Jouw ambities op literair gebied

Je moet denk ik vooral eerst mislukken als schrijver.

(Althans, dat beweren schrijvers die afgekraakt worden.)

[de uitvreter]

Vogelvrij schreef:

Nou ja, vanzelf... Veel mensen hebben toch wel baat bij die wedstrijden en komen door dat soort wedstrijden juist bovendrijven, lijkt me Maar ik snap wel wat je bedoelt hoor, denk ook wel dat je gelijk hebt. Er zijn nogal veel mensen die denken dat hun leven bijzonder genoeg is om er een boek over te schrijven.

Jamaar, ik denk dat als je écht goed bent en je stuurt je manuscript naar verscheidene uitgeverijen, dat ze je dan heus wel opmerken... Ik neem tenminste aan dat daar daadwerkelijk alle inzendingen worden gelezen, zoals men daar beweert.

[Vogelvrij]

de uitvreter schreef:

Jamaar, ik denk dat als je écht goed bent en je stuurt je manuscript naar verscheidene uitgeverijen, dat ze je dan heus wel opmerken... Ik neem tenminste aan dat daar daadwerkelijk alle inzendingen worden gelezen, zoals men daar beweert.

Misschien, maar dan moet je wel geluk hebben. Verreweg de meeste schrijvers worden in elk geval niet op die manier ontdekt.

Ik gok dat vooral de begeleidende brief wordt gelezen, en als daarin staat 'Ik heb nog nooit iets gewonnen of gepubliceerd' zullen ze met tegenzin één alinea/pagina van je manuscript lezen en het daarna wegflikkeren. Als je, waarheidsgetrouw, een aantal prestaties voor een literaire cv kunt noemen, zullen ze geïnteresseerder zijn. Als je écht goed bent, had je namelijk al lang wat aandacht op jezelf gevestigd.

[Lilium]

LUH-3417 schreef:

Ik gok dat vooral de begeleidende brief wordt gelezen, en als daarin staat 'Ik heb nog nooit iets gewonnen of gepubliceerd' zullen ze met tegenzin één alinea/pagina van je manuscript lezen en het daarna wegflikkeren. Als je, waarheidsgetrouw, een aantal prestaties voor een literaire cv kunt noemen, zullen ze geïnteresseerder zijn. Als je écht goed bent, had je namelijk al lang wat aandacht op jezelf gevestigd.

Maar je moet ergens beginnen, toch?

[Vogelvrij]

Lilium schreef:

Maar je moet ergens beginnen, toch?

Ja, maar dus bij voorkeur niet door lukraak een manuscript naar een uitgeverij te sturen

[Lilium]

Hmm, mijn leeslijst is toegenomen tot 119 boeken. Laten we hopen op een lange, lange zomervakantie.

[Jeuk]

Het laatste wat je wel moet hebben als schrijver is amibitie. Ik kan me werkelijk kapot ergeren aan de hoeren en hoeren (mannelijke) die maar roepen: 'JA EN DAN WIL IK DAAR PUBLICEREN EN EEN BOEK IN DIE WINKEL EN DAN EEN INTERVIEW VOOR DE VPRO EN',- godverdomme! Als je geld wil ga dan vakken vullen en als je roem wil houd dan gewoon op met broeken dragen. Loop een paar dagen in je blote reet door de Spuistraat en je hebt in de korste tijd naam en faam genoeg. Waar zijn we nu helemaal mee bezig? CREATIE, KUNST, ZIEL, PASSIE,- dat is het en niets anders. Steek het godverdomme allemaal in je reet, die ambitie. Ambitie m'n bolle reet.

[Lilium]

Jeuk schreef:

Het laatste wat je wel moet hebben als schrijver is amibitie. Ik kan me werkelijk kapot ergeren aan de hoeren en hoeren (mannelijke) die maar roepen: 'JA EN DAN WIL IK DAAR PUBLICEREN EN EEN BOEK IN DIE WINKEL EN DAN EEN INTERVIEW VOOR DE VPRO EN',- godverdomme! Als je geld wil ga dan vakken vullen en als je roem wil houd dan gewoon op met broeken dragen. Loop een paar dagen in je blote reet door de Spuistraat en je hebt in de korste tijd naam en faam genoeg. Waar zijn we nu helemaal mee bezig? CREATIE, KUNST, ZIEL, PASSIE,- dat is het en niets anders. Steek het godverdomme allemaal in je reet, die ambitie. Ambitie m'n bolle reet.

Zo, dat is duidelijk.
Waarom erger je je daar zo aan? En waarom zou creatie, kunst, ziel en passie geen ambitie nodig hebben om je boek te verwezenlijken?

[Vogelvrij]

Die dingen overlappen elkaar toch ook Wat is er zo verkeerd aan iets te willen bereiken met hetgeen waar je hart ligt? Natuurlijk wil je andere mensen deelgenoot maken van jouw creativiteit, dat lijkt me juist logisch en niet verkeerd.

