Het grote lucht-je-hart topic #128!

O, jahoor, het ggz weer door de bocht...
Heb een paar weken geleden twee keer gebeld om m'n afspraak voor vorige week af te zeggen, kom ik thuis, ligt er een brief met een uitnodiging voor die afspraak.
Naja, als m'n therapeut heeft zitten wachten kan ik dat dan ook niet helpen ofzo. 'k Bel morgenvroeg wel even om m'n afspraak voor deze week te checken.

En nu ga ik Greys Anatomy van vorige week kijken, die had ik opgenomen, en dan vanavond de nieuwe aflevering!
En ik ga denk ik een nieuwe MP3 speler kopen, eentje waar wat meer oppast.

[Vogelvrij]

Medúlla schreef:

edit: Derrida is een stommerd.

Vertel mij wat! Ik heb in de trein wat van Derrida gelezen, maar ik weet écht niet hoe ik dat moet gaan gebruiken in mijn scriptie. Nou ja. Net gewerkt en dat ging allemaal wel goed, zal me morgen wel weer echt op mijn scriptie storten.
En ik was ook al verbrand, zoals zoveel hier

[duivelaartje]

Zit in de OC!! Morgen meteen meekijken bij de eerste vergadering, spannend.

[Pruts0r]

Morgen weer school. Kan ik eindelijk weer in mijn ritme komen en dan werken voor school. Ik heb echt iets dagelijks, vasts nodig zodat ik enigszins ritme op kan bouwen. Dus dat is wel weer fijn.

[rare kwast]

Ik weet niet meer wat ik moet
loop maar beetje rond met mn ziel onder mn armen en wil zo graag alles achter me laten..
morgen weer werken.. wil me zo graag ziek melden.. me verstoppen onder de dekens en alles achter laten

Meh. Het moeilijkste vind ik misschien nog wel het beetje wijsheid dat ik heb, ook echt gebruiken in de praktijk. Ondanks alles verval ik steeds weer in dezelfde stomme patronen, die ik nog niet goed genoeg herken om me ervoor te behoeden. Wat doe ik dan verkeerd? Dóe ik wel iets verkeerd? Ik zie door de bomen het bos niet meer, en dat is vermoeiend. Ook al gaat het goed, van binnen zitten er toch nog scheurtjes die moeten genezen, maar dat duurt zo verdomde lang.

Ik wil hier weg. Maar eigenlijk ook niet, ik durf het al bijna niet meer te typen, verscheurdheid.

[Nienna*]

Volgens mij zit er een wespennest op mijn kamer want vanmorgen toen ik wakker werd, cirkelde er een wesp rond mijn bed en nu zijn er de hele tijd wespen in mijn kamer door onverklaarbare redenen. Dit is al een paar dagen zo.
We hebben ze goed gevolgd, maar we weten niet waar het nest precies zit!

Verder gaat het leren nog steeds bagger, maar heb ik wel een mooie witte broek <3.

[darkfairy]

auw.
fijn en dan ook nog door mijn enkel heen gaan.
lag ik bijna in de struiken.
en verder van vanmorgen.
ook nog.
auw auw auw.

[Roosje]

Ik heb besloten dat ik een legergroene linnen broek wil. Ik houd wel van dat kleurtje.
En ik wil dat het over vier weken is want dan is het allemaal klaaaaar en ik sta er belachelijk goed voor, ik hoef bijna niet eens te gaan om nog te slagen. Welke gek heeft dat verzonnen?
En ik heb lekker paardgereden en mijn juf het hele uur genegeerd. Want ze is stom. En morgen gaat mijn lieve Corsicaanse tante alweer weg. Minder leuk.

Roosje schreef:

Ik heb besloten dat ik een legergroene linnen broek wil. Ik houd wel van dat kleurtje.

Ik heb er een! En hij is echt relaxed. Van de zomer ging mijn oude groene linnen broek kapot en toen heb ik meteen een nieuwe gescoord in Tjechië

[Daantje_0705]

Roosje schreef:

Ik heb besloten dat ik een legergroene linnen broek wil. Ik houd wel van dat kleurtje.

Ik heb er een paar weken terug een gekocht voor 12,95 bij C&A (clockhouse) en die zit lekker

[darkfairy]

.
kon ik maar hele stukken uit mijn verleden weg vagen.
de helft van me verleden graag.
en waar heb ik al meer dan 5 maanden niks van het ggz gehoord???.
terwijl we al 2 keer gebeld hebben.
en ik schaam me nou al ervoor om het op het werk te vragen.
wat ik met de huisarts heb afgesproken.
.

knuff @ darkfairy.

Ik kan altijd alleen maar janken van Grey's anatomy en Julia's Tango. Nou had ik uberhaupt al een dag waarbij ik het liefst wil huilen. En dan zitten we te praten over de kapotte liefde van mn beste vriend, of het overlijden van een vriendin van zijn moeder. Maar dat ik t ook rot heb, vergeten ze voor het gemak even. Ik schreeuw vanbinnen. Ik heb vreselijk veel verdriet en alles lijkt me door de vingers te glippen. Het leven hier, het leven daar...alles.

Aargh, ik snap echt niks van de site van bol.com. Hoe kan een zelfde model mp3 speler mét speaker nou 10 euro goedkoper zijn dan hetzelfde model zonder speaker??
Ik kijk morgen nog wel even ofzo, snap er nu niks van.
En ik ben een beetje boos op mezelf...

[Redhair]

Thoughtfull, gezellig, waar in Deventer kom je wonen?

Ave, gecondoleerd meid. En het is niet erg dat je het sneu voor je ouders vindt dat ze hun plannen moeten veranderen. De dag dat mijn vader doodging was de dag dat mijn moeder jarig was en eindelijk op vakantie zou gaan. Ik vond het kutter dat het mijn vader zo'n slechte timing had qua tijdstip van overlijden dan dat hij dood was.

