Moderne gitaarjazz/fusion

[Chameleon2000]

( ik ben Shakeel )

samples van time is the enemy staan misschien op die site die daevrem eerder gaf>?

[Hakuna]

Chameleon2000 schreef op 06-06-2004 @ 23:10 :
( ik ben Shakeel )

samples van time is the enemy staan misschien op die site die daevrem eerder gaf>?

Kun jij mij dan effe aangeven waar die link zit? In dit topic kan ik ,m in iedergeval niet vinden.

[Chameleon2000]

pff volgensmij ben je gewoon lui om de link te zoeken

link:
www.abstractlogix.com

[Daevrem]

Cornel schreef op 06-06-2004 @ 22:52 :
Welke CD van Shawn Lane is volgens jou het beste? Ik heb zelf ''The power of ten'' maar echt spectaculair klinkt deze cd toch niet ,mischien heeft hij betere platen gemaakt.

Volgens mij hadden we hiet hier al eerder over gehad

Powers of Ten is geen fusion. Hij heeft samen met Jonas Hellborg(oa bassist van John McLaughlin geweest) een aantal fusion CDs opgenomen. De meeste zijn live en de muziek is zo veel mogelijk geimproviseerd. Het is dus ook wat intenser. Mijn favoriet is denk ik de CD Time Is The Enemy. Die is inmiddels gere-released. De mix is beter en de cover is anders. Alhoewel diezelfde man eropstaat.

Verder is Temporal Analogues of Paradise een favoriet. Op die CDs staan twee tracks van ca 30 minuten. De eerste is echt een hele take. De tweede is dacht ik 2 of 3 stukken aan elkaar geplakt. Het is echt ongeloofelijk hoe Shawn passages waarin hij 20 noten per seconde speelt zo intelligent over een langere periode kan opbouwen. Hij denkt zeg maar 1000 noten vooruit Verder maakt hij nog wat onconventionele geluiden die erg sfeervol zijn die nog nooit iemand uit een gitaar kregen. Hij kan echt geniaal iemand begeleiden. Heel minimalistisch, nederig en sfeervol. Het drumwerk van Jeff Sipe is op deze CD ook erg goed, heel organisch.

En dan is Icon nog een favoriet. Deze CD is een oost/west fusion tussen jazz/rock en klassieke carnatische muziek. Geen rockdrums maar ghatam, kanjira en (carnatische) vocalen. Het enige nadeel van deze CD is dat de gitaar van Shawn later is toegevoegd. Shawn was niet aanwezig toen de andere 4 heren de muziek opnamen. Dus er is minder interactie in de improvisatie. Daarom is die Paris DVD zo speciaal.

Shawn Lane speelde dan wel vaak fusion, hij speelde en dacht niet als een fusiongitarist. Dat maakt hem voor mij uniek en voor anderen misschien niet dat wat het voor mij is.

kun je deze uitspraak eens wat verder toelichten?

Ik heb tegenwoordig meer interesse in het komponeren van klasiseke muziek, romantisch tot modern en ik heb interesse voor indische muziek. Alhoewel dat laatste niet echt meevalt. In die muziek heb je een enorm aantal raga's. En dat zijn echt allemaal verschillende toonladders(dus niet zoals C majeur en G majeur anders zijn maar zoals majeur en mineur of dorian en lydisch anders zijn). Ze hebben zeg maar voor elke notencombinatie denkbaar een raga. Verder zijn de microtonale ornamentaties erg interessant, de zogenaamde gamakas. Dat is zeg maar een ingewikkeld systeem van allerlei verschillende soorten grace notes/voorslag noten.

En over de ritmes. Stel je voor, ze hebben daar een bepaalde melodie van 6 beats. Die spelen ze zeg maar drie keer achter elkaar. En dan spelen ze dezelfe melodie maar kappen hem naar 4 beats af en beginnen dan gelijk opnieuw. Om na 3 keer weer over te gaan op het origineel van 6 beats. Of ze hebben een melodiefragment van 8 beats en die korten ze elke keer in totdat ze nog maar twee noten overhebben en dan gaan ze weer verder met iets anders. Bijvoorbeeld zo: Klik In de klassiek muziek heb je altijd stukjes van 2 of 4 of 6 of 8 maten die een muzikale bouwsteen vormen. Die staat altijd in dezelfde maatsoort. Nu heb je ook klassieke muziek waar de maatsoorten vaak veranderen maar dit is enkel in de latere en meer avant-garde muziek. Het wordt er immers behoorlijk ambigu op, zeker voor het westerse oor. Nu hebben zij daar een veel complexer systeem(net zoals bijna overal in de wereld) en dat vind ik interresant. Westerse muziek meezingen is vaak niet z'n uitdaging, behalve als het gewoon te snel gaat. Maar andere soorten muziek, dat is soms veel moeilijker.

Dit soort ritmische ideeen hoor je ook terug in Shawns solospel. Zijn muziek is sterk gebaseerd op romantische pianomuziek en indische klassieke muziek. Op dezelfde manier als Allan Holdsworth meer als een saxofoonist speelt dan als een andere fusiongitarist.

[Hakuna]

deze cd MOET ik absoluut hebben..

Heb hiervan samples kunnen beluisteren ,en wist niet wat ik hoorde!!



JONAS HELLBORG / SHAWN LANE:
TIME IS THE ENEMY
BARDO RECORDS, BARDO 037(CD)
(C)(P)1997 BARDO RECORDS, FRANCE
RECORDED: DURING 1996
RELEASED: 1997, FRANCE

[botulismf]

Dit is nou uppen, Cornel.

[cha0s]

MetalliCat schreef op 05-06-2004 @ 00:04 :
Donder op Cornel

Ook echt idd.

eXo schreef op 19-05-2004 @ 14:26 :
Manhattan
Chameleon

Wtf, je bedoelt Wall of Funk? Bart is jouw maat dan zeker? Ik heb destijds deze songs geluisterd, ook omdat mijn band Chameleon speelt, maar toen had ik nog geen idee dat het WOF was. Later hoorde ik de demo waar deze nr's vandaan komen, maar herinnerde me dit topic niet. Had daarvoor WOF ook beetje uit het oog verloren ( zat vroeger nog in een bandje met bassist en drummer van WOF), maar nu doen we af en toe wel eens dingen samen.
Als je dit soort muziek af en toe leuk vindt, moet je zeker ff langskomen donderdag in het Podiumcafé.
www.chameleon-band.tk voor meer info.

Dit topic is echt weer genoeg om echt dik te gaan kotsen van die Cornel freak

[Rieno]

ei