut van mijn studentenvereniging, en vrijdag is de dies daarvan, waarop het bestuur gewisseld wordt, waarna ik nog een bestuursjaar tegemoet ga. Ook ben ik bestuur bij het overkoepelend orgaan van gezelligheidsverenigingen in deze stad.

Het hospiteren wil echt niet vlotten. Ik heb nu 12 afwijzingen gehad, waarvan de laatste van een huis waar maar 4 hospitanten kwamen opdagen. Ik ga me toch afvragen waar dat aan ligt. Vanaf nu vraag ik bij elke afwijzing wat de bezwaren waren zodat ik die mee kan nemen voor een volgende keer. Kleine moeite voor hen en ik zou er in elk geval minder ongelukkig van worden.

[Roosje]

Ik heb een supernice nieuwe hardloopbroek en nu wil ik hardlopen maar ik moet eerst studeren.

Cherry Springs schreef:

Ik zit in het huidig bestuur van een dispuut van mijn studentenvereniging, en vrijdag is de dies daarvan, waarop het bestuur gewisseld wordt, waarna ik nog een bestuursjaar tegemoet ga. Ook ben ik bestuur bij het overkoepelend orgaan van gezelligheidsverenigingen in deze stad.

Het hospiteren wil echt niet vlotten. Ik heb nu 12 afwijzingen gehad, waarvan de laatste van een huis waar maar 4 hospitanten kwamen opdagen. Ik ga me toch afvragen waar dat aan ligt. Vanaf nu vraag ik bij elke afwijzing wat de bezwaren waren zodat ik die mee kan nemen voor een volgende keer. Kleine moeite voor hen en ik zou er in elk geval minder ongelukkig van worden.

Als je in het bestuur van een dispuut zit, zou je zeggen dat je via-via wel redelijk makkelijk/snel een kamer moet kunnen regelen.. Maar dat afwijzen, bij hospiteren gaat het toch vooral om een eerste indruk, of je meteen een klik hebt met iemand. Ik denk dus niet dat je wat aan de bezwaren hebt, want het ene huis kan je wel om die en die reden afwijzen, maar het andere zou je daarom juist wél kunnen aannemen mede om die reden.

Of is het inmiddels al gelukt?

[Snebbeltje]

elmar. schreef:

Als je in het bestuur van een dispuut zit, zou je zeggen dat je via-via wel redelijk makkelijk/snel een kamer moet kunnen regelen.. Maar dat afwijzen, bij hospiteren gaat het toch vooral om een eerste indruk, of je meteen een klik hebt met iemand. Ik denk dus niet dat je wat aan de bezwaren hebt, want het ene huis kan je wel om die en die reden afwijzen, maar het andere zou je daarom juist wél kunnen aannemen mede om die reden.

Of is het inmiddels al gelukt?

Hier heb je helemaal gelijk. Als er bij ons thuis hospiteeravonden waren, nou de ene keer wilden we een rustig iemand, de andere keer iemand die er heel veel was en gezellig leek. Zo veel mensen, zo veel wensen. Er is niet 1 manier om zo'n hospiteeravond goed door te komen. Blijf vooral jezelf.

[indigo]

@Cherry: inderdaad, wat Snebbeltje zegt. Ik vond het ook altijd redelijk random hoe wij onze huisgenoten kozen. Zo van, "ah, die woont al in de stad, die heeft het niet zo hard nodig" en "oh, die is niet zo heel erg leuk maar die moet anders zover reizen". En de volgende keer kozen we weer degene die het aardigste was . Stom gedoe, dat hospiteren, maar succes. Misschien heeft het wel zin om te vragen .

OT: wut ik heb morgen mijn laatste presentatie ever maar het gaat echt noooooooooooooooooooit in 10 minuten passen en nu ben ik redelijk doodzenuwachtig en dat is niet handig want dan gaat het natuurlijk helemaal niet goedkomen. Bij het oefenen deed ik er 17 minuten over en ik heb al zoveel weggelaten . Morgenochtend nog maar even met mijn begeleider overleggen of er nog iets uit kan. Buuuh. Nu verslag afmaken.

