Lucht je hart topic deel 130

[~~dolce~~]

thnx iedereen!
Ik heb wel een oke dagje gehad. Beetje raar dat wel, mijn moeder kwam en we hebben ff geshopt. Ik heb dezelfde telefoon als die ik al had maar die verzopen is, weer los gekocht, was wel duur maar ik werd gek zonder me verttrouwde telefoontje.. Tja, ik spoor niet he..

Verder Altrecht gesproken, maandag is er een gesprek met de afdelingsmanager, mijn eigen psychiater, en die mevrouw van de crisisdienst, en ik. Ik zie er zo tegenop. Ik wil mijn psychiater niet kwijt, hallo, ik kom al jaren bij haar, nooit problemen, zal zij mij ook als oud vuil aan de kant zetten?
Maar goed. Verder een gesprek gehad met die vrouw van de crisisdienst. En de huisarts. Eigenlijk komt het er wel op neer dat het beter een opname kan worden in Apeldoorn, en dat wil ik zelf nu eigenlijk ook wel. Alleen me katten.. daar moet een oplossing voor gezocht worden... ( ik kan niet zonder ze...)

Verder ben ik nu even voor mezelf een soort creatieve therapie aan t doen. Ik kopieer teksten uit songteksten en zoek er een passend plaatje bij. Dan plak ik de tekst daarin.. Best mooi vind ik zelf...

Zo maar even verder aan schoolopdracht.. eerst dit, eerst rust..

[Morri]

Ifeellikerain schreef:

Ik ben zo ontzettend moe. Wat is dit nou toch ? Lag die stemming dus niet aan de examens? Is het daarom nu ineens weer zo erg? Wat een fucking enge gedachte, dat maakt het allemaal nog veel erger.
En oh ik wist wel dat hij wist dat ik zo onzeker was en het is lief om te horen. Dat was echt wat ik nodig had, eigenlijk. Maar niet dat het iets afdoet aan hoe alles, ook hij, van me wegmoet nu, omdat dat nu eenmaal zo gaat.

Ik heb dat ook wel hoor, ik denk dat je gewoon echt even moet bijkomen van de examens. Je hebt je twee weken zo geconcentreerd bezig gehouden met die toetsen, dat is best wel een aanslag volgens mij. Even lekker uitrusten en dan voel je je vast snel beter!

OT: ja, bij mij dus ook even wat minder. Meer stemmingswisselingen. Maar goed, ik heb hoop dat dit wel overwaait. Zit ik alleen nog maar met m'n relatietwijfels. Hij is nu een week op vakantie, dus ik heb een week om te bedenken wat ik wil... maar hij laat niet eens horen dat hij goed is aangekomen ofzo, heel stom. Ik ben te eigenwijs/bozig om zelf te smsen. Nouja, ik ben degene die er een puinhoop van maakt geloof ik.

Rogier heeft de laptop laten vallen en in eerste instantie leek het alsof alleen de batterij een beetje los zat (een klein pinnetje is afgeknapt dat hem op z'n plaats moet houden). Maar nu ontdek ik net dat de batterij uit zichzelf leeg loopt Gisteren was hij helemaal vol en vanmorgen helemaal leeg, ik weet zeker dat ik hem helemaal uit had gezet...
Mja, tijd voor een nieuwe batterij dus, maar dat zijn nogal dure dingen
En Rogier moet volgende week naar Denemarken en heeft dan de laptop nodig... helaas, alleen mogelijk met een stopcontact in de buurt...

Ik ben moe.

edit: nieuwe batterij besteld, bye bye €200,- ... als het even meezit, komt hij morgen nog aan en anders maandag; precies op tijd voor Rogier

't Lukt echt voor geen meter, maar ik wil m'n presentatie eigenlijk vandaag afhebben. Of de opzet in ieder geval, maar ik snap echt te weinig van wat ik tot nu toe gelezen heb dus het is ook heel moeilijk in te bepalen wat ik wil gaan vertellen .
Ik vind m'n studie echt even stom, eigenlijk alleen maar omdat het te druk is. 'k Heb echt geen weekend meer enzo op deze manier.
Ik ben toe aan vakantie!

[Neko*]

Laptop problemen ken ik, ik heb zelf een laptop waarvan de adapter kapot is. Wacht al ontzettend lang op dat ding, en ik heb hem toch écht nodig. Vandaag even een vriendin van mijn mams bellen die dezelfde heeft. Misschien dat ik er even langs kan. Dan kan ik hem aan de lading hangen, er wat spullen af halen en dan weer terug. Geen zin in.. Tegenwoordig heb ik nergens echt zin in.
Ik heb weer zo'n periode waarin ik twijfel aan alles. Wil ik dit wel, kan ik dit wel, ís dit het wel? Ik word er helemaal moe van. Vanmiddag daarom maar naar een goede vriend van me. Die kent me door en door, en dat is wel fijn. Even samen wandelen en praten, het is zo fijn om met hem te zijn. Hij confronteert me met mezelf, en dat is soms best pijnlijk, maar hij is de enige van wie ik dat kan hebben.
Ach, ik weet ook wel waarom ik zo in de war geschopt ben. Ik ben 18. De leeftijd waarvan ik dacht dat alles anders zou zijn, ookal zou ik die nooit bereiken.. Nu ben ik 18, en er is niks veranderd, niks verbeterd. Ondertussen ben ik het ontzettend zat om elke keer weer een dal in te vallen, en hard te knokken om eruit te klimmen. Het enige wat ik ervoor terugkrijg is nog een dal. En nog een, en nog een. Waar doe ik dit allemaal nog voor dan?

