De Nederlandse Antillen

[McCaine]

Phreshness schreef op 10-08-2003 @ 15:51:
Het erge is dat achter deze ridicule façade een nog grotere beerput schuilt. Niet de parvenu maar het "oud geld" zorgt voor de grote onrust. Met name de Joods-Antilliaanse gemeenschap verrijkt zich ten koste van anderen en juist zij zijn het die de macht hebben over de desbetreffende eilanden.

¿Que?

[naam onbekend]

Ik las eens een keer ergens (ik weet niet meer waar) dat de verschillende eilanden best wel allemaal apart een band met Nederland willen, maar niet met elkaar samen. Tot nu toe is alleen Aruba in die opzet geslaagd.

Phreshness schreef op 10-08-2003 @ 17:11:
De Antillianen die onafhankelijkheid willen weten niet wat ze over zich afroepen.

ik ben er nog niet zo zeker van, dat zoveel Antillianen dit zouden willen. Het wordt een aantal keren op dit forum beweerd, maar bronnen...

Phreshness schreef op 10-08-2003 @ 17:11:
En ik, als Antilliaan, ben blij dat hier nog zoveel aandacht voor is. Dus als je je aangevalen voelt dan heb ik het zo zeer zeker niet bedoeld.

Wees gerust, ik voelde me niet aangevallen hoor! Zit je op de Antillen nu? (zo ja, wat voor internetverbinding heb je dan?) En weet je misschien wat de bewoners zelf van de situatie-Goddet vinden? Dat vind ik pas echt interessant, eigenlijk...

[Gatara]

Waarom is de idee van overzeese gebieden achterhaald?

(het wordt hier steeds genoemd, maar niet gezegd waarom)

[little nemo]

Gatara schreef op 10-08-2003 @ 23:28:
Waarom is de idee van overzeese gebieden achterhaald?

(het wordt hier steeds genoemd, maar niet gezegd waarom)

nou, dat is een beetje een overblijfsel van het koloniseren. toen had je als westers land kolonies nodig om uit te zuigen om rijk van te worden en dat doen we nu niet meer he?? teminste we doen het nog wel, maar daar hebben we geen kolonies meer voor nodig

[Gatara]

little nemo schreef op 11-08-2003 @ 13:20:
nou, dat is een beetje een overblijfsel van het koloniseren. toen had je als westers land kolonies nodig om uit te zuigen om rijk van te worden en dat doen we nu niet meer he?? teminste we doen het nog wel, maar daar hebben we geen kolonies meer voor nodig

Maar waarom achterhaald?
Je kunt je kolonieën ook hervormen naar de meest ideale situatie voor de oorspronkelijke bewoners en - in dit geval - Nederland.

[little nemo]

Gatara schreef op 11-08-2003 @ 16:54:
Maar waarom achterhaald?
Je kunt je kolonieën ook hervormen naar de meest ideale situatie voor de oorspronkelijke bewoners en - in dit geval - Nederland.

ja dat is waar, daar hebben we het hier over. maar het hebben van overzeese gebieden is toch wel een overblijfsel uit vroegere eeuwen

Gatara schreef op 11-08-2003 @ 16:54:
Maar waarom achterhaald?
Je kunt je kolonieën ook hervormen naar de meest ideale situatie voor de oorspronkelijke bewoners en - in dit geval - Nederland.

Ik zie geen reden om de Antillen als overzees gebiedsdeel aan te houden. Het is oorspronkelijk gekoloniseerd omdat wij baat hadden daarbij. Suriname bevatte veel bauxiet en de Antillen zullen destijds ook wel iets hebben opgeleverd, specerijen of iets dergelijks. Kolonialisme kwam voor uit puur eigenbelang, terwijl ontwikkelingssamenwerking voortkomt uit óf puur idealisme en humanisme, óf uit ook enig winstbejag, bijvoorbeeld het opkrikken van de Antilliaanse economie in de hoop dat het een grote afzetmarkt wordt voor bedrijven.

