Heeft god ons gemaakt of wij hem?

[JackieZ]

Lough Nacorra schreef op 23-12-2004 @ 16:20 :
Offtopic: dat is dan wel erg, maar niet slecht, lijkt me

ja ik bedoelde "erg" in religieuze zin, dus inderdaad "slecht"

erg is het alleen als je dat erg vindt...maar dat lijkt mij inderdaad wel vrij erg

[JackieZ]

Mujahideen schreef op 23-12-2004 @ 16:20 :
Dat intenties juist moeten zijn is niks nieuws voor mij.



Ik zou het meteen tot puin slaan. Als gelovige moslim is het voor mij haram om beelden te aanbidden.

Het huis waar jij in woont is vast erg gezellig. En dan heb ik het niet alleen over het fysieke huis.

[Mujahideen]

JackieZ schreef op 23-12-2004 @ 16:31 :
Het huis waar jij in woont is vast erg gezellig. En dan heb ik het niet alleen over het fysieke huis.

Moet dat nou? Ik vond onze discussie net zo lekker gaan.

[Gubbe]

Mujahideen schreef op 23-12-2004 @ 16:29 :
Je klinkt als een ouwe lul die alles heeft meegemaakt.

en ik ben nog maar 18

maar als je weet dat toen er nog geen mensen waren er ook geen god was
dan klopt er al geen reet meer van

en als je gelooft dat toen er nog geen mensen waren er wel al een god was, dan klopt er dus ook geen reet meer van

best raar dat veel mensen denken dat god speciaal voor de mens is...we zijn het slimste, dus domineren wij de wereld...en hebben we een god die dat allemaal gedaan heeft

[Mujahideen]

Gubbe schreef op 23-12-2004 @ 16:34 :
en als je gelooft dat toen er nog geen mensen waren er wel al een god was, dan klopt er dus ook geen reet meer van

Verklaart u nader.

[Lough Nacorra]

Gubbe schreef op 23-12-2004 @ 16:34 :
en ik ben nog maar 18

maar als je weet dat toen er nog geen mensen waren er ook geen god was
dan klopt er al geen reet meer van

en als je gelooft dat toen er nog geen mensen waren er wel al een god was, dan klopt er dus ook geen reet meer van

best raar dat veel mensen denken dat god speciaal voor de mens is...we zijn het slimste, dus domineren wij de wereld...en hebben we een god die dat allemaal gedaan heeft

jouw tweede argument volg ik niet, kan je duidelijker zijn?
"Als je gelooft dat er toen nog geen mensen waren en wel een god, dan klopt er dus geen reet meer van"?

[Gubbe]

Lough Nacorra schreef op 23-12-2004 @ 16:36 :
jouw tweede argument volg ik niet, kan je duidelijker zijn?
"Als je gelooft dat er toen nog geen mensen waren en wel een god, dan klopt er dus geen reet meer van"?

waar komen die regels dan vandaan...
(al die verschillende regels, verschillende godsdiensten, verschillende culturen enz enz god bestaat niet blabla...)
denk gewoon es na


het slaat nergens op als je je houdt aan de regels die god nooit bedacht kan hebben, omdat god niet kan denken, omdat god niet voor de mens is want vroeger waren er nog geen mensen maar volgens sommigen dus wel al een god,
dus er is geen reden om in een god te geloven, want de regels zijn niet door hem bedacht, maar door de mens

als je in god gelooft dan geloof je dus eigenlijk dat de mens het ultieme superieure wezen is in het hele universum en dat wij de beste zijn van ALLES, en dat wij het speciaalste zijn van alles omdat god speciaal voor ons is....
beetje egoistisch niet?
wetenschap is het bewijs van dat god niet bestaat
en misschien bestaat er wel een of andere hogere macht wat iets in beweging heeft gebracht wat leid tot alles
maar het is onzin om te geloven dat god speciaal voor ons is omdat wij de beste hersenen hebben
god is door ons, voor ons....niet voor ons


...ok,,uitleg is een beetje chaos, maar ik kan het niet echt goed precies uitleggen...
je moet er eigenlijk gewoon zelf achter komen...

[JackieZ]

Gubbe schreef op 23-12-2004 @ 16:59 :
waar komen die regels dan vandaan...
(al die verschillende regels, verschillende godsdiensten, verschillende culturen enz enz god bestaat niet blabla...)
denk gewoon es na


het slaat nergens op als je je houdt aan de regels die god nooit bedacht kan hebben, omdat god niet kan denken, omdat god niet voor de mens is want vroeger waren er nog geen mensen maar volgens sommigen dus wel al een god,
dus er is geen reden om in een god te geloven, want de regels zijn niet door hem bedacht, maar door de mens

als je in god gelooft dan geloof je dus eigenlijk dat de mens het ultieme superieure wezen is in het hele universum en dat wij de beste zijn van ALLES, en dat wij het speciaalste zijn van alles omdat god speciaal voor ons is....
beetje egoistisch niet?
wetenschap is het bewijs van dat god niet bestaat
en misschien bestaat er wel een of andere hogere macht wat iets in beweging heeft gebracht wat leid tot alles
maar het is onzin om te geloven dat god speciaal voor ons is omdat wij de beste hersenen hebben
god is door ons, voor ons....niet voor ons


...ok,,uitleg is een beetje chaos, maar ik kan niet echt moeilijk uitleggen...
je moet er eigenlijk gewoon zelf achter komen...

Vooral die laatste zin ook.

Je hebt verder wel een beetje gelijk..

Ik hoorde eens een gelovige zeggen dat hij geloofde dat God de wereld zou laten voortbestaan. dus ik zei tegen hem wat als de 'aarde' vernietigd wordt door een enorme meteoriet; bestaat de 'wereld' dan niet meer?

Het is inderdaad heel ... nou laten we zeggen Bijbelvolgend om te denken dat de mens centraal staat.


Overigens is wetenschap geen bewijs voor of tegen God. Wetenchap ontkracht bepaalde denkbeelden van gelovigen, maar zegt ons niets over het ontstaan van tijd of ruimte. Ok, men spreekt over de Big Bang, maar waar die dan weer vandaan kwam.

Het komt ook doordat wetesncahp zicht afspeelt op "ons" niveau. God kan alles zo hebben neergezet, als je dat zou willen aanvoeren. Niet dat ik dat geloof, maar wie weet.

