verklaring voor het lot?

deadlock schreef op 11-01-2005 @ 17:51 :
Gewicht bestaat ook niet.
"gewicht" is de term die wij gegeven hebben aan massa*zwaartekracht.

Nee, het gewicht is m*g. 'g' is een versnelling(constante) en geen kracht.

[mathfreak]

deadlock schreef op 11-01-2005 @ 17:51 :
Gewicht bestaat ook niet.
"gewicht" is de term die wij gegeven hebben aan massa*zwaartekracht.

Gewicht bestaat wel degelijk. Onder het gewicht van een voorwerp verstaan we per definitie de kracht die dat voorwerp uitoefent op een ondersteunend vlak of op een koord waaraan dat voorwerp hangt. Zoals Mephostophilis al opmerkte is g niet de zwaartekracht, maar een versnelling (de valversnelling), die aan een massa m het gewicht F_z=m*g geeft. Dit is een bijzonder geval van de formule F=m*a (de tweede wet van Newton), waarin F de kracht voorstelt die een lichaam met massa m een versnelling a geeft. Voor verdere details verwijs ik je naar een leerboek over mechanica.

[willypirate]

deadlock schreef op 11-01-2005 @ 12:16 :
een beest is geen verzameling. "Beesten" is een verzameling of een werkwoord.

Niet? ,lol , als jij naar de dierenwinkel gaat en je zegt : "Ik wil graag een beest kopen?"
Wat krijg je dan voor antwoord?

Beest of dier is wel enkelvoudig , maar beschrijft een verzameling , net als gereedschap.

deadlock schreef op 11-01-2005 @ 12:16 :
Maargoed, je hebt uit je replies duidelijk niets begrepen. Ze zijn onsamenhangend e.d.

Goed , dat kan , niet iedereen kan zich goed in een ander verplaatsen.

deadlock schreef op 11-01-2005 @ 12:16 :
Het is theoretisch zeer goed mogelijk om een leeftijd te bereiken die voor mensen oneindig lijkt.
Je zou kunnen denken aan het overzetten van het bewustzijn naar een kloon of het hergroeien van je lichaam terwijl je er nog inzit. Onderdeel voor onderdeel wordt vervangen.

Kan dat NU dan al?


Nee dus.

[dragonstorm]

willypirate schreef op 11-01-2005 @ 18:49 :

Kan dat NU dan al?


Nee dus.

Niet relevant. Er is geen natuurwet die verbied dat 'n cel of een verzameling van cellen oneindig blijft bestaan, net zomin als een natuurwet verbied dat de piramides van gizeh nog een miljard jaar blijven bestaan.. Het gebeurt alleen niet zo vaak , daarom is de aanname dat we dood gaan wel redelijk nauwkeurig.

dragonstorm schreef op 11-01-2005 @ 20:17 :
Niet relevant. Er is geen natuurwet die verbied dat 'n cel of een verzameling van cellen oneindig blijft bestaan, net zomin als een natuurwet verbied dat de piramides van gizeh nog een miljard jaar blijven bestaan.. Het gebeurt alleen niet zo vaak , daarom is de aanname dat we dood gaan wel redelijk nauwkeurig.

Juist.

Mephostophilis wat mijn punt was met gewicht,...

Eentje gooit een balletje op en daaruit bruisen allerlei ideeen c.q. interpetaties op die theorie... daarom is het allemaal zo relatief?

Een leraar van mij wist het mooi te omschrijven :

Elk antwoord correct mits de motivatie spoort...

couldn't agree more...

[willypirate]

Alicia Silverstone schreef op 11-01-2005 @ 14:23 :
Ik vergeet niet dat ik zelf ook een aanname over de werkelijkheid doe die totaal fout kan zijn. Ook praat ik niet over een oud en minder nauwkeurig model, maar hoop ik juist dat men verder komt en huidige modellen zal herzien en/of uitbreiden. Dat is voor mezelf een interessantere instelling dan doen alsof we op dit moment een geweldige beschrijving vd werkelijkheid hebben waar niet aan getwijfeld mag worden. Het is nog niet af en misschien gebeurt dat ook wel nooit.

Mooie beschrijving , kan me er wel in vinden

willypirate schreef op 11-01-2005 @ 23:27 :
Mooie beschrijving , kan me er wel in vinden

tnx

Mephostophilis schreef op 11-01-2005 @ 14:37 :

Deeltjes hébben geen plaats, totdat je ze meet.

In dat laatste experiment gedragen ze zich toch pas als deeltjes wanneer je ze als deeltjes behandelt? Misschien kun je dan zeggen "deeltjes zijn geen deeltjes, totdat je ze als deeltjes gaat beschrijven. Dan krijgen ze ook eigenschappen die we aan deeltjes toekennen, zoals een plaats".

Ehm, kun je nog even zeggen waarom het niet voldoen aan de Bell-ongelijkheid inconsistent is met wat we kunnen waarnemen en wat ze op de door jou genoemde site volgens jou bedoelen met "Therefore Bell's theorem forces us to give up the ussual notion of an object, as an ensamble of events consisting of some correlated parts. Yet we can still speak of correlations between events ."

Alicia Silverstone schreef op 11-01-2005 @ 23:35 :
In dat laatste experiment gedragen ze zich toch pas als deeltjes wanneer je ze als deeltjes behandelt? Misschien kun je dan zeggen "deeltjes zijn geen deeltjes, totdat je ze als deeltjes gaat beschrijven. Dan krijgen ze ook eigenschappen die we aan deeltjes toekennen, zoals een plaats".

Dat kan ook ja. Deeltjes trekken zich natuurlijk niks aan van hoe je ze beschrijft.

Ehm, kun je nog even zeggen waarom het niet voldoen aan de Bell-ongelijkheid inconsistent is met wat we kunnen waarnemen en wat ze op de door jou genoemde site volgens jou bedoelen met "Therefore Bell's theorem forces us to give up the ussual notion of an object, as an ensamble of events consisting of some correlated parts. Yet we can still speak of correlations between events ."

