Zwangerschap, defenitieve stap in relatie ?

[Lotte]

Dusjcrib schreef op 04-09-2004 @ 15:40 :
Wanneer je kinderen ziet als een last verbaasd het me ook niets dat je het slechts rationeel kunt benaderen en al helemaal geen enkel idee hebt van de impact die een abortus kan hebben op meisje/vrouw. (Ik denk dan ook aan een vrouw die een abortus heeft laten plegen terwijl ze daar gevoelsmatig niet achter stond, later wanneer ze er wel 'aan toe is' wel een kind krijgt die vervolgens de gevolgen mag ondervinden van de eerder gebeurde abortus d.m.v. hoge verwachtigen, oud verdriet en daardoor een huilende moeder etc.) Ik stel geestelijke gezondheid boven financiële mogelijkheden. Ik weet als geen onder hoe schadelijk het is voor een kind om ongelukkige ouders te hebben. Ik weet 100% zeker dat ik een kind ook nu al een gelukkige jeugd kan bezorgen en geluk lijkt me toch het belangrijkste. Niet welvaart.

Als je er later spijt van hebt, heb je duidelijk de verkeerde beslissing gemaakt. Maar dat kan ook gebeuren als je het kind houd. Beetje loos argument dus.

[HBlast]

"The wing is on fire."

[Lotte]

Dusjcrib schreef op 05-09-2004 @ 20:25 :
Omdat ratio en emotie nogal van elkaar verschillen. Een rationele benadering houdt weinig tot geen rekening met emotionele gevolgen. De impact verschilt natuurlijk per meisje. Mijn punt is dus, dat wanneer je hele gevoel schreeuwt het kind te willen houden een rationele beslissing niet voldoet. Een meisje die het eigenlijk niet wil etc. zal ook minder emotionele gevolgen ondervinden.

Een meisje dat echter zodra ze erachter komt dat ze zwanger is een stroom van geluk voelt (omdat ratio toch net wat secondes later pas volgt) zou weleens heel erg lang doodongelukkig kunnen zijn van een abortus.

En als je maar wil naief? Ik heb toch al heel erg veel bereikt met die instelling, dingen die ik heel lang als onmogelijk heb geacht. Als je echt een kind wil, dan ben je bereid extra hard voor je studie te moeten werken, minder uurtjes slaap te kunnen vangen, elke cent om te moeten keren voor je hem uitgeeft zonder dat je hier ongelukkig van wordt. Als je maar wil vind je lieve mensen om je heen die je zullen helpen, als je maar wil haal je speelgoed voor je kindje bij de speeltheek ipv alles zelf aan te moeten schaffen. Als je maar wil zit je 's avonds wanneer het kind in bed ligt terwijl je in je studieboek leest nieuwe sokjes te breien.

Wilskracht lijkt me nu juist allesbehalve naïef. Je kunt bij alles wel blijven 'jamaren', dan wil je dus niet... dus dan moet je het ook niet doen nee.

Met wilskracht kan je veel bereiken maar dan moet je ook nog de middelen hebben om datgene te bereiken. Wilskracht is nodig, maar met alleen wilskracht kom je er vaak niet.

[Lotte]

Madita schreef op 04-09-2004 @ 13:32 :

en ookal kun je hem niet alle materiele dingen geven ( alhoewel, wie weet met wilskracht krijg je erg veel voormekaar) maar ik denk dat je de basis dingen zeker weten kunt geven, om een gezond leven te volgen..

je toekomst hoef je er niet mee te verpesten.... Als ik zelf nu zwanger zou raken, zou ik mijn studie afmaken, natuurlijk niet in de zelfde tijd, en zou amper naar colleges kunnen, maar op mijn universiteit waren er wel meer gevallen, die gewoon thuis studeerden, en de leraren hadden wel begrip ervoor, en kon ze sommige tentamens uitstellen etc. Verder gewoon hulp vragen, aan je familie, de familie van je vriend, vrienden.....

