inhoud van je relatie...(van begin tot eind)

[Charlottetje]

Jeetje, wat een verhaal!
En al 2 kinderen? Niet zwaar? Ze schelen amper een jaar!
Maar goed, alles gaat dus wel goed uiteindelijk.
Als jullie maar gelukkig met elkaar zijn, daar gaat het om!

[Ace*Dusty]

Het valt me heel erg mee eigenlijk de drukte.
Moet er wel bij zeggen dat ik alle dagen thuis ben.

dit is nog maar de oppervlakkige versie

En de rotdingen die er nu nog gebeuren bij ouders, schoon en stiefouders niet meegerekend

Maar ja das allemaal maar bijzaak

[Charlottetje]

nou nou, bijzaak....

een tweede is gelukkig altijd wat makkelijker dan een eerste.
En ze zijn nog jong... als ze praatjes krijgen, dan gaat het nog leuk worden denk ik...

[Ace*Dusty]

de oudste van 1 is al behoorlijk bijdehand

over dat bijzaak, op een gegeven moment 'leer' je voor je eigen bescherming een 'muur' te maken voor dat soort dingen.

[Charlottetje]

Daar wordt het alleen geen bijzaak van.
Je probeerdt je er misschien minder mee bezig te houden en je er minder van aan te trekken, maar een bijzaak kan het nooit zijn

[Ace*Dusty]

het houd je tuurlijk wel bezig, maar je leert zeker wel eerst voor jezelf en je kinderen te kiezen.

Ook al staan die mensen erg dichtbij.
Het is nou eenmaal niet anders en ik kan ook niets aan hun situatie veranderen. Zolang je dat maar inziet ben je al een heel eind op weg met het vinden van rust.

[coecie]

ik had een vriendje dat ik eigenlijk al niet meer leuk vond, ik had al de hele week met hem geprobeerd af te spreken om het uit te maken omdat het niet lekker liep, maar hij kon de hele tijd niet. hij zal het wel aangeveold hebben ofzo

in ieder geval ging ik op een vrijdagavond uit en ik kwam daar een jongen tegen, die ik eigenlijk al kende van horen zeggen maar nog nooit echt gezien had. ik was op slag verliefd en heb de hele avond met hem gedanst

de ochtend erop (het was ergens in mei, met die enorme warmte) was ik op het strand en heb ik urenlang het vriendje dat ik had geprobeert te spreken omdat ik bij mezelf dacht: als ik iemand anders zó ontzettend leuk kan vinden, dan is dit niets meer waard. gelukkig kwam hij na een tijdje naar het strand en na een vriendschappelijk gesprek was alles over en ging ik naar huis.

ik had die avond namelijk me in het hoofd gehaald naar de club toe te gaan waarvan ik wist dat 'hij' er ook zou zijn. ik sprak met een goede vriend van hem af, die ik al kende en heb de hele avond weer met 'hem' gedanst en uiteindelijk hebben we samen met nog een stel mensen tot 4 uur smiddags op een strandje gezeten. we hebben voortdurend met elkaar gepraat en toen de after voorbij was zette hij me op de trein, waar we elkaar stevig omhelsden en ik was dolgelukkig. de hele weg in de trein, 2 uur, heb ik zitten stralen en glunderen.

in de twee maanden die daarop volgden heb ik de meest frustrerende dingen meegemaakt èver. ik sprak bijna elke week met mijn vrienden met hem en zijn vrienden af om naar feestjes te gaan, we werden echt een hechte kliek met zijn allen maar er gebeurde verdomme nooit iets tussen mij en hem. ondertussen was iedereen ervan op de hoogte dat ik hem leuk vond, en hij was dat volgens mij ook. maar zelfs als ik bij hem bleef slapen, bij hem in bed lag, dan raakte hij me met geen vinger aan.

vet onzeker en helemaal nervousbreakdown en allemaal stress. ik begreep het niet, want hij zond zulke tegenstrijdige signalen uit. van dat hij me wel leuk vond, maar dat ie nooit iets wilde doen.

uiteindelijk na twee maanden belanden we een keertje op een festival waar na een dag of wat iedereen weg ging wegens geld op, behalve wij twee. wij zouden nog 4 dagen daar blijven. met zijn tweeën, in belgie, in één tent, in één slaapzak... meteen de eerste avond was het raak. vanaf dat moment zijn we onafscheidelijk geweest.

op lowlands vertelde hij me dat hij ook al vanaf het begin af aan mij ontzettend leuk had gevonden, maar dat hij wegens eerdere stukgelopen relaties er echt zéker van wilde zijn dat ik het was voor hem. ik ben blij dat ik het dus was, en ben.

het gaat nu een half jaar ofzo helemaal goed. we zijn beste vrienden zien elkaar elke weekend en we doen alleen maar leuke dingen. minpuntje is dat hij 3 uur reizen ver weg woont. en over een poosje ga ik voor een half jaar naar het buitenland, dus dat wordt ook nog even afzien, maar ik vertrouw erop dat het allemaal wel goed komt.

oef, lang verhaal