[Daantje_0705]

@ Cherry: je kan het wel vragen hoor, waarom ze jou niet kiezen. Dat heb ik ook een keer gedaan en toen bleek dat ze me niet gekozen hadden omdat ik samen met m'n vriend was. Daardoor kregen ze (ten onrecte) de indruk dat ik heel erg aan m'n vriend hing en alles met hem zou gaan doen en nauwelijks met m'n huisgenoten zou optrekken. Ze hebben me toen de tip gegeven alleen te gaan en daar kon ik echt wat mee

Soms ligt het er idd wel heel erg aan waar ze op letten. Zo ben ik uiteindelijk gekozen omdat ik zo rustig overkwam en mijn huisgenootje graag een rustig iemand wilde omdat ze coschappen ging lopen wat heel druk was en dan wilde ze niet nog allemaal feestende mensen 's nachts in huis terwijl ik ook wel eens niet gekozen ben omdat ze juist liever een drukker iemand wilde. Viavia is altijd nog het beste, dan heb je al credits voor je komt kijken.

[winnie the pooh]

tijdje geleden dat ik hier ben geweest,
met mij gaat het de laatste tijd toch weer wisselend.
Het gaat wel beter als het afgelopen jaar, dat wel.
Joyce is weer weg en ik merk dat ik het daar regelmatig moeilijk mee heb.
Thuis en met familie loopt het nog steeds echt niet en op school voelt het alsof ik zo ongelofelijk hard mijn best doe maar ik er gewoon nauwelijks iets voor terugzie wat het contact met klasgenoten betreft.
Soms voel ik me alsof ik de hele wereld aankan en alles goed is, of ik voel me gewoon goed, maar de laatste tijd zijn er steeds vaker van die momenten(nu ook) dat ik me weer depressief voel en op die momenten lijkt het dan ook alsof het nooit zal veranderen en ben ik echt heel erg down. Het lukt me dan ook niet meer om te geloven dat het de dag erna wel beter zal gaan.
Ik merk gewoon heel erg dat ik de behoefte heb aan iets of iemand waar ik op terug kan vallen. Of waarvan ik weet dat die er altijd is als ik het nodig heb.
Tuurlijk heb ik Joyce en dat is wel heel fijn, maar ze is nu ook op reis en wie weet gaat ze dat nog vaker doen, en ik zie de psych nog wel af en toe maar daar heb ik werkelijk helemaal niks aan omdat ik die niet eens kan bereiken als ik een nieuwe afspraak wil maken, en als ik daar ben probeert ze me alleen maar in een of andere groep te krijgen voor meiden met autisme.
En die vrouw van de therapie afgelopen zomer mag ik nog wel altijd mailen, maar die zie ik ook niet meer. En terwijl ik dit typ denk ik dat het misschien wel een goed idee is om die een keer te mailen, gewoon om even mijn verhaal te kunnen doen aan iemand die niemand waar ik het op dat moment over heb kent enzo.
Ik merk ook heel erg dat ik mezelf bijna verbied om nog te huilen, telkens als ik tranen op voel komen ofzo is er iets wat dat tegenhoudt. En ik denk dat dat door mn ouders komt, als die ook maar denken dat ik gehuild heb ofzo gaan ze zo lang aan mn kop zeiken omdat ze vinden dat ze mn ouders zijn en het recht hebben om te weten waarom ik me op dat moment zo voel. En dat haat ik.
Sowieso gaat het slechter tussen mij en mn ouders omdat ik weiger om nog langer schoolspullen en kleding zelf te betalen dus telkens als het over geld gaat ontstaat er ruzie.
En daarnaast komen de feestdagen eraan wat familie betekent, en niet alleen feestdagen want tussen oktober en maart is ook nog eens iedereen van de familie jarig. Ik weiger nog langer het heilige boontje te spelen en te doen alsof al die kutopmerkingen van ze me niets doen, en ik vertik het om op oudejaarsavond weer een hele avond op de vloer van de keuken naast de hondenbench te zitten omdat de hond de enige is die nog wel aardig doet.
Ik kan ook gewoon simpelweg niet meer aardig doen tegen ze, omdat ik weet hoe ze over me denken maar het niet uit durven te spreken en ik ga niet aardig doen tegen mensen die liegen. ookal doen ze op dat moment schijnheilig en zijn we met de feestdagen ineens zogenaamd beste vriendinnen.
Een oma die mn fiets bij de bushalte in de gaten houdt om te controleren of ik niet spijbel en welke tijden ik school heb gaat me serieus te ver. En een oma die zogenaamd ongelofelijk veel medelijden met me heeft omdat ze verzint dat ze op de radio iets had gehoord van vertraging bij de trein kan ook de pot op. Of je zegt in mn gezicht dat je me een kutwijf vind of je houdt gewoon je mond maar al die zogenaamde aardige opmerkingen kan ik echt niet meer tegen.
Ik merk wel dat het me meestal goed doet om de hond uit te gaan laten, vaak ga ik dan ook een stuk met hem rennen en op die manier even uitwaaien. Maar dat werkt ook echt lang niet altijd want als ik met de hond loop en ik wordt ondertussen nageroepen en uitgescholden voor allemaal belachelijke taal door mensen die ik zelf niet eens bij naam ken voel ik me weer net zo depressief als daarvoor.

