vergeving

[poesiefox]

Wat ik bedoel te zeggen is dat het pas echt vergeven is, als je voelt dat er niets is om te vergeven. Als het niet uitmaakt, als je toch niet kwaad was om die zogenaamde misstap.

Dat stadium moet je zien te bereiken, niet eerst kwaad worden en dan vergeven, maar niet eens kwaad worden. Waarom zou je ook?



NB Nou klinkt dit heel erg verheven, maar er is maar een zeer exclusief groepje mensen die ik op deze manier carte blanche kan geven. Dat zijn de mensen die het beste met mij voor hebben, en dat is dan belangrijker dan een handeling of een uitspraak die een beetje rottig overkomt.

Dieren en kinderen en demente bejaarden weten toch al niet wat ze doen, dus ook die zijn al bij voorbaat 'vergeven'. Daar ontbreekt de verwijtbaarheid.

Jij gaat een stap verder: jij stelt dat er helemaal nooit verwijtbaarheid is, omdat iedereen het produkt is van krachten om hem heen die hij toch niet kan beinvloeden. Nee, logisch dat je dan vindt dat er geen schuld of vergiffenis is.

Maar bij die opvatting wil ik toch een kanttekening plaatsen, en dat is dat er ook nog zo iets bestaat als de vrije wil. Niet dat die ooit volledig vrij is, maar binnen zekere grenzen kunnen wij kiezen wat we doen of laten. We hebben allemaal besef van goed en kwaad. Bewust dan toch kwaad doen, ook wanneer andere opties openstaan, levert verwijtbaarheid op.
( ezelsbruggetje: vermijdbaarheid=verwijtbaarheid) en dan moet ik over die vergiffenis nog eens even diep nadenken.

Ik vrees dat ik er een nogal juridische opvatting van schuld en vergeving op na hou. Ik kijk of er in de mens zelf of in de omstandigheden gronden aanwezig zijn die de verwijtbaarheid weg kunnen nemen. Dat gaat inmiddels volkomen onbewust in het normale menselijke contact.

Ik ga niet openlijk toetsen aan schuld of opzet, verwijtbaarheid, wederrechtelijkheid. En toch komen ze allemaal aan bod, het zijn mijn eisen om iemand iets kwalijk te kunnen nemen.

Want denk erom dat ik de klootzak die mijn kind verkracht hoogstpersoonlijk vierendeel.

[ranonkel]

poesiefox schreef op 03-06-2003 @ 11:20:
Wat ik bedoel te zeggen is dat het pas echt vergeven is, als je voelt dat er niets is om te vergeven. Als het niet uitmaakt, als je toch niet kwaad was om die zogenaamde misstap.

Dat stadium moet je zien te bereiken, niet eerst kwaad worden en dan vergeven, maar niet eens kwaad worden. Waarom zou je ook?

Ja dat klopt en niet omdat het niet uitmaakt maar omdat iemand jou niet meer iets aan kan doen waarvoor je hem/haar moet vergeven.

[Natural Thing]

Whitey schreef op 01-06-2003 @ 21:06:
Ja zo zie ik het ook. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit bewust heb gedacht van; nu ga ik diegene eens vergeven. Als het gebeurt, gebeurt het spontaan. Ik zou het niet eens vergeven willen noemen. Het is voor mij eerder natuurlijk om een kleine misstap na een tijdje weer te vergeten, of mijn excuses aan te bieden voor een fout die ik gemaakt heb. Daar komt geen 'vergeving' aan te pas. Bah, van dat woord straalt al een hele politiek correcte Christelijke sfeer af.

Hoezo straalt daar een politiek correcte christelijke sfeer af? Die vat ik niet helemaal......wat is dr nou typisch christelijk aan vergeven?

