Huisarts weigert me door te verwijzen

[Levitating Nun]

Dit is juist de pest van de gezondsheidszorg: mensen die behandeling eisen. Wacht af en vertrouw op je huisarts.

Levitating Nun schreef op 02-04-2005 @ 09:22 :
Dit is juist de pest van de gezondsheidszorg: mensen die behandeling eisen. Wacht af en vertrouw op je huisarts.

Ik vind eerder het te grote geloof in zichzelf van een aantal (huis)artsen de pest van de gezondheidszorg. Vroeger nam ik altijd netjes aan wat mijn huisarts zei, terwijl hij negen van de tien keer gewoon uit zijn nek zat te lullen. (En dat bleek later ook, dus dat is niet iets wat ik zelf verzin.)

Het is idd in eerste instantie het beste om gewoon op je huisarts te vertrouwen, maar als je al weet ik het hoe lang last van iets hebt en je huisarts blijft maar volhouden dat het (zoals in dit geval) "gewoon oorontsteking is", dan vind ik dat je best een second opinion mag vragen. Een (huis)arts is ook maar een mens en kan dus net als ieder ander mens fouten maken.

Waarom denken dat hij of zij foutloos is ed? Dat lijkt me echt onzin. (En de (huis)artsen die dat zelf inzien en toegeven, dat vind ik de beste.)

[Levitating Nun]

Ik heb hele goede ervaringen met mijn huisarts. Hij is al jaren de familiedokter en als ik kom, neemt hij me altijd serieus. Misschien zijn mijn goede ervaringen wel scheppend geweest voor mijn vertrouwen in artsen. Als ik dit topic moet geloven, moet ik me bevoorrecht voelen. Ik ken ook vrij veel medisch studenten, die vergevorderd zijn met hun studie of al basisarts zijn, dus daar kan ik ook aankloppen, mocht dat nodig zijn.

Mijn statement had eigenlijk meer te maken met het probleem dat mensen een naam eisen voor hun, al dan niet bestaande, "ziekte" en daaropvolgende ook een behandeling willen. Als de arts zegt:"niets aan de hand, lekker uitzieken", accepteren sommige patiënten dat gewoon niet. Ik vind dat een angstige ontwikkeling.

Natuurlijk zijn huisartsen niet foutloos, maar omdat JIJ (als patiënt) die expertise kennis ontbreekt, moet je gewoon vertrouwen hebben. Mochten de symtomen aanhouden, dan kan je me niet wijsmaken dat de dokter deze zal negeren. Dat gaat tegen alles in waarvoor hij (moet) staat/staan.

[nl2suzy]

Hmm, mensen eisen vaak wel een naam ja, maar mensen eisen ook dat ze zeker weten dat ze niets hebben, zo een verhaal uit eigen ervaring..

Ik was al een tijdje niet lekker koorts, en toen heerste er ook wel griep enzo ,daar niet van maar de huisarts dacht het keer op keer toch wel zeker 4x af te doen met antibotica, terwijl die antibotica telkens geen zoden aan de dijk zette..

En dan vind ik dat je als huisarts toch is moet denken na een keer of 2.. van zal er niet meer achter liggen en dat laten veel huisartsen na, maar goed niet bij iedereen hoeft er meer achter te zitten..

En tsja, het blijft natuurlijk mensenwerk..

Levitating Nun schreef op 02-04-2005 @ 09:43 :
Ik heb hele goede ervaringen met mijn huisarts. Hij is al jaren de familiedokter en als ik kom, neemt hij me altijd serieus. Misschien zijn mijn goede ervaringen wel scheppend geweest voor mijn vertrouwen in artsen. Als ik dit topic moet geloven, moet ik me vervoorrecht voelen.

Dat denk ik ook idd.

Mijn huisarts nam me wel serieus, volgens mij, hij liet het alleen niet verder onderzoeken maar koos gewoon iets nieuws uit een boek als hij het zelf niet wist. De huisarts die ik daarna had, die was . De huisarts die ik nu heb, heb ik nog niet echt gesproken oid, ik heb wel twee keer een stagiaire uit zijn praktijk gehad en die vind ik ook .

Mijn statement had eigenlijk meer te maken met het probleem dat mensen een naam eisen voor hun, al dan niet bestaande, "ziekte" en daaropvolgende ook een behandeling willen. Als de arts zegt:"niets aan de hand, lekker uitzieken", accepteren sommige patiënten dat gewoon niet. Ik vind dat een angstige ontwikkeling.

Dat is het ook, aan de andere kant is het ook wel prettig om ergens een naam voor te hebben. En artsen kunnen ook te snel of onterecht zeggen dat er niets aan de hand is.

