Spel - deel II

[Jenneke.*]

Het gebeurde zo'n vijf jaar geleden, maar dat is zelfs niet zeker.
Hij is namelijk nooit terug gevonden. Op een gegeven moment werd hij gewoon dood verklaart. Alsof het een voorwerp was dat onbruikbaar was geworden. Niet dat er niet gezocht is, nee, dagen, zelfs maanden hebben ze naar hem gezocht. Overal waren berichten over zijn vermissing. Niemand heeft ooit gereageerd. En nog altijd, hoop ik dat hij thuis komt, drie vertrouwde tikjes op mijn kamerdeur geeft en binnenkomt, zijn vaste mededeling 'hou je taai, meid' doet en weer vertrekt.

Hij moest langer worden, maar moet nu eten.

[Saarah]

Nieuwe titel nu dus zeker? Moet *J'nke* dan een nieuwe titel geven ofwat?

[Sketch]

Saarah schreef op 22-03-2005 @ 18:48 :
Nieuwe titel nu dus zeker? Moet *J'nke* dan een nieuwe titel geven ofwat?

Beginzin, beginzin, beginzin...geen titel.

Ik stel voor dat de laatste schrijver idd de nieuwe beginzin kiest. Maar als het nu te lang duurt voor J'nke dit leest en een nieuwe bedenkt kan iemand anders er ook wel één bedenken.
Toch?

[Roosje]

Ja, nieuwe beginzin.

[Saarah]

Sketch schreef op 22-03-2005 @ 19:04 :
Beginzin, beginzin, beginzin...geen titel.

Ik stel voor dat de laatste schrijver idd de nieuwe beginzin kiest. Maar als het nu te lang duurt voor J'nke dit leest en een nieuwe bedenkt kan iemand anders er ook wel één bedenken.
Toch?

Ja beginzin, bedoel ik ook
Yep. De eer is aan jou?

[Sketch]

Saarah schreef op 22-03-2005 @ 19:05 :
Ja beginzin, bedoel ik ook
Yep. De eer is aan jou?

Wie, mij? Nee, ik heb Arthur al geholpen met de vorige zin. Iemand anders mag het doen.

[Roosje]

Wie is Arthur?

Ik ga ook geen nieuwe beginzin bedenken, ik had de allerallerallerallereerste. Goed, in geval van nood krijgen jullie er eentje.

[Sketch]

Roosieh schreef op 22-03-2005 @ 19:14 :
Wie is Arthur?

Ik ga ook geen nieuwe beginzin bedenken, ik had de allerallerallerallereerste. Goed, in geval van nood krijgen jullie er eentje.

Grim

Als niemand een beginzin wil bedenken:

"Ik kan me niet voorstellen waarom je zoiets met jezelf zou doen."


Als iemand een betere weet is dat ook goed.

[Mirruh]

IK, IK, kies mij, kies mij. LANG LEVE BEGINZINNEN MAKEN

(oh ja, ik ben shining_fury, dit is mijn andere acc, ik wist het wachtwoord weer )

[Sketch]

Mirruh schreef op 22-03-2005 @ 19:19 :
IK, IK, kies mij, kies mij. LANG LEVE BEGINZINNEN MAKEN

(oh ja, ik ben shining_fury, dit is mijn andere acc, ik wist het wachtwoord weer )

Nou...omdat je het zo lief vraagt.

[Roosje]

Grim is toch Wouter, of ben ik nu vaag aan het doen?

Goed, ik mocht een nieuwe van Saarah en hij hoort eigenlijk bij een ander verhaaltje van me, maar dat boeit niet:

Voorzichtig gluurde ze om het hoekje, maar er was nog niemand.

@ Sketch: He, ik mocht toch?

Grapje.

@ Mirruh: Nee, 't is net leuk.

[Mirruh]

Bah, geen beginzin voor mij. En roosieh, doe dat ontzichtbare uit, tis zooo iri.

[Sketch]

Roosieh schreef op 22-03-2005 @ 19:22 :
Grim is toch Wouter, of ben ik nu vaag aan het doen?

Goed, ik mocht een nieuwe van Saarah en hij hoort eigenlijk bij een ander verhaaltje van me, maar dat boeit niet:

Voorzichtig gluurde ze om het hoekje, maar er was nog niemand.

Heet hij zo? Ik weet het niet, ik noem hem gewoon Arthur.

Ok, ok, we gebruioken nu Roosiehs zin, en dan mag Mirruh aka Shining_fury de volgende doen, ok?
En Mirruh, zelf opletten wanneer je aan de beurt bent.

