Schrijfster Anja Meulenbelt vast in Gaza (wat zielig nou :p)

[Sweet_Hadar]

De Nederlandse pers is zeer bekrompen, en wel hierom:

Tekort aan historisch bewustzij

Voorbeelden:

Er wordt vaak gesteld dat Israel de Palestijnen geen eigen staat willen geven.
Echter, in de geschiedenis zijn er drie momenten geweest dat de Israeli's de Palestijnen op de Westbank en Gaza hebben aangeboden in vrede te leven in een eigen staat:
* 1947 Joodse acceptatie van het verdeelplan Verenigde Naties,
* 1967 dringend verzoek aan Jordanie om niet aan te vallen,
* 2000 aanbod Barak om in ruil voor vrede een Palestijnse staat te creeren, met vrijwel de volledige Westbank (compensatie elders voor het overige), Gaza en Oost-Jeruzalem.

Tot driemaal toe geweigerd, blijkbaar omdat men geen Joodse staat wil accepteren. Het waren de Arabieren die drie keer voor de oorlog kozen, in plaats van voor vrede. De belangrijkste redenen zijn volgens ons dat de dictatoriale Arabische regimes een externe vijand nodig hebben en religieus fanatisme (zo verbiedt de Islamitische leer dat niet-Islamieten grond bezitten die ooit in Islamitische handen is geweest).

Er wordt geregeld gesproken over Arabisch Oost-Jeruzalem.
Daarbij wordt vergeten dat daar tot 1948 ook veel Joden woonden, die echter bij de etnische zuiveringen in dat jaar door Jordanie zijn verjaagd.
Er is vrijwel standaard sprake van een 'geweldspiraal' of een 'cyclus van geweld'.

De Palestijnen zijn echter begonnen met het geweld in de vorm van de intifadah en zijn ook degenen die het kunnen stoppen. Israel reageert met tegenacties uit zelfverdediging. Op de dag dat het Palestijnse geweld stopt, stopt direct ook het Israelische. Israel heeft geen enkel belang bij geweld. Arafat helaas wel, hij kan zo zijn regime in stand houden.
Er wordt geregeld gesproken over de Israelische bezetting.
Echter, sinds de Oslo-akkoorden woont 98,5% van de Palestijnen in autonoom gebied. De status van de Westbank, Gaza en Oost-Jeruzalem (en zeker de grenzen) is nog nooit internationaal vastgesteld. Ook de Oslo-akkoorden hebben als basis dat de status pas in een definitief akkoord worden vastgesteld.
Soms leidt het tot ridicule uitspraken, zoals "dat Israel met zijn militaire acties Palestijns gebied bezet". Echter, volgens diezelfde media waren die daarvoor ook al bezet.
Herhaaldelijk wordt gemeld dat de terreur zou stoppen als er geen nederzettingen c.q. terugtrekking van de Westbank zou zijn.

Dat is een stelling die nergens op gebaseerd is. De terreur dateert al van 50 jaar voor 1967. In de jaren vijftig waren er meer Israelische doden door terreur dan in de jaren negentig. De oprichting van de PLO was in 1964, toen de Westbank nog bezet was door Jordanie. Toch wilde de Arabische Liga toen een overkoepelende terreurbeweging tegen Israel oprichten.
Joden zouden niet thuis horen in Hebron.
Echter, Joden hebben 3000 jaar in Hebron gewoond (met uitzondering van de periode 1929-1967, als gevolg van de progrom in 1929). Hebron is de tweede heilige stad van het Jodendom, vanwege het graf van de aartsvaders. Dat deze stad dan 'Judenrein' gemaakt zou moeten worden vinden wij ongehoord, in deze 21e eeuw.