Er zit wel samenhang tussen gebeurtenissen in die zin dat niks 'zomaar' gebeurt, maar het klassieke beeld van oorzaak --> gevolg gaat in de quantumwereld niet altijd op. Een oorzaak kan bijv. meerdere gevolgen hebben, of een gevolg kan zich pas later manifesteren. Dit in tegenstelling tot de klassieke fysica, waarin de derde wet van Newton geldt (actie = reactie; instantaan).

Goes15 schreef op 11-01-2005 @ 22:58 :
Mephostophilis wat mijn punt was met gewicht,...

Eentje gooit een balletje op en daaruit bruisen allerlei ideeen c.q. interpetaties op die theorie... daarom is het allemaal zo relatief?

Een leraar van mij wist het mooi te omschrijven :

Elk antwoord correct mits de motivatie spoort...

couldn't agree more...

Uhm, het is me niet helemaal duidelijk wat je nu probeert te zeggen.

[willypirate]

dragonstorm schreef op 11-01-2005 @ 20:17 :
Niet relevant. Er is geen natuurwet die verbied dat 'n cel of een verzameling van cellen oneindig blijft bestaan, net zomin als een natuurwet verbied dat de piramides van gizeh nog een miljard jaar blijven bestaan.. Het gebeurt alleen niet zo vaak , daarom is de aanname dat we dood gaan wel redelijk nauwkeurig.

Mephostophilis schreef op 11-01-2005 @ 20:17 :
Juist.

Waarom praten jullie toch over natuurwetten ,als je DE NATUURWET niet kent? (de benadrukking was geen emotionele benadrukking , maar )

Er is ..... nee wacht effe , eerst een vraag? Geloof je in de wiskundige overtuiging achter bijvoorbeeld de M-theory? 11 dimensies bijvoorbeeld? ........ Ja of Nee volstaat .... Goed we gaan verder

Er is een natuurwet die boven alle andere natuurwetten uit steekt , zoiets als hogere natuurwet. Deze wet die door de wetenschap nog niet beschreven is ...... heeft dus nog geen naam. Maar om hem uit te kunnen leggen , moet ik het toch een naam toeschrijven. Het is de wet van de Onbewogen Beweger . Deze houd in feitelijk in dat alles wat beweegt , in botsing komt (Kan ook met zichzelf , maar dat is een lang verhaal , en vandaar geen onderbouwing , denk aan trillinggetal , fluctuaties , enz) , waardoor vormverandering optreed. Nu betekent "alles wat beweegt" in de eerste plaats materie, realiteit , natuurwetten , enz ,enz ....... vul maar in.
Op de tweede plaats betekent "alles wat beweegt" vormverandering , en vormverandering beteknet dat de oorspronkelijke vorm ophoud te bewegen of meevloeid in een andere beweging. Voor ons mensen betekent vormverandering uiteindelijke afbraak naar dood (in je jeugd is er eerst opbouwende vormverandering , mits je geen fatale botsing hebt , een fatale botsing is een dodelijke vormverandering voor een mens , want de mens houd op met bewegen en bestaan. (Ik geloof in het meevloeien van onze energie met die van de Onbewogen Beweger , maar dat terzijde ).

Deze wet vertelt ons dus , dat er "niets" (=is alleen woordgebruik , om de term) beweegt , wat niet in botsing zal komen. Botsing is vormverandering. Voor ons mensen uiteindelijk de dood. De mens houd op te bestaan , wil eigenlijk zeggen , de menselijke vorm veranderd. Denk hierbij aan termen als homo erectus en homo sapiens sapiens ,enz . Nu kunnen we zeggen ..... ja zie je .... we evolueren .... en dit proces kan oneindig vaak herhaald worden. Dus ik kan zeggen:

Mephostophilis schreef op 10-01-2005 @ 23:15 :
Nee, het enige dat vaststaat is dat de kansverdeling van mijn dood een oppervlakte heeft van 1 van nu tot oneindig. Het is echter niet bekend welke technologieën er in de toekomst komen. Misschien zijn er over 50 jaar wel technologieën waarmee mensen eeuwig kunnen leven (lijkt me niet, maar goed). Er is immers geen natuurwet die stelt dat mensen dood moeten gaan.

dragonstorm schreef op 11-01-2005 @ 20:17 :
Niet relevant. Er is geen natuurwet die verbied dat 'n cel of een verzameling van cellen oneindig blijft bestaan, net zomin als een natuurwet verbied dat de piramides van gizeh nog een miljard jaar blijven bestaan.. Het gebeurt alleen niet zo vaak , daarom is de aanname dat we dood gaan wel redelijk nauwkeurig.

Er is een wet die zegt dat alles wat beweegt uiteindelijk in botsing komt met iets anders (of zichzelf) dat beweegt. Dat deze botsing vormverandering tot gevolg heeft , waarbij de oorspronkelijke vorm verdwijnt

Maar goed ... zo denk ik er over .... en zoals ik al eerder zei is deze wet volgens mij nog niet beschreven , maar het kan best.

Nog effe een paar teasers

1)Oneidigheid bestaat alleen als term of gedachte , maar kan zeker niet in meervoud uitgedrukt worden

2)Toeval bestaat niet , want er is beweging

3)Materie is gematerialiseerde energie , vandaar de naam materie. Afgeleid van het proces materialiseren (=een beetje te vergelijken met kristaliseren )

4)Ik ga nu slapen

[willypirate]

mathfreak schreef op 11-01-2005 @ 18:25 :
Gewicht bestaat wel degelijk. Onder het gewicht van een voorwerp verstaan we per definitie de kracht die dat voorwerp uitoefent op een ondersteunend vlak of op een koord waaraan dat voorwerp hangt. Zoals Mephostophilis al opmerkte is g niet de zwaartekracht, maar een versnelling (de valversnelling), die aan een massa m het gewicht F_z=m*g geeft. Dit is een bijzonder geval van de formule F=m*a (de tweede wet van Newton), waarin F de kracht voorstelt die een lichaam met massa m een versnelling a geeft. Voor verdere details verwijs ik je naar een leerboek over mechanica.

Is het niet zo dat zwaartekracht word bepaald door de de onderlinge aantrekkingskracht van laten we zeggen moleculen of atomen, enz. Dwz de trillingsfreqentie of het trillingsgetal van de energiewaarde?

