Ik ben Plato, de opper a-seksuele mens (verhaal)

[Charlottetje]

komt er daarna dan niet ook nog een zin ongeveer: ik hoop dat het andersom ook werkt of iets van gelijke strekking?!

Charlotte

[Hero_Zero]

Charlottetje schreef op 16-07-2004 @ 10:04 :
komt er daarna dan niet ook nog een zin ongeveer: ik hoop dat het andersom ook werkt of iets van gelijke strekking?!

Charlotte

Helemaal gelijk, ik dacht het toch goed gelezen te hebben . Hopelijk komt het door het tijdstip, want iemand verbeteren en het dan zelf fout hebben is

[Charlottetje]

Hero_Zero schreef op 16-07-2004 @ 09:08 :
Ik denk dat hier een klein foutje is gemaakt. De body-lotion moet toch niet manneen aantrekken, maar mannen aantrekkelijk maken?

nee, het hoort mannen aan te trekken vanuit het oogpunt van zijn zus. Oh sorry, dat staat hierboven ook

Ze heeft haar scheikundeboek al meegenomen, evenals een schrijfblok en schrijfgerei. Deze studiemiddag zal dus niet uitdraaien op extatische feestelijkheden in een roze meisjeskamertje. Het kan altijd nog natuurlijk, op deze manier is het spannender. “Vind je het goed als ik de radio aanzet?” zegt ze. “Ja hoor” zeg ik. “Als jij je maar goed kan concentreren”. Ze lacht lief naar me en alsof toeval bestaat is het nummer “Bad Girls” van Donna Summer op de radio. Mijn naughty bad girl Jasmijn loop naar de keukentafel en komt naast me zitten. Ze heeft nog nooit zo dicht naast me gezeten en terwijl ik me dat bedenk verslik ik me prompt in mijn cola. Terwijl ik half aan het stikken ben vervloek ik mezelf. In paniek slaat ze wat op mijn rug, wat natuurlijk niet helpt. Zonder iets te zeggen loop ik naar de gang in de hoop het toilet te vinden. Na eerst wat verkeerde deuren geprobeerd te hebben ga ik hoestend en proestend de ruimte binnen. Ik probeer rustig te ademen en tot mezelf te komen. Tegelijkertijd bekijk ik de ruimte goed. Er staat een leesmand met vrouwen-en meisjesbladen erin, er ligt een roze matje op de grond en alles is brandschoon. Ik herwin mijn zelfvertrouwen en stap met flair terug door de woonkamer naar de keuken.

Met grote schrikogen kijkt ze me aan. “Sorry, ik verslikte me en dan moet ik even ergens alleen zijn anders gaat het niet over” zeg ik. Ik geloof dat ik zojuist de volle waarheid sprak, zonder verhaaltechnische toevoegingen. Dat is toch opmerkelijk, ze moet wel extra speciaal zijn. “Ik vind het ook irritant als er iemand zit te kijken hoe ik me verslik” zegt ze goedbedoeld. Wat is het toch een lief meisje. Ik ga terug naast haar zitten en kijk naar de opengeslagen pagina van haar boek. Ik laat mijn blik snel over de pagina glijden en verkneukel me al. Dit weet ik als geen ander, scheikunde op brugklasniveau is een lachertje voor iemand als ik. Ik leg haar snel alles over chemische verbindingen uit zodat ik haar de rest van de middag gepassioneerd mag betasten. Ik vertel natuurlijk niet teveel anders zijn die bijlessen snel afgelopen. Ik doe er ongeveer een half uur over om uit te leggen waaruit chemische verbinden bestaan. “In zuivere stoffen met een moleculaire structuur heeft ieder molecuul een vaste structuur” hoor ik mezelf zeggen. Ze knikt begrijpend. Ze is mooi als ze knikt. Mijn ogen glijden van haar gezicht af naar beneden. Ze heeft door dat ik haar bestudeer en wordt rood. Ze wordt rood! We kijken elkaar langdurig aan en net als ik iets wil ondernemen hoor ik de achterdeur en komen er twee kleine meisjes binnen gestormd. “Lore en Merel kunnen jullie iets rustiger doen?” zegt ze streng. “Lore is mijn zusje” zegt ze verontschuldigend. Het kleine engelblonde meisje kijkt me brutaal aan en ze huppelt verder met haar vriendinnetje. Jasmijn en ik storten ons terug op de magische wereld van de scheikunde en al snel is het half zes. “mijn tante komt zo koken voor ons, omdat mijn ouders er niet zijn” zegt ze min of meer verontschuldigend. Ik begrijp dat ik niet langer gewenst ben. “Oké, smakelijk eten en ik zie je wel weer op school” zeg ik nonchalant.

Als ze nu meeloopt naar mijn fiets heb ik mijn doel voor vandaag bereikt. Dan grijp ik mijn kans. Als er een god bestaat bid ik tot hem dat ze aanbiedt mee te lopen naar mijn fiets. “Ik loop wel even mee naar je fiets” onderbreekt Jasmijn mijn gedachten. Ik kan de stroom blije gevoelens die me overvallen niet beschrijven. Het lijkt alsof er een hele zwerm vlinders is losgelaten in je buik en ze woest rondvliegen en alles in je lichaam in de war brengen. Ik ben helemaal warm en dat gevoel kruipt tot in mijn keel, waar het een krop vormt en ik me besef dat ik ergens wel zenuwachtig ben. Samen lopen we naar buiten en als we bij mijn fiets aankomen draai ik me om naar haar en kijk haar aan. Ze kijkt terug met verlegenheid in haar ogen. De zon breekt door op dit moment. Ik houd van dit soort cliché momenten. Ze doen me vergeten dat ik leef, en ik krijg het gevoel een soort god te zijn of een acteur in een suikerzoete film. Ik wil niets liever dan mijn armen om haar middel leggen en haar vasthouden, maar ik doe niets. Mijn lichaam werkt niet mee. “Ik spreek je op school wel over de volgende bijles?” zegt ze vragend. “Ja, dat is goed” zeg ik op dit cruciale ogenblik. Ze buigt naar me toe en kust me vluchtig op mijn wang. “Doei!” zegt ze en fladdert terug naar binnen. Ik stap op mijn fiets en rij met gemengde gevoelens richting huis.

