*verhaaltje*

DaRk-AnGeL66 schreef op 20-06-2004 @ 15:03 :
Ik zit ff met een probleempje. Als ze een geprek voeren, moet ik dat dan zoals ik nu doet achter elkaar of onder elkaar zetten?
Of maakt het niet uit. Of misschien is onder elkaar wel overzichtelijker??

Onder elkaar, wordt het overzichtelijker van. Zie anders het topic van metallica, daar had ik het uitgelegd.

Grim - die te lui is om zijn tekst hier neer te zetten

[Roxjuh]

in een woord.. super.. verder kank er weinig tegenin gaan, is gwoon super mooi etc..

Ik zit ff met een probleempje. Als ze een geprek voeren, moet ik dat dan zoals ik nu doet achter elkaar of onder elkaar zetten?

gwoon zoals je nu doet.. sow ist prima hoor! tis nu nog geen boek, nog gwoon een forum

Roxjuh schreef op 20-06-2004 @ 19:17 :

gwoon zoals je nu doet.. sow ist prima hoor! tis nu nog geen boek, nog gwoon een forum

Ligt er maar net aan hoe je het aan wilt leren

''Blaaat'' zegt Anne.
''Blaat terug!'' antwoordde Mevr. V
''Blaat 2''
(dus van Anne, maar dat maak je alst goed is op uit het verhaal.)
''Blaat terug deel 2''
''Blaat 3''
''Blaat terug deel 3'' zegt Mevr. V > anders wordt het onoverzichtelijk
(dat stuk uit het andere topic )

Grim-

[Roxjuh]

haha neej dis fijn om te lezen
hihi LOL

[*~Angel~*]

Hmm ok, maar zoals ik het nu heb is het wel goed en duidelijk?
(Ik zelf vind van wel) Want dan hou ik het gewoon zo, zoals ik het nu heb. Maar ja als het fout is..

[Roxjuh]

ga maar door.. tis heel goed te lezen hoor

[*~Angel~*]

De dokter kwam weer binnen met een glas water. “Zo, ik zal mij gelijk eens even voorstellen, want daar is gister niet echt veel van gekomen. Ik ben dokter David Koopman en jij bent.. Suzanne Franssen?” Ik knikte. “Aangenaam.” Hij schudde mijn hand. “Hoe gaat het nu met je?” Ik haalde mijn schouders op. Wat gaat hem dat aan? Mijn vader is dood en hij heeft er niets aangedaan! Ik keek naar Jordy. “Ok, ik begrijp het, je hoeft niet te antwoorden als je niet wil. Ik wil je graag spreken wat je broertje betreft. Je was gisteren zo snel vertrokken dat ik de kans niet kreeg om het je uit te leggen en wat duidelijker te maken.” Ik bloosde een beetje. Hij pakte een stoel en kwam naast mij zitten. “Weet je wat “coma” is?” Ik legde uit van wat ik ervan begrepen had. “Hmm, het is niet helemaal juist en de patiënt “ligt daar maar niet”. Je moet het zien dat iemand heel lang en vast slaapt en die dus niet reageert.” Ik keek de dokter aan. “Wanneer wordt hij dan wakker?” Hij boog een beetje voorover. “Dat Suzanne, dat weten wij niet. Het kan een week zijn maar…” Ik kneep mijn ogen samen. “Maar wat..?” Hij fronste. “Ok, ik zal eerlijk tegen je zijn Suzanne. Het kan dus ook een paar maanden zijn of een jaar.” Ik verstarde. “Eén jaar?!”, riep ik verschrikte uit. “Rustig maar, het hoeft helemaal niet zo lang te duren. Zoals ik al zei het kan ook een week duren.” Ik wilde schreeuwen, maar ik kon het niet. “Wat je kunt doen om het proces te versnellen, is veel tegen hem praten. Je moet niet verwachten dat hij dan eerder uit zijn coma raakt.” De woorden drongen langzaam door mij heen. Ik kon het gewoon niet vatten. “Ik zal je wel alleen laten met hem. Sterkte Suzanne. O ja, als er nog vragen zijn, stel ze dan gerust.” Hij liep de kamer uit en sloot de deur zachtjes achter zich dicht. Hij keek door het ruitje naar binnen, naar haar en zijn hart ging naar haar uit. Hij schudde verdrietig zijn hoofd en liep weg.

