Boulimia??

De Veroorzaker schreef:

Laten we allemaal hulp gaan zoeken, iedereen heeft vast wel iets en volgende week is het misschien echt iets....

Of niet natuurlijk.

Als je nergens last van hebt, ga je natuurlijk geen hulp zoeken. Maar als je merkt dat iets je dwars zit en dat je het idee hebt dat je het niet meer goed onder controle hebt, dan lijkt het me zeker goed om hulp te zoeken want voor je het weet heb je nóg minder controle en blijft het maar erger worden.

En ik vind je echt enorm respectloos, misschien moet je daar eens op gaan letten.

[xxChange]

@ De Veroorzaker: je kunt het zelf over duidelijk niet begrijpen, maar TS zit wel erg met haar probleem, dus in dat geval kan het zeker geen kwaad om iig langs een vertrouwenspersoon te gaan, daar zijn ze tenslotte voor. Ik vind je reacties erg nutteloos en vraag me dan ook af waarom je eigenlijk op dit topic reageert.

[Fantôme]

@ De veroorzaker: jij zegt dat wij maar moeten begrijpen wat jij zegt (begrijpend lezen) maar misschien kun je dan ook gewoon wat genuanceerder aangeven wat je bedoeld en niet op zo'n kwetsende manier posten (mensen met een bmi boven de 30 zijn geen mensen meer, een mens is nog altijd meer dan zijn lichaam). Volgens mij heb jij zelf een probleem en loop je hier gefrusteerd te doen.

@ TS; je zegt dat je het niet met je ouders wilt delen omdat je niet wilt dat zij de oorzaak van het probleem weten. Weet je deze zelf wel?

Ik vind dat je 'normale' eetpatroon ook echt wel gewoon normaal is. geen probleem, maar dat je toch wel kunt spreken van eetbuien van wat je beschrijft.
Volgens mij (maar ik kan natuurlijk geen diagnose stellen) heb je niet zozeer boulimia (mede doordat je het niet compenseert, wat al eerder gezegd is), maar dat wil niet zeggen dat er geen sprake is van een (beginnende) eetstoornis.
Zelf geef je al aan dat er een 'oorzaak' is voor je gedrag. Alleen dat al lijkt me reden genoeg daar wat aan te doen. Afhankelijk van die oorzaak, jouw vermogen daar zelf aan te werken en steun die jij kunt krijgen uit je omgeving kun je daar al dan niet hulp voor zoeken

[Bloem]

Maar ik snap de Veroorzaker wel als hij zegt dat we haar ook geen stoornis aan hoeven praten. Door alle "ik zou toch maar wel naar de huisarts gaan" en "want het hoeft niet, maar je hebt wel eetbuien en dan kan er sprake zijn van een (beginnende) eetstoornis"-opmerkingen wordt het misschien wel veel groter dan het is. Hadden jullie in de puberteit nooit dat soort eetbuien? Ik wel in ieder geval, zonder dat daar enige vorm van "niet normaal" achter zat. Het is prima om het niet af te doen als aanstellerij of gezeur, maar met zijn tienen zeggen dat ze toch vooral maar even naar de huisarts moet, is misschien ook een klein beetje... te overbezorgd ofzo? Ook al is het nog zo goed bedoeld allemaal.

Maar het feit dat de TS er in die mate mee zit dat ze denkt wellicht boulimia te hebben en zich iig niet normaal voelt, geeft aan dat er iig sprake is van een probleem, omdat de TS het als problematisch ervaart. En ook als er geen probleem is, kan een bezoek aan de huisarts wonderen doen (lees: ontnuchteren).

[Bloem]

Of de TS dénkt dat het niet normaal is. Misschien is ze wel gewoon onzeker omdat ze tussen allemaal lijnende meisjes zit en zij wel af en toe veel eet, ofzo. Is ze daarom gaan denken, zoeken en kwam ze er zo op dat het misschien wel niet normaal zou kunnen zijn. Met alle aandacht in oa de media voor gezond eten en eetstoornissen kan ik me dat best voorstellen. Dan wordt het alleen maar "minder normaal" als iedereen hier ook nog een gaat benadrukken dat het toch echt wel een probleem zou kunnen zijn. Like I said, advies is prima, maar dan wel allebei de kanten op, lijkt me.