[Lough Nacorra]

Gubbe schreef op 23-12-2004 @ 16:59 :
waar komen die regels dan vandaan...
(al die verschillende regels, verschillende godsdiensten, verschillende culturen enz enz god bestaat niet blabla...)
denk gewoon es na


het slaat nergens op als je je houdt aan de regels die god nooit bedacht kan hebben, omdat god niet kan denken, omdat god niet voor de mens is want vroeger waren er nog geen mensen maar volgens sommigen dus wel al een god,
dus er is geen reden om in een god te geloven, want de regels zijn niet door hem bedacht, maar door de mens

waarom kan god niet denken?
en het kan toch zijn dat god de regels die voor mensen gelden bedacht toen hij de mens schiep (of uit de aap liet ontstaan)?

als je in god gelooft dan geloof je dus eigenlijk dat de mens het ultieme superieure wezen is in het hele universum en dat wij de beste zijn van ALLES, en dat wij het speciaalste zijn van alles omdat god speciaal voor ons is....
beetje egoistisch niet?

waar volgt dat uit? Dat de mens het ultieme superieure wezen is?
Voor mij is elk onderdeel van het universum gelijk aan een mens, niets is superieur aan de mens en de mens is niet superieur aan iets anders, want alles kwam voor uit het universum, en het universum is voor mij 'God'.

wetenschap is het bewijs van dat god niet bestaat
en misschien bestaat er wel een of andere hogere macht wat iets in beweging heeft gebracht wat leid tot alles
maar het is onzin om te geloven dat god speciaal voor ons is omdat wij de beste hersenen hebben
god is door ons, voor ons....niet voor ons


...ok,,uitleg is een beetje chaos, maar ik kan het niet echt goed precies uitleggen...
je moet er eigenlijk gewoon zelf achter komen...

[JackieZ]

Ik vind het ook niet logisch dat God kan denken; dan zou hij onderhevig zijn aan tijd. Dat kan denk ik niet.

Aan de andere kant; als hij niet kan denken om die reden kan hij om dezelfde reden ook niet scheppen. Daarom hebben ze het ook wel eens over de onbewogen beweger.

[Lough Nacorra]

JackieZ schreef op 23-12-2004 @ 17:19 :
Ik vind het ook niet logisch dat God kan denken; dan zou hij onderhevig zijn aan tijd. Dat kan denk ik niet.

Aan de andere kant; als hij niet kan denken om die reden kan hij om dezelfde reden ook niet scheppen. Daarom hebben ze het ook wel eens over de onbewogen beweger.

ik vind zelf dat 'denken' een beperking is van God.

scheppen kan best zonder denken lijkt me.
als scheppen vanzelf gebeurt, het universum als zelfscheppende-schepper.
ofzo.

[Mujahideen]

Lough Nacorra schreef op 23-12-2004 @ 17:22 :
ik vind zelf dat 'denken' een beperking is van God.

scheppen kan best zonder denken lijkt me.
als scheppen vanzelf gebeurt, het universum als zelfscheppende-schepper.
ofzo.

Maar dat lijkt verdacht veel op een toevalligheid.

[Mujahideen]

JackieZ schreef op 23-12-2004 @ 17:19 :
Ik vind het ook niet logisch dat God kan denken; dan zou hij onderhevig zijn aan tijd. Dat kan denk ik niet.

Aan de andere kant; als hij niet kan denken om die reden kan hij om dezelfde reden ook niet scheppen. Daarom hebben ze het ook wel eens over de onbewogen beweger.

Wat bedoel je hiermee: "dat God kan denken; dan zou hij onderhevig zijn aan tijd. Dat kan denk ik niet."

[Lough Nacorra]

Mujahideen schreef op 23-12-2004 @ 17:24 :
Maar dat lijkt verdacht veel op een toevalligheid.

nee nee, meer de manier waarop kinderen geboren worden.
Daar zit een rationeel systeem achter, zonder dat man en vrouw (en God laten we hier even buiten) daar daadwerkelijk over nagedacht hebben. Ik zou dat toch niet toevallig willen noemen.

[JackieZ]

Lough Nacorra schreef op 23-12-2004 @ 17:22 :
ik vind zelf dat 'denken' een beperking is van God.

scheppen kan best zonder denken lijkt me.
als scheppen vanzelf gebeurt, het universum als zelfscheppende-schepper.
ofzo.

ik mag ook wel graag denken in een soort stroom van onophoudelijke schepping, een continue schepping. wel een romantisch idee in feite.

nou dat is pas interessant; de gehele schepping van alles gebeurt constant.

[Gubbe]

het is gewoon zo stom om te geloven dat god "regels" heeft gemaakt voor ons...

god is precies hetzelfde als sinterklaas

als je tegen een kind je hele leven zegt, god bestaat niet omdat blablabla
dan zal die niet in een god geloven

als je tegen een kind je hele leven zegt dat er wel een god bestaat blablabla dan zal ie dat geloven

en omdat de mens steeds slimmer wordt, minder streng wordt opgevoed, sterft het geloof, de regels iig ervan langzaam uit..
dit kan je al zien bij het christendom, vroeger werd er veel meer naar de regels ervan geluisterd...
nu niet meer...

en als mensen nou eens realiseren dat de regels van een godsdienst door mensen is verzonnen en niet door god zelf (bewijs: alle verschillende godsdiensten van tijd tot tijd, van cultuur tot cultuur) dan heeft het geen enkele zin meer om in een god te geloven...
god zonder hemel en regeltjes is nutteloos

wat leid tot: slechte en nutteloze dingen van godsdiensten verdwijnen, de goeie blijven over: tadaa, wereldvrede enz enz

nou ok, wereldvrede zal er waarschijnlijk niet echt inzitten voorlopig, maar de wereld wordt er zeker beter van.

[Lough Nacorra]

Gubbe schreef op 23-12-2004 @ 22:31 :
het is gewoon zo stom om te geloven dat god "regels" heeft gemaakt voor ons...

god is precies hetzelfde als sinterklaas

als je tegen een kind je hele leven zegt, god bestaat niet omdat blablabla
dan zal die niet in een god geloven

als je tegen een kind je hele leven zegt dat er wel een god bestaat blablabla dan zal ie dat geloven

en omdat de mens steeds slimmer wordt, minder streng wordt opgevoed, sterft het geloof, de regels iig ervan langzaam uit..
dit kan je al zien bij het christendom, vroeger werd er veel meer naar de regels ervan geluisterd...
nu niet meer...

en als mensen nou eens realiseren dat de regels van een godsdienst door mensen is verzonnen en niet door god zelf (bewijs: alle verschillende godsdiensten van tijd tot tijd, van cultuur tot cultuur) dan heeft het geen enkele zin meer om in een god te geloven...
god zonder hemel en regeltjes is nutteloos

wat leid tot: slechte en nutteloze dingen van godsdiensten verdwijnen, de goeie blijven over: tadaa, wereldvrede enz enz

nou ok, wereldvrede zal er waarschijnlijk niet echt inzitten voorlopig, maar de wereld wordt er zeker beter van.

wat ben jij heerlijk naief

Vergeet niet dat bijna alle religies, of misschien wel allemaal, een gemeenschappelijke bron hebben. Dit zou dan het geloof kunnen zijn zoals 'god bedoeld had'. Het is imo geen bewijs dat godsdienst door mensen is verzonnen.