Mijn hoofd weet dat dit beter is en eigenlijk weet ik het zelf ook wel.
Maar toch he, maar toch. Ergens zit er iets en ik weet niet hoe het komt.

I'm sittin' here all by myself, just tryin' to think of something to do.
Tryin' to think of something, anything, just to keep me from thinking of you.
But you know it's not working out, 'cause you're all that's on my mind.
One thought of you is all it takes, to leave the rest of the world behind.

I'm sittin' here tryin' to convince myself, that you're not the one for me.
But the more I think, the less I believe it and the more I want you here with me.

I know it's not the smartest thing to do, we just can't seem to get it right.
But what I wouldn't give to have one more chance tonight, one more chance tonight.

I look around my room and everything I see reminds me of you.
Oh please, baby won't you take my hand, we've got nothing left to prove.

Well I didn't mean for this to go as far as it did,
and I didn't mean to get so close and share what we did.
And I didn't mean to fall in love, but I did,
and you didn't mean to love me back, but I know you did.

Soms weet ik echt niet meer wat ik aanmoet met het leven. Relatie gaat kut, studie gestopt en momenteel aan het oriënteren, vriendschappen gaan ook al kut... Waarom moet alles kut gaan? Waarom moet ik gevoelig en aardig zijn? WTF heb je daar nou weer aan?! Jongens vallen toch alleen maar op zelfverzekerde, sletterige meisjes met een perfect figuurtje. Ik ben niks waard. Waarom zeggen mensen dat die eigenschappen zo mooi zijn? In de realiteit heb je er niks aan. Op sociaal vlak dan.
En de relatie? Dat was zo'n beetje het enige dat nog goed ging. Moet ik ook mee oppassen om dat te zeggen, want voor je het weet gaat er weer iets fout. Ik wil verdomme niet dat het uitgaat. Ik zeg nu ook allemaal van die stomme dingen, maarja, wat moet ik dan? Ik weet het niet. We hebben al zo lang, hij hoort nu echt bij mij. Waarom gebeuren er dan van die stomme dingen? WAAROM?! Ik weet niet wat ik zonder hem moet. Ik weet dat het niet goed is als je geluk van 1 persoon afhangt, maar momenteel heb ik gewoon niet meer. Ik moet weer proberen hier een leven op te bouwen. Alsjeblieft, laat mij mijn leven weer vinden, want zo weet ik echt niet meer wat ik moet. Het voelt allemaal zo zinloos. Ik voel me zo'n waardeloos persoon. Hou van me, word vrienden met me, maar laat me niet alleen. Laat me weer genieten van het leven.

Mushu schreef:

I'm sittin' here tryin' to convince myself, that you're not the one for me.
But the more I think, the less I believe it and the more I want you here with me.

I know it's not the smartest thing to do, we just can't seem to get it right.
But what I wouldn't give to have one more chance tonight, one more chance tonight.

Omg ja.

[Nijn*]

@ Flyaway, ~~dolce~~ en Eend: knuff!

OT: Gisteravond uitgaan was leuk, het was gezellig maar toch was er iets wat me dwars zat/zit en waar ik niet precies de vinger op kan leggen. De muziek was wel oke, maar de mensen waarmee ik was.. ik weet het niet, had er van te voren heel erge zin in maar uiteindelijk viel het een beetje tegen. En ik heb het echt leuk gehad hoor, maar nou ja.. niet voor de volle 100% ..
Wat wel heerlijk was, was dat ik naar huis fietste en dat het toen licht begon te worden. Overal kwamen al kleine vogelgeluidjes vandaan en aan de zijkant van m'n gezicht kwam de zon alweer op. Heerlijk om dan thuis nog even wat te drinken, wat te schrijven en dan het licht uit te doen met de gedachte dat er bij andere mensen een uur later het licht weer aan zal gaan, omdat ze moeten werken. Heerlijk vind ik dat <3

Nu lekker lang gedoucht, ga me zo aankleden en dan naar therapie. Heb er eigenlijk niet zoveel zin in, ik ken mezelf en voel al dat alles er nu uitkomt. De frustraties van de afgelopen weken, de spanning, alles wat ik toen even niet kon voelen, komt er nu aan. Dat is ook wel goed, het is wel lekker, maar toch ik wil me niet slecht voelen. Als ik weer thuis ben moet ik echt wat aan m'n kamer doen, die heb ik al in geen 5 weken meer goed opgeruimd. Ik voel me echt heel erg melancholisch, wel lekker maar ook vervelend.

Through these fields of destruction
Baptisms of fire
Ive watched all your suffering
As the battles raged higher
And though they did hurt me so bad
In the fear and alarm
You did not desert me
My brothers in arms
<3

[Missy1234567890]

@ Faded Away: het komt vast allemaal goed. Ik denk heel vaak dezelfde dingen.
Volgend jaar een leuke, nieuwe studie, daar leer je dan ook weer mensen kennen en met de relatie zal het ook wel weer goedkomen toch? Af en toe een dipje is normaal. *knuf*

OT: in de bieb, maar ik heb echt geen zin meer. Vanmorgen al best veel gedaan, was er al om 9:30. Ik mag van mezelf om 16u stoppen, dan heb ik nog even tijd om te winkelen (schoenen te zoeken) en dan om 17u de trein. Oh en het is warm hier, écht warm, zonnetje schijnt

Missy1234567890 schreef:

@ Faded Away: het komt vast allemaal goed. Ik denk heel vaak dezelfde dingen.
Volgend jaar een leuke, nieuwe studie, daar leer je dan ook weer mensen kennen en met de relatie zal het ook wel weer goedkomen toch? Af en toe een dipje is normaal. *knuf*