(Alles wat ik hier zeg is nutteloos gebabbel, hier kunnen geen rechten aan worden ontleend, dus niet te veel zeuren als ik onzin verkondig)

[Saarah]

Hmm. Het heeft een beetje een andere wending genomen dan waarmee ik aanvankelijk in m'n hoofd zat .
Hier komt-ie (veel commentaar en kritieken ajb ):


Voorzichtig gluurde ze om het hoekje, maar er was nog niemand. Het was ook nog vroeg, ze had niet echt verwacht dat er iemand zou zijn, maar toch. Opgelucht, ze wilde namelijk niet dat iemand haar hier zag, zette ze een paar stapjes in het steegje.
Nadat ze het steegje een paar meter was ingelopen, draaide ze zich om, kruiste haar armen voor haar lichaam en wachtte.
Een paar minuten later hoorde, nee vóélde ze, een soort gerommel in de lucht. De lucht trilde en daverde. Ze sloot haar ogen, balde haar vuisten en telde met kloppend hart tot tien. Toen ze haar ogen terug opende, stond er een bekende man met een lang, zwart gewaad voor haar. Hij had een kap over zijn hoofd, zodat ze alleen zijn aangezicht zag. Hij had een smal gezicht, donkere ogen die bijna zwart leken, een spitse neus en dunne lippen die samengeknepen waren tot één streepje.
“Zo”, zei hij met een rommelende stem, die vanuit het diepste van zijn lijf leek te komen. Toch had ze zijn mond niet zien bewegen. “Dus je bent toch gekomen. Eindelijk weer.”
Het was meer een vaststelling dan een vraag. Ze knikte bijna onzichtbaar.
“Goed zo”, zijn stem klonk tevreden, maar weer zag ze zijn lippen niet bewegen.

Nu ze daar zo voor hem stond, bekroop haar een gevoel van spijt. Spijt voor datgene dat ze gisteravond had gedaan.
In een vlaag van woede op haar vriendje, nee éx-vriendje, Robin had ze haar oude trucje weer bovengehaald. Ze had haar kamerdeur op slot gedaan, was op bed gaan liggen en had haar ogen dichtgedaan. Seconden had ze daar gelegen, die seconden werden minuten en uiteindelijk lag ze zo’n twintig minuten onbeweeglijk op bed. In haar hoofd maalde maar één gedachte: “ik heb je nodig pap, kom terug. Papa, kom terug, ik heb je nodig.”
Uiteindelijk, na twintig lange minuten, had er een stem in haar hoofd geklonken. “Morgen, half zeven in de ochtend. Steegje van Sint Gumbertus.”
Voor het eerst was een andere gedachte binnengedrongen in haar hoofd. “Dank je, papa. Ik zal er zijn.”
Maar nog geen kwartier later was ze beginnen twijfelen. Wat Robin haar had aangedaan, was erg, maar was het dan ook zó erg dat hij zo’n straf verdiende? En, hetgeen ze nog erger vond, was de genoegdoening die ze zou krijgen, de foltering die ze ongetwijfeld óók zou moeten doorstaan wel waard?

Maar nu stond ze hier dus toch.
“Wie?” de man, haar váder, keek haar doordringend aan.
“Robin”, fluisterde ze. “Robin Vervloet.”
Haar vader knikte. Zijn mondhoeken kromden omhoog en in een gemene glimlach liep hij op haar toe. “Komt in orde, schat. Wacht hier.”
Hij ging naar haar toe en kuste haar op de mond. Ze walgde, verafschuwde zichzelf, maar liet hem begaan. Dit was nog niks in vergelijking met wat straks zou volgen.
Met een knipoog draaide hij zich om. De lucht begon terug te trillen en ze sloot haar ogen weer, telde weer tot tien. Toen ze haar ogen opende, was hij weer verdwenen.

Trillend op haar benen leunde ze tegen één van de vuile krotten in het steegje. Nu zou er Robin iets te wachten staan. Wat, dat wist ze nog niet, maar morgen zou ze het wel weten. Misschien straks al. Want wat het ook was, het zou zó erg zijn dat hij in het ziekenhuis belandde. Dat was het altijd, eender wie haar vader te grazen nam. Want haar vader deed het voor háár, en wat hij voor haar deed, deed hij altijd goed. Ook al was hij dood, was hij niet meer dan een schim die het geluk had nog een lichaam en geest te bezitten, toch wilde hij goed voor haar zorgen.
Maar als hij iets deed, wilde hij er natuurlijk ook een beloning voor terug. Een beloning van zijn lieve, mooie dochter. En die beloning ging nog wel wat verder dan een kus op de mond. Veel verder.
Ze zuchtte, voelde de pijn al die straks zou volgen en liet zich neerzakken op de grond.

