Hoe is jouw relatie met je ouders?

[WolterB]

Ik heb met mijn moeder een hele goede band. Sinds ik uit huis ben (sinds 2003) is het voor mijn gevoel alleen maar versterkt. Denk ook dat het te maken heeft dat we niet steeds meer op elkaars lip zitten en er dus wat meer vrijhijd is voor mij.
Ik denk dat ik zo'n 2 tot 4 keer per week wel even met haar bel en t is lang niet zo dat zij me altijd moet bellen . 'Thuis' kom ik niet vaak meer, denk zo'n 6-8 keer per jaar.
Ik kan eigenlijk alles wel met haar bespreken en zij ook wel met mij, dus denk dat ik t erg goed getroffen heb met mn moeder.

De band met mijn vader is heel anders. Ik heb tot een paar jaar terug nooit echt ervaren hoe een vaderfiguur in een gezin is, heeft ook te maken met het feit dat mn ouders sinds '90 gescheiden zijn en ik alleen door mn moeder ben opgevoed. Als ik over iets wil praten is mijn vader niet de persoon waar ik uit mezelf heen zou gaan, maar toch staat hij wanneer het moet wel klaar voor me. Ik mis denk ik een echte emotionele band met hem, maar dat is oa door de scheiding goed verklarbaar.

mijn relatie met mijn ouders is sterk wisselend

mijn puberjaren werden gekenmerkt door knallende ruzies, waardoor ik op mijn 15e voor het eerst het huis uitging

laatste jaren gaat het prima, vooral sinds ik op mijn 19e definitief uit huis ging, eigenlijk wel prima. De laatste maanden gaat het wel wat minder gezien het feit dat ik niet geheel voldoe aan het toekomstbeeld van mijn vader

Vroegah ging alles goed, toen werd ik een opstandige puber, en ging het soms wat minder goed. Daarna ging het allemaal wel weer prima. Toen werd ik 19 en wilde ik op kamers, en vanaf toen ging het alleen nog maar goed als ik niet langer dan 3 dagen achter elkaar thuis was. Nu woon ik 2/3 weken op kamers, en het gaat meteen al stukken beter

[vosje16]

Ik kom heel goed overeen met mijn ouders maar met beide heb ik een andere soort relatie.

Mijn moeder is huisvrouw en is er altijd voor mij geweest en altijd voor mij gezorgd. Met mijn moeder kan ik goed praten over alles. Ik weet dat ze alles zou doen voor mij.

Met mijn vader heb ik minder contact, voornamelijk omdat hij zo veel werkt. Toch hebben we een goede relatie omdat we zo veel gemeen hebben. Ik weet dat hij heel trots is op mij en dat doet mij goed.

[madelief21]

Ja prima,
Mijn moeder is echt heel zacht. En mijn vader is een koele zakenman maar goed, ik kan prima met hem.

[gekkedoos]

op dit moment zwaar belabberd...omdat ik mn ouders auto n de prak heb gereden

[Doemyernogmaar1]

mijn ouders zitten midden in scheidings proces, beinvloed niet echt hoe ik met ze om ga, of hoe zij met mij omgaan

met mijn moeder kan ik alles bespreken, mijn vader snapt vaak niet waar ik t over heb, dus bespreek ik vrij weinig met hem. Sinds ik een vriendin heb, zit mn vader steeds te klagen en te mekkeren over dat ik weinig thuis ben, is zelfs zo ver gekomen dat ie helemaal pissig werd en mij zo'n beetje half verbood om nog zo vaak weg te gaan...

Ik heb geen slechte band met m'n ouders, we hebben nooit ruzie bijvoorbeeld, maar ik zou de band ook niet goed noemen. Ik was op m'n 17de erg blij uit huis te kunnen en vind nu een weekendje bij hun al vrij benauwd voelen; geen idee precies waarom.

[houvnjou]

Heb geen hele goede band met mijn ouders ofzo, maar ik vind het ook niet erg.

[Luna]

ja heel goed sinds ik uit huis ben. Met mn vader iets minder want ik lijk op hem en daardoor ontstaan er weleens ergernissen.
met mn moeder kan ik goed praten en we bellen ook regelmatig.
ik kom sinds ik in utrecht woon/studeer/werk niet meer zo vaak thuis maar als ik er ben is het altijd dolle boel

[MysteriousMe]

Ik mag in mijn handjes klappen als het om de band tussen mij en mijn ouders gaat, mede om de dingen die in de familie zijn gebeurd (die ik hier niet ga noemen, dat is niet nodig). Ik weet dat ik alles bij ze kwijt kan (al ben ik meer iemand met een luisterend oor, maar een moeilijke prater) en andersom.
We hebben ook zelden ruzie en thuis is het altijd gezellig.

Zit weer te veel bij ze op de lip. Het gaat veel beter als we elkaar eens in de zoveel weken zien/spreken.

Ik help ze mee het apartement af te maken waar ikin wonen zal, en volgens hen help ik alleen omdat ik het gauwer af wil hebben en ben ik ondankbaar en onbeleefd. Ook wordt mij verweten dat ik op Zondag dan niet ben gaan verfen, en dat ik niks doe?

Ja wat wil je nou? Dat ik help... of niet help?