Als je het er voor over hebt, kun je ontzettend veel voormekaar krijgen, een kind, een goeie relatie en een leuke studie, al is het gecompliceerder,.... Ik weet het, klinkt erg stijf, maar met wilskracht krijg je erg veel voor mekaar.

Ik weet het, omdat ik anders nooit geboren zou zijn!!

Eten is o.a. een basisbehoefte, als je dat niet kan betalen vind ik dat erg. Met alleen liefde kan een kind niet blijven leven hoor, daar heeft hij toch echt materiele dingen voor nodig. Wat dacht je van school, luiers en een bedje.

En over je studie afmaken/beginnen. Dat kan alleen redelijk lukken als je een universitaire opleiding wilt gaan doen. Want bij een praktische MBO-opleiding kan je als zwangere vrouw echt niet goed en/of verstandig meedoen. Tenminste, ik zou niet veel zwaar werk gaan leveren als ik zwanger ben.

En wat bedoel je met er, in de zin 'Als je het er voor over hebt'? Als je een kind krijgt in zo'n situatie kan het eerder slecht aflopen dan goed. De kans dat je erg gaat genieten van je opleiding, relatie en kind is erg gering.

En over dat wilskracht had ik nog wat geschreven.

[iedje]

Lotte schreef op 07-09-2004 @ 16:28 :
Eten is o.a. een basisbehoefte, als je dat niet kan betalen vind ik dat erg. Met alleen liefde kan een kind niet blijven leven hoor, daar heeft hij toch echt materiele dingen voor nodig. Wat dacht je van school, luiers en een bedje.

En over je studie afmaken/beginnen. Dat kan alleen redelijk lukken als je een universitaire opleiding wilt gaan doen. Want bij een praktische MBO-opleiding kan je als zwangere vrouw echt niet goed en/of verstandig meedoen. Tenminste, ik zou niet veel zwaar werk gaan leveren als ik zwanger ben.
En wat bedoel je met er, in de zin 'Als je het er voor over hebt'? Als je een kind krijgt in zo'n situatie kan het eerder slecht aflopen dan goed. De kans dat je erg gaat genieten van je opleiding, relatie en kind is erg gering.

En over dat wilskracht had ik nog wat geschreven.

sorry maar hier heb je t mis. ken meerdere gevallen die mbo secretarieel gingen doen. bbl wel te verstaan. dus 3 of 4 dagen werken en leren. het werk op kkantoor is zo zwaar niet....

Dat zou voor mij over 3 jaar al zijn Nou, dat vind ik nogal vroeg. Offtopic: hoewel volgens mijn anw-leraar 19 de perfecte leeftijd is om kinderen te krijgen, als vrouw zijnde dan
Sja, ik ben dan waarschijnlijk in het eerste jaar van mijn studie ik zie een kind dan nog niet zo zitten eerlijk gezegd, ook al heb ik een serieuze relatie. Ik vind 19 gewoon nog te vroeg. Maarja, wie weet wat ik er dan van vind als ik 19 ben en misschien wel zwanger.

Ik denk trouwens wel dat een zwangerschap een serieuze stap is. Je gaat toch duidelijk over de toekomst denken en wilt echt samen verder, met kind. Dus.

[Madita]

waves schreef op 06-09-2004 @ 16:59 :
als je deze redenatie volhoudt kun je niet eens de straat meer over steken: autoremmen zijn toch ook niet altijd te vertrouwen? Ik denk dat het gebruik van voorbehoedsmiddelen toch duidelijk maakt dat je geen kinderen wil, als je het zonder doet dan is het wel een beetje 'eigen-schuld-dikke-bult'.

