Wat doet een verkrachting/aanranding,langdurig seksueelmisbruik met je ???

[Mariekje*]

Ik heb zelf de daders ook nog weleens opgezocht, en hen simpelweg de voor mij nog nodige vragen gesteld.. Ik heb mijn antwoorden gekregen, en excuses is gemaakt. Het heeft mij zeker geholpen aangezien ik geen woede of angst meer ken voor deze personen in kwestie, en het heeft mij geholpen naar een zekere acceptatie. Het opzoeken van personen die jou seksueelmisbruikt hebben kan enorm zwaar vallen, dat deed het bij mij ook.. maar het kan ook veel 'positiefs' met zich meebrengen. Misschien kan je met haar meegaan?

Liefs, Kelly

[Tieneke]

dwight88 schreef op 29-06-2005 @ 11:43 :
een vriendin van mij is een jaar of 1,5 geleden verkracht door een bekende. om een lang verhaal kort te maken, nog steeds zit met "down-momenten" waarin ze alles weer opnieuw meemaakt. Heel begrijpelijk natuurlijk.

Ze geeft zichzelf er de schuld van, iets wat natuurlijk onterecht is. Daarnaast denkt ze dat het voor haar eigen verwerkingsproces goed is, om de dader ervan nog eenmaal op te zoeken en te vragen waarom hij het heeft kunnen doen. Dit heb ik haar ten zeerste afgeraden, maar ik betwijfel of ze mijn argumenten in overweging zal nemen. Hoe kijken jullie daartegenaan?

Ik denk dat ze het beste zelf kan beslissen maar ik denk wel dat het een super grote invloed op je heeft negatief.
Zeg tegen der dat ze goed bedenkt wat ze doet.
Verder moet ik er nog ff over nadenken je houdt nog eentje te goed vanme

gr,tieneke

[dwight88]

HvJ schreef op 29-06-2005 @ 12:15 :
Ik heb zelf de daders ook nog weleens opgezocht, en hen simpelweg de voor mij nog nodige vragen gesteld.. Ik heb mijn antwoorden gekregen, en excuses is gemaakt. Het heeft mij zeker geholpen aangezien ik geen woede of angst meer ken voor deze personen in kwestie, en het heeft mij geholpen naar een zekere acceptatie. Het opzoeken van personen die jou seksueelmisbruikt hebben kan enorm zwaar vallen, dat deed het bij mij ook.. maar het kan ook veel 'positiefs' met zich meebrengen. Misschien kan je met haar meegaan?

Liefs, Kelly

dat heb ik iig als eerste geopperd om haar meteen op te kunnen vangen mocht het niet goed gaan, iets wat ik sneller zie gebeuren dan een positief iets. Dit wil ze echter zelf niet.

Puntje is echter wel dat ik weet waar hij nu werkt, en zij niet. Ze kan naar zijn huis gaan, dat wel. Al heb ik haar dat sterk ontraden, omdat ik die persoon er helaas voor aanzie, haar nog wel een keer zoveel pijn te doen. En dat is natuurlijk had allerlaatste wat moet/mag gebeuren tijdens zo'n ontmoeting. Dan ga ik liever met haar samen naar zijn werk (openbare gelegenheid, dus kan je makkelijk "heen", geen kantoor oid). En daar zou ze, eventueel, ook alleen heenkunnen qua risico. Ze wil van hem antwoorden op vragen als "waarom?" en "ben ik zelf schuldig". Op de eerste vraag kan niemand denk ik antwoord geven, en het lijkt me ook stug dat hij een antwoord geeft, die de stap tot deze ontmoeting goedmaakt. De 2e vraag is in mijn ogen een volmondig nee, na de gedetaileerde beschrijving die ze me gegeven heeft over wat er die nacht gebeurd is. Maarja, ze blijft de schuld bij zichzelf zoeken, iets wat schijnbaar "normaal en gebruikelijk" is bij mensen die zoiets hebben meegemaakt.

Ik vind het erg moeilijk om mee om te gaan, maar met mn kennis over haar en toch stiekem ook wel beetje de ideeen hier, komen we er wel uit.