Ja, gister vroeg mijn moeder of ik nog wist wat we een jaar geleden hadden gedaan. Ik moest even nadenken maar toen wist ik het weer. Dodenherdenking, mijn vader uitstrooien. Iets waar ik toen zo tegenop zag maar gelukkig fijn was. Afsluiten van de rouw, mijn vader's as zacht tussen mijn vingers laten wegglijden naar de plek waar hij als gelukkig kind had gespeeld. Gezond, gelukkig kind.
Zijn verjaardag vergat ik, mijn ouders trouwdag vergat ik, al deed ik dat altijd al, de dag van uitstrooien vergat ik. Zo weinig doet het met me, zo ver weg is zijn dood al. Het lijkt al wel tien jaar geleden. Alles is anders. Alles is beter, ik ben gelukkig.
Dit weekend ook geen drugs gehad, ik heb het echt totaal gehad met die pep. Als ik mensen van de wereld zie of over pep hoor praten, kan ik alleen maar blij zijn dat ik er vanaf kan blijven, wat een kutspul is het ook eigenlijk. Gister wel vreselijk dronken geworden met vrienden, echt te erg. Tapas eten op een terras en om acht uur niet twee minuten je lach kunnen inhouden ging echt te ver. We hebben achter onze handen lopen proesten, kwamen niet meer mij, het was echt genant want we leken zo resectloos. Alle dronken dingen gebeurden. Ik fietste een stukje, mijn huisgenootje wilde achterop springen dus we lazerden allebei keihard op de grond, bij C. en H. in het pandje mieterde ik van de trap, een vriend raakte zijn portomonee kwijt. Was buiten ook nog met C. aan het stoeien terwijl een van de honden er ook bij was. Die was te speels en opgewonden en besloot dat mijn arm een bot was, waardoor die nu paars is op de plekken waar hij zijn kaken om had gekneld. Ik ben echt blij dat hij niet doorbeet. Had gister nog niet eens door hoe hard hij eigenlijk heeft gebeten, was te dronken om pijn te voelen. Om tien uur ben ik jankend in slaap gevallen, helemaal labiel van de alcohol en vamorgen besloot ik weer eens dat ik niet van dronken zijn houd.
K belde vanmiddag ook nog, ik hoopte dat hij wilde zeggen dat hij thuis was maar hij was weer eens opgepakt in duitsland. Omdat hij thc in zijn bloed had werd zijn bus 24 uur in beslag genomen. Hij en vriendin trokken elkaar ondertussen niet meer, zij was maar naar huis gaan liften omdat ze elkaar anders nog eens in de haren zouden vliegen. De politie had de rest van zijn geld ook maar afgenomen dus hij zat nu 24 uur in duitsland, zonder zijn bus en blowen en gezelschap, maar klonk nog best vrolijk.
En volgens mij kan ik hem wel mijn vriendje gaan noemen. Hij vertelde namelijk dat die wouten daar mij een heel leuke meid vonden, omdat ik het goed vond en er dus niet moeilijk over deed dat hij met die vriendin op vakantie was. Ik zie al voor me hoe het ging. Wouten vragen of dat meisje zijn vriendin is en hij verteld dat zijn vriendin thuis in nederland zit. Hihi, ik ben zijn vriendinnetje, whooee. En morgen komt hij eindelijk thuis, wisseling van de wacht, want dan gaat mijn allerliefste huisgenootje zes weken weg. Dat is kut maar voor de rest ben ik gelukkig en blij! (en ook nog lekker bruin gekleurd!)

De angst vliegt hier door het dak. Ik ben alleen in ons grote enge huis en dan zo'n eng verhaal en niemand gelooft het, wordt er dan tegen mij gelogen door haar? Het is te vaag maar ik ben zo bang dat er iemand in m'n huis loopt. Aargh. Ik laat het ganglicht aan en de deur open. En plukken, helpt geweldig tegen de spanning en angst. Al zou ik willen dat ik niet zo bang was of er normaal mee om kan gaan. Waarom zie ik die rampdingen altijd zo levendig voor me?
En N was op tv maar ik heb het gelukkig niet gezien, zou ik daar van in de stress raken. Want ze heeft wel gereageerd bij een ander oud groepsgenootje. Het doet zeer.

[Rob]

Ik voel mij de laatste paar weken zo enorm cynisch. Zo onverschillig en zo ongevoelig voor anderen en ik heb geen idee wat ik er mee aan moet, soms. Heel af en toe ook zo enorm onzichtbaar.

Het zal wel weer wegvagen. It always does.

5 mei... Alweer 3 jaar geleden dat mijn vriend en ik voor het eerst iets hadden. Gister was het gewoon al 3 jaar geleden. Wat gaat de tijd snel.
Gister was ik 's ochtends heel misselijk en had ik hoofdpijn. Toen later maar weer in bed gedoken en tot half 3 geslapen en daarna was het over. Nu ben ik wel weer wat misselijk. Hopelijk gaat dat over als ik goed ontbeten heb.
Gisteravond was mijn vriendje heel lief. Er was een of ander programma op tv waar ze het over anorexia hadden en hij zei tegen mij dat hij mij precies goed vond, had nog wat om vast te houden. Ik heb geen anorexia hoor, even voor de duidelijkheid. Al zou ik er misschien gevoelig voor zijn, maar dan moet het wel héél erg slecht met me gaan wil er zoiets gebeuren(duh). Gelukkig hou ik volgensmij veels teveel van eten om dat te kunnen krijgen. Ik vond het heel lief dat hij me goed wilde laten voelen. Dat hij zei dat hij me mooi vindt.^^

Alweer laatste dag vakantie. Morgen de laatste dag in mijn eigen klas en dat vind ik eigenlijk niet eens erg. Ik hoop dat in mijn nieuwe klas leuke mensen zitten, zodat ik nieuwe vrienden kan maken in deze stad. En nu ga ik tv kijken (pokémon) en ontbijten.^^