Voorzichtig raakte ik Jordy’s hoofd aan. “Alsjeblieft wordt wakker en kijk me aan. Ik weet echt niet wat ik zonder jou moet doen. Je mag echt niet dood gaan.. Ik kan dat echt niet aan..” Ik werd al misselijk als ik er alleen maar aan dacht dat hij het niet zou over leven. Treurig zat ik naar hem te kijken. De deur ging open. Ik keek om. Er liep een zuster de kamer binnen. “Sorry, maar het bezoekuur is al voorbij. De dokter komt zo naar de patiënt kijken.”
“Bezoekuur..?”, bracht ik er met moeite uit. “Ja, ’s ochtends van half tien tot elf uur, ’s middags van twee tot vier uur en dan ’s avonds van zeven tot negen uur.” Ik knikte. Langzaam slenterde ik naar huis. Mijn moeder was er nog steeds niet. Ik zocht of er ergens een briefje lag. Wat dus weer niet het geval was. Ik zette de tv aan en keek op mijn horloge, twaalf uur, nog 2 uur wachten. De tijd tikte traag voorbij. Ik ruimde maar mijn kamer op en de woonkamer, hopend dat mijn moeder er blij mee zou zijn. Om kwart voor twee ging ik op weg. Rechtstreeks ging ik door naar de eerste verdieping. Toen ik de kamer in wilde gaan bleef ik van verbazing staan. Door het ruitje zag ik mijn moeder bij hem zitten. Ik durfde niet naar binnen te gaan, bang voor een confrontatie. Ik liep maar een beetje rond door het ziekenhuis, totdat ik bij een restaurantje kwam. Nou ja, waar je broodjes kan halen, wat te drinken en dan geschenken kunt kopen voor de zieken. Ik ging aan een tafeltje bij het raam zitten. Ik zag dokter Koopman binnen lopen. Snel keek ik de andere kant op, hopend dat hij me niet zou zien. Ik hoorde voetstappen naderen en trok een grimmig gezicht. “Hoi, mag ik bij je komen zitten.” Ik knikte kort. “Ik weet niet wat je tegen mij hebt, maar ik kan er niets aan doen wat je vader en broer betreft. Ik begrijp dat je kwaad bent en je machteloos voelt, maar ik vind het ook rot.”, zei hij zachtjes. Tranen schoten in mijn ogen. “Ik wil hem gewoon niet kwijt.”
“Dat begrijp ik, maar ik zal er alles aan doen om hem weer beter te maken.” Hij kneep zachtjes in mijn hand. “Waarom zit je nu niet bij hem? Het bezoekuur is al begonnen hoor.”
“Mijn moeder zit bij hem”, vertelde ik zachtjes. “Oh moet je er dan niet bij zijn?” Ik schudde van nee. Hij durfde niet meer verder te vragen, bang om haar af te schrikken. Opeens klonk er een indringende piep toon. “Sorry mijn pieper gaat af, ik spreek je nog wel eens en het beste.” Hij snelde het restaurantje uit. Ik bleef nog een kwartiertje zitten, misschien dat mijn moeder dan al weg zal zijn.

[Roxjuh]

whoeaauw.. ME WANT MORE, ME WANT MORE!!

[Astuanax]

Je versgeschreven stukjes zijn (zelfs nog) veel beter dan de stukjes van toen je 11 was!

[*~Angel~*]

Astuanax schreef op 20-06-2004 @ 20:51 :
Je versgeschreven stukjes zijn (zelfs nog) veel beter dan de stukjes van toen je 11 was!

dankje

[Roxjuh]

mee eens!

[duivelaartje]

Echt goed!

[Roxjuh]

wanneer komt de rest..?!?!

= namelijk zeeeeeerrr moooii

Roxjuh schreef op 21-06-2004 @ 12:15 :
wanneer komt de rest..?!?!

= namelijk zeeeeeerrr moooii

[-=TsA=- Silence]

dit heb ik ook gedeeltelijk ook mee gemaakt... ( 2 dingen )
1. Een persoon waarom je geeft verliesen door een auto ongeluk
2. Een moeder die je mishandelt.