[Jeuk]

om kort te gaan (ik was gisteren een beetje dronken) waarin ik verschil met een hele hoop anderen is dat het me a) geen reet kan schelen wat ik schrijf b) zulk een walgelijke narcist ben dat alles wat ik dan schrijf toch prachtig vind. tenzij ik een slechte dag heb, zoals vandaag. voor het eerst sinds jaar en dag ben ik om vijf voor elf 's ochtends m'n bed uitgekomen en daarna had ik werkelijk geen idee wat ik meost doen. ik heb de eerste paar uur aan de tafel gezeten, sigaretten gerookt en daarna de mogelijkheden overwogen. normaal zou ik gaan gokken, of bier drinken, of meisjes lastig vallen (dan pak ik m'n telefoon en wend ik het een of andere probleem voor zodat ze daar weer over gaan piekeren en zeg ik ze een paar dagen later als ze ernaar vragen: 'Oh, ja, dat... nee, maak je daar maar geen zorgen om hoor. Dat is allemaal goed gekomen. Pfoeh!- het is dat je er zelf over begint,- ik was het alweer vergeten), maar daar vond ik het allemaal te vroeg voor. sterker nog: het casino was rond die tijd nog niet eens open dus dat viel alvast af.
uiteindelijk heb ik toen door de stad gewandeld en in de bilbliotheek een poging gedaan een gedicht te schrijven maar dat liep al gauw mis. 1. ik kwam een bekende tegen en als ik iets niet kan hebben wanneer ik aan het schrijven ben zijn het anderen die me op de vingers kijken. dat hoeft niet eens een mens te zijn. als ik me in dezelfde kamer, hetzelfde huis, hetzelfde pand bevindt als zoveel als een hond heb ik er al gelijk te pleuris in. dan hoeft het niet meer. hoe zich dat precies rijmt met mijn ongebreidelde narcisme en exhibitionisme is weer een tweede.
in ieder geval
shit.
het gedicht was best okay maar die klootzak van een Peter, die vuile teringalcholist die weer een praatje moest komen maken en sigareten bietsen heeft dat mooi verkloot.
het ging over een australische vrouw die ik een paar dagen geleden heb ontmoet. ze was werkelijk schat- en schatrijk. ik weet niet wat ik er allemaal van moet geloven maar wat ze vertelde is dat ze bij een bank werkte waar ze op een dag iedereen eruit flikkerde. de mannen kregen dikke cheques mee, gouden handdrukken. de vrouwen kregen in eerste instantie helemaal niets (wat me verbaasde, ik wist niet dat ze zó conservatief waren in Australie - wel dat ze conservatief waren, daar vergissen mensen zich nog in) . zij heeft toen de vakbond erbij gehaald en is uiteindelijk met 400.000 euro de deur uitgegaan. iets meer, iets minder, dat hangt af van de huidige AUS-EUR-wisselkoersen.
wat ik uiteindelijk met dat gedicht zou hebben gedaan is een tweede. waarschijnlijk had ik 'm uitgeprint en ergens in iemands brievenbus gegooid of op de grote stapels A4'tjes die her en der door het huis waar ik nu verblijf verspreid liggen. ik heb er werkelijk honderden. op elke staat iets anders,- soms zijn het stukken van verhalen, soms gedcihten, soms tekeningen, soms notities dat ik ergens naartoe moet (hoewel ik dat de laatste tijd vooral in de agenda van m'n telefoon flikker).
in ieder geval: mensen die zomaar gaan schrijven, zo van: en nu ga ik schrijven, die kan ik niet uitstaan. vooral als ze zeggen: 'opschool haalde ik altijd hele goede cijfers voor creatief schrijven'. zelf heb ik dat, godzijdank, nooit gehad op school maar ik stel me daar altijd een verveelde HBO'er voor de klas bij voor die ooit iets met nederlands heeft gedaan en een keer lulu wang doorgebladerd en dan commentaar levert van: 'misschien moet je die zin even omdraaien. misschien moet je in plaats van dat woordje dat woordtje gebruiken' en als er een paar dingen zijn die wel echt van volkomen ondergeschikt belang zijn bij het schrijven zijn het wel dingen als stijl, woordkeus, plot, karakteropbouwe, etc. in ieder geval daar over na te denken. dat is wel de grootste onzin die ik me kan bedenken. dat komt allemaal wel. dat gaat vanzelf.
mensen die twijfelen over hun stijl of hun woordkeus of hun plot of hun karakteropbouw, nou ja, misschien hebben die dat gewoon wel niet. als ik ooit iemand les zou moeten geven in schrijven, waar ik nooit aan zou willen beginnen (tenzij ze me er riant voor zouden betalen, dan sta ik voor een hele hoop open) dan zou ik beginnen met ze de helft van hun geld teruggeven en ze meenemen naar de kroegen waar ik vaak zit en ze voorstellen aan alle wanstaltig lelijk vrouwen met buiken als pannenkoekenbeslag en dijen als slagschepen die zich aan mij op hebben gedrongen. dat kweekt allemaal een stuk meer stijl en karakter dan als een autist voor je computertje je dingen proberen voor te stellen waar je überhaupt geen toegang tot hebt in je denken. TOEGANG TOT IN JE DENKEN - de steunpilaren van de moderene filosofie; het zich verschaffen van toegangen in het denken.
het verschil tussen die kroegne met die walgelijke vrouwen en het computertje is dat het in die kroegen daadwerkelijk van LEVENSBELANG is dat je over een zeker karakter, een zekere stijl en een zekere woordkeus beschikt want anders wordt je elke namiddag rochelend wakker met pijn in je rug, in je longen, in je hoofd, in je darmen, in je ganze ZIEL zonder dat je je nog écht met zekerheid kan zeggen hoe het allemaal zo is gekomen. 'oh jah, shit. ik weet het weer. dat wijf was een travestiet en toen gingen we naar buiten en daarna werd ik wakker met bloed in m'n haar. moest ik een trein halen. ben ik er even bij gaan liggen op het station. zoiets was het, zoiets was het.'
ja, zoiets was het.

