Gewenning

[EggeD]

Not for Sale schreef op 12-05-2004 @ 09:51 :
Nee, nee, want ik bedoel: Toen je elke dag 5 appels at werden ze steeds minder speciaal. Ze leken steeds minder smaakvol etc, omdat je er aan wende. Maar na een lange periode onthouding lijkt het wel of het je allereerste appel is, zo goed smaakt ie.

Je spreekt hier in feite over 2 gewenningsprocessen, die recht tegen elkaar indruisen. Ten eerste wen je inderdaad aan de smaak en textuur van appels als je ze constant eet. Je hebt het hele concept appel wel gezien, ze komen je op den duur de strot uit. Het eerste proces - het wennen aan de smaak - nadert dan zijn completie, nog even en appels eten is je net zoveel waard als ademen.
Als je dan besluit te stoppen met het consumeren van al die appels (het wordt tenslotte ook een beetje duur, want je hebt de duurste smaakvolste appels gekocht om maar niet te wennen, maar hebt op het eind toch gefaald), begint het tweede gewenningsproces: het vergeten van de smaak van de appel, de herinneringen aan de smaak glippen mettertijd weg uit je gedachten. Op een gegeven moment zal ook dit proces richting zijn einde gaan, afhankelijk van bijvoorbeeld je tijdsbelevingsquotient () en het aantal keren dat je toch met appels in aanraking wordt gebracht, misschien ook van je wilskracht om de smaak te onthouden. Dan begin je weer van voor af aan.
Dit klinkt allemaal leuk en aardig, maar er zijn dus wel manieren om te ontwennen: zoek het tegengestelde gewenningsproces. Bestaat die altijd ?
Verder had je het (niet heel duidelijk) over haast. Je zegt dat haast in verband staat met gewenning. Haast is net als gewenning complexer dan je op het eerste gezicht zou denken, denk ik. Ik ben van mezelf een vrij "onthaast" iemand, maar toen ik voor het laatst in de stad was ed weet ik nog goed hoe het straatbeeld was: snellopende mensen, driftig mobiel bellend met aktetassen en koude ogen. Ik weet niet of je die haast bedoelt of meer het innerlijke gevoel van spanning, opwelling wat je rust tegenhoudt, bij wijze van spreke. Hmm, ik kan maar beter ophouden want het gaat niet echt ergens over, verklaar je iets nader zou ik zeggen - met gewenning heeft dit nu weinig te maken.

[EggeD]

Oh ja, ik wilde nog even melden dat ik laatst ook aan het denken was over het verschil van tijdsbesef, van persoon tot persoon zeg maar. Ik heb er wat stukjes over geschreven ook, misschien wel banaal - bijvoorbeeld dat je zelfs een seconde als langer beschouwt en daardoor muziek heel anders beleeft dan je buurman. Maar enfin, dat is misschien niet heel boeiend.

[Zut Alors!]

En die tweede keer wen je wel weer heel snel aan die appels... (de tijd gaat altijd zooo snel als je ergens van geniet)

[EggeD]

Jup dan schiet die tijdbelevingssnelheid als een raket omhoog. God heeft het zo gewild, we mogen niet lang genieten

[Not for Sale]

Ik denk niet dat ontwennen een tegengesteld gewenningsproces is.

Want bij gewenning is er sprake van een impuls (waarneming) die geassocieerd wordt met een bepaald gevoel. Dit gevoel wordt minder intens naarmate de associatie vaker gebruikt wordt.

Bij ontwenning is er geen sprake van een waarneming. Er is slechts sprake van afbraak van de associatie. Als een niet-gebruikt bospaadje dat langzaam overgroeid raakt.

Over haast: We hebben zoveel dingen te doen, dat we echt niet de tijd hebben om elke bloem waar we langs lopen te bewonderen, om elke boterham van ons ontbijt echt te proeven en te waarderen. Dat is onze manier van leven, we zouden anders kunnen leven. Maar het bevordert gewenning.

[Not for Sale]

EggeD schreef op 12-05-2004 @ 12:09 :
Oh ja, ik wilde nog even melden dat ik laatst ook aan het denken was over het verschil van tijdsbesef, van persoon tot persoon zeg maar. Ik heb er wat stukjes over geschreven ook, misschien wel banaal - bijvoorbeeld dat je zelfs een seconde als langer beschouwt en daardoor muziek heel anders beleeft dan je buurman. Maar enfin, dat is misschien niet heel boeiend.

Niet on-topic, wel boeiend.

[EggeD]

Not for Sale schreef op 12-05-2004 @ 13:14 :
Ik denk niet dat ontwennen een tegengesteld gewenningsproces is.

Want bij gewenning is er sprake van een impuls (waarneming) die geassocieerd wordt met een bepaald gevoel. Dit gevoel wordt minder intens naarmate de associatie vaker gebruikt wordt.

Bij ontwenning is er geen sprake van een waarneming. Er is slechts sprake van afbraak van de associatie. Als een niet-gebruikt bospaadje dat langzaam overgroeid raakt.

Over haast: We hebben zoveel dingen te doen, dat we echt niet de tijd hebben om elke bloem waar we langs lopen te bewonderen, om elke boterham van ons ontbijt echt te proeven en te waarderen. Dat is onze manier van leven, we zouden anders kunnen leven. Maar het bevordert gewenning.

