Merk je na zelfmoord er iets van....?

Ik snap de reacties van sommige mensen over het nut ed van dit topic wel, maar vraag je eens af waar iemand dit anders zou moeten vragen. Misschien idd aan iemand die geprobeerd heeft om zelfmoord te plegen, maar dat gaat meestal niet zo makkelijk, die persoon wil er misschien helemaal niet over praten of je durft hem of haar dat niet te vragen, kan ik me heel goed voorstellen. Het zelf proberen vind ik een beetje een lugubere uitspraak, die misschien nog wel meer kwaad aan kan richten dat deze topic.

Als er meer mensen 'tegen' deze topic zijn, dan hoor ik het graag.

[Jeronimo]

Dus iemand die een verschrikkelijk trauma heeft (jarenlang gepest, verkracht, oorlog...) zou zo in pijn moeten verder leven?
Want als die persoon zelfmoord pleegt gaat die persoon naar de hel om daar dan uiteindelijk te zitten met de verkrachter als die sterft of met de soldaat die heeft gemoord en gemartelt naar pleziere?

Mensen, komen jullie uit de Middeleeuwen ofzo?
Als je sterft op welke manier dan ook ben je dood...Kzou het leifst in de hel geloven om te geloven dat stlechte mesen er branden...maar niet om mensen schrik aan te jagen.

[kipfilet]

Je wordt een ster aan de hemel, want diep van binnen ben je wel mooi. En vanaf de hemel kijk je neer op alle mensen, ook de mensen die huilen en zich afvragen waarom je hen dit hebt aangedaan. En je ziet al het leed op de wereld, alle oorlogen en hongersnoden. En vraagt je af waarom je zelfmoord hebt gepleegd, omdat er miljoenen mensen zijn die het nog veel slechter hebben dan jij en die toch nog kunnen lachen en ergens zelfs uit het aller negatiefste nog iets positiefs kunnen halen. En je krijgt dan een gevoel van schaamte, dat je nooit meer zal verlaten.

Natuurlijk gaat het niet echt zo. Maar zo'n soort beeld heb ik erbij.