OT: in de bieb, maar ik heb echt geen zin meer. Vanmorgen al best veel gedaan, was er al om 9:30. Ik mag van mezelf om 16u stoppen, dan heb ik nog even tijd om te winkelen (schoenen te zoeken) en dan om 17u de trein. Oh en het is warm hier, écht warm, zonnetje schijnt

Ja, ik hoop dat ik een leuke studie vind en dat ik daar nieuwe vrienden krijg. Helaas is het in de relatie geen dipje, maar een serieus probleem. Ik wilde het zelfs uitmaken, maar ik kan het niet. Ik weet niet goed wat ik ermee moet en ik post ook liever de oorzaak niet. Het is gewoon zo dat hij me vaker ontzettend heeft gekwetst met dingen... Het is niet alsof hij me continu slecht behandeled ofzo, want hij heeft wel echt alles voor me over. Maarja, het laatste probleem voelde bij mij echt aan als de druppel. Het probleem is dat ik veels te serieus ben over relaties en ik weet ook niet echt goed wat ik ermee moet. Mensen dumpen zo snel de partner, maar ik kan dat echt niet zomaar. Als ik verliefd ben wil ik ook een lange relatie, het liefst voor altijd. Ik geef ook echt om hem, maar hij heeft iets heel doms gedaan (alweer), maar toch geef ik nog zo ontzettend veel om hem. Ik weet niet wat ik zonder hem zou moeten en of ik er een punt achter zal moeten zetten of niet. Hij betekent zoveel voor me, maar hij heeft ook een paar erge dingen gedaan... Wie zegt dat hij het niet nog een keer zal doen? Hij zegt zelf dat hij het echt niet meer zal doen, maarja ,dat zei hij de vorige keer ook... Maar hij is wel echt serieus over de relatie. Hij heeft bijvoorbeeld moeite met gevoelens te uiten en toen ik echt helemaal aan het flippen was omdat ik niet wist wat ik met deze situatie aanmoest begon hij een klein beetje te huilen en dat doet hij echt nooit. Ik geloof dat ik hem in die 3 jaar tijd maar 3x heb zien huilen ofzo en dan ook nog maar een paar traantjes. Laatste keer waren ook maar een paar tranen, maar dat zegt voor hem gewoon zo ontzettend veel. Ik geef ontzettend veel om hem, ik heb alles voor hem over, maar ik ben zo ontzettend bang dat het gewoon niet werkt. Ik weet het niet. Buiten die paar problemen om gaat het wel heel goed. Maar die problemen zijn wel groot en tja. Twijfels. Meeste is niet meer van toepassing hoor, maargoed. Ik weet het allemaal niet.

@ Dolce: Nog gefeliciteerd! Beetje laat, maar ik ben gisteren de hele dag weg geweest. Als ik ruimte had, zou ik je katten best door de week willen verzorgen (OMG, ik ben gek op katten), maar ik vrees dat dat er niet in zit. Als je wilt en je ook andere verzorging kunt regelen wil ik best wel een avond in de week de katten eten geven en met ze spelen .

@ justhanna: dat is echt kut. Weet je vader wel iets meer van de situatie? of mag er ook niemand op bezoek komen?

@ queasy: gecondoleerd. Het zit je ook allemaal niet mee he *knuf*. Hoe is het nu eigenlijk op school?

@ rasmusje: ik weet niet goed wat te zeggen, maar ik wil je toch even een knuf geven! En er zijn ook mensen die niet zo oppervlakkig zijn hoor. Ik weet niet precies waar je interesses liggen, maar je zou je bijvoorbeeld kunnen aanmelden bij een jongerengroep van een politieke partij, of een kunstzinnige groep of... nouja, er is van alles te bedenken. Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar misschien is zoiets wel iets voor jou?

@ de rest die ik nog niet genoemd heb: ook een hele dikke knuffel!

OT: Gister wel een goede dag gehad. Therapie was best wel confronterend. Na therapie zijn we met de groep op een terrasje gaan zitten en dat was echt super gezellig! Heel veel gekletst over leuke dingen, maar natuurlijk ook over moeilijke dingen. Nog even aan het hyperventileren geweest. Ik was heel druk aan het vertellen over iets wat me best wel heeft geraakt en voor ik het wist werd ik ineens duizelig. Maar ik ben niet in paniek geraakt! En het ging echt wel snel over. Binnen een kwartier was ik er vanaf! Uiteindelijk waren we nog met zijn vieren over en hebben we tot 22.00 zitten kletsen. Tussendoor nog een bord frieten besteld.

Toen ik thuis kwam was er een feestje van een huisgenootje aan de gang dus ik ben lekker los gegaan. Op een gegeven moment gingen we richting de stad en mijn huisgenootje was echt zó bezopen. Ze wist echt niet meer wat ze deed. Even voelde ik me wel rot omdat ze er op mijn fiets vandoor was gegaan terwijl ik niet goed kan lopen op het moment, maar ze had het echt niet door, ze was echt zat en toen ik in de stad aankwam heb ik echt keihard gelachen. Altijd leuk als je nuchter bent en iedereen de mafste dingen ziet doen . Vanochtend schaamde ze zich echt dat ze mij had laten lopen . In de tivoli was het echt gezellig. Heerlijk gedanst. Ik ben niet heel lang gebleven omdat ik dat niet vol hield met mijn been, maar ik had dikke lol met het broertje van mijn huisgenootje. Supertoffe avond en dag dus!

Nu ga ik eerst wat verslagen schrijven voor therapie en dan moet ik echt eens wat aan het huishouden gaan doen. Eerst de afwas, dan mijn kamer en het weekend heb ik huisbeurt geen zin.