Godver. Kutcomputer, kut internet, kutmodem.
[/puberaal]

Mijn eigen openingszin gemist

Grim schreef op 23-03-2005 @ 14:31 :
Godver. Kutcomputer, kut internet, kutmodem.
[/puberaal]

Mijn eigen openingszin gemist

dan plaats je toch stiekem je verhaaltje nog

[Sketch]

leekah schreef op 23-03-2005 @ 14:36 :
dan plaats je toch stiekem je verhaaltje nog

Ja, gewoon je eerste zin veranderen.

Sketch schreef op 23-03-2005 @ 14:48 :
Ja, gewoon je eerste zin veranderen.

dan krijg je aparte verhalen

@Saarah

mooi en luguber

leekah schreef op 23-03-2005 @ 16:06 :
dan krijg je aparte verhalen

Klopt, maar ik doe dat niet

Ik schrijf wel wat nieuws.

@ iedereen die het wil weten: Mijn naam is Arthur.

[Sketch]

leekah schreef op 23-03-2005 @ 16:06 :
dan krijg je aparte verhalen

Met Grim/Arthur/Wouter krijg je altijd aparte verhalen. ^^


@ Saarah:
Oeh, spannend. Leuke wending op het eind, met die beloning. (Nouja, leuk is misschien niet het goede woord)

Grim schreef op 24-03-2005 @ 14:41 :
Klopt, maar ik doe dat niet

Ik schrijf wel wat nieuws.

@ iedereen die het wil weten: Mijn naam is Arthur.

yeah right

wat een kut beginzin, carrysleeachtig bluh.

[Sketch]

Mijn* schreef op 24-03-2005 @ 16:27 :
yeah right

wat een kut beginzin, carrysleeachtig bluh.

Als je het niet gelooft, bedenk je toch gewoon een nieuwe naam voor 'm?

En de beginzin, ja, ik kan er ook niks mee.

Sketch schreef op 24-03-2005 @ 16:30 :
Als je het niet gelooft, bedenk je toch gewoon een nieuwe naam voor 'm?

En de beginzin, ja, ik kan er ook niks mee.

Hij heet gewoon Wouter hoor.

FANCYINVASIE HELL NO!

[Sketch]

Mijn* schreef op 24-03-2005 @ 16:45 :
Hij heet gewoon Wouter hoor.

ohw

En geef mij niet zomaar een rolleyes!

Wat is er met een fancyinvasie?

Sketch schreef op 24-03-2005 @ 17:02 :
ohw

En geef mij niet zomaar een rolleyes!

Wat is er met een fancyinvasie?

Als je even wacht legt Arthur, Grim, Grimm, Wouter het je uit...

Allereerst, over mijn naam.
Offtopic: Mijn Bretodeaux, ne pas bredoteaux. To, comme toto. zegt:
oke, maar je heet in het echt wouter, toch?
Grim - I am not missing the light. zegt:
In het echt heet ik ook Jasper
Grim - I am not missing the light. zegt:

Mijn Bretodeaux, ne pas bredoteaux. To, comme toto. zegt:
jaaaaaaaa en ik heet eigenlijk martine
Grim - I am not missing the light. zegt:
goed
Mijn Bretodeaux, ne pas bredoteaux. To, comme toto. zegt:
ofnee ieke
Grim - I am not missing the light. zegt:

Mijn Bretodeaux, ne pas bredoteaux. To, comme toto. zegt:
ohnee toch roosie
Mijn Bretodeaux, ne pas bredoteaux. To, comme toto. zegt:
sjit ik bedoel charlotte
Grim - I am not missing the light. zegt:
ik heet Sketch!
Mijn Bretodeaux, ne pas bredoteaux. To, comme toto. zegt:
yeah ik heet eigenlijk grim
Mijn Bretodeaux, ne pas bredoteaux. To, comme toto. zegt:
nee, millroy
Mijn Bretodeaux, ne pas bredoteaux. To, comme toto. zegt:
ja zo heet ik echt
Mijn Bretodeaux, ne pas bredoteaux. To, comme toto. zegt:
millroy


Fancy-lievenden moeten dit verhaal niet lezen. Ik reageerde me even af.