Het lijkt soms echter wel of het met ups en downs gaat, herkent iemand dit? (de verwerking door haar)

[Neiu]

dwight88 schreef op 29-06-2005 @ 11:43 :
Ze geeft zichzelf er de schuld van, iets wat natuurlijk onterecht is. Daarnaast denkt ze dat het voor haar eigen verwerkingsproces goed is, om de dader ervan nog eenmaal op te zoeken en te vragen waarom hij het heeft kunnen doen. Dit heb ik haar ten zeerste afgeraden, maar ik betwijfel of ze mijn argumenten in overweging zal nemen. Hoe kijken jullie daartegenaan?

Ik heb de dader ook geconfronteerd, maar toen begonie te huilen en duizend excuses te maken en heeft hij hulp gezocht. Binnen drie minuten waren de rollen omgedraaid en werd hij het slachtoffer
Maar het lucht wel op dat diegene weet dat er een grens is overschreden en dattie dat niet weer hoeft te doen.
Ik weet niet hoe beschadigd de vriendin van je is, maar als ze een beetje redelijk stevig in haar schoenen staat kan het enorm helpen om het af te sluiten, omdat de dader(s) weet dat het ontoelaatbaar is wattie heeft gedaan. Bovendien geeft het een ego-boost aan jezelf dat je het hebt gedaan en dat jij daarbij de touwtjes in handen had.
Ik vind het moeilijk om het effect uit te leggen zoals je ziet...

[Ostentation]

ik ben toen ik 8 was aangerand door een leraar. Wat het met je doet?

je wordt gek, je durft niet goed met jongens om te gaan, je krijgt een enorme hekel aan je vader, je haat mensen die op die man lijken, je ziet iedereen ervoor aan het te doen. Je voelt je kut.

[Poffertje]

Maakt je down, laat je minder vertrouwen voelen voor anderen. Gaat je afzonderen van anderen, zoekt een houvast aan iets of iemand en helemaal deprimerent als je dat niet kan vinden.

[dwight88]

Neiu schreef op 29-06-2005 @ 21:43 :
Ik heb de dader ook geconfronteerd, maar toen begonie te huilen en duizend excuses te maken en heeft hij hulp gezocht. Binnen drie minuten waren de rollen omgedraaid en werd hij het slachtoffer
Maar het lucht wel op dat diegene weet dat er een grens is overschreden en dattie dat niet weer hoeft te doen.
Ik weet niet hoe beschadigd de vriendin van je is, maar als ze een beetje redelijk stevig in haar schoenen staat kan het enorm helpen om het af te sluiten, omdat de dader(s) weet dat het ontoelaatbaar is wattie heeft gedaan. Bovendien geeft het een ego-boost aan jezelf dat je het hebt gedaan en dat jij daarbij de touwtjes in handen had.
Ik vind het moeilijk om het effect uit te leggen zoals je ziet...

ik snap je uitleg wel, qua idee

om heel kort te zijn: ze staat niet sterk in haar schoenen. Relatief veel stemmingswisselingen, onzeker op de meest onlogische momenten e.d.. Daarom zie ik een ontmoeting met de dader ook niet zitten.
Om het geheel even complex te maken: de dader is de ex van een andere vriendin van mij. Het slachtoffer is hiervan op de hoogte, deze andere vriendin echter niet (er zijn maar een paar mensen die van deze verkrachting afweten).
Zoals "gewoonlijk", speelt schaamte bij het slachtoffer een hele grote rol. Zodra ik over eventuele hulp voor haarzelf begint, geeft ze zelf aan dat ze niet als een krankzinnige behandelt dient te worden, ook al begrijpt ze mn goede bedoeling er wel mee.\

haar kennende (en ik durf wel te zeggen dat ik haar goed ken) denk ik dat ze niet toe is aan een ontmoeting met hem. Hij is in staat haar opbouw de laatste paar maanden geheel teniet te doen, omdat ik al weet dat hij spijt zal tonen. Gezien haar beschrijving van wat er gebeurd is, wist hij heel goed waar hij mee bezig was. Ik vrees het ergste dan dus...