Winnie, waarom weiger je om schoolspullen en kleding zelf te betalen? Ik snap niet zo goed waarom.

[winnie the pooh]

@Ingegerd
Ik vind het geen probleem om bijvoorbeeld schoenen zelf te betalen die ik graag wil terwijl ik genoeg schoenen heb.
Maar de laatste tijd zijn een aantal paar schoenen kapot gegaan, op een gegeven moment had ik nog maar 1 paar waterdichte schoenen dus toen had ik nieuwe nodig vond ik, maar op dat soort momenten moet ik het ook zelf betalen.
En ik had wel een winterjas maar die was al 3 jaar oud en niet meer waterdicht, die nieuwe heb ik ook zelf betaald.
Terwijl ik 30 euro per maand te besteden heb waarvan de laatste tijd 25 opgaan aan school en kleding.
Ik vind het best als mn ouders het niet breed hebben, maar ik voel me best genaaid als ik dan zie dat pap blijkbaar wel allerlei hebbedingetjes voor zn telefoon uit amerika kan bestellen en ze tegen mij zeggen dat er geen geld is.

Winnie, niet stom en aanvallend bedoeld maar lees jouw eerste post nog eens terug. Misschien zie je dan hoe jij nu al in de aanval gaat tegenover jouw familie en gezin. Kom op, bekijk het positiever. Als jij met Kerst met een gezicht zit van waarom ben ik hier zou ik het ook gehad hebben met je en niet meer zo lief tegen je doen. Neem zelf ook eens het initiatief om eens aardiger te doen tegenover je familieleden. En dat is al vaker tegen je gezegd.

winnie the pooh schreef:

@Ingegerd
Ik vind het geen probleem om bijvoorbeeld schoenen zelf te betalen die ik graag wil terwijl ik genoeg schoenen heb.
Maar de laatste tijd zijn een aantal paar schoenen kapot gegaan, op een gegeven moment had ik nog maar 1 paar waterdichte schoenen dus toen had ik nieuwe nodig vond ik, maar op dat soort momenten moet ik het ook zelf betalen.
En ik had wel een winterjas maar die was al 3 jaar oud en niet meer waterdicht, die nieuwe heb ik ook zelf betaald.
Terwijl ik 30 euro per maand te besteden heb waarvan de laatste tijd 25 opgaan aan school en kleding.
Ik vind het best als mn ouders het niet breed hebben, maar ik voel me best genaaid als ik dan zie dat pap blijkbaar wel allerlei hebbedingetjes voor zn telefoon uit amerika kan bestellen en ze tegen mij zeggen dat er geen geld is.