[ieneminie]

Stel je hebt iets gedaan en je vraagt God er voor om vergeving, maar je hebt er niet ALLES aangedaan om te zorgen dat het wel goed kwam.. Zou God je dan vergeven??? Wat denken jullie??
Ieneminie

[Riconoscente]

ieneminie schreef op 05-06-2003 @ 12:32:
Stel je hebt iets gedaan en je vraagt God er voor om vergeving, maar je hebt er niet ALLES aangedaan om te zorgen dat het wel goed kwam.. Zou God je dan vergeven??? Wat denken jullie??
Ieneminie

Natuurlijk
God holds no grudges

[poesiefox]

ieneminie schreef op 05-06-2003 @ 12:32:
Stel je hebt iets gedaan en je vraagt God er voor om vergeving, maar je hebt er niet ALLES aangedaan om te zorgen dat het wel goed kwam.. Zou God je dan vergeven??? Wat denken jullie??
Ieneminie

Volgens mij was het Godfried Bomans, zelf een priester in opleiding die toch maar niet voor de wijding maar voor een leven in de wereld koos die zei:

God vergeeft alles, dat is zijn vak.

[ieneminie]

poesiefox schreef op 05-06-2003 @ 13:01:
Volgens mij was het Godfried Bomans, zelf een priester in opleiding die toch maar niet voor de wijding maar voor een leven in de wereld koos die zei:

God vergeeft alles, dat is zijn vak.

Ik vind dit nogal makkelijk, dat zou betekenen dat het niet uit maakt wanneer en hoeveel fouten je maakt en dat je toch altijd wel weer om vergeving kan vragen als je iets fout hebt gedaan.. Dus dan maakt het toch almaal nie meer uit wat je doet

[poesiefox]

ieneminie schreef op 05-06-2003 @ 13:30:
Ik vind dit nogal makkelijk, dat zou betekenen dat het niet uit maakt wanneer en hoeveel fouten je maakt en dat je toch altijd wel weer om vergeving kan vragen als je iets fout hebt gedaan.. Dus dan maakt het toch almaal nie meer uit wat je doet

ja natuurlijk! dat was DE reden van de grote doorbraak van het christendom! Waarom dacht je dat het christendom zo'n enorme vlucht kon nemen, dit was een nieuwe religie die hoop gaf! Al je zonden vergeven, de grote erfzonde bij voorbaat al vergeven door de kruisdood van de heer.

[ieneminie]

Nou ik denk toch dat je eerst ZELF alles gedaan moet hebben wat je kan doen!! Anders heeft het toch geen enkele nut?

[Natural Thing]

ieneminie schreef op 05-06-2003 @ 14:17:
Nou ik denk toch dat je eerst ZELF alles gedaan moet hebben wat je kan doen!! Anders heeft het toch geen enkele nut?

Gods goedheid is dat hij vergeeft......maar God hoeft toch niet alles te pikken!! Wij mensen kunnen het nooit goed doen en daar is vergeving voor, maar dat neemt niet weg dat we maar lui op onze kont moeten blijven zitten!!

[ManInTheMirror]

vrienden vergeef ik bijna altijd...maar die roestplek van het aangedane blijft zitten. Dat lijdt bij mij vaak tot frustratie en onzekerheid...waardoor ik veel vrienden verlies. Maar er zijn 3 vrienden die ik al jaren heb en die ik nooit zal verliezen dat is voor mij zeker en voor hen net zo goed. Alles met die jongens gaat zo relaxed en we hebebn nog nooit ruzie gehad...dat in tegenstelling tot een heleboel vrienden die ik ben kwijtgeraakt en dat doet me echt pijn

[ranonkel]

ManInTheMirror schreef op 06-06-2003 @ 13:35:
vrienden vergeef ik bijna altijd...maar die roestplek van het aangedane blijft zitten. Dat lijdt bij mij vaak tot frustratie en onzekerheid...waardoor ik veel vrienden verlies. Maar er zijn 3 vrienden die ik al jaren heb en die ik nooit zal verliezen dat is voor mij zeker en voor hen net zo goed. Alles met die jongens gaat zo relaxed en we hebebn nog nooit ruzie gehad...dat in tegenstelling tot een heleboel vrienden die ik ben kwijtgeraakt en dat doet me echt pijn

Als die roestplek er nog is,heb je nog niet echt kunnen vergeven.
Als je met je hart vergeeft is de roest ook weg.