Het Grote-Lucht-Je-Hart-Topic #161

[Takkie89]

@ Heal over: Ik heb geen therapie-ervaring of wat dan ook, maar *knuffel*. En als ik t zo puur als buitenstaander lees, vindik idd dat hij te ver is gegaan.

@ Duckdog: Ik zou juist beginnen als het redelijk heftig is, dan glijdtie er echt makkelijker in, zeg maar. En moeders weten hier vaak meer van en staan er meer voor open dan het lijkt. Zo was het bij mij iig . Maar mocht je vragen hebben, je kunt ze altijd stellen .

OT: Ik krijg een verdraaid droge huid van die gel (adapaleen), zo droog dat het tegen het pijn doen aanzit . Maar volgens de bijsluiter hoort het er tijdelijk bij en gaat snel over. Hoe lang is dat? Iemand toevallig ervaring mee?

Heal over schreef:

Dit gaat een lang verhaal zijn, maar ik zou het op prijs stellen als iemand het toch zou willen lezen en dan vooral iemand die ervaring heeft met (groeps)therapie.

Vandaag een verschrikkelijke dag gehad. Ik ben helemaal hysterisch geworden na een groepstherapie sessie waarin ik wat had ingebracht over mij pestverleden en het feit dat ik twee keer ben aangerand.
Ik vond dit heel erg moeilijk, heb dit aangegeven, maar ook gezegd dat ik zo gespannen was dat ik dacht dat het goed was als ik het nu zou delen, omdat ik een paniekaanval aan voelde komen.

In mijn verhaal vertelde ik dat ik me altijd een buitenbeentje heb gevoeld, nooit echt ergens bij gehoord heb. Niet alleen op de basisschool, maar ook in havo 5 zijn er bijvoorbeeld verschillende websites gemaakt met allerlei hatelijke dingen zoals hoe ze mij het liefste dood zouden willen zien gaan en "wat haat je het meest: alles wat *mijn naam* is" etc.
De psychiater zei dat ik mezelf kennelijk wel heel bijzonder vind, omdat ik ook heb gezegd dat ik me in de groep soms anders dan anderen voel. Hij zei dat ondanks dat het vaak negatief is, het vooral betekent dat ik me apart, uitzonderlijk en bijzonder vind.
Vervolgens begon hij over mijn oom. Mijn oom is een redelijk bekende dichter (in de jaren zestig iig), maar heel ernstig ziek (schizofreen in combinatie met excessief drugsgebruik) en mijn psychiater kent hem ook.
Hij is niet iemand die af en toe psychotisch is en daarna weer redelijk goed, hij is gewoon altijd ziek. Hij zit in een beschut wonen programma waar zijn huisgenoten hem hun medicijnen geven om hem rustig te houden, hij herkent zijn eigen broer en kinderen niet, spreekt soms vier talen door tegelijk en heeft in het verleden wel eens alle ruiten van ons huis ingegooid.
De psychiater zei dat hij hem kende: "een zeer gestoord mens, maar heel slim en verbaal heel sterk".
Ik zat daar in tranen mijn verhaal te vertellen, dat ik me niet voor kan stellen dat ik wel een goed mens ben, omdat ik altijd gepest ben, toen de psychiater aan mij vroeg of ik stiekem, diep in mijn hart eigenlijk niet ook zo zou willen zijn als mijn oom? Want dan zou ik pas ECHT bijzonder zijn.

Een groepslid zei vervolgens dat ze het gevoel had dat ik alleen maar aandacht aan het trekken was en zo dramatisch deed, dat het leek alsof ik een toneelstukje aan het opvoeren was.

Toen knapte er iets. Ik ben daarna dus helemaal hysterisch geworden, heb de ogen uit mijn hoofd gejankt. Gelukkig wel een redelijk goed gesprek gehad met mijn mentor, maar voor mijn gevoel is de psychiater echt te ver gegaan er zoiets bij te halen.
Heeft iemand die ook in therapie zit hier een mening over?

Geen therapie, wel gelezen. Ik vind de vraag an sich niet te ver gaan ofzo (het antwoord kan ook gewoon 'nee' zijn immers, en hij zal er allicht een bedoeling mee hebben), maar de timing lijkt me wel redelijk misplaatst... niet zo slim om zoiets te vragen op een moment waarin jij zelfs al duidelijk hebt aangegeven dat je het er moeilijk mee hebt.

Maar het blijft lastig... het zit je natuurlijk enorm hoog, dus het is niet meer dan logisch dat je er dramatisch om doet. Maar een groepsgenootje kan dat wel overdreven vinden natuurlijk, ookal weet jij zelf dat je niet een toneelstukje aan het opvoeren bent. Daar doe je weinig aan, behalve uitleggen hoe je je voelt. Hysterisch worden lijkt me een beetje dramatische reactie Maar dat zal allicht ook een van de redenen zijn dat je überhaupt in therapie zit.

En OT: Jaaa min of meer klaar! Geen idee wat morgen precies komen gaat maar ik heb in ieder geval goed gewerkt vanavond. Pffffffffffffffffffffff. En nu zullen we maar zien.

ik voel me erg verdrietig, zonder reden.
ik mis de persoon die ik nog niet ontmoet heb, zoiets

@Freyja: dat hysterisch worden niet de meest ideale manier is, moge duidelijk zijn Dat weet ik ook, maar ik stond even onder hoogspanning, zogezegd.
Wat mijn groepsgenoot zei vond ik vervelend, maar ook niet meer dan dat. Ik voelde me aangesproken, heb later mijn ongenoegen geuit en klaar.
Ik denk dat ik wel vind dat de psychiater te ver is gegaan.Zeker omdat hij later ook zei dat ik, als ik net zoals mijn oom was, een echt bijzondere positie voor mijn vader zou hebben.
Met de wetenschap dat mijn vader als kind heel erg getraumatiseerd is door de ziekte van zijn broer, vind ik de opmerking eigenlijk niet kunnen.

OT. Hoofd omhoog en toch naar de dagbehandeling. Ik sta er niet alleen voor, met mijn ouders als achterban en dat probeer ik dan maar goed te onthouden.