[Jeuk]

net was ik even aan het kijken op een website waar een hoop verhalen staan. die verhalen gaan door een jury dus dan zou men denken: nu ja, daar moet toch wel iets voor te zeggen zijn. wat er dan voor te zeggen is dat weet ik niet en na een bezoek aan die website al helemaal niet. misschien ben ik wel een snob, een narcist, of allebei. een snobistische narcist, dat kan ook. maar wanneer ik op een website ga en het eerste verhaal dat ik aanklik (acht gesprekken) zijn acht samenvattingen van een jongenman die hij beroepsmatig op zijn callcentertje heeft uitgevoerd, het tweede verhaal een samenvatting is van het olympisch kampioenschap puntenslijpen (wat, ik erken, op zich wel iets komisch had maar buiten de notie putenslijpen als een olympische sport voor te doen ook gewoon doodsaai was) en een derde verhaal begint met in de eerste zin 'koffie, roeren, ochtend, kassa, werk', dan denk ik, hardop: WAT IS DIT VOOR EEN KANKERLAND?! WAT IS DIT VOOR EEN GODSNAKEND, ARMOEDIG, GODSGENADIG KANKERLAND GEWORDEN?. het lijkt wel, en ik denk niet dat ik ver van de waarheid zit, alsof wij nederlanders allemaal content zijn in een kantoor naast de snelweg langzaam af te wachten tot het moment eenmaal daar is dat we onze blaas niet meer onder controle hebben en en mass de tena lady for men for women for gentlemen vol zitten te schijten van gemeensschapssgeld. een ander verhaal, overigens plagiaat maar dat hebben ze daar nooit opgemerkt, gaat over een paar knullen die een kogel vinden, die in een bankschroef plaatsen en dan met een spijkertje op de achterkant van de kogel slaan. POEM! daar heeft iemand duizend woorden voor nodig. dan denk ik, heeft iemand daar duizend woorden voor nodig of dacht hij: 'hey, weet je wat, wat de shit. als ik die notie nu eens neem en dat over duizend woorden uitsmeer, dan heb ik een verhaal.' dat is DE tendens in de nederlandse literatuur. we nemen een notie, een volkomen oninteressante, triviale notie - in een uiterst geval heeft iemand een interessante notie maar dan hebben we het wel over de échte toppers van vandaag de dag - en die smeren we dan net zo lang uit, die vermoorden we dan zo afschuwelijk, daar maken we dan zo'n kankerlandradige onzin van, en dat noemen we dan een verhaal.
mensen, dat is geen verhaal. de gemiddelde belgenmop (twee belgen lopen over straat. zegt de een tegen de ander: mag ik in het midden lopen?), daar gaat méér passie van uit. meer zeggenskracht. dit zijn nu van die avonden dat ik neder kniel en zeg: 'lieve Heer, kom me halen', maar de Heer antwoordt niet.

Los van dat alles, mag ik vragen hoe oud je bent, Jeuk?

[Vogelvrij]

Je was gísteren dronken?
Maar je bent verbannen. Jammer.

[Jeuk]

Man oh man, had ik even een partij gelijk zeg. Heerlijk. .

?

[KIET]

Jeuk schreef:

Man oh man, had ik even een partij gelijk zeg. Heerlijk. .

Nee.