Ik kijk achterom totdat het huis van Jasmijn uit mijn gezichtsveld is verdwenen en zet mijn fiets aan de kant van de weg. Zachtjes knijp ik in mijn wangen. Ik beweeg ze heen en weer om zo mijn vastgeroeste spieren een beetje los te krijgen. Het valt niet mee om twee uur achter elkaar met een glimlach op je gezicht te zitten, vooral als je het niet gewend bent. Ik stap weer terug op mijn fiets en rijd verder op het ritme van haar naam. Jas..trap..mijn..trap, Jas..trap..mijn. Plots hoor ik een hels getoeter en word ik bijna geschept door een rode sportwagen. “ Zondagsrijder! Idioot! Kun je allang rijden? Jij met je stomme Lotus Elan Sprint. “gil ik met mijn vuist omhoog. Ik moet even bekomen, knipper dan met mijn ogen en schreeuw zo hard als ik kan: “ Yeah! Seks en auto’s coming Robberts way baby! “ Misschien verklaar je me voor gek, maar dit lijkt me een duidelijk teken. Bijna geschept door een rode sportwagen en de langverwachte kus, dit alles in een uur! Volgens mij heb ik nog heel wat in het vooruitzicht. Ze was sowieso erg gretig, besprong me bijna, die Jasmijn. Ik kan het haar niet kwalijk nemen. Dat ik haar zo af moest houden om een beetje spanning te creëren had ik niet gedacht. Goed spul, die Musk. De volgende keer maar wat minder opdoen als ik niet wil dat de klus na twee bijlesjes al geklaard is. De bezegeling van onze liefde moet puur en echt zijn, daar wacht je minstens 5 lessen mee. Fluitend rijd ik naar huis en met twee zakken chips trek ik me terug op mijn kamer. Deze situatie vraagt om voorpret. Ik doe mijn kleren uit en sla mijn dekens naar achter. Met een hand graai ik onder mijn bed en haal de nieuwste autoweek tevoorschijn.

Om zeven uur sta ik alweer naast mijn bed. Ik heb er helemaal zin in. Het lijkt me heerlijk om Snok zijn gezicht te zien als alle brugklasmeisjes me bewonderend aankijken. Hoe fantastisch moet het zijn om naar Jasmijn te knipogen en een brede glimlach terug te krijgen, terwijl Snok wegkijkt van jaloezie. Geweldig zal het zijn als ze naar me toe komt rennen in de gangen. Dat ik haar optil alsof ze een veertje is en ronddraai totdat ze zich vastklemt om mijn nek en haar voeten het gezicht van Snok raken. “ Ma, ik pak een bus eerder, doei, “ roep ik terwijl ik met een boterham in mijn mond het huis verlaat. Ik zie de bus al aan komen en sprint een stukje zodat ik nog tijd heb om bij de halte mijn abonnement te pakken. “ Bonjour! “ zeg ik tegen de buschauffeur. Nonchalant stap ik over alle tassen heen en ga richting de achterkant van de bus. Ik plof neer naast een mij vaag bekende jongen en zet mijn koptelefoon op. Net als ik de play knop in wil duwen hoor ik hem fluisteren: “…vorige week nog bijna te grazen genomen.” Ik priem mijn vinger een paar keer in zijn schouder terwijl ik hem terloops laat weten: “ Wees niet bang. Je ziet er misschien wel uit als een vrouw met dat kapseltje van je, maar de zodanig penetrante geur die jij bezit maakt dat mijn hoofd ver weg van jou schouder blijft. “ We stoppen en ik loop de bus uit, de verbijsterde jongen achter me latend.

Maarten staat zoals altijd te wachten bij de kluisjes en vraagt me zonder te begroeten: “ Ken jij het een beetje? “ Waar heeft die knul het over vraag ik mezelf af en nog voordat ik het hem heb gevraagd praat hij alweer verder: “ Je scheikunde bedoel ik, we hebben ons laatste tentamen vandaag. “ “ Wat denk jij nou zelf? Is er ooit iets dat ik niet weet? “ antwoord ik vol overtuiging. Maarten verdiept zich weer in zijn boek en ik kijk of ik Jasmijn ergens zie. Tien minuten later loop ik met een zwetende Maarten en een trillende Snok het lokaal in. Nog eens tien minuten later sta ik weer buiten. Nooit geweten dat scheikunde sinds de brugklas zo weinig veranderd is. Ik blijf even wachten. Snok zal nu ook wel bijna klaar zijn. Zijn motto is: Langer dan twintig minuten over een tentamen staat gelijk aan VBO materiaal. En ja hoor, precies een kwartier nadat we binnen gingen gaat de deur open. Snok komt met een triomfantelijke blik het lokaal uitgestapt kijkt me aan en zegt: “ Eitje. Naar de aula dan maar? Maarten zal nog wel een paar uur bezig zijn. “ Ik zie Snok zijn oorschelp krullen en ik gok dat er meisjes in de buurt zijn. Achter me hoor ik gegiechel en ik zie een groepje van drie meisjes en twee jongens. Het gegiechel verstomd en even wordt er gefluisterd. Een van de meisjes buigt zich voorover en kust een blonde slungelige jongen die links van hun staat. “ Jullie staan gelijk, nu is het 1-1. “ zegt de ander. De meisjes draaien zich om en ik herken Jasmijn. Ze ziet me en knipoogt, ik doe niets. Mijn gezicht betrekt en ik loop verder richting aula. “ Wat is er met jou? Dat meisje knipoogt naar je. Ken je haar? “ zegt Snok half kwijlend. “ Nee. “ antwoord ik droog.

Goed stukje!

Mijn naughty bad girl Jasmijn loop naar de keukentafel en komt naast me zitten.

loopt

en:

Jij met je stomme Lotus Elan Sprint. “gil ik met mijn vuist omhoog.

technisch foutje met je leestekens

minstens 5 lessen mee

vijf liever voluit

play knop

play-knop ; vlgs mij moet er een streepje tussen


Robbert wordt hoe langer hoe erger

Grim

Grim schreef op 18-07-2004 @ 14:32 :

Robbert wordt hoe langer hoe erger

Grim

Dank je!! Jaha, hoe langer hoe erger dat is de bedoeling !!

[Charlottetje]

Prima stukje opzich, al moet je uitkijken dat het niet te veel een (cliche) liefdesverhaal gaat worden.
en er was een zin, die vond ik slecht:Misschien verklaar je me voor gek, maar dit lijkt me een duidelijk teken. Bijna geschept door een rode sportwagen en de langverwachte kus, dit alles in een uur!
vooral dat laatste deel 'dit alles in een uur'
maar moet nog eens zien of ik het morgen ook nog zo slecht vind hoor
het enige is dat ik het wel heel erg 'liefde' vind worden nu.

Charlotte
(misschien komt het allemaal door mijn gemoedstoestand, ik zal er later nog eens naar kijken, misschien dat mijn mening dan wat meer waard wordt....)