Tot zover.

Voorzichtig gluurde ze om het hoekje, maar er was nog niemand. Hij herlaadde en schoot haar hoofd van haar romp. Met grove hagel, rode hagel inmiddels. Het reeds ontzielde lichaam viel voorover in de fictieve sneeuw. Haar hoofd lag even verderop, in de fictieve sneeuw. De regen was ook fictief. Maar de rest niet. De moord was echt, spijtig maar onbetreurd. Ze verdiende het te sterven. Ik glimlach en kijk in de lege, dode ogen.

'One down, more to go.'

Het tweede doelwit werd snel vastgesteld via de conventionele methodes om iemand op te sporen. Het IP-adres werd opgezocht, de bijbehorende informatie was snel gevonden. Terwijl de informatie werd verspreid via een gigantisch draadloos netwerk waren andere hackers bezig met het hoofdkwartier plat te leggen. http://forum.fancy.nl/forum/, dat voorheen http://fancy.nl/phorum/ heette. Ze hebben hun naam veranderd omdat ze wisten dat ze achternagezeten werden. En ergens vlak boven Amsterdam cirkelde een kleine legerhelicopter, op zoek naar de zoveelste despoot. In de verte leek er herkenning te zijn, één van de mannen had een meisje ontdekt dat verdacht veel overeenkomsten had met de recentste data. Voorzichtig, via een touwladder, klom een agent omlaag en schaduwde haar. Met een apparaat dat nog het meeste weghad van een infraroodscan, zocht hij een bloedbaan en nam daar enkele bloedcellen uit weg. Het patroon kwam overeen en ze werd verlamd door een bot mes dat haar zenuwbanen doorsneed. Ze had nog maar vijf minuten.

'De gevaarlijksten zijn eruit, behalve twee. De dag is bijna ten einde, wat doen we?'
'Vernietig.'

De legerhelicopter ging op weg, bestemming Leek, te Groningen. De touwladder werd weer naar beneden gelaten en ditmaal stapte ik uit. Ik liep door de straten en ik wist waar ze woonde. Ik had haar reeds eerder bezocht, daarna werd ik verraden. Mijn wraak zou zoet zijn, en zij zou er van houden, gezien haar afmetingen. Ik stapte het burgerlijke huis binnen na de tuin in brand te hebben gestoken. Het was een zwakke plek die ik al jarenlang onthield, voor later gebruik. Ik vond haar op haar kamer, waar ze na een korte worsteling gebonden eindigde. Even twijfelde ik wat ik met haar zou doen, snel en pijnloos verdiende ze niet.
De geur van gebakken gehakt drong mijn neus binnen, het vet stond al bijna op mijn lippen. Haar kamerdeur ging zachtjes dicht, een droge klik volgde. De rest liet ik ongemoeid, mijn wraak was genomen. Ik schreef mijn naam op een briefje en liet dat, samen met mijn drieduizenddelige Oostenrijkse kapmes achter, in de deur gestoken. Gelukkig schreeuwde ze niet, al zou niemand haar horen. Het was zondag, in dat dorp was er op zondag niemand buiten. De geur was nu ook op straat te ruiken en ik kreeg honger.

'Nog maar één te gaan, dit is afgewerkt voor de avond valt,' sprak ik in mijn headset.

De helicopter zette koers naar een groot gebouw in de binnenstad van Eindhoven, waar de Nationale Nederlanden zouden zitten. Maar die waren allen door middel van de zwaartekracht uit het Rijk der Levenden verwijderd. Mijn kantoor was dichtbij en ik stapte binnen. Eén seconde later viel mijn blik op mijn monitor, dat mijn volledige muur besloeg. Voor heel even zag ik eruit alsof ik een gemeen plan zou maken, maar al mijn acties waren mijn goed recht. Uit mijn kast pakte ik een machinepistool en ging via een andere deur een verdieping lager. Een nog jong meisje zat aan haar bureau te schrijven, Agente RZ-21-10-7-12-1990, werd per direct door haar bureau, vervolgens het raam heen geschoten. Verraders werden niet toegestaan, zelfs nu niet. De zwaartekracht deed de rest, met een lokale versnelling van 9,81 m/s² ging ze te gronde. Ik liep naar haar met bloed bevlekte blaadje toe, getiteld 'Beginzin', en verbrandde het.

En ze zouden branden, allemaal.