Vertekening door de strijd tussen een democratie en een dictatuur.
Palestijnen probleren elk incident zo veel mogelijk op te blazen om propaganda redenen. Aangezien Israel alleen de waarheid wil vertellen wordt elk incident eerst grondig onderzocht op de ware toedracht. Daardoor is Israel altijd later in de berichtgeving. Vaak hebben de internationale media de Palestijnse leugens dan al verspreid. Wij vinden dit uiterst triest. De media zouden door schade en schande wijs geworden moeten zijn en tenminste moeten wachten op de Israelische versie.
Denk bijvoorbeeld aan de ontmaskerde leugens over wat er gebeurde in Jenin en het gebral van de Iraakse minister van informatie.
In Israel is (behalve militaire gegevens) alles openbaar. Er is kritiek op het beleid. In de Palestijnse gebieden is dat niet mogelijk. Sterker: een geinterviewde Arabier zal uit angst voor mishandeling of executie altijd het officiele standpunt aanhouden. Daardoor lijkt het alsof Israel verdeeld is en de Arabieren niet, waardoor het Arabische standpunt sterker overkomt.
De Israelische media gaan zeer terughoudend om met de beelden van Israelische slachtoffers, uit respect voor hun privacy. De Arabische media zenden zo veel mogelijk de beelden uit van Arabische slachtoffers, om propaganda redenen. Alles is gericht op media aandacht.
In een dictatuur zijn mensenlevens niet belangrijk, dus als de pers in de buurt is worden situaties gecreeerd waarbij slachtoffers kunnen vallen.
Alle journalisten op de Westbank en Gaza worden vergezeld door Arabische gidsen, cameramensen e.d. waardoor zij eenzijdig geinformeerd worden. Israelische begeleiding wordt niet toegestaan.
De journalisten weten dat als zij negatief berichten over de Palestijnen zij allerlei risico's lopen: bedreigingen, afname materiaal, ontzegging toegang door de Palestijnse Autoriteit (zie bijvoorbeeld onze site over de inbeslagname van beeldmateriaal van pro Bin Laden demonstraties). Dit werkt zelfcensuur in de hand.
Er staan legio voorbeelden (in het Engels) op onze site, bijvoorbeeld:
* CNN: news more important than truth,
* Palestinians arrest journalist for telling truth about terror attack,
* Palestinians bans journalists from taking pictures of armed children.
Andere voorbeelden:
* De Italiaanse staatstelevisie heeft haar excuses aaangeboden voor het uitzenden van de beelden van de lynchpartij van 2 Israeli's in Ramallah.
* In de Telegraaf (februari 2002) stond een artikel over het feit dat Irak $ 10.000 betaalt aan nabestaanden van elke Palestijnse dode. Er werden nabestaanden aan het woord gelaten die vertelden dat hun twee familieleden als onschuldig omstanders om het leven waren gekomen. Dat kan waar of niet waar zijn (door de Telegraaf niet geverifieerd). Wat belangrijker is, is dat de meeste doden aan Palestijnse kant vallen omdat zij het geweld opzochten, als terrorist, organisator enz. Maar blijkbaar mochten/konden nabestaanden daarvan niet geinterviewd worden. Dat werd niet vermeld. En er werd ook niet gesignaleerd dat die $ 10.000 een belangrijke aanmoediging zijn voor (zelfmoord)aanslagen, waardoor Irak het geweld stimuleert. Naiviteit of angst van de Telegraaf?
* Derde voorbeeld: Medio maart 2002 werden zowel in Ramallah als Bethlehem vermeende Palestijnse 'collaborateurs' door Palestijnen vermoord. Zij werden mishandeld en doodgeslagen en werden in Bethlehem vervolgens naar het Manger Square gesleept, een Christelijke heilige plaats. Het persbureau Associated Press nam er foto's van, zeer gruwelijke beelden. Deze hebben echter maar kort op hun website gestaan. Daarna waren ze mysterieus en zonder opgaaf van reden verdwenen. Wie de foto's alsnog wil zien kan terecht op de website van Gamla, die ze nog net op tijd kopieerde: Gamla
Dit alles leidt er toe dat er nauwelijks rapportages (en zeker geen TV-beelden!) verschijnen over zaken die de Arabische kant in een slecht daglicht zouden stellen.
* Voorbeeld: wie heeft in Nederland gehoord van de Palestijnse kinderprogramma's - voor nog heel kleine kinderen - die leren hoe mooi het is om zelfmoordenaar te worden? Wie heeft er hier gehoord van de militaire trainingskampen voor kinderen?
* Nog een voorbeeld: Er is een Joodse heilige plaats (het graf van aartsvader Jozef) volledig verwoest en er is op die plaats een moskee gebouwd. Dit is niet of nauwelijks in de Nederlandse media gebracht. Terwijl zelfs vermeende schendingen van Islamitische heilige plaatsen voorpagina-nieuws zijn.