Wat mij meer intrigeert is dat men het 3 miljoen jaar zonder patriarchistische god heeft kunnen stellen, en pas sinds de agricultuur terugvalt op één persoonlijke god (en dat is zo'n 8000 jaar geloof ik). Hoe komt dat?
Daarvoor werd de natuur aanbeden.

[JackieZ]

bedoel je "hoe komt dat" in de zin van de godsdienst, of in de zin van de menselijke veranderingen die geleid hebben tot een veranderd geloof?

veel mensen die geloven geloven dus ook dat de aarde pas een jaar of 6000-7000 bestaat. ik zag laatst zelf een site met "bewijs" dat de dinosauriërs in die tijd geleefd hebben.

[Lough Nacorra]

JackieZ schreef op 24-12-2004 @ 10:43 :
bedoel je "hoe komt dat" in de zin van de godsdienst, of in de zin van de menselijke veranderingen die geleid hebben tot een veranderd geloof?

veel mensen die geloven geloven dus ook dat de aarde pas een jaar of 6000-7000 bestaat. ik zag laatst zelf een site met "bewijs" dat de dinosauriërs in die tijd geleefd hebben.

wat heeft ervoor gezorgd dat men van het heidense geloof afstapte en koos voor één enkele persoonlijke god zoals die in de islam of het christendom?
Wat voor gebeurtenis? Het zal wel geleidelijk gegaan zijn, maar wat was de oorzaak?

Imo is dat gewoon nonsens, dan zou de wereld begonnen zijn met agricultuur, dat sluit de mensen die in stammen woonden gewoon uit.

[JackieZ]

Lough Nacorra schreef op 24-12-2004 @ 10:47 :
wat heeft ervoor gezorgd dat men van het heidense geloof afstapte en koos voor één enkele persoonlijke god zoals die in de islam of het christendom?
Wat voor gebeurtenis? Het zal wel geleidelijk gegaan zijn, maar wat was de oorzaak?

Imo is dat gewoon nonsens, dan zou de wereld begonnen zijn met agricultuur, dat sluit de mensen die in stammen woonden gewoon uit.

in het hindoeïsme heb je weer een soort mengeling...meerdere Goden die allemaal één God zijn in wezen.

misschien was het toeval? begon het niet met Mozes? of zit ik nu erg verkeerd

[Lough Nacorra]

de goden in het hindoeïsme zijn toch manifestáties van Brahman?

Ik weet niet of het met Mozes begon.
Ik vat genesis (met Kain en Abel) altijd op als;
de boeren -mensen die de natuur overheersten- (Kain) maakten de mensen die met de natuur leefden (Abel) dood.
de boeren hingen één enkele god aan (maar waarom?), en zo werd het christendom in den beginne verspreid.

[JackieZ]

Lough Nacorra schreef op 24-12-2004 @ 10:57 :
de goden in het hindoeïsme zijn toch manifestáties van Brahman?

Ik weet niet of het met Mozes begon.
Ik vat genesis (met Kain en Abel) altijd op als;
de boeren -mensen die de natuur overheersten- (Kain) maakten de mensen die met de natuur leefden (Abel) dood.
de boeren hingen één enkele god aan (maar waarom?), en zo werd het christendom in den beginne verspreid.

het christendom? volens mij bedoel je jodendom of eengodendom. (christendom kwam pas later natuurlijk )

beetje raar, je zou eerder verwachten dat die boeren een speciale oost-god aanhingen of zo. misschien is dat uitgegroeid tot een hele monotheïstische cultus?

p.s. de goden in het hindoeïsme zijn inderdaad manifestaties van Brahman geloof ik. ik geloof dat ze jezus en boeddha ook als manifestaties daarvan zien.

[Lough Nacorra]

JackieZ schreef op 24-12-2004 @ 11:04 :
het christendom? volens mij bedoel je jodendom of eengodendom. (christendom kwam pas later natuurlijk )

beetje raar, je zou eerder verwachten dat die boeren een speciale oost-god aanhingen of zo. misschien is dat uitgegroeid tot een hele monotheïstische cultus?

ja idd, ik bedoel natuurlijk de voorloper van het christendom.

ja, zou best kunnen.
Het is ook maar een theorie

maar het lijkt mij vrij logisch dat als je natuurgoden aanhangt, je met zorg met de natuur omgaat.
De agriculturars waren eigenlijk de eerste die dat niet meer deden.

[JackieZ]

Ontstaan van het monotheïsme
Dr J. Tromp stelde in zijn inleiding over het ontstaan van het monotheïsme, dat monotheïsme de leer is dat er maar één God bestaat. Monolatrie is iets anders. Bij monolatrie accepteert men dat er andere goden bestaan, maar aanbidt men één God.

Ook in het Oude Testament is sprake van veel goden. Elke stad heeft zijn God. De profeten roepen het volk Israël aldoor op om het niet te zoeken bij andere goden. Waarom doen zij dat?

Het volk Israël kwam vanaf de 9e eeuw voor Christus vooral in aanraking met vreemde goden doordat hun koningen met buitenlandse vrouwen trouwden (bijvoorbeeld Achab en Izebel). Deze namen hun goden mee. Er werden voor die goden tempels gebouwd. Tempels waren in die tijd ook centra van belastingen. Priesters leefden daarvan. Het kwam hen slecht uit dat zij de belastingen moesten delen met priesters van andere tempels. Zo ontstond de "Eén Heer beweging". Profeten riepen het volk op zich te bekeren tot één God. Zij maakten zich sterk voor één tempel voor die ene God, uitlopend op de herbouw van de tempel in 500 voor Christus.

Bovenstaande rijmt niet met de bijbelse geschiedenis, zoals wij die kennen. Tromp gaf daarvoor als verklaring dat grote delen van het Oude Testament zijn opgeschreven in 600 voor Christus, toen het volk in ballingschap was en Jeruzalem en de Tempel verwoest had moeten achterlaten. Men vroeg zich toe af hoe dit had kunnen gebeuren. Het antwoord was: als Israël zijn God afvalt, dan gaat het mis. En omgekeerd, houdt het volk zich bij zijn God dan gaat het goed. Zo ontstond de literatuur over de roeping van Mozes door de ene God, die hen bracht in het beloofde land.