[KIET]

Dat even terzijde, het is tijd voor een up

Ik ben namelijk klaar Met enkele gegevens voor de geïnteresseerden: ik ben er mee begonnen op 5 december 2006, het is 280 pagina's op lettergrootte 10 (New Times Roman), 238.000 woorden en 750 keer bewerkt/opgeslagen.

Het is nog niet af-af, maar het schrijven is klaar. Nu moet ik er nog met de spellingscontrole overheen, het nog doornemen op andere fouten en het doorvoeren van lichte correcties en natuurlijk de vormgeving bijwerken. Het is nu een hele lap achter elkaar, met een * tussen de regels om een andere scène aan te geven en verder geen bijzondere opmaak. En daarna moet er eigenlijk nog een bètalezer overheen, maar ik denk niet dat ik die heb (of dat er vrijwilligers voor zijn)

Het is een beetje onverwacht, want anderhalf week geleden zat ik nog best vast met mijn climax. Toen dat een beetje ging rollen had ik de boel in een paar avonden plots af. Ik heb wel een paar elementen in de epiloog van een ander boek overgenomen omdat het nagenoeg overeen kwam met hoe ik mijn verhaal wilde eindigen. Dan kan ik wel iets anders neer pennen, maar dan is het niet meer het einde wat ik wilde en daar ging het mij om. Als het daadwerkelijk uitgegeven zou worden dan zou ik het wel aanpassen, maar aangezien het een hobbyproject is kan het mij nu niet zoveel schelen Het is dan ook geen exact kopie.

Rest alleen nog de vraag: wat ga ik hierna doen?

[Vogelvrij]

Dat vind ik wel nep, dat je dan niet nog even zelf een epiloog hebt geschreven Maar wat een lang verhaal zeg, echt knap! Veel succes met de afronding

[KIET]

Ik heb de epiloog wel zelf geschreven, er zit alleen een element in (het doorgeven van een souvenir en wat bijbehorende briefjes) wat ik op die manier al wilde doen. Dat element zit ook in een ander boek (wat ik zelf ook heb) en het lijkt wat sterk op elkaar Ik doe het wel in mijn eigen woorden. Maar de epiloog is een pagina of zes en die betreffende stukjes zijn maar een alinea of 5. De rest is helemaal van mij (en Vergilius, Ghandi en Confucius, maar dat is algemene wijsheid ).

[Vogelvrij]

Oké En nu? Uitgever zoeken? Nieuw project starten?

[KIET]

Ik heb nog geen idee. Eerst moet ik het zelf doornemen en de opmaak in orde maken, en daarna moet het maar eens door iemand gelezen worden om de fouten eruit te halen - en een mening te geven. Het zit wat in het SF-genre en dat is altijd een vrij lastige voor een groot publiek. Als er men dan zou zeggen dat het schrijven zelf goed genoeg is, dan wil ik mij denk ik wel richten op een normaler avonturenboek à la Dirk Pitt Zo niet, dan ga ik nog verder met mijn serie en blijft het voornamelijk voor mijzelf. Ik denk dat ik pas na de vakantie aan iets nieuws ga beginnen, tenzij ik nu al met leuke ideeën en de drang kom

Ik wil het trouwens nog wel in boekvorm hebben. Dat wil zeggen, gewoon wat exemplaren voor mij en geïnteresseerden. Ik wil het niet uitgeven in eigen beheer via een webshop oid. Als mensen het willen lezen dan kunnen ze gewoon om een kopie vragen

[elysea]

Kiet, dit is geen plechtige belofte, maar ik wil best een poging wagen met beta-lezen. Word heeft immers zo'n prachtige correctiefunctie, waarmee je notities kunt maken en in rood alles dat verandert aangeven. Bovendien heb ik een betwetermonstertje in mijn buik en dat is altijd handig. Je kunt me pm'en als je wilt.

[KIET]

Dat is een vriendelijk aanbod, wat ik al erg waardeer Ik ga er eerst zelf nog overheen met de spellingcontrole, en om dus te kijken er niet vreemde dingen inzitten en voor de opmaak. Daarna (kan even duren) zal ik je zeker een pm sturen

[Zozozo]

Na 't lezen van dit alles ben ik stiekem ook wel benieuwd geworden... zou je me de eerste 5 pagina's / het eerste hoofdstuk o.i.d. eens kunnen PM'en (A)?

[KIET]

Zozozo schreef:

Na 't lezen van dit alles ben ik stiekem ook wel benieuwd geworden... zou je me de eerste 5 pagina's / het eerste hoofdstuk o.i.d. eens kunnen PM'en (A)?

Je hebt PM

[Lilium]

KIET-2 schreef:

Dat even terzijde, het is tijd voor een up

Ik ben namelijk klaar Met enkele gegevens voor de geïnteresseerden: ik ben er mee begonnen op 5 december 2006, het is 280 pagina's op lettergrootte 10 (New Times Roman), 238.000 woorden en 750 keer bewerkt/opgeslagen.