Natuurlijk kunnen we proberen de Antillen te hervormen naar een ideaal wat voor de oorspronkelijke bewoners het beste is. Maar daarvoor is niet noodzakelijk dat de Antillen een deel van het Koninkrijk blijven. De facto delen wij het genot van de Nederlandse burgerlijke rechten en het Nederlanderschap gratis uit in een land waar we niets te zoeken hebben. Zij hebben liever dat ze hun eigen bestuurlijke boontjes kunnen doppen, wij hebben liever dat ze niet afhankelijk zijn van ons omdat ze toch niet met geld kunnen omgaan. Lijkt me de perfecte oplossing ze af te stoten

Dat er iets veranderen moet in de relatie Nederland vs. Antillen/Aruba staat als een paal boven water. En dat is veel gemakkelijker dan u denkt. De simpele formule is: PAS HET STATUUT TOE ZOALS HET GESCHREVEN IS! Waarom hier nog nooit iemand eerder op gekomen is moet u mij niet vragen. Maar het is een feit. Iedereen past het Statuut toe als ware het een confederaal stelsel. Maar dat is het helemaal niet. Het Koninkrijk der Nederlanden is een federatie.



‘So what?’ zult u zeggen? Welnu, de erkenning en toepassing van dit staatsrechtelijk feit veroorzaakt een aardverschuiving in de Koninkrijksrelaties. Om u dit uit te leggen wijs ik allereerst op art. 43 van het Statuut dat zo centraal staat in dit betoog dat ik het wel moet citeren:

1. Elk der landen draagt zorg voor de verwezenlijking van de fundamentele menselijke rechten en vrijheden, de rechtszekerheid en de deugdelijkheid van het bestuur.

2. Het waarborgen van deze rechten, vrijheden, rechtszekerheid en deugdelijkheid van bestuur is aangelegenheid van het Koninkrijk.



Nederland verzaakt de in het tweede lid genoemde waarborgplicht echter al jarenlang met verve. Immers keer op keer hoort men Nederlandse politici met veel irritatie in de stem het wanbestuur in de Antillen bekritiseren. Op zich volkomen terecht. Maar men beseft niet dat die kritiek een aanklacht tegen zichzelf is. Want als er sprake is van wanbestuur, dan staat toch vast dat Nederland niet aan haar waarborgplicht ex art. 43 Statuut voldoet? In het tweede lid staat toch dat het waarborgen van deugdelijkheid van bestuur een Koninkrijks-aangelegenheid is? U ziet dat daar toch ook staan? In de machtsverhoudingen binnen het Koninkrijk kan men voor de eenvoud voor ‘Koninkrijk’ doorgaans ‘Nederland’ lezen. Er is daarom al eens overwogen om een rechtszaak tegen het Koninkrijk (lees: Nederland) aan te spannen met als eis een bevel om er onverwijld voor te zorgen dat de mensenrechten in de Antillen behoorlijk worden gerespecteerd en het bestuur op aanvaardbaar niveau wordt gebracht. Een rechter zou, gezien art. 43 Statuut, niet veel anders kunnen doen dan de eis toewijzen. Zeker zolang Nederlandse politici roepen dat het er zo’n bestuurlijk zootje in de Antillen is!



U merkt, ik spaar de Antillen niet. Maar Nederland ook niet. De relatie tussen beide Koninkrijksdelen is volkomen gestoord. U leest het goed, niet verstoord maar gestoord. Het is toch idioot dat Caribische Nederlanders door economische nood gedreven in groten getale naar het Nederlandse deel van het Koninkrijk moeten komen om zich hier te kunnen verzekeren van een minimumbestaan? De gehele aanpassingsproblematiek met alle nadelige gevolgen van dien voor zowel de migranten zelf als voor de Antilliaanse en Nederlandse samenlevingen kan toch geheel worden voorkomen door ervoor te zorgen dat er in de Antillen zelf een aanvaardbaar sociaal en economisch leefklimaat heerst? Wat is er nu logischer? Bovendien, in één Koninkrijk met een ‘gezamenlijke en enige Nederlandse nationaliteit’ behoort toch overal gelijkheid van sociale en economische mensenrechten te bestaan? Of meent men dat alleen Nederland goed genoeg is voor deze mensenrechten, maar die gribus in de Antillen niet? Indien men deze laatste vraag als zijnde ‘demagogisch’ diskwalificeert, hoe komt het dan dat er feitelijk zo’n grote discrepantie tussen het Antilliaanse en het Nederlandse mensenrechtenregime bestaat? Zegt art. 43 Statuut niet tevens en duidelijk genoeg dat ook waarborging van mensenrechten een Koninkrijksaangelegenheid is? Het staat er toch?