[Sketch]

Grim schreef op 24-03-2005 @ 17:32 :
*knip*

XD. Er is geen smiley die mijn lach kan beschrijven. Maar nu snap ik nog steeds niet wat er met die fancyinvasie is?

Sketch schreef op 24-03-2005 @ 17:42 :
XD. Er is geen smiley die mijn lach kan beschrijven. Maar nu snap ik nog steeds niet wat er met die fancyinvasie is?

Fancyinvasie is een groep fancy meisjes van rond de 14/15 die plotseling een massale intocht houden op allerlei fora en daar heel eng & stom doen en daar worden grim en ik bang van en dan gaat grim daar verhalen over schrijven. Ofzoiets.

En ik wil Jasper terug, nog steeds.

Mijn* schreef op 24-03-2005 @ 17:54 :
Fancyinvasie is een groep fancy meisjes van rond de 14/15 die plotseling een massale intocht houden op allerlei fora en daar heel eng & stom doen en daar worden grim en ik bang van en dan gaat grim daar verhalen over schrijven. Ofzoiets.

En ik wil Jasper terug, nog steeds.

Ik werd niet bang, jij ook niet.
Maar we (oldskool letteraars) wilden wel groeperen.
Maar uiteindelijk hebben we ze weggejaagd met onze kritiek, de GiRlZz die Letteren-waardig zijn (lees: tegen kritiek kunnen) zijn gebleven.

Het verhaal is na aanleiding van enkele duistere gebeurtenissen die ik helaas nooit meer zla vergeten plus de opmerking van Mijn*.

Een creatieve geest weet wie de agente is.

Grim schreef op 24-03-2005 @ 18:00 :
Ik werd niet bang, jij ook niet.
Maar we (oldskool letteraars) wilden wel groeperen.
Maar uiteindelijk hebben we ze weggejaagd met onze kritiek, de GiRlZz die Letteren-waardig zijn (lees: tegewn kritiek kunnen) zijn gebleven.

Ja maar nog niet alle G1rLzZzZ. zijn weg hoor, .

[Sketch]

Ik snap het.

Mijn* schreef op 24-03-2005 @ 18:02 :
Ja maar nog niet alle G1rLzZzZ. zijn weg hoor, .

Gelukkig niet. Enkel de kinders die niet tegen kritiek kunnen zijn weg, sommige anderen vertonen nog spoortjes van Tina/Fancy-heid en andere ex-fancyers zijn dat niveau ontstegen.

[niña]

Gniffl

maar voorzichtig etc is nog de beginzin?

[Saarah]

niña schreef op 24-03-2005 @ 20:40 :
Gniffl

maar voorzichtig etc is nog de beginzin?

Yep

[Sketch]

Saarah schreef op 24-03-2005 @ 20:41 :
Yep

Je was me net voor

[Saarah]

Sketch schreef op 24-03-2005 @ 20:41 :
Je was me net voor

Tja, zo snel als ik ben

Voorzichtig gluurde ze om het hoekje, maar er was nog niemand.
Natuurlijk was er niemand, wat dacht ze wel niet? Achter haar hoorde ze een droge klik, een kort helder geluid van een huls die de grond raakte. En een knal, ze zag de kleine loden bolletjes door haar gezicht heen gaan. Ze ketsten af tegen de muur, achter haar hoorde ze vloeken. Déjà-vu, altijd hetzelfde. Ze ging weer staan en pakte haar hoofd op. Ze was die flauwe grapjes meer dan zat.
Ze kreeg het koud door de fictieve sneeuw en ze werd nat door de fictieve regen. Zij riep alles over haarzelf af en de enige reden dat ze geraakt werd door de regen en bevroren werd door de sneeuw was dat ook zij fictief was. Ze liep tegen een doorzichtige muur op, haar wereld eindigde hier. Er was niets meer aan te doen, begreep ze, en wachtte op de persoon die het schot vuurde. Misschien bedacht hij haar wel.

Reacties?

[Sketch]

Grimm schreef op 25-03-2005 @ 18:44 :
Reacties?

Eigenlijk niet.

Nou ok,

ik vind hem, diep.

[Zut Alors!]

Grimm schreef op 25-03-2005 @ 18:44 :
Reacties?

Ik kan er geen soep van maken. Het heeft zeker met die vorige te maken???

Zut Alors! schreef op 25-03-2005 @ 19:52 :
Ik kan er geen soep van maken. Het heeft zeker met die vorige te maken???

Zelfs dat niet
Het was een stiekeme up.

Ik wil een nieuwe beginzin.

[Roosje]

Verzin er dan eentje!

