Mijn eerste tandarts (heet Bangerd

) had erge vreemde ideen.
Ik ben op m'n 7e m'n voortanden uit m'n mond gevallen en het leek hem een goed idee om er niets voor in de plaats te zetten maar dmv een beugel m'n snijtanden (zijn dat die naast je voortanden??) naar voren te 'duwen' en die dus als voortanden te maken.
M'n moeder heeft toen meteen een andere tandarts gezocht!
Daarna heb ik een poosje een tandarts in Nijmegen gehad (schiet niet echt op als je zelf in Tilburg woont).
Ik kan hem niet goed herinneren, alleen dat het een chineesachtig mannetje was.
De volgende tandarts (Kosterlijk, niet dus

) was een echte beul, een bouwvakker.
Hij had een oorbel, ontzettend grote klauwen en kletste aan 1 stuk door met z'n assistentes over hoe leuk het weekend wel niet was.
Hij was heel erg grof en ik bloedde áltijd als ik van terug kwam (ook bij een simpel gaatje vullen!)
Toen hij mijn kronen plaatste (2 jaar geleden) duwde hij me bijna de stoel uit en keek altijd erg vreemd als ik AU! riep.
De tandarts die ik sinds 2 jaar heb (nadat ik verhuisd ben) is een vrouw.
Ze is behoorlijk dik, 50, heeft een praktijk bij haat thuis, erg rustig en altijd voor grapjes in.
Het leuke aan haar is dat ze zelf bang is voor de tandarts, ofwel: ze weet je altijd gerust te stellen, legt precies uit wat ze gaat doen, laat je in een spiegeltje meekijken als je dat wil, vraagt tussendoor hoe het gaat en zegt als ze gaat boren of zij wel of geen verdoving zou nemen bij dat gaatje.