Nog maar even iets positiefs. Ik heb 3 lekkere minishampoos en 1 mini douchegel en 2 leuke kaarsen. Had ik gisteren gekocht met vriendje. Winkelen helpt wel om me beter te laten voelen! Straks komt pap me lekker ophalen van mijn kamertje, want hij moest hier in de buurt zijn voor zijn werk. Hopelijk word het dadelijk leuk op de camping en gaan we mss nog even langs dat winkeltje waar ik al een tijdje niet meer ben geweest.

Morri schreef:

Ik heb dat ook wel hoor, ik denk dat je gewoon echt even moet bijkomen van de examens. Je hebt je twee weken zo geconcentreerd bezig gehouden met die toetsen, dat is best wel een aanslag volgens mij. Even lekker uitrusten en dan voel je je vast snel beter!

OT: ja, bij mij dus ook even wat minder. Meer stemmingswisselingen. Maar goed, ik heb hoop dat dit wel overwaait. Zit ik alleen nog maar met m'n relatietwijfels. Hij is nu een week op vakantie, dus ik heb een week om te bedenken wat ik wil... maar hij laat niet eens horen dat hij goed is aangekomen ofzo, heel stom. Ik ben te eigenwijs/bozig om zelf te smsen. Nouja, ik ben degene die er een puinhoop van maakt geloof ik.

Ja ik hoop het! Ik doe ook wel dramatisch, maar goed, alles is toch over ineens. Niet dat ik daar niet blij mee ben!

Knuffel voor de hele groep!

[Yana]

Ik ben gisteren aangevallen door een kraai, en nu ben ik bang voor zwarte vogels. Nee, ik discrimineer niet.. maar met de duifjes heb ik tot op heden geen problemen. Ik vind vogels eng, ik loop er voor om en ik heb gisteren echt panisch hard moeten huilen na die dubbele attack op mijn hoofd.

Ik moet het aangaan, ik weet het wel. Maar nu nog even niet, want ik ben bang.

Yana schreef:

Ik ben gisteren aangevallen door een kraai, en nu ben ik bang voor zwarte vogels. Nee, ik discrimineer niet.. maar met de duifjes heb ik tot op heden geen problemen. Ik vind vogels eng, ik loop er voor om en ik heb gisteren echt panisch hard moeten huilen na die dubbele attack op mijn hoofd.

Ik moet het aangaan, ik weet het wel. Maar nu nog even niet, want ik ben bang.

Kraaien zijn ook rotbeesten Vloog hij je echt aan?

ohhh ik heb spaans met een voldoende afgesloten (een 6 of een 7)
en daar ben ik wel trots op, aangezien we slechte lessen hadden en ik me er toch nog doorheen gesleept heb
maar nu moet ik natuurlijk wel slagen anders heb ik geen zak aan zo'n punt

Oh
Ik ben echt voor geen meter opgeschoten vandaag. En nu moet ik weg. Vanavond dan maar weer verder.

Ik wil weekend

[Yana]

Andijvie schreef:

Kraaien zijn ook rotbeesten Vloog hij je echt aan?

Ja, 2x. En toen heb ik mijn oordopjes daar nog laten vallen. Vervolgens ging een vriendin van mij ze de volgende dag ophalen, en zij is toen ook 3x aangevallen.

Dus mensen,pas op bij de Uithof, het is er gevaarlijk

Ook al doe je stomme dingen, ook al gaan we uit elkaar, ook al zijn we 10 jaar verder, ook al weet ik veel wat, ik zal voor altijd van je blijven houden.<3

Gelukkig zijn we nu iig samen.

[Nijn*]

@ Lentekriebel: ik was gisteren ook in de Tivoli Maar ik heb je nergens gezien. Misschien heb je me wel onbewust gespot

En verder, zit ik een beetje in een dipje. Vanavond toch maar weer feesten (laatste schoolfeest ooit) maar voel me niet helemaal gezellig. Therapie was eigenlijk wel oke maar als ik dan weer thuis ben.. ik weet het niet. Voel me rot en kan niet precies aanwijzen waardoor..

Yana schreef:

Dus mensen,pas op bij de Uithof, het is er gevaarlijk

Gister helemaal met al die rare mensen en dingen als de kop van Jut ed...

[Eend]

@ Dolce: Knap dat je inziet dat een opname van belang is. Ik hoop dat je psychiater je niet zomaar aan de kant zet. Sterkte iig!

[Heksjuh]

Leonoor schreef:

*knip*

Dankjewel

Dolce: nog gefeliciteerd!

Yana: waar op de Uithof? In dat paadje naast het SSHU gebouw? Een studiegenootje zei dat de kraaien daar vorig jaar ook echt mensen aanvielen.
En Leonoor, wat was er gisteren dan op de Uithof?

Knuffel voor iedereen!

Ik zou vandaag naar het gemeentehuis gaan, maar ik was 12:45 op het station en de bus zou dan om 12:55 gaan, en om 13:00 gaat het gemeentehuis dicht. Ik dacht dat we iets eerder klaar zouden zijn met practicum. Vervelend.