Hoe oud ben jij eigenlijk? Zestien? Ik vind het niet verkeerd dat je ouders tegen je zeggen "regel zaken zelf maar", als ik eerlijk ben. Als je iets wil, moet je er voor werken. Als je meer wil, moet je harder werken. Er zijn genoeg baantjes te vinden, ik zou zeggen: Leef je uit. En wat zeggen je ouders nu dan? "Oh, ja, nou, als jij het neit meer betaalt, dan doen wij het wel weer!" Ik kan me dat bijna niet voorstellen. Misschien kun je met je ouders afspraken maken over wat je zelf betaalt en wat je krijgt. Ik kreeg eens in de twee jaar een winterjas en twee keer per jaar nieuwe schoenen, in de lente en in de herfst. Vooropgesteld dat de shcoenen die ik nog had echt niet meer konden/heel erg kapot waren. Anders moest ik het zelf betalen, de rest heb ik ook altijd zelf betaalt. Zo leer je met geld omgaan Winnie!
Verder wat Kikaa zegt. Je kunt niks veranderen aan de manier waarop dat de familie naar je kijkt, het enige wat je kunt veranderen is de manier waarop jij er mee om gaat. De hele avond in een hoekje zitten omdat ze stom tegen je doen, klinkt behoorlijk kinderachtig. Ik zou zeggen: Ga de confrontatie aan (en meld dus dat je vindt dat ze stom doen en dat je graag wil weten waarom dat ze dat doen) of zet je er overheen en doe normaal.

Ja, je huilt al voor je geslagen bent. Je hebt je al voorgenomen om kinderachtig en vervelend te gaan zitten mokken met de feestdagen. Waarom doe je altijd zo slachtofferig? Heb gewoon een paar leuke feestdagen en vat niet alles wat je familie zegt op als een persoonlijke aanval of iets negatiefs. Ik vind dat je wel erg makkelijk alles op hen afschuift de hele tijd, zonder te kijken naar wat jouw gedrag (gaan zitten mokken, kont tegen de kribbe) met mensen doet, dat heeft ook invloed. Als ik een stuk chagrijn aan mijn kersttafel heb zitten terwijl ik mijn best heb gedaan er iets leuks van te maken, dan was ik je ook liever kwijt dan rijk.
Jij kiest er zelf voor om naast de hond te gaan zitten de hele avond als zielig slachtoffer, terwijl jij zelf heel veel invloed hebt op de sfeer. Maar eigenlijk zit jij die voor iedereen te verpesten als je zo doet, maar volgens mij denk je daar helemaal niet over na wat jouw gedrag voor consequenties heeft voor anderen en voor de sfeer.

[Takkie89]

Winnie, soms lijken dingen anders dat ze bedoelt zijn. Iemand kan ook echt geinteresseerd in jou zijn en met jou meeleven, ook al is de manier waarop, in jouw ogen, soms wat raar. Maar dat heeft iedereen. Als je de reacties hierboven ziet, zegt het al heel wat hoe mensen op jouw gaan reageren door de dingen die jij doet (of in dit geval schrijft). Het is een soort cirkel: negativiteit wordt met negativiteit beantwoord, en zo gaat het door. Over het voorbeeld van oud & nieuw: als ik erbij was en jij zou bij jouw hond gaan zitten, zou ik ook denken: laat maar, vermaak jezelf!
Het is niet als aanval bedoelt, maar ik sluit me wel heel erg aan bij Kikaa, probeer dingen eens positief en van een andere kant te bekijken. Ik lees lang genoeg mee en weet dat er een aantal factoren (autisme, depressie) in je nadeel werken, maar jij bent wel de baas over jezelf en niet het slachtoffer van iedereen en alles.