Natuurlijk zijn huisartsen niet foutloos, maar omdat JIJ (als patiënt) die expertise kennis ontbreekt, moet je gewoon vertrouwen hebben. Mochten de symtomen aanhouden, dan kan je me niet wijsmaken dat de dokter deze zal negeren. Dat gaat tegen alles in waarvoor hij (moet) staat/staan.

Als patient ben je nog wel altijd de ervaringsdeskundige, iets wat ook niet geheel onbelangrijk is. En ondanks mijn misschien minder grote kennis vind ik het onzin dat ik een grenzeloos vertrouwen in iemand anders moet hebben omdat hij er toevallig voor gestudeerd heeft. In eerste instantie zou ik iemand om die reden wel dat vertrouwen geven, maar als hij het verpest, tja, dan doet hij dat zelf.

En je kunt het geloven of niet, het gebeurt (te) vaak dat artsen symptomen wel negeren.

[zusjevos]

Dat verhaal komt mij erg bekend voor. Ik had dat een aantal jaar geleden ook. Constant had ik oorpijn en dan kreeg ik weer penicilline. Dan was het weer weg maar kwam het terug. Dit bleef ongeveer 2 jaar zo doorgaan. De huisarts en de KNOarts bleven maar zeggen dat het gewoon oorontsteking was en het langzamerhand wel over zou gaan. Tot dat ik op een gegeven moment zo zwak was, dat ik opgenomen werd in het ziekenhuis. Ik was ondertussen vele kilo's lichter en kon bijna niet meer op mijn benen staan. Dit was net voor kerstmis. Op de tweede kerstdag was ik weer hartstikke ziek. Ik had koorts, gaf over en at niet. Ik ben toen onderzocht door een kinderarts. Die kon niks vinden. Dus ben ik nog maar eens een keer naar de KNOarts gegaan. Deze keer een andere want die eerste was met vakantie. De plaatsvervangend arts schrok nogal van mijn oor en besloot om mij accuut te opereren. Ik kreeg buisjes en verrek na 2 dagen ging uit mijn eigen eten en ik knapte weer op.

[Levitating Nun]

Leonoor schreef op 02-04-2005 @ 11:32 :
Dat is het ook, aan de andere kant is het ook wel prettig om ergens een naam voor te hebben. En artsen kunnen ook te snel of onterecht zeggen dat er niets aan de hand is.

Maar dat prettig vinden is tegelijkertijd fundamenteel ondermijnend, want als er niks bijzonders aan de hand is, kun je moeilijk een naam geven. Tuurlijk het is prettig, maar niet altijd mogelijk. Je hebt dat maar gewoon te accepteren, vind ik.

Leonoor schreef op 02-04-2005 @ 11:32 :
Als patient ben je nog wel altijd de ervaringsdeskundige, iets wat ook niet geheel onbelangrijk is. En ondanks mijn misschien minder grote kennis vind ik het onzin dat ik een grenzeloos vertrouwen in iemand anders moet hebben omdat hij er toevallig voor gestudeerd heeft. In eerste instantie zou ik iemand om die reden wel dat vertrouwen geven, maar als hij het verpest, tja, dan doet hij dat zelf.

En je kunt het geloven of niet, het gebeurt (te) vaak dat artsen symptomen wel negeren.

Ik zeg ook niet dat je grenzeloos vertrouwen moet hebben, maar dat je met het gevoel van vertrouwen naar je arts moet kunnen gaan en niet met de gedachte:"er is iets mis, er is iets mis, en ik zal en moet behandeling krijgen".
Als ze symptomen negeren is dat m.i. te wijten aan menselijk falen, maar je kunt mij niet wijsmaken dat als je keer op keer terug komt, de arts je niet zou onderzoeken.

Vergeet niet dat sommige mensen gewoon zielig doen en overal de dood in zien. Dat moet stoppen.

Levitating Nun schreef op 02-04-2005 @ 11:51 :
Als ze symptomen negeren is dat m.i. te wijten aan menselijk falen, maar je kunt mij niet wijsmaken dat als je keer op keer terug komt, de arts je niet zou onderzoeken.

Zoals ik al zei: dan geloof je het niet.

Vergeet niet dat sommige mensen gewoon zielig doen en overal de dood in zien. Dat moet stoppen.

Dat moet idd stoppen, maar dat doe je niet door dingen te negeren of af te doen met "het is niets", zoek dan liever verder waarom iemand zo per se iets wil hebben en verwijs in het uiterste geval desnoods door naar een psycholoog oid.

Dark Red schreef op 02-04-2005 @ 01:28 :
Inderdaad en zo'n mens heeft ervoor gezorgt dat ik bijna dood was en nu met zware gehoorproblemen en alle gevolgen vandien er mee rondloopt

En natuurlijk zijn er ook mensen die bij ieder pijntje denken dat ze dood gaan, maar dat mag toch niet betekenen dat je als dokter dus bij iedereen zegt dat het niets is.

