Advertentie | |
|
![]() |
||
Verwijderd
|
Citaat:
![]() Nieuwsgierig zijn mag hoor. ![]() |
![]() |
||
Citaat:
Heb net zijn beste vriend gesproken. Dat was wel fijn, maar ik kan blijven janken om mn vriend. Hij ligt daar zo alleen. Hij zei wel dat ie ging slapen, maar zijn vriend zei, dat ie met angstige ogen de cel inging. Hij heeft zitten huilen in de rechtszaal. Hij was zo bang voor de separeer. Ik had al een soort visioen dat ie in een vrij kleine ruimte moest met antischeur kleding aan en de muren waren groen en ik hoorde hem de hele tijd schreeuwen. Zijn vriend zei ook dat ik een gesprek met de verpleging van mij aan moet gaan samen met mn vriend. Hoe ik hem het beste kan ondersteunen. Ik ban zo bang dat ik m kwijt raak ![]()
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
![]() |
||
Citaat:
Nu een jaar later bedacht ik me dat het toch eigenlijk nog steeds niet zo goed met me gaat als er heftige dingen gebeuren en met name de dood vind ik echt angstaanjagend. Daarvoor loop ik nu dus bij een psycholoog, en sinds ik daar loop is er alweer iemand op vergelijkbare manier voor m'n neus doodgegaan en heb ik ook de nodige reanimaties gezien. Behoorlijk zwaar dus, en omdat het zo co-schap gerelateerd is moet ik het wel zeggen als ik ergens kom, zeker als het risico bestaat dat zoiets nog eens gebeurt. De reacties die ik krijg sinds ik het openlijk vertel zijn voornamelijk dat ze het rot voor me vinden en dat ze het heel moedig vinden dat ik er aan werk. Mijn cijfers worden er overigens ook niet minder van ![]()
__________________
"Haar linker borst is groter, evenals haar rechter"
|
![]() |
|
Verwijderd
|
Ik ben moe. Maandag heb ik van mijn psycholoog het 'vonnis' ontvangen: zij vindt dat er bij mij sprake is van PDD-NOS. Ik ben nog steeds niet overtuigd. Ik kwam K. daarna nog tegen en kort met hem besproken, vandaag ons wekelijkse, lange gesprek. Hmmm. Hij is al zo ongeveer sinds hij mij kent van mijn ASS overtuigd, dus het is makkelijk voor hem. Hij wil het de komende weken blijven bespreken, is bezorgd dat ik het mooi in een hoekje weg ga stoppen en verder gaan zoals ik gewend ben, keer op keer over mijn grenzen heen. Heeft-ie waarschijnlijk gelijk in.
Ik ben verdrietig. ![]() Na ons gesprek had ik gelukkig nog muziektherapie, en daar heb ik voor het eerst heel zachtjes een beetje gezongen (durf ik eigenlijk niet). Toch bijzonder. En stiekem ook leuk. |
![]() |
||
Citaat:
![]() Wat klote! *knuffel* Maar waarom was hij nou aangeklaagd dan? |
![]() |
||
Citaat:
Mijn pm-box staat open, als je er behoefte aan hebt. ![]()
__________________
Ik weet niet beter.
|
![]() |
||
Citaat:
![]()
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
![]() |
|
Vandaag is de meeloopdag.
En vantevoren ga ik nog ff winkelen in Eindhoven. Ik heb best wel zin in de meeloopdag maar ik vind het stiekem ook een beetje eng, omdat er niemand aan meedoet die ik ken ofzo. Dus dan moet ik weer onbekende mensen aanspreken en dat vind ik moeilijk, maar ik denk dat ik dat toch maar ga doen want dat zal ik nog wel vaker moeten, en ik denk dat hoe vaker ik het doe hoe beter het zal gaan. Verder heb ik me opgegeven voor Vicky's Vieuw een of andere training met tikken op je armen. |
![]() |
|
@Eend, jeetje wat naar allemaal, in ieder geval fijn dat hij nu weer vrij is dan!