Ik kwam vanmiddag thuis, mijn vader zat aan de telefoon. Ik ging ons hondje zoeken, normaal komt hij wel aan rennen als hij je hoort maar soms ligt hij te slapen en doet hij een beetje lui. Ik overal kijken, maar ik kon hem niet vinden. Ik kon niet roepen, want mijn vader was aan de telefoon. Ik dacht dat ons hondje kwijt was of dat ik over hem heen keek. Hij was bij de dierenarts. Mijn vader vertelde het verhaal zo fijn, eerst zeggen wat hij thuis deed zodat je allemaal erge dingen in je hoofd haalt. Hij was vanmorgen een beetje sloom. Toen mijn moeder en zus naar boven gingen, ging hij achter ze aan naar de gang en lag hij heel raar met zijn kop op de trap (normaal gaat hij met z'n poten op de eerste of tweede tree staan, hij gaat nooit de trap op). Hij ging niet achter mijn vader aan zoals hij normaal doet en hij deed raar met zijn kop. Dus mijn vader de dierenarts gebeld om half negen en om kwart over tien kon hij daar terecht. Gelukkig was het niet zo heel erg: hij had een beestje in zijn oor, dat in het gras voorkomt. Dat beestje zat tegen zijn trommelvlies aan. Ook had/heeft hij last van zijn darmen. Omdat het te pijnlijk was om dat ding zo weg te halen moest hij onder verdoving. Om drie uur konden we hem weer ophalen. Je merkt wel aan hem dat hij nog niet zo lekker is. Hij heeft al eerder verdoving gehad en toen we hem toen konden halen was hij beter dan nu. Maar de assistente zei dat het nog wel een paar dagen kan duren voordat hij weer helemaal lekker is. We hebben oorzalf meegekregen en antibiotica. Ik ben benieuwd hoelang het lukt om de antibiotica met kaas te geven, want als dat niet lukt wordt het nog lastig denk ik.

Ik hoorde dat mijn zus ook wel van slag was over ons hondje. Grappig, want zij heeft eigenlijk nooit een hond gewild. Maar toen we hem helemaal hadden was het wel anders. Ze wandelt of speelt nooit met hem, maar ze geeft hem wel altijd koekjes.
Ik vind het ook grappig hoe mijn vader over de dierenarts praat. Hij zegt de hele tijd 'de dokter'. En hij wist niet hoe het spuitje met zalf opengaat, ging hij net aan mij vragen alsof ik er (al) verstand van heb. Dat vond ik ook wel leuk (ookal had ik geen idee hoe het werkt).

En nu moet ik leren maar het wil niet lukken. Ik ben veel minder gestresst dan twee weken terug, ookal moet ik nog veel doen. Maar ik ben moe en ik heb echt geen zin. Nog een uurtje proberen en dan zie ik morgen wel verder. Ik heb er wel vertrouwen in, twee weken terug was het helemaal weg. Ik vind de eerste twee thema's ook wel leuk, de andere wat minder.
Misschien leer ik eindelijk dat je druk maken geen zin heeft. Ookal knaagt het wel dat ik nog zoveel moet doen, als het nu niet lukt ben ik niet de hele avond boos op mezelf.
Het gaat goed, zoveel beter dan twee weken terug. En o, de roddels op mijn werk. In voorgaande jaren was het nooit zo erg. Ik hoorde via mijn zusje dat er twee meisjes (tussen de 15 en 18) waren komen solliciteren. Baas: kunnen jullie zaterdag ingewerkt worden? Die meisjes: nee, want vrijdag gaan we uit.
En allemaal mensen die verliefd zijn op elkaar, in ieder geval eentje van de ander heb ik zeer sterk het vermoeden. Alleen jammer dat het in geen geval wederzijds is. Of misschien wel goed, anders krijgen we straks helemaal drama's.

Maargoed, jullie zitten vast niet op mijn werkverhalen te wachten
Nog een poging tot studeren wagen en anders komt het morgen wel. Eindelijk een beetje uitslapen morgen, dat is lang geleden.

Yana schreef:

Ja, 2x. En toen heb ik mijn oordopjes daar nog laten vallen. Vervolgens ging een vriendin van mij ze de volgende dag ophalen, en zij is toen ook 3x aangevallen.

Dus mensen,pas op bij de Uithof, het is er gevaarlijk

He bah
Ik vind die beesten altijd al eng, met hun dikke snavels

@Heksjuh: Ik heb geen idee, maar tussen de UB en het Langeveldgebouw/de Spar stond een tent en wat kraampjes en allerlei onzinnige () kermisachtige dingen. Misschien had het iets te maken met de verkiezingen van de Universiteitsraad oid?

[duivelaartje]

Leonoor schreef:

@Heksjuh: Ik heb geen idee, maar tussen de UB en het Langeveldgebouw/de Spar stond een tent en wat kraampjes en allerlei onzinnige () kermisachtige dingen. Misschien had het iets te maken met de verkiezingen van de Universiteitsraad oid?

Het is ook de ragweek. Allemaal verenigingen enzo die dingen doen voor het goede doel.

[Hawahaai]

Hoe krijg ik het ook altijd voor elkaar om het begin van het weekend zo ontzettend te verknallen? En waarom moet ik nog zo veel doen en doe en plan ik steeds andere dingen? Ik ben benieuwd of het goedkomt, misschien gaat dit wel weer nachtwerk worden de komende maand. *zucht* Dan is het ook mijn eigen schuld. Mijn. En van niemand anders. Ik.

Hm, kennelijk werk ik onder tijdsdruk iets beter. Heb de opzet voor m'n presentatie af en ben een eind met powerpoint gekomen. De rest morgen maar. En nog het één en ander uit/opzoeken.
Wat een K*Tvak echt. Zoveel werk.
Want ik wil ook echt nog voor een ander vak aan de slag, maar het komt er domweg niet van.
Vergadering was wel even een fijne afleiding. Gek is dat toch, dat afleiding achteraf zo goed voelt, maar ik er vaak zo tegenop zie...

Morgen tijdig weer op (heb echt al in geen weken uitgeslapen) en dan keihard aan het werk . En dan 's avonds naar een verjaardag .