Heal over schreef:

@Freyja: dat hysterisch worden niet de meest ideale manier is, moge duidelijk zijn Dat weet ik ook, maar ik stond even onder hoogspanning, zogezegd.
Wat mijn groepsgenoot zei vond ik vervelend, maar ook niet meer dan dat. Ik voelde me aangesproken, heb later mijn ongenoegen geuit en klaar.
Ik denk dat ik wel vind dat de psychiater te ver is gegaan.Zeker omdat hij later ook zei dat ik, als ik net zoals mijn oom was, een echt bijzondere positie voor mijn vader zou hebben.
Met de wetenschap dat mijn vader als kind heel erg getraumatiseerd is door de ziekte van zijn broer, vind ik de opmerking eigenlijk niet kunnen.

Ah dat vind ik het wel een nare opmerking Het komt sowieso vrij... freudiaans op me over, het hele idee?

[Chevy]

Dit is de derde week dat we 's ochtends ELKE KEER wakker worden gemaakt door geboor in het appartement of gebouw naast ons. Ze zijn aan het renoveren, ofzo. Oke, best, maar drie weken lang elke ochtend? En daar komt nog eens bij dat m'n vriend en ik thuis werken en vaak 's avonds werken, omdat we geen ochtendmensen zijn. Dit doet weinig goeds voor mijn toch al winterdepressieve humeur

[Nebel]

@ Heal over: ik vind het veel te ver gaan van je psychiater in dit moment. Ik vind dat hij dit met je had kunnen bespreken, op een ander moment, en alleen met jou. Niet met een groepsdruk en niet nadat je al net aangegeven hebt dat je het moeilijk hebt. En dan nog had hij het wat rustiger/anders moeten brengen.
Ik ben snel met groepstherapie (voor ptss) gestopt omdat ik niet goed werd van een paar groepsgenootjes. Ik had altijd het idee dat het een wedstrijdje wie het zieligst was, was. Er was ook maar een ander meisje die iets soortgelijks had meegemaakt. Ik had niet het idee dat ik begrepen werd, en het lukte me ook niet mijn verhaal te vertellen waar iedereen bij was. Ik heb sowieso nog nooit letterlijk uitgesproken wat er met me gebeurd is. Op het moment dat ik het uitspreek wordt het 'waar' en dan is dat voor altijd de werkelijkheid en heb ik het idee dat ik me er nooit meer voor kan verstoppen. Ik vind het dan ook heel knap van je dat je tijdens groepstherapie dat allemaal hebt verteld

OT: mijn buikgriep is wel over, ben alleen nog een beetje slap en wil niet weer normaal eten. Mijn buik doet vreselijk veel pijn, maar dat komt omdat de pil niet gewerkt heeft tijdens de buikgriep . Ik maak me er zorgen over.

Ik ben nu in het ziekenhuis en ik heb net een echo van mijn enkels en elleboog gehad. Er zijn geen ontstekingen en geen vocht. Ik weet het niet meer, echt niet meer. Verdomme. Ik krijg steeds meer pijn, het gaat steeds slechter en ik krijg soms dikke gewrichten. Ik moet zo nog naar reumatoloog. Ik weet het niet meer en ik kan wel hulen..

[Nebel]

Kikaa schreef:

Ik ben nu in het ziekenhuis en ik heb net een echo van mijn enkels en elleboog gehad. Er zijn geen ontstekingen en geen vocht. Ik weet het niet meer, echt niet meer. Verdomme. Ik krijg steeds meer pijn, het gaat steeds slechter en ik krijg soms dikke gewrichten. Ik moet zo nog naar reumatoloog. Ik weet het niet meer en ik kan wel hulen..

Oh, kikaa een hele dikke knuffel. Misschien heb je het wel gepost maar heb ik er overheen gelezen: hoe is het nou met Lyme? Want daar had je toch eerst nog geen zekerheid over?

[Roosje]

Rode Panda schreef:

vereniging.. die zijn helemaal totaal nergens goed voor

Behalve als je bedenkt dat mijn vereniging de beste ooit is, met allerlei likeminded mensen met wie ik me ontzettend kan vermaken. <3 Barhangen is leuker met mensen die je kent dan met mensen die je niet kent.

En Vv, dankjewel
Ik val geloof ik alleen niet onder de "het heerst"-categorie want de huisarts wist me te vertellen dat mijn blaasontsteking van vorige week was opgestegen naar m'n nieren. Oh yes. Het doet echt verschrikkelijk veel pijn maar ik heb nu antibiotica.

Freyja schreef:

Ah dat vind ik het wel een nare opmerking Het komt sowieso vrij... freudiaans op me over, het hele idee?

Dit wat freya zegt ja.
Probeer je van je groepsgenootjes niks aan te trekken. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar bedenk voor jezelf dat het hartstikke knap is dat je het verteld hebt!

[Dott]

ik ben moe en voel me niet zo top vandaag... ik voel me een beetje aan mijn lot over gelaten al slaat dat nergens op./
Kleine dingen kunnen mijn stemming weer zo snel (negatief) beïnvloeden dat ik er moe van word.
En ik kan er gewoon slecht tegen dat de psycholoog in 1 gesprekje per week dingen loopt aan te halen, en de rest van de week zit ik er zelf mee en moet ik het zelf maar uitzoeken.

Sassiefje schreef:

Oh, kikaa een hele dikke knuffel. Misschien heb je het wel gepost maar heb ik er overheen gelezen: hoe is het nou met Lyme? Want daar had je toch eerst nog geen zekerheid over?

De uitslag van de Lyme krijg ik geloof ik tussen nu en 2 weken. Maar daar zou ik dus ook ontstekingen bij hebben. Ik vind het allemaal zó raar.