@ Bloem, I quite agree!

ik zei het op de vorige pagina al, bij mij gebeurde het vaak dat ik na school een half brood opat (een half van een groot brood hé, een 400gr dus), en nu ik erover nadenk gebeurde het óók regelmatig dat ik een hele doos pringles binnenwerkte, of een bord spaghetti dat over was van de dag ervoor, 's middags op school een groot belegd broodje bestellen en 's avonds nog gewoon warm eten [hell, ik kocht zelfs met ne kameraad van mij samen drie broodjes en dan deden we elk anderhalf!], etc etc, en dat dan ook allemaal gewoon naast 'het normale' hé. ik at gewoon verschrikkelijk veel (ok, eigenlijk nog altijd hoor, maar dat terzijde). en ok, met momenten voelde ik mij dan ook wel slecht omdat ik zoveel at, en ik heb ook af en toe met het gedacht gespeeld om het er terug uit te gooien, maar ik heb het nooit gedààn, én ook nooit gecompenseerd (tenzij ik gewoon niet meer kón natuurlijk, dan at ik wat minder avondeten) en da's uiteindelijk het belangrijkste.
misschien is het inderdaad wel gewoon iets "des pubers" ...

[Bloem]

Precies, dat bedoelde ik!

[De Veroorzaker]

Andijvie schreef:

Als je nergens last van hebt, ga je natuurlijk geen hulp zoeken. Maar als je merkt dat iets je dwars zit en dat je het idee hebt dat je het niet meer goed onder controle hebt, dan lijkt het me zeker goed om hulp te zoeken want voor je het weet heb je nóg minder controle en blijft het maar erger worden.

En ik vind je echt enorm respectloos, misschien moet je daar eens op gaan letten.

Of je moet je niet zo aanstellen, er komt een leeftijd waarop je gewoon verteld wordt dat er geen monsters onder je bed zitten ipv dat papa ze weg gaat jagen.
Respect = eerbied uit hoogachting of angst, ik heb voor niemand hier grote achting en ik ben ook voor niemand hier bang, dus ik denk dat ik dan inderdaad respectloos ben. Waar wil je nu dat ik precies op let?

xxChange schreef:

@ De Veroorzaker: je kunt het zelf over duidelijk niet begrijpen, maar TS zit wel erg met haar probleem, dus in dat geval kan het zeker geen kwaad om iig langs een vertrouwenspersoon te gaan, daar zijn ze tenslotte voor. Ik vind je reacties erg nutteloos en vraag me dan ook af waarom je eigenlijk op dit topic reageert.

Ik vind jou nutteloos, ik vraag me af waarom je eigenlijk nog bestaat.

Ik reageer hier omdat ik vind dat jullie mensen de put in praten en ze de regie over hun eigen leven uit handen neemt. Jullie zeggen in principe: Je bent een hulpeloos wezen dat niks zelf kan, ga hulp zoeken. Zodat TS dadelijk van haar dokter verwacht dat hij haar wel even er vanaf helpt, waardoor ze geen eigen verantwoordelijkheid meer heeft en dat vind ik erger dan een eetstoornis. TS zal uit zichzelf er iets aan moeten willen doen, daarbij kan ze begeleid worden maar niet geholpen. Net als mensen die willen stoppen met roken kan ze uiteindelijk alleen zichzelf helpen.

~~Fantôme~~ schreef:

@ De veroorzaker: jij zegt dat wij maar moeten begrijpen wat jij zegt (begrijpend lezen) maar misschien kun je dan ook gewoon wat genuanceerder aangeven wat je bedoeld en niet op zo'n kwetsende manier posten (mensen met een bmi boven de 30 zijn geen mensen meer, een mens is nog altijd meer dan zijn lichaam). Volgens mij heb jij zelf een probleem en loop je hier gefrusteerd te doen.