OT: meeloopdag gehad, was echt heel erg leuk! Heel veel dingen gezien en bekeken. Ik weet nu ook wel bijna zeker dat ik naar die school wil, het enigste wat me een beetje tegenhoud zijn de lange dagen en de lange reistijd. Ik heb ook weer wat mensen aangesproken etc.etc. en dat ging best wel goed. Verder ben ik vantevoren nog ff eindhoven in geweest, en bij de H&M werd ik nog bijna beschuldigd van diefstal maar gelukkig kwamen hun er ook snel genoeg achter dat dat niet waar was. Ik moest alleen wel mn tas laten zien,en ze bleven maar doorzeuren want ik had een vest aan wat ik in londen bij de H&M had gekocht en daar dus ook hing blijkbaar. En verder gaat het niet zo goed met me, ik voel me continu somber en de zelfmoordgedachtes komen weer wat vaker. Ik voel me de laatste tijd ook vaak vrolijk terwijl ik weet dat het eigenlijk gewoon iets neps is wat mijn hersens dan weer doen. En daardoor denken sommige dat het beter met me gaat... Gister nog, ik zat op de fiets terug uit school toen kwam ik eerst mijn rugzakbegeleidster tegen, die verbaasd keek omdat ik met een brugklasser meefietste, en daarna mijn persoonlijk mentor, dus toen moet ik lachen, maar zo krijg je wel dat mensen denken dat het goed gaat terwijl dat niet zo is. |
![]() |
|
De opa van mijn vriend is overleden. Maandag is hij opgenomen in het ziekenhuis en ben ik er met mijn vriend heen geweest, en dinsdag weer. Al die tijd heb ik me een beetje op de achtergrond gehouden omdat ik heel de familie aan die kant niet ken, nog niet eens gezien had voor maandag. Nu kwamen de ouders van mijn vriend vandaag hier, met de vraag of wij de kist wilden 'dragen', als kleinkinderen zijnde. Mijn vriend zei meteen 'natuurlijk doen we dat', en op zich vind ik dat ook niet zo erg. Als dat iets is wat ik voor hun kan doen omdat zij dat mooi vinden, vind ik dat alleen maar fijn.. Aan de andere kant heb ik er een vreemd gevoel bij, omdat ik heel die familie niet ken, en zijn opa ook nooit meer zal leren kennen. Voelt alsof het niet echt mijn plek is om dat te doen. Daarbij heb ik geen idee hoe dat allemaal werkt, en ondanks dat het pas dinsdag is, zit ik er nu al mee.
![]()
__________________
Ik weet niet beter.
|
![]() |
|
ahw, gecondoleerd neko! Ik zou aan je vriend gewoon aangeven dat je niet weet hoe het werkt met een begrafenis, en dat jij je niet op je gemak voelt bij het "dragen" van de kist van iemand die je eigenlijk niet kent. Het is al super dat je met je vriend meegaat naar de begrafenis om hem te steunen. Mijn opa is afgelopen december overleden en mijn moeder hamerde erop dat je alleen maar moet doen waar je je prettig bij voelt op zo'n moment. niemand zal je gek aankijken als je je niet prettig voelt bij het dragen (of rollen zoals het bij mijn opa was) van de kist.
__________________
"Haar linker borst is groter, evenals haar rechter"
|
![]() |
|
Gecondoleerd Neko.
@iedereen: Bedankt OT: Mijn huis is versierd. Chocola in huis, sigaretten en ik natuurlijk ![]() ![]()
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
![]() |
|
@Neko*: mijn oma is laatst overleden, en toen kregen we dezelfde vraag. Mijn vriend is toen wel overal mee naar toe geweest, maar heeft bijv. bloemen gedragen toen de kist gedragen werd. Daar voelde hij zich prettiger bij. Verder kun je best aan je vriend vragen hoe een begrafenis er daar aan toe gaat, want dat is overal anders. Ik vertelde mijn vriend ook steeds wat er zou gaan gebeuren tijdens de dienst, omdat hij al die gebruiken gewoon niet kent.
|
![]() |
|
Maandag mijn eerste invalwerk! Heel spannend, maar ik moet het maar gewoon over me heen laten komen. Gelukkig weet ik in ieder geval waar ik (ongeveer) moet zijn.