Ik ben thuis en de reumatoloog had ook niks boeiends te zeggen. Eigenlijk alleen maar dat we de uitslag van de Lyme af moesten wachten en dat we dan pas verder moesten kijken. Vervolgens begon hij ook weer over het revalidatie centrum. Wat hebben ze daar mee zeg. Het lijkt me eerder nuttig om eerst eens te onderzoeken wat er prcies is ipv tijd verdoen in een revalidatiecentrum. Ze kijken alleen maar naar wél of géén ontstekingen. En ik had eerst ontstekingen (in dat andere ziekenhuis) en dan nu niet meer. Ik vraag me af of ik toen wel écht onstekingen heb gehad. Het is nooit in mijn bloedwaardes gezien geweest. En de reumatoloog zegt dat ik dan eerst wel ontstekingen heb gehad en dat die nu weg zijn, maar dat ik pijn blijf houden. En dat zal dan voor altijd zo zijn. Nou sorry, hier geloof ik op een manier niet in. Ik geloof niet eens dat het ooit reuma is geweest.
Ik denk dat we maar naar een ziekenhuis in België moeten gaan oid. Hier kijken ze alleen naar wel of geen ontstekingen, en naar het revalidatiecentrum. Meer wordt er gewoon niet gedaan.

Overigens sta ik er best voor open om naar een revalidatiecentrum te gaan. Als het écht moet dan. Maar ik ga niet intern, dan ga ik daar maar 1 of 2x per week naartoe. En zelfs dat wil ik eigenlijk niet eens aangezien ik het na het vorige revalidatiecentrum wel gehad heb met dat soort 'hulp'.

We blijven doorvechten en ooit gaan we er komen..

@Sassiefje: Bij mijn behandeling is geen ruimte voor individuele gesprekken met de psychiater die de groep coördineert. Alles gebeurt in groepsverband en alles wordt openbaar in de groep behandeld. Zij zeggen dat individuele gesprekken met die betreffende psychiater voor onveiligheid in de groep zou zorgen.
Het was idd erg spannend om dat gedeelte te delen. Daarom werd ik ook zo geraakt door wat mijn groepsgenote zei, vooral omdat ik het eigenlijk best dramatisch VIND dat ik mijn hele leven gepest ben etc.
Verder vind ik het ook bizar dat die psychiater zegt: "Ik ken *naam van oom*, ik ben niet zijn behandelaar, maar hij is een zeer gestoord mens, een schizofreen *en toen de rest van het verhaal*", terwijl wij nooit een eenduidige diagnose hebben gehad van mijn oom's behandelende psychiater, omdat het ziektebeeld ook zo bepaalt/vertroebeld is door zijn excessieve drugsgebruik. Volgens mij is dat een uitspraak die hij ook helemaal niet mag doen.

OT. Straks ga ik lekker met mijn mama naar de McDonalds We zijn met z'n tweetjes en ik ben wat dingen aan het voorbereiden voor een feestje morgen waarbij ik de hapjes etc heb beloofd te verzorgen en we hadden geen van beide zin om te koken.
Af en toe vind ik dat echt heerlijk

[Dott]

pff mijn moeder word morgen 50.. en ik zie er zo tegenop om morgen mijn opa weer te zien.
Heb sinds de ruzie met kerst nog geen sorry gehoord, en ik ben eigk niet van plan om normaal tegen hem te doen voor ik dat wel heb.

@Heal Over: Ik vind het een vreemd verhaal. Die psychiater heeft sowieso beroepsgeheim, ook al is hij niet de hoofdbehandelaar, dus volgens mij mag hij het helemaal niet hebben over jouw oom. En al zou dat wel mogen, dan vind ik het nog ongepaste opmerkingen. Kun je het er niet met een ander op de dagbehandeling over hebben, met wie je wel individuele gesprekken mag hebben?

OT: Pfff ik ben labiel. Kon van een simpele oefening bij PMT al wel bijna huilen, groepsgenoot die weggaat had een heel lief afscheidsbriefje voor me geschreven waar direct ook al tranen door omhoog kwamen... en waar ik niet huilerig van word, word ik wel boos van. Boos-boos-boos op de hulpverleners, op de idiote 'positiviteit', op hun onvermogen mij te helpen. Misschien ligt het ook wel allemaal aan mezelf. Slechte ik, foute ik. Ik ben te stil, ik moet meer zeggen. Oh nee, ik ben te negatief, dat moet ik niet zeggen. Aan hun verwachtingen kan ik in ieder geval niet voldoen. Zelfs voor therapeuten ben ik niet goed genoeg, het is wat. Ik wil onderduiken, nergens meer aan denken, niks meer voelen. Ik zie het al lang niet meer zitten.

[IcedEarth]

Heal over schreef:

Dit gaat een lang verhaal zijn, maar ik zou het op prijs stellen als iemand het toch zou willen lezen en dan vooral iemand die ervaring heeft met (groeps)therapie.

Vandaag een verschrikkelijke dag gehad. Ik ben helemaal hysterisch geworden na een groepstherapie sessie waarin ik wat had ingebracht over mij pestverleden en het feit dat ik twee keer ben aangerand.
Ik vond dit heel erg moeilijk, heb dit aangegeven, maar ook gezegd dat ik zo gespannen was dat ik dacht dat het goed was als ik het nu zou delen, omdat ik een paniekaanval aan voelde komen.

In mijn verhaal vertelde ik dat ik me altijd een buitenbeentje heb gevoeld, nooit echt ergens bij gehoord heb. Niet alleen op de basisschool, maar ook in havo 5 zijn er bijvoorbeeld verschillende websites gemaakt met allerlei hatelijke dingen zoals hoe ze mij het liefste dood zouden willen zien gaan en "wat haat je het meest: alles wat *mijn naam* is" etc.
De psychiater zei dat ik mezelf kennelijk wel heel bijzonder vind, omdat ik ook heb gezegd dat ik me in de groep soms anders dan anderen voel. Hij zei dat ondanks dat het vaak negatief is, het vooral betekent dat ik me apart, uitzonderlijk en bijzonder vind.
Vervolgens begon hij over mijn oom. Mijn oom is een redelijk bekende dichter (in de jaren zestig iig), maar heel ernstig ziek (schizofreen in combinatie met excessief drugsgebruik) en mijn psychiater kent hem ook.
Hij is niet iemand die af en toe psychotisch is en daarna weer redelijk goed, hij is gewoon altijd ziek. Hij zit in een beschut wonen programma waar zijn huisgenoten hem hun medicijnen geven om hem rustig te houden, hij herkent zijn eigen broer en kinderen niet, spreekt soms vier talen door tegelijk en heeft in het verleden wel eens alle ruiten van ons huis ingegooid.
De psychiater zei dat hij hem kende: "een zeer gestoord mens, maar heel slim en verbaal heel sterk".
Ik zat daar in tranen mijn verhaal te vertellen, dat ik me niet voor kan stellen dat ik wel een goed mens ben, omdat ik altijd gepest ben, toen de psychiater aan mij vroeg of ik stiekem, diep in mijn hart eigenlijk niet ook zo zou willen zijn als mijn oom? Want dan zou ik pas ECHT bijzonder zijn.

