Alleen jouw wereld

[troep]

Mephostophilis schreef op 11-07-2004 @ 21:20 :
Je maakt een denkfout omdat je eerst stelt dat er een machine is die een voorwerp eeuwig kan verkleinen, terwijl zo'n machine natuurlijk niet kan bestaan. Hierdoor pas je wiskunde te direct toe op de echte wereld en dat geeft een onjuist beeld.

Tenzij je een machine hebt die de *massa* van de appel analyseert, 10% van die *massa* berekent, vervolgens die 10% van de *massa* van de appel afhaalt, en dit telkens herhaalt. Zo een machine bestaat niet natuurlijk, maar volgens zo een systeem zou een machine potentieel die appel oneindig kunnen verkleinen.
Slechts bedoelt als hoe zo een machine wel zou kunnen bestaan, niet als argument voor iets.

Een zonnebloem reageert op zijn omgeving (op de zon om precies te zijn.) heeft die dan ook een bewustzijn ?

[T_ID]

waarom deze hele discussie? er is toch een vaststaand punt waarop een appel de stoffen verliest waardoor je het een appel kunt noemen?

vergelijk het met een chemische stof, je kan het terugbrengen tot 1 molecuul, en daarna krijg je een andere stof als je er nog meer vanaf haalt.

[willypirate]

troep schreef op 08-08-2004 @ 13:39 :Een zonnebloem reageert op zijn omgeving (op de zon om precies te zijn.) heeft die dan ook een bewustzijn ?

Ik denk het wel aangezien planten zich op een bepaalde manier "gedragen". Alleen kan ik me dat bewustzijn ook heel moeilijk voorstellen , maar dacht wel dat aristoteles het ook een bewustzijn toekende , alleen ben ik de argumenten vergeten

[Kozak]

Interessante discussie. Ik moet zeggen dat ik naar eigen zeggen 50% van mijn denktijd sinds een paar jaar aan dit onderwerp wijdt, en soms wel tot verhelderende inzichten kom (ik zeg niet 'goed' aangezien de inzichten alleen maar orde maken in mijn persoonlijke chaos die andere personen niet hoeven te bezitten).

De slimste opmerking vond ik tot nu toe: Definieer bewustzijn. Omdat het duidelijk is dat iedereen verschillende definities van bewustzijn heeft die hij als de algemeen geaccepteerde vorm ziet (naar ik aanneem, anders hadden ze de tijd moeten nemen om te zeggen dat dat hun visie was).


Het grappige van bewustzijn is dat je niet zomaar kan zeggen dat een mens bewust is. De onbewuste mens functioneert hetzelfde als een bewuste mens. Bewustzijn is het feit dat als jij geen input meer binnen krijgt (beelden, kriebels, gedachten, geluid), het gevoel hebt dat jouw persoon daar ergens in jouw cranium gelocaliseerd ligt. Als je onbewust zou zijn zou daar leegte zijn, zwart, niks.

Een hersen is input->output. Als je een euri in een frisautomaat gooit rolt er een flesje uit, allemaal macromechanische processen (wat tandwieltjes, etc). Zou de frismachine bewust zijn? Nee natuurlijk niet, het is allemaal mechanisch. Als de machine bewust zou zijn zou de uitvoer niet anders zijn, ook een blikje, alleen zou de machine zelf bewsut zijn van het proces terwijl het zich uitvoert (het systeem heeft geen hardware matig geheugen).

Het bewustzijn heeft alleen een ingang, geen uitgang. Er is niet iets spiritueels(jouw bewustzijn) dat keuzes neemt, jouw ziel kan geen moleculen bewegen (de chemische processen die jouw hersenen mogelijk maken), je wordt je alleen bewust van de van te voren voorspelbare uitkomst van de chemische processen die zich in jouw brein hebben afgespeeld.

Nog even over het grid. Ik neem aan dat iedereen zich ervan 'bewust' is dat we niet in een grid leven, maar duidelijk bewijs is daar natuurlijk neit voor.

Stel een foton voor afgevuurd van onze meest geliefde ster; Zon. Hij scheert langs de aarde het zonnestelsel ut. Na 20.000 lichtjaar komt het een lichtjaar tegen. Het foton heeft nog gewoon lichtsnelheid, maar terwijl hij langs het zwarte gat scheert en er aan probeert te ontsnappen trekt het hem toch aan. Langzaam aan begint zijn snelheid af te nemen. Dit is gewoon uit te drukken in een formule met tijd als kwantificerende component. Tijd kun je tot het oneindige downscalen. Het foton zal dus tot hij snelheid = 0 heeft een oneindig aantal posities en een oneindig aantal snelheden hebben gekregen.
Nu kun je wel denken, het deeltje wordt in een rechte lijn naar het gat toe ge trokken. Er zitten in die lijn een oneindig aantal posities? Die lijn is maar een 3d lijntje in het gigantische unviersum, als je het universum vult met al die lijntjes (die op hun buurt weer een oneindig aanta posities in kunnen nemen) oneindig*oneindig aantal posities in het heelal? Dit is iets wat ik nog niet helemaal master. Uiteindelijk is alles oneindig is is meer dan oneindigheid, oneindigheid+2 gewoon oneindigheid.

Ook als je een grid gebruikt denken mensen snel aan oppervlakten, maar een grid van posities, per positie zijn er 10 nummers, van de 10 dimensies die de eigenschappen van die positie geven. Je zou dus ook kunnen zeggen dat het heelal wel een grid is, waarbij de afstand tussen de opeenvolgende posities oneindig klein is.

Maar misschien moet je sowieso niet een grid denken als iets trigonometrisch, maar als iets quantificerends. Het heelal is gevuld met deeltjes en 2 deeltjes kunnen nooit op dezelfde positie zitten omdat de krachten die ze voordat ze op dezelfde positie zouden zitten, oneindig groot zijn. Dus uiteindelijk leven we toch in een grid. Als ik tegen een muur aan sla, blijven mijn moleculen op hun plaats en de muur ook.

Mijn bijdrage.