Het is nog niet af-af, maar het schrijven is klaar. Nu moet ik er nog met de spellingscontrole overheen, het nog doornemen op andere fouten en het doorvoeren van lichte correcties en natuurlijk de vormgeving bijwerken. Het is nu een hele lap achter elkaar, met een * tussen de regels om een andere scène aan te geven en verder geen bijzondere opmaak. En daarna moet er eigenlijk nog een bètalezer overheen, maar ik denk niet dat ik die heb (of dat er vrijwilligers voor zijn)

Het is een beetje onverwacht, want anderhalf week geleden zat ik nog best vast met mijn climax. Toen dat een beetje ging rollen had ik de boel in een paar avonden plots af. Ik heb wel een paar elementen in de epiloog van een ander boek overgenomen omdat het nagenoeg overeen kwam met hoe ik mijn verhaal wilde eindigen. Dan kan ik wel iets anders neer pennen, maar dan is het niet meer het einde wat ik wilde en daar ging het mij om. Als het daadwerkelijk uitgegeven zou worden dan zou ik het wel aanpassen, maar aangezien het een hobbyproject is kan het mij nu niet zoveel schelen Het is dan ook geen exact kopie.

Rest alleen nog de vraag: wat ga ik hierna doen?

Woehoe! Gefeliciteerd.
Hoe staat het nu met het beta-lezen en verbeteren? Ga je heel perfectionistisch te werk? Het lijkt me namelijk dat je voor je gevoel nooit klaar zult zijn met je manuscript.
Wat betreft die epiloog: gooi het gewoon op het principe van intertekstualiteit.

[KIET]

Ik doe er verder eigenlijk niet zo moeilijk over: ik ga er met de spellingscontrole overheen (al gedaan) en dan lees ik het nog eens door voor continuïteit, overige foutjes en correcties en de opmaak. Daarna ben ik er wat mij betreft klaar mee Dat is al een heel werk op zich. Echt bètalezen mag een derde partij doen, want ik denk dat ik me er anders toch blind op zit te staren. Ik kan er ook niet echt kritisch naar kijken, want het is geworden zoals ik het wilde. Ik weet ook niet of ik taalkundig erg sterk ben, maar daar gaat het mij ook niet om. Sterker nog; als iemand mij iets aan zou wijzen wat taalkundig incorrect is (of op een ander vlak niet helemaal klopt), en als ik bij het veranderen de intentie van het stuk zoals ik het wil ook verander, dan heb ik zelfs nog liever dat het fout is

[Reynaert]

'Taalkundig incorrect' bestaat niet joh.

[SuperSanne]

Ik wil leven van het schrijven van kinderboeken... of in ieder geval genoeg ermee verdienen om part-time te kunnen werken. Eenvoudig? Absoluut niet. Onmogelijk? Zie vorig antwoord. Het scheelt wel dat ik niet rook, niet drink, geen koters wil (hoewel een persoonlijk legertje proeflezers wel handig zou zijn ), en desnoods bereid ben om 5dehands kleren te dragen. Ik heb niet veel nodig.

Ik voel me alleen nogal een rare als het gaat om wannabe-auteurs. De meeste mensen die ik ken die dezelfde ambities delen, zijn van die types die al vanaf hun negende verhalen schrijven en minstens 65 boeken op de plank hebben staan. Ik was als klein opdondertje al te lui om zelf mijn werkstukken te schrijven, en ik zou mezelf geen boekenwurm noemen. Ik lees wel, maar ik was (en ben) niet het verstrooide meisje dat altijd tien pillen in haar rugtas naar school sleepte.

Met literatuur moet je bij mij al helemáál niet aankomen: het meest 'literatuur-achtige' dat ik ooit heb gelezen, was "ontdekking van de hemel" voor een boekverslag (voor een docent die helaas net zo goed was met internet als haar leerlingen, dus downloaden was er niet bij), en daarvan kreeg ik na de eerste alinea al zelfmoordneigingen. Afschuwelijk! Alsof je door stroop probeerde te zwemmen! Nee, geef mij maar kinderboeken; die zijn veel leuker

Omdat ik me toch vreemd voelde ("een échte schrijfster zou dit-en-dit-en-dit doen!"), probeerde ik meer te lezen, en dan vooral literatuur. Niet omdat ik het wilde, maar omdat ik dacht dat het goed voor me zou zijn. Een soort vezels voor de geest, zeg maar. Man, wat heb ik dat snel afgeleerd! Dat gortdroge spul zoog alle creatieve energie uit me weg, en nog erger: ik werd er vreselijk serieus van. Ik wilde niet meer schrijven, maar ik wilde schrijven. De meest vergezochte beschrijvingen, depressieve gebeurtenissen en langdradige monologen slopen mijn manusscript in, want het moest een Echt Boek worden. Toen ik klaar was, had ik een bloedeloos, dodelijk saai verhaal waar absoluut niets meer van mezelf in zat.