“ Hee man ze knipoogt toch niet voor niks naar jou? Wat een wondermooi wezentje! Wat een koninklijke heerlijkheid!” gaat Snok door. Ik bal mijn vuist en doe mijn uiterste best om hem niet op zijn verlekkerde gezicht te stampen. Als ik iets haat is het onmacht. De school is te klein voor mij en al mijn woede en teleurstelling. Ik zou dwars door het plafond willen vliegen, terwijl mijn armen onderweg in vleugels veranderen en ik koers zet naar Malibu. Om daar een vredig bestaan op te bouwen met rondborstige dames in rieten rokjes. Wie heeft brugklassers nodig? Ik niet. Ik schop tegen een prullenbak die nietsvermoedend in de gang staat. Die godvergeten prullenbak kijkt me brutaal aan. OKEE IK HEB BRUGKLASSERS NODIG. IK GEEF HET TOE. Mijn hart lijkt te schreeuwen, dadelijk explodeer ik nog. Brugklassers die van een verheven zaak als liefde een wedstrijd maken. Nou vráág ik je! Ik laat me op een stoel vallen en merk dan pas dat Snok me met open mond aan zit te gapen. “Wat ben jij agressief!” brengt hij uit. “Ach onnozelaar, jij snapt ook helemaal niks van deze wereld, en de vermolmde geesten van de mensen die er leven” bijt ik hem toe. Ik heb het helemaal gehad met hem en ik sta op. Zonder hem nog een blik waardig te keuren been ik de aula uit.

Zoekend naar iets op de grond waar ik tegen kan schoppen loop ik bijna tegen Jasmijn op. “Hee, ik zocht je net” zegt ze, terwijl ze me onderzoekend aankijkt. “Is hij boos? Heeft hij het gehoord?” hoor ik haar bijna denken. Mijn stemming slaat helemaal om. Wat kan het mij verdommen. Robbert Mier heeft niks gehoord daarnet. Ik schenk haar mijn verleidelijkste glimlach en wacht tot ze verder praat. “Ik sta eigenlijk ook erg slecht voor Engels, en je hebt me zo goed geholpen gisteren…” ze laat een verhaaltechnische stilte vallen waar ik niet op inga. “Zou je, als je tijd hebt natuurlijk, me nog wat bijles willen geven?” vraagt ze. Als ik hierdoor kan scoren en mijn examens haal, sla ik twee vliegen in één klap. “Dat is dan 1-1 voor Robbert Mier” roept een gemeen stemmetje in mijn hoofd. Jasmijn pakken, dat klinkt goed. Wie denkt ze wel niet dat ze is? Robbert Mier bedrieg je zomaar niet. Als ze niet zo’n heerlijk lijf had zou ik haar het recht ontzeggen met me te praten. “Ok, bel me maar als je tijd hebt” zeg ik. Ze belt me toch zodra ze thuiskomt. Die Jasmijn denkt twee vliegen in één klap te slaan door stompzinnige wedstrijden met haar vriendinnetjes te houden, en tegelijkertijd een stuk als ik te versieren. Ik vraag me af of ze het slecht bedoelt. Misschien wil ze wel gewoon indruk maken, het is tenslotte een onzeker pubermeisje. Natuurlijk bedoelt ze het niet slecht. Mijn ultieme doel is tenslotte met haar in bed belanden besluit ik. “Ik heb je nummer niet” jammert ze bijna. Jammerde ze? Vast wel. Ik zoek een stuk papier in mijn tas en krabbel met het papier tegen de muur mijn nummer neer. “There you go” zeg ik, en maak aanstalten om verder te lopen. Er komt iets breekbaars over haar gezicht. Ze mocht willen dat ik haar nu de toiletten in sleurde en haar mijn kunsten liet zien. Mooi niet, ze wacht nog maar even.

Zonder verder afscheid te nemen keer ik haar de rug toe. Ik kijk niet meer op of om en stamp de wc in om even te kalmeren. Mijn hoofd duw ik onder de koude harde straal water afkomstig van een kraan waar “Defect” op staat. Geen water kan dit gevoel van macht uit mijn systeem spoelen. Ik voel me opperbest. Niemand kan mij wat maken. De kraan laat ik lopen. Met een stukje bordkrijt, wat ik altijd bij me heb voor noodgevallen, maak ik mijn gezicht wit en loop de wc uit. Vlak bij de administratie houd ik wacht. Na tien minuten sijpelt er wat water langs de wc-deur naar buiten. Nog even. Als het sijpelen veranderd is in stromen komen er ineens langs alle kanten mensen aangerend om te kijken wat er aan de hand is. Ik zie mijn kans schoon en ga rustig aan de balie van de administratie staan. Een nors kijkende vrouw komt tevoorschijn en ik zeg: “ Ik voel me niet zo lekker en wil me graag ziekmelden. “ Ze gaat zo mogelijk nog norser kijken en traag geeft ze antwoord: “ Ziekmelden hoor je bij je afdelingshoofd te doen, niet bij de administratie. “ Ik kuch een keer alsof ik aan een slopende ziekte lijd en wijs dan naar de wc aan de overkant van de hal. “ Sorry, maar ik wilde mijn afdelingshoofd niet storen. Hij is zo druk bezig daar. Iedereen trouwens, dit leek me makkelijker voor hen. “ Ik kuch nog een keertje. Haar norse blik begint een beetje te verzachten en ze zegt: “ Ik snap wat je bedoeld. Je ziet ook wel erg wit, dus voor deze keer dan. Naam en klas? “ Ik vertel haar wat ze moet weten en strompel weg slepend met mijn been als een veteraan. Ik grinnik een beetje. Vijf mensen die de rommel van Robbert Mier opruimen terwijl hij zelf vrij is. Dit is mijn toekomst.

Mijn moeder doet thuis de deur open en ik hoef niets te zeggen. “ Je bent zo vroeg thuis. Je ziet zo wit. Kom kruip lekker in bed dan zal mama een warme beker thee boven brengen. “ Ik sputter niet tegen en duik gelijk mijn bed in. Nu alleen maar liggen en wachten op een telefoontje van Jasmijn. Als ik drie dagen in mijn bed gelegen heb zonder telefoontje van Jasmijn besluit ik dat het wel weer eens tijd word om naar school te gaan.

[Charlottetje]

wow, ik lees het ehhh, vrijdag en anders volgende week, denk ik, goed?

Charlotte

Whehe, leuk stukje weer!