Twee prominente oorzaken die die discrepantie verklaren zijn enerzijds de Antilliaanse bestuurlijke chaos en zgn. ‘zachte’ corruptie en anderzijds het ondanks waarborgplicht niet-optreden door Nederland. Doet dit niet denken aan Srebrenica? Teveel toegeeflijkheid en te goede bedoelingen? Stinkende wonden kunnen dan niet uitblijven! Terwijl Nederlandse politici regelmatig klagen over Antilliaans wanbestuur, grijpt Nederland uit verkeerd begrepen schuldbesef over het slavernijverleden toch niet in. Over gestoordheid van de relaties gesproken! Het Statuut voorziet echter expliciet in een remedie en wel de afkondiging van een Algemene Maatregel van Rijksbestuur. Aan de hand van zo’n maatregel kan in de Antillen orde op zaken worden gesteld. Dat is beter dan klagen en daarmee zichzelf aanklagen. En daar heeft met name het armste deel van de bevolking ook veel meer aan dan al dat schuldstaren en geaarzel. De Antilliaanse bevolking, niet de politici, zullen die actie verwelkomen, mits ook de volgende stap wordt gezet (zie de volgende alinea’s). Om zich van hun steun te verzekeren is het raadzaam eerst een referendum over het hele pakket maatregelen te houden. Ik pleit derhalve voor zo’n A.M.v.Rb, mits die gedragen wordt door de oprechte wens een permanente verbetering te bewerkstelligen en de staatkundige integratie binnen het Koninkrijk te bestendigen. En dit niet uit schuldbesef of uit ‘neokolonialisme’, maar juist uit solidariteit met de slachtoffers die thans niet veel andere keus hebben dan creperen of emigreren.



Er dient een permanente en gezonde relatie tussen de Koninkrijksdelen te worden opgebouwd. Een relatie die gebaseerd is op gelijkheid en eerlijkheid. Wat niet deugt, deugt niet. En dat moet gezegd kunnen worden. En dan moet ook opgetreden worden, zoals dat in een rechtsstaat behoort. Vroeger werd het Statuut gezien als een overgangregeling naar staatkundige onafhankelijkheid van de Antillen. In die visie was een zekere terughoudendheid van Nederland nog wel begrijpelijk. En het is waarschijnlijk ook om die reden dat het Statuut geleidelijk aan steeds meer confederaal werd toegepast in plaats van federaal, zoals het geschreven is. Maar onafhankelijkheid is thans definitief van de politieke agenda. Want Antillianen zijn wel goed, maar niet gek. Nu Suriname op zo overtuigende wijze bewezen heeft dat onafhankelijkheid een heilloze optie is, krijgt men nog slechts onder een handjevol Antilliaanse heethoofden de handen voor dit idee op elkaar. Het gros kijkt wel link uit! En gelijk hebben ze[1].