Getver.

Om Tais Teng te citeren: "Ik heb een broertje dood aan zogenaamde ´verantwoorde´ kinderboeken vol scheidende ouders die aan de lopende band incest plegen of hun kinderen slaan en degenen die de Gouden Griffel toekennen, willen nu eenmaal dat soort werk."

Ik heb besloten mijn eigen weg te gaan: ik lees gewoon weer lekker kinderboeken (en negeer de rare blik van de bibliothecaris), schrijf wat mijn hart me ingeeft, en hou het luchtig.

[Lilium]

SuperSanne schreef:

Ik wil leven van het schrijven van kinderboeken... of in ieder geval genoeg ermee verdienen om part-time te kunnen werken. Eenvoudig? Absoluut niet. Onmogelijk? Zie vorig antwoord. Het scheelt wel dat ik niet rook, niet drink, geen koters wil (hoewel een persoonlijk legertje proeflezers wel handig zou zijn ), en desnoods bereid ben om 5dehands kleren te dragen. Ik heb niet veel nodig.

Ik voel me alleen nogal een rare als het gaat om wannabe-auteurs. De meeste mensen die ik ken die dezelfde ambities delen, zijn van die types die al vanaf hun negende verhalen schrijven en minstens 65 boeken op de plank hebben staan. Ik was als klein opdondertje al te lui om zelf mijn werkstukken te schrijven, en ik zou mezelf geen boekenwurm noemen. Ik lees wel, maar ik was (en ben) niet het verstrooide meisje dat altijd tien pillen in haar rugtas naar school sleepte.

Met literatuur moet je bij mij al helemáál niet aankomen: het meest 'literatuur-achtige' dat ik ooit heb gelezen, was "ontdekking van de hemel" voor een boekverslag (voor een docent die helaas net zo goed was met internet als haar leerlingen, dus downloaden was er niet bij), en daarvan kreeg ik na de eerste alinea al zelfmoordneigingen. Afschuwelijk! Alsof je door stroop probeerde te zwemmen! Nee, geef mij maar kinderboeken; die zijn veel leuker

Omdat ik me toch vreemd voelde ("een échte schrijfster zou dit-en-dit-en-dit doen!"), probeerde ik meer te lezen, en dan vooral literatuur. Niet omdat ik het wilde, maar omdat ik dacht dat het goed voor me zou zijn. Een soort vezels voor de geest, zeg maar. Man, wat heb ik dat snel afgeleerd! Dat gortdroge spul zoog alle creatieve energie uit me weg, en nog erger: ik werd er vreselijk serieus van. Ik wilde niet meer schrijven, maar ik wilde schrijven. De meest vergezochte beschrijvingen, depressieve gebeurtenissen en langdradige monologen slopen mijn manusscript in, want het moest een Echt Boek worden. Toen ik klaar was, had ik een bloedeloos, dodelijk saai verhaal waar absoluut niets meer van mezelf in zat.

Getver.

Om Tais Teng te citeren: "Ik heb een broertje dood aan zogenaamde ´verantwoorde´ kinderboeken vol scheidende ouders die aan de lopende band incest plegen of hun kinderen slaan en degenen die de Gouden Griffel toekennen, willen nu eenmaal dat soort werk."

Ik heb besloten mijn eigen weg te gaan: ik lees gewoon weer lekker kinderboeken (en negeer de rare blik van de bibliothecaris), schrijf wat mijn hart me ingeeft, en hou het luchtig.

Wat een leuke post; ik zit hier met een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht. Voor welke leeftijdsgroep zou je willen schrijven? Voor kleuters zal dat heel anders zijn dan voor een kind uit groep 8. Ik vroeg me af of je al ooit eens iets hebt ingestuurd naar een uitgeverij? En illustreer je ook zelf?

[SuperSanne]

Lilium schreef:

Wat een leuke post; ik zit hier met een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht. Voor welke leeftijdsgroep zou je willen schrijven? Voor kleuters zal dat heel anders zijn dan voor een kind uit groep 8. Ik vroeg me af of je al ooit eens iets hebt ingestuurd naar een uitgeverij? En illustreer je ook zelf?

Ik heb je een PM gestuurd (Google ziet alles, en als ik ooit nog de nieuwe J.K. Rowling mag worden, blijf ik hier liever anoniem )

[KIET]

@Sanne: gezien je onderschrift had ik eerder SF of een fanfic gedacht Mss dat je dat ook eens kan proberen, voor de lol?

[SuperSanne]

KIET-2 schreef:

@Sanne: gezien je onderschrift had ik eerder SF of een fanfic gedacht Mss dat je dat ook eens kan proberen, voor de lol?