Grim

[Aléantheriël]

leuk verhaal

Aléantheriël

[Een Tweeling]

Ik heb zonet het hele verhaal gelezen (je hebt me daarmee lang van m'n werk afgehouden - maar boeit niet, want ik heb nix te doen) en ik vind het zéér goed!

Fijne woordkeus, grappig af en toe, ik leef mee met die jongen - snap hem ook wel in een flink aantal punten!

Jullie schrijven het met zijn tweeën hè? Ik geloof dat ik af en toe iets te duidelijk kan zien waar de ander weer gaat schrijven, opzich wel jammer. Een beetje eenheid gaat dan verloren, of een soort van sfeer waar het verhaal zich in afspeelde.

Bijvoorbeeld dat stuk dat Robbert bij Jasmijn bijles geeft met het kusje aan het einde (had niet verwacht dat ze dat ging doen, qua hoe de rest van de middag samen ging), daarna rijd hij op zijn fiets weg en gaat hij schelden op een rode sportauto. Dát stuk vond ik zo anders dan diegene ervoor, net of Robbert schyzofreen is ( beetje overdreven, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel).
Ander voorbeeld: in het begin van het verhaal gaat hij in zijn kamer op zijn bed liggen dromen, dat vind hij zo oké - een stuk later gaat hij daar de Autoweek lezen.

Ook een beetje jammer vind ik dat hoe verder het verhaal zich vordert, hoe minder jullie de gedachtes van Robbert beschrijven, wat ik in het begin zo goed vond - en mijn aandacht er bij hield.
Maar ik snap ook wel dat dat meer de intro was, en het 'echte' verhaal het nu een beetje overgenomen heeft.

Al met al: gewéldig verhaal!

[Charlottetje]

Zijn arrogantie is nu een soort van veranderd in gemeen en irritant ofzo. Alsof het zo'n eikel is, het rotjoch van de school die overal misbuik van maakt en vaak spijbelt enzo. Dat spijbelen en agressief worden enzo, het wordt nu allemaal wel heel veel, terwijl ik in het begin het idee had dat hij dat allemaal niet zo makkelijk zou willen doen. De veranderingen gaan me iets te rap allemaal en er zijn te weinig karaktereigenschappen die goed terug blijven komen. Hij blijft natuurlijk altijd dezelfde persoon hoeveel hij ook zal veranderen, maar dus ook met bepaalde karaktereigenschappen, die ondanks die veranderingen er altijd zullen zijn!
En ik vat niet waarom hij ziek in bed zou moeten liggen om op haar telefoontje te wachten. Bellen doet ze toch na schooltijd, waarom zou hij eerder thuis moeten zijn? Hij hoeft haar toch helemaal niet te spreken op school?

Charlotte
het blijft leuk om te lezen hoor

Zonde dat zijn elitariteit eruit is

Grim

Grim: haha, zelf heb ik helemaal niet echt door dat hij niet meer elitair is. Ik vond het juist wel weer aardig terugkomen, maar misschien op een andere manier

Charlotte: Ik snap wel wat je bedoelt. Hij is nu wel erg veelzijdig Zelf vind ik wel dat zijn karaktereigenschappen van het begin wel blijven overheersen. Dat is het stomme, volgens mij heb ik dat hiervoor ook wel al ns gezegd. Als je zelf een stuk schrijft heb je al in je hoofd hoe die persoon in elkaar zit en zijn gedachtengang, wat hij bijvoorbeeld denkt als hij zo'n stunt uithaalt. Als jij het leest heb je dat dus niet en dat is ook helemaal niet zo gek, dat ligt meer aan de schrijver. Ik dacht zelf dat wel al eerder naar voren was gekomen (net als met die epilepsie aanval) dat als er iets tegenzit bij hem hij een soort van in extremen gaat en niet echt meer de controle over zichzelf heeft. Hij wil dan alleen maar een gevoel van macht hebben, het gevoel van overwinning en om dat te krijgen gaat hij van die rare dingen doen. Niet omdat hij raar en irritant is (maar ik snap dat dat zo over kan komen).

Tweeling: Leuk dat je het hebt gelezen ! Ik ben blij dat je het leuk vind, aangezien jou verhalen zelf ook altijd erg goed zijn. (je weet dus waar je over praat ) Ja het is idd wel zo, dat Sophie soms een ander beeld van de jongen en zijn karakter heeft dan dat ik heb. Dat is wel vrij moeilijk, maar ja het beste ervan maken he Bijvoorbeeld dat van die kus. Ik had inderdaad weer een heel ander idee, zoiets van: Huh?? Wat?? Kust ze hem wel!!?? Dat was niet echt wat ik in gedachten had, daarom heb ik er maar een (misschien kinderachtig) wedstrijdje van gemaakt. Net als het dooddrukken van Plato dat vond ik ook een vreemde reactie, daar heb ik dan maar die reactie van Kris bij verzonnen om er toch een swung aan te geven. Maar ja dat is allemaal een beetje een kwestie van smaak denk ik.

Een Tweeling schreef op 21-07-2004 @ 16:04 :
Ander voorbeeld: in het begin van het verhaal gaat hij in zijn kamer op zijn bed liggen dromen, dat vind hij zo oké - een stuk later gaat hij daar de Autoweek lezen.

Al met al: gewéldig verhaal!

Haha ik las nu nog ff wat je gister had geschreven en dat stukje van de autoweek en die rode sportwagen komt voort uit een stuk in het begin waarin hij zegt dat hij ondanks dat mensen het niet van hem verwachten houdt van seks en snelle auto's !! En het is niet echt de bedoeling dat je denkt dat hij de autoweek leest, maar meer dat hij er iets anders mee gaat doen, een beetje afgeleid van jongens die de playboy onder hun matras hebben liggen

Deze situatie vraagt om voorpret. Ik doe mijn kleren uit en sla mijn dekens naar achter. Met een hand graai ik onder mijn bed en haal de nieuwste autoweek tevoorschijn.

Had iemand dat uberhaupt in de gaten dat hij die niet gewoon ging lezen?

pandarve schreef op 22-07-2004 @ 08:28 :

Had iemand dat uberhaupt in de gaten dat hij die niet gewoon ging lezen?

Jup ik snapte em, jeeej

*kinderlijke vrolijkheid KNIP*

Grim

[Een Tweeling]

De Autoweek. 'Ohhh, check die geile nieuwe Fiat!'

Een Tweeling schreef op 22-07-2004 @ 10:59 :
De Autoweek. 'Ohhh, check die geile nieuwe Fiat!'

haha juist!