Maar als staatkundige onafhankelijkheid dan van de baan is, dan dient het Statuut ook te worden toegepast zoals het geschreven is, namelijk als een federaal stelsel[2]. Dat insereert dan tevens dat de VN-mensenrechtenverdragen integraal op alle Koninkrijksdelen ‘zonder enige beperking of uitzondering’ (lees: gelijkelijk) van toepassing moeten zijn, zoals art. 50 van het Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten in klare ‘Jip en Janneke’ taal voorschrijft. En het Int. Verdrag inzake Economische, Sociale en Culturele Rechten is voor federale staten al precies even helder. En hoe kan het ook anders? Deze verdragen beogen immers minimumrechten voor alle burgers van de lidstaten vast te stellen. Het zou toch ronduit discriminatoir zijn als dergelijke minima voor verschillende delen van staten en voor de aldaar wonende burgers verschillend zouden zijn, waarbij sommige delen duidelijk bevoorrecht zijn en andere delen achtergesteld? Dat zou toch neerkomen op een moderne vorm van segregatie? Zoiets kunnen wij in ons Koninkrijk der Nederlanden toch niet dulden? Toch is dit anno 2002 in ons Koninkrijk het geval. En als dit niet ‘gestoord’ is, wat is het dan wel?



Tot slot, Nederland, wees niet bang. ‘Maak eerst een kladje wat ‘t gaat kosten’ en dan zult u zien dat de gelijktrekking van mensenrechten in het Koninkrijk u uiteindelijk nog minder gaat kosten dan handhaving van de huidige dubbelhartige situatie. Wat kost immers al die migratie naar Nederland niet? En als men al die Caribische Nederlanders in Nederland toch van een minimumbestaan moet voorzien, wat kost het dan méér om hen in de Antillen bij te staan? Maar de bijkomende kosten, zoals die voor woningbouw, opbouwwerk, integratiebegeleiding enz. enz. bespaart men. Misschien, Nederland, leg ik uw ziel nu wel teveel bloot. En misschien is ‘s mensen welzijn u toch meer waard dan geld. Dat hoop ik. De reactie op dit artikel zal het leren.



Den Haag, 17 april 2002

mr. M. Bijkerk

http://www.profor.nl/open%20forum/killenantillen.htm

alstublieft: de oplossing

Nederlandse politici zien desintegratie Antillen


Door politiek redacteur Rutger van Santen, 22 juni 2001


Het blijft altijd een wat schizofrene aangelegenheid wanneer Nederlandse politici de Nederlandse Antillen bezoeken. Want hoe nauw de banden ook zijn tussen het Europese moederland en de Caribische eilanden, er blijft altijd een scheiding der geesten. De rechtlijnige, directe, en enigszins strenge benadering van de Nederlanders tegen de veel lossere, tikkeltje swingende, maar apert indirecte houding van de tropische gesprekspartners. Dat maakt besprekingen over onderlinge verhoudingen en problemen tot een ritueel waarvan de niet ingevoerde waarnemer een lachkick krijgt, of grijze haren.





Afgelopen week was het niet anders. Maar liefst zes Nederlandse fractievoorzitters, onder aanvoering van de voorzitter van het parlement der Staten Generaal, hopten in een zeer dwingend tempo van eiland naar eiland teneinde kennis te nemen van de laatste ontwikkelingen. Tegelijkertijd hadden ze de opdracht een paar hardnekkige problemen op tafel te krijgen en, als het even kon, bevredigende oplossingen te bedenken. Van dat laatste was geen sprake. Het is zelfs te vrezen dat ze met meer zorgen de terugreis aanvaardden, dan toen ze een week geleden landden op het internationale vliegveld Reina Beatrix van Sint Maarten.

Onafhankelijkheid
Op dat bovenwindse eiland kregen de Nederlanders te horen dat men genoeg heeft van het eeuwige getouwtrek met de bestuurlijke metropool Willemstad op Curaçao. Sint Maarten wil zijn eigen bonen doppen en als er problemen moeten worden opgelost - en dan gaat het vrijwel altijd over geld - dan wil men direct contact met Den Haag en niet langer zakendoen via de ‘modderpoel van het centrale gezag op Curaçao', zoals men op Sint Maarten zegt. Het eiland vraagt om een vorm van onafhankelijkheid, die op gespannen voet staat met de huidige bestuursvorm van de Nederlandse Antillen.