Ik ben momenteel een SF voor wat oudere kinderen aan het schrijven... op het duizelingwekkende tempo van twee zinnen per week. Ik zit even vast

[Vogelvrij]

Het lijkt mij ook leuk, jeugdliteratuur schrijven. Ik denk dat het op een bepaalde manier moeilijker is dan voor leeftijdsgenoten, omdat je toch graag wilt dat je lezers de belevingswereld herkennen (toch in elk geval bij jeugdliteratuur, niet?). Aan de andere kant is het misschien wat gemakkelijker dan echt literatuur schrijven. Ik weet niet goed, maar het lijkt me leuk om eens te proberen

[SuperSanne]

Het schrijven voor (oudere) kinderen lijkt me juist moeilijker dan literatuur voor volwassenen schrijven, vanwege het leeftijdsverschil. Ik ben in het laatste beter, maar het eerste vind ik leuker. Daarom ga ik daar mee verder

[Vogelvrij]

SuperSanne schreef:

Het schrijven voor (oudere) kinderen lijkt me juist moeilijker dan literatuur voor volwassenen schrijven, vanwege het leeftijdsverschil. Ik ben in het laatste beter, maar het eerste vind ik leuker. Daarom ga ik daar mee verder

Dat zei ik toch ook?

Maar misschien is het ook moeilijk om literatuur voor volwassenen te schrijven omdat mensen op de een of andere manier vaak de ambitie hebben om meteen literatuur te schrijven en geen flutromannetjes En ik denk dat het verder ook voor een groot deel onvergelijkbaar is.

[KIET]

elysea schreef:

Kiet, dit is geen plechtige belofte, maar ik wil best een poging wagen met beta-lezen. Word heeft immers zo'n prachtige correctiefunctie, waarmee je notities kunt maken en in rood alles dat verandert aangeven. Bovendien heb ik een betwetermonstertje in mijn buik en dat is altijd handig. Je kunt me pm'en als je wilt.

En ook jij hebt PM, wat wil zeggen dat ik er nu zelf klaar mee ben. Ik moet het alleen nog 'even' uitprinten voor een kennis van mij voor op vakantie, alleen bij 230 pagina's was het inktpatroon leeg. Met opmaak is het 304 pagina's, maar voornamelijk met veel wit.

Kinderboeken en volwassenenliteratuur is een wereld van verschil. In het eerste mag je feitelijk zo gek doen als je wilt, en bij volwassenen moet het voor echt literatuur extreem hoogwaardig zijn, anders wordt het afgedaan als een flutromannetje of het popcorn-equivalent van een film. Terwijl dat wat mij betreft niet hoeft. Er zijn genoeg mensen die niet (continu) op die stevige kost zitten te wachten. Maar ik zou dan ook niet voor een specifieke doelgroep schrijven; ik zou schrijven op de manier die ik fijn vind. Als dat op een niveau voor kinderen is, dan is dat maar zo. De lezer moet de schrijver vinden, vind ik. De schrijver moet zich niet aanpassen aan een lezersgroep.

[SuperSanne]

Bedenk ook dat het schrijven voor kinderen aan zekere technische regels is gebonden, zeker als je een AVI niveau wilt. Een maximum aantal lettergrepen per woord, zinslengte, enz. Ook kan je niet al te wild doen met verhaallijnen, zeker niet bij jongere kinderen die zich niet willen of kunnen inspannen om jouw creatieve uitspattingen te begrijpen.

Daarnaast is de concurrentie vele male groter als bij volwassenen literatuur: mensen denken dat het makkelijker is om een kinderboek te schrijven, met als gevolg een heel leger van gedesillusioneerde 'collega's'. Dit komt het geduld van de uitgever niet ten goede, dus je zal meteen een geweldige indruk moeten maken, en niet pas twee alinea's later. Kinderboeken schrijven is niet makkelijker of moeilijker: het is anders.

Zeggen dat kinderboeken schrijven makkelijker is dan je richten op volwassenen, is niet zoiets als zeggen dat boetseren makkelijker is dan schilderen. Je kan het totaal niet met elkaar vergelijken, maar veel mensen denken helaas van wel. Als jouw volwassenen literatuur complete bagger is, dan zijn 999 van de 1000 keer jouw kinderboeken echt geen haar beter. Helaas denken de meeste koppige wannabe-auteurs van wel, waardoor jouw manuscript dreigt te verzuipen in een berg van troep.

Ik heb contact met iemand die bij een uitgeverij werkt als redacteur, en volgens haar kan je aan de eerste drie zinnen al zien of iets werkelijk potentieel heeft, of dat het een laatste wanhoopspoging is van iemand die al door 50 uitgevers voor volwassenen is uitgekotst.