[willypirate]

Shit bijna een dubbele post

[De Veroorzaker]

willypirate schreef op 12-01-2005 @ 00:23 :
^-^

Neen.

Welterusten.

[willypirate]

lol , ja ik ga slapen

[dragonstorm]

daarover doe je lang om uit te komen... ik hoop dat je ondertussen lekker hebt geslapen

hmm, ik weet niet in welke zin die hele wet van bewegingen toepasbaar is... en ik vraag me al helemaal af hoe je bij de link botsing/vormverandering-dood komt

laat ik het wat correcter zeggen (voordat fil weer boos word )

er is nog geen wet waargenomen, die geldig is op wezens zoals wij die kennen, die expliciet verbied dat wezens langer dan 'n bepaalde tijd leven.

Neem 'n voorbeeld aan schimmels. Terwijl de meeste hier van echt niet lang leven, zijn er schimmels bekend van +1000 (als t niet meer is ) jaar

[willypirate]

dragonstorm schreef op 12-01-2005 @ 09:35 :
daarover doe je lang om uit te komen... ik hoop dat je ondertussen lekker hebt geslapen

hmm, ik weet niet in welke zin die hele wet van bewegingen toepasbaar is... en ik vraag me al helemaal af hoe je bij de link botsing/vormverandering-dood komt

laat ik het wat correcter zeggen (voordat fil weer boos word )

er is nog geen wet waargenomen, die geldig is op wezens zoals wij die kennen, die expliciet verbied dat wezens langer dan 'n bepaalde tijd leven.

Neem 'n voorbeeld aan schimmels. Terwijl de meeste hier van echt niet lang leven, zijn er schimmels bekend van +1000 (als t niet meer is ) jaar

Ja , ik heb goed geslapen , maar was vanmorgen om 07.00 nog best wel moe

Ik leg die link botsing/vormverandering-dood omdat Meph me zei dat de wiskunde stelde dat het enige dat vaststaat (in verband met een menselijk leven) dat de kansverdeling van zijn dood een oppervlakte heeft van 1 van nu tot oneindig.
De wet die ik hierboven voor een klein gedeelte beschreef ( Er zijn nog subniveau's ) sluit oneindigheid uit op het niveau van de materie. (waar wij mensen ook voor een gedeelte uit bestaan )

Er bestaan bijvoorbeeld geen schimmels van 3 miljard jaar oud. +1000 jaar is heel betrekkelijk ten opzichte van oneindigheid

willypirate schreef op 12-01-2005 @ 17:59 :
Ja , ik heb goed geslapen , maar was vanmorgen om 07.00 nog best wel moe

Ik leg die link botsing/vormverandering-dood omdat Meph me zei dat de wiskunde stelde dat het enige dat vaststaat (in verband met een menselijk leven) dat de kansverdeling van zijn dood een oppervlakte heeft van 1 van nu tot oneindig.
De wet die ik hierboven voor een klein gedeelte beschreef ( Er zijn nog subniveau's ) sluit oneindigheid uit op het niveau van de materie. (waar wij mensen ook voor een gedeelte uit bestaan )

Er bestaan bijvoorbeeld geen schimmels van 3 miljard jaar oud. +1000 jaar is heel betrekkelijk ten opzichte van oneindigheid

Nogmaals, de enige betekenis van die uitspraak is dat het zeker is dat ik ooit dood zal gaan. Het heeft verder niks met 'oneindige materie' of w/e te maken.

[willypirate]

Mephostophilis schreef op 12-01-2005 @ 18:02 :
Nogmaals, de enige betekenis van die uitspraak is dat het zeker is dat ik ooit dood zal gaan. Het heeft verder niks met 'oneindige materie' of w/e te maken.

Mephostophilis schreef op 10-01-2005 @ 17:37 :
Het is ermee in strijd zodra je een tijdstip van overlijden of een manier van overlijden noemt. Theoretisch gezien staat het niet vast dat ik kom te overlijden , maar het is onze ervaring dat iedereen doodgaat, dus is de assumptie gerechtvaardigd.

Mephostophilis schreef op 10-01-2005 @ 23:15 :
Nee, het enige dat vaststaat is dat de kansverdeling van mijn dood een oppervlakte heeft van 1 van nu tot oneindig. Het is echter niet bekend welke technologieën er in de toekomst komen. Misschien zijn er over 50 jaar wel technologieën waarmee mensen eeuwig kunnen leven (lijkt me niet, maar goed). Er is immers geen natuurwet die stelt dat mensen dood moeten gaan.

Ik kan je nu effe niet meer volgen Meph .

willypirate schreef op 12-01-2005 @ 18:19 :
Ik kan je nu effe niet meer volgen Meph .

Ja, maar je vergeet de kanttekening die ik erbij plaatste, namelijk dat indien alle mogelijke doodsoorzaken verdwijnen, de kansverdeling instort.

Los daarvan impliceert de kansverdeling niet zo veel. Het kan "heel lang" duren voor ik kom te overlijden. Noem iedere mogelijke tijdsspanne, en er is een - theoretische - mogelijkheid dat ik later kom te overlijden.

[mathfreak]

willypirate schreef op 12-01-2005 @ 00:29 :
Is het niet zo dat zwaartekracht wordt bepaald door de de onderlinge aantrekkingskracht van laten we zeggen moleculen of atomen, enz. Dwz de trillingsfreqentie of het trillingsgetal van de energiewaarde?

Nee, de waarde van de zwaartekracht op een voorwerp hangt alleen af van de hoeveelheid massa van dat voorwerp, en niet van de toestand van de atomen waaruit die massa is opgebouwd.

Mephostophilis schreef op 11-01-2005 @ 23:47 :
Dat kan ook ja. Deeltjes trekken zich natuurlijk niks aan van hoe je ze beschrijft.

Dat is nou juist m'n punt.. Als door menselijke waarneming lijkt alsof ze zich er wel iets van aantrekken, dan gaat er dus iets mis. Als een deeltje geen plaats heeft, totdat je 'm meet, dan is plaats dus eigenlijk al een fout begrip. Dat je 'm meet en hij krijgt een plaats betekent dus dat hij dóór dat meten binnen het menselijke begrip is gekomen. We nemen 'm waar en dat kan alleen via eigenschappen die wij waar kunnen nemen. Als je als mens een meetmethode ontwikkelt die je begrijpt, dan zul je er ook dingen mee waarnemen die je begrijpt. Andere dingen zul je er niet mee waarnemen, omdat je meetmethode daar niet voor ontwikkeld is.