Tromp stelde dat het monotheïsme uit het jodendom stamt, maar niet uit het Oude Testament. De godsdienst-kritiek van de Griekse filosofen heeft geleid tot een God, die oneindig is, vrij van grillen en anders dan mensen; een onbewogen beweger, een onbegonnen begin. Dit leidde tot het filosofisch monotheïsme. Logischs beredeneerd kan er maar één God zijn.

De exclusieve band van het volk van Jeruzalem met zijn ene God werd door het Grieks denken veranderd in alle volken hebben hun eigen goden; ook wij hebben onze eigen God en er is er maar één. Dit is het Joods monotheïsme.

Het Joods monotheïsme is filosofisch gezien een misverstand, maar wel een fantastisch misverstand. Sinds Paulus gaat het ook om de God van alle mensen (niet alleen van de Joden).

Het zal ook eens niet om geld gaan

http://www.xs4all.nl/~jamheijb/ontsta~2.htm

[Lough Nacorra]

ik vermoed dat de heksenverbrandingen ook om geld draaiden:

de kruidenvrouwtjes waren concurrenten van de monniken die zich ook met (dezelfde!) kruidengeneeskunde bezig hielden, en daarom moesten ze dood.

[JackieZ]

die priesters en monniken hebben natuurlijk altijd een mooi excuus...het idee van het koninkrijk gods verspreiden, daarbij helpt geld wel. dan slaan ze natuurlijk voor het gemak even over dat ze daarbij het gebod van niet-doden overtreden.

[=zwart wit=]

hij heeft ons gemaakt opdat wij hem zouden maken

[Gubbe]

een prachtig stukje waar bijna alles instaat wat je moet weten
url= http://msn.ode.nl/article.php?aID=4044&l=nl%20
hij heeft er 14 jaar over moeten doen om er8ter te komen
ik was er eigenlijk altijd al achter....regeltjes van godsdiensten slaan gewoon helemaal nergens op
hij legt het alleen wat beter uit



Religie staat werkelijke verbinding met God in de weg. Ze verbindt mensen met elkaar, waardoor groepen ontstaan. Ode’s redacteur Tijn Touber verbrak recentelijk zijn jarenlange verbondenheid aan de spirituele gemeenschap waarvan hij lid was – een Indiaas meditatiecentrum met strakke disciplines – en ging op zoek naar een nieuw soort geloof.


Twee jaar geleden viel ik van mijn geloof. Nadat ik veertien jaar vrijwel onafgebroken met God en spirituele groei bezig was, was het ineens klaar. Ik had als een moderne monnik geleefd, weliswaar zonder klooster en middenin het leven, maar binnen een spirituele gemeenschap met duidelijke voorschriften, zoals celibatair leven, vegetarisch eten, geen drugs, alcohol of andere genotsmiddelen en iedere dag om vier uur op voor meditatie,en spirituele studie en jaarlijks terugkerende pelgrimstochten.
Waarom was het ineens klaar? Ik kwam tot de conclusie dat ik ten prooi was gevallen aan een van de dodelijkste ziekten van deze tijd: georganiseerde religie. In toenemende mate was er een routineuze vanzelfsprekendheid in mijn denken geslopen. Steeds minder waren mijn eigen ervaringen de leidraad en steeds meer bepaalden de concepten, regels en dogma’s van de geloofsgemeenschap mijn doen en laten. De boeddhisten hebben een mooi woord voor dat wat ik was kwijtgeraakt: beginner’s mind, de blik van een beginneling.

In die veertien jaar heb ik eindeloos veel les gegeven. Ik leerde nieuwkomers in de gemeenschap wat ik eerst zelf had geleerd. Op alle vragen had ik een antwoord: wie God is, waar wij vandaan komen, waarheen wij gaan, wat de zin van het leven is, waarom de wereld er zo beroerd aan toe is. Mensen kwamen naar mij toe voor advies en zonder aarzeling wees ik ze de weg naar God. Herstel, naar míjn God. Totdat de twijfel toesloeg. Niet zozeer aan God of aan mijn verworven wijsheden; ik twijfelde vooral aan het nut van mijn lessen en adviezen. Veel te vaak zag ik dat mensen deze blindelings opvolgden om vervolgens verstrikt te raken in door mensen bedachte geloofssystemen.
Ook binnen de niet-traditionele religies en stromingen, zoals in de new age, zie je geregeld dat gestructureerde godsbeleving tot verstarring en verstikking van individuen kan leiden. Mensen geven huis en haard op voor goeroes, keren vrienden en familie de rug toe, kleden zich exotisch en kopiëren uitheemse gebruiken in de hoop dichter bij God te komen. Het gezond verstand wordt uitgezet ten koste van een nieuw geadopteerd moreel denkkader. Het voelen wordt vervangen door een checklist met de regels van de club.

Natuurlijk valt niet iedereen ten prooi aan blinde volgzaamheid. Velen gaan op hun ervaringen af en blijven kritisch, maar de groepsgeest is sterk en het vergt integriteit en moed om weerstand te bieden aan heersende dogma’s. En inzicht bovendien, want vaak zie je de morele aannames van de groepscultuur niet. Je ziet niet dat de ‘werkelijkheid’ een product is van je belevingswereld, die op haar beurt voortkomt uit de geloofssystemen die je aanhangt. De bijbel vertelt ons dat de mens ‘nietig’ is en ‘geneigd tot alle kwaad’. Maar is dat ook zo? We leren dat Allah ons in de hemel zal belonen als we ons nu voor hem opofferen. Maar is dat ook zo? Wie heeft zoveel inzicht en overzicht, dat hij in staat is zijn eigen morele context te relativeren? Is een vis zich bewust van het water waarin hij zwemt?