Jaloezie
Er is voor die wens wel iets te zeggen. De gemeenschap, zo'n 40.000 mensen, deelt het eiland met het Franse Sint Martin, dat de luxueuze status van departement d'outre mer bezit en eigenlijk een provincie van Frankrijk is. Aan Franse kant gaat alles beter, en dat wordt vanaf het Antilliaanse deel met jaloezie bekeken. Helaas is het aangaan van een directe relatie met Den Haag politiek gezien geen optie. In Nederland heerst de opvatting dat het van absolute politieke incorrectheid zou getuigen, als het dekolonisatieproces op die manier werd teruggedraaid. Desondanks is het de wens van de inwoners van Sint Maarten en Nederland moet op enige termijn reageren.

Koloniaal gedrag
Niet alleen vanwege Sint Maarten, maar omdat het hele constitutionele concept van de Nederlandse Antillen rammelt. Het mini-eilandje Saba wil niets liever dan terugkeren in de koloniale moederschoot, met een Nederlandse burgemeester en verder alle - uiteraard door Nederland betaalde - faciliteiten die men ter plekke nodig acht. Saba-baas Will Johnson heeft een troefkaart in handen. Hij klaagt Nederland aan bij de dekolonisatiecommissie van de Verenigde Naties, vanwege omgekeerd koloniaal gedrag. "Nederland wil Saba kwijt en dat kan niet onbestraft blijven," zegt hij. Het is een wat merkwaardige redenering, die toch de nodige schade kan toebrengen aan het brave en democratische Nederlandse imago.

Bestuurlijke chaos
Op Curaçao dreigt min of meer hetzelfde. De problemen op het centrale eiland van de Antillen zijn levensgroot. Het gaat redelijk goed met de economie, maar er heerst een bestuurlijke puinhoop. Men hoopt binnenkort een overeenkomst te sluiten met het IMF over sanering van de overheidsfinanciën. Die maatregelen treffen de gewone man in de straat, terwijl corruptie hoogtij viert. Volgens deskundigen zijn de onder- en bovenwereld zo verweven dat het zicht op de werkelijkheid weg is.

Het gevolg is dat er stemmen opgaan om op Curaçao een referendum te organiseren over de toekomst. De uitslag staat eigenlijk al vast: terug naar Nederland met de officiële status van provincie. Het lokale politieke establishment houdt het hart vast, maar ook Nederland maakt zich zorgen. De zes bezoekende fractievoorzitters zien op dit moment niet hoe die, mogelijk massale, wens van de eilanders kan worden genegeerd.

Bedekte termen
Over dit soort zaken is de afgelopen week zeker gesproken, maar steeds in bedekte termen. De partijen bleven beleefd en speelden het politieke spel volgens de heersende mores. Dat leidde tot veel omtrekkende bewegingen en bedekte conversaties, maar ook, wat de Nederlandse politici betreft, tot vele licht gefrustreerde openbaringen in de relatieve beslotenheid van hotelbars. Over andere actuele problemen, zoals de vergeefse pogingen kansloze Antilliaanse jongeren ervan te weerhouden naar Nederland te komen, is al helemaal niet gesproken.

Marge
Een fact-finding mission, zoals de trip ook was geafficheerd, kan eigenlijk niet mislukken. Maar de Haagse reizigers hadden waarschijnlijk iets anders in gedachten toen ze een week geleden vertrokken. Met name de dreigende desintegratie van de Antillen is een dusdanig groot probleem, dat de politiek zich er wel mee bezig moet houden. Er lijkt zelfs consensus te ontstaan om de kwestie in een volgend regeerakkoord op te nemen. Zo beschouwd heeft de parlementaire reis de overzeese problematiek uit de marge gehaald. Maar of alle betrokkenen dat een prettige ontwikkeling vinden, is zeer de vraag.


http://www.rnw.nl/achtergronden/html...len010622.html

@FeyenoordvakX: de Antillen willen dus liever minder autonomie, meer Nederlandse bemoeienis. Ik ben het wel eens met de auteurs van de artikelen die je postte.