En keuzes, he, niet alleen wat het makkelijkst is op korte termijn, maar ook wat leuk en goed is op lange termijn... Ik weet het niet zo goed. |
![]() |
|
Lieve reacties, dankjewel iedereen. Ik weet dat ik vooral moet doen waar ik me prettig bij voel, maar ik vind al het onbekende eng en onprettig. Ik heb het gisteren nog met mijn vriend besproken en die begreep het heel goed. Hij wist me ook te vertellen dat hij zijn opa nog over mij verteld had, en had gezegd dat ik ook in het ziekenhuis was en waarom ik liever op de achtergrond bleef. Toen had zijn opa gezegd dat het alleen al fijn was om te weten dat er iemand was voor mijn vriend. Heb ook nog even gesproken met de zwager van mijn vriend, aangezien die een beetje hetzelfde voelt (die kent de familie aan die kant ook nauwelijks) en we hebben samen besloten het toch te doen. Het blijft alleen wel eng.
![]()
__________________
Ik weet niet beter.
|
![]() |
|
Gecondoleerd Neko!
OT: vandaag opnieuw naar de opticien geweest en een bril gekocht. Ik vind t niet zo heel erg maar ik ben bang voor de reacties die ik straks op school krijg. En mn broertje vind t blijkbaar ook nogal komisch. verder vier ik morgen mn verjaardag alvast voor familie, en ik moest die vriendin waar ik zo'n ruzie mee heb perse uitnodigen van mn ouders terwijl ik dat niet wilde, dus nu ben ik heel erg aan t hopen dat ze niet komt! ![]() Ik heb ook heel erg vel zin om te beginnen aan een schoolopdracht van fotografie, maar ik denk dat ik dat dan maar gewoon doe, desnoods maak ik die opdracht een keer of 4 ![]() En nu zit ik me zoals gewoonlijk alweer te vervelen......... |
![]() |
|
Neko*: gecondoleerd.
Daantje: ik vind de reactie van je teamleider een beetje raar. Alsof je voor de lol een hele dag in het ziekenhuis gaat zitten. Ik hoop dat je het via de ziektewet kan regelen! Maar in het ziekenhuis hebben ze er vast wel ervaring mee en weten ze hoe je dit het beste kan regelen. De reactie van jouw moeder herken ik ook wel bij mijn eigen ouders ![]() Ik heb nog ruim twee weken vakantie, maar ben nu al druk bezig voor het volgende vak. Ik vind dat de universiteit me wel heel weinig ruimte geeft, alle dagen zijn vol geroosterd, dingen missen moet ik overleggen met de betreffende docent (maar ik weet niet hoe ik van tevoren kan weten wie de betreffende docent is en op het moment zelf kan ik moeilijk goedkeuring vragen om de les te missen, want wat als de docent dan nee zegt?), de practica kunnen nog opschuiven en de practica mag (en wil) ik sowieso niet missen (dus dat is heel handig met het plannen van afspraken, als de practica nog kunnen verschuiven) en als ik onderdelen mis moet ik in overleg kijken of een vervangende opdracht nodig is (dus dan moet ik zelf de stof inhalen die ik gemist heb en een vervangende opdracht maken, alsof ik niet genoeg te doen heb). Ik vind het onduidelijk en ik maak me er nu al druk over. En ik weet dat dat niet helpt en het komt vast vanzelf wel in orde, maar toch. Volgende week naar de therapeut. Ik hoop heel erg dat het gaat helpen. Ik weet echt niet wat ik anders moet doen, want zo gaat het niet heel veel langer meer. Zo wil ik het ook niet heel veel langer meer. Ik heb overwogen om naar de studentenpsycholoog te gaan, maar ik wil eigenlijk eerst afwachten of de nieuwe behandeling gaat helpen (en de drempel is nog te hoog. Maar ik heb wel opgezocht hoe je een afspraak kan maken en dat kan via internet, gelukkig.) Maar dat krijg ik al helemaal niet ingepland met mijn rooster. Ik heb het gevoel dat ik in een soort cirkeltje ronddraai en ik kom maar niet verder. Dan voel ik me weer iets beter, dan weer niet... Ik wil wel aan mijzelf en aan mijn gezondheid werken, maar ik krijg er de ruimte niet voor. Ik heb nu ook het gevoel dat ik moet kiezen tussen mijn gezondheid en mijn studie, terwijl het met een beetje meer flexibeliteit van de uni best alletwee zou kunnen.