Een aantal jaren geleden sprak ik de anglicaanse priester Lloyd Casson, op dat moment predikant in Trinity Church, de prestigieuze kerk in Wall Street, New York. De man was hard op weg naar de top van zijn kerk toen hij werd teruggefloten. Hij had het gewaagd tijdens een dienst kritische woorden te uiten ten aanzien van de Amerikaanse oorlogsagressie. Hij werd – even voordat ik hem sprak – weggepromoveerd naar een kerk in Wilmington, Massachusetts. Geschrokken, maar niet gebroken, zat Casson voor me. Nooit zal ik zijn woorden vergeten, toen ik hem vroeg waarom religieuze en spirituele leiders vaak zo bekrompen en angstig denken en hun volgelingen schadelijke leefregels voorschrijven. Ik noemde de biecht en boetedoening, harde disciplines, het opgelegde celibaat, het verbod op voorbehoedsmiddelen, afstompende rituelen. De priester was even stil, wellicht overwegend of hij het zou zeggen of niet. Toen rechtte hij de rug: ‘De meeste religieuze leiders hebben nauwelijks tijd om zich met God te verbinden. Zij bedrijven geen religie, maar politiek. Het zijn topambtenaren die hun handen vol hebben aan het draaiend houden van het instituut. Hun voornaamste zorg is zieltjes winnen.’ Hij kon het zeggen, hij had niets meer te verliezen.
Het woord ‘religie’ stamt af van het Latijnse woord religare, dat ‘opnieuw verbinden met God’ betekent, en religare zou weer afstammen van het Sanskriete yogum, dat ‘eenwording’ of ‘eenheid’ betekent. Is het dan niet wrang dat juist de top van de religieuze en spirituele wereld blijkbaar geen tijd heeft om zich met God te verbinden? De geschiedenis van georganiseerd geloof wemelt van de pogingen om zieltjes te winnen en wetten voor te schrijven. Met succes: slechts veertien procent van de wereldbevolking is officieel niet-religieus. De rest valt onder het christendom (33 procent), de islam (22 procent), het hindoeïsme (15 procent), het boeddhisme (6 procent) en kleinere takken (10 procent), waaronder ook nieuwere religies en new-age-stromingen.

Het begin van het einde van mijn zelfverkozen monnikschap kwam met het uitspreken van vier simpele woorden: ‘Ik weet het niet’. Het was tijdens een les, waarin ik de ene na de andere vraag op mij kreeg afgevuurd. Persoonlijke problemen, theologische geschillen, spirituele ervaringen – of ik er even helderheid in wilde scheppen. Nee dus. Niet meer. En waarom? Omdat ik het ook niet wist. Dat zei ik dus: ‘Ik weet het niet.’
De opluchting was groot – niet alleen bij mij overigens, gek genoeg ook bij de leerlingen. Logisch ook. Ineens zaten we tegenover elkaar als gelijken, als zoekers op een pad die elkaar bijstaan. Ik kon minstens zoveel van hen leren. Ik kon weer openstaan en ontvangen. Ik realiseerde me op dat moment hoe zinloos en hoogmoedig het is om elkaar met religieuze en spirituele teksten om de oren te slaan. Voortaan zou ik alleen mijn eigen ervaring nog laten spreken en niet een uit het hoofd geleerde ‘waarheid’.

Ik besloot te stoppen met lesgeven en in de afgelopen twee jaar die daarop volgden, heb ik dat ook nooit meer gedaan. Grappend zeg ik wel eens: ‘Tegenwoordig zet ik alleen nog maar thee’. Regelmatig komen groepen mensen bij mij thuis om hun – al dan niet spirituele of religieuze – ervaringen te delen en samen te mediteren of te bidden. Alle mogelijke onderwerpen passeren de revue en ieder van ons blijkt een eigen manier te hebben om God te ervaren en met het leven om te gaan.
Hoe zou het zijn als religieuze en spirituele leiders elkaar op deze manier zouden ontmoeten? Hoe bevrijdend zou het zijn als ze even uit de dogma’s van de geleerde overtuiging konden stappen en eerbiedig het hoofd konden buigen voor hun wederzijdse religieuze inspanningen? Hoe zou het zijn als de fundamentalisten van deze wereld – de mensen die het zeker weten – zouden toegeven dat ze het eigenlijk ook niet weten?
Wat weten wij tenslotte werkelijk van God of van een mogelijk hiernamaals? Wat snappen wij nu van de schepping? Hoe meer je ervan begrijpt, hoe groter het wonder wordt en hoe meer je inziet dat je er eigenlijk niet veel van snapt. Is het ook niet arrogant te pretenderen dat je God zou kennen en weet wat hij of zij wil? Zeg je dan niet impliciet dat je gelijk aan God bent (wat misschien wel waar is, maar dat is een ander verhaal)?

Jouw God vervolgens aan een ander opdringen, is zo mogelijk nog arroganter en het duidelijkste bewijs dat jíj op dat moment in ieder geval niet gelijk aan God bent. Wanneer je jouw waarheid aan een ander opdringt, keur je de ervaring van je medemens af. Je zegt: ‘Jouw ervaring is niet goed’. Door je medemens af te keuren, wijs je in feite de schepping – Gods creatie, toch? – af. Je matigt je een oordeel aan, gebaseerd op onbewijsbare stellingen, jouw morele aannames, en wordt blind voor de waarheid, namelijk dat er verschillende mensen met verschillende ervaringen zijn. Je leeft in ontkenning en scheidt je af van het grote geheel, waardoor je je automatisch ook van God afscheidt.

Religie was dus bedoeld om ons weer met God te verbinden. Natuurlijk gebeurt dat ook; er zijn prachtige mensen die vanuit hun geloof de mooiste dingen doen. Vanuit een rotsvaste hindoeïstische geloofsovertuiging wist Gandhi de Britse bezetters vrijwel geweldloos het land uit te drijven. De christelijke kerk speelde in Zuid-Afrika een grote rol om apartheid af te schaffen en ook het zaqat-belastingsysteem van de islam – 2,5 procent van het inkomen wordt aan liefdadigheid gegeven – laat zien hoe groots religies kunnen zijn. Los van de inspirerende levens van Jezus, Boeddha en Mohammed hebben in een recenter verleden Moeder Teresa, Desmond Tutu en Martin Luther King laten zien dat religie tot wonderen kan leiden.
Maar georganiseerde religieuze bewegingen verbinden mensen niet per definitie met God. Ze verbinden mensen vooral met elkaar, waardoor groepen ontstaan die vanuit dezelfde ‘waarheid’ leven. Wanneer zo’n groep de waarheid van een andere groep niet meer respecteert, komen die twee tegenover elkaar te staan. Het uiteindelijke resultaat is niet verbinding, maar afscheiding en verdeeldheid.