Ik vind het verkeer en een kind krijgen, echt niet hetzelfde. Ik bedoel als je in het verkeer iets fouts doet, ookal is het je eigen schuld, probeer je alles te doen om er zo goed mogelijk aftekomen, naar het ziekenhuis etc. Maar in verwachting raken, van een kindje, is niet een gebroken been of een hersenschudding, het is een nieuw mensje, geen ziekte die je kunt beter te maken door te aborteren..

Lijkt me een groot verschil in zitten!

[A*]

Ik zou zeker weten abortus laten plegen.
Ik wil absoluut geen kind, ook niet in de toekomst. Lijkt me gewoon niks. Maar dat is iets wat ik momenteel denk en dat kan 10 jaar later anders zijn.
Maar ik ben momenteel ook opleidingloos, heb geen goede baan en zou het werkelijk onverstandig vinden om geen abortus te laten plegen.
Een kind is een gigantische verantwoordelijkheid en je moet er echt aan toe zijn en volwassen genoeg zijn om er aan te beginnen, want als je er eenmaal aan begint zit je er voor de rest van je leven aanvast.

Lotte schreef op 07-09-2004 @ 16:28 :
En wat bedoel je met er, in de zin 'Als je het er voor over hebt'? Als je een kind krijgt in zo'n situatie kan het eerder slecht aflopen dan goed. De kans dat je erg gaat genieten van je opleiding, relatie en kind is erg gering.

En over dat wilskracht had ik nog wat geschreven.

Ach kind, het gaat puur om keuzes maken.

Met wilskracht bedoel ik ook de bereidheid om andere mensen om hulp te vragen, met wilskracht bedoel ik ook de bereidheid om dus harder te werken. Als je het écht wil, vind je een manier.

En zoals Madita al zegt, die vergelijking die jij maakt is echt belachelijk. Wanneer je het kind het liefst wil houden vind je een kind iets heel erg moois. Misschien dat je achteraf denkt dat het zwaarder is dan verwacht of dat je je af en toe afvraagt hoe het was geweest zonder je kindje. Maar je houdt nu eenmaal van dat mensje en wanneer je die keuze heel bewust hebt gemaakt, zal het meestal zo zijn dat je zielsgelukkig bent met je kindje.

Ik heb nog nooit van iemand gehoord die het liefkozend over zijn/haar gebroken been heeft.

Een kind is geen voorwerp, is geen ziekte, is geen 'ding'. Hij of zij is een mens, net als jij.

Maar goed, dat ik geloof dat wilskracht genoeg is komt omdat ik 100% zeker weet dat mijn wilskracht genoeg is. Ik weet 100% zeker dat ik in staat zou zijn een kind een heerlijk leven te bieden en daar zelf ook nog gelukkig bij te zijn.

[MissBi@tch]

tjah allereerst tuurlijk kun je nog een opleiding doen na je zwangerschap, daar zijn echt wel mogelijkheden voor...
tis ff afzien met uitkering das klote maar goed...

ik zelf zou t niet over mn hart kunnen verkrijgen een abortus te plegen.. wil heel graag n kindje maar zou als ik ineens per ongeluk zwanger zou zijn wel ff met mn handen in t haar zitten denk ik...
toch zou ik er dan alles aan doen om t zo goed mogelijk op te lossen allemaal...
zoals ik lees staan jullie er allebei achter het kindje te houden en waar een wil is is een weg... dus ik denk dat jullie er wel uit zullen komen!

[confabulatie]

het is wel zeker mogelijk als je het wil...

een klasgenoot van me (21 jaar) heeft 2 kindjes.
waarvan de oudste 2 jaar is...
ze werkt parttime en haar vriend werkt ook... ze heeft haar huishouden,haar 2 kindjes dus én school (2 dagen in de week ....vooral avond).

dus een voorbeeld dat het wél kan...

[SisterOfMercy]

Madita schreef op 07-09-2004 @ 22:17 :
Maar in verwachting raken, van een kindje, is niet een gebroken been of een hersenschudding, het is een nieuw mensje, geen ziekte die je kunt beter te maken door te aborteren..

