|
[QUOTE]Opinie: NAVO had motief voor moord op Milosevic
Slobodan Milosevic had geen enkele reden zelfmoord te plegen. Niet hij, maar de aanklagers van het tribunaal waren steeds verder in het nauw gedreven. De NAVO had een motief voor moord. Hij is de dood in gejaagd, aldus mr. N. Steijnen. In gesprekken die ik de afgelopen dagen met allerlei mensen had over de dood van Slobodan Milosevic, overheerste de opinie dat het hier ging om een man waartegen, in een jarenlang proces, ondanks zijn manhaftig, dan wel, naar believen, brutaal tegenspartelen, in een jarenlang proces het bewijs zich steeds verder had opgestapeld, en die, nu het proces zijn einde begon te naderen, de grond steeds verder onder zijn voeten voelde wegzakken. En die dus rijp was voor de een of andere wanhoopsdaad.
De realiteit omtrent het verloop van het proces-Milosevic was daaraan tegenovergesteld. Een werkelijkheid die, als zodanig, bovendien voor iedereen direct verifieerbaar is. En wel door de moeite te nemen om zelf de transcripts van de zittingen te lezen.
Niet Milosevic stond er in zijn proces beroerd voor, maar het tribunaal. Dat was niet alleen ‘vandaag’ zo. Toen de aanklagers, na jaren, hun bewijsvoering moesten afronden, kopte de Volkskrant ‘Geen sluitend bewijs tegen Slobodan Milosevic’ (26 februari 2004), en kwam de NRC zelfs met de kop: ‘Zaak tegen Milosevic valt uit elkaar' (28 februari 2004). Klaarblijkelijk is dit – als gevolg van de door de tribunaalverdedigers in de media steeds verder opgeblazen stereotypering dat het tribunaal genadeloos bezig was de schurk Milosevic op te rollen – inmiddels diep in het collectieve bewustzijn weggezakt.
Jarenlang waren door de aanklagers, in een onafzienbare reeks, honderden getuigen tegen hem in stelling gebracht, en waren tonnen documenten over hem uitgestort, maar nog steeds onbrak tegen hem een sound case.
Dat werd er, voor het tribunaal, alleen nog maar veel slechter op toen Milosevic eindelijk aan de beurt kwam om zijn verdediging te presenteren. Wat als verslaggevers vermomde tribunaalaanbidders zorgvuldig voor het grote publiek hebben weten af te schermen, is dat Milosevic in de afgelopen tijd, aan de hand van getuigen, een ongelooflijke ravage heeft aangericht onder wat nog van de aanklachten over was.
Wat hij wist aan te tonen, was niet alleen voor zijn aanklagers verwoestend, maar ook voor de NAVO dermate desastreus, dat dit alle alarmseinen op rood moet hebben gezet.
Onder invloed van wat Milosevic voor het tribunaal systematisch boven water haalde, dreigden in het westen gevestigde opinies over de grondslagen voor de NAVO-oorlog van 1999 tegen Joegoslavië rijp te worden voor de sloop.
Op 25 augustus 2005 zag aanklager Nice zich genoodzaakt om te verklaren dat Milosevic niet langer werd vervolgd vanwege de beschuldiging dat hij, met geweld, naar een Groot-Servië had gestreefd. Daarmee lagen de grondslagen van de aanklachten tegen hem definitief aan duigen. Die waren immers allemaal gebaseerd op, en onderling verbonden door, de centrale beschuldiging dat Milosevic, als leider van en criminele organisatie, bij alles een streven naar de vestiging van een Groot-Servië voor ogen had gehad.
Maar de ravage werd al snel nog groter. En begon zich nu, als een boemerang, tegen zijn westerse beschuldigers zelf te keren. Zo leverde Milosevic, opnieuw aan de hand van veelal westerse getuigen, krachtige bewijzen dat er van een humanitaire noodsituatie in Kosovo, aan de vooravond van de NAVO-oorlog van 1999 tegen Joegoslavië, geen sprake was geweest.
Alsof dit allemaal nog niet rampspoedig genoeg was voor de zaak van het tribunaal, leverden de getuigen van Milosevic ook nog breed bewijs van het feit dat niet het optreden van het Servische leger in Kosovo de Albanezen op de vlucht dreef, maar dat dit voornamelijk een gevolg was van de intensieve NAVO-bombardementen en intimidatie van de Kosovaarse opstandelingen.
Niet Milosevic had dus een motief voor zelfmoord, maar de voor de NAVO werkende tribunaalentourage had een duidelijk motief voor moord. De zaak dreigde, voor de NAVO(-landen), de instigators en financiers van het tribunaal, volkomen uit de hand te lopen. Eerdere pogingen om Milosevic rigoreus het zwijgen op leggen door hem een aangewezen advocaat op te leggen, waren gestrand.
Enorme belangen staan op het spel, dat zal duidelijk zijn. Na Abu Graïb en Guantano Bay is er voor naiviteit over westerse scrupules als het gaat om mensenrechten geen plaats meer. En het wemelt in de tribunaalentourage van de functionarissen die hechte banden met de NAVO hebben.
Hebben ’ze’ Milosevic niet gedood, dan hebben ze hem in elk geval de dood ingejaagd. Strafklachten tegen de verantwoordelijke tribunaalfunctionarissen zullen dan ook niet uitblijven
Mr. N.M.P. Steijnen heeft als advocaat gewerkt voor Slobodan Milosevic. [/QUOTE]
stuk uit de gelderlander vanochtend. De dood van Milosevic komt zo te zien (natuurlijk geen objectieve bron maar toch) beter uit dan men op het eerst oog zou denken.
__________________
Alright Brain, you don't like me, and I don't like you. But lets just do this, and I can get back to killing you with beer.
|