Een groepslid zei vervolgens dat ze het gevoel had dat ik alleen maar aandacht aan het trekken was en zo dramatisch deed, dat het leek alsof ik een toneelstukje aan het opvoeren was.

Toen knapte er iets. Ik ben daarna dus helemaal hysterisch geworden, heb de ogen uit mijn hoofd gejankt. Gelukkig wel een redelijk goed gesprek gehad met mijn mentor, maar voor mijn gevoel is de psychiater echt te ver gegaan er zoiets bij te halen.
Heeft iemand die ook in therapie zit hier een mening over?

Ik heb zelf geen groepstherapie gehad of iets dergelijks, maar heb wel in die richting gestudeerd.
Persoonlijk....vind ik het echt te ver gaan. Het is zo suggestief, en op een raar moment. Ik begrijp dat er veel therapeuten en psychiaters zijn die iets in mensen los willen maken, een reactie uit lokt, nieuwe inzichten wil geven etcetera....maar zoals jij het nu omschrijft komt het wel apart op mij over. Hoofdzaak is dat jij je op je gemak voelt in die groep, dat jij je veilig voelt, ik denk dat je dat vooral in je achterhoofd moet houden. Je mag echt wel kritisch zijn naar hulpverleners :-).
Succes!

[darkfairy]

me humeur lijkt alleen maar slechter te worden.
en me angsten lijken alleen maar meer te worden.
net als me neigingen die ik de laatste tijd niet bij gedachtes kan houden.
en morgen is het dus afscheid nemen van de huisarts.
waarmee ik al 4 jaar elke week een gesprek heb.
ik heb wel een cadeautje en een kaart voor haar gekocht.
gelukkig moet ik morgen al om 8:30 bij haar zijn.
dan kan ik nog even met haar praten en afscheid nemen.
en ik denk dat ze me cadeautje en het kaartje wel leuk vind.
daarna naar dagbehandeling toe tot 16:30.
daarna nog sporten van 18:00 tot 19:00.
maarja hoe het morgen gaat zie ik morgen wel.
en verder wil ik gewoon even rust in me hoofd hebben.
al is het maar voor een dag dat zou nou al genoeg zijn.
zometeen ga ik maar vroeg naar bed toe.
en dan nog even tv kijken en dan slapen.

[Dott]

De drempel is zojuist nog wat groter geworden, mijn familie heeft een sarah in de tuin van mn moeder opgezet, en ik was niet uitgenodigd.

[Takkie89]

Wat een planning. Dinsdagavond, woensdagmiddag en donderdagochtend tentamen... bahbah! Net pizza gegeten en nu weer volle bak aan de studie.

[Neko*]

Ik kreeg vanmiddag ineens een mailtje van een lerares dat ik een bepaald iets nog moet inleveren en dat dat eigenlijk al had gemoeten. Ik was hier echter niet van op de hoogte en nu wil ze toch ineens dat ik het morgen voor 15.00 uur ga inleveren. Op papier. Punt is dat het te veel werk is om nu nog af te krijgen en ik midden in mijn toetsweek zit en er dus eigenlijk ook gewoon de tijd echt niet voor heb. Nu twijfel ik of ik haar moet mailen (en als ik dat al doe, wat ik dan moet mailen), of dat ik het onvolledig maar toch moet inleveren. Beide vind ik eigenlijk geen optie, en omdat ik echt niet weet wat ik nu moet doe ik maar niets.. Waarschijnlijk wordt het morgen dus gewoon niets inleveren, een dikke preek krijgen, me nog rotter gaan voelen en dan hopen dat ik voor de rest van de dingen van het vak genoeg punten heb gesprokkeld om het wel te halen. Ik ben echt zo'n faalhaas.

Neko* schreef:

Ik kreeg vanmiddag ineens een mailtje van een lerares dat ik een bepaald iets nog moet inleveren en dat dat eigenlijk al had gemoeten. Ik was hier echter niet van op de hoogte en nu wil ze toch ineens dat ik het morgen voor 15.00 uur ga inleveren. Op papier. Punt is dat het te veel werk is om nu nog af te krijgen en ik midden in mijn toetsweek zit en er dus eigenlijk ook gewoon de tijd echt niet voor heb. Nu twijfel ik of ik haar moet mailen (en als ik dat al doe, wat ik dan moet mailen), of dat ik het onvolledig maar toch moet inleveren. Beide vind ik eigenlijk geen optie, en omdat ik echt niet weet wat ik nu moet doe ik maar niets.. Waarschijnlijk wordt het morgen dus gewoon niets inleveren, een dikke preek krijgen, me nog rotter gaan voelen en dan hopen dat ik voor de rest van de dingen van het vak genoeg punten heb gesprokkeld om het wel te halen. Ik ben echt zo'n faalhaas.

Mail dan gewoon even dat je daar niet van op de hoogte was Als ze dat een kutsmoes vindt, nou ja, maar dan weet ze het vast. Als je morgen met niets aan komt zetten, lijkt het eerder alsof het je geen fuck kon schelen. Of mail haar en neem dan mee wat je wél hebt, om te laten zien dat je wel bezig bent geweest ermee. Oprechtheid en inzet waarderen de meeste docenten, zelfs al is het niet af.