Ik kan gewoon niks goed doen. Toch ben ik de enige van mijn zusjes die al een diploma op zak heeft en de middelbare heeft afgemaakt EN die geen gedragsproblemen heeft... WTF.

Echt eind Oktober is dit hele gezeik af en ben ik van plan ze een tijdje te vermijden, dat is wel zo goed voor iedereen denk ik.

[waves]

Mijn relatie met mijn ouders...

Ik praat niet echt met ze over mijn gevoelens of jongens of sex ofzo. Daar zijn we te afstandelijk voor denk ik. Maar ik weet dat als er iets is, ze er altijd voor me zullen zijn. Ik heb nooit echt ruzie met ze gehad. Als puber heb ik me ook nooit tegen hen afgezet, ze waren veel te redelijk !

Ik ben meer een vaderskindje eigenlijk. Mijn vader merkt nog sneller dan mijn moeder als er iets met me is. Hij troostte me vroeger ook altijd. Hij is een goede verteller, is eigenwijs en legt heel makkelijk contacten. Vroeger was hij altijd al weg als ik wakker werd en kwam hij pas thuis als ik alweer in bed lag. Maar als hij er was, dan was hij er ook echt.
Mijn moeder is een schat die heel veel voor mijn broertje en mij wil doen. We hebben absoluut geen vriendinnen relatie maar dat hoeft ook niet. Ik heb wel veel lol met ons mam (ja ik kom uit brabant).

[Malossi]

De laatste tijd is't gewoon zwaar klote...
Komt misschien omdat m'n pa zelfs vanaf z'n 15e zonder pa zat, die was verongelukt, en dat was een week terug iets van 32 jaar geleden, misschien istie daarom niet zo vrolijk, en ik ben het ook niet, te druk, te weinig thuis, te weinig tijd voor mezelf, en als ik thuis ben is't ruzie...

[~> Eilidh <~]

De band met mijn ouders is niet zo denderend. Ze voeden me een beetje heel erg beschermend op..vooral qua tijden van thuiskomen en slapen gaan. En ik luister niet altijd daarnaar omdat het soms gewoon onmogelijk is en dan is t weer ruzie. Maar ondanks die dingen hou ik toch onwijs veel van ze En om op kamers te gaan heb ik dan ook weer geen zin in hoewel het de band wel beter zou maken denk ik. Maar ik heb hier in mijn eigen plaats mn vrienden en veel te veel spullen om in een klein studentenkamertje te proppen.

[pietje potlood]

Ik heb ook niet zo'n diepgaande gesprekken met m'n ouders...
Gedeeltelijk denk ik ook omdat ik dat misschien niet wil en niet gewend ben.
Ik heb bijvoorbeeld interesse in 'n bepaalde vervolgopleiding en m'n ouders keuren dat gewoon volledig af, terwijl het geen rare opleiding is ofzo.
Ze denken gewoon dat zij voor mij kunnen bepalen wat goed voor mij is. Ze denken gewoon dat ze weten wat ik wil, ja, túúrlijk!

[vrijgezel]

Mijn vader is overleden toen ik net 15 was de band die ik met hem had was goed al had ik de laatste maanden van zijn leven veel ruzie met hem omdat ik aan het puberen was. Ik lijk als 2 druppels water op mijn vader (gelukkig)
Ik probeer me weleens voor te stellen hoe onze band nu zou zijn maar vind dat heel moeilijk omdat ik nu volwassen ben en dan kijk je heel anders naar dingen.
Toen mijn vader nog leefde keek ik eigenlijk nog als een kind naar hem.

Met mijn moeder heb ik al 1,5 jaar geen contact meer na mijn vaders overlijden heeft ze me eigenlijk laten zitten ze is in haar slachtoffer rol gekropen en er nooit weer uit gekomen. Vroeger was onze band al niet zo sterk. Ondanks dat ik haar kind ben snapte ze geen biet van hoe ik in elkaar stak. Op mijn 20ste ben ik het huis uit gegaan omdat ik het helemaal zat was ging er zelf aan onderdoor dus dat was de beste stap in mijn leven die ik genomen heb.
2 maanden nadat ik opmezelf woonde is de bom gebarsten en heb ik gezegd dat als het zo moet het voor mij niet meer hoefde en dit is het resultaat al 1,5 jaar rust.

Ik mis het dat ik geen ouders meer heb, maar eigenlijk heb ik al geen ouders meer sinds mijn vader is overleden dus het went wel.
Liever een beetje vedriet om wat er niet meer is dan het gevoel wat je hebt als je continu weer met een moeder geconfronteerd word die je teleursteld en pijn doet.

[sirtommy]

Slechte band, me ouders hebben een betere band met me broertje omdat hij meer het ideale kind is. Me broertje is heel sociaal net als ik trouwens maar hij heeft het een tandje erger, daardoor probeert die altijd iedereen te pleasen en zo ook me ouders. Omdat ik nogal een beetje koppig ben heb ik vaak ruzie met me ouders, verder hebben me ouders en ik een hele andere kijk op het leven en is hun leven alles wat ik niet wil op een paar kleine dingen na. Ik praat wel gewoon met me ouders maar zie dat ze meer naar me broertje trekken, ik denk dat als ik het huis uit ben dat het contact minimaal is. Dit vind ik niet erg, natuurlijk is familie belangrijk maar je familie kies je niet, vrienden wel.