[Charlottetje]

jaja, we hadden het door
Het is inderdaad het eltaire wat ik toch mis.
Ik moet trouwens zeggen dat ik vind dat hij zichzelf heel goed in de hand heeft. Nou ja, hier en daar even niet (dat verslikken) maar hij bedenkt heel bewust van te voren wat hij gaat doen en heeft daarmee zichzelf heel goed in de hand juist!

Wat wil je hier precies mee zeggen?: Als je zelf een stuk schrijft heb je al in je hoofd hoe die persoon in elkaar zit en zijn gedachtengang, wat hij bijvoorbeeld denkt als hij zo'n stunt uithaalt. Als jij het leest heb je dat dus niet en dat is ook helemaal niet zo gek, dat ligt meer aan de schrijver. Ik dacht zelf dat wel al eerder naar voren was gekomen
Ik bedoel, wil je nu zeggen dat ik toch maar gewoon je verhaal moet nemen zoals jij het schrijft (dus net zo goed geen commentaar meer kan leveren) of bedoel je meer gewoon te zeggen dat je het inderdaad raar vind, maar ook niet weet hoe je het op moet lossen?
(ik bedoel het heel aardig hoor, voor het geval het aanvallend over mocht komen) Ik vond het eerste deel gewoon geweldig, maar voor mijn gevoel zakt de kwaliteit telkens een heel klein beetje. Voor hetzefde geld komt dat omdat ik het in delen lees en niet als geheel, ik weet het niet...

maar succes in elk geval!

Charlotte

Nee ik bedoel dat ik wel begrijp wat je bedoelt. Maar dat ik daar zelf niet zo'n heldere kijk op heb, want ik ben niet objectief. Ik weet wel precies wat ik schrijf, wat ik nog wil dat er gebeurd, wat ik wil dat er overkomt en hoe ik wil dat hij in elkaar zit. Daarom zijn er misschien delen die ik niet opschrijf omdat ik ze onbewust voor mezelf in mijn hoofd invul, daar hebben jullie natuurlijk verder niets aan als lezer. Maar dat dat vrij moeilijk is, want ik ben gewoon niet objectief, ik heb een heel ander beeld dan degene die het lezen, omdat ik zelf het plaatje wel in mijn hoofd heb. Snap je?

[Charlottetje]

oke, maar nu je dat geconcludeerd hebt, wat ga je er mee doen?
herschrijven doe je kennelijk niet, toch?
heeft het zeg maar wel genoeg nut dat ik nog commentaar geef terwijl jij toch al vanalles in je hoofd hebt en verder schrijft, dus niets meer met mijn commentaar kunt doen?

Charlotte
(misschien ben ik ook nog niet helemaal nuchter)

Charlottetje schreef op 25-07-2004 @ 11:27 :
oke, maar nu je dat geconcludeerd hebt, wat ga je er mee doen?
herschrijven doe je kennelijk niet, toch?
heeft het zeg maar wel genoeg nut dat ik nog commentaar geef terwijl jij toch al vanalles in je hoofd hebt en verder schrijft, dus niets meer met mijn commentaar kunt doen?

Charlotte
(misschien ben ik ook nog niet helemaal nuchter)

Ik ga nu nog niet herschrijven nu we nog niet eens op de helft zijn. Ik doe heus wel wat met commentaar, eigenlijk wel met vrijwel alle commentaar die ik krijg tot nu toe!

[Charlottetje]

ah, oke.
dus je gaat alleen het geheel herschrijven zeg maaredit: dus niet in delen ?
mag ik vragen waarom? Ik zie dat namelijk juist niet als goed of fout, maar ik hoor altijd zulke verschillende verhalen over herschrijven...

Charlotte

Charlottetje schreef op 26-07-2004 @ 17:13 :
Ik zie dat namelijk juist niet als goed of fout, maar ik hoor altijd zulke verschillende verhalen over herschrijven...

Charlotte

Enerzijds, sommigen vinden dat de spontaniteit eruit gaat door herschrijven, anderzijds vinden mensen dat je zo het beste de fouten eruit haalt

en wel meer redenen

Grim

[Charlottetje]

ah, Grim, toe, lees het de volgende keer iets beter
(of moet ik het gewoon helderder formuleren?)
ik had het niet over 'uberhaupt' herschrijven, maar over het tijdstip waarop, zeg maar.
'beroepsschrijvers' herschrijven altijd en toch blijft vaak de spontaniteit redelijk gehandhaaft.

Charlotte
maar laten we het over plato hebben
(door de titel ben ik begonnen met lezen, trouwens!)

Ik heb nu alleen het eerste stuk gelezen. Ik vind het sterk geschreven, het hele verhaal, de gedachtengangen, redeneringen en dergelijke. Keep on the good work. Als ik tijd/zin heb lees ik de rest ook nog, promise!

Uit. Voor zover dan...

APPLAUS!!! Ik vind het een GOED verhaal en niet langdradig, knap hoe je zo deze persoonlijkheid neerzet. Ik heb me zeer zeker niet verveeld. Mag ik vragen wat jullie van plan zijn te gaan doen als jullie het verhaal af hebben?

Charlottetje schreef op 26-07-2004 @ 19:29 :
ah, Grim, toe, lees het de volgende keer iets beter
(of moet ik het gewoon helderder formuleren?)
ik had het niet over 'uberhaupt' herschrijven, maar over het tijdstip waarop, zeg maar.
'beroepsschrijvers' herschrijven altijd en toch blijft vaak de spontaniteit redelijk gehandhaaft.

Charlotte
maar laten we het over plato hebben
(door de titel ben ik begonnen met lezen, trouwens!)

Hoiiiii,
We herschrijven wel kleine zinnetjes enzo hoor tussendoor en schrappen enzo. Grote stukken lijkt me beter als het echt klaar is, dan kun je het een beetje als een geheel zien, dan kun je beter kijken wat je er wel goed in vind passen en wat niet, en wat er goed naar voren komt (bijvoorbeeld in zijn karakter) en wat minder goed naar voren komt en wat er minder sterk is enzo. Volgens mij kan je dat allemaal wat beter bekijken als het echt klaar is.

thomaster87 schreef op 27-07-2004 @ 17:15 :
Uit. Voor zover dan...

APPLAUS!!! Ik vind het een GOED verhaal en niet langdradig, knap hoe je zo deze persoonlijkheid neerzet. Ik heb me zeer zeker niet verveeld. Mag ik vragen wat jullie van plan zijn te gaan doen als jullie het verhaal af hebben?

