Eenzaam

[mypinkpumps]

phensic schreef op 19-10-2003 @ 01:34:
En als niemand zijn medemens meer helpt...wat dan?

Ik, persoonlijk, kan het niet laten om anderen te helpen als dit blijkt nodig te zijn. Alhoewel ik idd mss niet zoveel terugkrijg.

Ja dat ken ik ook ja...

[vanieta]

je doet iemand toch niet helpen om er wat voor trug te krijgen groetjes vanieta

vanieta schreef op 19-10-2003 @ 20:43:
je doet iemand toch niet helpen om er wat voor trug te krijgen groetjes vanieta

Jah.

Nee, dit heb ik ook niet gezegd.

Ik bedoel niet dat ik iets terug wil krijgen, ik zeg gewoon dat het vaak een zaak is van meer geven dan krijgen. Dit kan wel eens wat deprimerend op je werken.
Krijgen is dan ook niet letterlijk op te vatten. Het is eerder een glimlach, een knuffel, vriendschap...niet dat ik nu echt iets (materieel of zo) wil krijgen.

Als ik echt iets zou terug willen krijgen, zou ik dan nog verder helpen in een situatie als daarnet beschreven??

offtopic: ben jij echt 20?? ik zou toch wel eens aan mijn schrijfstijl werken, als ik jou was. soms is het echt onduidelijk en moeilijk te lezen.

[Soron]

Ik ken dat eenzaam gevoel ook goed. Ik heb het zelf ook.. En over school: ik zit voor de 3e(!) keer in het 5e jaar... Daar ga ik niet te ver op in. Ik ben namelijk naast een keer bleven zitten, gewoon gekapt met mn VWO en ben HAVO gaan doen. Dit omdat ik niet meer de zekerheid en zelfvertrouwen had om te slagen op het VWO. Ik heb dus al in minstens 3 verschillende klassen gezeten achter elkaar.... Ik had wel wat vrienden in mn oude klas waar ik de eerste 5 jaar heb ik gezeten. Maar die zijn allemaal op kamers en studeren nou. Ik zie niemand meer.... ik spreek alleen een oud klasgenootje van me waar ik 13 jaar bij in de klas heb gezeten.

Ik ken veel mensen. Ken nou bijna de halve bovenbouw op onze school. Zit op een sportvereniging (volleybal) met veel mensen. Maar toch.... ik voel me soms zo alleen. Als ik werkelijk ergens mee zit dan staat er bijna niemand voor me klaar. De enige mensen waar ik mee kan praten en wie naar me luistert zijn een 2-tal personen die ik via MSN ken. Maar helaas is de afstand te groot om die in mn "echte leven" te betrekken.

En dan zit je weer alleen achter je laptopje s'avonds. Want tja.. wat moet je anders? Naar wie moet ik anders heen? Wat moet ik anders doen? Daarom ben ik maar veel actief op het internet en combineer ik dat met een van mn grootste hobby's... fotografie en fotomanipulaties. Om toch bepaalde dingen en gevoelens weg te kunnen "schrijven".

Ja... ik vraag me ook af waarom ik dit gezwets allemaal opschrijf..... maar ik ken dat gevoel ook goed. En helemaal raar is.. je kan wel zoveel mensen kennen, maar dan nog eenzaam voelen.