OT: Argh vet moeiliijjjk dit boek

*geeft alle lieve forummers knuffels!!*

Ot. Net hele discussie met ouders gehad, ze vonden dat ik moest stoppen ket stage of tekenles omdat mn school er teveel onder zou lijden. Ik werd meteen boos en moest huilen. Stage is niet mn hobby maar wil ik wel afronden voor mn cv. Tekenles mogen ze me echt niet afnemen, dat gebeurt toch al aantal einde vqn het schooljaar
De laatste tijd maak ik me echt im alles druk en voel ik me telkens somber. Alle ellende komt nu tegelijk en dat is kut.
Ik slaap ook mega slecht waardoor ik nog minder tijd heb voor andere dingen en daardoor nog meer in de stress raak etc.etc.etc.
School gaat echt steeds meer tijd inzitten vooral wiskunde. School Is ook alles behalve leuk, pest de klas me ff niet, begint de leraar er wel mee

[Batave]

Laat ik hier ook maar eens posten.

Vandaag ging niet zo goed. Eerst had ik een tentamen en die ging ontzettend slecht, maar ik was niet de enige dus dat is soort van geruststellend. Toen kreeg ik vanavond het cijfer van de herkansing voor één van de eerste twee vakken en daar had ik een vijf voor en dus ben ik er voor gezakt, terwijl ik dacht dat ik het tentamen goed gedaan had(ik ging er eigenlijk al vanuit dat ik het gehaald had). Het andere eerste vak was ik ook voor gezakt, maar die kan ik nog herkansen. Maar ik ben bang dat ik dit jaar gewoon niet ga halen en dat ik dan iets anders moet gaan doen ofzo. Maar ik heb geen idee wat dan. Dit was gewoon de studie waarvan ik dacht dat het helemaal bij me paste en er zijn ook dingen die ik echt heel leuk vind, maar blijkbaar ben ik er te dom voor ofzo.

Dat was het zo'n beetje.

[EDIT]: En daarbij heb ik mijn vriendin al anderhalve week niet meer gezien en moet ik nog eens een week wachten , en dat komt wel vaker voor.

[Neko*]

Freyja schreef:

Mail dan gewoon even dat je daar niet van op de hoogte was Als ze dat een kutsmoes vindt, nou ja, maar dan weet ze het vast. Als je morgen met niets aan komt zetten, lijkt het eerder alsof het je geen fuck kon schelen. Of mail haar en neem dan mee wat je wél hebt, om te laten zien dat je wel bezig bent geweest ermee. Oprechtheid en inzet waarderen de meeste docenten, zelfs al is het niet af.

Ik heb haar dan ook gisteravond laat alsnog gemaild. Volgens mij wel een goed mailtje (niet beschuldigend, maar ook niet schuldig), maar ik voel me er niet lekker bij. Ik vind bij dat soort dingen gewoon dat ik dat had moeten weten, en dat zij in haar recht staat en ik maar moet zien hoe ik het oplos (wat vaak betekend dat ik het maar niet doe omdat ik zo in de stress/paniek zit dat er geen drol meer uit mijn handen komt).. Zometeen na het tentamen maar zien of ze gereageerd heeft, en hopen dat het nog goed komt zonder een dikke onvoldoende voor dit deel. En anders maar hopen op een herkansingsmogelijkheid.

En verder weet ik het ook gewoon niet zo goed met mezelf, zit zo af en toe flink in de knoop met mijn hoofd. Misschien is het gewoon tijd voor lente en zon, maar het voelt niet echt fijn. Maak het er mensen in mijn omgeving ook niet echt makkelijker mee. Zelfs op een goede dag (zoals nu) is er zo'n knagend gevoel op de achtergrond en als ik dan niet bezig blijf dan neemt dat de overgrond en zak ik er zo weer in weg. Maar ja, vanmiddag met mama lunchen, dat is dan wel weer erg leuk.

Duckdoggy schreef:

*geeft alle lieve forummers knuffels!!*

Ot. Net hele discussie met ouders gehad, ze vonden dat ik moest stoppen ket stage of tekenles omdat mn school er teveel onder zou lijden. Ik werd meteen boos en moest huilen. Stage is niet mn hobby maar wil ik wel afronden voor mn cv. Tekenles mogen ze me echt niet afnemen, dat gebeurt toch al aantal einde vqn het schooljaar
De laatste tijd maak ik me echt im alles druk en voel ik me telkens somber. Alle ellende komt nu tegelijk en dat is kut.
Ik slaap ook mega slecht waardoor ik nog minder tijd heb voor andere dingen en daardoor nog meer in de stress raak etc.etc.etc.
School gaat echt steeds meer tijd inzitten vooral wiskunde. School Is ook alles behalve leuk, pest de klas me ff niet, begint de leraar er wel mee

Kan je niet even wat leuks doen voordat je gaat slapen? Of lezen oid? Misschien val je daarna wat eerder in slaap.

OT:
Ik heb zo veel pijn, typen kost ook veel moeite. Altijd de dag na het ziekenhuis en dat haat ik echt. Vannacht ook vaak wakker geworden door de pijn. Misschien neem ik zo maar morfine of wat anders, misschien helpt het een beetje. Ik heb het alleen niet zo op dat soort morfine.
Verder is het vrij rustig in mijn hoofd gelukkig. Dat had ik niet verwacht na gisteren.

Misschien ga ik vandaag nog wel een uurtje naar school, even kijken hoe ik me voel straks.

Please, iemand lees dit!!