Als een religie tot verdeeldheid leidt, is het dan nog wel een religie? Hoe kun je beweren met God verbonden te zijn als je je van je medemens afkeert? Hoe diep ben je als ‘religieus’ of ‘spiritueel’ mens gezonken als je gelooft dat je uit naam van God andersdenkenden mag afkeuren, bekeren of zelfs aanvallen? Wat blijft er nog van God over als we uit zijn of haar naam dergelijke misdaden begaan? In plaats van inspiratie te ontlenen aan een goede God, die al wat mooi en waar is vertegenwoordigt, wordt God dan naar beneden gehaald en aartslelijk gemaakt. God wordt gecorrumpeerd, voor ons karretje gespannen en als hoogste autoriteit opgevoerd om onze zaakjes te beslechten. Kinderen doen dat ook als ze bang zijn. Dan dreigen ze met hun vader: ‘Als je niet ophoudt, roep ik mijn vader erbij en die is heel sterk.’ Religieuzen roepen: ‘Mijn vader is God.’ En hoe banger ze worden, hoe harder ze roepen.

Waarom zijn we zo bang? Waarschijnlijk omdat we het niet zeker weten. Als ik onzeker ben, doe ik meestal meer mijn best mijn gelijk te halen. Alsof ik ook mijzelf wil overtuigen. Ik denk: hoe meer mensen het met mij eens zijn, hoe meer het ‘waar’ wordt. Als ik daarentegen iets echt zeker weet en diep van binnen ervaar, heb ik geen behoefte een ander te overtuigen. Toen ik kon toegeven dat ik het ook niet precies wist, kwam er spontaan ruimte voor authentieke ervaringen. Die ervaringen zijn – oh paradox! – vaak zo intens, dat ik er meer zekerheid en vertrouwen aan ontleen, dan aan de schijnzekerheid van uit het hoofd geleerde waarheden van anderen. Intellectuele concepten over hoe iets moet zíjn, staan in de weg als het gaat over het ervaren van wat ís. Beginner’s mind, dus.

Deze beginner’s mind is precies wat alle religieuze stichters hadden. Zij lieten zich niet leiden door de heersende dogma’s van hun tijd, maar stonden open voor een nieuwe waarheid. Ze gebruikten hun eigen verstand en hun eigen gevoel. Zij waren geen volgelingen, pennenlikkers of regelgevers, maar inspirerende individuen die wezen naar de grootsheid van God en de schepping. Na hun heengaan werd de mensheid overgeleverd aan de interpretaties van volgelingen, waarna steeds meer regels, dogma’s, geboden, mores, codes, missies, credo’s en wetten ontstonden. Het is een bekend gegeven dat christenen vaak christelijker zijn dan Christus, net zoals als marxisten marxistischer zijn dan Marx. Uit het vervangen van eigen ervaring door regels en dogma’s werd de morele mens geboren: de mens die steeds minder vanuit zichzelf leeft en steeds meer vanuit een morele code. Met het verstrijken van de tijd werden complexe en genuanceerde zaken teruggebracht tot ‘feiten’ en systemen en gevangen in hapklare en makkelijk te onthouden oneliners.

De werkelijke waarde van een geloofsovertuiging wordt echter niet gekend door de morele standpunten of religieuze teksten en geschriften. De waarde van iedere levensfilosofie – of die nu islamitisch, kapitalistisch, wetenschappelijk, agnostisch of anarchistisch is –, wordt gekend door het geluk en welzijn van degenen die haar aanhangen. Wil je weten of de bijbel werkt, kijk dan – generaliserend – naar de christenen van deze wereld: hoe gaan zij met elkaar om, met de aarde, met hun kinderen, hun geld, met andersdenkenden? Hoe gezond zijn ze, hoe blij kijken ze uit hun ogen, hoe hartelijk zijn ze?

Als blijkt dat een geloofsovertuiging tot ellende leidt, wordt het tijd die te herzien. In het geval van religies is dat een heidens karwei, omdat je – vrij letterlijk – tegen heilige huisjes aanschopt. Het gaat hier niet alleen over onbewuste en diep ingesleten denkpatronen, maar ook over datgene wat wij ‘heilig’ zijn gaan noemen. Concepten over God, de schepping en het hiernamaals op de helling zetten, voelt alsof je het kleed onder de beschaving vandaan trekt.
Religieuze overtuigingen staan aan de basis van ons denken, maar vormen ook de basis van onze pijn. De val uit het paradijs, de scheiding van God, de scheiding van de godin, het verlies van de onschuld, de erfzonde, de schuldenlast, de angst voor zondige handelingen en een alomtegenwoordige, toornige en wraakzuchtige God kleuren de belevingswereld van veel mensen in meer of mindere mate. Om nog maar te zwijgen over concepten die aanzetten tot een willoze overgave aan een hogere autoriteit, het verlies van soevereiniteit en eigenwaarde, het moeten kiezen tussen mens en God en het degraderen van gevoelens, emoties en verlangens. En – last but not least – het nietig verklaren van de mens door hiërarchische structuren in te voeren, met God in de top van de piramide.

De crisis waarin veel religies zich bevinden, zou wel eens gunstig kunnen uitpakken. De afkeer tegen fundamentalistisch denken neemt exponentieel toe nu religies zich van hun slechtste kant laten zien. Wellicht konden groeperingen het zich enkele jaren geleden nog permitteren elkaar in de haren te vliegen om hun gelijk te halen. Maar die tijd is voorbij. Je hoeft geen geitenwollen sokken meer te dragen om in te zien dat de mensheid zich niet zulk kinderachtig gedrag kan veroorloven. Massavernietigingswapens hebben dat onmogelijk gemaakt. We staan met onze rug tegen de muur – een muur die we zelf hebben opgebouwd om ons te beschermen tegen de onzekerheid van het aardse bestaan.
Hoe breek je dit soort muren af? De eerste stap is te bedenken, dat de muur een illusie is. De muur bestaat louter in je eigen geest en bestaat uit ideeën, concepten en overtuigingen waarin je bent gaan geloven. Het goede nieuws is, dat je altijd weer kunt terugkeren naar wie je was, voordat je de muur bent gaan bouwen – een kwestie van stil worden, diep ademhalen, glimlachen en afstemmen op dat prachtige wezen van binnen. De ontroering die je dan kan voelen, is zo groot dat geen muur daartegen is bestand.
Tijdens lessen op de drugsafdeling van de Amsterdamse gevangenis, heb ik dit meermalen gezien. Jongens die zichzelf hadden opgegeven, omdat ze geloofden een junk en mislukking te zijn, bloeiden op en gingen leven. Hun concepten bleken leugens te zijn. Achter deze geloofsovertuigingen was altijd het ‘mooie mannetje’ – zoals zij het noemden – nog steeds intact.
Naast het herstellen van het contact met je eigen diepste kern, is het ook belangrijk de (religieuze) concepten die je leven bepalen te herzien. Werken ze vóór of tegen je? Je kunt nog steeds inspiratie ontlenen aan religieuze teksten en oeroude verhalen, zolang je je er maar van bewust bent dat het verhalen zijn. Niet meer en niet minder. Ik weet vaak al niet meer wat ik gisteren heb gedaan, laat staan dat ik zou weten wat een ander tweeduizend jaar geleden deed.