Oja, ik moet nog een cadeautje kopen...
Geen idee wat eigenlijk .

[Redhair]

We gingen niet heen waar we heen zouden gaan, want hij was moe van werken en ik heb nog last van mijn blaasontsteking. Aan de ene kant best blij, kon ik het slapen weer uitstellen. Het slaat echt nergens op.
Net sloeg ik weer helemaal dicht. Ik duwde hem van me af en draaide mijn hoofd weg. Ondertussen hoopte ik dat hij het niet zwijgend zou accepteren, zoals hij altijd doet. Vraag wat, zeg iets, uit je. Ik bood mijn excuses aan, hij vroeg, eindelijk, wat ik dan voelde. Dat ik bang was. Maar ik moest niet bang voor hem zijn. Nee, ben niet bang voor jou, maar heb gewoon een angstgevoel in heel mijn lichaam. Dat kwam nu ook snel omdat ik een beetje ziek en chagerijnig ben, dan wordt het te druk in mijn hoofd.
Het voelt zo waardeloos, die angst, dat afwijzen. Het is genant, ik voel me schuldig, ik voel me kut. Ik wilde ervoor vechten, ik besloot dat ik die angst en pijn over had voor een relatie met hem, maar dat waardeloze gevoel is zo overweldigend steeds, dat ik begin te twijfelen. Is het alle shit waard? Kan ik niet beter het gewoon uitmaken en weer vrij zijn. Me afsluiten voor gevoel en gewoon wat rotzooien hier en daar, steeds de dingen die me beangstigen ontwijken. Steeds een reden hebben om niet verder te gaan zonder dat het opvalt. Ik ben geen probleemvriendin, ik heb geen verleden, niemand die het weet. Ik ben echt gek op hem en ben bang dat hij er een eind aan maakt, maar ergens denk ik dat het maar beter zou zijn. Maar fuck, nu ben ik stoned en ga ik veel te veel nadenken, stom gepieker. Slaap wel.

[Nijn*]

Ik wil niet gaan zometeen, ik voel me verrot en heb er geen zin in. Voel me zo'n domme troela als ik dingen vraag of fout doe, ik schaam me dan echt voor mezelf. Mijn god, wat maak ik het mezelf toch oneindig moeilijk. Het valt vast mee, maar hmpf

[rare kwast]

Nijn* schreef:

Ik wil niet gaan zometeen, ik voel me verrot en heb er geen zin in. Voel me zo'n domme troela als ik dingen vraag of fout doe, ik schaam me dan echt voor mezelf. Mijn god, wat maak ik het mezelf toch oneindig moeilijk. Het valt vast mee, maar hmpf

dit....

*knuffel voor nijn*

duivelaartje schreef:

Het is ook de ragweek. Allemaal verenigingen enzo die dingen doen voor het goede doel.

Nog nooit van gehoord. Ik voel me ook nog steeds geen echte student...soms wel jammer, want zo nu en dan lijkt het me best leuk.

Die kraaien op de uithof zijn inderdaad erg vervelend. Ze zitten ook op de route van de stad naar de uithof, en ze gaan écht niet aan de kant als je op de fiets aankomt rijden. Oftewel echt uitkijken, straks vallen ze je nog aan .

En ik moet studeren, maar ik heb geen zinnnnnn. En ik ken het nog totaal niet, en geloof ook niet dat ik het ga kennen maar ik wil toch een poging doen. Ach nog een week, volgende week lekker naar Denemarken. En dan is het klaar voor dit schooljaar met tentamens, alleen nog verslagen en statistieken <3.

Pff, ik heb vannacht veel te vast geslapen dus heb de hele dag al hoofdpijn
Ik ga maar eens lang douchen, hopelijk helpt dat wat. En bluh, ik wil zo graag keihard studeren en dat ben ik ook aan het doen, maar ik moet ook eten natuurlijk dus ik moet boodschappen doen. Geen zin geen zin geen zin.
Ik begin maar eens met douchen, zie ik daarna wel hoe ik de rest van de dag ga indelen.

oef. wat ben ík een bitch, maar ik kan het wel verantwoorden
mijn jaloezie is weg, ze vind hem een sukkel, hij heeft gewoon zijn 'standaardpakketje' emoties, antwoorden en rare gedragingen, hij kan lekker niet tegen mij op en ik weet hoe dat spelletje werkt, heeeel goed
nu me koest houden, zodat hij in zn eigen sop gaarkookt, zij dat opmerkt, en ik in mn vuistje lach.
i got the girl
en ik ben zoo verliehiefd

[Eend]

I heb een nieuwe linnen broek, een hemdje en teenslippers van Tommy En mijn cafs hebben een nieuw hok mét verdieping, dus die kunnen lekker hun pootjes strekken!

Ik heb mijzelf verwend met twee nieuwe hema-pyjamas(!!!!) en nieuwe schoenen die ik voor mijn werk nldig heb. En ik heb een vriendinnetje van het vliegveld gehaald, een Cusco-ganger ofcourse, en komende 3 weken nog 3 te gaan. Ik kreeg weer even positieve kriebels en bedacht me wat ik mijn ouders allemaal moet laten zien. En ik was gewoon even blij met mezelf. En trots op mezelf. En dat is goed
Wat niet wegneemt dat mijn hoofdje nog steeds wel eens een chaosje is.

Whoe, ik moet echt maar eens boodschappen gaan doen.