Er zit wel samenhang tussen gebeurtenissen in die zin dat niks 'zomaar' gebeurt, maar het klassieke beeld van oorzaak --> gevolg gaat in de quantumwereld niet altijd op. Een oorzaak kan bijv. meerdere gevolgen hebben, of een gevolg kan zich pas later manifesteren. Dit in tegenstelling tot de klassieke fysica, waarin de derde wet van Newton geldt (actie = reactie; instantaan).

Ja, je bedoelt dat je wel weet wat voor gevolg er na een oorzaak komt, maar dat het moment waarop het gevolg zich manifesteert berust op toeval. Naar mijn idee berust dat dus niet op toeval, omdat er volgens mij een reden moet zijn dat zo'n gevolg zich soms eerder en soms later manifesteert.

Alicia Silverstone schreef op 13-01-2005 @ 17:53 :
Dat is nou juist m'n punt.. Als door menselijke waarneming lijkt alsof ze zich er wel iets van aantrekken, dan gaat er dus iets mis. Als een deeltje geen plaats heeft, totdat je 'm meet, dan is plaats dus eigenlijk al een fout begrip. Dat je 'm meet en hij krijgt een plaats betekent dus dat hij dóór dat meten binnen het menselijke begrip is gekomen. We nemen 'm waar en dat kan alleen via eigenschappen die wij waar kunnen nemen. Als je als mens een meetmethode ontwikkelt die je begrijpt, dan zul je er ook dingen mee waarnemen die je begrijpt.

Ja, je bedoelt dat je wel weet wat voor gevolg er na een oorzaak komt, maar dat het moment waarop het gevolg zich manifesteert berust op toeval. Naar mijn idee berust dat dus niet op toeval, omdat er volgens mij een reden moet zijn dat zo'n gevolg zich soms eerder en soms later manifesteert.

In de quantummechanica worden deeltjes beschreven met behulp van een (complexe) golffunctie. Het rare is echter dat je die golffunctie niet kunt weten en je alleen iets merkt van het kwadraat ervan. Jij stelt dat het mogelijk is de golffunctie wél te weten. Echter, alle experimenten tot nu toe wijzen in de richting dat dat niet kan. Je kunt dus niet met volledige zekerheid voorspellen hoe deeltjes zich gedragen, omdat je ze beïnvloedt als je ze meet (meten = interactie met macroscopisch object). In de golffunctie hebben deeltjes overigens wel een plaats.

Mephostophilis schreef op 13-01-2005 @ 18:00 :
Je kunt dus niet met volledige zekerheid voorspellen hoe deeltjes zich gedragen, omdat je ze beïnvloedt als je ze meet.

Als je ze beïnvloedt als je ze meet en je kunt daardoor niet meer weten hoe ze zich zouden gedragen als je ze niet meet, dan ben je dus eigenlijk gedwongen te concluderen dat je bepaalde dingen nooit met zekerheid over deeltjes kan zeggen. Dat is wat ik dus bedoel. Je kunt alleen indirecte conclusies over deeltjes trekken en daarbij kun je een hoop factoren die aan het gedrag van een deeltje bijdragen overslaan, omdat er gewoon een hoop informatie ontbreekt.

Alicia Silverstone schreef op 13-01-2005 @ 18:13 :
Als je ze beïnvloedt als je ze meet en je kunt daardoor niet meer weten hoe ze zich zouden gedragen als je ze niet meet, dan ben je dus eigenlijk gedwongen te concluderen dat je bepaalde dingen nooit met zekerheid over deeltjes kan zeggen. Dat is wat ik dus bedoel. Je kunt alleen indirecte conclusies over deeltjes trekken en daarbij kun je een hoop factoren die aan het gedrag van een deeltje bijdragen overslaan, omdat er gewoon een hoop informatie ontbreekt.

Ja, maar dat ontbreken van informatie ligt dus op fundamenteel niveau, en niet louter op menselijk niveau. Overigens, over welke factoren heb je het nu? Welke aanwijzingen zijn er dat er nog meer factoren zijn? Als die er namelijk zijn, moeten ze wel voldoen aan Bell's ongelijkheid en mogen ze dus niet gelokaliseerd zijn.

[willypirate]

Mephostophilis schreef op 12-01-2005 @ 18:44 :
Ja, maar je vergeet de kanttekening die ik erbij plaatste, namelijk dat indien alle mogelijke doodsoorzaken verdwijnen, de kansverdeling instort.

Los daarvan impliceert de kansverdeling niet zo veel. Het kan "heel lang" duren voor ik kom te overlijden. Noem iedere mogelijke tijdsspanne, en er is een - theoretische - mogelijkheid dat ik later kom te overlijden.

Ik begrijp wel wat je bedoelt , maar ik probeer je alleen maar te vertellen dat nooit alle doodsoorzaken kunnen verdwijnen. Dit kan niet en nooit omdat er altijd beweging ( =onvermijdelijke botsing ) is. Beweging ( =energie ) is de oorzaak van het ontstaan , maar tevens ook de oorzaak van de vormverandering.
De kansverdeling kan daardoor niet tot oneindig doorgetrokken worden.

Mephostophilis schreef op 13-01-2005 @ 18:00 :
In de quantummechanica worden deeltjes beschreven met behulp van een (complexe) golffunctie. Het rare is echter dat je die golffunctie niet kunt weten en je alleen iets merkt van het kwadraat ervan. Jij stelt dat het mogelijk is de golffunctie wél te weten. Echter, alle experimenten tot nu toe wijzen in de richting dat dat niet kan. Je kunt dus niet met volledige zekerheid voorspellen hoe deeltjes zich gedragen, omdat je ze beïnvloedt als je ze meet (meten = interactie met macroscopisch object). In de golffunctie hebben deeltjes overigens wel een plaats.