__________________
I'm not afraid of happy endings. I'm just afraid my life won't work that way.
|
![]() |
|
@ Heksjuh: m'n teamleider vindt vooral dat ik het voor mezelf doe maar hij ziet niet in dat ik ook gewoon chronisch ziek ben en dat het niet goed gaat en dat ik echt iets moet doen voor het echt fout gaat en ik echt niet meer kan werken en echt voor een tijd naar Davos ofzo moet om te revalideren. Komt voor een deel ook wel door mezelf omdat ik op m'n werk altijd maar doorga, me alleen ziek meld als ik door collega's naar huis gestuurd word maar vervolgens wel thuis instort, nauwelijks meer iets doe 's avonds, vroeg naar bed ga en gebroken en doodop weer opsta. Hij had het ook totaal niet aan zien komen toen ik aankondigde dat ik ging revalideren. Hij zag me altijd gewoon als een jonge, fitte meid. Aan de ene kant natuurlijk positief maar nu wel lastig ook.
Wat vervelend trouwens van je rooster zeg met die afspraken. Weet je ook niet hoelang van tevoren je rooster echt definitief is zodat je dingen kan afspreken. Misschien kan je vast afspraken maken en dan vragen of je ze kan verzetten als het echt niet uitkomt. Zo doe ik dat ook vaak in het ziekenhuis enzo als het perse onder werktijd moet of als het op een vrije vrijdag is waarvan ik nog niet weet of ie goedgekeurd is. OT: Gezeik met m'n moeder is in m'n hoofd weer een beetje afgezwakt, gedeeltelijk omdat ik het hier van me afgeschreven heb maar ook omdat ik er over gepraat heb met m'n vriend en hij reageerde gelukkig goed. Heb er ook nog even met een collega over gepraat en die gaf wel aan wat ik zelf ook dacht dus dat was wel ff fijn. Ik heb fijne collega's ![]()
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
![]() |
|
@ Daantje (en geldt ook voor Heksjuh): het lijkt me echt lastig als je ouders niet achter je beslissing staan, dan ga je denk ik ook wel twijfelen of het wel echt nodig is. Ik hecht ook altijd erg veel waarde aan de mening van m'n ouders. Maar uiteindelijk weet je zelf toch wel het best wat goed voor je is en wat je moet doen. Gelukkig dat (bij Daantje) je vriend en collega's je wel begrijpen.
En veel plezier in Breda maandag, het is echt een hele leuke winkelstad! OT: m'n weekend zit eigenlijk een beetje te vol... Heb er nu net een fulltime werkweek opzitten en dat ging eigenlijk prima, maar merk dat ik toch wel moe ben. Elke dag om 6:30 opstaan ben ik niet gewend. Vanmiddag heb ik een activiteit en morgen de hele dag ook. Is eigenlijk wat teveel, ik kom dit weekend dus echt nergens aan toe. Gisteravond gelukkig al gewassen, maar verder... Over 1,5 uur moet ik weg, dus ik moet nu écht boodschappen gaan doen, volgens mij is het nu ook even droog. Hopelijk morgen ook, want ik ben praktisch de hele dag buiten...duimen dus maar. |
![]() |
|
Waarom snappen mensen niet, dat wanneer je je kut voelt, je geen gezeik van die ander erbij kan hebben
![]() Ahhhhhhhhwwwwwwwwwww, ik ben zooooooooooo zielig! Klap op klap krijg ik in mijn leven! Ach rot toch op mens ![]() Domme doos ![]()
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
Advertentie |
|
![]() |
|
|
![]() |
||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
De Kantine |
Ctrl + V Topic #66 Retro*Love | 500 | 19-04-2007 10:19 |