Onwetendheid over de Arabische cultuur van overdrijving, waardoor er onvoldoende wordt geverifieerd. En ook dat men bereid is om politieke redenen te liegen en zelfs eigen kinderen op te offeren (zie Kleine Mohammed kwam niet om door Israelische kogels).
Ook van de taktiek van het zogenaamde 'human shield' (trouwens een ernstige oorlogsmisdaad) is men zich te weinig bewust. Daarbij verschuilt men de terroristen en hun wapens bewust tussen de eigen burgerbevolking, zodat wanneer Israel dat aanpakt men kan laten zien hoe Israel burgerdoelen aanvalt (zie bijvoorbeeld: Israel vindt bom in Palestijnse ambulance).
De gang van zaken in Jenin is ook zo een voorbeeld: de zogenaamde massamoord op minstens 500 burgers in Jenin, dat alle Palestijnse leiders op alle zenders bij hoog en bij laag beweerden. (Er bleken uiteindelijk 7 burgerslachtoffers gevallen te zijn.)

De neiging van mensen die in het veilige Westen leven om twee kanten van elke zaak evenwichtig te willen zien ('waar twee kijven hebben twee schuld').
Dat Israel een democratie is die vecht voor haar voortbestaan in een regio van haat, agressie en dictaturen wordt dan genegeerd.
Ook het feit dat Israel keer op keer bereid is geweest om grote concessies te doen voor echte vrede wordt genegeerd (zie boven aan het begin de drie cruciale data: 1947, 1967, 2000. Israel heeft bijvoorbeeld ook al twee maal de Sinai terug gegeven).
Of nog sterker; de Palestijnen als underdog willen zien. Dat negeert het feit dat enkele miljoenen Joden op dat kleine stukje Israel zich omringt weten door honderden miljoenen vijandige Arabieren, in wiens (staats)pers haat en antisemitisme standaard is (zie de vele vertalingen daarvan op onze site), als gevolg van politieke en religieuze motieven.
Voorbeeld: het leed van de Palestijnen door controles bij wegversperringen (noodzakelijk vanwege de terreur) wordt vaak gerapporteerd, terwijl het leed van de Israeli's - voortdurend in spanning voor hun leven en dat van hun geliefden - nauwelijks aandacht krijgt.
Ook het morele verschil krijgt daardoor weinig aandacht: De Israelische slachtoffers, gewone mensen in een bus, pizzaria of discotheek (waaronder heel veel vrouwen en kinderen) versus de Palestijnse doden, vrijwel alleen mannen die zelf het geweld opzochten.
En als er een onschuldige Palestijnse omstander door Israel wordt gedood komt er altijd een onderzoek hoe dat kwam, hoe het voorkomen kan worden, worden er excuses aangeboden enz., zoals dat hoort in een democratie. Als echter onschuldige Israelische burgers worden gedood is er gejuich in de Palestijnse media en wordt er gedanst in de straten.

De algemene onevenwichtigheid in de pers, die links georienteerd is en 'politiek correct' wil zijn. Een rechtse kwaliteitskrant bestaat bijvoorbeeld niet in Nederland. Het 'verschijnsel Pim Fortuyn' is zo ook goed te verklaren; veel mensen hebben er genoeg van om alleen maar dat politiek correcte gepraat te horen.
Ook een algemeen Europees anti-Amerikanisme hoort daarbij.

Gewenste simpele beeldvorming: rijk versus arm (arm zal wel gelijk hebben, arm wordt vast uitgebuit), technologie versus simpelheid, bezetter versus vrijheidsstrijder, sterk versus zwak en hulpbehoevend, David tegen Goliath.
In het verlengde valt het denken in simpele oplossingen (internationale troepenmacht, Palestijnse staat enzovoort).
Het ontkent de dieperliggende oorzaken van het conflict.
Dit komt ook voort uit 'luiheid' van de journalist: het is veel makkelijker en aantrekkelijker om een sfeerverslag te maken - liefst met een portie onrecht - dan een situatie goed in haar historische context te plaatsen en naar de nuances te zoeken.