Het is ook niet mogelijk om de bron van de golffunctie te weten , omdat die komt vanuit een ander niveau (=dimensie) , namelijk de anti-materie. Het geen wat wel wel kunnen meten bevind zich op het niveau van de materie. Je moet het ongeveer proberen te visualiseren als een 2 sneetjes brood , waarbij het bovenste sneetje brood het niveau van de materie is , en de onderste die van de anti-materie. Maar helaas zijn wij niet in staat om de scheidingslijn tussen die 2 sneetjes brood waar te nemen , omdat deze zich "onder" kwantumniveau bevind. Nu worden beiden sneetjes brood gevoed met energie die door beide sneetjes brood heen vloeit. (deze energie is trouwens afkomstig van weer een ander niveau , maar dat kan ik helaas niet bevatten .)
Als de energie stroomt (= bewegen) , dan gaat het door de anti-materie (= doorgeefluik) waar geen weerstand is (zoiets als licht door het heelal). Zodra deze energie het niveau van de materie bereikt , is er wel weerstand , en merken wij dat in de vorm van de natuurwetten. Nu moet je dus voorstellen , dat als de energie het niveau van de materie (= weerstand) bereikt , dit explosieve gevolgen heeft voor de baan die deze oorspronkelijk had. Wij nemen dat waar als het onzekerheidsprincipe van heisenberg op kwantumniveau (= dicht in de buurt (op R4-niveau gesproken ) bij de scheidingslijn met anti-materie .


Nu denk ik dus dat de natuurwetten zoals wij deze al een beetje kennen , zich ook alleen maar bevinden op het niveau van de materie (=van macro tot en met micro) , en niet eronder.
De natuurwetten zijn ook meer een uitvloeisel van de wet van de Onbewogen Beweger. De bron die de beweging op gang bracht. De natuurwetten zijn dynamisch , maar in balans. Dat komt ook omdat ze continue gevoed blijven vanuit de anti-materie. Ze zijn in balans , omdat ze zich op een niveau bevinden vanaf de bron , waar de de dynamica heeft afgenomen en zich in de breedte heeft "gerust" .


ps: tis jammer dat ik geen wiskunde kan , anders had ik de theorie met formules onderbouwt. Misschien een uitdaging voor iemand?

Correct me if am wrong

willypirate schreef op 13-01-2005 @ 22:20 :
Correct me if am wrong

Antimaterie kun je best meten, hoor. Het waarnemen van positronen is niet zo moeilijk.

[willypirate]

Mephostophilis schreef op 13-01-2005 @ 22:33 :
Antimaterie kun je best meten, hoor. Het waarnemen van positronen is niet zo moeilijk.

Hé zit ik er weer naast. Hmmm zou dan de anti-materie de scheidingslijn vormen. Ik moet weer effe brainstormen

[willypirate]

Mephostophilis schreef op 13-01-2005 @ 19:43 :
Ja, maar dat ontbreken van informatie ligt dus op fundamenteel niveau, en niet louter op menselijk niveau. Overigens, over welke factoren heb je het nu? Welke aanwijzingen zijn er dat er nog meer factoren zijn? Als die er namelijk zijn, moeten ze wel voldoen aan Bell's ongelijkheid en mogen ze dus niet gelokaliseerd zijn.

Misschien de relatie tussen materie en anti-materie?

willypirate schreef op 13-01-2005 @ 22:48 :
Hé zit ik er weer naast. Hmmm zou dan de anti-materie de scheidingslijn vormen. Ik moet weer effe brainstormen

Als antimaterie in contact komt met zijn antideeltje vindt er annihilatie plaats; dan verdwijnen beide deeltjes en komt er energie voor in de plaats.

Bijvoorbeeld: positron + elektron -> energie

[willypirate]

Mephostophilis schreef op 13-01-2005 @ 22:51 :
Als antimaterie in contact komt met zijn antideeltje vindt er annihilatie plaats; dan verdwijnen beide deeltjes en komt er energie voor in de plaats.

Bijvoorbeeld: positron + elektron -> energie

Aha , het omgekeerde proces van materialiseren

willypirate schreef op 13-01-2005 @ 23:07 :
Aha , het omgekeerde proces van materialiseren

Yep, dat kan dus ook, bijvoorbeeld als je een laser gebruikt met zeer hoge energiedichtheid.

[willypirate]

De Veroorzaker schreef op 12-01-2005 @ 00:44 :
Neen.

Welterusten.

Waarom neen?

[=zwart wit=]

willypirate schreef op 14-01-2005 @ 00:40 :

blijf jij altijd knipogen ?

[willypirate]

soms

[willypirate]

Mephostophilis schreef op 13-01-2005 @ 22:33 :
Antimaterie kun je best meten, hoor. Het waarnemen van positronen is niet zo moeilijk.

Mag ik hieruit concluderen , dat anti-materie dan ook een vorm van materie is? Dat het dus bestaat uit "deeltjes" ?

Ik moet mijn theorie er dan op aanpassen.

willypirate schreef op 16-01-2005 @ 15:25 :
Mag ik hieruit concluderen , dat anti-materie dan ook een vorm van materie is? Dat het dus bestaat uit "deeltjes" ?

Ik moet mijn theorie er dan op aanpassen.

Ja... de natuur is eigenlijk heel "symmetrisch".

[dreadmanneke]

Anti Materie is toch in principe hetzelfde als gewonen materie, alleen dan met tegenovergestelde lading? Een negatieve kern, met positieve elektronen (positronen)? Gevormd uit een andere samenstelling van quarks?

Maar mephostophilis, waarom ben je zo heilig overtuigt van de correctheid van de theorieën die er nu zijn? Is in de geschiedenis niet gebleken dat we het telkens weer fout hadden? Kan het niet zo zijn dat in een nieuwer model, het weer deterministisch wordt? Waarom zou er niet een nieuwe theorema voor die van bell in de plaats kunnen komen? Waarom is die zo altijd geldend, en is iets meteen fout als het niet meteen correleerd met die theorema van bell?

Kortom, sluit je het uit dat het allemaal compleet anders in elkaar kan zitten, dan nu gedacht wordt??