[Miracle]

Er is natuurlijk wel een verschil tussen een dader die er gewoonte van heeft gemaakt en een incident. Bij die eerste zou het nooooit in me opkomen om hem opnieuw op te zoeken en bij dat laatste misschien wel. Natuurlijk wel in een veilige omgeving, dat lijkt me logisch.

Ik kan het me ergens wel voorstellen dat ze je niet mee laat gaan. Ik zou dat ook niet willen. Jij was er toen ook niet bij en hoogst waarschijnlijk schaamt ze zich voor haar emoties. Als jij er bij bent, creeert dat gewoon een ander soort sfeer omdat jullie met twee zijn en hij alleen. Snap je?

[Neiu]

Miracle schreef op 30-06-2005 @ 09:37 :
Er is natuurlijk wel een verschil tussen een dader die er gewoonte van heeft gemaakt en een incident. Bij die eerste zou het nooooit in me opkomen om hem opnieuw op te zoeken en bij dat laatste misschien wel. Natuurlijk wel in een veilige omgeving, dat lijkt me logisch.

Dat is imo ook precies het verschil tussen de dader wel of niet kennen.

[dwight88]

Miracle schreef op 30-06-2005 @ 09:37 :
Er is natuurlijk wel een verschil tussen een dader die er gewoonte van heeft gemaakt en een incident. Bij die eerste zou het nooooit in me opkomen om hem opnieuw op te zoeken en bij dat laatste misschien wel. Natuurlijk wel in een veilige omgeving, dat lijkt me logisch.

Ik kan het me ergens wel voorstellen dat ze je niet mee laat gaan. Ik zou dat ook niet willen. Jij was er toen ook niet bij en hoogst waarschijnlijk schaamt ze zich voor haar emoties. Als jij er bij bent, creeert dat gewoon een ander soort sfeer omdat jullie met twee zijn en hij alleen. Snap je?

absoluut.

Daarom heb ik ook al aan haar aangeboden "in de buurt" te blijven, op dit moment lopen de rillingen al over haar rug als ze erover praat. Ze gaf zelf ook al aan misschien zo'n ontmoeting niet aan te kunnen, en dan niet weet wat er met haar gebeurd.

[Miracle]

Neiu schreef op 30-06-2005 @ 10:08 :
Dat is imo ook precies het verschil tussen de dader wel of niet kennen.

Dat begrijp ik ff niet..?

[Tieneke]

Ik wouw dat ik de dader kon vinden
Nu na 4 jaar misbruik/mishandeling weet ik nog eeens eens zijn naam niet erg he ??

[Redhair]

Vroeger ben ik meermalig misbruikt. Twee jaar geleden werd ik aangerand. Na die aanranding heb ik me op eten afgereageerd, waardoor ik boulimia kreeg. Daarnaast ging ik automutileren, wat mijn zelfwalging alleen maar groter maakt. Ik heb nog vaak beelden van de aanranding. Het misbruik heb ik geen last van. Heel raar, ik heb het een soort van verdrongen ofzo. Ik zie het als een film die ik gezien heb. Niemand weet verder van dat misbruik. Ik vind het niet nodig om het te vertellen, odmat het met mij niets doet.

Maar mijn vertrouwen is weg, ik verstijf als een jongen/man mij aanraakt, ik ben bang, depressief, ben 2 niveau's lager gegaan op school en kan me nog niet concentreren, ik slaap alleen 's ochtend. Mijn hele leven is zo'n beetje ontwricht.

[Poffertje]

das echt vreselijk lijkt me...

Ook van Tieneke trouwens, 4 jaar lang... en nog niet eens z'n naam weten...

[Tieneke]

En dat terwijl ik er wel naar op zoek ben geweest !!!
Maar weetje wat hetis het is de angst voor die gene als je hem ziet dan val je zowat neer of je krijg een paniekaanval.
Veel mensen zullen denke dat als je 4 jaar lang misbruikt/mishandeld bent die gene weet maar ik weet haast niks van hem.
Ik communiceer niet met hem.
Wel weet ik dat hij een vrouw en 5 a 6 kinderen heeft maar meer ook niet dit heeft hij me zelf verteld.
Maarja het is raar maar op een gegeven moment kan je leren om je ervan af te sluiten maar helemaal lukt dat nou ook weer niet