De tendens van de Europese politiek om een pro-Arabisch standpunt in te nemen in het licht van:
economische belangen:handel en olie-toevoer,
de grote Arabische minderheden (voorkomen van onrust, proberen stemmen te winnen),
angst voor terreur.
Frankrijk speelt hier een voortrekkersrol in.
Daarnaast speelt het verlangen van Europa om - in het kader van de eenwoording - een eigen, afwijkend standpunt in te nemen van de Amerikanen. Zie het artikel van onze voorzitter die dat van nabij heeft meegemaakt: zie Europa bedankt.
Voorbeeld: In de Arabische media (allemaal onder staatscontrole) is een enorme haatcampagne aan de gang tegen ongelovigen in het algemeen en Joden in het bijzonder. Ondanks onze bovenstaande analyse blijft het ons verbazen dat de media daar zelden melding van maken (zie wederom de vele voorbeelden op onze site, bijvoorbeeld de Syrische minister van Defensie die zegt: "als elke Arabier een Jood doodt is het probleem snel opgelost.").
Wie heeft in Nederland gehoord dat de Amerikaanse journalist Daniel Pearl onmiddellijk de keel doorgesneden werd toen hij erkende Joods te zijn? (Er is een videoband van.)
De media spreken er nog regelmatig schande van dat Sharon over de Tempelberg heeft gelopen, een heilige plaats voor zowel Moslims als Joden. De totale verwoesting van een Joodse heilige plaats en het bouwen van een moskee op die plek wordt niet eens gemeld (de tombe van Jozef nabij Nabloes). En zelfs over de bezetting door honderden gewapende Moslims van een van de twee meest heilige plaatsen van het Christendom werd zonder verontwaardiging geschreven. (Probeert u zich even de krantenkoppen en media-aandacht voor te stellen als tweehonderd gewapende Joden of Christenen de moskee van Mekka zouden bezetten?)
Nog een ander punt: helaas hebben de Arabische regimes de vijandschap tegen Israel en Joden (externe vijand) nodig om zich te handhaven. Waarom zijn democratie en mensenrechten in China wel een punt in de media en in Egypte bijvoorbeeld niet? Feitelijk is het zelfs beledigend voor Arabieren, het gaat er van uit dat democratie in een Arabisch land toch niet mogelijk is.

Bij sommige journalisten voelen wij een neiging om Israel als net zo slecht als nazi-Duitsland weer te geven. Dat is baarlijke nonsens. Wij voelen daarin een antisemitische ondertoon, mede gevoed door een Europees schuldgevoel over de holocaust.

Punten 6, 7 en 8 spelen niet of nauwelijks in de Verenigde Staten, je ziet dan ook dat de media daar heel anders berichten.


Wat extra: de verklaring van de Britse schrijver Ian Buruma:
In een wereld waarin zoveel dictators hun eigen bevolking afslachten en onderdrukken is er iets vreemds met de grote boosheid van sommige Europese intellectuelen over Israel en de Verenigde Staten. De oorzaak van dit irrationele gedrag kan verklaard worden uit 'schuld' en 'angst'. De beide door de Europeanen veroorzaakte wereldoorlogen resulteerden in zo verschrikkelijke slachtingen dat Europeanen besloten om kolonialisme en militaire macht af te zweren, om een periode van vrede en non-interventie te bereiken.
Het werd een beetje een 'fool's paradise', want dit kon alleen bereikt worden dankzij de bescherming van de Verenigde Staten, de enige Westerse democratie die bereid was om nog aan machtspolitiek te doen.
Eenzelfde schuldgevoel heerst rond Israel, dat door de omstandigheden genoodzaakt is om methoden te gebruiken die Europa aan haar koloniale verleden herinnert. [Aanvulling Likoed: uiteraard speelt hier ook nog het schuldgevoel rond de holocaust door heen.]

Zo herinneren beide landen Europa eraan hoe het zelf ook eens was en daarom worden zij gehaat.
De angst bestaat eruit dat deze beide landen Europa uit haar 'fools's paradise' trekken naar de nachtmerrie die het gehoopt had achter zich te kunnen laten.

NU NIET DIEP GENOEG ER OP INGEGAAN??

[Gatara]

SimShalom schreef op 15-05-2003 @ 13:15:


NU NIET DIEP GENOEG ER OP INGEGAAN??

NEE.

Want - laat ik je even helpen herinneren - dit topic gaat over de schrijfster Anja Meulenbelt die vastzit in Gaza omdat het Israelische leger haar niet eruit wilde laten gaan en zo haar vlucht naar Amsterdam miste.
Ze was in de Gaza vanwege een door haar gesteund Palestijns gehandicaptenproject in Gaza-stad.

Wat in godsnaam is daar verkeerd aan?

Geef daar maar antwoord op, want dan ga je er op in.

[Joostje]

SimShalom schreef op 15-05-2003 @ 13:15:
De Nederlandse pers is zeer bekrompen, en wel hierom:

Tekort aan historisch bewustzij

Voorbeelden:

Er wordt vaak gesteld dat Israel de Palestijnen geen eigen staat willen geven.
Echter, in de geschiedenis zijn er drie momenten geweest dat de Israeli's de Palestijnen op de Westbank en Gaza hebben aangeboden in vrede te leven in een eigen staat:
* 1947 Joodse acceptatie van het verdeelplan Verenigde Naties,
* 1967 dringend verzoek aan Jordanie om niet aan te vallen,
* 2000 aanbod Barak om in ruil voor vrede een Palestijnse staat te creeren, met vrijwel de volledige Westbank (compensatie elders voor het overige), Gaza en Oost-Jeruzalem.