Ik vind dat je de emotie die bij haar omgaat heel goed het gevonden en geschreven... op een gegeven moment ben ik gaan huilen ( no joking around ) omdat ik mezelf zag in haar... maar egt mijn complimenten... HEEL MOOI

[*~Angel~*]

Ik had niet verwacht dat mensen het (zo) mooi vinden..
Binnenkort zal ik een vervolg plaatsen, misschien vanavond al

Tnx!

[Millroy]

Waarom verlegen smiley?
Ik vind dat iedereen zeer verlegen is hier.
Vooral de jongere meisjes.
Stop daarmee en wees pretentieuse teven. Dank hiervoor, dan heb ik iemand om woede en frustratie te botvieren
Zorg snel voor dat vervolg
Of anders...(Once again, weet ik niet of anders wat.-)

[*~Angel~*]

Millroy schreef op 21-06-2004 @ 18:01 :
Waarom verlegen smiley?
Ik vind dat iedereen zeer verlegen is hier.
Vooral de jongere meisjes.
Stop daarmee en wees pretentieuse teven. Dank hiervoor, dan heb ik iemand om woede en frustratie te botvieren
Zorg snel voor dat vervolg
Of anders...(Once again, weet ik niet of anders wat.-)

oeh *scary* Maare ik vind die smiley leuk dus laat mij

Je moest ens weten hoe oud ik ben..

[Millroy]

Ik gok 8
Nee, es kijken, de manier waarop je het zegt lijkt alsof je ouder bent dan mij.
16 plus dus.
Volgens mij ben je niet ouder dan 24 want dan hoort men geen tijd meer te hebben voor een forum. Dat scholieren heet.
Dus ik denk 22.
Warm of koud?

[*~Angel~*]

Millroy schreef op 21-06-2004 @ 18:37 :
Ik gok 8
Nee, es kijken, de manier waarop je het zegt lijkt alsof je ouder bent dan mij.
16 plus dus.
Volgens mij ben je niet ouder dan 24 want dan hoort men geen tijd meer te hebben voor een forum. Dat scholieren heet.
Dus ik denk 22.
Warm of koud?

Voor jou een vraag...

[Millroy]

zwakjes.
Heel zwakjes.

Millroy schreef op 21-06-2004 @ 18:46 :
zwakjes.
Heel zwakjes.

Ze is 66, zie je dat niet in haar naam?

Ach kom op Dark, vertel gewoon hoe oud je bent. Niemand kijkt je er later nog op aan hoor Ik heb toch ook al toegegeven dat ik 14 ben?

Grim

[Roxjuh]

of ze is geboren in 1966.. dan is ze nu dus *denk denk* 38

KAN he..

[Millroy]

of ze is 14 ofzo en wil ouder lijken.
AHA!
breakthrough?

[*~Angel~*]

Het was druk op de gang. Dokters snelden naar een kamer toe. Eindelijk realiseerde ik mij dat de dokters naar kamer 105 snelden. “Nééééé!!!”, gilde ik. Ik rende zo snel als ik kon de gang door. Steeds maar weer roepend en huilend. Ik struikelde over iets en kwam hard neer op de grond. Snel stond ik weer op. Er trok een pijnscheut door mijn been omhoog, maar ik negeerde het. Het enigste waar ik aan kon denken was Jordy, mijn broertje. “Alsjeblieft God, laat dit niet waar zijn, pak hem niet van mij af. Ik zal alles doen om het goed te maken, maar niet hij.. alsjeblieft…!”, fluisterde ik hevig snikkend. Er leek geen einde aan de gang te komen, terwijl het maar een paar meter was. Ik rende de kamer binnen. Ze waren met hem bezig. Een stuk of vier dokters en toen kwam er weer één bij. Ze merkten niet dat ik in de kamer stond en als verlamd naar het tafereel zat te kijken. Mijn benen werden slap. Ik wankelde, maar ik kon me nog net vast grijpen aan een tafeltje, die daar stond. Toen eindelijk merkte een dokter mij op. “Breng haar hier weg!” Twee armen voelde ik om mij heen. Ik wilde protesteren, maar er kwam geen geluid uit mijn mond. Ik werd de kamer uit gesleurd. Eindelijk kreeg ik mijn stem weer terug. “Laat me los! Laat me losssss!” Ik schopte naar achteren. “Ik wil bij mijn broertje zijn! Alsjeblieft ga niet dood! Dit mag je mij niet aan doen!” Wild sloeg ik om mij heen. Een paar geschrokken mensen stonden op de gang naar mij te kijken. Het kon mij niets meer schelen wat ze van mij dachten. Ik werd in een part kamer gebracht. Hij legde mij op een bed en hield mij stevig vast. Ik gilde en trapte. Het hielp niets. Tegen een collega riep hij dat die hier moest komen. Hij pakte mijn arm beet. De andere dokter bond mijn pols vast en zo ook de andere. Toen liet hij me eindelijk los. “Laat me los!”, gilde ik. “Waar is haar moeder?”, vroeg de dokter aan zijn collega. “Die is al een tijdje weg.”
Hmm oké.. bel haar op en vraag of ze direct hier naar toe wil komen.” De dokter liep snel de kamer uit. “Rustig jij.” Ik negeerde hem. “Waarom moeten jullie mij hebben! Laat me met rust, maak me los!” Ik probeerde mij los te rukken. “Angela!”, riep de dokter die mij vast had gebonden. “Wat is er?” Er kwam een jonge verpleegster binnen. “Breng eens een kalmeringsmiddel.” Ze kwam snel terug. De dokter pakte mijn arm, stroopte mijn trui op en stak de naald in mijn lichaam. Ik gilde nog harder toen ik de naald zag. Na een paar minuten voelde ik mij slap worden. Ik werd ontzettend moe, waarschijnlijk door al die spanning van de afgelopen dagen.