[Nijn*]

Haha, Het viel niet alleen mee, het was eigenlijk hartstikke gezellig. Tussen de middag lekker geluncht met m'n mama en er kwam nog een vriendinnetje langs. Het viel me mee hoe het ging, had verwacht dat ik er weer even zou moeten inkomen na 2 weken niet werken, maar eigenlijk heb ik maar weinig foutjes gemaakt en was het gewoon leuk!

En nu heb ik eventjes rust. Want vanavond gaan we waarschijnlijk weer stappen Haha, ik vind dit leventje helemaal niet erg geloof ik, beetje werken, beetje uitgaan, leuke uitstapjes met vriendinnen, helemaal geweldig <3 Oh en mijn tantes zijn téh lief want ik heb net gewoon Coco Mademoiselle van ze gekregen Hihi, omdat ik zo hard heb gewerkt de afgelopen tijd. En ik kwam allemaal leuke mensen tegen vandaag, A. die zo positief was over L. en later nog Le. die ik ook al te lang niet meer had gesproken en wat zoo leuk was om d'r weer even te zien!! Hmm, eventjes is alles goed en mooi.

[Vogelvrij]

Ben ik even blij dat ik (bijna) nooit op de Uithof kom Ik houd van vogels maar ze moeten wel op afstand blijven!

OT: Ha! *strooit vreugde rond*

Nijn* schreef:

@ Lentekriebel: ik was gisteren ook in de Tivoli Maar ik heb je nergens gezien. Misschien heb je me wel onbewust gespot

Wat grappig! Ik was er tussen half 2 en half 4 geloof ik. Ik stond ergens in het midden, maar het was zo druk!

@yana: dat klinkt wel eng... ik kom nu ook bijna elke dag langs de uithof... Ik ga toch maar een beetje uitkijken voor die beesten! Het viel me al op dat sommigen niet aan de kant gaan.

brr. Condoleren was echt
Ik heb echt te doen met haar!

lentekriebel schreef:

@ rasmusje: ik weet niet goed wat te zeggen, maar ik wil je toch even een knuf geven! En er zijn ook mensen die niet zo oppervlakkig zijn hoor. Ik weet niet precies waar je interesses liggen, maar je zou je bijvoorbeeld kunnen aanmelden bij een jongerengroep van een politieke partij, of een kunstzinnige groep of... nouja, er is van alles te bedenken. Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar misschien is zoiets wel iets voor jou?

Lief! Sorry trouwens voor alle negativiteit, ik weet ook wel dat niet alles en iedereen zo oppervlakkig is, maar soms (vaak) lijkt alles zo zwart-wit en dat is het natuurlijk niet. Er zijn ook best lieve mensen, ik heb alleen moeite om die (allemaal) te zien. Meestal zie ik er maar één. Hm, ja, en verder, ik zou inderdaad (op sociaal vlak) meer moeten ondernemen, maar ik durf dat niet goed en klap bij de meeste mensen meteen dicht.. Aan de ene kant wil ik wel contact, want ik voel me eenzaam, maar aan de andere kant wil ik geen contact, júist omdat ik me dan ook maar weer eenzaam voel. Dus ik weet het niet zo goed.

OT: Ik ben weer heel erg aan het twijfelen over het contact met A. Of eigenlijk twijfel ik meer aan mijn eigen oprechtheid. Hou ik van hem omdat ik een vader wil, of hou ik écht van hem als persoon? Het laatste denk ik, weet ik, maar toch blijft dat eerste ook erg meespelen, en ik denk niet dat dat goed is. Een vriendschap met een man van zestig, kan dat eigenlijk wel? Als ik bij hem ben twijfel ik daar niet aan, maar nu ik hier alleen zit begin ik toch een beetje te twijfelen. Waarschijnlijk kan het wel, ik maak het mezelf alleen niet makkelijk, want ik heb toch weer de neiging om me vast te klampen. En ik heb ongelooflijk veel aan hem gedacht de laatste tijd, en ik vind het fijn, maar tegelijkertijd word ik er gek van. Op de een of andere manier ben ik altijd op zoek naar iemand die de hele wereld voor me kan zijn, lijkt het wel. Maar toch wil ik niet weg, want ik mag hem zo graag, ik zie hem zo graag en het ergste is nog: het is wederzijds. Twijfels, twijfels. Waarom moet ik het mezelf toch altijd zo lastig maken?

[metallica]

Still feeling good Over het algemeen dan, ik hou me voor dat ik gelukkig ben en dat werkt wel een beetje. Gisteren naar metallica geweest op pinkpop en dat was wel heel erg tof Jaa, volgende week huurcontract tekenen en sleutel ophalen en dan ga ik over twee weken met paps mijn kamer verven. Ik heb er zin in!

Ik heb nog nooit een kraai op de Uithof gezien, geloof ik.

Ik wil alles weten van statistiek... Ik vind het leuk, maar we hebben het zo minimaal gehad, echt alleen de basis en daar kan je niet voldoende mee als je een onderzoek doet...en het is ook niet echt makkelijk om aanvullende literatuur te vinden die (veel) dieper op dingen ingaat. (Als hier iemand rondloopt die heel veel van statistiek weet en die me wil helpen; laat het me ajb weten! )

En nu ga ik thee zetten en dan weer aan de slag.

Repelsteel schreef:

oef. wat ben ík een bitch, maar ik kan het wel verantwoorden

Ik kan me vergissen, maar volgens mij is dat wat je de laatste tijd bijna iedere keer hier post, 'ik ben een bitch'.
Lief doen voor jezelf!

OT:


*laat-op-de-avond twijfels heeft*
Ik weet niet meer zo goed wat ik van mezelf moet denken. Enerzijds heb ik het idee dat ik er nog steeds niet in slaag om m'n leven enigzins op de rails te krijgen en vind ik dat ik daardoor keihard faal.
Aan de andere kant: als ik kijk naar wat er in de afgelopen jaren allemaal gebeurd is en wat ik (ondanks dat?) toch allemaal heb gedaan/doe, valt het misschien wel (een beetje) mee.