OT: Het gaat wisselend. Wel bezig met orde op zaken te stellen, aangeven dat dingen niet altijd lukken zoals ik nu bezig ben. En dat is verdomde moeilijk. Toegeven dat je het niet kan, dat ik voor mijn gevoel faal. Aantal fijne gesprekken gehad, die voor mij ook wel dingen helder hebben gemaakt. Stage gelukkig positiever dan afgelopen weken, nu nog de begeleider op de uni te pakken zien te krijgen. Twee opmerkingen vanuit gesprek met mijn trainer waar ik over na moet denken: 'het draait niet om alle randfactoren, het gaat om jou' en 'hoe kun je anderen helpen als je jezelf niet helpt?'. Gesprek ging er eigenlijk alleen om dat ik bij de training niet altijd even aanwezig ben en hij daar de achtergrond van weet, maar was heel fijn. Hij had het overigens allang door..
En verder ben ik vanavond even langs mijn ouders geweest, waarom raak ik daar weer compleet van slag door mijn moeder. Is het dan werkelijk zo onbelangrijk wie ik ben en hoe ik me voel, maar ligt het belang alleen bij wat ik doe en wat ik presteer? En papa nuanceert het dan wel of komt er later op terug en ik weet ook wel dat mijn moeder niet zo goed in haar vel zit, maar het hakt er elke keer weer in.

[Takkeling]

Ongelofelijk hoeveel spullen je kunt verzamelen in maar een paar maanden tijd. Door omstandigheden ben ik weer bij mijn ouders ingetrokken en ik kom om in de spullen waarvan ik geen idee heb waar ik ze moet laten. En de planten; mijn slaapkamer lijkt wel een rimboe! Nouja.. het is in elk geval gezellig.

Het gaat goed met me. Ik baal er een beetje van om weer bij mijn ouders te wonen, anderzijds is het natuurlijk fijn dat die mogelijkheid er tenminste is. Het is jammer dat het voor nu niet is gelukt in Den Haag, maar dat lag niet aan mij. Met mij ging het steeds beter, alleen in dat huis (en vooral met m'n huisgenoot) wilde het gewoon niet. Ik heb er geen spijt van dat ik weg ben gegaan.

Ik vind het een ontzettend maf idee dat ik er een week geleden nog gewoon woonde. Voor mijn gevoel woon ik nu alweer maanden thuis.

Ik ben in de war want ik heb medicatie gevonden bij iemand die ik niet verwacht had. Daarnaast is diegene ook nog eens van alles aan het doen wat ik niet helemaal kan plaatsen. Ik vind het maar moeilijk en ik snap het niet meer zo goed. Ik zou graag eens met 'm willen praten maar ik ben bagn dat dat er niet van gaat komen. Er komt van alles op Facebook voorbij wat ik écht heel erg lullig vind tegenover mijn zusje en daar ben ik boos over, geloof ik. Bah. En ik weet niet helemaal wie hij nu een oor aan naait, mijn zusje, die ander of zichzelf.

Ok, ik ben vooral een beetje in de war omdat mensen allemaal stom doen en het zijn dan vooral mensen van wie ik het niet had verwacht. Een aantal mensen die ik hoog in achting had staan, doen nu allemaal heel erg dom en daar kan ik niet zo goed tegen. Beetje jammer.

Ik vind het supergrappig dat Winnie op d'r lazer krijgt. Niet omdat ik haar graag op haar flikker zie krijgen hoor maar ik vind het een beetje ironisch na het eerlijkheid topic.

[flupkeflup]

Ingegerd schreef:

Ik ben in de war want ik heb medicatie gevonden bij iemand die ik niet verwacht had. Daarnaast is diegene ook nog eens van alles aan het doen wat ik niet helemaal kan plaatsen. Ik vind het maar moeilijk en ik snap het niet meer zo goed. Ik zou graag eens met 'm willen praten maar ik ben bagn dat dat er niet van gaat komen.