“Het is teveel voor haar mevrouw”.
“Tsja voor wie niet.”
“Misschien is het beter voor haar dat ze met een deskundige praat.”
“Ja misschien wel.”
“Maar ik moet weer verder met mijn ronde. Ik hoor het nog wel.”

Ik werd wakker en merkte dat ik niet meer vast gebonden zat. Voorzichtig ging ik rechtop zitten. Gelijk flitste Jordy door mijn hoofd. Ik moét naar hem toe . Ik gleed van het bed af. De deur ging open en mijn moeder liep binnen. “Moet je weer de aandacht wekken van de dokters! Nou denk maar niet dat ze jou geloven.” Ik keek geschrokken op. “Ik heb helemaal niets verteld!” “Goed zo, misschien leer je het nog wel.”

[duivelaartje]

Mooi weer!

[bluebird]

uh.. der komt toch wel een goed einde aan he?..

[Astuanax]

Kewl stuk!
discussie over deleeftijf gesmoord door verhaal te posten....tsss
Volgens mij ben je ummm...30-40 ofzo, anders zou je je leeftijd al gezegd hebben
*start de discussie opnieuw*

[*~Angel~*]

Astuanax schreef op 21-06-2004 @ 22:01 :
Kewl stuk!
discussie over deleeftijf gesmoord door verhaal te posten....tsss
Volgens mij ben je ummm...30-40 ofzo, anders zou je je leeftijd al gezegd hebben
*start de discussie opnieuw*

Argh gaan we weer.. Ik denk nou ik plaats ff een stukkie om ervan af te zijn, maar nee..

[-=TsA=- Silence]

hehe... *joins the discussion* Ik doe ff een gokje.... 20, zeg ff als ik het goed heb... Astuanax wedje legge wie het het eerste geraden heeft?

btw heel mooi weer, ga zo door

[Roxjuh]

sorriej, ma vond de eerste stukken mooier, ik weet niej wrom.. misskien een hele onverwachte wending opeens met die moeder of zow..

maar blijft mooi hoor..

Roxjuh schreef op 21-06-2004 @ 23:07 :
sorriej, ma vond de eerste stukken mooier, ik weet niej wrom.. misskien een hele onverwachte wending opeens met die moeder of zow..

maar blijft mooi hoor..

Mee eens, de sleur hangt er nou wel een beetje in ja. Misschien een idee om je leeftijd te vertellen waar wij in ruil hele goede ideeën voor geven?

P. A.: Omdat die vader dood is, en Jordy in coma ligt, komt er een persoon die let op hoe het nu in dat huishouden gaat en om ervoor te zorgen dat mensne niet helemaal uitfreaken door het niet kunnen verwerken van de dood.

Dan heb je weer een nieuwe wending

Grim

[bluebird]

ik denk dat ze zo ronde de 13 is. (heeeel erg sorry als ik het fout heb hoor, en je echt 20 bent )
maar em.. rock on!

[duivelaartje]

Ik ga voor de 15.