Oh jawel hoor, een kind is een soa.

[Lotte]

iedje schreef op 07-09-2004 @ 20:59 :
sorry maar hier heb je t mis. ken meerdere gevallen die mbo secretarieel gingen doen. bbl wel te verstaan. dus 3 of 4 dagen werken en leren. het werk op kkantoor is zo zwaar niet....

Nou ja, de meeste opleidingen dan

[Lotte]

Dusjcrib schreef op 08-09-2004 @ 10:30 :
Ach kind, het gaat puur om keuzes maken.

Met wilskracht bedoel ik ook de bereidheid om andere mensen om hulp te vragen, met wilskracht bedoel ik ook de bereidheid om dus harder te werken. Als je het écht wil, vind je een manier.

En zoals Madita al zegt, die vergelijking die jij maakt is echt belachelijk. Wanneer je het kind het liefst wil houden vind je een kind iets heel erg moois. Misschien dat je achteraf denkt dat het zwaarder is dan verwacht of dat je je af en toe afvraagt hoe het was geweest zonder je kindje. Maar je houdt nu eenmaal van dat mensje en wanneer je die keuze heel bewust hebt gemaakt, zal het meestal zo zijn dat je zielsgelukkig bent met je kindje.

Ik heb nog nooit van iemand gehoord die het liefkozend over zijn/haar gebroken been heeft.

Een kind is geen voorwerp, is geen ziekte, is geen 'ding'. Hij of zij is een mens, net als jij.

Maar goed, dat ik geloof dat wilskracht genoeg is komt omdat ik 100% zeker weet dat mijn wilskracht genoeg is. Ik weet 100% zeker dat ik in staat zou zijn een kind een heerlijk leven te bieden en daar zelf ook nog gelukkig bij te zijn.

Die vergelijking was niet van mij

[kleinmeisje]

Ik denk dat zwangerschap een vrij defenitieve stap in de relatie is. Want omdat het al moeilijk is om een kind te hebben als je nog op school zit. Is het al helemaal moeilijk om een kind alleen te hebben als je nog opschool zit. Ik denk dat als er kinderen in het spel zijn het hebben van een relatie om heel andere redenen belangrijk wordt. Ik denk dat je elkaar veel meer nodig hebt omdat er voor het kind gezorgd kan worden.
En ik denk dat je in Nederland met wilskracht erg ver kan komen want je krijgt altijd wel kinderbijslag en misschien nog een andere uitkering om aan de basisbehoefte van je kind te voldoen. Dus als je het echt wil, kan je je kind een toekomst bieden. In het begin, en later waarschijnlijk ook nog wel, zal het inderdaad heel hard bikkelen zijn en zal je echt niet op rozen zitten, maar het kan.
Of het verstandig is moet je op je eigen gevoel afgaan. Wil jij al je tijd en energie in een kind, werk en opleiding stoppen met weinig vrije tijd of wil je veel uitgaan en feesten en een rustiger leven hebben maar alle leuke dingen van een kind missen.
Ik denk niet dat ik een abortus zou kunnen nemen, maar ook niet dat ik een kind zou kunnen opvoeden. Dus mocht ik zwanger zijn dan zou ik zwaar in de problemen zitten en het zou me wel wat slapenloze nachten bezorgen denk ik.

SisterOfMercy schreef op 10-09-2004 @ 15:11 :
Oh jawel hoor, een kind is een soa.

Hallo soa!

[SisterOfMercy]

Dusjcrib schreef op 10-09-2004 @ 17:12 :
Hallo soa!

Ik ben genezen.

(En ik zou natuurlijk een heel stuk kunnen gaan typen over het nut van kinderen enzo, maar ik doe't maar niet. Ik ga maar eens een handeltje opzetten, dat je je geaborteerde soa op sterk water mee naar huis kan nemen, dat staat mooi op de schoorsteen.)