gr,tieneke

Tieneke schreef op 30-06-2005 @ 17:07 :
En dat terwijl ik er wel naar op zoek ben geweest !!!
Maar weetje wat hetis het is de angst voor die gene als je hem ziet dan val je zowat neer of je krijg een paniekaanval.
Veel mensen zullen denke dat als je 4 jaar lang misbruikt/mishandeld bent die gene weet maar ik weet haast niks van hem.
Ik communiceer niet met hem.
Wel weet ik dat hij een vrouw en 5 a 6 kinderen heeft maar meer ook niet dit heeft hij me zelf verteld.
Maarja het is raar maar op een gegeven moment kan je leren om je ervan af te sluiten maar helemaal lukt dat nou ook weer niet

gr,tieneke

kun je ophouden met dt gr tieneke

[Mariekje*]

12 jaar, en dan al verzuurd

nou dank je wel

Qwuartz schreef op 20-06-2005 @ 20:47 :
Nou, hoe ik hier tegenaan kijk lijkt me nogal logisch. Ik haat de kerels (in de meeste gevallen) die het doen. Echt heel erg.

Mijn beste vriendin is echt heel erg aangerand door een paar jongens en ze kan er niet over praten en durfde een paar maanden niet naar buiten, is nu nog bang voor scooters en voelt zich zelden op haar gemak bij jongens. En ik wil even uit de weg ruimen dat je persé een negatief zelfbeeld krijgt. Want mijn vriendin haat die kerels geswoon heel erg maar is er naar mijn idee alleen maar sterker van geworden.

Ik denk dat het altijd wel zn sporen nalaat. Ik heb zelf iets meegemaakt wat ik niet in een echte categorie kan plaatsen en het is niet dat het zo'n impact op mn leven heeft. Maar het was één van de dingen waardoor ik behoorlijk depressief werd. dus ja..

ik zpou dan ook niet meer durven om naar buiten te gaan

[Tieneke]

Metalgirllie schreef op 01-07-2005 @ 22:06 :


kun je ophouden met dt gr tieneke

Waarmeee ??????

[Fantôme]

Tieneke schreef op 03-07-2005 @ 20:37 :
Waarmeee ??????

ze bedoeld dat je na veel van je posts 'gr. Tieneke' neer zet.
vind ik niks mis mee, maar zij heeft er blijkbaar last van.

[Tieneke]

~~Fantôme~~ schreef op 03-07-2005 @ 21:09 :
ze bedoeld dat je na veel van je posts 'gr. Tieneke' neer zet.
vind ik niks mis mee, maar zij heeft er blijkbaar last van.

|

Is gewoon een norm van beleefd heid is het niet ??? Fatome ?

gewoon blijven doen dat mag je helemaal zelf weten

[Fantôme]

Tieneke schreef op 03-07-2005 @ 23:05 :
|

Is gewoon een norm van beleefd heid is het niet ??? Fatome ?

kijk, het is in princinpe niet nodig omdat je nickname naast je post staat en iedereen dus weet van wie de post afkomstig is.
Ikzelf zet ook vaak: liefs fantome, xxx fantome, x fantome of wat dan ook neer... Denk niet dat het echt verkeerd is, of misschien een vorm van beleefdheid (als dat jou achterliggende reden is, is dat het) maar zij stoort zich daaraan. maak je er niet druk om

[coopergirl]

Tieneke schreef op 03-07-2005 @ 20:37 :
Waarmeee ??????

Ach, het kind is twaalf. Trek het je niet aan

[Tieneke]

coopergirl schreef op 07-07-2005 @ 10:47 :

Ach, het kind is twaalf. Trek het je niet aan

Neej coopergirl en fatome doe ik ook niet

K ga werken blahhhh heb geen zin maarja centjes verdienen moet ook

doeidoei

[Warsocket]

HvJ schreef op 29-06-2005 @ 12:15 :
Ik heb zelf de daders ook nog weleens opgezocht, en hen simpelweg de voor mij nog nodige vragen gesteld.. Ik heb mijn antwoorden gekregen, en excuses is gemaakt. Het heeft mij zeker geholpen aangezien ik geen woede of angst meer ken voor deze personen in kwestie, en het heeft mij geholpen naar een zekere acceptatie. Het opzoeken van personen die jou seksueelmisbruikt hebben kan enorm zwaar vallen, dat deed het bij mij ook.. maar het kan ook veel 'positiefs' met zich meebrengen. Misschien kan je met haar meegaan?

