Zeg jij u tegen je ouders?

[Maharani]

N00dles schreef op 17-12-2005 @ 20:24 :
Ik zou het behoorlijk triest vinden van ouders als je er "u" tegen zou moeten zeggen...

Ja, precies. Ze zijn toch geen vreemden.

Rollo Tomasi schreef op 17-12-2005 @ 23:56 :
Overigens heb ik ook nooit tegen m'n oma's u hoeven zeggen.

Ik ook niet.
Haha, en mijn moeder roept al dat mijn kinderen haar straks ook gewoon bij haar voornaam mogen noemen

Zaara schreef op 17-12-2005 @ 23:59 :
Ja, precies. Ze zijn toch geen vreemden.

Juist

[BrunetJuh]

Nee, vind dat nogal bekakt tegen mijn ma.

[Severus]

Nee, dat is eerder iets voor de Belgen....

[Nona]

Cookie schreef op 17-12-2005 @ 23:13 :
Ik zeg ook 'je'
Maar ik vind die "nee natuurlijk niet' reacties zo raar. Ik kan me wel vinden in Balance. Ik vind dat je respect moet hebben voor je ouders. Dat kan je zo ook wel hebben natuurlijk maar ik vind hiet niet raar of dom.

Respect voor je ouders is oké, maar "u" impliceert ook een zekere persoonlijke afstand die ik eigenlijk niet gepast vind voor ouders, waar je toch eigenlijk heel dicht bij staat.

Nee, wel tegen mijn grootouders.

[PV]

Nee natuurlijk niet. Het zijn toch geen vreemden ofzo.

[rare kwast]

ja,
ik zeg tegen iedereen u.. vind het een vorm van respect..
in het ziekenhuis tijdens stage had ik zelfs moeite om je tegen iemand van 23 te zeggen ofzo...
tzit er iets te sterk in gebakken... *grin*

[Freshh~]

nee zeg en ook niet tegen de rest van me familie

[Cookie]

Kruimel schreef op 18-12-2005 @ 00:59 :
Respect voor je ouders is oké, maar "u" impliceert ook een zekere persoonlijke afstand die ik eigenlijk niet gepast vind voor ouders, waar je toch eigenlijk heel dicht bij staat.

Ja dat is dan ook wel weer zo.

[coopergirl]

Nee, ik zeg geen u tegen mijn ouders. Ik hoef dit niet maar zou het ook principieel weigeren

[Balance]

MadameMinke schreef op 17-12-2005 @ 23:37 :
Ik vind dat - sorry - zo'n onzin.
Alsof je geen respect zou hebben voor je ouders als je 'je' tegen ze zegt. Daarnaast zijn er zoveel mensen die totaal geen respect voor (bijv.) hun leraar hebben, maar ze dan toch nog 'u' noemen. Dat hele woord zegt dan toch geen klap meer?

Waar zeg ik dan dat je geen respect hebt voor je ouders als je hen 'je' noemt?
En waar zeg ik dat alleen het 'u' zeggen al aantoont dat je respect hebt voor iemand?

Er zijn honderden manieren om respect te tonen voor iemand en wat mij betreft is 'u' zeggen tegen iemand een daarvan: maar an sich niet voldoende. Als ik alleen 'u' zeg tegen iemand, maar hem tegelijkertijd de huid vol scheld, dan heb ik geen respect voor hem.
Aan de andere kant heb ik dus ook niet gezegd dat mensen die geen 'u' zeggen tegen hun ouders geen respect hebben voor hen, want er zijn manieren zat over om respect te tonen.
Maar voor mij is het dus wel een van de manieren die ik gebruik.

[Balance]

Kruimel schreef op 18-12-2005 @ 00:59 :
Respect voor je ouders is oké, maar "u" impliceert ook een zekere persoonlijke afstand die ik eigenlijk niet gepast vind voor ouders, waar je toch eigenlijk heel dicht bij staat.

Ik vind juist dat er ook enige afstand moet zijn. Het zijn je ouders, niet je vrienden. Ik heb een hekel aan ouders die zich als vrienden gedragen en daarom vind ik die 'u' juist mooi het onderscheid aangeven. Neemt uiteraard niet weg dat je dan nog gewoon een hele hechte band kan hebben met iemand.

[perfectme]

Rollo Tomasi schreef op 17-12-2005 @ 23:56 :
Nee, we leven niet in de jaren vijftig of Vlaanderen, dus dat lijkt me nogal loos.

In Vlaanderen wordt er ook geen u gezegd hoor.

[Nona]

Balance schreef op 18-12-2005 @ 11:37 :
Ik vind juist dat er ook enige afstand moet zijn. Het zijn je ouders, niet je vrienden. Ik heb een hekel aan ouders die zich als vrienden gedragen en daarom vind ik die 'u' juist mooi het onderscheid aangeven. Neemt uiteraard niet weg dat je dan nog gewoon een hele hechte band kan hebben met iemand.