Ik weet gewoon ook niet wat 'normaal' is.
Wat is een normaal sociaal leven? Is het normaal dat ik me niet altijd blij voel (ik weet heus wel dat niemand dat heeft, maar het lijkt bij anderen vaak zoveel beter/makkelijker te gaan)?

Voel ik me rot over m'n leven (en mezelf) omdat het rot ís, of omdat ik denk dat het in vergelijking met anderen niet voldoende is?

Is er misschien iemand die deze twijfels herkent?
(Of die weet wat 'normaal' is? )


Anyhow, m'n presentatie is vandaag (toch) afgekomen, het feestje waar ik was was wel gezellig en nu ben ik moeiig, maar wel wakker...

Morgen drukke dag:
-programma bekijken en over mailen
-gesprek van maandag voorbereiden
-presentatie oefenen
-opgaven maken, studieboek en aantekeningen doornemen
-mailen over sportafspraak
-een vriendin mailen

en eigenlijk nog een aantal dingen, maar als dit lukt ben ik al blij.

hij is online maar ik weet niet of hij het is. ik denkt het niet, maar je weet nooit. getverdemme.

en ik moest oppassen net en heb alleen maar heel diep liggen slapen. kanonne.

@~lienepien~: Het gras aan de overkant lijkt altijd groener. En soms kom je er achter dat mensen die altijd gelukkig lijken te zijn en waar alles goed bij lijkt te gaan, ook helemaal niet zo gelukkig zijn en er bij hun ook regelmatig of zelfs heel vaak dingen niet goed gaan. Probeer de dingen die goed gaan te onthouden, schrijf ze desnoods op, dan kan je daar naar terug kijken op de momenten dat je twijfelt (zoals je nu ook doet). Ik weet ook niet wat 'normaal' is, ik weet ook niet of er een 'normaal' is, of dat er wel moet zijn? Het gaat er om dat je je zelf goed voelt bij le leven en of je leven dat 'normaal' is of 'abnormaal' en wat anderen ervan vinden ed, dat lijkt me bijzaak? (Ik herken de twijfels wel trouwens...maar ik probeer mezelf aan te wennen steeds te denken aan wat ik hiervoor schreef.)

Zucht, ik weet het allemaal niet hoor! Mijn gedachten blijven maar ronddraaien en ik heb echt nooit een seconde rust, terwijl ik absoluut niets doe.

Nu blijkt opeens dat er tien jaar geleden nooit een diagnose is gesteld bij het RIAGG, en dat dus nooit is vastgesteld dat ik een autistische stoornis heb. Met andere woorden, voordat ik ook maar kan denken aan een behandeling moet er eerst een diagnose worden gesteld door Altrecht. Er wordt 'gedacht' aan Asperger, maar goed, wat koop ik daarvoor? Erger nog is dat voor het stellen van de diagnose er informatie uit de kindertijd nodig is, waardoor ik mijn vader moest vertellen dat ik bij Altrecht zit, terwijl het mijn doel was mijn ouders hier volkomen buiten te laten. Hij heeft het ook maar aan m'n zusje verteld, lekker is dat, die het zonder twijfel gaat doorbrieven aan mijn moeder, wiens droom van een perfecte zoon in één klap vernietigd wordt. Fijn is dat. nu moet mijn vader een enorme vragenlijst invullen en daarna vindt er een telefoniisch interview plaats waar ik dan voor naar Nieuwegein moet vage shit allemaal.

Buiten dat typisch autismeliedje valt er weinig te vertellen. ik willllll verhuizen, maar ik ga pas over een maand. Naar een in principe tijdelijke kamer die ik eigenlijk niet wil. Ja, ik heb mijn eigen douche/keuken/toilet, maar wat moet ik nou op de Uithof? En erger, omdat het tijdelijk is zal ik weer moeten gaan hospiteren na een tijdje en iedereen die iets van mijn hospiteerervaringen weet al be-amen dat dat voor mij geen pretje is. Als hospiteren niet lukt kan ik met wat medewerking van de SSH in een andere kamer die vast niet in Utrecht-stad ligt, of erger nog, naar Vlaardingen. Dat laatste nooit. Ik ga nog liever in hoog catharijne slapen.

Ik probeer zo me te ontworstelen aan mijn ouders, terwijl ik zo op ze lijk. Maar dat wil ik helemaal niet. Ik ben aan het studeren en me aan het ontwikkelen, ik heb niets aan twee mensen die zich vastgeroest in hun oerburgerlijke leventje in het ohzobruisende Vlaardingen. bah

en ik heb weer een vriendje sinds een paar weken en dat is best leuk hoor, maar relaties zijn niet aan mij besteed. Ik kan dit toch helemaal niet ja, ik vind hem echt heel leuk en hij past ook wel bij me, maar ik vraag me toch serieus af hoe ik dit ooit ga laten werken. Het voelt alsof ik mezelf niet kan zijn, maar goed, ik weet nog niet eens wie ik ben. Ik wil iets leuks en naturels, niet een toneelshow van mijn kant. En zelf laat hij ook niet echt merken wat hij van me vindt. Hij bedoelt het allemaal goed, maar autisten hebben de neiging in hun goede bedoelingen te blijven steken. kijk maar naar m'n ouders ik vrees dat hij het slachtoffer gaat worden van mijn hoogste doel, namelijk, normaal zijn en ook zo door anderen gezien worden.

ahhhh