Ik heb net weer n hele discussie met mn moeder gehad over komende dinsdag, mn moeder en broertje gaan naar een concert, mn vader is n week weg.
Dat betekent dus dat ik dan alleen thuis ben 's avonds. tot 11 uur half 12 ofzo.
Ik vind alleen thuis zijn in het donker doodeng
Het is lastig om die avond iemand te vinden waar ik ''savonds heen kan aangezien de meeste mensen het te druk hebben
Maar ik wil die avond wel naar tekenles. Dat is ongeveer 15 kilometer verderop, dus fietsen zit er niet in, en mn moeder kan me daar niet ophalen.
Ik wil dus met de bus, maar mn ouders vinden het niet goed als ik om kwart over 8 dan met de bus terug ga naar mijn woonplaats.
Ze vinden het onverantwoord om ''een kind van 14'' dan alleen met de bus te laten gaan in het donker.
Dat terwijl ik eerst in mijn eigen woonplaats bij tekenles zat en toen was het ook ineens geen probleem om om kwart voor 9 in het donker naar huis te fietsen.
En afgelopen zomer ben ik 2,5 alleen thuis gebleven en heb ik alleen bij anderen geslapen, verder gewoon mn eigen ding gedaan en toen ging ik ook vaak genoeg in het donker met de bus maar dat was toen ineens ook geen probleem ofzo, toen vertrouwde ze me ineens wel enzo en mocht ik zelf weten wat ik doe en nu moet ik ineens zoveel verantwoordelijkheid afleggen lijkt wel
Ik heb ze al gezegd dat de bushalte maar 1 minuut lopen is vanaf tekenles.
En ik hoef alleen maar 1 keer over te stappen en dat is dan op een heel druk bezocht busstation.
Ik heb ook al gezegd dat ik desnoods wat eerder weg ga bij tekenles zodat ik dan 's avonds niet zo lang hoef te wachten bij de bushalte.
Maar mn moeder vind het nog steeds niet goed!!
Ik weet nu dus echt niet wat te doen.
Die dagen van huis weg zijn gewoon zo belangrijk voor mij, ff niet dat gezeik met mn ouders en broertje enzo en ff niet gepest worden door wie of wat dan ook!!
Ik heb die echt nodig!
Ik wil dinsdag echt graag naar tekenles.
Maar nu moet ik van mn moeder dus zaterdag met een plan komen om te zorgen dat ik toch naar tekenles mag

Weet iemand hier wat te doen??

[Vogelvrij]

Vraag of iemand je kan halen en brengen? Kun je niet met iemand meerijden?

[Missy1234567890]

@ Duckdoggy: kun je niet met iemand anders meerijden die vlakbij jou woont? Of anders met de taxi, maar dat is al gauw erg duur.

En wat betreft je andere post dat je van je ouders met stage en tekenles moet stoppen omdat school er onder zou lijden, ik zou de werkelijke reden noemen, dat je slecht slaapt vanwege alle ruzies en dus voortdurend moe bent. Dat heeft duidelijk gevolgen voor je concentratie en dus voor je school. Eventueel kun je nog zeggen dat je gepest wordt op school, dat is ook niet bevorderend voor je resultaten (weten je ouders dat al of wil je liever niet dat ze het weten?). Ik zou benadrukken dat je stage en tekenles heel belangrijk voor je zijn. Alleen maar met school bezig zijn, is ook niet goed, je hebt toch ook afleiding nodig.

OT: het gaat goed. Vandaag wat eerder thuis, omdat begeleidster weg moest, dus mocht ik ook eerder stoppen. Kon met haar meerijden, omdat ze in mijn plaats moest zijn, ideaal!
Zo eten maken want vanavond heb ik weer repetitie.

@Missy en Vogelvrij Thanx voor jullie tips!!, ik en een ander meisje zijn de enigste uit mijn woonplaats, de rest woont allemaal veel verder op, maar nu gaat dat andere meisje er dus ook niet heen anders kon ik nog wel meerijden met haar, dat is dus ook een rede dat ik er nu niet heen kan, normaal gesproken rijden haar ouders nl op de heenweg en mijn ouders op de terugweg, maar dat gaat nu allemaal niet.
de taxi is idd erg duur en die rijden hier in de buurt sowieso bijna geen.

Enuuuh Missy, wat jij zegt zou deels wel kunnen kloppen, maar ik raak sowieso best snel vermoeid, en aangezien ik autistisch ben maal ik 's avonds of ik dat nou wil of niet, toch de hele dag nog ns door mn hoofd heen, op de dinsdagen gebeurt veel dus dan duurt dat denk ik ook langer.
En ik slaap sowieso meestal maar van half 11 tot half 7, op dinsdag sta ik eerder op en de dag erna heb ik 8 lesuren. dan raak ik meestal wel vermoeid.
De ruzies spelen daar ook in mee natuurlijk, maar die lijken zich langzaam van snachts naar sochtends te verplaatsen...
Mn ouders weten dat ik gepest wordt en dat ik daarmee zit.
Dat ik afleiding nodig heb zei ik ook al, en helemaal omdat tekenles toch iets is wat ik nodig heb voor mn vervolgopleiding is het wel handig om er gewoon mee door te gaan, zeker omdat het na dit jaar ws toch stopt voor mij wil ik t afmaken..... maar mn ouders denken hier blijkbaar anders over....

Heeft iemand anders misschien nog tips over mn post??

@Missy, die nieuwe stage klinkt echt stukken leuker als je vorige!! Fijn dat het zo goed klikt met je begeleidster!!

[AnneElise]

Batave schreef:

Laat ik hier ook maar eens posten.

Vandaag ging niet zo goed. Eerst had ik een tentamen en die ging ontzettend slecht, maar ik was niet de enige dus dat is soort van geruststellend. Toen kreeg ik vanavond het cijfer van de herkansing voor één van de eerste twee vakken en daar had ik een vijf voor en dus ben ik er voor gezakt, terwijl ik dacht dat ik het tentamen goed gedaan had(ik ging er eigenlijk al vanuit dat ik het gehaald had). Het andere eerste vak was ik ook voor gezakt, maar die kan ik nog herkansen. Maar ik ben bang dat ik dit jaar gewoon niet ga halen en dat ik dan iets anders moet gaan doen ofzo. Maar ik heb geen idee wat dan. Dit was gewoon de studie waarvan ik dacht dat het helemaal bij me paste en er zijn ook dingen die ik echt heel leuk vind, maar blijkbaar ben ik er te dom voor ofzo.

Dat was het zo'n beetje.

[EDIT]: En daarbij heb ik mijn vriendin al anderhalve week niet meer gezien en moet ik nog eens een week wachten , en dat komt wel vaker voor.

Hi Batave,
Slechte schoolcijfers zijn altijd naar en niet altijd makkelijk op te lossen. Maar misschien moet je proberen je slechte toetsen in te kijken; waar ging het mis. Ik heb hetzelfde bij biologie. Ik vind het een superleuk vak, en ik wil het ook gaan studeren, maar op een of andere manier haal ik er gewoon geen goede cijfers voor. Het is de enige les waar ik al mijn huiswerk voor maak, optijd leer en oplet in de les! Maar ik mag de toetsen uitgebreid inkijken en zie waar het misgaat; ik lees verkeerd of van dat soort stomme fouten. Misschien kun je dit ook proberen en zien wat er mis gaat; dat geeft altijd een prettiger gevoel dat het niet weten en denken dat het echt nog steeds goed ging!