[Nijn*]

Het wil allemaal echt niet lukken. Ik twijfel werkelijk overal over, ik voel me rot, ik weet niet wat ik met mezelf aan moet.. Ik twijfel over m'n nieuwe werk, over wat ik moet studeren, over of ik op kamers moet gaan, over zoveel dingen en ik word er gek van. Vandaag weer een hoop doen, de hele middag oppassen, daarna therapie, daarna met vriendin uiteten in de stad. Allemaal wel chill maar het neemt weer mijn hele dag in beslag, dus moet ik nu al m'n schoolwerk van de planning van vandaag maken, vanmiddag tussendoor hardlopen en en en Bah, ik zie het even helemaal niet meer zitten. Ik loop hartstikke achter, op deze manier ga ik die examens nooit halen, en ik haat iedereen die er zo laks over doet of zegt dat ze het toch wel halen. Want ik twijfel, ik weet het niet zeker, ik voel me kut..

Omdat ik zo snel had gepost was ik eventjes helemaal vergeten wat ik nog wilde zeggen.

Gecondoleerd Ave.

En waarom twijfel je over jouw nieuwe werk Nijn?

[Vogelvrij]

Pfff... Vandaag zou ik heel hard aan mijn scriptie gaan werken, maar nu ben ik ineens weer met zo'n hooikoortshoofd wakker geworden. Stom, bij mijn ouders heb ik nergens last van. En de cijfers liggen blijkbaar op het secretariaat wat nu gesloten is, mailt mijn docent terug. "Ik ben op reis". Ja, dat had ik ook al in de krant gelezen, maar hoe weet ik dan nu of ik mijn vak gehaald heb?

[Missy1234567890]

Thoughtful schreef:

Hm... nee, dat snap ik wel. Het moet niet ten koste van jou gaan. En het klinkt ook nog niet echt of jullie het goed uitgepraat hebben, misschien moet je dat proberen? Anders blijf je je niet kunnen concentreren.

Ik heb wel alles gezegd wat ik wilde zeggen en hij heeft ook wel goed gemerkt dat ik boos en teleurgesteld was. Ik heb ook goed uitgelegd dat het me niet om die filmpjes an sich gaat, maar om het feit dat het die filmpjes waren waar hij zich mee bezig hield en niet met mij. Hij zegt dat hij alles nu heeft verwijderd en dat ik voortaan de enige ben en duizend keer sorry en dat hij mij geen pijn wilde doen etc. Ik weet niet hoe we het verder kunnen uitpraten, zolang hij mij niet kan uitleggen waarom hij mij steeds afwijst en ondertussen wel naar die filmpjes kijkt. Dat is de priemvraag en daar kan hij mij geen antwoord op geven omdat hij het niet weet, zegt hij.

@ Nijn: *knuf* En niet zo twijfelen, het komt allemaal wel goed. Studiekeuze is hartstikke lastig, maar wat wil je zélf het liefst? Volg je gevoel en ga niet datgene studeren waarvan anderen zeggen dat het écht iets voor je is. Jij moet het doen en stel nou dat je keus toch niet helemaal goed was, dan stop je gewoon voor februari. Zo lastig is dat allemaal niet. En wel of niet op kamers, je kunt natuurlijk altijd beginnen met reizen, helemaal als het goed te bereizen is. Dan kun je er nog even over nadenken. Richt je nu alleen op wat nú belangrijk is. Als die examens voorbij zijn, heb je nog tijd genoeg om te bedenken wat je waar wilt studeren, volgens mij moet je in principe vóór 1 augustus ingeschreven staan bij een universiteit.

OT: Nu echt aan de scriptie.

[Missy1234567890]

@ Darkfairy: (}) Pas een beetje op jezelf, alsjeblieft. En kun je niet zelf contact opnemen met het GGZ als het zo lang duurt?

[metallica]

Joepie, donderdag hospiteren! Ik ben benieuwd... Ik hoop dat t niet te warm is dan, want ik wil eigenlijk m'n blouse aan zodat niet meteen duidelijk is dat ik half onder getatoeerd ben, want ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat dat m'n kansen niet vergroot. Damn, en dan nog piercings in of uit? Ik zal me wel veel te druk maken, maar als het even kan wil ik niet meteen al op m'n uiterlijk afgewezen worden, dat zou niet zo relaxt zijn...

^^ Het wordt eind deze week 25 graden.... dus tenzij het 's avonds is, is het warm!
ik zou je piercings gewoon inhouden. Jij bent jij, met je piercings. Ja, je bent meer dan dat, maar dat kan je laten zien.

Voor een sollicitatie kan ik me nog voorstellen dat je een retainer in je piercing doet ofzo, maar voor hospiteren? Neuh. Gewoon inhouden, als ze je dáár op afwijzen, dan wil je daar wss niet eens zitten.

[Neko*]

Ik ben net als zovelen hier, ontzettend erg verbrand. Zondag ging ik golven (pitch and putt) met vriendje en zijn ouders en zusje. We hadden er alleen niet erg op gerekend dat we ongeveer 3 uur bezig zouden zijn, in de brandende zon. Zonder schaduw, en niet ingesmeerd. Ja, dat was kut. 's Nachts nauwelijks kunnen slapen van de pijn, en weer vroeg op. Gingen zeilen met een goede vriend van ons, die het goed kan. Was súper vet. Hele dag wel mijn vest aangehouden, zodat mijn schouders/rug/rechterarm niet nog erger zouden verbranden.. Het was echt heel gaaf, nu kan ik zelfs een beetje zeilen. Ik had er echt gevoel voor, zei S.
Eenmaal weer terug bij vriendje thuis kon ik alleen nog maar huilen, want alles deed zo zeer. Mijn mams gebeld of ze thuis was, die kwam me meteen ophalen. Had er al de hele tijd aftersun op gesmeerd, maar het hielp maar niet. Ook nog koude theedoeken erop gehad, maar het brande zo erg dat na 10 minuten de theedoek niet eens meer koud was. Zoveel pijn, echt niet leuk.
Nu heb ik brandcreme van de dokter, en dat helpt wel goed opzich. Maar het blijft echt onprettig. En ontzettend warm om in lange mouwen met dit weer buiten te lopen. Mara een andere keus heb ik niet echt, tenzij ik nog erger wil verbranden. Blugh, medicijnen ook altijd met hun bijwerkingen.