Ik ga ook voor de kinderboeken, en ik denk ook niet echt dat dat gemakkelijker is. En jullie zijn concurrentie dus ik zeg er lekker niks over Ik had wel vroeger al het plan om kinderboeken te schrijven voor kinderen die qua lezen voorliggen, maar verder niet - omdat ik zelf dus al vroeg aan de volwassenenboeken kon beginnen, omdat veel kinderboeken te 'gemakkelijk' geschreven waren, maar ik van het verhaal en vooral alle emoties en drama natuurlijk veel minder begreep in de echte literatuur. Ik schrijf sowieso eigenlijk vooral de dingen die ik zelf ook zou willen lezen, maar dat zal iedereen wel doen. (Wat trouwens een valkuil is bij kinderboeken, want tegenwoordig wil ik er graag knappe mysterieuze mannen in gooien en daar zitten de meeste kinderen niet op te wachten ).

Edit: Ik kan echt niet meer denken vanavond dus deze zinsbouw e.d. is niet representatief voor mijn schrijfstijl

[Miekje*]

Ik wou vroeger altijd zuster worden Nu denk ik iets met dieren of ook met schrijven. Dikwijls liet ik mijn verhalen aan mijn Nederlandse lerares zien, en ook aan andere leraren die Nederlands gaven. Tenslotte heb ik mijn beste verhalen laten zien aan de moeder van een vriendin die schrijfster is, dus miss word het nog wel wat Bij mijn baan als dierenverzorger later ofzo Nee hoor, zo ver is het nog lang niet... Gelukkig

[Lilium]

SuperSanne schreef:

Ik heb je een PM gestuurd (Google ziet alles, en als ik ooit nog de nieuwe J.K. Rowling mag worden, blijf ik hier liever anoniem )

Dank je wel. Ik vond het leuk om te lezen.

SuperSanne schreef:

Ik ben momenteel een SF voor wat oudere kinderen aan het schrijven... op het duizelingwekkende tempo van twee zinnen per week. Ik zit even vast

Gaat het nu al beter?

SuperSanne schreef:

Het schrijven voor (oudere) kinderen lijkt me juist moeilijker dan literatuur voor volwassenen schrijven, vanwege het leeftijdsverschil. Ik ben in het laatste beter, maar het eerste vind ik leuker. Daarom ga ik daar mee verder

Hoe probeer jij je in te leven in de belevingswereld van kinderen? Heb je veel contact met je 'doelgroep' of ben je -net als Annie MG Schmidt- nooit ouder geworden dan 8 jaar?

Edit: @Morgan: wat een goed plan om te gaan schrijven voor kinderen die al wat voorliggen met lezen. Ik was vroeger zo'n kind en heb al vrij jong (een jaar of 13) de overstap naar romans voor volwassenen gemaakt. Maar ik begreep ze niet: ik wist bijvoorbeeld nauwelijks wat een liefdesrelatie inhield.

[ikkebenikke]

Ik heb ook op mijn 11de of 12de (eerst stiekem) de John Grishams van mijn moeder gelezen omdat het ik met de kinderboeken wel gehad had. En die gingen nog wel, maar daarna zijn er veel te veel volwassenboeken om uit te kiezen waarvan een groot deel qua onderwerp nog niet interessant was.

[SuperSanne]

Lilium schreef:

Dank je wel. Ik vond het leuk om te lezen.


Gaat het nu al beter?


Hoe probeer jij je in te leven in de belevingswereld van kinderen? Heb je veel contact met je 'doelgroep' of ben je -net als Annie MG Schmidt- nooit ouder geworden dan 8 jaar?

Edit: @Morgan: wat een goed plan om te gaan schrijven voor kinderen die al wat voorliggen met lezen. Ik was vroeger zo'n kind en heb al vrij jong (een jaar of 13) de overstap naar romans voor volwassenen gemaakt. Maar ik begreep ze niet: ik wist bijvoorbeeld nauwelijks wat een liefdesrelatie inhield.

Mwah... ik zit nog steeds vast. Maar het komt wel weer

Ik leef me in in jongere kinderen door mezelf: ik lees mijn oude dagboeken. Als klein ukkie heb ik daar gelukkig steeds de datum bijgezet, dus ik kan precies zien hoe ik als 8-jarige was (veel om mijn handschrift gaf ik in die tijd helaas niet )

KIET-2 zou ik je verhaal ook mogen lezen?

[KIET]

carmen16 schreef:

KIET-2 zou ik je verhaal ook mogen lezen?

Jij hebt ook pm (ik was even een paar weken weg)

Wauw, ik ben nu op pagina 50. Nooit verwacht dat ik nog eens iets zou schrijven dat zo lang was... en het is nog niet eens af. Ik zie weer wat hoop in mijn schrijfcarriere (qua dingen afmaken dan ) want ik ben de afgelopen twee weken best productief geweest en ik vond het weer ouderwets leuk!