'Vredesonderhandelaar' Barak was een al even groot kampioen van de nederzettingenpolitiek. In 1999 alleen al nam het aantal joodse kolonisten toe met 7,5 procent (13.600) terwijl de gemiddelde aangroei van de Israëlische bevolking slechts 2,4 procent bedroeg. Sinds het begin van het 'vredesproces', zoals de onderhandelingen sinds Oslo tegen beter weten in worden genoemd, is het aantal kolonisten bijna verdubbeld, namelijk van 120.000 tot 200.000 in 2000. Het 'vredesproces' was dan ook niets anders dan een grote show, die de Israëlische regeringen in staat stelde tijd te winnen om de kolonisatiepolitiek in versneld tempo door te duwen.

Dat was ook, en vooral, Barak's politiek. Sinds Barak's aantreden zijn de werken gestart aan 1.924 wooneenheden (waarvan 1.384 in Jeruzalem) tegenover 1.845 in 1998 en 1.160 in 1997. De begroting van 2.000 staat bol van indicaties over alles behalve een vredesproces: 65,5 miljoen gulden (eigen omrekening op basis van 1 shekel = 0,57 gulden, red.) voor de verdere uitbreiding van de Joodse nederzettingen, 120 miljoen gulden voor de onteigening van Palestijns land, 15 miljoen gulden voor de aanleg van bypass roads, verbindingswegen tussen de verschillende Joodse nederzettingen en verboden voor Palestijnen. Daarvoor wordt nog altijd Palestijns land onteigend. Volgens LAW zijn 15.180 bomen (olijfbomen!) gekapt alleen al in 1999. Voor dit jaar (2001) is 160 miljoen gulden gereserveerd voor de joodse kolonisten, met opnieuw o.m. 65,5 miljoen gulden voor huisvesting.

***www.dewaarheid.nu***



[/b]Tot driemaal toe geweigerd, blijkbaar omdat men geen Joodse staat wil accepteren. Het waren de Arabieren die drie keer voor de oorlog kozen, in plaats van voor vrede. De belangrijkste redenen zijn volgens ons dat de dictatoriale Arabische regimes een externe vijand nodig hebben en religieus fanatisme (zo verbiedt de Islamitische leer dat niet-Islamieten grond bezitten die ooit in Islamitische handen is geweest).

Er wordt geregeld gesproken over Arabisch Oost-Jeruzalem.
Daarbij wordt vergeten dat daar tot 1948 ook veel Joden woonden, die echter bij de etnische zuiveringen in dat jaar door Jordanie zijn verjaagd.
Er is vrijwel standaard sprake van een 'geweldspiraal' of een 'cyclus van geweld'. [/b]

En niet alleen van d ekant van de Arabische Staten. En je kunt blijven dreunen op het voorkomen vanjoden in oost-jeruzalem, maar wat van het bewonen van ongeveer HEEL ISRAEL door arabieren/ palestijnen? Verder moedigt het joodse geloof religieus fanatisme aan, omdat het zegt dat de messias slechts zal komen wanneer een perfecte staat israel (of bete rgezegd, GROOT-Israel) op aarde bestaat. Dit leidt tot een aggresievere buitenlandse politiek (Beztting golan, sinai)

De Palestijnen zijn echter begonnen met het geweld in de vorm van de intifadah en zijn ook degenen die het kunnen stoppen.

Het palestijnse volk heeft nauwelijks andere serieuse methoden om israel's politiek te torpederen. De buitenslandse steun voor israel is nog altijd vele malen groter dan die voor palestina. Palestijnen worden door israel bezet (westbank, gaza), maar hebben geen stemrecht (voorzove rik weet) voor de knesset.

Israel reageert met tegenacties uit zelfverdediging. Op de dag dat het Palestijnse geweld stopt, stopt direct ook het Israelische. Israel heeft geen enkel belang bij geweld. Arafat helaas wel, hij kan zo zijn regime in stand houden.

Israel ageert met zowel geweld (bijvoorbeeld het binnenvallen van gaza + westbank, arafats hoofdkwartier in puin schieten, enz), maar ook geweldsloos (Sharon's bezoek aan de tempelberg, hetgeen een rechtsstreekse provocatie richting de palestijen was.