Oh, en de vakantie is alweer bijna voorbij. Nog maar een paar dagen en dan moet ik weer naar school. Ik ben zo bang, zo bang, dat ik het niet haal dit jaar. Dat kan toch niet? Ik moet over, ik ben al blijven zitten. Ookal was dat niet mijn schuld, toch kan ik niet nog eens blijven zitten. Waarom kan ik niet gewoon mijn best doen? Even doorzetten. Ik moet maar wat mensen mailen om te vragen wat we allemaal nog moeten doen voor na de vakantie. Want de week voor de vakantie was ik ookal niet op school.. Ik doe het allemaal mezelf aan, dat weet ik wel. Maar ik moet over dit jaar, en dat kan alleen als ik of scheikunde of wiskunde ophaal. En geen van beide wordt een makkie. Ik moet ook mijn leraar scheikunde nog bereiken over dat proefwerk waar hij me toen mee heeft laten zitten. Mag ik dat allemaal nog een keer gaan leren. En nu kan ik niks meer oefenen omdat ik alle opdrachten en oefenproefwerken al een keer gedaan heb. En dat is nu juist het gene wat ik moet doen om het goed te kunnen en eindelijk een keer (weer) te gaan snappen.. Argh, ik maak het mezelf altijd zo moeilijk met school. Moet ook nog steeds een verslag schrijven. Betoog eigenlijk. En profielwerkstuk verbeteren. Volgend jaar ga ik het echt anders doen.... Maar dat zeg ik elk jaar... Misschien is school wel gewoon niet aan mij besteed.
Ik fail toch in alles.

Ik heb raar gedroomd, ben daarna weer in slaap gevallen en nu heb ik ontzettende pijn in mijn nek en kan ik bijna niet bewegen.
Vandaar dat ik thuis ben en niet naar mijn werk.
Ik zou eigenlijk moeten gaan zwemmen, maarja, dat wil ik niet in mijn eentje.
Dan straks maar boodschappen doen in het winkelcentrum hier, dat ik in ieder geval beweeg.

*zucht*
En die droom..
Het is echt ongeloofelijk. Ik wou dat ze er echt nog was en ik haar om raad kon vragen. Of alhoewel, misschien zei die droom genoeg. Ik weet zeker dat ze wilde dat ik zou gaan. Misschien wel, misshien niet.

Stel dat we wel, stel dat we echt, stel dat ik hier dus echt met jou,
kun je je, lief ik krijg het echt niet voor elkaar..

Mijn god ik kan niet maar het antwoord is: ik wil, ik wel!

Uh Morgen jarig.
Ik zit er echt tegen aan te hikken.
Eng vind ik het. Geen zin in, en ook nog therapie.

Nu maar eens aan mijn conditie werken.
Hardlopen

@ lentekriebel.
Beetje laat. Maar alsnog gefeliciteerd.
Hoe was het?

Is dat nou een rokje wat ik aanheb?
Is dat nou een wit rokje wat ik aanheb?

Andijvie schreef:

Heerlijk weer
Maar nu ineens heb ik rare buikpijn Ik hoop dat het snel overgaat en niets blijkt te zijn. Mijn gevoel zegt me dat het alle voorgaande keren toch stress was, want sinds ik me zo goed voel is het weg... Nu dus even afwachten wat het is...

Gisteren naar de huisarts gegaan, daarna meteen naar het ziekenhuis en rond half tien werd m'n blindedarm eruit gehaald. Als het goed is nooit meer die rare buikpijn Ik voelde me er ook heel rustig onder, geen gestress voor de operatie, 't ging echt prima. Dat heb ik altijd, ik ben dan gewoon niet meer nerveus omdat ik vertrouw op de mensen om me heen. Vanmorgen mocht ik al weer naar huis, lekker in m'n eigen bedje bijkomen

[Vogelvrij]

Wauw Andijvie, wat een rustige post voor iemand die net een operatie achter de rug heeft. Maar je bent zeker wel blij dat je nu waarschijnlijk niet meer die buikpijn zult hebben en zo

OT: Het is mooi weer en mijn lichaam doet het, zij het een beetje langzaam. En ik ben vandaag al best ijverig geweest, dus het gaat allemaal wel goed.

[IcedEarth]

oh daar ging mijn hart.
voor de zoveelste keer.
me niet meer willen zien
tegen de verwarring en de pijn

maar godverdomme godverdommme.
dit werkt toch niet.
oh. dit is dus hoe het voelt
als iemand van wie je veel houd
je niet meer wil zien.

Het prikt, het brand,
en ik lijk het niet te kunnen stoppen.

Niet vergeten
een mens is zijn eigen blok
aan zijn been.
Ik moet tot rust komen.
Mijn hart doet zo'n vreselijk vreselijk vreselijk veel pijn.
Zessentwintig verslagen
880 kilometer

Hoe een wrak de wereld trotseerd?

[kroot]

wow Andijvie! Voel je je nu wel beter? Knap hoor dat je er zo rustig onder bent!

Het is warm hier op mijn werk, dus we hebben net stoeltjes buiten aan de straat gezet. Je moet wat zonder airco.