Ik heb er nog eventjes over zitten nadenken, maar zijn gewenning en ontwenning niet toch ongeveer hetzelfde ? Je zou het zo kunnen zien: stel je hebt het "constant appels eten" en het "stoppen met appels eten". Dit zou je net zo goed "constant appels eten" en "constant geen appels eten" kunnen noemen, als je begrijpt waar ik naar toe wil. Het gewenningsproces zal bij beiden optreden, als een factor die hetgene wat constant gedaan wordt weg laat vagen. Bij het appels eten worden de appels steeds minder speciaal, bij het niet appels eten worden ze dat weer langzaam wel. Bij scheikundige evenwichtreacties heb je ook zoiets, als je heel veel van het ene stofje toevoegt, zal reactiesnelheid naar het andere stofje explosief toenemen en vice versa. De reactiesnelheid is dan te vergelijken met het gewenningsproces.

Ik ben er niet zeker van of je het wel allebei precies hetzelfde kan noemen, ik wil alleen zeggen dat het op hetzelfde neerkomt. Je zou ook kunnen zeggen dat er bij het "constant geen appels eten" alleen iets vergeten wordt, maar is vergeten in feite niet een aspect van gewenning ? Kun je jouw beeld van het bospaadje ook niet reflecteren op gewenning ?

[Not for Sale]

Is er bij ontwenning dan een sensatie die steeds minder intens lijkt?

[EggeD]

Wat denk je zelf ?

Ik weet het niet meteen, een sensatie niet denk ik. Het is bij ontwennen meer een kwestie van vergeten, het minder intens worden van herinneringen. Misschien is ontwenning niet per se gewenning, maar iets anders (vervaging van herinneringen) wat toch vergelijkbaar is met gewenning. Beide begrippen zijn bijvoorbeeld te "integreren" tot een groter begrip, het verliezen, het wegebben etc.

[Not for Sale]

Beide zijn transformaties van de ervaring, ja.
Daar kan ik het wel mee eens zijn.

Maar laten we eens helemaal teruggaan naar het begin dan.
Wat vind je er van? Is dat wenselijk, (de mate waarin) dat we overal aan wennen?

[EggeD]

Ik vind het een vreemde gewaarwording, te weten dat alles zou wennen. Een beetje akelig, alsof sensaties er niks toe doen, snap je ? Je hoort er weinig mensen over, maar het lijkt me wel zo. Alles in je hoofd vervaagt langzaam, gewenning is een proces van vervaging dus het lijkt altijd en overal aanwezig. Ik ben een verhaal aan het schrijven met als een belangrijk thema "gewenning", in de hand met pech en bijgeloof. Ik was na een poosje denken tot een tijdelijke conclusie gekomen dat alles went en wilde eens weten wat anderen hierover dachten, dus ik poste. Misschien dat het anderen op ideeen bracht, dat ze er iets aan hebben, er beter van worden, misschien werd het meteen verworpen, liet men me iets zien waar ik niet aan had gedacht, werd ik er beter van. Naderhand viel het wel mee q: Ik ben met jou wel wat dieper op gewenning ingegaan, dat heeft wel geholpen, ik hoop dat je er ook wat aan hebt ?

Misschien dat ik eens wat schematisch wat zaakjes ga opstellen, zodat het een en ander duidelijker wordt, mijn hoofd is zo'n chaos de laatste tijd, niet alleen hierdoor hoor hehe... Maar goed. Voor zover mijn offtopic post. Cheers.

[Not for Sale]

Ik ben benieuwd naar je schrijfsels. En ja hoor, ik heb me vermaakt. Uitdagend, dolletjes.

Wat als er geen gewenning was? Daar kan ik wel een verhaal over schrijven. Wat als ik elke dag weer schrok van het drukke verkeer, wat als ik elke nacht weer wakker lag van piepende geluiden, wat als ik elke dag weer helemaal verbaasd kon zijn over mijn identieke omgeving. Als ik elke keer als ik in de spiegel keek dacht ' hee, wat een vaag joch'.
Wat als ik er als kleuter niet aan was gewend dat ik mijn naam kon schrijven ( dat vond ik leuk toen ik dat kon, ik schreef hem dan ook OVERAL op)? Wat als ik nooit gewend was geraakt aan het feit dat er mensen waren die stalen, ontvoerden en doden? Lag ik dan nog steeds onder mijn kussen verstopt?

Nee, het zou niet praktisch zijn.

Wat als we niet gewend waren geraakt aan het idee dat de aarde rond was? Waren ontdekkingsreizigers dan op zoek gegaan naar nieuwe continenten, waren er dan mensen op de maan geweest?

Nee, het zou al onze drang naar nieuwe kennis wegnemen.
Geen stappen voorwaarts zonder consolidatie, normalisatie van het bekende. Inderdaad, als je een toren hebt van 10 verdiepingen, en je bouwt er nog een verdieping bovenop, dan is de tiende niet langer de hoogste. En dus raakt de tiende zijn magie, zijn glorie kwijt. Maar moeten we daarom stoppen met bouwen aan de toren van ons weten?

[Not for Sale]

Een heel ander verhaal zijn natuurlijk de mensen die afgestompt raken, dat is weer een heel andere soort gewenning, die ik slecht begrijp.

Ik weet wel dat het lekker makkelijk kan zijn. Weinig voelen en ervaren is misschien de weg van de minste weerstand.