Ik ben blij dat je je niet verveelt hebt !!! Ik heb nog niet echt een idee wat we gaan doen als het klaar is, jij? Het ligt nu toch een beetje stil het schrijven, of ja, we zijn wel al wat verder als wat er hier nu gepost staat, maar dan is de een weer op vakantie of de ander moet verhuizen en dan schiet het minder snel op. Ach ja, het is niet zo dat we een deadline hebben ofzo !!

[Millroy]

Waar slaan die jullie en we op?
Team schrijf werk ofzo?

Millroy schreef op 28-07-2004 @ 14:18 :
Waar slaan die jullie en we op?
Team schrijf werk ofzo?

haha ja, mijn meedere persoonlijkheden hebben het nog net niet overgenomen.

Ja, ik heb aan het begin ook al ns gepost (geloof ik) dat we dit verhaal met zijn 2-en schrijven !

De naam hebben we veranderd naar: De mens is zeven en ik ben tien! omdat dat misschien meer slaat op het gehele verhaal. Vinden jullie dat ook of vinden jullie de originele (topicnaam) titel beter?

[Charlottetje]

ik was eigenljk nog steeds aan het wachten op het plato deel en op het a-sexuele
houd dit gewoon als werktitel, veranderen kan altijd nog!

Charlotte

[Zut Alors!]

Ik vind deze titel juist hartstikke geschikt. Zelfs al is Robbert niet a-sexueel, hij voelt zich verheven, en wat is nou nerderiger dan Plato? De titel hoeft niet persé gekoppeld te zijn aan de inhoud van het verhaal.
Laat hem in ieder geval nog even staan, want hij is imho vele malen beter dan die andere, evt. nieuwe titel

[Charlottetje]

^indeedos

Zo, uit! hahaha....
Dat duurde wel even zeg!
Geweldig geschreven, superleuk onderwerp.
Het enige dat ik erg jammer vind is dat het eerste deel te snel is afgelopen in verhouding tot het puberige ettertje.
Ik vind het een machtig idee om hem steeds irritanter te maken, maar ik vind het ook erg jammer dat hoe hij in het eerste stuk is snel verdwijnt.
Top meiden!

[Charlottetje]

Mir-idiotA schreef op 04-08-2004 @ 15:19 :
Zo, uit! hahaha....
Dat duurde wel even zeg!
Geweldig geschreven, superleuk onderwerp.
Het enige dat ik erg jammer vind is dat het eerste deel te snel is afgelopen in verhouding tot het puberige ettertje.
Ik vind het een machtig idee om hem steeds irritanter te maken, maar ik vind het ook erg jammer dat hoe hij in het eerste stuk is snel verdwijnt.
Top meiden!

kijk, dat bedoel ik nou ook!!!
*hehe*

Charlotte

haha iedereen is het volgens mij eens met het bovenstaande

pandarve schreef op 05-08-2004 @ 13:57 :
haha iedereen is het volgens mij eens met het bovenstaande

schrijf nou maar

Ik ben het goed zat dat Kris alsmaar op de rand van mijn bed zit en mijn hand vast wil houden. Hij is ervan overtuigd dat ik aan een onontdekte ziekte lijd en dat ik te hard voor mezelf ben door terug naar school te gaan. Vanuit mijn bed kijk ik mijn kamer rond, heel bewust alsof het mijn kamer niet is. Wat nietszeggende filmposters, blauwe gordijnen, stapels boeken en tijdschriften. Over mijn grote robuuste mannenstoel hangen kleren en het Mozart borstbeeld dat me altijd bemoedigend toeknikt pronkt op mijn piano. De geur van slaap hangt nog in mijn kamer. Ik kijk naar mijn gsm die doelloos op mijn nachtkastje ligt. Ik probeer het ding te negeren maar om de zoveel tijd moet ik gewoon even kijken. Ik sla mijn dekbed terug en stap uit bed. Verman jezelf Robbert! Je hebt je medeleerlingen te lang op je komst laten wachten. De wereld heeft je nodig! Dat laatste roep ik hardop en mijn woorden ketsten hard tegen de vier witte muren. De wereld heeft me nodig! Ik loop fluitend naar de badkamer en ga uitgebreid douchen. Terwijl ik mezelf grondig was zing ik alles wat in me opkomt. Ik hoor mijn boze familie tegen de deur bonken maar who cares?! Als ik vanonder de douche kom geef ik mijn moeder een kus op haar wang, voor alle goede zorgen van de afgelopen drie dagen en ik ren als vanouds weer naar de bus. Op school aangekomen voeg ik me bij Snok, Vranx en Maarten die verrukt zijn om mij weer in levenden lijve te zien.

Bemoedigend krijg ik wat klopjes op mijn schouder. Op zo’n moment is het heerlijk om terug op school te zijn. Ik kijk mijn drie vrienden aan met waardering. Dan zeg ik genietend: “Drie daagjes ben ik weggeweest en het lijkt wel of je tien kilo bent aangekomen. Maarten pig in the city. En Vranx, mijn trouwe Vranx, vraag maar of je moeder terug Clearasil koopt, want dat goedkope merk maakt het alleen maar erger. “ Snok lach zich kapot en zijn ogen krimpen in tot een vage streep. “ Niet in slaap vallen, Snok, jongen, gewoon die ogen openhouden en volgende keer wat minder lang naar vaders porno kijken, okee? “ Er valt een stilte en ik barst in lachen uit. “ Grapje jongens, grapje! “ snuif ik. Ik ben duidelijk nog steeds de grappigste van de groep.
De sfeer op school lijkt steeds meer bedrukt te worden naarmate de examens dichterbij komen. Bij elk groepje dat ik passeer vang ik het woord ‘examen’ op. Het lijkt zelfs wel alsof niemand me gemist heeft! Dit beeld ik me hoogstwaarschijnlijk in want ik ben gewoon onmisbaar. Als ik niet op school ben verdrogen alle planten, hoeveel water men ze ook geeft. Als ik mij een paar dagen niet onder de mensen begeef wordt het gat in de ozonlaag groter en beroven meer mensen zichzelf van het leven. Al die mensen beseffen alleen niet ten volle dat mijn verschijning hen levenszin geeft en geluk schenkt maar ze beschikken dan ook niet over een intellect als dat van mij.