Er wordt geregeld gesproken over de Israelische bezetting.
Echter, sinds de Oslo-akkoorden woont 98,5% van de Palestijnen in autonoom gebied. De status van de Westbank, Gaza en Oost-Jeruzalem (en zeker de grenzen) is nog nooit internationaal vastgesteld. Ook de Oslo-akkoorden hebben als basis dat de status pas in een definitief akkoord worden vastgesteld.
Soms leidt het tot ridicule uitspraken, zoals "dat Israel met zijn militaire acties Palestijns gebied bezet". Echter, volgens diezelfde media waren die daarvoor ook al bezet.

Israel erkent de autonomie van de palestijnse gebieden niet, dus hoewel ze in theorie autonoom, maar in de practijk worden ze inderdaad onderdrukt. Voor onderdrukking is niet een wereldwijde acceptatie van automnomie nodig.

Herhaaldelijk wordt gemeld dat de terreur zou stoppen als er geen nederzettingen c.q. terugtrekking van de Westbank zou zijn.

Dat is een stelling die nergens op gebaseerd is. De terreur dateert al van 50 jaar voor 1967. In de jaren vijftig waren er meer Israelische doden door terreur dan in de jaren negentig. De oprichting van de PLO was in 1964, toen de Westbank nog bezet was door Jordanie. Toch wilde de Arabische Liga toen een overkoepelende terreurbeweging tegen Israel oprichten.
Joden zouden niet thuis horen in Hebron.
Echter, Joden hebben 3000 jaar in Hebron gewoond (met uitzondering van de periode 1929-1967, als gevolg van de progrom in 1929). Hebron is de tweede heilige stad van het Jodendom, vanwege het graf van de aartsvaders. Dat deze stad dan 'Judenrein' gemaakt zou moeten worden vinden wij ongehoord, in deze 21e eeuw.

Mij lijkt toch echt dat er een groot verschil is tussen palestijns terreur van nu en geweld van vroeger; dat was namelijk van staten tegen een staat en die van nu is meer bevolking tegen bevolking. Verder is het niet zo dat palestijnen opstaan met het idee hee laat ik eens een paar israeliers ombrengen en en passant mezelf opblazen; ze zijn niet de reincarnatie van het kwaad, maar er is een reden voor hun optrden. Enerzijds bezetting israel, illegale kolonisten, gebrek aan democratie in palestina, enz. Als je de redenen wegneemt neemt terrorisme af.

Heel verhaal over de bevooroordeling van de media

Heb ik het later wel over.

Onwetendheid over de Arabische cultuur van overdrijving, waardoor er onvoldoende wordt geverifieerd. En ook dat men bereid is om politieke redenen te liegen en zelfs eigen kinderen op te offeren (zie Kleine Mohammed kwam niet om door Israelische kogels).
Ook van de taktiek van het zogenaamde 'human shield' (trouwens een ernstige oorlogsmisdaad) is men zich te weinig bewust. Daarbij verschuilt men de terroristen en hun wapens bewust tussen de eigen burgerbevolking, zodat wanneer Israel dat aanpakt men kan laten zien hoe Israel burgerdoelen aanvalt (zie bijvoorbeeld: Israel vindt bom in Palestijnse ambulance).
De gang van zaken in Jenin is ook zo een voorbeeld: de zogenaamde massamoord op minstens 500 burgers in Jenin, dat alle Palestijnse leiders op alle zenders bij hoog en bij laag beweerden. (Er bleken uiteindelijk 7 burgerslachtoffers gevallen te zijn.)

Human Shield: Is dat niet ook de tactiek die israeliers gebruiken als ze bij het huis van een vermeende toekomstige terrorist binnen proberen te dringen, een palestijn laten aankloppen? Verder vallen terroristen imho niet onder militaire, dus nogal logisch dat ze zich niet aan het oorlogsrecht (human shield) houden. Israelische soldaten wel.

De neiging van mensen die in het veilige Westen leven om twee kanten van elke zaak evenwichtig te willen zien ('waar twee kijven hebben twee schuld').
Dat Israel een democratie is die vecht voor haar voortbestaan in een regio van haat, agressie en dictaturen wordt dan genegeerd.
Ook het feit dat Israel keer op keer bereid is geweest om grote concessies te doen voor echte vrede wordt genegeerd (zie boven aan het begin de drie cruciale data: 1947, 1967, 2000. Israel heeft bijvoorbeeld ook al twee maal de Sinai terug gegeven).