[Joël]

Mephostophilis schreef op 10-01-2005 @ 18:14 :
Oorzaak -> gevolg gaat niet op de in de quantumfysica,

Ik ben dus geen expert op dit gebied, dus ik vraag 't maar ff aan jou:

Kun je dit iets beter toelichten? Kun je aantonen dat er geen causaal verband tussen 2 gebeurtenissen bestaat?

Mephostophilis schreef op 13-01-2005 @ 19:43 :
Ja, maar dat ontbreken van informatie ligt dus op fundamenteel niveau, en niet louter op menselijk niveau. Overigens, over welke factoren heb je het nu? Welke aanwijzingen zijn er dat er nog meer factoren zijn? Als die er namelijk zijn, moeten ze wel voldoen aan Bell's ongelijkheid en mogen ze dus niet gelokaliseerd zijn.

Hoe weet je dat die informatie op fundamenteel niveau ontbreekt en niet op menselijk niveau? Het lijkt me voor een mens best lastig om dat te bepalen en het omgekeerde vind ik veel aannemelijker.

Welke factoren? Dingen die bijdragen aan het gedrag van deeltjes, terwijl wij die dingen nog helemaal niet kennen.

Welke aanwijzingen zijn er? Volgens mij is er nog geen theorie die alle natuurverschijnselen zoals men ze heeft waargenomen omvat en komen wetenschappers nog een hoop problemen en moeilijk te verklaren zaken tegen. Het is gewoon ontzettend moeilijk om erachter te komen wát er nou precies de oorzaak van is dat deeltjes doen wat ze doen. Je ziet alleen het resultaat en dan kun je daar mooi allerlei kansberekeningen op uitvoeren. Maar als een deeltje zich gedraagt volgens zo'n kansberekening, dus je hebt bijv. meer kans op de ene situatie dan op de andere, dan is daar een reden voor. Als het ene deeltje over een seconde vervalt en het andere deeltje (van dezelfde soort) gaat nog vrolijk jaren verder, dan is daar ook een reden voor.
Als ik met een dobbelsteen 6 gooi dan is dat niet omdat ik een kans van 1/6 had. Daar is nl ook een reden voor. Hoe ik de dobbelsteen in m'n hand had, welke kant lag boven, hoe gooide ik 'm , op wat voor oppervlak kwam ie terecht, van wat voor materiaal was de dobbelsteen en hoe groot, enz. Uiteindelijk zorgen al die factoren ervoor dat ik bijv. 6 gooi. Zoiets geldt dus ook voor deeltjes. "In het groot" werkt het prima om het met kansberekeningen te doen, maar er zijn "in het klein" allerlei factoren die ervoor zorgen dat een deeltje zich zo gedraagt.

Alicia Silverstone schreef op 18-01-2005 @ 10:32 :
Hoe weet je dat die informatie op fundamenteel niveau ontbreekt en niet op menselijk niveau? Het lijkt me voor een mens best lastig om dat te bepalen en het omgekeerde vind ik veel aannemelijker.

Welke factoren? Dingen die bijdragen aan het gedrag van deeltjes, terwijl wij die dingen nog helemaal niet kennen.

Welke aanwijzingen zijn er? Volgens mij is er nog geen theorie die alle natuurverschijnselen zoals men ze heeft waargenomen omvat en komen wetenschappers nog een hoop problemen en moeilijk te verklaren zaken tegen. Het is gewoon ontzettend moeilijk om erachter te komen wát er nou precies de oorzaak van is dat deeltjes doen wat ze doen. Je ziet alleen het resultaat en dan kun je daar mooi allerlei kansberekeningen op uitvoeren. Maar als een deeltje zich gedraagt volgens zo'n kansberekening, dus je hebt bijv. meer kans op de ene situatie dan op de andere, dan is daar een reden voor. Als het ene deeltje over een seconde vervalt en het andere deeltje (van dezelfde soort) gaat nog vrolijk jaren verder, dan is daar ook een reden voor.
Als ik met een dobbelsteen 6 gooi dan is dat niet omdat ik een kans van 1/6 had. Daar is nl ook een reden voor. Hoe ik de dobbelsteen in m'n hand had, welke kant lag boven, hoe gooide ik 'm , op wat voor oppervlak kwam ie terecht, van wat voor materiaal was de dobbelsteen en hoe groot, enz. Uiteindelijk zorgen al die factoren ervoor dat ik bijv. 6 gooi. Zoiets geldt dus ook voor deeltjes. "In het groot" werkt het prima om het met kansberekeningen te doen, maar er zijn "in het klein" allerlei factoren die ervoor zorgen dat een deeltje zich zo gedraagt.

Ik kan je nogmaals aanraden om je te verdiepen in de quantrumfysica en de geschiedenis ervan, aangezien je er duidelijk niets van hebt begrepen. Het is inderdaad intuïtief logischer dat alles een oorzaak heeft, maar dat is nu eenmaal niet zo, want dat is in tegenspraak met onze waarnemingen.

Overigens is er wel zo'n theorie: de M-theorie. Deze theorie spreekt echter de quantumfysica niet tegen, maar is eerder een aanvulling hierop.

Welke factoren? Dingen die bijdragen aan het gedrag van deeltjes, terwijl wij die dingen nog helemaal niet kennen.

Bell's ongelijkheid gaat hier expliciet op in. Verdiep je nogmaals in de betekenis hiervan, a.u.b.

Als jij mij niet kan vertellen waarom dingen die ik zeg in tegenspraak zijn met onze waarnemingen, en alleen maar zegt dat ik me ergens in moet verdiepen, dan heeft deze hele discussie geen zin, iig voor mij niet. Je noemt nu wéér een paar theorieën en weerlegt zelf niks van wat ik genoemd heb.

Ik ben best te overtuigen, maar dan zul jij zélf mijn woorden moeten weerleggen.

Ik heb al gevraagd "ehm, kun je nog even zeggen waarom het niet voldoen aan de Bell-ongelijkheid inconsistent is met wat we kunnen waarnemen", daar heb ik nog steeds geen antwoord op gekregen.

Nu valt het me op dat je ineens begint te vertellen over de M-theorie en dat je 'm noemt als theorie die wél over oorzaken spreekt (je zei toch dat zo'n theorie niet kon bestaan?) en een aanvulling is op de quantummechanica.