Medicatie gevonden? Heb je in iemands spullen gesnuffeld ofzo? en wat voor medicatie dan?

flupkeflup schreef:

Medicatie gevonden? Heb je in iemands spullen gesnuffeld ofzo? en wat voor medicatie dan?

Nee, er stond een doosje open en bloot op het badkamerkastje bij een kennis. Het was medicatie die voorgeschreven wordt aan mensen met manie, manische depressies en schizofrenie.

[flupkeflup]

Okee, in dat geval zou ik gewoon eens vragen waarom hij dat heeft. Sommige medicijnen worden voor verschillende doeleinden gebruikt, zoiets als wat jij beschrijft kan misschien ook voorgeschreven worden tegen overmatig piekeren. (als het bijvoorbeeld Seroquel was).

Nee, ik ga niet vragen waarom hij dat heeft. Het is iemand die ik een tijd lang vrij regelmatig zag en nu iemand waar ik ontzettend van hou heel onverwachts heel veel pijn heeft gedaan. Ik heb daar geen behoefte meer aan. En ik ben nu minder in de war, want zijn medicatie zet een aantal gedragingen van de afgelopen tijd wel in perspectief, gedragingen snap ik beter en de reden waarom hij iemand pijn heeft gedaan ook. Maar dat maakt het niet beter. Ik hoef hem niet meer te spreken.

flupkeflup schreef:

, zoiets als wat jij beschrijft kan misschien ook voorgeschreven worden tegen overmatig piekeren. (als het bijvoorbeeld Seroquel was).

serieus? dat vind ik erg.

Wat vind je erg?

pizza calzone schreef:

serieus? dat vind ik erg.

Oh, dan weet ik nog een leuke voor je. Ik ben sinds mijn operatie van alle medicijnen voor de psyche af en dat gaat goed, ik voel me super. De huisarts weet dat en ik heb hem gezegd dat ik niks meer wil nemen (toen het wat minder ging, vroeg hij of ik misschien wellbutrin weer wilde overwegen. Nee dus). Nu was ik een tijd terug was constant misselijk en toen schreef hij sulpride voor, ik raakte dat briefje kwijt, toen ik het terugvond, wist ik niet meer voor wat het was en toen ik het opzocht, bleek het een antipsychoticum te zijn dat ook wel eens wordt ingezet tegen misselijkheid. Ik was behoorlijk over de zeik.

Ingegerd schreef:

Nee, ik ga niet vragen waarom hij dat heeft. Het is iemand die ik een tijd lang vrij regelmatig zag en nu iemand waar ik ontzettend van hou heel onverwachts heel veel pijn heeft gedaan. Ik heb daar geen behoefte meer aan. En ik ben nu minder in de war, want zijn medicatie zet een aantal gedragingen van de afgelopen tijd wel in perspectief, gedragingen snap ik beter en de reden waarom hij iemand pijn heeft gedaan ook. Maar dat maakt het niet beter. Ik hoef hem niet meer te spreken.

Dus ipv het naast je neer te leggen of het erover te hebben met diegene, verbind je et maar vast wat conclusies aan vast. Dat klinkt inderdaad als de beste oplossing

Dat is het op dit moment, in deze situatie voor mij inderdaad. Ik kan me voorstellen dat het stom klinkt, maar dit werkt voor mij (en voor iedereen die erbij betrokken is) het beste, er is genoeg drama zonder dat ik me daar ook nog mee ga bemoeien.

Er is nog een andere optie naast bemoeien: Niet er vanuit gaan dat je allerlei patronen in zijn gedrag herkent of kunt verklaren zonder dat je ook maar 100% zeker weet dat het zijn medicatie is of waar het voor voorgeschreven is Het naast je neerleggen.