[Batave]

AnneElise schreef:

Hi Batave,
Slechte schoolcijfers zijn altijd naar en niet altijd makkelijk op te lossen. Maar misschien moet je proberen je slechte toetsen in te kijken; waar ging het mis. Ik heb hetzelfde bij biologie. Ik vind het een superleuk vak, en ik wil het ook gaan studeren, maar op een of andere manier haal ik er gewoon geen goede cijfers voor. Het is de enige les waar ik al mijn huiswerk voor maak, optijd leer en oplet in de les! Maar ik mag de toetsen uitgebreid inkijken en zie waar het misgaat; ik lees verkeerd of van dat soort stomme fouten. Misschien kun je dit ook proberen en zien wat er mis gaat; dat geeft altijd een prettiger gevoel dat het niet weten en denken dat het echt nog steeds goed ging!

Dat was ik dan ook van plan. Maar het is toch kut als ik nu al voor een vak zak.

[darkfairy]

ik snap me eigen hoofd niet meer.
het ene moment kan ik echt kinderlijk vrolijk zijn.
en het volgende moment heel verdrietig en angstig.
vanochtend heb ik afscheid genomen van me huisarts.
ze was blij met me cadeautje en me kaart.
we hebben even alles bijgepraat en ik heb alles laten zien.
verder was het een vermoeiende dag.
en gelukkig mocht ik de hele dag met het groepsprogramma mee doen.
in plaats van bezigheids therapie.
want als ik niet in me vel zit dan doe ik liever met de groep mee.
en verder wil ik nou echt geen ontsteking hebben of krijgen.
maar iets in mijn been laat me voelen dat er toch een op komst is.
maar ik hoop toch dat het niet zo is.
laat het asjeblieft niet zo zijn.

[AnneElise]

Batave schreef:

Dat was ik dan ook van plan. Maar het is toch kut als ik nu al voor een vak zak.

Dat is helemaal waar. Maar je moet proberen (hoe kut dat nu ook klinkt en is) om verder te gaan. Niet te kijken naar je fouten, maar naar hoe ze te verbeteren. Ga je het over doen? Of over naar een andere studie? Denk je het beter te kunnen doen? Zijn je fouten verbeterbaar? Enz enz enz! Maar geef niet op! Pas opgeven als je niet verder mag, niet als je denkt niet verder te kunnen

[AnneElise]

darkfairy schreef:

ik snap me eigen hoofd niet meer.
het ene moment kan ik echt kinderlijk vrolijk zijn.
en het volgende moment heel verdrietig en angstig.
vanochtend heb ik afscheid genomen van me huisarts.
ze was blij met me cadeautje en me kaart.
we hebben even alles bijgepraat en ik heb alles laten zien.
verder was het een vermoeiende dag.
en gelukkig mocht ik de hele dag met het groepsprogramma mee doen.
in plaats van bezigheids therapie.
want als ik niet in me vel zit dan doe ik liever met de groep mee.
en verder wil ik nou echt geen ontsteking hebben of krijgen.
maar iets in mijn been laat me voelen dat er toch een op komst is.
maar ik hoop toch dat het niet zo is.
laat het asjeblieft niet zo zijn.

Waar heb je precies last van? Depressies?

[Sens.]

Batave schreef:

Dat was ik dan ook van plan. Maar het is toch kut als ik nu al voor een vak zak.

Ik ben een stiekeme meelezer, maar nu voel ik me toch geroepen om ook iets te zeggen.

Het is inderdaad heel frustrerend als het niet zo goed gaat met je punten, terwijl je echt het gevoel hebt dat deze studie iets voor jou is. In de eerste plaats mag je de moed niet laten zakken!

Klopt het dat je je eerste jaar is? Dan hebben de meeste mensen tijd nodig om te leren hoe ze een vak het beste aanpakken, wat er belangrijk is, op welke manier er vragen gesteld worden, ... Als je nu terugkijkt op je voorbereiding, weet je dan wat je anders had kunnen doen? Eenmaal dat je dit gevonden hebt, zullen de volgende resultaten al beter zijn. Is er ook geen studiebegeleiding die je hiermee kan helpen?

Probeer het wel of niet aankunnen van je studie uit je hoofd te zetten. Dat kan je maar pas beoordelen nadat je alle resultaten terug hebt. En zelfs dan willen enkel buizen nog niet zeggen dat je het niet kan.

[Takkie89]

@ Duckydog: is een deeltaxi een optie? Stuk goedkoper iig. Of dat je buren ofzo kunnen halen of brengen? Over het moe zijn en malen enz, gebruik je eigenlijk medicatie? Als je dat natuurlijk wilt zeggen he, hoeft niet, mag

Hm, het moet er even uit. Sinds ik die gel smeer, heb ik nog nooit zo'n droog gezicht gehad, zelfs nu ik ongesteld ben... dus geen ongesteldheidspuistjes. Dat is de positieve versie. Minder fijn is dat het verrekte niet lekker voelt inmiddels.

En, de laatste loodjes wegen het zwaarst.

[Batave]

Sens. schreef:

Ik ben een stiekeme meelezer, maar nu voel ik me toch geroepen om ook iets te zeggen.

Het is inderdaad heel frustrerend als het niet zo goed gaat met je punten, terwijl je echt het gevoel hebt dat deze studie iets voor jou is. In de eerste plaats mag je de moed niet laten zakken!

Klopt het dat je je eerste jaar is? Dan hebben de meeste mensen tijd nodig om te leren hoe ze een vak het beste aanpakken, wat er belangrijk is, op welke manier er vragen gesteld worden, ... Als je nu terugkijkt op je voorbereiding, weet je dan wat je anders had kunnen doen? Eenmaal dat je dit gevonden hebt, zullen de volgende resultaten al beter zijn. Is er ook geen studiebegeleiding die je hiermee kan helpen?

Probeer het wel of niet aankunnen van je studie uit je hoofd te zetten. Dat kan je maar pas beoordelen nadat je alle resultaten terug hebt. En zelfs dan willen enkel buizen nog niet zeggen dat je het niet kan.