Sorry hoopr, maar waarom denk je dat dit genegeerd wordt?

Of nog sterker; de Palestijnen als underdog willen zien. Dat negeert het feit dat enkele miljoenen Joden op dat kleine stukje Israel zich omringt weten door honderden miljoenen vijandige Arabieren, in wiens (staats)pers haat en antisemitisme standaard is (zie de vele vertalingen daarvan op onze site), als gevolg van politieke en religieuze motieven.

sinds 1967 ongeveer wel (oa door verbeterde verhoudingen vs met arbische staten pacificatie met meeste arabische landen. Verder kan het israelische leger met gemak ongeveer het hele midden oosten aan. Dus nee, Israel is geen underdog.

Voorbeeld: het leed van de Palestijnen door controles bij wegversperringen (noodzakelijk vanwege de terreur) wordt vaak gerapporteerd, terwijl het leed van de Israeli's - voortdurend in spanning voor hun leven en dat van hun geliefden - nauwelijks aandacht krijgt.

Uhm, hoe kom je erbij dat dit zoveel aandacht krijgt?

Ook het morele verschil krijgt daardoor weinig aandacht: De Israelische slachtoffers, gewone mensen in een bus, pizzaria of discotheek (waaronder heel veel vrouwen en kinderen) versus de Palestijnse doden, vrijwel alleen mannen die zelf het geweld opzochten.

Was het maar zo dat het allemaal zelfmoordenaars waren. Of wil je beweren dat de economische asituatie, de controles aan de grensposten, de invallen, alleen zelfmoordenaars treffen?

En als er een onschuldige Palestijnse omstander door Israel wordt gedood komt er altijd een onderzoek hoe dat kwam, hoe het voorkomen kan worden, worden er excuses aangeboden enz., zoals dat hoort in een democratie. Als echter onschuldige Israelische burgers worden gedood is er gejuich in de Palestijnse media en wordt er gedanst in de straten.

of je nou excuses maakt of juicht, er is iemand gestorven. maakt weinig uit lijkt mij voor de feiten. en na die onderzoeken gaat israel weer fijn door met de invallen, dus zoveel consequenties verbind israel; er ook weer niet aan.

De algemene onevenwichtigheid in de pers, die links georienteerd is en 'politiek correct' wil zijn. Een rechtse kwaliteitskrant bestaat bijvoorbeeld niet in Nederland. Het 'verschijnsel Pim Fortuyn' is zo ook goed te verklaren; veel mensen hebben er genoeg van om alleen maar dat politiek correcte gepraat te horen.
Ook een algemeen Europees anti-Amerikanisme hoort daarbij.

Hoe kom je erbij dat de nederlandse pers zo links is?

Gewenste simpele beeldvorming: rijk versus arm (arm zal wel gelijk hebben, arm wordt vast uitgebuit), technologie versus simpelheid, bezetter versus vrijheidsstrijder, sterk versus zwak en hulpbehoevend, David tegen Goliath.
In het verlengde valt het denken in simpele oplossingen (internationale troepenmacht, Palestijnse staat enzovoort).
Het ontkent de dieperliggende oorzaken van het conflict.
Dit komt ook voort uit 'luiheid' van de journalist: het is veel makkelijker en aantrekkelijker om een sfeerverslag te maken - liefst met een portie onrecht - dan een situatie goed in haar historische context te plaatsen en naar de nuances te zoeken.

Nee, jij zoekt naar nuances. Israel is goed, de palestijnen slecht. Een oplossing voor de dieper liggende oorzaken is een verbanning van alle niet-joden uit israel. Vredesplannen en overlegstructuren is een simpele oplossing. Natuurlijk.

De tendens van de Europese politiek om een pro-Arabisch standpunt in te nemen in het licht van:
economische belangen:handel en olie-toevoer,
de grote Arabische minderheden (voorkomen van onrust, proberen stemmen te winnen),
angst voor terreur.
Frankrijk speelt hier een voortrekkersrol in.

Laatste tijd is de pers eerde ranti-arabisch:

Allochtonen verstoren dodenherdenking (ging om rond de 15 marokkaanse jongeren)
Moslims worden haast gelijkgesteld met terroristen

enz enz.