Liefs, Kelly

damn dat vind tik echt uber, ik bedoel echt knap dat je dat dan kan
dat vindt ik zeker getuigen van een ruggegraat

mijn complimenten

[Tieneke]

Ik wouw dat ik dat durfde de gene te vragen waarom ik waarom een meisje van 13 (toen was ik 13)

Maarja denk dat k dat nooit durf dus petje af voor de gene die het wel doen en durven

[Mariekje*]

Warsocket schreef op 07-07-2005 @ 11:52 :
damn dat vind tik echt uber, ik bedoel echt knap dat je dat dan kan
dat vindt ik zeker getuigen van een ruggegraat

mijn complimenten

Het is moeilijk maar ik ben blij dat ik het destijds gedaan heb.
Dankjewel , het doet mij deugd wanneer mensen dergelijke acties waarderen (lang niet iedereen reageerd namelijk zo positief, of laat ik het zo zeggen: je bent één van de weinige)

Dankje.

[Tieneke]

HvJ schreef op 13-07-2005 @ 11:35 :
Het is moeilijk maar ik ben blij dat ik het destijds gedaan heb.
Dankjewel , het doet mij deugd wanneer mensen dergelijke acties waarderen (lang niet iedereen reageerd namelijk zo positief, of laat ik het zo zeggen: je bent één van de weinige)

Dankje.

Nou ik vindt het anders ook heel knap van jou petje af...
Wederom zeg ik als ik de dader kon dan deed ik het ook,wil ik het ook.

[Mariekje*]

Tieneke schreef op 13-07-2005 @ 12:14 :
Nou ik vindt het anders ook heel knap van jou petje af...
Wederom zeg ik als ik de dader kon dan deed ik het ook,wil ik het ook.

Dankje, jammer en zonde dat jij het niet óók kunt doen. Denk dat het zeker positief voor je zou kunnen zijn. *knuffel*

[tictactoe]

Het misbruik wat ik meemaakte zorgde er vooral voor dat ik de daders heb aangegeven zodat ik verder kon met mijn leven. En ik heb zelf een einde gemaakt aan het misbruik, als ik niets deed, zou het doorgegaan zijn. Dat wilde ik niet, vandaar die actie.

[Limburgertje]

Het heeft veel met me gedaan ik kon niet meer fatsoenlijk met mijn vriend naar bed maar sinds ik met me vriend erover praat en er samen over praten en rustig opbouwen als we seks hebben kan ik nu weer van seks genieten maar toch laat ik af en toe nog een traantje

[HereIAm]

...

[Mara]

Ik ben enkele jaren geleden aangerand.

Erna voelde ik me kut, omdat ik er niks tegen kon doen én omdat 't in een openbare gelegenheid (zwembad) was.. ik snapte niet hoe dat dáár ooit kon gebeuren.

Aan de ene kant ben ik nu nóg wantrouwiger tegenover mensen, vooral jongens, dan ik al was. Aan de andere kant heb ik 't gevoel dat 't me sterker gemaakt heeft: Ik laat nu écht niemand meer over me heen lopen. Als iets me niet zint zeg ik dat, als een vent me aanraakt op een manier dat ik 't niet wil dan kan 'ie een klap verwachten.

[Tieneke]

Poffertje schreef op 30-06-2005 @ 16:43 :
das echt vreselijk lijkt me...

Ook van Tieneke trouwens, 4 jaar lang... en nog niet eens z'n naam weten...

Achhh jahhhh zolang ik me muziek heb dan valt het nog wel een beetje uit te houden

Het ligt helemaal aan jezelf (en de hulp die je krijgt) hoe je ermee omgaat en welk effect het heeft op je leven. Dat je een slecht zelfbeeld zou krijgen, het vertrouwen in mannen verliest en geen normale relaties kunt aangaan zijn dingen die vaak voorkomen, maar het zijn absoluut geen regels.