Dit is inderdaad mijn eerste jaar, maar ik ben nu wel over "de schok"() heen. Bedankt voor je post .

@darkfairy, heel veel sterkte meis, iemand kwijtraken is niet gemakkelijk ik snap hoe jij je voelt...

ot.De maandelijkse ziekte lijkt te verminderen. Vanmorgen halve les niet meegedaan met gym maar verder gaat het goed.
Behalve dan de vermoeidheid en het gevoel nergens zin in te hebben.
Maak mezelf zorgen over vanalles en nog wat maar nu echt over dinsdag.

[darkfairy]

AnneElise schreef:

Waar heb je precies last van? Depressies?

nee van angstaanvallen enzo.

[AnneElise]

Aaah dat is heel naar. Waar ben je precies bang voor? (als ik vragen mag) Iets in het bijzonder (faalangst enz) of dat niet?

[darkfairy]

AnneElise schreef:

Aaah dat is heel naar. Waar ben je precies bang voor? (als ik vragen mag) Iets in het bijzonder (faalangst enz) of dat niet?

nou ik weet juist niet hoe het komt.
op dat moment voor alles wat er in me opkomt.

[AnneElise]

Wat bij altijd helpt als ik bang ben, is aan dingen denken die je blij maken. Logisch, duh zal je misschien denken maar echt! En dan niet de algemene dingen als 'vakantie' maar meer in kleine termen. Denk aan Sound Of Music - Favorite things. Mijn favoriete dingen; verliefde oudjes met elkaars handjes vast terwijl ze elkaar een kus geven, lentebriesjes, dansende bloemen, een kauwgombel (zie foto haha), een roos in iemands haar, vallende herfstblaadjes, kinderliedjes, lachende baby's en elfjes. Als je zulke dingen voor je ziet, terwijl je een lief liedje neuriet, voel ik me al gauw rustiger en veiliger. Maar ik weet niet of het bij jou ook zo is (je bent natuurlijk ook al wat ouder..)

[darkfairy]

AnneElise schreef:

Wat bij altijd helpt als ik bang ben, is aan dingen denken die je blij maken. Logisch, duh zal je misschien denken maar echt! En dan niet de algemene dingen als 'vakantie' maar meer in kleine termen. Denk aan Sound Of Music - Favorite things. Mijn favoriete dingen; verliefde oudjes met elkaars handjes vast terwijl ze elkaar een kus geven, lentebriesjes, dansende bloemen, een kauwgombel (zie foto haha), een roos in iemands haar, vallende herfstblaadjes, kinderliedjes, lachende baby's en elfjes. Als je zulke dingen voor je ziet, terwijl je een lief liedje neuriet, voel ik me al gauw rustiger en veiliger. Maar ik weet niet of het bij jou ook zo is (je bent natuurlijk ook al wat ouder..)

ik probeer ook altijd aan het positieve te denken.
en aan leuke dingen.
vooral elfjes zijn inderdaad heel leuk.
ik spaar ze zelf.
alleen op dat moment is het zo moeilijk om positief te denken.
want dan voel ik me niet echt in de realiteit.
en dan komt er telkens een lading angsten binnen.

[AnneElise]

Maak bijvoorbeeld een briefje! Gewoon een klein briefje, in je zak waarop je leuke tekeningetjes of gedichtjes, woordjes of andere dingen zet, of laat zetten door je dierbaren. Of bijv. situaties met je vrienden waar je elke x om kan lachen of welke je ontroeren! Elke keer als je je rot voelt, hoef je alleen het briefje te pakken, je te concentreren op die leuke lieve woordjes en ik weet zeker dat je je dan wat beter voelt

[darkfairy]

AnneElise schreef:

Maak bijvoorbeeld een briefje! Gewoon een klein briefje, in je zak waarop je leuke tekeningetjes of gedichtjes, woordjes of andere dingen zet, of laat zetten door je dierbaren. Of bijv. situaties met je vrienden waar je elke x om kan lachen of welke je ontroeren! Elke keer als je je rot voelt, hoef je alleen het briefje te pakken, je te concentreren op die leuke lieve woordjes en ik weet zeker dat je je dan wat beter voelt

dan van dat briefje om dingen op te schrijven.
dat is eigenlijk wel een goed idee.
ik zal het is gaat uitproberen.
werkt dat bij jou dat briefje?.
of heb je er zelf geen?.

[AnneElise]

Ik heb zelf geen last van angsten, maar ik heb er stiekem wel een bij me je. Soms is het ook gewoon leuk om ernaar te kijken, ik krijg er altijd een glimlach van op mijn gezicht. Ik hoop dat het je helpt, je moet maar een berichtje sturen met de afloop!

[darkfairy]

ja ik zal het je laten weten.

Gisteren heb ik me de hele dag ontzettend slecht gevoeld. Zo moe en zóveel pijn. Een vriend was me aan het helpen met Engels (wel via msn) en ik moest ineens heel erg huilen. Misschien maar beter, dan is alle stress van de afgelopen tijd er uit. Maar ik vond het best wel vervelend op zo'n moment. Vannacht heb ik gelukkig wel goed geslapen, maar ik zie nu allemaal flitsen en ik heb hele erge keelpijn. Ik heb trouwens naast alle andere pijn ook bijna elke dag keelpijn. (Al een hele tijd, ik denk inmiddels al bijna een jaar) De huisarts heeft een paar maanden terug een kweek van iets uit mijn keel laten maken ofzo aangezien je via je keel ook gewrichtsklachten kon krijgen oid. Maar hier was niks uit gekomen.
Verder heb ik echt zo veel pijn weer vandaag, kon net bijna niet opstaan. Ik zie tot nu toe alleen maar flitsen terwijl ik wel weer goed geslapen heb vannacht. Misschien neem ik zo toch maar weer wat pijnstilling en misschien kan ik dan eventjes naar school. Ik ben weer de hele week nog niet naar school geweest en ik mis het best wel erg dat ik niemand zie. En ik kan ook niet verwachten van vrienden dat ze hier elke keer naartoe komen. Op school heb ik ook even afleiding dus ik moet straks maar kijken of het gaat!

En sorry voor elke keer gezeur over pijn.