Is er nog kans voor mensen met een verknipte jeugd?

[Quiana]

Loontjuh schreef:
waarom zou er geen kans zijn voor mensen met een verknipte jeugd? het gaat toch om hoe je je ontwikkeld?

En laat je jeugd nou eens heel veel invloed
hebben op je ontwikkeling..

ja, maar het kan je ook sterker maken..
dat is bij mij wel zo..
toch?

[Marcade]

Loontjuh schreef op 12-03-2003 @ 16:16:
ja, maar het kan je ook sterker maken..
dat is bij mij wel zo..
toch?

.. dan laat het nog wel littekens achter ..

Tuurlijk, maar daar hoef je geen verknipte jeugd voor te hebben toch?
Mijn ervaring is dat je sterker uit negatieve dingen komt dan je daarvoor was. Je leert anders naar dingen te kijken en anders met dingen om te gaan.

[smilegirl]

Loontjuh schreef op 12-03-2003 @ 16:40:
Tuurlijk, maar daar hoef je geen verknipte jeugd voor te hebben toch?
Mijn ervaring is dat je sterker uit negatieve dingen komt dan je daarvoor was. Je leert anders naar dingen te kijken en anders met dingen om te gaan.

ja mee eens...maar ligt denk ik ook aan de persoon zelf...ben je makelijk en geef je vrij snel op zie je alles altijd negatief dan denk ik niet dat er nog veel kans is...
maar ga je anders tegen dingen aan kijku..en leer je er van en word je er sterker door..dan is er zeker wel een kans voor mensen met een verknipte jeugd...toch blijf ik erbij dat als je een kut jeugd hebt gehad..je dat levenlangs bij je zou dragen en je er altijd wel IETS aan overhoud

[Marcade]

smilegirl schreef op 12-03-2003 @ 16:47:
je dat levenlangs bij je zou dragen en je er altijd wel IETS aan overhoud

.. juh .. de littekens waarover ik het had ..

[smilegirl]

Marcade schreef op 12-03-2003 @ 16:49:
.. juh .. de littekens waarover ik het had ..

ik zeg altijd de wond die ze in mijn hart hebbu gemaakt is heel erg diep en deed al die jaren erg veel zeer...
nu ist aant helen maar een litteken blijft er altijd zittu....
maar zeg ik alleen als ik echt een gesprek heb over mijn verleden...

[schizofrenic]

smilegirl schreef op 11-03-2003 @ 17:58:
ik woon nu bijna 6 jaar bij mijn pleegouders...ze hebbu alleen mij als pleegkind...het word ook wel een projechtgezin genoemd..
mijn pleegzus(dus hun eigen dochter) vond het in het begin heel moeilijk dat ik er zomaar kwam enz enz..we hebbu dan ook de nodige ruzies gehad...maar nu kunnen we niet meer zonder elkaar..ik snap wat je bedoelt me dat mijn huis..maar bedenk dat die pleegkinderen ook nie graag van het ene naar het andere gaan..en ja het is voor elk kind verschillend of ze goed terecht komen maar vaak is het al te laat....

maar het is niet zo zeer die pleegkinderen op zichzelf, met hun kon ik het wel vinden. het is ook dat ik het er moeilijk mee heb dat mijn ouders zo erg veranderen als er en kind in huis komt.. daarom zie ik pleegzorg niet meer zitten.. het is ook meer een gevoel wat ik niet verder kan uitleggen.. misschien wel raar en ik heb t met die vrouw, ria (dat is onze maatschappelijkwerkster) er ook over gehad en die snapte totaal niet wat ik bedoelde.. best wel raar. maaargoed ik merk hoe het loopt allemaal.. ik ga me er nu niet zo druk meer over maken

laters

[xCoyotex]

Ik denk dat er wel een kans is voor kinderen met een verknipte jeugd...maar in zeker mate wel een mindere kans dan kinderen met een geweldige jeugd.
Denk aan de dingen die die kinderen hebben meegemaakt, de angst, de boosheid zulke kinderen kunnen zich op een bepaalde manier ontwikkelen om zich af te schermen tegen datgene waar ze bang voor zijn, en daar problemen mee krijgen als ze volwassen zijn..

Ikzelf ben heel gesloten, aan mijn buitenkant zie je niks maar tog voel ik me doodongelukkig.