Ik denk dat dit m'n eerste herinneringen zijn. Het zijn in ieder geval de eerste beelden/gevoelens die ik kan plaatsen:
Ik leun uit m'n bedje naar de commode toe. Ik steek m'n arm uit naar iets. Ik lig op m'n rug, en wordt gereden, want ik zie een lichtgekleurde muur voorbijschuiven. Dan een beeld van een donkere zaal. Tegenover me een bed, rechts van me een bed, rechts schuin voor me een bed, en rechts ergens licht, tot de deur wordt dichtgedaan. Ik ben een beetje bang, en voel me alleen.
Het verhaal achter deze beelden:
Ik was bijna 2 of 3, in ieder geval klein genoeg om nog een middagdutje te moeten doen. Mams dacht dat haar kleine mormel sliep...niet dus. Ik zag een flesje vloeistof en dronk het op. Het was muggenverdelger. Dat is toen in het ziekenhuis met grote spoed uit m'n maag gepompt. Alles kwam goed, maar ik moest nog wel een nacht blijven voor observatie. Het was precies in de tijd dat Sinterklaas in het land was...die is me toen zelfs nog een knikkerspel komen brengen, want het was me nogal wat, zo'n kleine hummel die nog nooit van huis was geweest helemaal alleen in dat vreemde ziekenhuis.
De volgende dag mocht ik naar huis...mams moet met de bus gekomen zijn want ik heb ook nog een stukje herinnering van het samen met haar m'n straat in lopen. Grijze dag was het, en ik durfde haar hand niet los te laten. Ik liep heel gedwee mee...op één punt na dan, toen ik ons huis zag bleef ik staan. Ik kon niet geloven dat ik weer thuis was, zoiets.
__________________
Zet de lijnen - neem je pen // Zet de lijnen en ren
|