[Roxjuh]

ik ga voor de.. 17 of zow

[Millroy]

Sterf bastaards, mijn gok is de ubergok.

duivelaartje: Mooi weer!

Hier niet! (Drumroll) Inderdaad die suckte.
Ik ben niet voor gevoelige verhalen, vast omdat ik zelf een oppervlakkige bastaard ben die enkel geluk voelt omdat hij de zapper voor de tv gevonden heeft en enkel triest is als het hoort.
Ach, Ik Dwaal Weer Af.
Ik voel nix voor het verhaal, maar ik heb er nix tegen.
Laat ik het daarop houden.
Tot je bekent hoe oud je bent...
Place your bets ladies and gentlemen!

[Roxjuh]

tientje op 17 jaar..

[*~Angel~*]

Ik had het al een beetje verw8 dat dit stuk minder zou zijn. Ik had al iets in gedachten dus binnenkort zet ik wel een nieuw stukje op, hopend dat het dan beter is


en jullie ken zeuren wat jullie willen, maar ik zeg toch niks over me leeftijd

en ja.. ik ben flauw / zwak whatever

Wij gaan dan geen commentaar meer geven en het collectief niet meer lezen!

Grim

[bluebird]

Grim schreef op 22-06-2004 @ 15:33 :
Wij gaan dan geen commentaar meer geven en het collectief niet meer lezen!

Grim

pcies!

[*~Angel~*]

“Moet je weer de aandacht trekken van de dokters! Nou denk maar niet dat ze jou geloven.” Ik keek geschrokken op. “Ik heb helemaal niets verteld!” “Goed zo, misschien leer je het nog” Ze keek mij ijzig aan. Ik walgde van haar en had er echt genoeg van. “Ik ga nú naar Jordy toe.”Het kon me niets meer schelen hoe ze erover dacht. Resoluut stapte ik naar de deur. “Jij gaat helemaal nergens heen.” Ik negeerde haar. Ruw werd ik naar achteren getrokken. Ik draaide me om en keek haar strak aan. “Laat me los.”, vroeg ik ijzig kalm. Ik rukte mij uit haar greep en liep de gang op.

“Kan ik bij hem komen.”, vroeg ik aan één van de dokters die bij Jordy waren. “Ja is goed, kom maar binnen.” Ik liep naar hem toe en ging naast hem zitten. “Wat is er gebeurd?”
“Sorry dat kan ik jou niet zeggen, vraag je moeder er maar naar.” Ik keek hem niet begrijpend aan, maar knikte. Ik bleef er een tijd zitten, tot het bezoekuur voorbij was. Toen ik thuis kwam wilde ik wat eten klaar maken, maar werd door mijn moeder tegen gehouden. Ik rook dat ze gedronken had. “Wat had dat te betekenen?”, vroeg ze schril. Ik negeerde haar en liep naar de keuken. “Hé, ik praat tegen je hoor!” Rustig pakte ik een saté uit de vriezer en liet die in een pan met water zakken. Met een paar stappen was ze bij me. De draaide me ruw om en gaf me een klap in mijn gezicht. Ik gaf geen kik en keek haar rustig aan. Doe maar met me wat je wilt. Het interesseert me niets meer. Je hebt toch al iedereen van me afgepakt. Ze hief nog een keer haar hand op. “Sandra! Ben je nou helemaal gek geworden.”. Ik keek verbaasd op naar een man die in de deur opening stond en met grote stappen achter mijn moeder ging staan. “En wie is dit meisje?”, vroeg hij haar. “Dit Stephen, dit is nu mijn stiefdochter.” Hij keek mij verbaasd aan. “En dit had je niet ff eerder kunnen zeggen?”, riep hij geïrriteerd uit. “Ik wilde jou er niet mee lastig vallen.”, zei ze rustig tegen hem. “Maar je hebt teveel gedronken, dus kom mee voordat je gekke dingen gaat doen.” Hij trok haar mee. “Bemoei je er eens niet mee!”, riep ze uit. Ik zag dat hij haar kuste. Nog steeds stond ik met verbazing naar “Stephen” te kijken. Hij had zwart haar, getatoeëerd een oorbel door z’n linker oor en zag er niet echt fris uit. Ik was boos op haar dat ze papa zo snel kon vergeten en nu met iemand anders was.
Alleen zat ik aan tafel te eten en dacht na.