Ook de behoefte om de waarheid te doorgronden, komt wellicht voort uit een concept, namelijk dat ‘weten’ zou leiden tot wijsheid. Misschien is het wel beter om niet alles te weten of te begrijpen. Misschien is het helemaal niet de bedoeling van het leven om het te doorgronden. Misschien gaat het er alleen maar om het leven te (be)leven. Misschien heeft het leven geen diepere betekenis, maar gaat het om de betekenis die jij er op ieder moment aan geeft. Het kan bevrijdend werken het mysterie intact te houden, in plaats van het te willen ontrafelen, verklaren en op te schrijven en het als de zoveelste ‘waarheid’ te verkondigen. ‘Ik weet het niet’ zeggen, stil worden en openstaan om naar mijn God te luisteren, geeft mij op dit moment in ieder geval meer inzicht dan een rationele analyse of een logische verklaring.
Natuurlijk is het doodeng om geadopteerde zekerheden los te laten. Ik heb maanden lang in vertwijfeling rondgelopen. Wie was ik nog, nu ik mij had afgekeerd van de identiteit die ik veertien jaar had geleefd? De leegte was enorm, alsof het paradijs verloren was gegaan. Niet alleen straks, maar ook nu, hier. Niets was nog zeker, niets lag meer vast. Ik was op aarde geland en stond er ineens alleen voor. Er was geen enkele autoriteit meer tot wie ik mij kon richten. En juist toen, in het diepst van die angst, brak een glimlach door. Het was dan misschien eng en eenzaam, maar ook echt. Nu er niemand meer was om op blind te varen, werd mijn eigen kompas weer zichtbaar, waardoor ik steeds meer vanuit mijn innerlijke wijsheid kon gaan leven.
Op het moment dat ik mijzelf terugvond, kwam ook God weer in mijn leven. Niet de God van het christendom, de islam of van wie of wat dan ook, maar míjn God. Ik hoef deze God niet meer te bewijzen, uit te leggen of aan te prijzen. Ik hoef God alleen maar te ervaren, waardoor mijn toch al prachtige leven nog mooier en rijker wordt. Het is heerlijk om in een mooie, ware God te geloven. Het geeft hoop en inspiratie en kan het leven een diepere betekenis geven.

Ik heb gemerkt dat geloof en gezond verstand heel goed samen kunnen gaan. Het zijn geen tegenstellingen, maar verschillende realiteiten die naast elkaar kunnen bestaan. Ik kan en hoef God niet te verklaren om in hem (haar?, het?) te geloven. Een deel van mij heeft grote behoefte aan religie, spiritualiteit, mystiek, rituelen en onvoorwaardelijke overgave aan een hogere macht. Een ander deel is kritisch en toetst mystieke ervaringen aan de praktische realiteit. Geloof is prachtig, als het maar niet blind wordt.
Toen ik mijn blinde geloof losliet, kwam er weer ruimte voor religieuze, mystieke, of spirituele ervaringen. Het hoofd vol feitjes en weetjes zat niet meer in de weg, waardoor het hart kon spreken. Van mijn geloof vallen was het beste wat mij had kunnen overkomen, omdat ik weer kan geloven.

[JackieZ]

Ik heb het niet helemaal gelezen, maar als iets massaal gedacht of geleerd wordt door een bepaalde groep, en die bepaalde groep maakt zich ook wel eens schuldig aan verkeerde acties, e.d., dan betekent dat niet meteen dat de leer of de denkbeelden ook fout zijn.

[Gubbe]

JackieZ schreef op 24-12-2004 @ 14:00 :
Ik heb het niet helemaal gelezen, maar als iets massaal gedacht of geleerd wordt door een bepaalde groep, en die bepaalde groep maakt zich ook wel eens schuldig aan verkeerde acties, e.d., dan betekent dat niet meteen dat de leer of de denkbeelden ook fout zijn.

...
natuurlijk wel
in principe is de massale leer door een groep sowieso al helemaal verkeerd...
lees het toch maar even helemaal, er staat alles in wat je moet weten als gelovige

[Lough Nacorra]

Gubbe schreef op 24-12-2004 @ 14:39 :
...
natuurlijk wel
in principe is de massale leer door een groep sowieso al helemaal verkeerd...
lees het toch maar even helemaal, er staat alles in wat je moet weten als gelovige

mensen kunnen toch dezelfde denkbeelden hebben en zich verenigen? Wat is daar fout aan.
Mensen verenigen zich altijd, in vakbonden, sportclubs, politiek etc.

[JackieZ]

Gubbe schreef op 24-12-2004 @ 14:39 :
...
natuurlijk wel
in principe is de massale leer door een groep sowieso al helemaal verkeerd...
lees het toch maar even helemaal, er staat alles in wat je moet weten als gelovige

Ik ben niet gelovig, in ieder geval niet op de wijze dat ik mij geroepen voel te beantwoorden aan de term gelovige.

Jij kunt nog zo hard vinden dat het fout is je in geloof te verenigen, dat respecteer ik, maar dat maakt de standpunten van mensen die zich verenigen nog niet per definitie fout.

Als jij je door de vereniging van geloof, door de Inquisitie van mijn part, door welke misstanden dan ook laat leiden tot het ongeloof in de Godsdienst van de mensen die die misstanden in de wereld helpen, dan laat jij je net zoveel door hen leiden als de mensen die er wel in geloven. Dat impliceert juist dat jij een even makkelijke volgeling bent, omdat je blijkbaar niet in staat bent ongeacht wat anderen denken bij je eigen ideeën te blijven.

Jouw beeldvorming is misschien negatief en niet positief, maar ze komt uit dezelfde bron.

[Gubbe]

Lough Nacorra schreef op 24-12-2004 @ 17:51 :
mensen kunnen toch dezelfde denkbeelden hebben en zich verenigen? Wat is daar fout aan.
Mensen verenigen zich altijd, in vakbonden, sportclubs, politiek etc.

lees dat artikel nog maar es goed, en probeer het dan ook te begrijpen

[JackieZ]

Gubbe schreef op 24-12-2004 @ 18:06 :
lees dat artikel nog maar es goed, en probeer het dan ook te begrijpen

Ik wil in ieder geval niet ontkennen wat dat artikel zegt, dat veel waarheden verdraaid zijn, of niet authentiek zijn, en dat veel priesters geen geloof maar politiek bedrijven. Dat betekent echter niet dat ze onwaarheden verkondigen. Ze verkondigen dingen waarvoor geen bewijs is.