[IcedEarth]

In mijn vorige bericht vergat ik een flinke dosis strijdkracht. Een geweldige uitdaging!
Lang niet iedereen krijgt de kans zich zelf te overwinnen. De strijd aan te gaan.
Ja, dit is gewoon een les. Een oefening. Een geweldige uitdaging.
DE WERELD AAN.
Zo voelt het. Achterstallig schoolwerk van een hele lange tijd. Een gebroken hart. Een hart dat überhaupt in chaos ligt en niet weet wat ie wil. 880 kilometer te lopen.
het is een uitdaging. Zo moet ik het zien.
Dit is hoe het gaat. Yestai Chha!
En een ieder zal pijn tegen komen. Oh dat weet ik. Zwaar naar de klote, anders kan ik het niet omschrijven. De kans om mezelf, mijn pijn te overwinnen. Dat is het. Ik ga er voor. Een klein, labiel, wispelturig meisje gaat het fixen.
Toen mijn vader mij laatst moedeloos zag, zei hij:
Zo snel laat je je toch niet uit het veld slaan?
ik laat me niet uit het veld slaan ik laat me niet uit het veld slaan ik laat me niet uit het veld slaan ik laat me niet uit het veld slaan ik laat me niet uit het veld slaan ik laat me niet uit het veld slaan.
"Never give up, no matter what is going on around you", is wat de Dalai Lama zegt.
Oh nee, nee, nee, nee. Mijn plannen om alles maar op te geven, alles, alles, alles, alles, de zinloosheid van het bestaan te erkennen. No no no no no.
niet op geven niet op geven. Het leven is toch zo mooi als je het maakte?
NEVER GIVE UP.


edit;
verdrietig zijn maakt dat je je op jezelf focust. Geen goede eigenschap.
Excuses.
Andijvie; veel beterschap, en inderdaad, goed dat je zo rustig blijft, knuffel en liefs!
Neko; don't give up don't give up don't give up. Nee, je zult niet falen. Tenzij je het zelf wil natuurlijk. Lief, lief meisje. Mindere dagen, we zijn nooit alleen. Een beetje in je zelf geloven!
Redhair; wat gaaf dat je zo verliefd bent. je inspireerd me. Misschien moet ik ook een crush vinden.
Darkfairy; pas op zelf meisje! Jezelf pijn doen, nooit de oplossing. Ik vind het goed dat je zo op en wordt hier, je vertelt meer! Ook voor jou komen er weer mooie dagen. (Want stiekem geloof ik toch nog in een ietwat eerlijke onderverdeling van het aantal mooie dagen).
En liefs voor iedereen.

[duivelaartje]

@Andijvie: Beterschap, maar je slaat je er wel doorheen! Wel fijn dat je er echt optijd bij was.

OT: Vandaag m'n eerste OC-vergadering en ik vond het tof. Ik zat er echt voor spek en bonen en had helemaal geen papieren bij me, dus ik voelde me wel echt zo'n nieuweling. Maar nu zie je docenten toch van een andere kant en hihi, dat is best leuk dat je normaal met ze praat! En na de zomer krijgen we een training van drie avonden, over vergadertechnieken, en ik krijg betaald en deze vergaderingen gaan vóór verplichte lessen, dus die mag ik zonder problemen missen en op een ander moment inhalen. Daarbij staat het ook nog goed op je cv en leer je goed vergaderen. Wauw.

*leent een beetje van de strijdkracht en levenslust van IcedEarth als het mag*

Ik heb zo'n zin om het maar te laten allemaal, om het niet te doen, om weg te lopen voor wat misschien of zeker komen gaat. De tranen, de pijn, het totaal naar de klote gaan. Maar ik denk dat het nodig is, ik hoop dat het nodig is, dat ik eerst kwetsbaar en een zielig hoopje mens moet zijn om door te mogen. Nu ben ik niet sterk, maar zijn muren dat. Zonder muren zal ik eerst zwak en instabiel zijn, maar uiteindelijk moet ík sterk worden.

En wat is het leven soms godvergeten mooi, maar ik zoek het op de verkeerde manieren. Toch had ik het niet willen missen: in een waas van alcohol je mee laten voeren op de muziek en de armen van wie achter of voor je staat. Dansen, dansen, dansen. Wat maakt het allemaal uit. Springen en dansen in de zon, meezingen tot je longen pijn doen. Sigaretje, rosé in plastic bekertjes, vrienden. Nu nog leren genieten zonder mezelf te verneuken.
En sommige mensen hebben meer door dan ik denk, blijkbaar. 'Je durft zeker niet te eten in mijn bijzin he?' - nee- 'Ben je afgevallen sinds ik je voor het laatst zag?' - ja, een beetje, maar niet veel - 'ach kom op, tering wat ben jij dun'. Haha. was het maar waar. maar toch, ik weet niet wat ik er nou van vind. Dit hele kwetsbaarheids gedoe is zo ontzettend niet aan mij besteed.

[Missy1234567890]

@ Andijvie: je vertelt het inderdaad heel rustig, alsof je het gewoon maar hebt laten gebeuren. Kwam die buikpijn die je eerder af en toe had ook van die blinde darm of was het nu opeens een accute ontsteking?

OT: ik heb geen zin meer in met m'n scriptie bezig te zijn, niet dat ik nou zo mega veel gedaan heb vandaag, maar het is warm en ik wil naar buiten en leuke dingen doen enzo. Morgen ga ik naar de uni en donderdag ook. En waarom is m'n boek er nou nog steeds niet?! Ik moet het gewoon écht hebben nu, straks moet ik dat onderwerp later nog in m'n inleiding zetten en ik typ het liever in één keer. Maarja, als het er nog niet is... Nu nog even verder met die rotsamenvatting/vertaling uittypen, dan heb ik die tenminste helemaal digitaal.