Dat doe ik inmiddels wel hoor! Ik postte maandag en toen was ik nog helemaal onder de indruk. Ik heb niet de illusie dat ik zijn gedrag in een keer kan diagnosticeren of zie of dat ik ineens weet waar hij last van heeft, ik kan alleen een aantal gedragingen beter plaatsen. En het was zijn medicatie, want er stond zijn naam op, de reden waarvoor hij die kreeg stond ook op de sticker.
Maar het gaat prima hoor, ik ben over de grootste verbazing heen en kan het inmiddels goed loslaten!

[flupkeflup]

dat is raar, er staan doorgaans geen diagnoses op medicijnverpakkingen ivm privacy (en terecht, blijkt hier)

[master111]

Heftige paar dagen achter de rug, heb op school aan een docent laten weten dat ik automutileer en ik het wil oplossen, er is meteen hulp ingeschakeld. Vandaag gepraat met de schoolcounselor. Wil het zelf mijn ouders vertellen maar moet de goede woorden nog vinden. Daarna gesprek met ouders op school en kijken of ggz erbij komt. Kreeg net een mailtje van de docent waarmee het begon, of alles goed gaat. Top docent is het!

[Takkeling]

Ik voel me vandaag heel zenuwachtig en opgefokt, om niks eigenlijk.

Het valt me toch best zwaar om weer hier te wonen, al sta ik nog steeds achter dat besluit. Ik vraag me alleen af hoe lang ik het hier kan/ga uithouden, want goed voor mijn welzijn is het op de wat langere termijn zeker niet.

Sinds een paar weken zit ik bij een nieuwe psycholoog. Ik vind de gesprekken erg confronterend en aan het gesprek van afgelopen week moet ik aldoor denken. Ik voel me er erg kut over (over de dingen die we besproken hebben, niet over het gesprek zelf). Ik merk dat ik allerlei dingen moet oprakelen waarvan ik dacht dat ik er al mee om had leren gaan en waarvan dat toch niet zo blijkt te zijn. Goed natuurlijk dat ik nu iets met die dingen kan gaan doen, maar pijnlijk is het wel.

[Takkie89]

Wat heb ik, of meer nog, wat heeft mijn lijf, een heerlijk gevoel voor timing. Allerliefste enkel, wil je het gewoon doen vandaag zonder pijn, de activiteit kost me zonder jouw 'gezeur' al energie genoeg.

[Takkeling]

Ik heb me zojuist ingeschreven voor het theoretisch staatsexamen Prepareren. Het vindt pas eind april plaats, maar ik dacht, dan zit ik er maar aan vast en ben ik extra gemotiveerd om ervoor te leren.

[Roosje]

Pffft. Ik houd van yoga, maar het is wel moeilijk soms. Daarom ga ik nu maar een jurkje knutselen. Ik hoop dat ik genoeg tijd heb om het af te maken voor mijn verjaardag want dan kan ik 't dan aan.

Edit: in een uur heb ik toch al gauw het dubbele voorpand in elkaar gespeld. Dat is niet genoeg! Maar anders heb ik nog genoeg mooie kleren.

[darkfairy]

Poedeliewoeps schreef:

Ik heb me zojuist ingeschreven voor het theoretisch staatsexamen Prepareren. Het vindt pas eind april plaats, maar ik dacht, dan zit ik er maar aan vast en ben ik extra gemotiveerd om ervoor te leren.

goed bezig

[Takkeling]

darkfairy schreef:

goed bezig

OT: Vandaag weer naar de psycholoog; kan ik goed gebruiken..
Tot nu toe heb ik telkens een beetje lacherig mijn verhaal gedaan, om de boel op afstand te houden denk ik, maar ik vrees dat er binnenkort een soort doorbraakmoment komt en dat ik dan heel emotioneel ga zijn. Ik zie daar nogal tegenop, ook al is het een gezond iets.

[Volk]

Net voor het eerst in jaren weer zelf mijn haar geknipt, bijna 25 cm eraf. Ik probeerde een beetje dezelfde lengte te doen omdat ik dacht dat dat het makkelijkste was. Hoewel ik wel graag in laagjes wilde voor een afro, maar dat leek me dus moeilijk. Dat dezelfde lengte knippen is zwaar mislukt wat resulteert in een onverwachts mooie afro.