Waar religie ook vandaan komt en wat ook de bron van alles is, dat kan niets aan de waarheid of onwaarheid veranderen. Het betekent niets.

Ik zou me er in ieder geval niet zo druk om maken als ik jou was.

Doe ik verder ook niet, dus ik ga dit topic dan ook proberen te verlaten.

[Hugo Chrétien]

Gubbe schreef op 24-12-2004 @ 13:55 :
ik was er eigenlijk altijd al achter....regeltjes van godsdiensten slaan gewoon helemaal nergens op

Daar waren de reformatoren al lang geleden achter gekomen. Dat was namelijk de reden dat de reformatie plaats vond, namelijk omdat de toenmalige kerk haar eigen regels en overleveringen hoger plaatsten dan het Woord Gods. En Daarom vinden er nog steeds afscheidingen plaats, omdat men niet naar Gods Woord wil luisteren en/of eigen bedenksels voor waar aanneemt.

Verder staat er in het stukje niets in dat ik moet weten als gelovige het stukje is een soort bekeringsverhaal waarin uitvoerig de Verlichting (dit is de grote Verduistering) wordt bejubelt, waartoe hij zich heeft bekeerd. Wel die verlichting mag de wereld dan in vuur hebben gestoken alsof iemand met lucifers heeft gespeeld, maar ik mijn huis wij zullen de HERE dienen.

Lough Nacorra schreef op 23-12-2004 @ 16:01 :
natuurlijk niet

de imam zegt niet dat alles goed is
hij zegt dat het gaat om je bedoelingen, niet om hoe je daar vorm aan geeft.
als je bedoelingen goed zijn dan maakt de vorm niet meer uit.
En daar gaat het toch ook eigenlijk om?

Zo denkt de imam erover ja dat is zijn interpretatie van het geloof, wat niet meteen inhoud dat het de juiste weg is.

Ik vind het maar onzin

Gubbe schreef op 23-12-2004 @ 16:28 :
(geblaat)
ik zeg tegen alle gelovigen: ga je es wat meer verdiepen in wat voor wetenschap dan ook en kom er zelf achter dat een god onmogelijk is.

Ga jij je eerst maar eens verdiepen in de wetenschap, zoals het er nu uitziet heb je blijkbaar geen idee waar je het over hebt

[one.]

Ruudje schreef op 22-12-2004 @ 15:29 :
Om antwoord te geven op je hoofdvraag: wij hebben god gemaakt.

Ik zie god als een verzinsel om het leven draaglijker te maken en om ergens in te geloven. Het zal mij een worst schelen hoe anderen erover denken, maar ik geloof nergens in... behalve in mezelf.

Als wij God hebben gemaakt, bewijst dat wel de uitspraak, Als je er maar genoeg in gelooft.....

[Machiavelli]

Gubbe schreef op 23-12-2004 @ 16:59 :

wetenschap is het bewijs van dat god niet bestaat

AmnesJAn schreef op 22-12-2004 @ 14:26 :
Op die manier is een godsbeeld een leuk surrogaat om mensen in het gareel te houden.

correctie, 'God' ís een surrogaat om mensen in het gareel te houden.

[MrLazy]

Ik heb hier tot nu toe nog niets gelezen dat me kon overtuigen van één van beiden. En ik kan zelf ook niet meteen argumenten vinden. Moet je er misschien gewoon in geloven ?

[Hugo Chrétien]

Gubbe schreef op 23-12-2004 @ 16:59 :
wetenschap is het bewijs van dat god niet bestaat

De "moderne" wetenschap is het bewijs dat men van God niet wil weten, de schepping is het bewijs dat God bestaat.

[Luna]

nare man schreef op 22-12-2004 @ 18:21 :
drank, drugs en seksmetropool Amsterdam

zó erg is het nou ook weer niet.

[Aletta]

Ik heb hier tot nu toe nog niets gelezen dat me kon overtuigen van één van beiden. En ik kan zelf ook niet meteen argumenten vinden. Moet je er misschien gewoon in geloven ?

Ik ben ook niet in God gaan geloven omdat ik dat na lang redeneren het geloofwaardigste vond.

[Misery]

Ik denk dat er ooit mensen veel en lang nagedacht hebben (of niet) en iniedergeval tot de conclusie kwamen dat er 'daar boven' 'iets of iemand' was, en hierbij God ontdekt hebben.

Of gemaakt, zo je wilt.

[MrLazy]

Aletta schreef op 29-12-2004 @ 20:26 :
Ik ben ook niet in God gaan geloven omdat ik dat na lang redeneren het geloofwaardigste vond.

Zo bedoel ik het niet. Maar daar is hetwel op gebaseerd, op het geloven. Nooit zal iemand kunnen bewijzen dat God bestaat, en toch is hij er.

[nps]

Lough Nacorra schreef op 23-12-2004 @ 17:13 :
waarom kan god niet denken?
en het kan toch zijn dat god de regels die voor mensen gelden bedacht toen hij de mens schiep (of uit de aap liet ontstaan)?

God heeft die regels niet geschapen. Er zijn zo verschrikkelijk veel geloofsstromingen met ieder hun eigen regeltjes, wetten, rituelen enz enz.

Ondanks dat ik het niet eens ben met vele aspecten van het geloof, geloof ik dat God ons gemaakt heeft.

Payableondeath: Waarom zou de mens een grotere macht dan hemzelf verzinnen, waar de mens zo graag zelf de hoogste macht wil zijn?

[T_ID]

Paranoide schreef op 01-01-2005 @ 02:09 :
Payableondeath: Waarom zou de mens een grotere macht dan hemzelf verzinnen, waar de mens zo graag zelf de hoogste macht wil zijn?

om zaken die onze macht te boven gaan te verklaren.

Dan falen wij niet in onze macht als we doodgaan, ziek worden, een ramp over ons heenkrijgen, etc.

Nee, dat deed god, want wij waren verkeerd.

En als klap op de lawinepijl wordt er nog een manier bijgeleverd waardoor je tegen beter weten in kan hopen dat er niets slechts meer gebeurd.


prachtig toch? alle verantwoordelijk kan je bij iets anders neerleggen.