[Pruts0r]

Okay, dit is echt het mooiste wat ik ooit heb gehoord (nogal sarcastisch dus). Er rijden géén treinen tussen Roermond en Venlo, vanwege een storing in het systeem in Eindhoven. Slaat dus echt niet in. Ook leuk, twee herkansingen missen...

Missy1234567890 schreef:

@ Andijvie: je vertelt het inderdaad heel rustig, alsof je het gewoon maar hebt laten gebeuren. Kwam die buikpijn die je eerder af en toe had ook van die blinde darm of was het nu opeens een accute ontsteking?

Ik weet ook niet precies hoe het werkt, maar volgens een van de artsen kon het heel goed zo zijn dat m'n blindedarm al een tijdje een zwak punt was en af en toe een beetje begon te ontsteken, om vervolgens toch weer te genezen. Hij vond het heel normaal, dus ja, we zien wel

[moon]

Ik besef me dat het met mij eigenlijk best redelijk gaat en dat ik tevreden ben. Wat goed zeg van mezelf!
Natuurlijk blijft er altijd wat te wensen over, ik zou zo graag minder bang willen zijn. Morgen moet ik op mijn nieuwe werkplek beginnen en de angst is nu al bijna niet te houden.
Evengoed heb ik niks te klagen vind ik.

[Calyx]

Pf, krijg ik een ooit tweede kans?

[Heksjuh]

Bedankt voor alle lieve reacties.

Daantje_0705 schreef:

@ Heksjuh: ik hecht zelf altijd nogal veel waarde aan wat mijn gevoel zegt Je moet zelf een keuze maken maar doe wat voor jou het beste voelt, anderen hoeven niet te leven met het gevoel wat jij erbij hebt. De kosten die je erin gestoken hebt ben je natuurlijk niet helemaal kwijt, meubels enzo komen altijd nog wel een keertje van pas en die kamer kun je denk ik best mét internet overdoen aan iemand anders. Dat maakt een kamer alleen maar beter Succes met het maken van een keuze.

Mijn ouders willen (en kunnen) geen spullen opslaan, dus de bank enzo zal ik wel moeten verkopen als ik weg ga. Ik weet niet of het internet op een andere naam en rekening nummer gezet kan worden, maar daar had ik helemaal niet aan gedacht, dus dat kan misschien wel.

duivelaartje schreef:

@Heksjuh: Probeer het deze week. Van dinsdag tot en met vrijdag. Het is mooi weer, dus je kan ook lekker naar buiten. Er is vast wel een park in de buurt waar je lekker kan zitten met je studieboeken. Je went er vast aan, het is gewoon moeilijk.

Ik ben nu thuis. En ja, ik schaam me ervoor dat ik nu ook thuis gebleven ben terwijl ik alleen vandaag en morgen er zou moeten slapen (vrijdag ben ik vrij). Maar ik had helemaal geen tijd om erover na te denken en spullen te pakken, want ik moest gisteren overwerken tot half negen (ik zou tot 13:00 werken).
Gefeliciteerd dat je in de OC zit.

Gothic schreef:

je mag me op msn toevoegen, ik heb dit ook gehad. Heb de kamer overgens gehouden en een jaar daar gewoond. Miracle ook... misschien moet je eens met haar praten...

Ik ben niet zo vaak op msn, maar ik zal je toevoegen en een pm sturen. Dankjewel

Nijn* schreef:

@ Heksjuh: jeetje meis, moeilijke beslissing inderdaad.. *knuff* denk er goed over na.

Waarom twijfel je over je werk?
(})

Krummeltje schreef:

Heksjuh, het klinkt misschien een beetje bot, maar niemand is na vier dagen 'gewend' of supergelukkig met op zichzelf wonen. En natuurlijk is het moeilijk om op jezelf te wonen... ik vind dat niet gek. En je moet er natuurlijk ook niet superongelukkig van worden. Maar wat is nu precies de crux dat het niet goed gaat? Edit: ik lees het al, je weet het zelf ook niet precies. Des te meer reden om het niet nu al 'op te geven'. Je kunt het meiske!

Ik weet echt niet waarom ik niet leuk vind. Ik weet ook dat ik niet moet opgeven, maar ook dat valt me ontzettend zwaar.
Ik had trouwens nog nooit iemand 'de crux' zien/horen gebruiken. Toevallig zei een docent van mij het vandaag ook.

sonho schreef:

Knuffel voor Heksjuh, misschien een idee om jezelf toch nog wat tijd te geven om te wennen? Samen met anderen er slapen (nodig studiegenoten uit), eerst één nachtje, dan twee etc. Geef de moed niet zo snel op!

Volgende week ga ik er, als het me lukt, een nachtje slapen. Dat zou me toch moeten lukken, een nachtje.
Knuffel terug!

Ifeellikerain schreef:

Dit dus.
En sterkte!

Jij ook, welke beslissing moet jij maken?

IcedEarth schreef:

@Heksjuh: op een andere stad op kamer is gewoon wennen. Voor het eerst op jezelf. Alleen. Dat hoort er echt bij. In de eerste paar maanden twijfelde ik ook, maar wat ben ik vreselijk blij dat ik mn kamertje gehouden heb! Het went! Je gaat het waarderen, grote kans dat het zelfs geweldig wordt! Maar geef het de tijd. En in het begin is het heus geen schande om veel bij je ouders rond te hangen.....
Zorg iig dat je leuke dingen doet...je je thuis voelt..
Maar je moet het natuurlijk zelf beslissen! liefs!

Dankjewel
Ik wil ook een beetje strijdkracht lenen van je.

Andijvie: beterschap!


Het gaat vandaag zo slecht. Ik ben al de hele dag aan het huilen, behalve de uren op school en in de trein. Niet dat ik me toen wel gelukkig voelde.