Alicia Silverstone schreef op 18-01-2005 @ 14:40 :
Als jij mij niet kan vertellen waarom dingen die ik zeg in tegenspraak zijn met onze waarnemingen, en alleen maar zegt dat ik me ergens in moet verdiepen, dan heeft deze hele discussie geen zin, iig voor mij niet. Je noemt nu wéér een paar theorieën en weerlegt zelf niks van wat ik genoemd heb.

Ik ben best te overtuigen, maar dan zul jij zélf mijn woorden moeten weerleggen.

Ik heb al gevraagd "ehm, kun je nog even zeggen waarom het niet voldoen aan de Bell-ongelijkheid inconsistent is met wat we kunnen waarnemen", daar heb ik nog steeds geen antwoord op gekregen.

Aha. Nou, dat is heel eenvoudig.

Bell's ongelijkheid zegt het volgende:

|P(a,b)-P(a,c)|=<1+P(b,c)

Indien er een lokale 'hidden variable' is, d.w.z. dat er een andere factor is die het gedrag van deeltjes beschrijft. Het doet er verder niet toe wat dit precies is, we hoeven het niet te weten. De enige restrictie die we opleggen aan deze hidden variable is dat de kans dat de hidden variable een waarde tussen min oneindig en oneindig inneemt gelijk is aan 1. (dat is nogal wiedes)

Echter, waarnemingen die we kunnen doen zijn in tegenspraak met deze ongelijkheid - in werkelijkheid is |P(a,b)-P(a,c)| groter dan 1+P(b,c).

De mathematische details laat ik hier weg, maar als je daar meer over wilt weten verwijs ik je alsnog naar Google.

Nu valt het me op dat je ineens begint te vertellen over de M-theorie en dat je 'm noemt als theorie die wél over oorzaken spreekt (je zei toch dat zo'n theorie niet kon bestaan?) en een aanvulling is op de quantummechanica.

Nee, nee. De M-theorie is een theorie die wél alle natuurverschijnselen beschrijft (de quantummechanica verklaart zwaartekracht niet, M-theorie wel).

Mephostophilis schreef op 18-01-2005 @ 14:52 :
Aha. Nou, dat is heel eenvoudig.

Bell's ongelijkheid zegt het volgende:

|P(a,b)-P(a,c)|=<1+P(b,c)

Indien er een lokale 'hidden variable' is, d.w.z. dat er een andere factor is die het gedrag van deeltjes beschrijft. Het doet er verder niet toe wat dit precies is, we hoeven het niet te weten. De enige restrictie die we opleggen aan deze hidden variable is dat de kans dat de hidden variable een waarde tussen min oneindig en oneindig inneemt gelijk is aan 1. (dat is nogal wiedes)

Echter, waarnemingen die we kunnen doen zijn in tegenspraak met deze ongelijkheid - in werkelijkheid is |P(a,b)-P(a,c)| groter dan 1+P(b,c).

Eindelijk iets. Maar eerst zei je het dus verkeerd:
"In dit geval wordt er niet voldaan aan Bell's ongelijkheid. Dit is inconsistent met wat wij kunnen waarnemen."
Die zin klopt niet en niet moest dus wel zijn.
Want volgens onze waarnemingen wordt er niet voldaan aan Bell's ongelijkheid en wanneer er een verborgen variabele zou zijn moet er juist wél aan Bell's ongelijkheid voldaan worden.

Nee, nee. De M-theorie is een theorie die wél alle natuurverschijnselen beschrijft (de quantummechanica verklaart zwaartekracht niet, M-theorie wel).

Okee, dan reageerde je met dat stukje over de M-theorie waarschijnlijk op mijn stukje over die theorie over alles. Maar wou je dan zeggen dat de M-theorie helemaal klaar is, praktisch bruikbaar is? Is deze ook al dmv experimenten bevestigd?

Om trouwens nog even terug te komen op mijn stukje over kansberekening: kansberekening is iets wat je kunt gebruiken om van een afstandje uitspraken over verschijnselen te kunnen doen. Het is echter geen verklaring voor verschijnselen en ik heb het idee dat jij het wel een beetje als verklaring ziet.

Alicia Silverstone schreef op 18-01-2005 @ 15:57 :
Eindelijk iets. Maar eerst zei je het dus verkeerd:
"In dit geval wordt er niet voldaan aan Bell's ongelijkheid. Dit is inconsistent met wat wij kunnen waarnemen."
Die zin klopt niet en niet moest dus wel zijn.
Want volgens onze waarnemingen wordt er niet voldaan aan Bell's ongelijkheid en wanneer er een verborgen variabele zou zijn moet er juist wél aan Bell's ongelijkheid voldaan worden.

Het was inderdaad verkeerd geformuleerd.

Okee, dan reageerde je met dat stukje over de M-theorie waarschijnlijk op mijn stukje over die theorie over alles. Maar wou je dan zeggen dat de M-theorie helemaal klaar is, praktisch bruikbaar is? Is deze ook al dmv experimenten bevestigd?

Nee, daarom is hij ook niet algemeen geaccepteerd. Het grootste probleem is het graviton, een deeltje waar gebruik van gemaakt wordt in de theorie. Het is (nog) niet gevonden, omdat het ontzettend klein is en geen lading of massa bevat.

Om trouwens nog even terug te komen op mijn stukje over kansberekening: kansberekening is iets wat je kunt gebruiken om van een afstandje uitspraken over verschijnselen te kunnen doen. Het is echter geen verklaring voor verschijnselen en ik heb het idee dat jij het wel een beetje als verklaring ziet.

Mmm. In de quantummechanica stelt het kwadraat van de golffunctie een kansverdeling voor. De golffunctie zelf is niet te meten (het is ook een complexwaardige functie).

[willypirate]

De reden waarom een deeltje uiteindelijk vervalt , heeft als oorzaak de wet van de Onbewogen Beweger

Alles wat beweegt zal ooit in botsing komen met iets anders of zichzelf , waardoor er vormverandering optreed. Hierdoor houd de oorspronkelijke vorm op te bestaan.