Waarom? Kun je niet meer goed lezen als iets niet zo genuanceerd is?
Een mens is niet meer dan zijn lichaam, of wat daaruit voortvloeit. Waar baseer je dat laaste nu op? Iemand is het niet met je eens, hij of zij zal dus een probleem moeten hebben?


Algemeen vraagje: Waarom mag ik niet zeggen dat mensen zich met een hamer moeten slaan maar mag hier wel aangeraden worden om met slecht gesteriliseerde naalden nabij een oog in een gezicht te prikken?

[xxChange]

@De veroorzaker:

Ik zeg niet 'in principe': je bent een hopeloos geval dat niks zelf kan. Ik zeg dat als ze er zo mee zit, het een goed idee kan zijn om met de vertrouwenspersoon te gaan praten omdat dat kan opluchten en er op die manier een oplossing gevonden kan worden. Zoals kijken waar de eetbuien vandaan komen en die reden oplossen, of het leren accepteren zodat TS er niet meer zo mee zit.

Het feit dat je mij persoonlijk aanvalt vind ik echt ontzettend zwak van je, je bent 7 jaar ouder en toch voel ik me door die eerste twee zinnen van jouw reactie aan mij een stuk volwassener.

[Fantôme]

Veroorzaker. jij zegt dat iemand geen mens meer is met een BMI van boven de 30.
Dat slaat natuurlijk helemaal nergens op.

[De Veroorzaker]

xxChange schreef:

@De veroorzaker:

Ik zeg niet 'in principe': je bent een hopeloos geval dat niks zelf kan. Ik zeg dat als ze er zo mee zit, het een goed idee kan zijn om met de vertrouwenspersoon te gaan praten omdat dat kan opluchten en er op die manier een oplossing gevonden kan worden. Zoals kijken waar de eetbuien vandaan komen en die reden oplossen, of het leren accepteren zodat TS er niet meer zo mee zit.

Het feit dat je mij persoonlijk aanvalt vind ik echt ontzettend zwak van je, je bent 7 jaar ouder en toch voel ik me door die eerste twee zinnen van jouw reactie aan mij een stuk volwassener.

Mijn reactie was alleen in de eerste zin op jouw post gericht, alles wat erna komt was meer algemeen, maar dat blijkt niet duidelijk dus daarvoor mijn excuses.

Maar persoonlijke aanval? Omdat ik je nutteloos noem? Is dat een aanval? Lijkt me meer een waarheid, dat hoef je je ook niet aan te trekken hoor, ik vind bijna alles nutteloos.

~~Fantôme~~ schreef:

Veroorzaker. jij zegt dat iemand geen mens meer is met een BMI van boven de 30.
Dat slaat natuurlijk helemaal nergens op.

Begrijpend lezen. Ik zeg dat ik gevallen met een BMI van boven de 30 geen mensen meer kan noemen. Is iedereen hier woordblind?

Definieer mens zodanig dat iedereen binnen je definitie valt.

[Bloem]

Laatste keer: deze discussie gaat niet verder gevoerd worden in dit topic. Kwetsende opmerkingen, bewust en al dan niet onbewust, zijn niet nodig, ook als men vindt dat ze niet persé als kwetsend opgevat hoeven te worden. Daarnaast is de hele discussie in principe offtopic en de rest zal dan ook verwijderd worden, eventueel met consequenties als waarschuwingen etc.

Ik ben het zeker met Bloem eens dat TS best een verkeerd beeld van 'normaal' kan hebben, en zelfs dat is heel normaal op haar leeftijd. Maar vervolgens denk ik wel dat het haar zal helpen om bv. eens met een huisarts te praten omdat ze dan kan horen of ze écht te veel (of misschien ook wel te weinig) eet. Een vertrouwenspersoon is daar natuurlijk ook heel geschikt voor. Of moeders. Ik zeg absoluut niet dat ze meteen een eetstoornis heeft of een eetstoornis-in-ontwikkeling, maar ze is wél onzeker, en ook dat kan verholpen worden.