Vorige week, toen was alles perfect, toen was ik gelukkig. Alleen donderdagmiddag en zaterdagochtend niet, toen ik vrij was. Op mijn werk ben ik gelukkig. Ik werk in een supermarkt op een camping, vakantiebaantje. Dit is mijn derde jaar. Ik kan het heel goed vinden met de twee bazen (ook met de andere, maar die bemoeit zich niet zoveel met ons), en ook wel met de meeste collega's van mij. Ik ben daar echt gelukkig. Ik heb 'promotie' gemaakt: ik ben de baas van de kassa's. Ik mag een pasje, de sleutel van de wisselgeldla, de pauzes indelen. Als we niet te weinig personeel zouden hebben, zou ik nauwelijks achter de kassa hoeven te zitten en doen wat mijn bazen normaal doen. Ik heb laatst facturen na mogen kijken in de computer. Ik vind kassawerk wel leuk, ik vind het wel jammer dat kassa er straks een beetje naast komt. Het klinkt vast heel stom, maar ik ben er zo trots op dat ik nu veel verantwoordelijkheid krijg in de winkel.

Gisteren zou ik tot 13:00 werken. Omdat het heel druk was en we personeelstekort hebben bood ik aan de hele dag te werken (tot zeven, dan gaat de winkel dicht). En zodat ik niet na hoef te denken en gewoon nog een gelukkige dag zou hebben. Het was ook echt een fijne dag. De vracht was heel laat, waardoor de vulploeg om zeven uur niet klaar was. Ik bood aan mee te helpen, echt als een van de weinige. Er bleven twee anderen, naast de bazen. Iemand van de kassa was gewoon om zeven uur de deur uit gelopen, terwijl er nog een hele rij bij de kassa stond en zonder iets te zeggen.
Om half negen waren we nog niet klaar, maar moesten we wel weg van de baas. Nog even gesproken met R. (een van de bazen). Hij wil me nog meer salaris geven (ik verdien als twintigjarige) omdat ik meer verantwoordelijkheid krijg, en hij zei dat ik straks veel moet werken in de zomer.

Ik ben trots op mijn promotie bij mijn vakantiebaantje. Ik ben daar gelukkig. Wat ik daar de hele week heb gevoeld, heb ik vandaag nog geen een keer gevoeld. Geluk, blijdschap, lachen. Het liefst zou ik nu met mijn studie stoppen en daar fulltime gaan werken. Ik weet dat het belachelijk is, maar ik ben daar zo gelukkig.

Ik ga met M. (mijn andere baas die de roosters maakt) praten. Ik werk heel veel, ik zet de supermarkt steeds vaker voor mijn schoolwerk. Van het weekend zou ik twee ochtenden werken. Vanwege personeelstekort werk ik langer dan dat. Ik kan het niet weigeren als ze me vragen om te werken, omdat ik het werk graag doe. Ik zeg niet dat ze me dwingen om daar te werken of onder druk zetten, maar ik kan het ook niet weigeren. Ik weet niet of M. dat door heeft. Ik wil eigenlijk na Pinksteren niet meer werken tot ik vakantie heb, ookal heb ik nog geen vakantie als bij ons op de camping het hoogseizoen begint en ookal hebben ze het moeilijk en druk de komende weken. Als dat betekent dat ik niet de hoofdcassaire kan worden (die we nooit gehad hebben), is dat jammer. Mijn school gaat voor. Ik hoop dat hij het begrijpt. En dat het de juiste keus is om met hem te gaan praten, dat ik mezelf niet voor schut zet ofzo.
Ik weet nog niet precies hoe of wat ik ga zeggen. Maar het is wel iets dat ik moet doen. Anders haal ik mijn vakken niet en het gaat ook ten koste van mezelf.

Ik kan alleen maar huilen vandaag. Ik voel me zo ongelukkig. Dat is ook precies de reden dat ik eigenlijk beter niet in de weekenden kan werken. Ik ben daar gelukkig, ik ga daar werken zodat ik geen zorgen heb. Maar als ik dan weer in de 'werkelijkheid' kom, weer naar school moet, weer naar mijn kamer komt, dan komt de klap des te harder aan.

Ik heb niemand om mee te praten. Mijn ouders worden boos als ik mijn mond opendoe. Niemand hier in huis doet aardig of normaal tegen mij.
Ik wou dat ik dommer was. Dat ik nooit vwo had gehaald. Dan zou ik een HBO studie doen, zoals M. ook heeft gedaan, en dan fulltime in de winkel werken.

Als ik het tot de zomervakantie overleef, dan kan ik pas weer gelukkig zijn. De hele zomer in de winkel werken.
Tot die tijd wil ik alleen maar slapen en niet wakker worden.
En het stomme is dat ik niet weet waarom ik me vandaag zo intens ongelukkig voel.

Sorry voor mijn lange post. Volgens mij is er geen touw aan vast te knopen.
Ik wil niet meer, ik kan niet meer. Was er maar iemand die me even heel stevig vasthoudt. Die zegt dat alles goed komt. Zelfs mijn studie, waar ik meer dan zes jaar naar uit gekeken heb, lijkt nu verkeerd.

Ik was vroeger zo gelukkig, op de middelbare school. Waarom nu niet meer?
Zal ik ooit nog gelukkig worden? Ja, in de zomervakantie. Maar ik kan niet eeuwig daar blijven werken. Zal ik ooit gelukkig worden als ik zo verder ga? Ik wilde dit toch zou graag?

Laat het alsjeblieft ophouden.

Maandag hospiteren . Dat is voor het eerst in mijn leven... Gelukkig mag iedereen apart komen, dan voel ik me toch meer op mijn gemak dan dat ik daar met alle hopitanten samen zou zitten.

En ik heb het eerste level van commander keen op de GBC uit .