Hum, ik weet niet. Ik ben met mijn ouders closer dan met de meeste van mijn vrienden. Ik heb geen behoefte aan die afstand (oké, soms... ). Is voor iedereen een beetje persoonlijk denk ik.

[AlopiA]

Chloe Siere schreef op 17-12-2005 @ 23:18 :
Ah bah, hoe afstandelijk kun je tegen je ouders zijn door 'u' te zeggen Dat doen alleen kakkers (hoe bedoel je vooroordeel)

Ik zeg 'u' tegen mijn ouders, maar ik vind dat helemaal niet afstandelijk. En een kakker ben ik al helemaal niet
Ik vind het raar om 'je' te zeggen, dat klinkt voor mij gewoon fout.

Ik heb tegen mijn baas trouwens 1 keer u gezegd, hij schold me nog net de huid niet vol

[11568]

Ik kijk wel uit.

Af en toe, maar dat is dan alleen in het dialect. Ik vind het stom om te zeggen dat dat respect zou tonen, want het zou toch wel triest zijn als je op die manier zou moeten laten zien dat je respect voor ze hebt. Tegen mijn oma, leraren en tegen ouders van vriendinnen zeg ik wel u. Zo ben ik gewoon opgevoed, daar heb ik eigenlijk nooit over na gedacht. Mijn baas bij de hema spreek ik ook aan met u, maar mijn baas bij het tuinbouwbedrijf ook gewoon met jij. Het ligt echt aan de persoon.

De ene keer wel, de andere keer niet. Het is in elk geval niet verplicht voor mij.

[Krynn]

Ben het met Balance eens dat 'u' een zekere afstand creeërt...tot m'n veertiende, vijftiende heb ik u tegen m'n ouders gezegd omdat dat 'zo hoorde' en ik een beetje tegen ze opkeek. Nu zijn ze veel meer gelijken en is het dus 'je' geworden.

[one.]

nare man schreef op 18-12-2005 @ 01:22 :
Nee, wel tegen mijn grootouders.

[Femic]

Nee. Maar ik noem ze niet bij hun voornaam (dat vind ik raar klinken ).

[TheRedArrow]

Ik weet hun voornamen niet eens.

Nee.

[Balance]

TheRedArrow schreef op 18-12-2005 @ 14:54 :
Ik weet hun voornamen niet eens.

overdrijven is ook een kunst

@kruimel: ik denk dat je gelijk hebt als je zegt dat dat persoonlijk is

[TheRedArrow]

Balance schreef op 18-12-2005 @ 15:12 :
overdrijven is ook een kunst

@kruimel: ik denk dat je gelijk hebt als je zegt dat dat persoonlijk is

Laat mij ook ergens goed in zijn.

Femic schreef op 18-12-2005 @ 14:52 :
Nee. Maar ik noem ze niet bij hun voornaam (dat vind ik raar klinken ).

Ja, dat vind ik eigenlijk gewoon lomp, als je kleine kinderen op straat hoort: 'ik zeg het tegen Kees hoor!' en dan bedoelen ze hun vader. Geen fatsoen

[TheRedArrow]

nare man schreef op 18-12-2005 @ 15:30 :
Ja, dat vind ik eigenlijk gewoon lomp, als je kleine kinderen op straat hoort: 'ik zeg het tegen Kees hoor!' en dan bedoelen ze hun vader. Geen fatsoen

Nee. In principe ben ik uit principe tegen het gebruik van u, omdat ik het dan vind lijken alsof ik die ander hoger achter dan mezelf. Alsof er een zekere ongelijkheid bestaat, en daar heb ik een redelijk grote hekel aan.

Wat niet wegneemt dat ik, goed opgevoed als ik ben , automatisch sommige mensen wel met u aanspreek.

Maar mn ouders..nee echt niet.

[Prof]

nare man schreef op 18-12-2005 @ 15:30 :
Ja, dat vind ik eigenlijk gewoon lomp, als je kleine kinderen op straat hoort: 'ik zeg het tegen Kees hoor!' en dan bedoelen ze hun vader. Geen fatsoen

ik zeg het tegen mijn vader en die is heel groot en sterk

[Balance]

Xia schreef op 18-12-2005 @ 15:37 :
Nee. In principe ben ik uit principe tegen het gebruik van u, omdat ik het dan vind lijken alsof ik die ander hoger achter dan mezelf. Alsof er een zekere ongelijkheid bestaat, en daar heb ik een redelijk grote hekel aan.

Maar acht je je ouders dan ook niet hoger staan dan jezelf? En vind je jezelf helemaal gelijk staan aan hen?

[Maharani]

nare man schreef op 18-12-2005 @ 15:30 :
Ja, dat vind ik eigenlijk gewoon lomp, als je kleine kinderen op straat hoort: 'ik zeg het tegen Kees hoor!' en dan bedoelen ze hun vader. Geen fatsoen

Ja hè .

