Ik had me toch een rare droom. Ik was in een of ander dorp, en er wandelde een marcheer band door de straten. En op een gegeven moment liepen we in straat in (ik liep maar mee?) en was die staart halverwege afgezet zodat de band er niet doorheen kon? Toen waren eropeens allemaal vaders van vrienden van mij die die blokade weghaalden. Toen we de straat uitliepen waren we opeens in een grote stad. De bandleden waren opeens veranderd in m'n vrienden en op de hoek van de straat was een café. In dat café bestelde ik een biertje en een glas met slagroom. Toen kreeg ik de rekening was het €10,- en toen heb ik ruzie gemaakt met de vrouw achter de bar "Ik ga toch geen 8 euro betalen voor een glas slagroom!?!?", "ja maar u heeft een hele bar met slagroom besteld! U mag het wel in een zakje meenemen" "wat moet ik daar in hemelsnaam mee!?! Slagroom in een zakje". Toen ben ik kwaad weggegaan zonder te betalen. Toen ik naar buiten ging zag ik een oud collega een groot kantoorgebouw ingaan. Ik volgde hem, tot de 10e verdieping, ik ging de lift uit en toen was ik in een kantoorruimte, en die was gevuld met honderden WCs, allemaal verschillend en de een nog vreemder dan de ander. Ik naar het eind van die ruimte lopen, want daar waren mensen. Sta ik daar, al die mensen aan het vergaderen aan grote tafels. Komt er een jongen aan, er komt allemaal geluid, ruis uit z'n oren. Ik zeg "wat is dat nou?" terwijl hij oordopjes indoet kijkt hij me aan en zegt "hier, krijg je het ook", dus ik denk, nee dat moet ik niet. En ik ren naar het dichtsbijzijnde raam en probeer er doorheen te springen, want ik moet geen gezoem in m'n oren. Maar dat lukt niet, ik stoot m'n hoofd tegen het raam en land op tafel. Die jongen komt naar me toe, ik gil. En dan heeft hij opeens tweel halve ballen in zijn handen, transparant achtig, de ene rood en de ander een vreemde kleur groen, een beetje zoals die :Mr green: smilie, en hij stopt die halve ballen op m'n oren en ze zetten zich gelijk vast op m'n hoofd. Paniek, heel de kamer wordt blauw en ik ren gillend het kantoor uit. Al ik buiten ben kan ik de dingen van m'n oor rukken. Ze zijn er af, ik ben doodsbang. Maar geen zoem? Wat ik wel voel is een ongewone dosis zelfvertrouwen, ik voel me een beetje zoals 'the mask', ik ga het kantoor in. De tafel waar ik lande voor het raam is opeens weg. Daarnaast staat nog een tafel met 2 dames eraan. Ik spring de lucht in en laat me weer vallen, om op tafelhoogte te blijven zweven, met geestekracht trek ik de ene vrouw naar me toe en ik zeg "ik krijg nu een kus van jou", dus ze kust me zonder vragen te stellen, maar tijdens de kus veranderd ze in een magazine met daarop enkel een mond "Huh!?" "Ja, wat verwacht je dan van de mond van het best verkochte lipstick merk?" zegt de bewegende mond op de voorkant van het magazine. Dan trek ik de vrouw aan de andere kant van de tafel naar me toe en ik zeg "Kus me!" dus dat doet ze. Alleen terwijl ik haar kus wordt haar hoofd heel smal en gaan mijn lippen helemaal over haar hoofd heen. Toen ging de wekker.Goed.
__________________
Willem was in zijn leven een doorzetter.
|