Daarnaast speelt het verlangen van Europa om - in het kader van de eenwoording - een eigen, afwijkend standpunt in te nemen van de Amerikanen. Zie het artikel van onze voorzitter die dat van nabij heeft meegemaakt: zie Europa bedankt.
Voorbeeld: In de Arabische media (allemaal onder staatscontrole) is een enorme haatcampagne aan de gang tegen ongelovigen in het algemeen en Joden in het bijzonder. Ondanks onze bovenstaande analyse blijft het ons verbazen dat de media daar zelden melding van maken (zie wederom de vele voorbeelden op onze site, bijvoorbeeld de Syrische minister van Defensie die zegt: "als elke Arabier een Jood doodt is het probleem snel opgelost.").

Lees bijv. het NRC- er was laatst een leuke reeks colums (de arabiosche straat ofzo), die juist hierop inging.

Wie heeft in Nederland gehoord dat de Amerikaanse journalist Daniel Pearl onmiddellijk de keel doorgesneden werd toen hij erkende Joods te zijn? (Er is een videoband van.)

ik niet. En dan gaat her nog altijd om alquaeda strijders, niet om de gemiddelde arabier.

De media spreken er nog regelmatig schande van dat Sharon over de Tempelberg heeft gelopen, een heilige plaats voor zowel Moslims als Joden. De totale verwoesting van een Joodse heilige plaats en het bouwen van een moskee op die plek wordt niet eens gemeld (de tombe van Jozef nabij Nabloes). En zelfs over de bezetting door honderden gewapende Moslims van een van de twee meest heilige plaatsen van het Christendom werd zonder verontwaardiging geschreven. (Probeert u zich even de krantenkoppen en media-aandacht voor te stellen als tweehonderd gewapende Joden of Christenen de moskee van Mekka zouden bezetten?)

niks van gehoord nee.

Nog een ander punt: helaas hebben de Arabische regimes de vijandschap tegen Israel en Joden (externe vijand) nodig om zich te handhaven. Waarom zijn democratie en mensenrechten in China wel een punt in de media en in Egypte bijvoorbeeld niet? Feitelijk is het zelfs beledigend voor Arabieren, het gaat er van uit dat democratie in een Arabisch land toch niet mogelijk is.

Zie Iran voor een arabische democratie. Verder is China minstens zo erg in negeren van de mensenrechten.

Bij sommige journalisten voelen wij een neiging om Israel als net zo slecht als nazi-Duitsland weer te geven. Dat is baarlijke nonsens. Wij voelen daarin een antisemitische ondertoon, mede gevoed door een Europees schuldgevoel over de holocaust.

dat schuldgevoel leidt tot juist tot het steunen van d ejoden in plaats van het aanvallen van hun?

Punten 6, 7 en 8 spelen niet of nauwelijks in de Verenigde Staten, je ziet dan ook dat de media daar heel anders berichten.

wat bedoelk je met 6,7,8?

Wat extra: de verklaring van de Britse schrijver Ian Buruma:
In een wereld waarin zoveel dictators hun eigen bevolking afslachten en onderdrukken is er iets vreemds met de grote boosheid van sommige Europese intellectuelen over Israel en de Verenigde Staten. De oorzaak van dit irrationele gedrag kan verklaard worden uit 'schuld' en 'angst'. De beide door de Europeanen veroorzaakte wereldoorlogen resulteerden in zo verschrikkelijke slachtingen dat Europeanen besloten om kolonialisme en militaire macht af te zweren, om een periode van vrede en non-interventie te bereiken.
Het werd een beetje een 'fool's paradise', want dit kon alleen bereikt worden dankzij de bescherming van de Verenigde Staten, de enige Westerse democratie die bereid was om nog aan machtspolitiek te doen.

Waarom was die machtspolitiek nodig?

Eenzelfde schuldgevoel heerst rond Israel, dat door de omstandigheden genoodzaakt is om methoden te gebruiken die Europa aan haar koloniale verleden herinnert. [Aanvulling Likoed: uiteraard speelt hier ook nog het schuldgevoel rond de holocaust door heen.]

Bestaat die noodzaak?

Zo herinneren beide landen Europa eraan hoe het zelf ook eens was en daarom worden zij gehaat.
De angst bestaat eruit dat deze beide landen Europa uit haar 'fools's paradise' trekken naar de nachtmerrie die het gehoopt had achter zich te kunnen laten.

Europa beschouwd zichzelf als verlicht, en elk slecht woord over europa wordt verzwegen *(hoelang hebben jullie het gehad over de gevolgen van de kolonisatie voor andere werelddelen dan europa? Israel herinnert Europa niet aan hoe ze was, maar aan haar ergste vijand, d emoderne duivel, Hitler.

NU NIET DIEP GENOEG ER OP INGEGAAN?? [/B]

argumenten weerlegd