[boe-1986]

berichtje @ ts:

en? is er nu al wat meer bekend over de oorzaak? of heeft de huisarts je nog steeds niet doorverwezen?

ik hoor graag wat

boe-1986

[LoeLoe]

Ik ben naar een andere dokter gegaan omdat ik niet meer naar mijn eigen huisarts wou.

Deze heeft me inderdaad een penicilinekuur gegeven een paar weken terug en mijn oor is inderdaad een tijdje wat 'rustiger' geweest. Maar nu sinds de laatste week krijg ik dus weer last van een 'lekkend' oor en het begint ook weer dik te worden enzo.

Dus ik ben een beetje bang dat het erug komt en dat het weer van voren af aan begint. Die andere dokter waar ik dus die kuur van heb gekregen, heeft me gevraagd om terug te komen als het weer erger werd. Ik wacht het nog even af. Misschien valt het allemaal wel mee (hoewel ik dit heel vaak eerder al heb gedacht..).

Als over een paar weken de pijn weer terug is en mijn oor weer blijft lopen, dan ga ik gewoon weer terug. Maar ik weet wel dat het de oplossing niet is om voor de rest van mijn leven peniciline te blijven slikken. Het moet toch ergens vandaan komen lijkt me. Maar we wachten het even af.

Ik ben in ieder geval voor een tijdje 'gered'

[boe-1986]

wel god dat je naar een andere arts bent gegaan, het is ook slecht om zo vaak peneciline te slikken, nou weet ik niet precies wat voor kuur je krijgt, maar tegen sommige antibiotica kun je resistent worden, dat wil zeggen dat het medicijn niet meer echt vat op je heeft, dat het lichaam er aan gewend is. en behalve dat is het vrij sterke medicatie die slecht kan zijn voor je maag als je het vaak slikt.

ik raad aan dat als je terug gaat naar die andere arts dat je er ook bijzegt dat het als heel vaak is terug gekomen en welke peniciline kuren je ervoor gekregen hebt (als je dat weet) en waarom je niet bij je eigen huisarts bent voor dit probleem.

dan zal hij je waarschijnlijk wel dorsturen naar een kno-arts. ik hoop voor jou dat het je niet zo vergaat als zusjevos. al is het bij haar wel uiteindelijk goed gekomen.

ik hoop dat dit snel over is, en hou me op de hoogte.

groetjes boe-1986

[Roos]

boe-1986 schreef op 05-05-2005 @ 00:00 :
wel god dat je naar een andere arts bent gegaan, het is ook slecht om zo vaak peneciline te slikken, nou weet ik niet precies wat voor kuur je krijgt, maar tegen sommige antibiotica kun je resistent worden, dat wil zeggen dat het medicijn niet meer echt vat op je heeft, dat het lichaam er aan gewend is.

Nee je kunt zelf niet resistent worden: de bacterieen worden resistent"

[Lotte]

nare man schreef op 24-03-2005 @ 19:50 :
Mensen die een bepaalde diagnose eisen zijn de plaag van de moderne gezondheidszorg. Hou dat in de gaten. Je mag ervan uitgaan dat die arts jou niet voor de lol pijn laat lijden en een volstrekt verkeerde diagnose stelt. Maar voor je eigen gemoedsrust kun je het beste naar een andere huisarts gaan ja.

Wij kennen iemand die iets van 10 keer eiste dat er naar haar arm werd gekeken nadat ze die had gebroken. Ze hadden er namelijk niks mee gedaan behalve een gips eromheen. Het deed echt heel erg pijn en uiteindelijk, toen ze het gips erafhaalden zat er een gezwel op van hele grote omvang. Nou heeft ze dus een operatie gehad waar ze het bot hebben rechtgezet en is het allemaal goed gekomen. Maar daarvoor heeft ze dus wel mooi 6 weken hevige pijn gehad en is ze het vertrouwen in de gezondheidszorg een beetje kwijtgeraakt.

Plus dat mijn broer Pfeiffer had en dat de dokter eerst zei van niet en toen nog eens later weer van wel. Dan ga je ook twijfelen... Mensen kunnen gewoon sneller weten wat ze hebben door internet.

Ik heb trouwens het gevoel dat ik niet meer serieus wordt genomen terwijl ik mijn huisarts heel erg aardig vind omdat ik haar/hem al heel lang ken. Het komt waarschijnlijk omdat ik de laatste tijd heel veel ben gegaan.. Ik twijfel soms ook een beetje aan mezelf; haal ik mezelf weer eens iets in het hoofd? Maargoed, heel vaak had ik het ook aan het rechte eind.