Stel dat 1 "deeltje" komt te vervallen , wat is dan de oorzaak?

Om de oorzaak te kunnen toeschrijven , moet men eerst een aanname accepteren. Deze aanname houd in dat materie en anti-materie , gematerialiseerde energie is. Probeer dit maar te visualiseren als gekookte melk , waarbij de vloeibare melk , de energie voorstelt , en die gore vel op het melk , de materie en anti-materie voorstelt. Nu is de vloeibare melk oftewel energie , flexibeler als die gore vel oftewel materie en anti-materie. Nu weten we dat als de ondergrond flexibeler is als de bovenste laag , dat deze bovenste laag uiteindelijk kapot gaat of scheurt. Dit is precies hetzelfde geval met 1 enkel "deeltje". Materie heeft nu eenmaal geen eeuwige vorm , maar energie manifesteerd zich wel telkens in o.a die bepaalde vorm. Wellicht dat Plato toch niet helemaal gek heeft gedacht.

Mephostophilis schreef op 18-01-2005 @ 16:24 :
Het was inderdaad verkeerd geformuleerd.

Okee, naja.. er zijn iig wel mogelijkheden om het te omzeilen volgens mij. De natuur werkt naar mijn idee niet met allerlei lokale dingen en allerlei variabelen, dat is slechts hoe mensen het waarnemen en beschrijven. Als er iets is wat het tot nu toe onbekende verklaart dan is dat misschien helemaal niet door ons uit te drukken als variabele.

Nee, daarom is hij ook niet algemeen geaccepteerd.

Dat bedoel ik. Maar waarom begon je er dan over? Als ik vertel dat zo'n theorie er nog niet is, dan is dat natuurlijk iets anders dan een theorie in ontwikkeling. Uiteraard zijn er theorieën in ontwikkeling, wetenschappers blijven niet stilstaan.

Mmm. In de quantummechanica stelt het kwadraat van de golffunctie een kansverdeling voor. De golffunctie zelf is niet te meten (het is ook een complexwaardige functie).

Die golffunctie zelf is ook geen verklaring. Dat is een manier om bijv. een deeltje zoals wij die uiteindelijk in onze 3-dimensionale ruimte + tijd waarnemen te beschrijven volgens deze eigenschappen. Maar er zit geen verklaring voor die waarneming in.

Alicia Silverstone schreef op 19-01-2005 @ 14:53 :
Okee, naja.. er zijn iig wel mogelijkheden om het te omzeilen volgens mij. De natuur werkt naar mijn idee niet met allerlei lokale dingen en allerlei variabelen, dat is slechts hoe mensen het waarnemen en beschrijven. Als er iets is wat het tot nu toe onbekende verklaart dan is dat misschien helemaal niet door ons uit te drukken als variabele.

Het is leuk dat je dat 'vindt', maar tot nu toe heb je nog geen enkele onderbouwing gegeven voor die claim, op 'gevoel' na. De geschiedenis leert ons dat de menselijke intuïtie en het 'gevoel' absoluut niet te vertrouwen zijn (religie anyone?).

Dat bedoel ik. Maar waarom begon je er dan over? Als ik vertel dat zo'n theorie er nog niet is, dan is dat natuurlijk iets anders dan een theorie in ontwikkeling. Uiteraard zijn er theorieën in ontwikkeling, wetenschappers blijven niet stilstaan.

De M-theorie is wél consistent met onze waarnemingen, determinisme niet.

Die golffunctie zelf is ook geen verklaring. Dat is een manier om bijv. een deeltje zoals wij die uiteindelijk in onze 3-dimensionale ruimte + tijd waarnemen te beschrijven volgens deze eigenschappen. Maar er zit geen verklaring voor die waarneming in.

Dat is nogal wiedes, de wetenschap zoekt ook helemaal niet naar verklaringen, maar geeft alleen beschrijvingen. Uiteindelijk is alles wel verklaarbaar, op één ding na: waarom er niet niets is. Overigens maakt de quantumelektrodynamica gebruik van een 4-dimensionale gekromde ruimte. (relativitstisch)

Mephostophilis schreef op 19-01-2005 @ 15:32 :
Het is leuk dat je dat 'vindt', maar tot nu toe heb je nog geen enkele onderbouwing gegeven voor die claim, op 'gevoel' na. De geschiedenis leert ons dat de menselijke intuïtie en het 'gevoel' absoluut niet te vertrouwen zijn (religie anyone?).

Ik bedoel dat je juist uit de quantummechanica kunt opmaken dat je als mens dóór je eigen manieren van waarnemen de natuur in bepaalde vormen waarneemt en op die manier beschrijft en dat dat voor bepaalde verschijnselen (tot nu toe) niet lukt. Als je merkt dat dat niet lukt dan ken je de mens wel heel veel eer toe als je dan ook maar meteen beweert dat die verschijnselen er dan gewoon niet zijn. Dat is de weg van de minste weerstand.

De M-theorie is wél consistent met onze waarnemingen, determinisme niet.

Ja, alleen waren we het er daarnet over eens dat de M-theorie er nog niet is.

Dat is nogal wiedes, de wetenschap zoekt ook helemaal niet naar verklaringen, maar geeft alleen beschrijvingen. Uiteindelijk is alles wel verklaarbaar, op één ding na: waarom er niet niets is.

Ik vertel jou dat een kansverdeling geen verklaring is. Dan begin jij over een golffunctie. Dan vertel ik dat die golffunctie geen verklaring is en vervolgens zeg jij dat je ueberhaupt niks hoeft te verklaren, je hoeft alleen maar dingen te beschrijven. Ehm, in de wetenschap probeer je wel degelijk verklaringen te vinden voor waargenomen verschijnselen, ik snap niet hoe je erbij komt dat je alleen maar dingen zou hoeven te beschrijven.

Het klinkt nu een beetje alsof je er eigenlijk liever niet over nadenkt..

Overigens maakt de quantumelektrodynamica gebruik van een 4-dimensionale gekromde ruimte. (relativitstisch)

Ik vertelde iets over een golffunctie en wat ik daarover vertelde was voor zover ik weet juist.. in de zin dat er 3 ruimtelijke coördinaten en tijd in voorkomen.