Zelfs Vranx en Maarten praten over alle dingen die ze nog moeten leren, nadat ze mij uiteraard uitbundig begroet en besnuffeld hebben. Hoe diep ik ook nadenk, ik zou niet weten voor welke vakken ik moet leren. Dat ik zelfs de moeite neem om naar school te komen vind ik al voldoende. Als ik na probeer te denken over school lijkt het alsof de kraan naar mijn hersenen dicht wordt gedraaid en vrijwel direct dansen er allemaal meisjes in mijn hoofd, die allemaal het gezicht van Jasmijn hebben. Ik voel hoe iemand op mijn rug tikt en zonder me om te draaien weet ik dat het Jasmijn is. Ik weet het niet, maar ik vóel het. Ik draai me om en geef haar onmiddellijk mijn afstandelijke doch verleidelijke blik. Die doet het goed bij de vrouwen. Ik zie hoe overdonderd ze is en kleed haar zo ongeveer met mijn ogen uit. Ze voelt het. Wat hou ik ervan om meisjes in verlegenheid te brengen. Moedig als ze is hervindt ze haar woorden en stamelt; “Hoi Robbert, ehm heb je vanmiddag tijd voor die bijles Engels?” Wat? En mijn afwezigheid van de afgelopen dagen dan? “Ja sure” zeg ik cool. “Nou ik moet gaan, mijn goede vrind Snok komt net binnen. Hasta la vista baby!” Zonder nog om te kijken loop ik naar Snok die me weer zo’n onnozele blik geeft. “Weer dat meisje” kwijlt hij. Ja Snok, kijk maar goed, want meer dan kijken zit er niet in voor jou, jij zielige lasteraar. Zoals Jasmijn mij eerst emotioneel raakte, zo raakt ze mij nu nog slechts met haar lichaam. Verplaats je maar eens in mijn positie als je mijn uitspraak hard vindt. Nog geen week geleden zou ik haar eerlijk en trouw als een koene ridder geschaakt hebben. Maar met Robbert Mier spot je dus niet, laat dat duidelijk zijn. Ze vertrapte mijn hart, of nou ja ze maakte er een paar krasjes op en nu mag ze in haar handjes wrijven dat ik haar nog wil, hetzij voor een doel dat puur uit lust bestaat. De zoemer gaat en weer een saaie dag gaat aan me voorbij. Tijd voor bijles.

[Charlottetje]

whoei!!!!

maar ik ga eerst even het journaal kijken en 'lunchen'

Charlotte

[Charlottetje]

ik vind je laatste 3 woorden een beetje jammer,
het voegt ook totaal niets toe, dus zou je het naar mijn mening beter weg kunn laten.
het is gewoon weer de oude robbert mier, al moest ik er toch weer even in komen ofzo. alsof ik aan de tekst moetst wennen voor ik het goed kon vinden.

Charlotte
het is echt zulk raar weer buiten... het bezorgd me hoofdpijn

Bij het hek staat Jasmijn weer braaf te wachten. Ik haal mijn fiets en sjok verveeld naar haar toe. O hoe snel de verveling zijn intrede doet. De rit naar Jasmijns huis gaat snel. Doordat ik niet meer zenuwachtig ben kan ik zelfs een normaal gesprek met haar voeren. Zij daarentegen lijkt steeds nerveuzer te worden van mijn ongeïnteresseerde houding. Ik kan haar bijna dingen horen denken als; “Vindt hij me nog wel leuk?” “Misschien had ik mijn haar beter los kunnen doen”. Of misschien moet je me niet als prijskoe behandelen, val ik haar in gedachten in de rede.

Ze draait haar goddelijke gezichtje naar me toe en lacht verlegen. Ik heb het gevoel dat ik smelt of dat ik rijd op een botloos paard. Lieve naïeve Jasmijn. Kleine engel. Fee uit een donkere kelderschacht, met je blonde engelenharen, klaar om de wereld te redden. Ineens hou ik met heel mijn hart van dit dertienjarige meisje. Het feit dat ze mij als een wedstrijdobject ziet bekoort me nu alleen maar. Het enigst wat ik eigenlijk wil is haar zachtjes neerleggen op de bank bij haar thuis en mijn hand onder haar roze vestje schuiven. We zijn weer bij haar huis aangekomen en ik zet mijn fiets op precies dezelfde plek als de vorige keer. Dat brengt geluk, en zo niet zal het ook niet verslechteren. Je fiets op dezelfde plek garandeert een risicoloze situatie!

Ze doet de achterdeur open en loopt zelfverzekerd naar binnen. Ik ben nu benadeeld, dit huis is haar territorium. Toch lijkt ze ineen te krimpen als ik haar aankijk. Ik blijf natuurlijk ouder.
“Zullen we dit keer boven zitten?” vraag ik. Ik schrik zelf van mijn brutale vraag en hou me in om niet heel verwijfd een hand voor mijn mond te slaan. Alsof ze op deze vraag had gewacht zegt ze iets te uitbundig “Ja! Wat een goed idee” en vergeet zelfs te vragen of ik iets wil drinken. Daar hou ik dus niet van. Mensen die vergeten te vragen of ik iets wil drinken. Ik lijd denk ik aan een ziekte waardoor ik eeuwig dorst heb. Ze loopt voor me uit naar boven en intussen check ik snel even mijn adem.
Als ik bovenkom zit ze al op haar bed en kijkt me doordringend aan. Ik ga dicht bij haar zitten en plots verandert ze in een soort ijssculptuur. Ik besluit maar gewoon te beginnen met de bijles. Met deze chick valt weinig te beginnen.

Terwijl ik haar opdraag Engelse zinnetjes te repeteren staart ze in gedachte naar een gekreukte poster waar een boybandje uit het jaar nul op staat. Volgens mij is ze heel strategisch een plan aan het bedenken om me te kussen. Als ik het woordenboek doorblader zie ik dat ze haar nagels inspecteert. Ze vraagt zich vast af of ze wel mooi genoeg voor me is. Ik rek me uit en probeer mezelf heel breed te maken. Jasmijn staart naar een foto van een sportclub op haar bureau. Volgens mij vergelijkt ze al die opgeblazen mannetjes met mij en beseft ze dat ze maar getroffen heeft. Ik kuch een paar keer om aan te geven dat ik nu wel klaar ben voor een glaasje drinken. Als ze niet reageert besluit ik er maar een proestbui van te maken. Eindelijk vang ik haar blik. “ Gaat het? “ vraagt ze. Kijkend naar de klok schraapt zij dit keer haar keel. “ He Robbert, als je het niet erg vind zou ik over tien minuutjes graag willen stoppen. Ik moet nog gaan tennissen vanmiddag “.