[Pinksterhaas]

Ik zeg je of jij. Vaak noem ik mijn ouders ook wel bij de voornaam, dat vinden veel mensen heel raar, maar ik zie het probleem niet zo. Ik heb wel respect voor mijn ouders en ik ben ook fatsoenlijk.

[Shock]

Het zijn twee doodnormale volwassen mensen.. waarom zou ik dan?

[Rodion]

Biertank 52 schreef op 17-12-2005 @ 18:14 :
Ik zeg nee.

[TheRedArrow]

Shock schreef op 18-12-2005 @ 18:16 :
Het zijn twee doodnormale volwassen mensen.. waarom zou ik dan?

Omdat een fatsoenlijke jongere wèl u tegen een volwassene zegt?

[coopergirl]

nare man schreef op 18-12-2005 @ 15:30 :
Ja, dat vind ik eigenlijk gewoon lomp, als je kleine kinderen op straat hoort: 'ik zeg het tegen Kees hoor!' en dan bedoelen ze hun vader. Geen fatsoen

2 huizen verderop wonen 4 kleine kinderen.. Hen vader heet afgekort JP.. De gehele dag is het 'JP wil je me even helpen', 'JP ik kan het niet vinden' 'Mogen we een snoepje JP'.. Leeftijd; 3 t/m 9

[Shock]

TheRedArrow schreef op 18-12-2005 @ 18:27 :
Omdat een fatsoenlijke jongere wèl u tegen een volwassene zegt?

Tegen onbekenden wel ja.

[Go]

nare man schreef op 18-12-2005 @ 15:30 :
Ja, dat vind ik eigenlijk gewoon lomp, als je kleine kinderen op straat hoort: 'ik zeg het tegen Kees hoor!' en dan bedoelen ze hun vader. Geen fatsoen

Dat is een kwestie van wennen. Het feit dat ze hun vader bij zijn voornaam noemen wil natuurlijk niet zeggen dat ze geen fatsoen hebben jegens hun vader, zolang ze het maar niet op een denigerende manier zeggen. Het ene kind is simpelweg wat anders in de opvoeding aangeleerd dan het andere kind.

[TheRedArrow]

coopergirl schreef op 18-12-2005 @ 18:29 :
2 huizen verderop wonen 4 kleine kinderen.. Hen vader heet afgekort JP.. De gehele dag is het 'JP wil je me even helpen', 'JP ik kan het niet vinden' 'Mogen we een snoepje JP'.. Leeftijd; 3 t/m 9

, fout.

[Jasmijn.]

ik tutoyeer

[mcflem]

Nee, en ik noem ze bij hun voornamen.

Tegen mijn oma's zeg ik je maar soms tegen de ene u
En mijn vader en broer zeggen tegen mijn vader moeder 'u' terwijl mijn moeder en ik altijd 'je' hebben gezegd..

[Pierreke]

Femic schreef op 18-12-2005 @ 14:52 :
Nee. Maar ik noem ze niet bij hun voornaam (dat vind ik raar klinken ).

Ik ook!

[Floris_22]

Van z'n leven niet! En ik noem mijn ma ook absoluut niet bij haar voornaam. Zoals eerder gezegd vind ik dat nogal raar.

Ja hoor, altijd en dat zal ik ook blijven doen. Ik noem ze ook niet bij hun voornaam, maar gewoon papa en mama.
En mensen die zeggen dat dat een afstand geeft hebben mij nog nooit met mijn ouders gezien. Ik ben closer met mijn ouders als ik het vergelijk met mensen in mijn omgeving.
Dat U zeggen heeft helemaal niets daarmee te maken.

Sterker nog, ik noem mensen die veel ouder zijn dan mij altijd U, of ik vraag even hoe ik ze het beste kan aanspreken. Ik voel me ook altijd heel erg ongemakkelijk als mensen me vragen ze aan te spreken met je of hun voornaam. Ach ja, gewenning denk ik...

Nee, dat vinden ze te afstandelijk (en ik ook denk ik). Ik noem ze ook bij hun voornamen (toen ik 6-10 was noemde ik ze pap en mam omdat ik het raar vond om hun voornamen te gebruiken, toen ik 1-6 was noemde ik ze soms bij hun naam en soms pappa en mamma, net wat er voorhanden was).
Ik spreek mijn opa en oma van vaderskant ook aan met je; bij mijn oma van moederskant vermijd ik u of je constructies. Ik mag je tegen haar zeggen, maar ik heb het gevoel dat ik haar daarvoor niet goed genoeg ken.

[TheRedArrow]

Wat Sarah zegt, ik vermijd die constructies.

[snoopy]

Nee. Pap&mam of papa&mama.
Je en jij.

[Vice]

Lady Lazarus schreef op 17-12-2005 @ 18:20 :
Nee.

[Trimm Trabb]

Ik spreek mijn ouders aan met "He Pa/Ma, pleur es op"