De dagen gingen voorbij. Ik had mijn moeder zo ver gekregen dat ze zou vertellen wat er met Jordy aan de hand was. Ze zij iets vaags dat het een fout van het ziekenhuis was dat de slang van de beademing knel zat of zo. Ik vond het maar raar dat ze in het ziekenhuis zo’n fout konden maken. Elke dag zat ik bij Jordy, maar nog steeds zonder resultaat. De dokters zeiden dat ik de hoop niet moest opgeven. Ik ontweek zo veel mogelijk mijn moeder en haar “vriend”. Soms merkte ik dat hij naar mij zat te kijken, maar ik zei er niets over. Hij beschermde mij tenminste van mijn moeder en kwam steeds voor mij op. Daar was ik wel blij mee. Eindelijk werd ik niet meer elke dag geslagen. Tenminste niet als hij er was.

Vermoeid kwam ik thuis. Ik liep naar boven, zette mijn radio aan en ging op bed liggen. Het was hopeloos, nog steeds was Jordy niet uit zijn coma en ik wist niet meer wat ik moest doen. De deur van mijn kamer ging open, maar ik hoorde het niet. Ik voelde dat er iemand aanwezig was. Met een ruk draaide ik me om en zag Stephen staan. “Wat doe je hier?”, vroeg ik. “Ik wil met je praten.” Met afschuw rook ik dat hij gedronken en gerookt had. Ik werd er misselijk van. “Praten over wat.” Hij lachte. “Niet zo nieuwsgierig jij.” Hij streek met zijn hand over mijn gezicht. “Niet doen,”, zei ik en stond snel op. Weer lachte hij en weer raakte hij mij aan. Ik had hier geen zin in en probeerde langs hem naar de deur te lopen. Hij versperde mij de weg. Ik raakte een beetje in paniek. “Niet zo snel jij.” Langzaam maar resoluut liep hij op mij af. Ik deed een stap naar achteren, maar al snel werd ik in het nauw gedreven. Weer raakte hij me aan. In paniek keek ik of er een uitweg was, maar helaas.


-----------------------------------------------------------------------

Is dit iets beter?

[Reynaert]

Het is allemaal nogal cliché, maar ik heb een zwak voor je omdat je de naam Jordy gebruikt. Ik heb niet alles gelezen, maar wat ik ervan gezien heb zou het waarschijnlijk best goed doen als kinderboek. Probeer eens met onverwachte-nieuwe wendingen te komen!

[*~Angel~*]

maar ik heb een zwak voor je omdat je de naam Jordy gebruikt.

Goh wat een geluk dan

Ik heb niet alles gelezen, maar wat ik ervan gezien heb zou het waarschijnlijk best goed doen als kinderboek. Probeer eens met onverwachte-nieuwe wendingen te komen!

Mja daar ben ik al mee bezig.. Maar weet niet tot waar je het gelezen hebt, misschien was er verder int verhaal wel een "onverwachte wending"

[Roxjuh]

ik kan me zo goed in het verhaal inleven dak er gwoon kippevel van krijg.. en er bang van word..

[Reynaert]

DaRk-AnGeL66 schreef op 22-06-2004 @ 22:50 :
Mja daar ben ik al mee bezig.. Maar weet niet tot waar je het gelezen hebt, misschien was er verder int verhaal wel een "onverwachte wending"

Ik lees strategisch, dat bespaart mij tijd en zo heb ik toch een goed beeld van het verhaal. En nee, die wending die jij hiermee waarschijnlijk bedoeld was voor mij niet bepaald onverwacht.

[-=TsA=- Silence]

nice, hoop op een snel vervolg.

[Roxjuh]

me 2!

[Astuanax]

Wow, dit is véél beter!
goed gedaan!!!

en toch zal je de discussie over je leeftijd niet wegkrijgen door een verhaal te posten: post gewoon een fotootje en dan gokken wij je leeftijd, ik denk rond de dertig...
-->ze heeft al een werk dus....

[*~Angel~*]

Hmm ik had verwacht dat dit ook niets zal zijn ;/
Wat is beter aan dit stuk dan?

[Nijn*]

Het neemt ineens een andere wending aan, en de spanning stijgt weer. Hierdoor kan je je heel erg goed inleven in de hoofdpersoon...
MORE!!