Even ben ik van mijn apropos. Tennis? Doet mijn Jasmijn aan tennis? Walgelijk! Ballet, prima. Paardrijden, best. Zelfs hockey had ik nog kunnen accepteren, maar tennis. Tennis is bijna zo erg als volleybal. Een clubje mensen, een kliekje bij elkaar. Op elk feest elkaar af lopen te likken en vervolgens in elkanders kont kruipen onder wedstrijden. “ Oh Inge wat een geweldige opslag. “ “Zeg Guus, jou backhand is zo heerlijk sterk. “ of “Meneer de Bruijn, lang geleden zeg. Hoe is het nu met Jos? (kan hij nog steeds zo goed neuken?) Bij hockeymeisjes staat tenminste hun “ geef mij tien biertjes en ik trek mijn topje uit– imago” bekend. Tennis bah, alleen al bij die gedachte daalt Jasmijn in mijn achting. Mijn mond wordt droog en zo aardig mogelijk vraag ik haar: “ Oh tennis, leuk zeg. Doe je dat al lang? “ Ze grinnikt een beetje en krijgt een blos op haar wangen voor ze antwoord: “ Om eerlijk te zijn ben ik pas een weekje geleden begonnen. “ Ik slaak een zeer verrukt, maar mannelijk kreetje. Nu is alles me duidelijk. Natuurlijk is Jasmijn net begonnen met tennis. Deze tijden waarin Anna Kournikova en Maria Sharapova met hun beeldschone lichamen de tenniswereld veroveren, dat wil zij ook. Jasmijn hoopt op deze manier vast nog heerlijker te worden, speciaal voor mij. Geïnteresseerd kir ik: “ Goh Jasmijn knap zeg, vooral doorgaan joh, is goed voor de uh..gezondheid. “ Ik kan een verlekkerde blik niet onderdrukken als ik denk aan wat mij toe gaat komen. Als ik mijn ogen weer richt op Jasmijn zie ik dat ze me aankijkt alsof ik iets heel pervers heb gezegd.

Ik probeer snel de aandacht af te leiden en vraag om wat te drinken. “ Ja, ik ga even wat halen. Je zal wel even moeten wachten, want ik geloof dat ik eerste drie deuren van het slot moet halen voor ik in de kelder ben. “ zegt ze grinnikend. Zodra ik haar voetstappen op de trap naar beneden hoor spring ik op en kijk haar kamer rond. Mijn oog valt meteen op een oudroze doosje onder een kleedje, onder een stapel boeken, onder haar bureau. De hoofdprijs, gok ik. Een zus hebben heeft toch een voordeel. Ik heb vaak genoeg haar kamer afgespeurd op zoek naar telefoonnummers van vriendinnetjes of verpakte condooms. Ik hijg een beetje en luister of ik Jasmijn de trap nog niet op hoor komen. Als ik besluit dat alles veilig is open ik het doosje. In een boerenzakdoek gewikkeld vind ik inderdaad wat ik al gehoopt had: haar dagboek. Nog een keer luister ik goed of ze er niet aankomt en sla het dagboek een paar bladzijdes voor het eind open. Ik lees: “ Ik kan aan niets anders meer denken. Natuurlijk is hij wel veel ouder dan mij, maar tien jaar is niets. Het kan mij niks schelen. Ik heb erg veel zin in donderdag na school, dan zie ik hem weer. Ik heb er zo’n zin in. Lekker naar de tennisclub. “ Ik hoor de trap kraken en steek snel het dagboek weer in het doosje en gooi het onder het kleedje, onder de boeken, onder het bureau en maak een zweefduik naar het bed. Zie je nou wel, ik had gelijk. Ze is helemaal gek van me. Ze denkt alleen nog maar aan mij. Ik heb haar in mijn vuistje. Nog even en ik kan met haar doen wat ik wil. Haha, dat ze denkt dat ik al drieëntwintig ben. Ik dacht toch echt dat ik al een keer had laten vallen dat ik nog maar negentien ben. Misschien is ze vergeetachtig. Schattig dat ze zoveel zin heeft om hierna naar de tennisclub te gaan. Ze wil vast haar vriendinnen vertellen over hoe geweldig ik vanmiddag weer was.

Ze holt de kamer in en geeft me een glas cola. “ Sorry Robbert, maar kun je even opschieten. Ik moet echt zo door. “ Lachend gooi ik de inhoud van het glas in een keer in mijn keel alsof het een shot tequila is. Ik volg haar naar beneden, maar besluit niets te zeggen om het spannend te houden. Dat doet zij immers ook met haar “even opschieten”. Bij mijn fiets aangekomen doet ze ineens wel erg haastig. Weer zenuwachtig natuurlijk. Ik geef haar een knipoog en spring zwierig op mijn fiets. Ze lijkt even niet te weten wat ze met die knipoog aan moet. Ze houd het spelletje goed vol, dat moet ik toegeven. Die teug cola is een beetje zwaar gevallen. De hele fietstocht lang dood ik de tijd door Jasmijn haar naam te boeren. Ik ben een Neanderthaler, een beest. Ze maakt me wild, die Jasmijn.

[SiemdeCyper]

Haha, die laatste twee zinnen zijn masterlijk. (o god, ik heb dat woord overgenomen van mijn tafelgenoot, exsusez moi)

Heel leuk. Fijn dat jullie weer produceren. Alleen dat chick (bij dat stukje op het bed) past er niet zo goed bij. Zou ik vervangen.

Nou ik kijk er naar uit snel weer wat te lezen!

Damn, dít heb ik gemist zeg!

Masterlijk, echt!

Grim

Dank jullie, dank jullie !! Duurde wat langer, aangezien we allebei op vakantie waren !! Maar kben blij dat het toch (weer) bevalt!!!!!!

[Nijn*]

WAUW! Ik heb alle stukken in één keer achter elkaar gelezen, en ik vind het fantastisch! Nu begrijp ik ineens waar het niveau van Letteren is gebleven; in dit topic. Ik vind dat je een prachtige schrijfstijl hebt, mooie woordkeuze. Die Robbert is volgens mij zo gek als een deur, echt heel erg goed beschreven. Ik hoop dat er snel weer een vervolg komt!!

Nijn* - helemaal in de ban van je talent..

[Charlottetje]

Dat gebruik van 'chick' vind ik ook niet zo geweldig hier, eigenlijk.
Dat hij zo snel doorheeft waar haar 'geheime documenten' liggen a la, dat dat allemaal zo opzichtig verpakt is ook, maar dat hij over zoiets heen leest, dat hij dat echt denkt, kom op! dat kan echt niet! Zo onnozel kan hij echt niet zijn, door welke factoren dan ook, maar dit vind ik gewoon net iets te ongeloofwaardig.
De schrijfstijl blijf ik wel waarderen natuurlijk.

Charlotte