Eindelijk heeft deze neger een fro

[Roosje]

^ Gaaf!

Mijn scriptie wordt bitching cool en het gaat sneeuwen op mijn verjaardag. Wat wil ik nog meer.

Ingegerd schreef:

Wat vind je erg?

dat daar een medicijn voorgeschreven word. (leuk he? voor-geschreven uuuuhuhuhuhuhu)

en dus wat Mutant vertelde, ja, dat.
Ik moest de huisarts eergisteren bellen, en ik klonk (en ben) altijd, elke dag, verkouden. was ie helemaal verbaasd dat ik daar geen medicijnen voor had, en nog verbaasder toen ik vertelde dat ik anti-medicijn ben tenzij het ondraaglijk is. ha.


ontopic: hou eens op met die pompompoppetjes

en we verliezen ook allemaal even the game

pizza calzone schreef:

ontopic: hou eens op met die pompompoppetjes

Ach joh, maak je niet dik, lees deze post eens:

pizza calzone schreef:

Ja, dankzij de 'doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg' mensen ligt er een taboe op vrolijkheid, enthousiasme en het 'gelukkig' zijn, ik zie het zoveel in mijn (niet-directe) omgeving, honger naar meer, meer 'geluk', meer 'vrienden', meer spullen in grotere huizen.

Als ik zeg dat ik ontzettend veel van mijn beste vrienden houd is dat raar, al helemaal als ik vertel dat iedereen altijd welkom is in mijn huis en het vervolgens MEEN door het toe te passen. ik heb geen cent te makken, maar ik heb een kamer, verwarming, thee, een groot matras en een extra luchtbed, een goed stel hersens en een nuancerende babbel, ik wil dat mensen zich welkom en geliefd voelen in mijn huis. nou, daar heeft de gemiddelde 'je bent altijd welkom'-zegger nog nooit over nagedacht.

Een jaar geleden nam ik een nieuw simpel motto aan: 'ik neem niet meer dan ik nodig heb'
niet aan aandacht, niet aan materiële zaken, niet aan dingen die ik niet aankan.. het is een bevrijding.
wel leuk ook, de tarotkaart voor 'hoe zie ik mijn huidige omgeving': 'the ego builds it's own prison'

maar gelukkig zijn is 'raar', want dan klinkt het alsof je geen doel meer nastreeft. (en dat is lui!!1!) terwijl je dan tijd hebt om anderen te helpen gelukkig te maken.
oh, ja, en dan komt het verwijt: stomme hippie. ha. Levend van een minimaal inkomen, en het maakt me gelukkig omdat ik creatief moet zijn en toch zoveel mogelijk wil delen, wat moet ik met een huis vol dure dingen als niemand ervan geniet, geef mij maar een bordspel met goede gesprekken en die ene bijzondere persoon die een maaltijd klaarmaakt die je al jaren niet gehad hebt .. zo fijn.

Even een procentje levensvreugde in dit topic hoorherejezus

[Roosje]

Jacky Baggen schreef:

Ach joh, maak je niet dik, lees deze post eens:

[Takkeling]

Echt geen productieve dag dit. Gister heb ik mijn laatste tekening afgemaakt en nu is het zo van: jaaaaa.. wat zal ik nu eens gaan maken? Was vanochtend verder gegaan met leren, dat ging wél goed, dus laat ik me daar zo meteen maar weer op gaan storten. Dan doe ik in elk geval iets nuttigs.
Morgen ga ik iets buiten de deur doen. Weet nog niet wat, maar ik moet even weg.

Jacky Baggen schreef:

Ach joh, maak je niet dik, lees deze post eens:

true, true, maar het is een oprecht gemeende pompom
cracked me up!

[Takkie89]

Ik wil onder een warm dekentje chocomelk drinken en niet alle verplichtingen die ik wel heb!