[Changshan]

Roosieh schreef op 26-03-2005 @ 20:38 :
Verzin er dan eentje!

Oké, oké
Was het al vergeten

Ik sloot mijn ogen en verzon iets nieuws.

[Sketch]

Los!

O nee, dat was het andere spel.

Ik sloot mijn ogen en verzon iets nieuws. De tijger liep om me heen, ietwat onwennig nadat ik hem uit zijn kooi liet. Het was een geboren jager, die tijger. Zijn nagels stonden in het kleed, zijn staart zwiepte vervaarlijk. Ik slikte en durfde nu pas mijn ogen open te doen. Hij legde zijn poot op mijn knie en ik zuchtte onbedoeld. Zijn blauwe ogen waren strak op mij gericht. Ik keek terug en vroeg me af waarom ik in hemelsnaam dat beest had losgelaten. Op de bank zat mijn vriendin, die het beest aandachtig bekeek. Zijn lichte snorharen en zijn gestreepte vacht. Ineens sprong hij bij haar op de bank en liet zich verwennen.
'Dus, we noemen hem geen Tijger?' vroeg ik wanhopig.
'Nee.' Haar stem was vastbesloten.
'Hoe noemen we hem dán?' vroeg ik, ten einde raad.
'Verzin jij maar.'
Ik zweeg en hakte de kitten in tweeën.
'Jij mag nu de tweede helft verzinnen, ik begin met de eerste helft, die 'Sappig' zal luiden.'
'Vlees, ligt lekker in de mond,' zei ze, zich niet bewust van haar woordspeling.
Ik sprong op en zette een pan op het vuur, die hele middag honger lijden was het waard geweest.

[Ikkuh1]

Ik sloot mijn ogen en verzon iets nieuws. Geluiden vervaagden weer en de natuur die me toch wel lief was sloot ik buiten. In mijn fantasie komt die wel weer terug, dacht ik. Langzaam regen losse lijntjes zich aaneen en groeiden en krioelden als rozenstruiken. De bloemblaadjes keerden zich naar buiten en midden in de roos zat mijn elfje weer. Daar wachtte ik op, altijd was ze er voor me. Ze pakte mijn hand en samen vlogen we door de lucht, gekleurd door de eerste zonnenstralen. Voor we de zon helemaal konden zien en zijn macht konden bewonderen, waren we in het elfjesbos. Daar werd ik als een filmster begroet. De kleinere elfjes zoemden als bijen rond mijn hoofd, ik werd er een beetje soezerig van. Ik voelde me verslappen, steken in mijn rug deden me een meter in de lucht springen. Op het moment dat ik dacht weer op de grond te gaan belanden, merkte ik dat alles kleiner werd en de bomen werden één grote kluwen groen. Ik vloog. Mijn steeds groter groeiende vleugels bewogen zich alsof ik nooit zonder was geweest. Een vlinder vroeg me om met de andere elfjes honing te gaan drinken, maar ik zei dat ik nog even wilde vliegen. De vlinder stuurde me een waarschuwende blik, ik mocht niet te ver gaan. De boodschapper fladderde terug en was uit het zicht verdwenen. Hoger en hoger klom ik boven de wolken uit. Nu kon ik de zon zien, mijn held. Ik was verblind door haar schoonheid. Steeds meer dwaalde ik af, maar dat kon me niet schelen. Ik besloot nooit meer mijn ogen open te doen. Eindelijk zou ik de zon ontmoeten, de vleugels leken me onstervelijk te maken. Had ik maar beter geweten. Toen ik de warmte van de zon op mijn kruin kon voelen, zakte ik naar beneden. Mijn vleugels smolten! Ik probeerde te keren, weg van die afschuwelijke zon, maar het was te laat. De paarse grotten onder mij leken te bewegen, te smachten naar elfenbloed zodat ze konden groeien. Toen de eerste grotbewoner zijn reusachtige trollenhand om mijn benen sloot, hoorde ik een hond blaffen. Mijn geest voegde zich weer bij mijn lichaam. Van schrik opende ik mijn ogen en zag dat ik weer naar de echte wereld was teruggekeerd. Hoewel, echte wereld? Het leek net of een verdacht groene vlinder naar mij knipoogde.

[Mirruh]

@ grim: Aaah, moet er nou een babypoesje doodgaan? verder wel cool hoor. Origineel.

@ikkuh1: Ik ruik een vleugje Icarus . KLinkt goed, vind ik. Lekker mysterieus.