Och heksjuh, ik herken precies wat je zegt. Twijfels over alle veranderingen in je leven, het ergens ook vast willen blijven houden aan wat je kent en waar je gelukkig bent, hoe knullig het ook klinkt voor de buitenwereld (jawel, we hebben zelfs bijna hetzelfde werk ;D), afwegingen moeten maken tussen wat je nu gelukkig maakt en wat je op lange termijn gelukkig zou moeten maken. En dat kan heel moeilijk zijn, omdat je dat op de korte termijn niet ziet, in tegenstelling tot het oude, waar je óók gewoon tevreden mee was (in grote lijnen dan hè ). Ook al lijkt het nu niet zo, als je eraan werkt, wordt het langzaam beter. Echt waar. Als je wat kwijt wil kun je me altijd pm-en.



Waarom voel ik me tijdens mijn honourscursussen altijd veel gelukkiger dan bij mijn eigen studie? Ik heb daar toch zelf voor gekozen, het is een gebied dat met interesseert. Zo ver liggen de cursussen trouwens niet eens uit elkaar. Ik snap het niet, zou het dan echt aan de groepsgenoten liggen? Het is belachelijk om me daardoor te laten beïnvloeden ja, dat is niet de bedoeling. Bah. En ik wil een eigen tuin / strand / zee. Puh.

[punkstar]

wat een mooie dag vandaag. heerlijk wijntjes gedronken en gepokert met een aantal vrienden op het balkon.
heb alleen nu wel een verbrande neus & lekke band & mn salaris is nog niet gestort

[Nijn*]

@ Heksjuh: meisje toch.. *knuff* Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar ik leef met je mee. Ik kan me je zorgen en angsten en verdriet goed inbeelden omdat ik daar zelf ook zo bang voor ben, dat het zo zal worden.. PM staat open voor je he..

OT: Ik trok het vandaag echt even niet meer met het leren.. Dus heb het op een gegeven moment opgegeven, was blij toen ik er even uit was. Eerst naar therapie gegaan, wat fijn was. Ik was al anderhalve week niet meer geweest dus had veel te bespreken en nou ja, het is fijn om alles er weer even uit te gooien, ik vind het zo knap dat zij mij zo kan begrijpen, soms begrijp ik mezelf niet eens.
Daarna met L. eten gekocht en in de kloostertuin gezeten, dat was echt heerlijk. Had d'r toch al een tijdje niet gezien en 'k miste d'r zo! Heerlijk in de zon eten, drinken, zonnen, praten. Even weer mezelf zijn, ik houd zoveel van haar en ik kan echt alles tegen haar zeggen. Daarna nog op een terrasje gezeten en met allemaal gezellig mensen gepraat, iedereen is met dit warme weer meteen 3 graden gezelliger! Dat was echt superfijn, was ik ook heel erg aan toe. Heb vandaag ook voor het eerst weer met driekwartmouwen rondgelopen, dat was even eng en wennen maar het moet er toch ooit van komen. Maar nu kom ik thuis en voel meteen de onrust weer, de twijfels, de angsten. Bah, ik ga maar vroeg slapen vanavond denk ik..
Even weet ik niet meer wie ik ben, waar ik voor sta, hoe het verder moet. Ik weet niet wat ik wil, hoe ik het wil, waar ik voor moet kiezen. Soms ken ik mezelf niet, waarom is alles in het leven zo ontzettend dubbel, kan er nooit eens één gevoel voor iets zijn? Iets waardoor je niet constant hoeft te twijfelen, iets wat het makkelijker maakt.

@ de mensen die vroegen waarom ik over mijn werk twijfel: ik werk daar samen met allemaal vrij oude vrouwen, toch wel allemaal van in de 30, 40 eentje zelfs in de 50, hoewel ze allemaal erg aardig zijn, heb ik dus niet echt aansluiting, ik had hun kind kunnen zijn ipv hun collega. Ik vind het werk wel leuk, al voel ik me wel heel onzeker omdat ik gewoon nog helemaal geen ervaring heb dus. Maar ik merk dat ik nu al, na 1 werkdag en twee halve, er tegenop zie om zaterdag weer te werken, net zoals ik dat bij m'n oude baantje had. Daar had ik het op een gegeven moment zó sterk dat ik er letterlijk ziek van werd, ziek van de zorgen, ziek van alles. Ik ging elke keer huilend naar mijn werk toe, terwijl het uiteindelijk nog wel redelijk meeviel als ik eenmaal aan het werk was. Dat merkte ik nu ook, ik ging met ontzettend veel tegenzin naar m'n werk en uiteindelijk viel het mee. Maar alleen al het idee dat ik nu wéér die tegenzin voel, dat ik me er wéér kut over voel, dat is gewoon zo kut. Zo kan ik nooit eens relaxt werken.. Ik ga het wel proberen hoor, ik heb twee maanden proeftijd, daarna moet ik beslissen of ik een jaarcontract teken en als ik me er dan nog niet goed bij voel, teken ik dat contract gewoon niet.. maar ja het voelt gewoon even kut..

I don't know what I've done
Or if I like what I've begun
But something told me to run
And honey you know me it's all or none

There were sounds in my head
LIttle voices whispering
That I should go and this should end
Oh and I found myself listening

'Cos I dont know who I am ..

[~~dolce~~]

I feel like shit..

Ik kan echt niet meer, echt niet...Maar t moet..

2 uur aan die kutfietsband gezeten en nu is ie weer lek. Morgen gaat ie mooi naar de fietsenmaker, kutding..

[Pruts0r]

*vrolijk rondhuppelt*

Ik sprak K. net weer, na hele lange tijd en nu komt het net zo uit, dat zij iedere week om 14:09 de trein heeft van Nijmegen naar Venlo, voor mij dus ook haalbaar. Ik heb eigenlijk daarna nog wel informatica 2 uur, maar dat is ook al 's ochtends en je kon dan altijd kiezen. Komt dus mooi uit. Want nu kan ik d'r eindelijk regelmatig zien.